Οι επιθέσεις σε συγγενείς θυμάτων και αλληλέγγυους δεν είναι τυχαίες· είναι στρατηγική φίμωσης και αποπροσανατολισμού της κοινωνίας
Τις τελευταίες εβδομάδες πυκνώνουν οι επιθέσεις των «ντόπερμαν» της εξουσίας σε ανθρώπους που ζητούν δικαιοσύνη ή στέκονται αλληλέγγυοι σε αγώνες. Η Μαρία Καρυστιανού, που έχασε το παιδί της στα Τέμπη, λοιδορείται από δημοσιογράφους και «αναλυτές» οι οποίοι αμφισβητούν την αγωνία της, μιλούν για πολιτικές φιλοδοξίες και επιχειρούν να την απαξιώσουν. Ο Πάνος Ρούτσι, σε απεργία πείνας για την εκταφή του γιου του, δέχεται ειρωνείες και συκοφαντίες. Η Μάγδα Φύσσα, που σήκωσε το βαρύ φορτίο της δίκης της Χρυσής Αυγής, συνεχίζει να στοχοποιείται επειδή αρνείται να σωπάσει. Κι όσοι εκφράζουν αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό αντιμετωπίζουν την ίδια επιθετική τακτική: χαρακτηρισμούς, σπίλωση, προσπάθεια απονομιμοποίησης.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά. Είναι η συνειδητή στρατηγική μιας εξουσίας που τρέμει την αλήθεια. Όταν οι συγγενείς των θυμάτων ζητούν απαντήσεις, όταν οι πολίτες απαιτούν διερεύνηση και ευθύνη, τότε καταρρέει η επίσημη αφήγηση. Γι’ αυτό επιστρατεύονται τα «ντόπερμαν»: για να γαυγίζουν, να φοβίζουν, να αποπροσανατολίζουν. Αντί να μιλήσουμε για δικαιοσύνη, μιλάμε για «υπερβολές». Αντί να δούμε την ουσία, μένουμε στα πρόσωπα και στις ειρωνείες.
Η μέθοδος είναι απλή αλλά τοξική: επίθεση στον αδύναμο, για να σιωπήσουν και οι υπόλοιποι. Όποιος τολμά να σταθεί απέναντι, εκτίθεται σε δημόσιο διασυρμό, ώστε να λειτουργήσει παραδειγματικά. Έτσι χτίζεται μια κοινωνία φόβου και σιωπής, όπου η διαμαρτυρία παρουσιάζεται ως «γραφικότητα» ή «πολιτική ατζέντα».
Όμως τα ντόπερμαν δεν έχουν δική τους φωνή· τους ταΐζει το σύστημα. Τα μικρόφωνα, οι κάμερες, τα άρθρα γνώμης που τους φιλοξενούν, είναι εργαλεία στα χέρια μιας εξουσίας που επιδιώκει να μείνει στο απυρόβλητο. Η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο όσους επιτίθενται, αλλά και όσους τους δίνουν χώρο και νομιμοποίηση.
Η κοινωνία οφείλει να απαντήσει. Να στηρίξει έμπρακτα όσους παλεύουν για δικαιοσύνη. Να απαιτήσει σεβασμό από τα ΜΜΕ, διαφάνεια από τους θεσμούς, προστασία για τα θύματα και τους συγγενείς τους. Να καταστήσει σαφές πως η αλήθεια δεν φιμώνεται με ειρωνείες ούτε η μνήμη σβήνεται με επιθέσεις. Γι αυτό λοιπόν μαζέψτε τα ντόπερμαν.
Πηγή: Rosa.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου