Mpelalis Reviews

Mpelalis Reviews

Τρίτη 19 Μαρτίου 2024

Στάθης Σταυρόπουλος: Το Παίγνιο του Παραλογισμού και η δυστοπία των κοινωνιών.

 

Ο σκιτσογράφος- αρθρογράφος Στάθης Σταυρόπουλος σε μια συναρπαστική του συνέντευξη στον 98.4 μιλάει για το πάιγνιο του παραλογισμού από τα ποικιλώνυμα συστήματα εξουσίας και την απόλυτη δυστοπία μέσω της χειραγώγησης που οδηγούνται οι κοινωνίες. Όπως λέει, από την μια τα συστήματα από το εσωτερικό της χώρας μέχρι και παγκόσμια είναι σε πλήρη δράση αποχαλίνωσης, από την άλλη έχουν πλήρη αδυναμία να επιλύσουν στοιχειωδώς ζητήματα της καθημερινότητας, αυξάνοντας ακόμη και στο λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο την οργή των κοινωνιών, που όμως με απουσία εναλλακτικής, βαδίζουν στα τυφλά. Κάπως έτσι στην Ελλάδα, λέει ο Στάθης, από την ακρίβεια και την φτώχεια, μέχρι την συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών ή την δράση κυκλωμάτων εκπόρνευσης με την βία ψυχικά και σωματικά.  ενός 12χρονου παιδιού,  χωρίς καμία αιδώ και με διατυπώσεις για την μαστρωπία  που ασκούν σε βάρος του ως "διευκολυντές" σύστημα και θεσμοί, κονιορτοποιούν ακόμη και την σημασία λέξεων, εννοιών και αξιακών κωδίκων, όπως τις αντιλαμβάνεται η κοινωνία. Ο Στάθης μιλάει για τον κυνισμό των ισχυρών παγκόσμι και ανοίγει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους ακροατές, με αφορμή την πρόσφατη ανάρτηση - κυνική ομολογία του Έλον Μάσκ που αναφέρει: "Διδάξτε ένα λαό να μισεί τον εαυτό του και την ιστορία του και έιναι ανυπεράσπιστος απέναντι τους ιούς του μυαλού. Μπορούν να επαναπρογραμματιστούν με ευκολία".  

Η Δικαιοσύνη ίσως εκδίδεται, όχι τα 12χρονα


Η Ντάμα

Η Δικαιοσύνη πνέει τα λοίσθια καιρό τώρα, η πρόταση ωστόσο της Εισαγγελέως για απαλλαγή του Ηλία Μίχου λόγω αμφιβολιών για τα αδικήματα του βιασμού και της μαστροπείας με τη μορφή του εξαναγκασμού, αποδεικνύει ότι η Θέμις στη χώρα μας ούτε τυφλή είναι, ούτε ζυγαριά και σπαθί κρατά, όπως ορίζει η ρωμαϊκή μυθολογία.
Η πρόταση της Μαρίας Ελένης Νικολού προκαλεί όχι μόνο το «κοινό περί δικαίου αίσθημα», αλλά την ίδια τη φιλοσοφική θεωρία με την οποία εφαρμόζεται το Δίκαιο.

*** Η απογοήτευση έδωσε τη θέση της στην οργή και η ντροπή στον θυμό. Πώς γίνεται να μιλάμε για «συνείδηση» και «συναίνεση» όταν η συζήτηση αφορά ένα 12χρονο κορίτσι; Τι κρίση μπορεί να έχει ένα 12χρονο παιδί; Η πρόταση της εισαγγελέως είναι πέρα από κάθε λογική και απορρίπτει όλες τις καταθέσεις και όλες τις γνωματεύσεις των ψυχολόγων. Ο βιασμός, ναι, προϋποθέτει βία, αλλά δεν είναι βία όταν δείχνει κάποιος όπλο; Όταν απειλεί τη ζωή σου; Όταν απειλεί την οικογένειά σου; X (twitter.com)

*** Μιλάμε για ένα ανήλικο παιδί, το οποίο δεν έχει δομήσει την προσωπικότητα του, δεν έχει δομήσει βούληση περί σεξουαλικής ελευθερίας και είναι ευάλωτο σε ψυχολογικές επιρροές και κοινωνικές. Αυτά δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να τα καταλάβεις, αρκεί να είσαι πατέρας ή μητέρα. X (twitter.com)

*** Η πρόταση της Εισαγγελέως επανέφεραν στο προσκήνιο τις δεκάδες φωτογραφίες του Ηλία Μίχου με πολιτικούς και κληρικούς. Δικαιολογούμαι να αναρωτηθώ αν η Δικαιοσύνη ελέγχεται από συγκεκριμένος κύκλους που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με το κυβερνών κόμμα; Αυτό σκέφτονται όλοι οι Έλληνες από τον Έβρο μέχρι και την Κρήτη και από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο. Μπορεί κάποιος να μας επιβεβαιώσει με κάποιον τρόπο ότι αυτό δεν συμβαίνει; X (twitter.com)

*** Κι αν η Δικαιοσύνη χειρίζεται με αυτόν τον απίθανό τρόπο την υπόθεση, πώς περιμένουμε άλλα παιδιά που βρεθούν στο μέλλον σε αντίστοιχες καταστάσεις να μιλήσουν; Από πού και από ποιον θα πάρουν θάρρος να βγουν μπροστά και να καταγγείλουν κάποιο κάθαρμα που βρέθηκε στην παιδική ζωή τους. X (twitter.com)

*** Και να έχεις από πάνω τη συνήγορο των κατηγορουμένων, Βάσω Πανταζή (στο παρελθόν είχε υπερασπιστεί τον Ηλία Κασιδιάρη και τον Επαμεινώνδα Κορκωνέα), να λέει «δυστυχώς αυτό το κορίτσι είχε επιλέξει, για να επιβιώσει, μια συγκεκριμένη στάση ζωής». Δεν μπορεί ένα 12χρονο παιδί να έχει στάση ζωής γιατί είναι 12χρονο. Θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε; Δεν ξέρω, σηκώνω τα χέρια ψηλά…X (twitter.com)

*** Μέχρι και «πορνοστάρ» ειπώθηκε ότι είναι η μικρή. X (twitter.com)

«Μπα; Ασχολείται μαζί μου ο… κ. Κυριάκος τώρα;»: ο χρησμός Κασσελάκη για «κυλιόμενες» και Γκρίνμπεργκ


Που οφείλεται η λασπωμένη επίθεση Μητσοτάκη κατά του νέου ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ

γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Εν αρχή ην ο λόγος και Θεός ην ο λόγος∙ ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, δηλαδή, όπως ο ίδιος νομίζει. Ιδιαίτερα όταν ομιλεί σε κομματικά ακροατήρια, σαν αυτό του προσυνεδρίου της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη. Όπου, αναφερόμενος στην προετοιμασία του κόμματός του για τις ευρωεκλογές,   έδειξε τον… διάβολο Στέφανο Κασσελάκη ως βασικό του αντίπαλό στην εκλογική αναμέτρηση της 9ης Ιουνίου, εξαπολύοντας εναντίον του μια δέσμη θεϊκά λασπωμένων κεραυνών:
«Ο νέος αρχηγός (σ. σ: της αξιωματικής αντιπολίτευσης) έχει σηκώσει δικό του μπαϊράκι και δεν συμφωνεί πια με τον παλιό (σ. σ: τον Αλέξη Τσίπρα). Ίσως γιατί έχει να σηκώσει τον δικό του σταυρό με όσα αποκαλύπτονται για τα οικονομικά του: επί μήνες ερωτάται ο κ. Κασσελάκης αν έχει εταιρίες, κάτι που απαγορεύει ρητά η ισχύουσα διάταξη (σ. σ: του νόμου που απαγορεύει στους πολιτικούς να μετέχουν σε εξωχώριες εταιρείες). Και εκείνος πώς απαντά; Λέγοντας …ότι θα ρωτήσει τους δικηγόρους του! Όμως, στο μεταξύ αυτές οι εταιρίες δανείζουν το κόμμα του»…
«Μπα; Ασχολείται μαζί μου ο κ. Κυριάκος τώρα; Βλέπει κυλιόμενες που παίρνουμε τα πάνω μας και φοβάται; Α, ρε Γκρίνμπεργκ!..», ήρθε η αντίδραση του… θεούλη Στέφανου στον  λόγο του… κ. Κυριάκου. Και μαζί με τα συμφραζόμενά της («τα εκατομμύρια του Γκρίνμπερκ πάνε χαμένα… Όλοι ξέρουν ότι έχω βγάλει τα χρήματα μου νόμιμα, στην Αμερική, απέναντι στα τζάκια εδώ πέρα»), ήχησε σαν χρησμός. Χρήζων αναλυτικής ερμηνείας…

*******
Πάμε λοιπόν, στα γρήγορα: τι είναι οι «κυλιόμενες» που τις βλέπει ο Κυριάκος και «φοβάται»; Οι τακτές δημοσκοπήσεις του κυβερνώντος κόμματος ενόψει των ευρωεκλογών είναι. Στις οποίες όπως παραδέχεται ακόμα και η αρχισυστημική εφημερίδα «Το Βήμα» (σ. σ: στο κύριο άρθρο της διαδικτυακής έκδοσής του της περασμένης Τετάρτης), «καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις μια τάση ανάσχεσης της ιλιγγιώδους πτώσης των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και μια δυναμική επιστροφής στη δεύτερη θέση, την ίδια ώρα που ο άλλος διεκδικητής του «πόστου» – το ΠΑΣΟΚ – εμφανίζει σημάδια εσωστρέφειας».
Και τι είναι εκείνο το «Α, ρε Γκρίνμπεργκ!..» που ολοκληρώνει τον χρήζοντα αναλύσεως «χρησμό» Κασσελάκη; Μια αναθηματική αναφορά στον ακριβοπληρωμένο Αμερικανό σύμβουλο του Μητσοτάκη, Σταν Γκρίνμπεργκ, είναι. Η οποία, μαζί με τα συμφραζόμενά του «χρησμού» («τα εκατομμύρια του Γκρίνμπεργκ πάνε χαμένα – όλοι ξέρουν ότι έχω βγάλει τα χρήματα μου νόμιμα, στην Αμερική, απέναντι στα τζάκια εδώ πέρα»), αναδεικνύει τη γνώση του Στέφανου Κασσελάκη ότι η  λασπωμένη επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του ο πρωθυπουργός ήταν επικοινωνιακό προϊόν Γκρίνμπεργκ:
Γνώριζε ότι  ο εν λόγω Αμερικανός σύμβουλος, εντοπίζοντας διά γυμνού οφθαλμού αυτό που βλέπουμε κι εμείς οι… απλοί πολίτες (την διαρκώς βελτιούμενη πολιτική δυναμική του Στέφανου Κασσελάκη, δηλαδή) και διασταυρώνοντάς το με τα πρόσφατα αποτελέσματα των κυλιόμενων δημοσκοπήσεων, (την ανοδική σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκη στη δεύτερη θέση) χτύπησε καμπανάκι κινδύνου για τον Μητσοτάκη: «Πρόσεχε τον Κασσελάκη, εφεξής μην τον αφήνεις σε χλωρό κλαρί, είναι   ο βασικός σου αντίπαλος και γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος», λέγεται (σ. σ: από πηγές του Μαξίμου) ότι του είπε στην τελευταία συμβουλευτική παρέμβασή του. Και λέγεται ότι ήταν αυτός που του πρότεινε την επικαιροποίηση της λασπωμένης  επίθεσης με τις εξωχώριες εταιρίες και τα… αστακοκάραβα.

*******  
Είναι χαρακτηριστικό ότι, την επομένη της… υλοποίησης της εν λόγω επικαιροποιημένης πρωθυπουργικής επίθεσης κατά Κασσελάκη, τα σάιτ της κυβερνητικής προπαγάνδας (ΘΕΜΑ, iefimerida, κλπ., κλπ.), κάτω από τεράστιες πρωτοσέλιδες φωτογραφίες του πολιτικού «αφέντη» τους, έβαζαν τον… θεϊκό τίτλο «Μητσοτάκης: Άλλα ρωτάμε τον Κασσελάκη για τα αστακοκάραβα και άλλα απαντάει -Ο κατώτατος μισθός θα ξεπεράσει τα 800€». Προτάσσοντας  την συσκευασμένη από τον ακριβοπληρωμένο Αμερικανό σύμβουλο λασπωμένη επίθεση (με τις εξωχώριες εταιρίες και τα… αστακοκάραβα) κατά του «νέου αρχηγού» του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και από την βασική πρωθυπουργική εξαγγελία, ενόψει των ευρωεκλογών, για αύξηση του κατώτατου μισθού… «άνω των 800 €».
Τζάμπα τα εκατομμύρια!.. Ή άλλως «τα εκατομμύρια του Γκρίνμπεργκ πάνε χαμένα», όπως είπε ο Στέφανος Κασσελάκης στα συμφραζόμενα του απαντητικού – στην  πρωθυπουργική επίθεση που τον… έχρηζε βασικό του αντίπαλό  στην εκλογική αναμέτρηση της 9ης Ιουνίου  – «χρησμού» του. Και, «Μπα; Ασχολείται μαζί μου ο… κ. Κυριάκος τώρα;»…  

Υ.Γ.: Σύμφωνα με κάποιούς συστημικούς δημοσκόπους,  η «επικινδυνότητα» Κασσελάκη απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την εκλογική του  κυριαρχία, αρχίζει να μεγεθύνεται, ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες, («πολιτικά και ιδεολογικά συνεπείς με τις προθέσεις ενός σύγχρονου προοδευτικού κόμματος, όπως σημειώνουν) παρουσιάσεις του ευρωπαϊκού προγράμματος του κόμματός του, αλλά κυρίως του οικονομικού αντίστοιχου: «Το βασικό ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται το οικονομικό πρόγραμμα Κασσελάκη είναι η μεσαία τάξη. Γίνεται σαφής, συνεπώς, η πρόθεσή του να ηγηθεί ενός κεντροαριστερού πόλου ως συνέχεια της απόπειρας του προκατόχου του να εισχωρήσει στην Κεντροαριστερά», αναφέρει στο κύριο άρθρο της έγκυρη κεντροδεξιά εφημερίδα. Και καταλήγει με το αυτονόητο: «Η νέα απόπειρα θα κριθεί ασφαλώς εκ του αποτελέσματος, που δεν είναι άλλο από αυτό της κάλπης»…  

Τέμπη: Πόσα fake news αντέχει η υπόθεση;


Τα «τρία βαγόνια της εμπορικής που αγνοούνται», το «14ο βαγόνι φάντασμα», οι «αταυτοποίητοι νεκροί στα ψυγεία του νεκροτομείου Λάρισας» και τα «ορφανά δείγματα DNA από ανθρώπους που δεν τους αναζητά κάποιος» είναι αληθινά νέα δεδομένα ή υπερβολές και ανυπόστατες φήμες;

γράφει η Μαρία Κεφαλά


Τις τελευταίες ημέρες η υπόθεση του εγκλήματος των Τεμπών έχει διανθιστεί με πολλά νέα και εντυπωσιακά  στοιχεία.
Τα «τρία βαγόνια της εμπορικής που αγνοούνται», το «14ο βαγόνι φάντασμα», οι «αταυτοποίητοι νεκροί στα ψυγεία του νεκροτομείου Λάρισας» και τα «ορφανά δείγματα DNA από ανθρώπους που δεν τους αναζητά κάποιος» είναι αληθινά νέα δεδομένα ή υπερβολές και ανυπόστατες φήμες; Και αν είναι fake news ποιους εξυπηρετούν αντί να βοηθούν την προσπάθεια για διερεύνηση της υπόθεσης των Τεμπών;
Τα αντικειμενικά δεδομένα δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Έτσι η μοναδική άμυνα όσων επιδιώκουν τη συγκάλυψη και τη συσκότιση της έρευνας, είναι η εκ του πονηρού αναπαραγωγή fake news, υπερβολών και οποιασδήποτε ανακρίβειας που θα μπορούσε να ενισχύσει το αμυντικό αφήγημα ότι «όλα αυτά είναι θεωρίες συνωμοσίας που διαδίδουν ψεκασμένοι».

Τα fake news θίγουν την αξιοπιστία του αποδεικτικού υλικού
Οι δικηγόροι γνωρίζουν πολύ καλά αυτό το παιχνίδι: όταν η άλλη πλευρά έχει δέκα αντικειμενικά στοιχεία που καταδικάζουν τον πελάτη τους, η μόνη τους ελπίδα είναι να βρουν το ενδέκατο στοιχείο που μπορεί να αμφισβητηθεί, ώστε να επικεντρώσουν εκεί την άμυνά τους και να προσπαθήσουν να αμφισβητήσουν συνολικά την αξιοπιστία του αποδεικτικού υλικού.
Στην υπόθεση των Τεμπών, η εκ των πραγμάτων αναμενόμενη έλλειψη συντονισμού ανάμεσα σε τόσες οικογένειες θυμάτων και τόσο πολλούς διαφορετικούς δικηγόρους, φαίνεται ότι τέτοια ολισθήματα δίνουν δικαιώματα στην άλλη πλευρά, με τη βοήθεια πάντα και της ιντερνετικής δημοσιογραφίας του click-bait που ψάχνει πάντα τις ευκαιρίες για υπερβολή.

Ο Κώστας Λακαφώσης ξεκαθαρίζει 
Το 20/20 επικοινώνησε με τον Κώστα Λακαφώση, διερευνητή ατυχημάτων και μέλος της πενταμελούς Επιτροπής Διερεύνησης Ανεξάρτητων Πραγματογνωμόνων Οικογενειών (Ε.Δ.Α.Π.Ο, www.edapo.gr) που διόρισαν αρκετές οικογένειες θυμάτων ήδη από τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου του 2023.  

Έρευνες ενός ολόκληρου χρόνου 
Οι εξειδικευμένοι διερευνητές της Ε.Δ.Α.Π.Ο εργάζονται πάνω στην υπόθεση των Τεμπών για έναν ολόκληρο χρόνο και έχουν ίσως την πιο πλήρη εικόνα από οποιαδήποτε άλλη επιτροπή διερεύνησης, δεδομένου και ότι έχουν αφιερώσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της δουλειάς τους στη χαρτογράφηση των θυμάτων σε κάθε βαγόνι του τρένου. 
Με πλήρη πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία της δικογραφίας από την πρώτη στιγμή και με επιπλέον δεδομένα από τη διερεύνηση της ΕΔΑΠΟ, ο Κώστας Λακαφώσης ξεκαθαρίζει: 
«Προφανώς και υπάρχει τεράστιο πρόβλημα από τον τρόπο που ο κρατικός μηχανισμός διαχειρίστηκε αυτό το περιστατικό από την πρώτη στιγμή και προφανέστατα υπάρχει σοβαρότατο ζήτημα σχετικά με τη διερεύνηση των αιτιών της τεράστιας ανάφλεξης, κατάκαυσης και πυρκαγιάς που ακολούθησε.
Αυτά είναι ζητήματα που η επιτροπή μας τα  έχει αναδείξει ήδη από τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου του 2023 και έχουν αναδειχθεί με κάθε λεπτομέρεια τόσο στο προκαταρκτικό πόρισμα που καταθέσαμε τον Ιούλιο του 2023 όσο και από το τελικό πόρισμα που καταθέσαμε πριν από δύο εβδομάδες. Από εκεί και πέρα, όμως, υπάρχουν και κάποιες δημοσιογραφικές αναφορές που αναπαράγουν στοιχεία τα οποία ξεφεύγουν από τα αντικειμενικά δεδομένα». 

Διαβάζουμε για αδήλωτο 14ο βαγόνι της εμπορικής αμαξοστοιχίας από το οποίο φαίνεται να προκλήθηκε η φονική φωτιά. Ισχύει;
«Σαφώς και δεν επιβεβαιώνουμε οποιαδήποτε φημολογία περί χαμένων βαγονιών. Τα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας είναι μετρημένα και καταγεγραμμένα από την πρώτη στιγμή και δεν υπάρχει κανένα βαγόνι φάντασμα και κανένα κοντέινερ που να λείπει. Αυτό δεν είναι γνώμη ή εκτίμηση αλλά είναι αντικειμενικό δεδομένο που προκύπτει από όλα τα στοιχεία της δικογραφίας, όμως μπορεί να το διαπιστώσει κανείς και από τις δημόσια διαθέσιμες πηγές. Ακόμα και χωρίς πρόσβαση στη δικογραφία, εάν ανατρέξει κάποιος σε βίντεο και φωτογραφίες από το πρωί της 1ης Μαρτίου του 2023 θα μετρήσει 2 ηλεκτρομηχανές, 13 πλατφόρμες και 10 κοντέινερ και καμία ένδειξη για αγνοούμενο 14ο βαγόνι φάντασμα».

Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα με αγνοούμενα βαγόνια, ούτε και υπάρχει 14η πλατφόρμα-φάντασμα
«Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει κανένα ζήτημα με αγνοούμενα βαγόνια, ούτε και υπάρχει 14η πλατφόρμα-φάντασμα στον εμπορευματικό συρμό.
Όλα αυτά έχουν καταγραφεί με κάθε λεπτομέρεια από την πρώτη στιγμή και αν κάποιος έχει πρόσβαση στις φωτογραφίες της αστυνομίας που περιέχονται στη δικογραφία, εύκολα θα διαπιστώσει ότι οι πλατφόρμες είναι 13 και όχι 14, κάτι που άλλωστε προκύπτει και αν κάποιος αναλύσει με προσοχή τα διαθέσιμα βίντεο και φωτογραφίες από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία από το πρωί της 1ης Μαρτίου 2023». 

Υπάρχουν αταυτοποίητοι νεκροί στα ψυγεία του νεκροτομείου Λάρισας και ορφανά δείγματα DNA από ανθρώπους;
«Έχοντας πλήρη πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία της δικογραφίας, έχοντας λάβει γνώση των αποτελεσμάτων όλων των ταυτοποιήσεων και έχοντας πληρέστατη εικόνα της έρευνας για ανθρώπινα υπολείμματα στο Κουλούρι (στην οποία η ΕΔΑΠΟ είχε και ενεργή εμπλοκή και φυσική παρουσία πέραν της απλής ενημέρωσης), μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει κανένα εύρημα εκτός της αρχικής χαρτογράφησης της ΕΔΑΠΟ και δεν εντοπίστηκε κανένα επιπλέον δείγμα με ορφανό DNA που δήθεν δεν ανήκει στα ήδη ταυτοποιημένα και δεν το αναζητά κανένας.
Προφανέστατα και υπάρχει τεράστιο ζήτημα με την καθυστέρηση των ανευρέσεων όλων αυτών των δειγμάτων και είναι αδιανόητο το μέγεθος της προσβολής στη μνήμη των νεκρών, απίστευτη η ψυχική οδύνη στην οποία επιβλήθηκαν επιπλέον του πένθους τους οι οικογένειες κάποιων θυμάτων. Αλλά τα ζητήματα αυτά είναι καλό να παρουσιάζονται στην πραγματική τους διάσταση και με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια, ώστε να μην δίνεται δικαίωμα συνολικής αμφισβήτησης της αξιοπιστίας της διερεύνησης».

Τι λέει η επιτροπή εμπειρογνωμόνων Ε.Δ.Α.Π.Ο που έχετε συστήσει για τα αίτια της φωτιάς;
«Σαφώς και υπάρχει σοβαρό ζήτημα σχετικά με την ανάφλεξη και τη φωτιά, αφού από την πρώτη στιγμή η επιτροπή μας ξεκαθάρισε ότι δεν υποστηρίζει σε καμία περίπτωση τη θεωρία των εύφλεκτων ελαίων σιλικόνης.
Η ανάλυση των βίντεο έχει γίνει με μεγάλη λεπτομέρεια από την αρχή της διερεύνησης και τα σχετικά στοιχεία με την ανάλυση καρέ-καρέ της ακολουθίας της ανάφλεξης έχουν συμπεριληφθεί στη δικογραφία ήδη από το πρώτο μας πόρισμα του Ιουλίου 2023 που πρόσφατα επικαιροποιήθηκε με την τελική του έκδοση.
Τις επόμενες ημέρες θα ολοκληρώσουμε και μια τρισδιάστατη ψηφιακή προσομοίωση και απεικόνιση της σύγκρουσης και της ανάφλεξης που ακολούθησε, ώστε να έχουμε μια καλύτερη εικόνα που θα βοηθήσει περαιτέρω την έρευνα».

TikTok: η σύγκρουση των ιμπεριαλισμών


Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί συμφωνούν στην ανάγκη να εξαφανιστεί από προσώπου Γης η μοναδική πλατφόρμα που αμφισβητεί την παντοκρατορία των ΗΠΑ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης Χρειάστηκαν όμως και μια υπενθύμιση από τη Μέση Ανατολή.

Άρης Χατζηστεφάνου
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Φανταστείτε έναν Ελληνα επιχειρηματία, ο οποίος ανοίγει ένα εξαιρετικά επιτυχημένο εστιατόριο σε μια γειτονιά της Νέας Υόρκης όπου υπάρχουν μόνο αμερικανικά καταστήματα. Οι ιδιοκτήτες αυτών των επιχειρήσεων τον ενημερώνουν πως αν δεν το πουλήσει άμεσα σε έναν δικό τους άνθρωπο, θα το κλείσουν, θα το σπάσουν ή θα εμποδίζουν τους πελάτες να εισέρχονται σε αυτό. Κάθε σχετική πρακτική θα χαρακτηριζόταν αυτομάτως «μαφιόζικη». Οταν όμως στην ιστορία δεν εμπλέκονται επιχειρηματίες αλλά κράτη είθισται να αντικαθιστούμε τη λέξη μαφία με τον όρο ιμπεριαλισμός.
Η νέα προσπάθεια των ΗΠΑ να κλείσουν την κινεζικών συμφερόντων πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης TikTok -ή να εξαναγκάσουν τη μητρική της εταιρεία, ByteDance, να την πουλήσει σε Αμερικανούς επιχειρηματίες– αποτελεί τον ορισμό ιμπεριαλιστικής πολιτικής για την εφαρμογή της οποίας κάποτε απέπλεαν κανονιοφόροι από τα λιμάνια των αυτοκρατοριών.
Ομολογουμένως τα επιχειρήματα εναντίον του TikTok που παρουσιάστηκαν στην Βουλή των Αντιπροσώπων, ώστε αυτή να δώσει διορία έξι μηνών στην κινεζική εταιρεία να εκποιήσει τα περιουσιακά της στοιχεία στις ΗΠΑ, είναι ακλόνητα. Η πλατφόρμα συγκεντρώνει προσωπικά στοιχεία των χρηστών που ξεκινούν από την τοποθεσία τους και τη διεύθυνση IP της συσκευής τους και φτάνουν μέχρι το αποτύπωμα του προσώπου τους και της φωνής τους και μπορεί να τα προσφέρει ανά πάσα στιγμή στο κινεζικό κράτος. Τέτοιου είδους πληροφορίες έχουν οδηγήσει ακόμη και σε διώξεις αντιφρονούντων.
Το πρόβλημα είναι ότι ακριβώς τα ίδια και περισσότερα στοιχεία συγκεντρώνουν όλες οι αμερικανικές πλατφόρμες του Facebook, του Twitter αλλά και της Google και της Apple και μπορούν να τα προσφέρουν ανά πάσα στιγμή στο αμερικανικό κράτος για να τις χρησιμοποιήσει εναντίον αντιφρονούντων.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιοποιεί η Meta (μητρική εταιρεία του Facebook, του Instagram και του WhatsApp) το 2022 η αμερικανική κυβέρνηση ζήτησε στοιχεία για 236.000 χρήστες και η εταιρεία ανταποκρίθηκε σε ποσοστό 88% (στη δεύτερη θέση αιτήσεων βρέθηκε η Γερμανία και στην τρίτη το Ισραήλ). Οι πληροφορίες αφορούσαν από το περιεχόμενο μηνυμάτων και βιομετρικών δεδομένων έως και στοιχεία για τους αριθμούς και τις κινήσεις πιστωτικών καρτών.
Το αμερικανικό κράτος όμως χρησιμοποιεί τις πλατφόρμες του ίντερνετ και με επιθετικούς τρόπους που δεν θα μπορούσε να διανοηθεί το καθεστώς του Πεκίνου. Οπως είχε αποκαλυφθεί το 2022, η Κεντρική Διοίκηση του Πενταγώνου (CENTCOM) συνεργάστηκε με το Twitter προκειμένου να δημιουργήσει δεκάδες ψεύτικους, αραβόφωνους, λογαριασμούς που προωθούσαν τις θέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Το Twitter όχι μόνο γνώριζε τη δημιουργία των λογαριασμών, που παραβίαζαν την πολιτική του, αλλά «έσπρωχνε» τα συγκεκριμένα μηνύματα προκειμένου να εμφανίζονται σε όσο το δυνατότερο περισσότερους χρήστες.
Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν δεν είναι ποια από τα στοιχεία σου συλλέγει κάθε πλατφόρμα, αλλά αν προτιμάς αυτά να καταλήγουν στις υπηρεσίες ασφαλείας του αμερικανικού ή του κινεζικού κράτους. Με δεδομένο όμως ότι το TikTok αποτελεί τη μοναδική μη αμερικανική πλατφόρμα τέτοιου μεγέθους (με 1,05 δισ. χρήστες) η πολιτική των ΗΠΑ έχει ένα και μοναδικό στόχο: να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο σχεδόν κάθε μορφής επικοινωνίας στο διαδίκτυο.
Ως γνωστόν η αμερικανική κυβέρνηση είχε προσπαθήσει και στο παρελθόν να μπλοκάρει το TikTok στις ΗΠΑ απειλώντας μάλιστα όσους χρησιμοποιούσαν εφαρμογές VPN για να παρακάμψουν την απαγόρευση με πρόστιμα που θα έφταναν το 1 εκατ. δολάρια. Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε όμως από τον Ντόναλντ Τραμπ, όχι φυσικά λόγο του σεβασμού του στα ατομικά δικαιώματα αλλά γιατί θεωρήθηκε ότι η πρόταση δεν θα περνούσε από την αμερικανική Δικαιοσύνη.
Το 2024 όμως υπήρχε μια άλλη ισχυρή δύναμη που υπενθύμισε στους Αμερικανούς βουλευτές να ζητήσουν το κλείσιμο της δημοφιλούς πλατφόρμας: το ισραηλινό λόμπι. Οπως εξηγούσε η ιστοσελίδα The Times of Israel, «οι μεγαλύτερες εβραϊκές οργανώσεις των ΗΠΑ (σ.τ.σ. όπως η Jewish Federations και το Anti-Defamation League ή ADL) στήριξαν το διακομματικό νομοσχέδιο που μπορεί να οδηγήσει σε απαγόρευση του TikTok».
Ο επικεφαλής μάλιστα του ADL, Τζόναθαν Γκρίνμπλατ, φέρεται να δήλωσε σε τηλεφωνική συνομιλία που διέρρευσε στον Τύπο ότι στις ΗΠΑ «έχουμε πολύ σοβαρό πρόβλημα με το TikTok». Ο λόγος γι’ αυτή την ανησυχία ήταν απλός: στη μεγάλη πλειονότητά τους οι απλοί χρήστες καταδικάζουν τη συνεχιζόμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων και προωθούν συνεχώς φωτογραφίες και βίντεο από τις καθημερινές σφαγές – και αυτό παρά το γεγονός ότι το TiKTok ακολουθεί την ίδια πολιτική με τις αμερικανικές πλατφόρμες να μπλοκάρει σχετικούς λογαριασμούς είτε επισήμως είτε με τη σιωπηλή πρακτική του Shadow banning.
Ενδεικτική του πανικού που επικρατούσε στο ισραηλινό λόμπι αλλά και στα δύο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ γι’ αυτή την εξέλιξη ήταν και η παλαιότερη κωμικοτραγική δήλωση της τότε υποψήφιας προέδρου Νίκι Χάλεϊ ότι «για κάθε 30 λεπτά που κάποιος παρακολουθεί το TikTok την ημέρα γίνεται 17% πιο αντισημίτης και υποστηρικτής της Χαμάς».
Παρά το γεγονός ότι η πίεση από το Ισραήλ είναι δευτερεύουσας σημασίας, μπροστά στην ευρύτερη γεωπολιτική αντιπαράθεση που κρύβει η επίθεση στο TikTok, ήταν ίσως αρκετή για να λειάνει τα γρανάζια ενός μηχανισμού, ο οποίος είχε τεθεί εδώ και χρόνια σε λειτουργία με στόχο τον απόλυτο έλεγχο του διαδικτύου.
ΥΓ.: Καθώς γραφόταν το κείμενο το πρακτορείο Reuters αποκάλυψε ότι επί προεδρίας Τραμπ η CIA είχε στήσει δίκτυο πρακτόρων με ψεύτικους λογαριασμούς ώστε να προωθεί σε κινεζικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης μηνύματα εναντίον της κυβέρνησης του Πεκίνου. Αν μη τι άλλο οι ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις αυταρχικών καθεστώτων βγάζουν ειδήσεις.
info-war.gr

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

«Πέστε πως ονειρεύομαι την επανάσταση των χαρταετών»


Mε ένα κείμενο του αξέχαστου Γιώργου Χουρμουζιάδη , το ποίημα «Ο χαρταετός» του Οδυσσέα Ελύτη, που διαβάζει η αξέχαστη Έλλη Λαμπέτη και το μουσικό διαμάντι «Χαρταετοί» του Μίκη Θεοδωράκη, σας ευχόμαστε «Καλή Σαρακοστή», και εν τέλει… Ανάσταση!

Πορτογαλία: Γιατί οι «αριστεροί» ψήφισαν ακροδεξιά;


του Γιώργου X. Παπασωτηρίου

Και στην Πορτογαλία το ίδιο έργο: Η Αριστερά χάνει και η Δεξιά -κυρίως η ακροδεξιά- κερδίζει. Η μεγάλη υποχώρηση της Αριστεράς είναι το ένα θέμα. Το άλλο και σημαντικότερο είναι ότι οι αριστεροί ψηφοφόροι μετακινούνται σε «σκοτεινές» ακροδεξιές γειτονιές. Δεν το λέω εγώ, το διαπιστώνουν οι Γάλλοι, οι Βρετανοί και τώρα οι Πορτογάλοι.
Για να έχουμε μια εικόνα: Στην Πορτογαλία, το κεντροδεξιό κόμμα της μέχρι πρότινος αντιπολίτευσης (Δημοκρατική Συμμαχία) κατέκτησε το 29,5% των ψήφων στις πρόσφατες εκλογές, το Σοσιαλιστικό κόμμα 28,6% (ηττήθηκε μετά από οκτώμισι χρόνια στην κυβέρνηση) και το ακροδεξιό κόμμα Chega από 7% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2022, τώρα σχεδόν τριπλασίασε το σκορ του φθάνοντας το 18% - ξεπερνώντας το ένα εκατομμύριο ψήφους και κυριαρχώντας στην περιοχή Αλγκάρβε.
Ο Armando Esteves Pereira γράφει γι’ αυτή τη θεαματική εξέλιξη: «Το (ακροδεξιό κόμμα) Chega καταλαμβάνει ένα χώρο που παραδοσιακά ανήκε στην αριστερή πτέρυγα του PS (σοσιαλιστές). Πρόκειται για μία «ψήφο διαμαρτυρίας, της περιφέρειας, και όσων είναι θυμωμένοι και αηδιασμένοι με το σύστημα[…]», σημειώνει ο Pereira.
Αλλά γιατί η διαμαρτυρία εκφράστηκε με την ψήφο προς την ακροδεξιά; Για ποιο λόγο οι αριστεροί ψηφοφόροι της Πορτογαλίας, της Γαλλίας και αλλού μετακινούνται στην ακροδεξιά; Το «κλειδί» της απάντησης βρίσκεται στην περίφημη ΚΥΒΕΡΝΩΣΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Για την ακρίβεια, όπου η Αριστερά (σοσιαλδημοκρατία) κυβέρνησε, απλώς διαχειρίστηκε το σύστημα, χάνοντας την (όποια) ψυχή της, δηλαδή την ταυτότητά της, τον αντισυστημισμό της και τις διακηρύξεις της για ριζική αλλαγή υπέρ των μη προνομιούχων. Τελικά, το «κυβερνώσα», δηλαδή η «διακυβέρνηση» χωρίς την ριζική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου έγινε το τυρί της ποντικοπαγίδας. Η ΑΛΛΑΓΗ κατέληξε σε κάποιες μικροελαφρύνσεις και μια καλύτερη προστασία των εργαζομένων, χωρίς οι ολιγάρχες να υποστούν καμία συνέπεια. Το όραμα χάθηκε.Τελικά, όπως σημειώνει ο Βρετανός σκηνοθέτης Κεν Λόουτς (artinews 11/7/2019): Η Αριστερά αποδέχτηκε την «κανονικότητα» του νεοφιλελεύθερου ατομικισμού και δεν απάντησε με ιδεολογικό και πολιτικό τρόπο στην ενίσχυση της συλλογικότητας, ούτε αντιλήφθηκε τον καίριο ρόλο της τηλεόρασης. Στη Βρετανία η πολιτική διαπάλη σήμερα «είναι ουσιαστικά η πάλη μεταξύ δύο κομμάτων της Δεξιάς», λέει ο Κεν Λοουτς. Όσο για την Αριστερά, «Το κόμμα που εκπροσωπούσε κάποτε την Αριστερά (το Εργατικό κόμμα της Βρετανίας) έχει υποστεί τέτοια μετάλλαξη που έχει καταλήξει να είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήταν». Το Εργατικό κόμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πλέον ένα συστημικό κόμμα. Το ίδιο συνέβη και με τον ΣΥΡΙΖΑ και το PS στην Πορτογαλία.
Η αντισυστημική ταυτότητα που απώλεσε η Αριστερά θα σπεύσει να την υιοθετήσει η ακροδεξιά τύπου Τραμπ, Όρμπαν, Μελόνι, Μιλέι κ.ά. Το παράδειγμα με την οδυνηρή και στο τέλος εξευτελιστική εξέλιξη στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι η αριστερά όταν γίνεται «κυβερνώσα» χάνει την ταυτότητά της, χάνει το Πρόσωπό της, αλλοιώνεται, γίνεται συστημική, γίνεται οικεία με το «κεφάλαιο», καθίσταται έτσι μια διαχειρίστρια του συστήματος, γι’ αυτό και οι αριστεροί ψηφοφόροι θεωρούν ότι προδόθηκαν εξ ου και ο θυμός (δεν λέει τυχαία ο Κασσελάκης «εγώ δεν θα σας προδώσω ποτέ». Μόνο που αυτό συνέβη άμα τη εμφανίσει του ανεξάρτητα των προθέσεων του). Γι’ αυτό οι «αριστεροί» ψηφοφόροι καταλήγουν στην δήθεν αντισυστημική ακροδεξιά ψήφο. Ήδη είχαν εκπαιδευτεί στην οπαδική και χουλιγκανική πολιτική σκέψη, για την ακρίβεια τη «θυμική αντίδραση». Το «Μητσοτάκη Γαμ…» εκπαίδευσε μια ολόκληρη γενιά στην χουλιγκανική "επαναστατικότητα" και στον ουγκανικό τρόπο πολιτικής σκέψης.
Γενικά, τα κόμματα της Αριστεράς δεν αποδέχτηκαν μόνο τον «νεοφιλελεύθερο ατομικισμό» που λέει ο θαυμάσιος Κεν Λόουτς, δέχτηκαν επίσης ότι υπάρχουν ελάχιστα περιθώρια για ένα αντι-συστημικό μοντέλο και ότι αντ' αυτού πρέπει να δοθεί έμφαση στην καλύτερη λειτουργία των κρατικών μηχανισμών, των αγορών και της δημοκρατίας προκειμένου να εξασφαλιστεί η ανάπτυξη και η εξάλειψη των διακρίσεων και των ανισοτήτων. Με άλλα λόγια, δεν θέλουν πια να αλλάξουν το σύστημα αλλά να το μεταρρυθμίσουν. Έχει εδραιωθεί πια η πεποίθηση ότι η απόδραση από το καπιταλιστικό σύστημα είναι σαν να θέλεις να ξεφύγεις από μία παγκόσμια μαφία (όπως έλεγε έναν Αμερικανο-ινδός οικονομολόγος). Έτσι η ριζική αλλαγή εξορίστηκε στην περιοχή του ανέφικτου και του ανεδαφικού, δίνοντας τη θέση της στον «ρεαλισμό» και την «κυβερνησιμότητα».
Μαζί όμως με την «ουτοπία» τα αριστερά κόμματα έχασαν και την ψυχή τους, το κινούν αίτιο της πολιτικής και κοινωνικής ιδεολογίας τους, δημιουργώντας έτσι τις συνθήκες για την απώλεια της ριζοσπαστικής τους ταυτότητας και σαφήνειας. Αυτός είναι ο λόγος που ηττώνται εκλογικά σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο. Η απουσία ενός ουτοπικού οράματος στο σύγχρονο πολιτικό λόγο της Αριστεράς έχει τροποποιήσει κατά τέτοιο τρόπο το ιδεολογικό έδαφος, ώστε τα αριστερά κόμματα σε όλο τον κόσμο να μετατοπίζονται προς το κέντρο. Η εγκατάλειψη του ουτοπισμού, της εμπνέουσας ιδέας έχει ωθήσει την αριστερά στην απώλεια του κινηματικού της χαρακτήρα και της ιδεολογικής και πολιτικής της δύναμης και τελικά στον εκφυλισμό της.
Η μεγάλη προδοσία της Αριστεράς στην Ελλάδα έγινε το 2015. Την περιγράφει εμβριθώς ο Αλαίν Μπαντιού: «Η μεγάλη διαφορά μεταξύ της κλασικής δεξιάς και της κλασικής αριστεράς είναι ότι η πρώτη πιστεύει πως το νέο πρέπει να αναδειχτεί εντός της ιστορικής αναγκαιότητας στην οποία οφείλουμε να υποτασσόμαστε –του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στη συγκεκριμένη περίπτωση–, ενώ η δεύτερη πρεσβεύει την αναζήτηση νέων τρόπων να υπάρξουμε μέσα σε αυτήν (σ.σ. την ιστορική αναγκαιότητα)». Ποιοι είναι οι νέοι τρόποι; Αυτή την απάντηση οφείλει να δώσει η αριστερά. «…Το συντριπτικό «όχι» στις απαιτήσεις των δανειστών στο ελληνικό δημοψήφισμα του Ιουλίου του '15, π.χ., ήταν μια τέτοια ιστορική συγκυρία κατά την οποία η πιθανότητα μιας άλλης πολιτικής αμφισβήτησε ευθέως αυτό που παρουσιαζόταν ως αναγκαιότητα, γι’ αυτό και όλος ο κόσμος της Αριστεράς «κοιτούσε» τότε προς την Ελλάδα!» «(Στο δημοψήφισμα) …διακυβεύτηκε κάτι ευρύτερο που ξεπερνούσε τη μοίρα του ελληνικού λαού, ήταν μια διακήρυξη πολιτικής ανυπακοής που έκανε αίσθηση μεγάλη διεθνώς. Ναι, κι εγώ είχα συγκινηθεί βαθιά τότε, το ομολογώ! Η έκπληξη δεν ήταν το βάθος και η έκταση της τελευταίας κρίσης που ξεκίνησε με τη «φούσκα» της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ το 2008 και δέκα χρόνια μετά φαίνεται να κλείνει τον κύκλο της – όπως ξέρουμε και από τον Μαρξ, οι κρίσεις είναι ζωτικό και αναπόσπαστο κομμάτι του καπιταλισμού. Η έκπληξη ήταν η διατρανωμένη θέληση ενός λαού να πάρει το ρίσκο –γιατί για ρίσκο επρόκειτο και μάλιστα μεγάλο!– να αντιταχθεί στην ειμαρμένη της οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης και της βίαιης λιτότητας, όπως αυτές εκπορεύονταν από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και τους «τοποτηρητές» του, όπως η Κομισιόν, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ.». Και συνεχίζει ο Μπαντιού: «Δεν υπήρχε καμία αναγκαιότητα εξόδου από την Ε.Ε. ούτε μπήκε τέτοιο δίλημμα από την τότε κυβέρνηση. Αυτή ήταν η ερμηνεία που είχε δώσει στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του '15 η Κομισιόν. Όμως η πραγματική του διάσταση συνίστατο στο ότι ναι, ακριβώς επειδή είμαστε πιστοί Ευρωπαίοι αρνούμαστε να αποπληρώσουμε το χρέος μας με τους ασφυκτικούς όρους που μας επιβάλλετε, πράγμα που κάνετε επειδή μας βρίσκετε μικρούς κι αδύναμους – και η Γαλλία π.χ. παρουσιάζει μεγάλο έλλειμμα, ποιος θα τολμούσε να απειλήσει το Παρίσι με εξοντωτικά μνημόνια και έξοδο από την Ε.Ε.;
Οι ίδιες οι διαπραγματεύσεις κατέληξαν σε μια κωμωδία ακριβώς επειδή οι «θεσμοί» δεν ήθελαν καν να ακούσουν, απλώς αποφάσιζαν και διέταζαν. Η κυβέρνηση Τσίπρα έπρεπε να είχε ακολουθήσει τη λαϊκή εντολή στο όνομα της δυνατότητας, αμφισβητώντας αυτό που το σύστημα παρουσίαζε ως αδήριτη αναγκαιότητα. Να φερθεί όπως ο Μιραμπό το 1789, όταν ο βασιλιάς διέταξε τη διάλυση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, αλλάζοντας έτσι τη ροή της Ιστορίας!» * Όταν ο Ανρί Εβράρ, στο όνομα του βασιλιά, διέταξε τους αντιπροσώπους της Εθνοσυνέλευσης να αποχωρήσουν, ο Μιραμπό φέρεται ότι του απάντησε με την περίφημη φράση «Κύριε, πηγαίνετε να πείτε στο αφεντικό σας πώς βρισκόμαστε εδώ με τη βούληση του λαού, και πως δεν θα φύγουμε παρά με τη δύναμη των όπλων». ([ ARTI news / Ελλάδα / 27.07.23)
Τότε χάθηκε το στοίχημα. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, το ίδιο συνέβη τηρουμένων των αναλογιών στη Γαλλία, στη Βρετανία, στην Πορτογαλία, παντού. Οι «ρεαλιστές αριστεροί» μην αντιλαμβανόμενοι ούτε μια ψίχα από τη σημαντική λειτουργία της «ουτοπίας» για την κινητοποίηση των ανθρώπων και ολόκληρης της κοινωνίας, εγκλωβίζονται σ’ έναν στείρο κυβερνητισμό και ενσωματώνονται στο σύστημα και σε μια συντηρητική διαχείριση, παρουσιάζοντας τις ελάχιστες και ήσσονος σημασίας μεταρρυθμίσεις ως επανάσταση!
Η απώλεια του ριζοσπαστισμού από την αριστερά, καλύπτεται από τον ριζοσπαστισμό της νέας δεξιάς (με ενσωματωμένη ή όχι την ακροδεξιά). Οι ‘αριστεροί’ ψηφίζουν ακροδεξιά ή απέχουν!
Υπάρχει ελπίδα ανάταξης; Ναι, αρκεί η Αριστερά να επανεύρει την «ψυχή» της και να συνειδητοποιήσει αυτό που έλεγε ο Χομπσμπάουμ, ότι η αλλαγή δεν μπορεί να επισυμβεί σε μία μόνο χώρα. Η αλλαγή ή θα είναι διεθνής (εν προκειμένω ευρωπαϊκή) ή δεν θα υπάρχει. Αρκεί να επανακτηθεί ο ου-τόπος, ο ορίζοντας-στόχος που θα συν-κινεί, η ιδέα-δημιουργός μιας νέας ταυτότητας –εδώ και τώρα-, ενός νέου Εμείς, όπου ο καθένας θα έχει ισότιμη θέση και ίδια δυνατότητα να ζει και να ανθίζει (από τώρα), που θα δημιουργεί ένα νέο τρόπο σκέψης που θα αποδομεί την φυσικοποίηση της βίας μέσω της κυρίαρχης ιδεολογίας. Γιατί η ουτοπία και το τσακισμένο Πρόσωπο ανατάσσονται εδώ και τώρα μέσα από τον Αγώνα. Γιατί η επανάσταση είναι τώρα και τώρα βιώνεται το αύριο…
Πηγή: artinews.gr

Ένας κόσμος «χυλός»


του Μιχάλη Ψύλου

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αρχίσει να μειώνει τα επιτόκια από τον Ιούνιο. Αυτό έχει καταστεί πλέον σαφές με κάθε τρόπο.
Ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη μειώθηκε τους τελευταίους μήνες και η αναιμική ανάπτυξη πιέζει την Κριστίν Λαγκάρντ να λάβει αποφάσεις. Που αφορούν το ίδιο το μέλλον της ΕΕ και την ευημερία νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Η ΕΚΤ πρέπει, βέβαια, να λάβει τις αποφάσεις της εξετάζοντας το αβέβαιο διεθνές πλαίσιο: τους κινδύνους στην Ερυθρά Θάλασσα, που μπορεί να οδηγήσουν σε αύξηση των τιμών των πρώτων υλών, αλλά και τον πόλεμο στη Γάζα και την Ουκρανία που δεν πάει πολύ καλά για το Κίεβο και τη Δύση.
Πόλεμοι, συγκρούσεις και καταστροφές υπάρχουν σχεδόν παντού. Δεν περνάει σχεδόν μια μέρα χωρίς ανησυχητικά και τρομακτικά νέα. Η σταθερότητα έχει γίνει ένα εξαιρετικά σπάνιο αγαθό. Ο κόσμος φαίνεται να έχει καταρρεύσει.
Δεν μπορεί δηλαδή η Λαγκάρντ να κάνει μια τόσο σημαντική επιλογή κοιτάζοντας μόνο τις βεβαιότητες που έχει πίσω της, ενώ παραμελεί τα άγνωστα που υπάρχουν μπροστά μας.
Η Μέση Ανατολή δεν αποτελεί εξαίρεση. Αντιθέτως. Μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, μια περιοχή που ήταν ανέκαθεν επιρρεπής σε κρίσεις, φαίνεται να γίνεται περισσότερο από ποτέ εστία σκληρότητας και μίσους.
Οι εκκλήσεις στη λογική και τη σύνεση δεν εισακούγονται και την ευθύνη σήμερα φέρει βαρέως ο ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου.
Στην Ουκρανία, επίσης, η Ευρώπη θα πρέπει να καταλάβει σε ποιο βαθμό θέλει και μπορεί να στηρίξει το Κίεβο.
Παρά τους λεονταρισμούς του γάλλου πρόεδρου, Μακρόν, που επιμένει στην αποστολή χερσαίων δυνάμεων ως νέος… Ναπολέων, οι πιο συνετοί πολιτικοί στη Δύση καταλαβαίνουν ότι ο μήνας του μέλιτος με τον Ζελένσκι έχει πλέον τελειώσει. Και ο Πούτιν έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να εξουδετερώσει τις δυτικές κυρώσεις, εμφανιζόμενος ως ο νικητής στα μάτια της ρωσικής κοινής γνώμης. Κάτι που θα φανεί και στις προεδρικές εκλογές στη Ρωσία, που ολοκληρώνονται σήμερα.
Ο Πούτιν, που ήρθε στην εξουσία πριν από 24 χρόνια, ετοιμάζεται να κερδίσει για πέμπτη φορά σε προεδρικές εκλογές, ενώ οι κύριοι αντίπαλοί του κατέληξαν στη φυλακή, εξόριστοι ή νεκροί.
Ο πράκτορας της πρώην KGB θα κρατήσει τα ηνία της χώρας στα χέρια του μέχρι το 2030. Μετά την παραίτηση του Μπόρις Γέλτσιν τον Δεκέμβριο του 1999, ο Πούτιν κληρονόμησε πριν από 24 χρόνια και τρεις μήνες ένα έθνος αναστατωμένο μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αλλά επέβαλε το νόμο του με σιδηρά πυγμή και έγινε για κάποιους το πρότυπο που έπρεπε να ακολουθήσουν μπροστά στην υποτιθέμενη παρακμή των δυτικών δημοκρατιών.

Πλαίσιο αβεβαιότητας
Η ηγεσία της Κεντρικής Τράπεζας έχει κατά νου όλο αυτό το πλαίσιο αβεβαιότητας, που προέρχεται τόσο από την πολιτική, όσο και από τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις. Αν δεν θέλει να φανεί απερίσκεπτη. Και δεν πιστεύω φυσικά ότι όποιος κάθεται στην κορυφή της ΕΚΤ είναι απερίσκεπτος.
Η ΕΕ επίσης σύντομα θα αντιμετωπίσει ένα κρίσιμο ζήτημα για το μέλλον της Ευρώπης: να αποφασίσει εάν θα εκδώσει κοινό χρέος για τη χρηματοδότηση ευρωπαϊκών επενδύσεων.
Αν κινηθεί η Ευρώπη προς αυτή την κατεύθυνση, τα επιτόκια δεν θα είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο σήμερα.
Αλλά η ΕΕ θα πρέπει τώρα να εφεύρει ένα νέο οικονομικό μοντέλο, δεδομένου ότι δεν θα υπάρχει χώρος για τις εξαγωγές της ούτε προς την Ανατολή, ούτε προς τη Δύση.

Μεγάλη αταξία
Μια μεγάλη αταξία κυριαρχεί πλέον στον κόσμο. Και το χειρότερο. Ουδείς έχει αρκετή δύναμη για να δημιουργήσει τάξη. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα και ούτε κατά διάνοια η Ευρώπη φυσικά.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Τζο Μπάιντεν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο πρόεδρος της Αμερικής προσπαθεί επανειλημμένα να αναγκάσει τον ισραηλινό πρωθυπουργό, Μπενιαμίν Νετανιάχου, να συμβιβαστεί στον πόλεμο της Γάζας. Μάταια. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ απλώς αφήνει τον Μπάιντεν να δείχνει αδύναμος. Ο «Μπίμπι» αντιδρά σε κάθε παρότρυνση του Μπάιντεν με απόρριψη.
Στους παλιούς πολέμους, όταν η μία από τις δύο πλευρές ήθελε να μιλήσει με την άλλη, χρησιμοποιούσε έναν άοπλο απεσταλμένο, που αναγνωριζόταν από τους εχθρούς, ακριβώς επειδή κρατούσα λευκή σημαία.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει πλέον τέτοια δυνατότητα και όταν ο γηραιός και σοφός Πάπας Φραγκίσκος προσπάθησε πει ότι «η διαπραγμάτευση δεν είναι παράδοση», οι περισσότεροι ηγέτες έσπευσαν να τον χλευάσουν…

Κυριακή 17 Μαρτίου 2024

Προκλήσεις & Δυστοπίες, της Παγκόσμιας Μετάβασης - Ελλάδα: Το Υπαρξιακό Ζήτημα της χώρας


Στις " Αντιθέσεις" μία μεγάλη συζήτηση για τις ανοιχτές προκλήσεις των κοινωνιών, την μετάβαση στην  "νέα κανονικότητα" ή την "αβεβαιότητα" και τα μεγάλα ανοιχτά ερωτήματα,  τεχνολογικά, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά ,  βιογεννετικά, γεωπολιτικά και πολιτιστικά .
Αναδύθηκε ο Πολυπολικός κόσμος και είμαστε στη "δύση" της Δύσης  ή μπροστά σε μια νέα τεχνολογική, γεωπολιτική και οικονομική μετάβαση που θα καθορίσει τις κοινωνίες ;
 Ζούμε σε συνθήκες Οικονομίας Πολέμου ή αναδιάρθωσης και αναδιανομής των κέντρων ισχύος ;
 Τι συμβαίνει με την συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη; Εργαζόμενους, λαούς, έθνη, τάξεις, ελίτ, πολιτισμούς, γλώσσες;
 Διάγουμε την " δικτατορία"  της απουσίας εναλλακτικής;   Είναι αναγκαία μία  νέα συνείδηση ;
∎ Ποιο το αφήγημα στη Γηραιά,  κουρασμένη και σχεδόν "τυφλή"  Ευρώπη;
 Έχει ελπίδες και ρόλο η Ευρώπη και υπό ποιές προϋποθέσεις στην νέα παγκόσμια σκακιέρα;
 Η Ελλάδα στον σύγχρονο κόσμο , η γεωπολιτική «μοίρα» της και το Υπαρξιακό της πρόβλημα στην τροχιά του 21ου αιώνα .
 Ο πολιτικός κόσμος, το πολιτικό σύστημα της χώρας και οι θέσεις του ο προσανατολισμός του .
 Η χώρα ως κόμβος και ο κίνδυνος ζωνοποίησή της. Η τουρκική απειλή και η σοβαρότητά της
 Οι προκλήσεις του σήμερα για την Ελληνική κοινωνία και την πολιτική ,  το σύμπλοκο Εθνικής και Κοινωνικής δομής
 
Στο στούντιο των "Αντιθέσεων" ο Ρούντι Ρινάλντι, σύγχρονος  θεωρητικός της Ανάλυσης Κοινωνικο-πολιτικά και γεωπολιτικά, εκδότης και διευθυντής σύνταξης του "Δρόμου της Αριστεράς" και συγγραφέας.

Στην εκπομπή παρεμβαίνει και καταθέτει την οπτική του, ο  Απόστολος Αποστόλου, Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια Παντείου, Πάντοβας, Ρώμης, Μιλάνου, στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Federiciana Ρώμης, καθώς και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης.
"ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη
📺 Στην ΚΡΗΤΗ TV

Γιώργος Σουρής "Καρναβάλι"

Τι θέλει ο λαός αυτός ο αποβλακωμένος,
που μασκαράς ξεκάλτσωτος εβγήκε στο σεργιάνι,
κι εδώ κι εκείθε πιλαλά καταμουντζουρωμένος;
Δεν θέλει τίποτα, καλό μουντζούρωμα του φθάνει
Μουντζούρα για τη μούρη του και άλλο δεν γυρεύει,
ο ίδιος μασκαρεύεται αντί να μασκαρεύει.
Ποτέ τους Κυβερνήτας του δεν θέλει να πειράξει,
κι αν κάποτε με τ’ όνομα του κλέφτη τους στολίζει,
όμως ως κάτω χαιρετά του κλέφτη το αμάξι,
και με τα δυο του γόνατα εμπρός του γονατίζει.
Έπειτα ο κυρίαρχος έχει κι αυτή τη χάρη,
να τρέμει για τη φυλακή, να φεύγει το στιλιάρι.
Μπορεί να μουντζουρώνεται με τιγανιού μουντζούρα,
να γίνεται και γάδαρος, να σέρνεται, να σέρνει,
αλλ’ όχι να φορεί ποτέ και άρχοντος φιγούρα….
δεν αγαπά να δέρνεται, δεν αγαπά να δέρνει.
Αφού αφήνει φανερά καθένας να τον κλέβει,
τι θα κερδίσει τάχατε και αν τους μασκαρεύει;
Για δέτε τι ξεκάλτσωτοι, για δέτε τι μουντζούρα!
για δέτε κι έναν απ’ εδώ με μια κοντή βελάδα,
για δέτε κι άλλον απ’ εκεί με ψεύτικη καμπούρα…
Μπορεί κανείς να μη γελά σε τόση εξυπνάδα;
Γελά ο τάδε κύριος κι η δείνα η κυρία,
μα ξεκαρδίζομαι κι εγώ από την… αηδία.
Πηγή: o-klooun.com

Μετράνε συνταξιούχους και brain drain για να μειώσουν την ανεργία


Δυστοπική η ανάλυση της αγοράς εργασίας από το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών.
Τζώρτζης Ρούσσος

Αν δεχτούμε όσα υποστηρίζει η κυβέρνηση για την αγορά εργασίας, την αύξηση της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας, τότε μάλλον ζούμε στην καλύτερη ευρωπαϊκή χώρα για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Ομως όλα αυτά μάλλον αποτελούν μαγική εικόνα και το αληθές αποδεικνύεται από το υπόμνημα του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) για τον κατώτατο μισθό, που αναλύοντας τα πραγματικά μεγέθη της αγοράς εργασίας αποδεικνύει ότι οι πολιτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη φέρνουν τελικά συρρίκνωση.
Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το γεγονός ότι σε σύγκριση με την τριετία 2017-19 καταγράφεται ραγδαία συρρίκνωση του ρυθμού αύξησης της απασχόλησης; Οπως επακριβώς αναγράφει το ΚΕΠΕ: «Σύμφωνα με την έκθεση Δεκεμβρίου του πληροφοριακού συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, το 2023 το ισοζύγιο θέσεων μισθωτής απασχόλησης ήταν θετικό. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι δημιουργήθηκαν 43.802 περισσότερες καθαρές θέσεις μισθωτής απασχόλησης έναντι του 2022».
Σύμφωνα με τους συντάκτες του υπομνήματος για τον κατώτατο μισθό, που προσπαθούν (είναι σαφές τούτο) να εξωραΐσουν το πρόβλημα που γεννούν οι πολιτικές Μητσοτάκη ειδικά στους μικρομεσαίους που καταστρέφονται από την αύξηση του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεών τους και την πτώση της αγοραστικής δύναμης, «αυτό επιβεβαιώνει τη συνεχιζόμενη βελτίωση της αγοράς εργασίας». Ομως παρά την προσπάθεια εξωραϊσμού το πρόβλημα δεν μπορεί να κρυφτεί, αφού οι ίδιοι επισημαίνουν ότι «σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη οι 116.649 νέες θέσεις μισθωτής απασχόλησης στη διάρκεια του 2023 είναι χειρότερη επίδοση αν συγκριθεί με έτη όπως το 2019 (127.644), το 2018 (141.003) ή το 2017 (143.545), όταν το ισοζύγιο των θέσεων μισθωτής απασχόλησης ήταν αισθητά βελτιωμένο».
Το ΚΕΠΕ βέβαια δεν προχωρά στην ανάλυση και την εξεύρεση των αιτιών αλλά περιορίζεται να εξαγάγει το συμπέρασμα ότι «αυτό ενδεχομένως σηματοδοτεί τη μείωση του ρυθμού δημιουργίας νέων θέσεων μισθωτής απασχόλησης και είναι ένα στοιχείο που πρέπει να προσεχθεί». Ωστόσο, όπως εύκολα προκύπτει από όσα περιλαμβάνονται στο υπόμνημα του ΚΕΠΕ και εξαιρώντας τη διετία της πανδημίας 2020-21, ο Κυρ. Μητσοτάκης και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του έχουν καταφέρει ήδη από το 2019 να ανασχέσουν τον ρυθμό αύξησης των θέσεων απασχόλησης που είχε επιτύχει η κυβέρνηση Τσίπρα από τη διετία 2017-18.

Ο μνημονιακός Τσίπρας αύξησε την απασχόληση
Αν μάλιστα εισαχθεί ως δεδομένο ότι αυτήν τη διετία η ελληνική οικονομία βρισκόταν υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του μνημονίου, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι ο μνημονιακός Αλέξης Τσίπρας έδωσε πνοή στην αγορά εργασίας ενώ ο Κυρ. Μητσοτάκης, που είχε και τη δημοσιονομική χαλάρωση (του επέτρεπε να δανείζεται και να ξοδεύει αφειδώς), οδήγησε τελικά σε συρρίκνωση του ρυθμού ανάπτυξης των θέσεων απασχόλησης. Τούτο προκλήθηκε από το γεγονός ότι ήδη από το 2019 είχαν αρχίσει οι πολιτικές στραγγαλισμού των μικρομεσαίων προς… δόξαν του ευαγγελίου που ονομάζεται Εκθεση Επιτροπής Πισσαρίδη, οι οποίες κορυφώθηκαν την τελευταία διετία δεδομένου ότι το 2022 καταγράφεται (με πληθωρισμό 9,3%) αύξηση των θέσεων απασχόλησης μόλις κατά 72.847 και το 2023 (με πληθωρισμό 4,2%) αύξηση των θέσεων απασχόλησης μόλις κατά 116.649.
Οπως εύκολα προκύπτει, η ποσοστιαία πτώση του ρυθμού αύξησης των θέσεων απασχόλησης σε σχέση με το 2017, όταν και καταγράφηκε αύξηση της τάξης των 143.545, είναι της τάξης του 50% για το 2022 και της τάξης του 18,8% για το 2023. Ολα αυτά και ενώ το 2023 καταγράφηκε ρεκόρ προσέλευσης τουριστών δεδομένου ότι η προηγούμενη μεγαλύτερη επίδοση καταγράφηκε το 2019, αλλά και γιγαντιαία αύξηση του ΑΕΠ, που όμως προκλήθηκε καταρχάς από τον πληθωρισμό της αισχροκέρδειας που έφερε υπεραποδόσεις ΦΠΑ και από τις λογιστικές αλχημείες με μετάθεση πληρωμών για το 2024.

Η ΕΛΣΤΑΤ κρύβει το πρόβλημα
Αν κάτι δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί, είναι η αναβίωση των Greek statistics. Αυτήν τη φορά αφορούν την ανεργία, όπου καταγράφεται τεράστια ψαλίδα μεταξύ της εγγεγραμμένης και της στατιστικής ανεργίας. Συγκεκριμένα, για τον μήνα Ιανουάριο 2024 (τελευταία στοιχεία) η ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) κατέγραψε 1.039.475 ανθρώπους ως το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων, ενώ η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) εξήγαγε το στατιστικό συμπέρασμα ότι οι άνεργοι ανήλθαν σε 495.132.
Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια μεγάλη απόκλιση στους δύο φορείς που καταγράφουν την ανεργία; Αν αναλογιστούμε ότι κάθε 50.000 άνεργοι προσθέτουν 1% στον δείκτη ανεργίας, εύκολα συνάγεται ότι η διαφορά των 544.543 ανέργων μεταξύ εγγεγραμμένης (ΔΥΠΑ) και στατιστικής ανεργίας (ΕΛΣΤΑΤ) κρύβει κάτω από το χαλί 10,8% της πραγματικής ανεργίας.
Το κλειδί αυτής της «στατιστικής ανορθογραφίας» βρίσκεται στο παρκάρισμα ανέργων στον μη ενεργό πληθυσμό. Για τον Ιανουάριο του 2024 η ΕΛΣΤΑΤ εξήγαγε το συμπέρασμα ότι «τα άτομα εκτός του εργατικού δυναμικού», δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία, ανήλθαν σε 3.028.607. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι, όπως παρατηρεί και το ΚΕΠΕ, ο αριθμός των οικονομικά μη ενεργών είναι σημαντικός στην ανάλυση της αγοράς εργασίας, διότι αντανακλά σπατάλη παραγωγικών πόρων, με την έννοια ότι άνθρωποι που θα μπορούσαν να απασχολούνται και να παράγουν παραμένουν εκτός αγοράς εργασίας.
Εδώ λοιπόν εντοπίζεται το πρόβλημα. Οπως αναφέρεται σχετικά, καταγράφηκε «μεγάλη μείωση στον αριθμό των οικονομικά μη ενεργών το 2022, περίπου 97 χιλ. λιγότερα άτομα τον Δεκέμβριο έναντι του αντίστοιχου μήνα το 2021». Τούτο εξηγείται από το γεγονός ότι με την οικονομία κλειστή λόγω της πανδημίας πολλοί άνεργοι δεν αναζητούσαν εργασία (ειδικά οι εποχικοί που εργάζονται στον τουρισμό) γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να εξεύρουν, αλλά η ΕΛΣΤΑΤ επέλεξε να τους κατατάξει στον μη ενεργό πληθυσμό. Αντίθετα το 2023, όταν το ΑΕΠ κατέγραψε δυσθεώρητη αύξηση λόγω της φορομπηχτικής πολιτικής (ΦΠΑ μέσω αισχροκέρδειας), η πορεία αντιστράφηκε, οπότε καταγράφηκε αύξηση του μη ενεργού πληθυσμού κατά 15.000 εργαζόμενους έναντι του Δεκεμβρίου του 2022. Συγκεκριμένα, το αποτέλεσμα είναι τον Δεκέμβριο του 2023 να βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας 3,093 εκατ. άτομα άνω των 15 ετών.
Μάλιστα οι συντάκτες του υπομνήματος του ΚΕΠΕ θεωρούν ότι τούτο συνιστά «πρόβλημα, καθώς φαίνεται ότι άλλοι παράγοντες, εκτός του κατώτατου μισθού, κρατούν τους ανθρώπους εκτός αγοράς εργασίας». Ποιοι όμως είναι αυτοί οι παράγοντες;
Αυτό που συνιστά πρόβλημα δεν χρήζει προφανώς ανάλυσης για το ΚΕΠΕ. Μάλιστα, όπως αναγράφεται σχετικά στο πόρισμα: «Στην Ελλάδα παραδοσιακά μεγαλύτερο μερίδιο ανθρώπων είναι οικονομικά μη ενεργοί σε σύγκριση με άλλες χώρες. Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, μια αύξηση του κατώτατου μισθού –ceteris paribus– θα συμβάλει στη μείωση των μη οικονομικά ενεργών, διότι αυξάνει το κόστος της σχόλης και ενισχύει, έτσι, το κίνητρο αναζήτησης εργασίας».
Γιατί όμως έχουμε τόσο μεγάλο ζήτημα; Είναι προφανές ότι τίθεται ζήτημα αμοιβών για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας σε σύγκριση με το κόστος ζωής που έχει επιφέρει ο πληθωρισμός της αισχροκέρδειας που έχει επιβάλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και έχει συντρίψει την αγοραστική δύναμη.
Σε εξέλιξη νέο κύμα φυγής εργατικού δυναμικού
Το ΚΕΠΕ, αξιοποιώντας τα δεδομένα της Ερευνας Εργατικού Δυναμικού που είναι διαθέσιμα στη Eurostat εξάγει το συμπέρασμα ότι και μόνο στο τρίτο τρίμηνο του 2023 η ομάδα 25-39 ετών συρρικνώθηκε κατά 26.700 εργαζόμενους και αντίστοιχα οι μισθωτοί ηλικίας 40-49 ετών για το ίδιο τρίμηνο επίσης μειώθηκαν κατά 11.600. Πού πήγαν όλοι αυτοί μετά τον Σεπτέμβριο του 2023; Κατατάχθηκαν στην ανεργία (πώς είναι δυνατόν, αφού μειώνεται;) ή στον μη ενεργό πληθυσμό; Σύμφωνα με τα στοιχεία ωστόσο της ΕΛΣΤΑΤ για τον Οκτώβριο 2023: «Τα άτομα εκτός του εργατικού δυναμικού, δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία, ανήλθαν σε 3.080.603, σημειώνοντας μείωση κατά 75.123 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2022 (-2,4%) και κατά 22.797 σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2023 (-0,7%)». Αν λοιπόν η ανεργία μειώνεται και το μη ενεργό δυναμικό συρρικνώνεται, εύκολα προκύπτει ότι λόγω της κρίσης κόστους ζωής εξελίσσεται νέο brain drain λόγω του πληθωρισμού της απληστίας, καθώς όσοι μισθωτοί μπορούν παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς ως οικονομικοί μετανάστες προς αναζήτηση αξιοπρεπούς ζωής σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτή η κρίση του κόστους ζωής που έχει ποδοπατήσει την κοινωνία αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι καταγράφεται αύξηση του αριθμού των μισθωτών άνω των 65 ετών, οι οποίοι αυξήθηκαν κατά 4.900 ή 16,1%. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί συνταξιούχοι που δεν μπορούν να επιβιώσουν με τη σύνταξη που λαμβάνουν βγαίνουν πάλι στην αγορά εργασίας. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι αυτή η αύξηση καταγράφεται εντός του 2023 και δεν αφορά τη συρρίκνωση του πέναλτι για την εργασία των συνταξιούχων από το 30% στο 10%, η εφαρμογή τη οποίας εκκίνησε εντός του 2024.
 
Συναγωνιζόμαστε Βαλκάνια και ανατολικές χώρες
Καθίσταται σαφές ότι η Ελλάδα σε επίπεδο κατώτατου μισθού αποκλίνει από τις ευρωπαϊκές και συναγωνίζεται τα Βαλκάνια και τις ανατολικές χώρες. Οι υπόλοιπες χώρες για να δώσουν κάποια ανάσα στην κοινωνία λόγω των πληθωριστικών πιέσεων αύξησαν τον κατώτατο μισθό. Το ΚΕΠΕ αναφέρει στο υπόμνημά του ότι «ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα, μετά την αύξηση του 2023 κατά 9,4%, ανήλθε σε 910 ευρώ σε 12μηνη βάση (780 σε 14μηνη). Με δεδομένο ότι πολλές χώρες έχουν ήδη αυξήσει τον κατώτατο μισθό το 2024, η απόσταση μεταξύ ελληνικού κατώτατου μισθού και ευρωπαϊκού μέσου όρου έχει αυξηθεί το 2024».
Αναλυτικότερα, το ΚΕΠΕ επισημαίνει: «χαμηλότερο κατώτατο μισθό από την Ελλάδα έχουν οκτώ χώρες, που βρίσκονται στη βαλκανική χερσόνησο και στην ανατολική Ευρώπη ως επί το πλείστον, και υψηλότερο κατώτατο μισθό από την Ελλάδα έχουν δεκατρία κράτη-μέλη της ΕΕ-22 (οι 22 χώρες εντός Ευρώπης που διατηρούν καθεστώς κατώτατου μισθού). Εδώ εισέρχονται τα ισοδύναμα αγοραστικής δύναμης (ΙΑΔ). Αν θέλει κάποιος να συγκρίνει τις χώρες μεταξύ τους, πρέπει να λάβει υπόψη τις διαφορές στο κόστος διαβίωσης, που μετρώνται σε μονάδες αγοραστικής δύναμης. Με δεδομένο ότι από την κυβέρνηση Τσίπρα δόθηκαν υπερμεγέθεις αυξήσεις στις αρχές του 2019 της τάξης του 11% και της τάξης του 27% για όσους αμείβονταν με τον υποκατώτατο, προκύπτει ότι την περίοδο 2019-24 ο κατώτατος μισθός σε αγοραστική δύναμη (ΙΑΔ) στην Ελλάδα υπολείπεται του ευρωπαϊκού μέσου όρου σχεδόν κατά έξι εκατοστιαίες μονάδες».
Σύμφωνα με το ΚΕΠΕ: «Οι αυξήσεις κυμάνθηκαν από 15,4% στο Λουξεμβούργο, το οποίο έχει ούτως ή άλλως τον δεύτερο υψηλότερο κατώτατο μισθό σε ΙΑΔ το 2024, ως 71,4% στην Πολωνία, η οποία ανέβηκε στην έβδομη θέση της κατάταξης το 2024. Στη χώρα μας η σωρευτική αύξηση έφτασε το 30,7%, μέγεθος που αντιστοιχεί στην 9η μικρότερη αύξηση μεταξύ των 21 κρατών μελών με εθνικό κατώτατο μισθό».

Νομικός πολιτισμός ή Ποινικός λαϊκισμός;


Συνεπώς το δίκαιο αποτελεί κοινωνική συνθήκη με κοινούς εφαρμοστικούς κανόνες ενώ η ηθική είναι οδηγός ατομικής συμπεριφοράς των ανθρώπων.

Θύμιος Γεωργόπουλος

Επειδή το δίκαιο και η ηθική αποτελούν συνήθως δύο μη ταυτόσημες έννοιες, θα λέγαμε ότι σε ελάχιστες των περιπτώσεων συμπίπτουν ενώ οι συγκρούσεις μεταξύ των εννοιών αυτών είναι συνήθεις και πολλές φορές έντονες.
Το δίκαιο -ως ένα σύνολο γραπτών κανόνων- αφορά την κοινωνική συμπεριφορά όλων και η εφαρμογή του οφείλει να έχει απόλυτα δεσμευτικό χαρακτήρα προς όλους και εξ αυτού η έννοια του δικαίου αποτελεί περιοριστικό πεδίο στην ελεύθερη συμπεριφορά και στην έκφραση των ανθρώπων.
Από την άλλη η ηθική δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα και σαφώς στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες δεν υπάρχει μία και αδιαίρετος αντίληψη περί της ηθικής.
Συνεπώς το δίκαιο αποτελεί κοινωνική συνθήκη με κοινούς εφαρμοστικούς κανόνες ενώ η ηθική είναι οδηγός ατομικής συμπεριφοράς των ανθρώπων.
Ωστόσο οφείλουμε να διαχωρίζουμε την έννοια της ατομικής ηθικής με την έννοια που αποκαλείται «το κοινό περί δικαίου αίσθημα» το οποίο αποτελεί την κοινωνική συνισταμένη της ηθικής αντίληψης περί δικαίου.
Όσο περισσότερο απέχει η εφαρμογή του δικαίου (απόδοση δικαιοσύνης) από το κοινό περί δικαίου αίσθημα, τόσο με βεβαιότητα γίνεται αντιληπτό ότι η απόδοση δικαιοσύνης στηρίζεται σε άδικους νόμους ή ότι η εφαρμογή του δικαίου γίνεται με επιλεκτικό και ταξικό τρόπο.
Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και σε όλες τις ιστορικές περιόδους η δικαιοσύνη συγκέντρωνε και εξακολουθεί να συγκεντρώνει το μέγιστο ενδιαφέρον των κοινωνιών αφού σχετίζεται με όλες τις εκφάνσεις της ζωής των ανθρώπων.
Οι έννοιες της ποινικής δικαιοσύνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της οικονομικής δικαιοσύνης, της φυλετικής δικαιοσύνης, τα εθνικά δίκαια και τα δίκαια των λαών, σκοπό έχουν την προάσπιση της ζωής, της ελευθερίας και της ισότητας των ανθρώπων με κατάληξη την εξάλειψη των αδικιών.
Η καταφυγή στη δικαιοσύνη από μεμονωμένα άτομα, από κοινωνικές ομάδες, από λαούς ή από έθνη για «να βρουν το δίκιο τους» στηρίζεται στο δίπολο: Εμπιστοσύνη, Ασφάλεια.
Ακριβώς στις δύο αυτές έννοιες (την Εμπιστοσύνη και την Ασφάλεια) στηρίζεται η ιστορία με τον μυλωνά του Πότσδαμ:
Στην Πρωσία του 18ου αιώνα, κοντά στο Πότσδαμ, ο Βασιλιάς Φρειδερίκος ο Μέγας είχε δίπλα στα θερινά του ανάκτορα έναν ανεμόμυλο ο οποίος έκανε πολύ θόρυβο και διατάρασσε τη γαλήνη του.
Ο Φρειδερίκος κάλεσε τον μυλωνά και απαίτησε να του πουλήσει τον ανεμόμυλο. Όταν αυτός αρνήθηκε, ο βασιλιάς τον απείλησε ότι μπορεί να πάρει έτσι κι αλλιώς το μύλο χωρίς να τον πληρώσει. Η απάντηση του μυλωνά έμεινε παροιμιώδης: “Ναι, αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο”.
Γίνεται απολύτως σαφές γιατί στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, η Εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη και το αίσθημα Ασφάλειας των πολιτών έχουν γίνει κουρελόχαρτα και όχι οι στιβαρές «πλάκες του Μωυσή».
Φυσικά και ο Ευρωπαϊκός νομικός πολιτισμός στηρίζεται στο τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου, αλλά όλων των κατηγορουμένων και όχι μόνο των μεγαλόσχημων και ημέτερων από αυτούς.
Φυσικά και ο Ευρωπαϊκός νομικός πολιτισμός επιβάλλει και οι κρίνοντες να κρίνονται , αλλά όχι μόνο όταν οι αποφάσεις δεν συμφέρουν τους κρατούντες ενώ στις λοιπές των περιπτώσεων θεωρούνται ως παρέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης.
Φυσικά και η κάθε εξάμηνο αυστηροποίηση των ποινικών κωδίκων, δήθεν για την βελτίωση της απονομής της δικαιοσύνης και της κοινωνικής ασφάλειας, δεν αποτελεί νομικό πολιτισμό αλλά ποινικό λαϊκισμό. 
“Δεν γίνεται να είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για κάποιους ανθρώπους και να μην είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για όλους τους ανθρώπους.” Μάρτιν Λούθερ Κινγκ 

Ένα κόμμα παρακολουθεί ατάραχο τη σουργελοποίησή του…


Ένα κόμμα που κάποτε ήταν αριστερό παρακολουθεί τη σταδιακή αποσύνθεσή του με τα στελέχη του να έχουν συμβιβαστεί με τις καθημερινές παραστάσεις ενός αρχηγού – σόουμαν.

Γιώργος Καρελιάς

Ήταν κάποτε ένα κόμμα της Αριστεράς. Ήταν μικρό, αλλά είχε αρχηγούς με προσωπικότητα: Δρακόπουλος, Μπανιάς, Κύρκος, Δαμανάκη, Κωνσταντόπουλος, Αλαβάνος. Έγινε μεγάλο και κυβέρνησε: Τσίπρας.
Στις τελευταίες εκλογές ηττήθηκε συντριπτικά. Και τα απελπισμένα μέλη του, η πλειοψηφία τους, έκαναν το απονενοημένο διάβημα. Εξέλεξαν αρχηγό έναν ουρανοκατέβατο, παντελώς άσχετο με την Αριστερά: Κασσελάκης.
Έκτοτε παρακολουθούμε ένα κόμμα σε αφασία να παρακολουθεί τη σουργελοποίησή του: ο αρχηγός στο γυμναστήριο, ο αρχηγός στην καφετέρια, ο αρχηγός παντρεύεται, ο αρχηγός δανείζει το κόμμα του, ο αρχηγός πάει διακοπές, ο αρχηγός πάει για κούρεμα. Και λίγο πριν καταταγεί στο στρατό πάει σε τηλεοπτικό στούντιο και δείχνει τις αστακοκοσμημένες κάλτσες του. Η χαρά του Λιάγκα. Η επόμενη επίσκεψη μπορεί να είναι στην Αννίτα Πάνια. Ο αρχηγός δεν έχει ενδοιασμούς. Ο υπερχειλίζων μπιζιμποντισμός του καλύπτει κάθε πτυχή της ασόβαρης πολιτικής.
Ένα κόμμα που κάποτε ήταν αριστερό παρακολουθεί τη σταδιακή αποσύνθεσή του. Τα στελέχη του έχουν συμβιβαστεί με τις καθημερινές παραστάσεις ενός αρχηγού – σόουμαν, που είναι φορέας ενός (κακέκτυπου) τραμπισμού ή μπερλουσκονισμού, πασπαλισμένου με “αριστερές” ατάκες μέσα από επιμελημένα βιντεάκια. Τα στελέχη του δεν ενοχλούνται από δηλώσεις και πράξεις που κάποτε ήταν αδιανόητες για κόμμα και δη της Αριστεράς. Δεν τους απασχολεί ο διαρκής (εξ)ευτελισμός της κομματικής λειτουργίας και της πολιτικής πράξης. Συμπεριφέρονται δουλικά απέναντι στον αρχηγό που τους αγνοεί και τους ανακοινώνει τις αποφάσεις του από το ΤikTok.
Σε άλλες εποχές στελέχη ενός (κάποτε) αριστερού κόμματος θα μπορούσαν να καταλάβουν τι σημαίνει ο στίχος “μέχρι ο εξευτελισμός (τους) να γίνει τέλειος“…

Σάββατο 16 Μαρτίου 2024

Θέμης Τζήμας: Η Γενικευμένη παρακμή γεωπολιτικά & η θεσμική κατάρρευση ανά χώρα και βαθμό κυριαρχίας


Ο νομικός και διδάκτορας του Δημοσίου Δικαίου και της Πολιτικής Επιστήμης στο Α.Π.Θ.  Θέμης Τζήμας, αναλύει στον 98.4 με εκκίνηση την θεσμική κατάρρευση στο εσωτερικό της χώρας, σε υποθέσεις που όπως λέει εξοργίζουν την κοινωνία με τις διαδικασίες συγκάλυψης τους, όπως το έγκλημα των Τεμπών ή της 12χρονης στον Κολωνό, την γενικευμένη παρακμή παγκόσμια και ειδικά στον ανεπτυγμένο κόσμο, τονίζοντας ότι όσο κι αν για διαφορετικούς λόγους εσωτερικών διεργασιών και εντυπώσεων, παίκτες ισχύος καλλιεργούν κλίμα οικονομίας πολέμου, αυτό σε τίποτα δεν εγγυάται ότι είναι ελεγχόμενο για λόγους μόνο επικοινωνιακούς και ότι δεν θα εξελιχθεί σε γενικευμένη πολεμική σύρραξη. Η Ελλάδα, που έχει μετατραπεί σε χώρα- δορυφόρο μεγάλων συμφερόντων ισχύος, δεν έχει καν εθνικα-οικονομικά-πολιτικά κυριαρχία ουσίας, αλλά είναι απολύτως ελεγχόμενη και συνάμα με πλήρη αποσάθρωση των στοιχειωδών θεσμικών λειτουργιών έστω και σε κατ όνομα λειτουργίες αστικού κράτους με όρους δικαίου. 

Γαλλία: Τροχιοδεικτικές βολές ολοκληρωτισμού-Και σε ιδιωτικές συζητήσεις προσοχή στο τι λέμε!!!


της Μαρίας Δεναξά

Την ώρα που όλος ο κόσμος εντός κι εκτός Γαλλίας, ασχολείται με τις φιλοπολεμικές προεδρικές φούσκες, γίνεται «δουλίτσα» στο γαλλικό κοινοβούλιο
Σε πρώτη ανάγνωση ψηφίστηκε στη γαλλική εθνοσυνέλευση στις 6 Μαρτίου, ο νόμος Leferve, που επιβάλλει αυστηρές ποινές για σχόλια που γίνονται σε ιδιωτικό περιβάλλον. Οι σκοτεινές προθέσεις καλύπτονται πίσω απο τον ευγενή σκοπό της “καταπολέμησης του ρατσισμού, του αντισημιτισμού και των διακρίσεων”.
Ωστόσο στην πραγματικότητα, ο νόμος είναι άκρως προβληματικός κι επικίνδυνος: καθιερώνει την αρχή του μη διαχωρισμού μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας ! Αυτό είναι ο ορισμός του ολοκληρωτισμού καθώς για να λειτουργήσει, απαιτεί αναπόφευκτα την καταγγελία και τιμωρεί τα σχόλια που γίνονται σε ιδιωτικό πλαίσιο (εντός οικογένειας, σε συλλόγους, σε μια εταιρεία, κατά τη διάρκεια ανταλλαγής μηνυμάτων κ.λπ.).
Ακόμη πιο σοβαρό: κανένας Γάλλος βουλευτής δεν ψήφισε κατά. “Αποχή” από το κόμμα του Μελανσόν και την Ακροδεξιά.
Πηγή: iskra.gr

Ο Μίχος γίνεται σφραγίδα της Δικαιοσύνης...


Κωστας Βαξεβάνης 

Δεν χρειάζονται σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, ούτε καταγγελίες προσώπων που έχουν αδικηθεί για το αυτονόητο συμπέρασμα: η απονομή Δικαιοσύνης στην Ελλάδα είναι προβληματική και το αποδεικνύουν πρωτίστως με τη συμπεριφορά τους όσοι την εκπροσωπούν σε ανώτατο επίπεδο...
Επίσης η επιτηδευμένη αδυναμία απονομής της Δικαιοσύνης, δεν αποτελεί μόνο λόγο επικράτησης της αδικίας , αλλά αποτελεί πρόβλημα νόθευσης και αχρήστευσης της Δημοκρατίας. Όταν δεν λειτουργεί η Δικαιοσύνη, η Δημοκρατία έχει πρόβλημα. Η εξουσία δεν ελέγχεται, η διαφθορά αναπαράγεται σε υψηλό επίπεδο και το έγκλημα κανονικοποιείται.
Το μεσημέρι της Τετάρτης, η δημοσιοποίηση της πρότασης που έκανε η Εισαγγελέας Μαρία Ελένη Νικολού, για την αθώωση του Μίχου, βασικού κατηγορούμενου στην υπόθεση με τη 12χρονη στον Κολωνό, δημιούργησε ένα κύμα οργής στα social media.
H εισαγγελέας φέρεται να ζήτησε να κηρυχθεί αθώος ο Μίχος λόγω αμφιβολιών για βιασμό της 12χρονης, για μαστροπεία σε οίκους ανοχής και για μαστροπεία μέσω εξαναγκασμού με αποκόμιση πορνικών εσόδων. Δηλαδή είχε σεξουαλική επαφή με τη 12χρονη αλλά αυτό έγινε συναινετικά; Παραδέχεται η Εισαγγγελέας ότι υφίσταται συναινετική πράξη με παιδί 12 ετών; Δεν υπήρχε χρήση βίας από κάποιον που σύμφωνα με καταθέσεις επιδείκνυε και όπλο;
Οποία σύμπτωση όμως και πάλι. Ένας κατηγορούμενος για ειδεχθή εγκλήματα, ο οποίος έχει γνωριμίες και φωτογραφίσεις με δεκάδες πολιτικούς, υπουργούς και εκκλησιαστικούς παράγοντες, εμφανίζεται αθώος σε εισαγγελική πρόταση, από Εισαγγελέα μάλιστα που υπηρέτησε στην Εισαγγελία Ανηλίκων.
Φαντάζομαι ότι και πάλι θα ειπωθούν τα γνωστά, ότι αυτή είναι η κρίση της Εισαγγελέως, ότι ακόμη και αν φαίνεται να έχει γίνει έγκλημα δεν δένει νομικά η υπόθεση και όλα αυτά τα νομοευέλικτα που χρησιμοποιούνται ευνοηθούν τελικώς αυτοί που θα έπρεπε να είναι φυλακή.
Η μη απονομή Δικαιοσύνης στην Ελλάδα, δεν είναι θέμα λανθασμένης κρίσης Εισαγγελέα ή Δικαστή, αλλά λειτουργίας με συγκεκριμένα κριτήρια. Ακόμη και όταν βγαίνουν στην επιφάνεια στοιχεία για προκλητική και άδικη συμπεριφορά παραγόντων της Δικαιοσύνης, εξαπολύεται ένα πογκρόμ ενάντια σε όποιον διατυπώσει κρίση ή ζητήσει τιμωρία. Το μπούλινγκ και οι επιθέσεις είναι συνήθης τακτική που χρησιμοποιείται για να μην θίξει κανένας τα άγια των αγίων της Δικαιοσύνης.
Στις ανακοινώσεις των Ενώσεων Δικαστών και Εισαγγελέων , κάθε δικαστής και Εισαγγελέας, είναι καλός και κάνει τη δουλειά του. Πού κρύβονται αλήθεια ή έστω λίγοι διεφθαρμένοι;
Κάθε κρίση τρίτου για Εισαγγελική ή Δικαστική κρίση, έχει προενοχοποιηθεί ως παρέμβαση στη Δικαιοσύνη.
Λίγες ώρες μετά την αγόρευση της Εισαγγελέως στην υπόθεση Μίχου, η Ευρωπαία Εισαγγελέας, Λάουρα Κοβέση, σε συνέντευξή της στον τηλεοπτικό σταθμό Star, μίλησε για προσπάθεια παρεμπόδισης της έρευνας για την υπόθεση των Τεμπών. Η κυρία Κοβέση δεν εννοούσε μόνο το νόμο περί ευθύνης Υπουργούν που παρεμποδίζει την απόδοση Δικαιοσύνης. Η υπόθεση για την οποία έχει ασκήσει διώξεις η Ευρωπαία Εισαγγελέας, είχε κλείσει από τον τότε Οικονομικό Εισαγγελέα Χρ. Μπαρδάκη και η Κοβέση την ξανάνοιξε.
Στον Άρειο Πάγο, συγκλήθηκε Ολομέλεια, για να αποφασίσει (αν και δεν υπήρχε νομικός λόγος) ότι το καταδικαστικό για την Ελλάδα ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που αφορούσε την παραβίαση του Κράτους Δικαίου δεν είναι βάσιμο. Η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, συνέστησε στη μάνα που έχασε το παιδί της στα Τέμπη και απαιτούσε Δικαιοσύνη, να προσφύγει στην Εκκλησία.
Είναι εμφανές πλέον στην καθημερινότητα ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τη Δικαιοσύνη. Η λειτουργία της αποτελεί σοβαρό λόγο αλλοίωσης της Δημοκρατίας.
Τα κόμματα και οι δικηγορικοί σύλλογοι έχουν ευθύνη να πάρουν πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση της Δικαιοσύνης, αντί να αναμασούν εγκληματικές κοινοτοπίες περί “εμπιστοσύνης” απέναντί της.
Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός, ότι όλες οι μεγάλες υποθέσεις πολιτικού ενδιαφέροντος , τόσο στην Εισαγγελία Πρωτοδικών όσο και σε αυτή του Οικονομικού Εγκλήματος, χρεώνονται για έρευνα στους ίδιους Εισαγγελείς. Γιατί άραγε; Δεν υπάρχουν άλλοι άξιοι Εισαγγελείς ή οι συγκεκριμένοι έχουν την αρεστή μεθοδολογία και μάλλον και κρίση;
Όταν φτάνουμε στο σημείο, ο Μίχος να γίνεται σφραγίδα για τον τρόπο απόδοσης της Δικαιοσύνης, έχουμε φτάσει πάτο. Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να κάνει αυτοκάθαρση γιατί ελέγχεται πολιτικά και η κάθαρση είναι προφανές ότι δεν αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης που την ελέγχει. Η Δικαιοσύνη απονέμεται όπως ορίζει το Σύνταγμα, όταν υπάρχει Εισαγγελέας και για τον Εισαγγελέα ακόμη. Τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα θεωρείται αδιανόητο.