To σπαρακτικό και φιλάνθρωπο ενδιαφέρον των Ιδρυμάτων Gates, Rockefeller και WEF Davos για τον Μπάμπη, τη Σούλα και τα παιδιά τους εν μέσω Planδημίας COVID-19

No major benefits will result from more population growth

Breaking News

"Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, τους New York Times, το Time Magazine και άλλα σπουδαία έντυπα, των οποίων οι διευθυντές έχουν παρακολουθήσει τις συναντήσεις μας και έχουν σεβαστεί τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα για σχεδόν σαράντα χρόνια. Θα ήταν αδύνατο για εμάς να αναπτύξουμε το σχέδιό μας για τον κόσμο αν είχαμε εκτεθεί στα φώτα της δημοσιότητας κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Αλλά, ο κόσμος είναι τώρα πιο εξελιγμένος και έτοιμος να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής elite και των παγκόσμιων τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμότερη από την εθνική αυτοδιάθεση που ασκούνταν στους περασμένους αιώνες." David Rockefeller, Baden-Baden, Germany 1991

Καλοκαίρι 2019. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ένα χρόνο μετά την “ασύμμετρη επίθεση”, όπως αποκάλεσε την Επιχείρηση Μαύρου Κύκνου στο Μάτι- ως αποτέλεσμα της οποίας είχαμε μια εκατόμβη νεκρών- οδηγεί τη χώρα σε εκλογές και παραδίδει την ηγεσία της στον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος συμπλήρωσε ήδη 6 χρόνια Σιδηρούς Ισχύος στο Μέγαρο Μαξίμου.

by Pendulum

Εκείνο το παράξενο καλοκαίρι (2019) κι ενώ τίποτε δεν προμήνυε την Planδημία COVID-19 θα ελάμβαναν χώρα στην Ευρώπη δύο Συνέδρια υπό την αιγίδα της πονόψυχης Ευρωπαικής Ένωσης. Τα Συνέδρια είχαν ως αντικείμενο την αύξηση της εμπιστοσύνης του πληθυσμού στα Εμβόλια γενικά. Ο στόχος ήταν να καμφθεί η αντίσταση της Κοινής Γνώμης στα Εμβόλια.
Επαναλαμβάνουμε βρισκόμαστε στο καλοκαίρι του 2019 και δεν υπήρχαν ακόμη ενδειξεις για αντίσταση στα Εμβόλια μια και όλο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ελάμβανε τα εποχιακά εμβόλια της Γρίπης και του Πνευμονιόκοκκου.
Στη δύση του καλοκαιριού 2019 εμφανίζεται ο καθηγητής-Πάστορας Σωτήρης Τσιόδρας να προαναγγέλει Πανδημία σε συνέντευξή του μετά από ομιλία του.

Στην έγκριτον Καθημερινή εμφανίζονται επίσης το ίδιο διάστημα οι συνταξιούχοι στρατιωτικοί των Ελληνικών Ηoaxes να δίνουν συνέντευξη και να φωτογραφίζονται. Το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης κάλυπτε το τρολάρισμα των Αντιεμβολιαστών.
Επαναλαμβάνουμε όλα αυτά πριν εμφανιστεί η Planδημία COVID-19.
Στην ίδια εφημερίδα (Καθημερινή) εμφανίζεται ακόμη πύρινο άρθρο-μάλλον αναδημοσίευση από τοThe Conversation-εναντίον του εξαιρετικού πρώην πολυβραβευμένου συντάκτη και συγγραφέα των New York Times, Alex Berenson, του καθηγητή Joseph Mercola και του σημερινού Υπουργού Υγείας των ΗΠΑ Robert F. Kennedy Jr. τους οποίους επέκρινε ως Αντιεμβολιαστές και θεωρητικούς συνωμοσίας.
Συνεχίζουμε κάπως έτσι.
Νέα Υόρκη, 18 Οκτωβρίου 2019. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Forum του Davos [WEF] σε συνεργασία με το Ιδρυμα Βill και Μelinda Gates και υπό την Αιγίδα του Πανεπιστημιακού Johns Hopkins διοργανώνουν το ΕVENT 201. To oποίο εντελώς συμπτωματικά ήτο μία Άσκηση με θέμα το ξέσπασμα Πανδημίας!
Tην ίδια μέρα [18 Οκτωβρίου 2019] στη Wuhan της Κίνας έχουμε την Τελετή Έναρξης των Παγκοσμίων Αγώνων των Στρατιωτικών. Συμμετέχουν 11.000 στρατιωτικοί αθλητές και συνοδοί από 100 και πλέον χώρες του πλανήτη.
Πολλοί από τους αθλητές μιλώντας αργότερα στα ΜΜΕ θα περιέγραφαν την Wuhan ως πόλη-φάντασμα με τους κατοίκους της ερμητικά κλεισμένους στα σπίτια τους.
Με το τέλος των Αγώνων, περίπου 10 μέρες μετά, πολλοί αθλητές παραπονέθηκαν για συμπτώματα που αργότερα αναγνωρίσθηκαν ως συμπτώματα COVID-19. Oι Καναδοί αθλητές δε, θα επέστρεφαν σε απομόνωση στο πίσω μέρος του αεροσκάφους.
Ουδένα υπουργείο Άμυνας δυτικής χώρας δεν εξέτασε τους αθλητές του ώστε να διαπιστώσει εάν είχαν προσβληθεί από τον ιό που προκάλεσε τον COVID.
To Ρεπουμπλικανικό Κόμμα σε Έκθεσή του για την προέλευση του ιού κι ενώ βρισκόταν ακόμη στην αντιπολίτευση, αναγνώρισε ως πιθανή εστία μετάδοσης και διασποράς του ιού στο κόσμο τους Αγώνες της Wuhan.
Ο Αμερικανός Καθηγητής Ralph Baric αναγνωρίσθηκε ως ο δημιουργός του ιού που προκαλεί τον COVID-19, ήδη από το έτος 2015, όταν ο Bill Gates ξεκίνησε να αγοράζει μετοχές εταιριών βιοτεχνολογίας και να εμφανίζεται στο TEDx προαναγγέλοντας το ξέσπασμα ενός ιού που θα προκαλέσει Πανδημία. Αντίστοιχη ομιλία έκανε και ο Barack Obama ο οποίος μίλησε για έναν ιό που μεταδίδεται στον αέρα. Αμφότεροι 4-5 χρόνια μετά θα αποδειχθούν προφήτες.
Ο ιός θα έφτανε στο Ινστιτούτο της Wuhan (το οποίο κατασκεύασε η Γαλλία σε συνεργασία με την Moderna και χορηγό το “σπίτι μας”, την Ευρωπαική Ένωση) διά μέσω Ινστιτούτου Βιολογίας του Καναδά κι ενώ στην εξουσία βρίσκεται ο νόθος γιος του Κάστρο.
Ένα ζευγάρι Κινέζων καθηγητών που εργάζεται στο Ινστιτούτο του Καναδά μεταφέρει τον Ιό στο Ινστιτούτο Βιολογίας της Wuhan της Κίνας.
Εδώ αναλαμβάνει δράση το Κομμουνιστικό Κόμμα το οποίο αποτελεί πρότυπο για την παγκόσμια διακυβέρνηση που οραματίζεται ο Dr. Klaus, o Βill Gates,  oι Soros, το Ιδρυμα Rockefeller και μια χούφτα λοιπών εκλεκτών οικογενειών ευγονιστών οι οποίες εντελώς τυχαία έχουν υπό τον έλεγχό τους τις δύο-τρεις μεγαλύτερες εταιρίες του κόσμου και τα δύο-πιο ισχυρά εργαλεία της παγκόσμιας οικονομίας και ελέγχου του δημοσίου χρέους.
Έχουν ακόμη στον έλεγχό τους το ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ, την Ε.Ε, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, τα puppets τους, τα σέα τους τα μέα τους.
Μισή ντουζίνα Κινέζοι γιατροί θα πεθάνουν “οικειοθελώς” με διάφορους ευφάνταστους τρόπους, π.χ κάνοντας βουτιά από την οροφή του εργαστηρίου της Wuhan, εξαφανιζόμενοι από προσώπου γης, ή μετά από σχετικές “πρωτοβουλίες” του ΚΚ της Κίνας.

Ανάμεσα στους γιατρούς εκείνοι που μετέφεραν τον ιό στις κουκέτες αθλητών που συμμετείχαν στους αγώνες, γιατροί που έσπευσαν να προαναγγείλουν εμβόλιο κατά του ιού, μια και τον είχαν στα χέρια τους και γιατροί που έσπευσαν να δηλώσουν τα social media ότι ο ιός είχε ξεσπάσει πολύ πριν τον Δεκέμβριο σύμφωνα με το επίσημο σενάριο των Κινέζικης Κυβέρνησης-WEF καθώς Klaus Schwab, Xi Jinping, Tedros Ghebreyesus, Bill Gates, είναι ορκισμένα (στον αφάνισμό μας) φιλαράκια.
Αρχικός τους στόχος, ως το 2030, να αναλάβει τη παγκόσμια διακυβέρνηση στις εναπομείναντες βιομετρικά ελεγχόμενες οντότητες, ο επίσης φιλάνθρωπος Tony Blair.

Με το ξέσπασμα της Planδημίας αναλαμβάνουν δράση όλοι οι προαναφερθέντες παρότι τόσο ο Klaus Schwab, όσο και ο Βill Gates δεν είναι γιατροί ούτε έχουν σχέση με την ιατρική επιστήμη. Αναλαμβάνει δράση δε και το Ιδρυμα Rockefeller το οποίο υπήρξε ο Πατέρας των Προφητών της Πανδημίας COVID μια και ήδη από το 2010, το Rockefeller Foundation σε μία προφητική έκθεση [Eνότητα Lock Step] περιέγραφε το lockdown και την πανδημία COVID που θα ξεσπούσε το 2019!

[Σύμφωνα με ανεξάρτητους ιστορικούς το Ιδρυμα Rockefeller ήταν εκείνο του οποίου η πρωτοβουλία να εμβολιάσει τον Αμερικανικό Στρατό προκάλεσε την πανδημία της λεγόμενης Ισπανικής Γρίπης]

Έτσι εμφανίζονται οι Klaus Schwab, Bill Gates-οι οποίοι γιατροί δεν είναι, ούτε εκλεγμένοι παγκόσμιοι ηγέτες- να απαιτούν να εμβολιαστεί ακόμη και ο τελευταίος πολίτης του κόσμου μια και τα φιλάνθρωπα τους αισθήματα δεν θα μπορούσαν να επιτρέψουν να πεθάνουν ο Μπάμπης, η Σούλα και τα παιδιά τους από τον καλοχτενισμένο ιό.

Την ίδια πρεμούρα παγκόσμιου εμβολιασμού δείχνει και το Ιδρυμα Rockefeller. Καθώς το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού παραμένει ανεμβολίαστο η επίθεση των παραπάνω Ιδρυμάτων και προσώπων στους ανεμβολίαστους γίνεται όλο και πιο βίαιη και απειλητική ενώ η προπαγάνδα εκατοντάδων δις είναι ισοπεδωτική.
Καθώς το Ιδρυμα Rockefeller διαπιστώνει αντίσταση του 30%  του παγκόσμιου πληθυσμού στα εμβόλια που όπως αποδεικνύεται αποτελούσαν βιολογικά όπλα με κύριο στόχο τη στειρότητα ανδρών και γυναικών και μετέπειτα τις ανακοπές και τους καρκίνους -turbo οργανώνει μαζί με την τεράστια προπαγάνδα και σχετικές έρευνες ώστε να διαπιστώσει γιατί δεν κάμφηκε η αντίσταση και του 30% του πληθυσμού.
Στον ιστότοπο του Ιδρύματος Rockefeller εμφανίζεται άρθρο που υπογράφει η κ. Estelle Willie-photo κάτω,  το οποίο εξετάζει τις αιτίες αντίστασης στον εμβολιασμό κάνοντας λόγο για παραπληροφόρηση και θεωρητικούς συνωμοσίας.
Πρέπει να καταπολεμήσουμε την   παραπληροφόρηση και της λανθασμένη πληροφόρηση, υποστήριζε η κ. Willie τα λόγια της οποίας επαναλαμβάνονταν στη συνέχεια σαν slogan ομιλούντων κεφαλών απ΄όλους τους εμπλεκόμενους στην Στρατιωτική Επιχείρηση COVID-19 σε όλα τα κράτη της γης και ιδιαίτερα στις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ μια και ο εμβολιασμός του κοστοβόρου δυτικού πληθυσμού έδειχνε να είναι ο πρωταρχικός στόχος. Η Σουηδία δεν υποτάχθηκε τότε στα κελεύσματα της Επιχείρησης μια και δεν ήταν μέλος του ΝΑΤΟ εκείνη την εποχή. Dr Aseem Malhotraστο X
Αργότερα ο ιστότοπος του Ιδρύματος Rockefeller θα κατέβαζε το άρθρο της κ. Estelle Willie για την παραπληροφόρηση και της λανθασμένη πληροφόρηση με το σχετικό link  να οδηγεί εδώ. Δείτε: 

Ιδού ΠΟΙΟΙ σχεδίασαν την Planδημία COVID-19

Τον Μάιο του 2010 (!), το Global Business Network -GBN και το Ίδρυμα Rockefeller δημοσίευσαν από κοινού μια έκθεση με τίτλο “Σενάρια για το Μέλλον της Τεχνολογίας και της Διεθνούς Ανάπτυξης-Scenarios for the Future of Technology and International Development”.
Η έκθεση διερεύνησε τέσσερα υποθετικά σενάρια, με τίτλο Lock Step, Clever Together, Hack Attack και Smart Scramble, που επικεντρώθηκαν σε λύσεις σε ζητήματα παγκόσμιων πανδημιών, κλιματικής αλλαγής, τρομοκρατίας, επισιτιστικής ανασφάλειας, κυβερνοεπιθέσεων, παραπληροφόρησης και συναφών κρίσεων.

Το σενάριο Lock Step υλοποιήθηκε στη διάρκεια της Planδημίας COVID-19. Βρίσκονται σε εξέλιξη και οι υπόλοιπες Επιχειρήσεις οι οποίες βασίζονται σε καλά προσχεδιασμένα και προμελετημένα σενάρια. Οταν κάτι δεν εξελίσσεται στη πραγματικότητα όπως στο σενάριο οι ίδιοι διεξάγουν έρευνες ώστε να εντοπίσουν τα αδύνατα σημεία του σεναρίου. Στην περίπτωση της COVID το σενάριο Lock Step (ήδη έτοιμο από το 2010) προέβλεπε εμβολιασμό σε ποσοστό 100% του παγκοσμίου πληθυσμού. Μπορούμε να πούμε ότι είχε 70% επιτυχία. Όχι άσχημα.
Η Ισπανική Γρίπη (αφότου το Ίδρυμα Rockefeller εμβολίασε τον αμερικανικό στρατό) η οποία προκλήθηκε το 1918 (έναν αιώνα πριν την εκτόξευση του ιού που προκαλεί την COVID-19 εναντίον της ανθρωπότητας είχε έως και 50 εκατομμύρια νεκρούς οι οποίοι εάν δεν πέθαιναν υπολογίστε πόσους απογόνους θα έφερναν στη γη επιβαρύνοντας τον παγκόσμιο πληθυσμό. Οι παρενέργειες των εμβολίων της COVID θα ξεπεράσουν τους 50 εκατομμύρια νεκρούς. Ταυτόχρονα βρίσκονται σε εξέλιξη και οι υπόλοιπες Επιχειρήσεις μείωσης του αποβλακωμένου-σαστισμένου δυτικού πληθυσμού]
Πάμε να ρίξουμε μια ματιά σε αυτή τη δεξαμενή σκέψης (για το πως θα πεθάνεις), το Global Business Network (GBN) η οποία εκπόνησε τα σενάρια που βρίσκονται σε εξέλιξη ως (Στρατιωτικές) Επιχειρήσεις σε βάρος του οξυδερκούς πληθυσμού_Lock Step, Clever Together, Hack Attack και Smart Scramble.
Το Global Business Network (GBN) ήταν μια εταιρεία συμβούλων που παρείχε συμβουλές σχεδιασμού σεναρίων σε επιχειρήσεις, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και κυβερνήσεις.
Αρχικά ως ανεξάρτητη εταιρεία, η GBN έγινε μέρος του Monitor Group το 2000, το οποίο με τη σειρά του εξαγοράστηκε από την Deloitte.
Η GBN είχε την έδρα της στο Emeryville της Καλιφόρνια και είχε γραφεία στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Cambridge της Μασαχουσέτης.
Η GBN ιδρύθηκε στο Berkeley της Καλιφόρνια το 1987 από μια ομάδα επιχειρηματιών, συμπεριλαμβανομένων των Peter Schwartz, Jay Ogilvy, Stewart Brand, Napier Collyns και Lawrence Wilkinson.
Η εταιρεία αναπτύχθηκε ώστε να περιλαμβάνει μια βασική ομάδα “μελών πρακτικής” και πάνω από εκατό μεμονωμένα μέλη δικτύου (ή “RPs”) από μια σειρά διαφορετικών πεδίων, όπως ο συντάκτης του Wired, Kevin Kelly, ο ειδικός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης Clay Shirky, η ανθρωπολόγος Mary Catherine Bateson, ο οικονομολόγος Aidan Eyakuze, ο μουσικός Brian Eno, ο βιοτεχνολόγος Rob Carlson και ο μελετητής της Κίνας, Orville Schell.
Από το 1998, ο The Economist (γνωρίζει αυτός) ανέφερε ότι το GBN είχε σχεδόν 100 πελάτες, «από εταιρείες blue-chip όπως η IBM και η AT&T μέχρι την κυβέρνηση της Σιγκαπούρης και τον Εθνικό Σύνδεσμο Εκπαίδευσης».
Εκείνη την εποχή, πλήρωναν ετήσιες συνδρομές 35.000 δολαρίων ο καθένας για να γίνουν μέλη της κοινότητας GBN και έναντι ενός επιπλέον ποσού, λάμβαναν προσαρμοσμένο σχεδιασμό σεναρίων.
Ως μέρος της κοινότητας GBN, έλαβαν επαφή με το δίκτυο εμπειρογνωμόνων, προσκλήθηκαν σε εργαστήρια και διαδραστικές συναντήσεις για να εξερευνήσουν αναδυόμενες τάσεις και εναλλακτικές μελλοντικές προοπτικές, ενώ παράλληλα απέκτησαν πρόσβαση σε εκπαιδευτικά σεμινάρια, σε έναν ιδιωτικό ιστότοπο και στη Λέσχη Βιβλίου GBN, προσφέροντας μια επιλογή βιβλιογραφίας για μελλοντικά ζητήματα κάθε μήνα.
Το GBN εξαγοράστηκε από την Monitor το 2000 και σύντομα σταμάτησε να προσφέρει αυτήν την υπηρεσία μέλους, επικεντρώθηκε αντ’ αυτού σε συμβουλευτικές υπηρεσίες και εκπαίδευση βασισμένες σε σενάρια.
Πριν από το GBN, ο Peter Schwartz εργαζόταν στην SRI International ως διευθυντής του Κέντρου Στρατηγικού Περιβάλλοντος. Στη συνέχεια, ανέλαβε θέση επικεφαλής σχεδιασμού σεναρίων στην Royal Dutch/Shell, από το 1982 έως το 1986, όπου συνέχισε το πρωτοποριακό έργο του Pierre Wack στον τομέα του σχεδιασμού σεναρίων. Children’s Health Defenseστο X
Η GBN έπαψε να είναι ενεργή οντότητα μετά την εξαγορά του Monitor Group από την Deloitte τον Ιανουάριο του 2013.

H αρχική ομάδα του GBN
Peter Schwartz, Jay Ogilvy, Stewart Brand, Napier Collyns, Lawrence Wilkinson
Ανάμεσα στα μεμονωμένα μέλη δικτύου της GBN και οι εξής 
Kevin Kelly, Clay Shirky, Mary Catherine Bateson, Aidan Eyakuze, Rob Carlson, Orville Schell, Brian Eno

Σχεδιασμός σεναρίων [τα οποία κάνουμε πράξη γιατί μπορούμε]
Σε αντίθεση με την πρόβλεψη που παρεκτείνει τις παρελθούσες και τις παρούσες τάσεις για να προβλέψει το μέλλον, ο σχεδιασμός σεναρίων είναι μια διαδικασία για την εξερεύνηση εναλλακτικών, εύλογων, πιθανών μελλοντικών εξελίξεων και τι αυτά θα μπορούσαν να σημαίνουν για στρατηγικές, πολιτικές και αποφάσεις. Ο σχεδιασμός σεναρίων χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον στρατό στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια από τον Herman Kahn στην RAND* (Thinking the Unthinkable) κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, πριν προσαρμοστεί για να ενημερώσει την εταιρική στρατηγική από τον Pierre Wack και άλλους επιχειρηματικούς στρατηγικούς συμβούλους στην Royal Dutch/Shell τη δεκαετία του 1970.
Ο σχεδιασμός σεναρίων ονομάζεται συχνά «μέθοδος Shell».
Οι βασικές αρχές του σχεδιασμού σεναρίων περιλαμβάνουν τη σκέψη από έξω προς τα μέσα (!) σχετικά με τις δυνάμεις στο περιβάλλον που οδηγούν την αλλαγή, την εμπλοκή πολλαπλών προοπτικών για τον εντοπισμό και την ερμηνεία αυτών των δυνάμεων και την υιοθέτηση μιας μακροπρόθεσμης άποψης.
Τον Μάιο του 2010, το GBN και το Ίδρυμα Rockefeller δημοσίευσαν από κοινού μια έκθεση με τίτλο «Σενάρια για το Μέλλον της Τεχνολογίας και της Διεθνούς Ανάπτυξης-Scenarios for the Future of Technology and International Development». Η έκθεση διερεύνησε τέσσερα υποθετικά σενάρια, με τίτλους Lock Step, Clever Together, Hack Attack και Smart Scramble, που επικεντρώθηκαν σε λύσεις σε ζητήματα παγκόσμιων πανδημιών, κλιματικής αλλαγής, τρομοκρατίας, επισιτιστικής ανασφάλειας, κυβερνοεπιθέσεων, παραπληροφόρησης και συναφών κρίσεων.
* Η RAND είναι ένας ερευνητικός οργανισμός που αναπτύσσει λύσεις σε προκλήσεις δημόσιας πολιτικής, με στόχο να συμβάλει στη βελτίωση της ασφάλειας, της υγείας και της ευημερίας των κοινοτήτων σε όλο τον κόσμο. Η RAND είναι μη κερδοσκοπική, ανεξάρτητη από κόμματα και αφοσιωμένη στο δημόσιο συμφέρον.
(Kαλή τύχη)

COVID-19: Iδού πως στήθηκε η παγκόσμια στρατιωτική επιχείρηση της planδημιας

In 1987, a group of friends in Berkeley – Peter Schwartz, Jay Ogilvy, Stewart Brand, Napier Collyns, and Lawrence Wilkinson – conceived the idea that a connected network of the brightest minds in the world was the source of the best possible thinking when executing scenario-planning strategies, and so they created the Global Business Network. The members of GBN couldn’t be more diverse and iconoclastic: from economist Francis Fukuyama to musician Laurie Anderson, producer Brian Eno and MIT professor Sherry Turkle. A 100 people, a multitude of disciplines. For its first 15 years, corporate clients would pay up to $40,000 annually in order to gain access to this network of advisers through a private website, attend meetings on emerging trends and training seminars, and receive a selection of literature about future issues each month. Sounds familiar?
In 2002 I joined the greatest bunch of people: Jeremy Brown, Tom Savigar and Raj Panjwani. Together, the network of experts that they had managed to form in 2001, the Senseworldwide Network, was enlarged, the site revamped, and I got them to blog. The Sensers – the members of the network, became the most cohesive and yet diverse focus group that our clients could dream of. And our work, predicting “the future of people and things”, as Jeremy coined at the time, became our trade. As with GBN, our approach was the same: that only the do-ers, those who actually create and perform specific skills are the best experts. In a world where consultants spend their lives re-hashing information digested from their clients, our standpoint was to demonstrate that the most creative ideas emerge when vibrant minds come together. And one of the GBN members, the super-nice Napier Collyns became a member of our board of advisors, because, in his words, the Sense network was a young GBN of the 2000s. illuminatibotστο X
Fast-forward to now: Quora. I signed up 48 hours ago and my friends in the industry are connecting to me and others that I’ve never met but that I can see why they want to follow me or I should follow them. Quora: the Q&A network. The answers are qualified if the respondents work in places and within roles that entitle them to provide such answers with a level of accuracy that others can trust. How will this scale? It does not need to. The more generic the question, the more answers it will attract. It is like search terms. The success of an answer will be its capacity to narrow down the specific of its corresponding question. The relief is that it will force people to provide straightforward answers, Twitter answers, as opposed of lengthy show-offs. Quora is a great example of netocracy: you are what you put out to the world when you work so your knowledge comes from your empirical practice rather than the books you’ve read or your consulting. I look forward to that.

The Headhunters και Κλιματική Αλλαγή

Τώρα γνωρίζεις γιατί όλοι οι ηγέτες-puppets και διάφοροι τυχοδιώκτες ραντιέρηδες της κονόμας χτυπιούνται για τα εμβόλια, για τη βιώσιμη ανάπτυξη, τη κλιματική αλλαγή και την παγκόσμια διακυβέρνηση-στην οποία δεν χωράμε όλοι. Σίγουρα όχι πάνω από 1 δις παγκόσμιου πληθυσμού. Και το Μεγάλο Κυνήγι Κεφαλών βρίσκεται σε εξέλιξη.
Βιώνουμε μια Παγκόσμια Στρατιωτική Επιχείρηση Μείωσης του Πληθυσμού και ειδικότερα του κοστοβόρου δυτικού πληθυσμού-ένα ευγονικό όραμα πολλών γενεών του deep state και ιδιαίτερα της Οικογένειας Rockefeller η οποία παρότι έχινε πλούσια και παγκόσμια κυρίαρχος από τα πετρέλαια συνειδητοποίησε ότι το project της Κλιματικής Αλλαγής ήταν ο καλύτερος τρόπος να πείσει τους βλαμμένους και αναλώσιμους εκεί έξω ότι πρέπει να πεθάνουν.
Στο μεταξύ διοχέτευε οργανωμένα τις λεγεώνες των Ισλαμιστών σφαγέων στη Δύση, επέβαλλε την WOKE εμμονή, τις αμβλώσεις, τις πράσινες-ακτιβίστικες ΜΚΟ, κατασκεύασε την Παλαιστίνη ως εργαστήριο συμπάθειας των σφαγέων ισλαμιστών από τα θύματά της και συνεχίζει έχοντας φυσικά και η ίδια (η οικογένεια Rockefeller) αλλά και το deep state (οι υπόλοιπες οικογένειες) τις απώλειές τους.
Το 2019, σχεδόν 100 χρόνια από την επίσης planδημία της Ισπανικής Γρίπης (1918) η οποία προκλήθηκε όταν οι Rockefeller εμβολίασαν τον Αμερικανικό Στρατό επέστρεψαν με την προαναγγελθεία Επιχείρηση Lock Step η οποία προανήγγειλε την planδημία COVID-19. To καλοκαίρι πριν την planδημία (2019) οργάνωσαν και με χορηγό την Ε.Ε. δύο τουλάχιστο μεγάλα συνέδρια για το πως πρέπει να καμφθεί η αντίσταση της κοινής γνώμης απέναντι στα εμβόλια!
[Είναι τόσο απροκάλυπτο ώστε ο Πάστορας Τσιόδρας λίγο πριν εξαφανισθεί έκανε λόγο για την Κλιματική Αλλαγή ενώ ο πάντα πρόθυμος μπασκετμπολίστας Κικίλιας μετά την Επιχείρηση COVID-19 στρατεύθηκε στην Επιχείρηση της Κλιματικής Αλλαγής αξιοποιώντας στο μεταξύ κάτι επιδέξια drones πυροανάσβεσης μια και είχε προηγηθεί η Επιχείρηση στο Μάτι εδώ όπου εκκενώθηκαν υποδειγματικά οι κατασκηνώσεις του Αγίου Ανδρέα από τη Ποσειδώνος και με τον ίδιο υποδειγματικό τρόπο μπλοκαρίσθηκαν στο αδιέξοδο οι οδηγοί και οι κάτοικοι ενώ ο ουρανός ξερνούσε φωτιά πάνω από τα κεφάλια τους. Οι αντίστοιχες επιχειρήσεις στο Μάουι της Χαβάης και στην Τενερίφη της Ισπανίας βασίσθηκαν στην πετυχημένη πραγματική προσομοίωση του Ματιού]
Η τελική πρόκληση είναι να διαμορφωθεί το κοινό ενδιαφέρον των περισσότερων χωρών και όλων των μεγάλων σχετικά με την οικονομική κρίση, μαζί με τον κοινό φόβο της τζιχαντιστικής (!) τρομοκρατίας [εξαιτίας των λεγεώνων του Ισλάμ που οργανωμένα το deep state εισάγει δεκαετίες τώρα στη Δύση], σε μια κοινή (!) στρατηγική που θα ενισχυθεί από τη συνειδητοποίηση ότι τα νέα ζητήματα όπως η ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή, η ενέργεια και η κλιματική αλλαγή δεν επιτρέπουν καμία εθνική ή περιφερειακή λύση. [Άρα χρειαζόμαστε παγκόσμια διακυβέρνηση και επειδή είμαστε πολλοί εσύ πρέπει να πεθάνεις]

—Henry Kissinger, “The Chance for a New World Order,”
New York Times, 12 Ιανουαρίου 20091

Προετοιμάζοντας τη Μεγάλη Αναμόρφωση illuminatibotστο X

Τώρα ήταν ώριμη η ώρα για δράση, δημιουργώντας το μέλλον που ήθελε η οικογένεια Rockefeller και οι σύμμαχοί της στο φιλανθρωπικό κλαμπ των δισεκατομμυριούχων. Πολιτικοί, περιβαλλοντολόγοι, νέοι, μελλοντιστές και το κίνημα της Νέας Εποχής επιστρατεύτηκαν για να τους βοηθήσουν να πετύχουν τον στόχο τους. Μεταξύ των παραγόντων της αλλαγής ήταν ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Barack Obama, ο τελευταίος Πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης Mikhail Gorbachev, η πάντα παρούσα Λέσχη της Ρώμης και η αδελφή της δεξαμενή σκέψης, η Λέσχη της Βουδαπέστης, και ο José Argüelles.
Είχε έρθει η ώρα να προχωρήσουν σε μια νέα εποχή – τη Big Global Shift (Μεγάλη Παγκόσμια Μεταστροφή) το 2012. Το όνειρο της βιώσιμης ουτοπίας με έναν ενωμένο παγκόσμιο πολιτισμό επρόκειτο τώρα να γίνει πραγματικότητα.

Η οικογένεια Rockefeller επιτίθεται στην ExxonMobil!
Το 2008, η οικογένεια Rockefeller ξεκίνησε μια εξέγερση στην ετήσια συνάντηση της Exxon Mobil Corporation και δήλωσε ότι ήταν καιρός να εγκαταλείψει την εποχή του πετρελαίου.
Υπέβαλαν ψηφίσματα σύμφωνα με τα οποία η εταιρεία θα έπρεπε να λάβει πιο σοβαρά το ζήτημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, να μειώσει τις εκπομπές και να επενδύσει περισσότερο στην ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Επιπλέον, ήθελαν να χωρίσουν τις θέσεις του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου και του διευθύνοντος συμβούλου (και τις δύο κατείχε επί του παρόντος ο Rex Tillerson). Της εξέγερσης ηγήθηκαν οι απόγονοι του John D. Rockefeller, Neva Goodwin Rockefeller και Peter O’Neill, και υποστηρίχθηκε από τον πατέρα της Neva και πατριάρχη της οικογένειας, David Rockefeller: «Υποστηρίζω τις προσπάθειες της οικογένειάς μου να εντείνει την εστίαση της ExxonMobil στην περιβαλλοντική κρίση που αντιμετωπίζουμε όλοι μας».
Τόσο ο Peter O’Neill όσο και η Neva ήταν μέλη του διοικητικού συμβουλίου του RBF. Από το 2006, επικεφαλής του RBF ήταν ο αδερφός της Neva, Richard, γιατρός που είχε εργαστεί για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου στο Πανεπιστήμιο Rockefeller. Ο Peter (εγγονός της αδελφής του David Rockefeller, Babs Rockefeller Mauzé) ήταν πρόεδρος του Rockefeller Family Office και του Rockefeller Family Council και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Rockefeller Financial Services. Τόσο ο Richard όσο και ο Peter ήταν πρόεδροι του Ταμείου Οικογένειας Rockefeller (Rockefeller Family Fund).
Το παιχνίδι συντονίστηκε και υποστηρίχθηκε από 73 από τους 78 ενήλικους κληρονόμους του John D. Rockefeller. Η οικογένεια, ωστόσο, υποστήριξε τον Rex Tillerson, τον οποίο έβλεπαν ως έναν εξαιρετικό μάνατζερ πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αλλά η εταιρεία έπρεπε να αναμορφώσει τον εαυτό της σε παράγοντα αλλαγής αντί να αποτελεί εμπόδιο.
Οι άμεσες προσωπικές μετοχές της οικογένειας Rockefeller στην ExxonMobil ήταν εκείνη την εποχή λίγο κάτω από 1 τοις εκατό, αλλά επεσήμαναν ότι ήταν ο παλαιότερος συνεχής μέτοχος. Η οικογένεια, ωστόσο, είχε πολύ μεγαλύτερη επιρροή από τις συμμετοχές της στα διάφορα ταμεία και τράπεζες υπό τον έλεγχό της.
(Η πραγματική αξία των περιουσιακών στοιχείων της οικογένειας παραμένει επτασφράγιστο μυστικό. Το 1974, η οικογένεια ήταν πρόθυμη να θυσιάσει την αντιπροεδρία του Nelson Rockefeller για να μην αποκαλυφθεί η αξία αυτή.) Η εκστρατεία δεν προσείλκυσε μεγάλη προσοχή πέρα από την αναγνώριση των μέσων ενημέρωσης για τις «νέες» προτεραιότητες της οικογένειας, αλλά σύντομα θα επέστρεφαν για να ασκήσουν μεγαλύτερη πίεση στην παλιά τους ναυαρχίδα.

Επαγγελματικός Ακτιβισμός

Το πρόγραμμα για το κλίμα ήταν ακόμη σε εξέλιξη και ο ακτιβισμός για το κλίμα εντεινόταν. Και πάλι, νεαροί ακτιβιστές έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για να προωθήσουν την ατζέντα του RBF: Instagram
Η νεολαία είναι ένα αναπτυσσόμενο εκλογικό σώμα με μέλη που μπορούν να κινητοποιηθούν σε όλη τη χώρα. Επειδή θα κληρονομήσουν τον πλανήτη, η φωνή τους φέρνει ένα ηθικό στοιχείο στη συζήτηση. Τα τελευταία χρόνια, αυτό το εκλογικό σώμα έχει γίνει επίσης πιο οργανωμένο πολιτικά.
Επιδοτούμενοι: Energy Action Coalition, Focus the Nation, 350.org. (RBF, “Building Constituency Support for Policy Action,” Sustainable Development Program Review 2005-10)5
Το 2008, ιδρύθηκε η ΜΚΟ 350.org (με χρηματοδότηση από το RBF και το Ταμείο Οικογένειας Rockefeller).
Το όνομα προήλθε από «350 μέρη ανά εκατομμύριο – η ασφαλής συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα».7 Ιδρύθηκε από τον συγγραφέα Bill McKibben, μαζί με μερικούς από τους πανεπιστημιακούς φίλους του. Ο McKibben, ο οποίος έγινε πρόεδρός της, είχε γράψει «το πρώτο βιβλίο για την υπερθέρμανση του πλανήτη για ένα ευρύ κοινό», The End of Nature (Το τέλος της φύσης) (1989).
Το 2006, ο McKibben ηγήθηκε της εκστρατείας Step It Up (Επίσπευσέ το) που χρηματοδοτήθηκε από τους Rockefeller (οργανώνοντας έναν περίπατο διαμαρτυρίας ενάντια στους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα), ακολουθούμενη το 2007 από το 1Sky (για οικονομία καθαρής ενέργειας). Το 350.org χτίστηκε πάνω στα προηγούμενα προγράμματα.9
Το 350.org έχει την εμφάνιση και την αίσθηση μιας ερασιτεχνικής επιχείρησης λαϊκής βάσης, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια καμπάνια πολλών εκατομμυρίων δολαρίων που διευθύνεται από προσωπικό που κερδίζει εξαψήφιους μισθούς. . . . Το 2007, το 1Sky Education Fund είχε αρχικά έσοδα 1,6 εκατομμυρίων δολαρίων. Από αυτά, τα 1,3 εκατομμύρια δολάρια προήλθαν από το Ταμείο Οικογένειας Rockefeller (RFF). Το 2008, το 1Sky έλαβε επιπλέον 920.000 δολάρια από το Ταμείο Αδελφών Rockefeller (RBF) καθώς και 900.000 δολάρια από το Schumann Center, σύμφωνα με τις φορολογικές δηλώσεις. Αυτό σημαίνει ότι από την αρχή η εκστρατεία του McKibben έγινε από τους Rockefeller και το Schuman Center.
Ιδρύθηκε ως πρόγραμμα από το Sustainable Markets Foundation (Ίδρυμα Αειφόρων Αγορών, SMF), το οποίο με τη σειρά του ιδρύθηκε με τη βοήθεια της οικογένειας Rockefeller και διευ­θύνεται από τον «φρακτιβιστή» δικηγόρο Jay Halfon. Μέσω του SMF, τα κεφάλαια διοχετεύθηκαν σε διάφορα προγράμματα με χρηματοδότηση από μέλη της Environmental Grantmakers Association, όπως το Park Foundation, το RBF και το RFF. Μεταξύ 2008 και 2017 το RBF χορήγησε στο 350.org 1.825.000 δολάρια.
Σύντομα, το 350.org θα άρχιζε να συγκεντρώνει νεαρούς περιβαλλοντικούς ακτιβιστές σε διαδηλώσεις στους δρόμους, απαιτώντας αλλαγές τόσο στη διακυβέρνηση όσο και στον τρόπο ζωής.
Ο Jay Halfon είχε στενούς δεσμούς με την οικογένεια Rockefeller και είχε παρελθόν στο πρόγραμμα TechRocks του Ταμείου Οικογέγειας Rockefeller από το 1999 έως το 2003, το οποίο βοήθησε ιδρύματα και ακτιβιστικούς οργανισμούς να χρησιμοποιήσουν σύγχρονες τεχνολογίες επικοινωνίας για την προώθηση των σκοπών τους. Διευθύνων σύμβουλος του TechRocks ήταν ο πρώην επικεφαλής του Ταμείου Οικογέγειας Rockefeller, Donald Ross, ιδρυτής του πρακτορείου πολιτικών συμβούλων και δημοσίων σχέσεων M&R Strategic Services με πλήθος πελατών από το δίκτυο Rockefeller, συμπεριλαμβανομένης της Greenpeace USA, όπου ο Ross υπηρέτησε ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου. Ενώ τo TechRocks δεν έγινε ποτέ μεγάλη επιτυχία, οι Rockefeller, μέσω του Ross, απέκτησαν σημαντική επιρροή στον τρόπο επικοινωνίας των περιβαλλοντικών και κλιματικών θεμάτων.

ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ [Το επαναλάμβανε διαρκώς και ο οξυδερκής ΓΑΠ] Obama, ο κλιματικός Πρόεδρος
Το 2008 ήταν επίσης η χρονιά των προεδρικών εκστρατειών του Barack Obama και του John McCain. Ο Obama κέρδισε και υποσχέθηκε να λάβει στα σοβαρά την κλιματική αλλαγή. Η εκστρατεία του αφορούσε την αλλαγή του κόσμου και ήταν καλά προετοιμασμένος για την αποστολή του, δηλώνοντας: «Η προεδρία μου θα σηματοδοτήσει ένα νέο κεφάλαιο στην ηγεσία της Αμερικής για την κλιματική αλλαγή που θα ενισχύσει την ασφάλειά μας και θα δημιουργήσει εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας κατά τη διαδικασία».
Η κυβέρνηση Obama περιελάμβανε έντεκα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής. Ο νεομαλθουσιανός John Holdren, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τον Paul Ehrlich, έγινε επιστημονικός σύμ­βουλος (ήταν επίσης σύμβουλος του Bill Clinton).
Ο Obama είχε επίσης λάβει συμβουλές σχετικά με το ποιες πολιτικές για το κλίμα να ακολουθήσει, μέσω του Προεδρικού Προγράμματος Κλιματικής Δράσης (Presidential Climate Action Project) (που χρηματοδοτείτο από το RBF και του οποίου επικεφαλής ήταν ο William S. Becker). Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2007 από το RBF και το Ίδρυμα του Πανεπιστημίου του Κολοράντο με στόχο να προσδιορίσει ποιες πολιτικές θα μπορούσε να εφαρμόσει ο Πρόεδρος χωρίς να εμπλέξει το Κογκρέσο.13 Υποστηρίχτηκε από τον Holdren και τον John Podesta (μέλος της Τριμερούς) από το Συμβούλιο Συντονισμού Μετάβασης (Transition Coordinating Council) του Προέδρου Ομπάμα.14 Όλα ήταν στη θέση τους. Ήταν πλέον ώρα για δράση.
Την εβδομάδα πριν από την ορκωμοσία του Προέδρου Obama στις 20 Ιανουαρίου 2009, ο Henry Kissinger, σε ένα άρθρο στους New York Times, πήρε, όπως πάντα, το θάρρος να περιγράψει τις στρατηγικές για τη νέα κυβέρνηση. Ο κόσμος εκείνη την εποχή αντιμετώπιζε μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις της μεταπολεμικής εποχής. Σε αυτή τη δεινή κατάσταση, ο Kissinger ζήτησε μια νέα διεθνή τάξη. Η οικονομική κρίση συνδυάστηκε με άλλους κινδύνους, όπως η κλιματική αλλαγή και ο φόβος της τρομοκρατίας. Σύμφωνα με τον Kissinger, αυτές οι κρίσεις δεν μπορούσαν να επιλυθούν σε εθνικό ή περιφερειακό επίπεδο, αλλά απαιτούσαν διεθνή συντονισμό [Παγκόσμια διακυβέρνηση]
Τα συμπεράσματα από το Πρόγραμμα Ειδικών Μελετών του RBF (RBF’s Special Studies Project), του οποίου ο Kissinger είχε ηγηθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1950, εξακολουθούσαν να εφαρμόζονται. Η λύση ήταν πάντα η ίδια. Μόνο τα προβλήματα και τα κίνητρα μετατοπίστηκαν.

The Good Club
Ευτυχώς, μερικοί από τους κορυφαίους φιλανθρωκαπιταλιστές του κόσμου ήταν έτοιμοι να έρθουν στη διάσωση σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Στις 5 Μαΐου 2009, ο David Rockefeller Jr. κάλεσε τον Bill Gates και τον Warren Buffet για μια συνάντηση στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Rockefeller στο Upper East Side του Μανχάταν της Νέας Υόρκης, στο Σπίτι του Προέδρου από το 1958 (παλαιότερα χρησιμοποιήθηκε ως γραφείο από τον Detlev Bronk και τον Frederick Seitz).
Τώρα έγινε το διακριτικό σημείο συνάντησης για το «The Good Club» (όπως αποκαλούσαν τους εαυτούς τους), που περιελάμβανε επιχειρηματίες επενδυτικών κεφαλαίων όπως ο Ted Turner και ο George Soros, την τηλεοπτική παρουσιάστρια Oprah Winfrey και τον δήμαρχο της Νέας Υόρκης Michael Bloomberg.16 Συνολικά, τα μέλη είχαν αξία 125 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα ιδρύματά τους, συμπεριλαμβανομένου του Open Society Foundation του Soros (ιδρύθηκε το 1993), του United Nations Foundation του Ted Turner (ιδρύθηκε το 1998), του Bloomberg Philanthropies (ιδρύθηκε το 2006) και του Ιδρύματος Bill & Melinda Gates (ιδρύθηκε το 1994), είχαν επιφορτιστεί με «τη σωτηρία του κόσμου» από τις βαθιές παγκόσμιες κρίσεις που προσδιόρισε ο Kissinger ως το κλειδί για την οικοδόμηση ενός ενοποιημένου νέου κόσμου. 

Η Σύνοδος Κορυφής των G8 το 2009
Αυτές οι κρίσεις έγιναν επίσης κεντρικά θέματα κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής των G8 στην Ιταλία, τον Ιούλιο του 2009, που φιλοξενήθηκε από τον Ιταλό πρωθυπουργό Silvio Berlusconi. Υπήρχε μεγάλη ελπίδα να μπορέσουν να επιτύχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα πριν από την επερχόμενη σύνοδο κορυφής για το κλίμα στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο. Στο τέλος της συνόδου κορυφής, οι ηγέτες των G8 συμφώνησαν. Εκτός από την ομάδα G8, εκπροσωπήθηκαν επίσης η Κίνα, η Ινδία, το Μεξικό, η Νότια Αφρική και η Βραζιλία, αν και μεταξύ αυτών των ηγετών υπήρξε λιγότερη συμφωνία για δεσμευτικά μέτρα για το κλίμα.
Προκειμένου να διαχειριστούν τις κρίσεις που αντιμετώπιζε ο κόσμος, υπήρχε τώρα έκκληση για επέκταση της συνεργασίας που ξεκίνησε με την G8+5 ώστε να συμπεριληφθούν περισσότερα έθνη. Η προοπτική μιας ενισχυμένης διεθνούς πολιτικής αρχιτεκτονικής είχε διερευνηθεί μέσω πρωτοβουλιών όπως η Επιτροπή Υψηλού Επιπέδου των Ηνωμένων Εθνών για Απειλές, Προκλήσεις και Αλλαγή (UN High-level Panel on Threats, Challenges and Change) (2004),17 η Σουηδική-Γαλλική πρωτοβουλία Διεθνής Ομάδα Κρούσης για τα Παγκόσμια Δημόσια Αγαθά (International Task Force on Global Public Goods) (2006) και Διαχείριση της Παγκόσμιας Ανασφάλειας (Managing Global Insecurity) (Brookings Institution, 2008).
Ένας κοινός σύνδεσμος ήταν ο σύμβουλος των Ηνωμένων Εθνών Bruce Jones (αντιπρόεδρος και διευθυντής του Project on International Order and Strategy στο Brookings Institution and Center on International Cooperation, New York University) ο οποίος συμμετείχε και στις τρεις εκθέσεις, καθώς επίσης και η συμμετοχή τριμερών όπως οι C. Fred Bergsten, Brent Snowcraft, John Podesta, Enrique Iglesias και Madeleine K. Albright.
Το RBF [Rockefeller Brothers Fund] χρηματοδότησε τόσο την έκθεση του ΟΗΕ όσο και τις εκθέσεις του Brookings, μαζί με ιδρύματα και μέλη της EGA, όπως το Ίδρυμα William & Flora Hewlett, το Ίδρυμα John and Catherine MacArthur και το Ίδρυμα των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και ορισμένες κυβερνήσεις. Η έκθεση για τα παγκόσμια δημόσια αγαθά χρηματοδοτήθηκε κυρίως από τα Υπουργεία Εξωτερικών της Σουηδίας και της Γαλλίας. Και οι δύο εκθέσεις τόνισαν προβλήματα και παρείχαν τη βάση για αλλαγή.

G20 — Η παγκόσμια συντονιστική επιτροπή
Αυτό δημιούργησε μια ευκαιρία για την ομάδα G20 (αποτελούμενη από είκοσι υπουργούς Οικονομικών και διοικητές κεντρικών τραπεζών), η οποία από το 1999 είχε συγκεντρώσει τους υπουργούς Οικονομικών των είκοσι μεγαλύτερων οικονομιών, να εξελιχθεί σε ένα Συμβούλιο Παγκόσμιας Διακυβέρνησης (Council for Global Governance) – μια άτυπη παγκόσμια κυβέρνηση. Το φθινόπωρο του 2008, με πρωτοβουλία του Βρετανού πρωθυπουργού Gordon Brown και του Γάλλου Προέδρου Nicolas Sarkozy, ο George W. Bush φιλοξένησε μια σύνοδο κορυφής των G20 στην πρωτεύουσα Ουάσινγκτον, για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση με συντονισμένο τρόπο.
Μετά από δύο διαδοχικές συνόδους κορυφής στο Λονδίνο και το Πίτσμπουργκ, το αναβαθμισμένο καθεστώς των G20 έγινε μόνιμο και περισσότεροι τομείς συνεργασίας, όπως το κλίμα, προστέθηκαν μετά το 2010. Ο ΟΟΣΑ στο Παρίσι πήρε τελικά τον ρόλο της «οιονεί γραμματείας»20 και η ομάδα G8 έχασε την αποκλειστική της θέση.
Τον Ιούνιο του 2009, η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία, η Κίνα και η Νότια Αφρική ίδρυσαν τους BRICS. Η G8 καλούσε τα δυτικά έθνη, ενώ οι BRICS καλούσαν τις αναδυόμενες οικονομίες. Μια νέα διεθνής πολιτική αρχιτεκτονική είχε αρχίσει να διαμορφώνεται, με τη G20 στο κέντρο ως κορυφαίο φόρουμ. Την ίδια χρονιά, ο Τριμερής και εκλεγμένος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman von Rompuy, είπε: «Το 2009 είναι επίσης το πρώτο έτος παγκόσμιας διακυβέρνησης με την ίδρυση της G20 εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης· η διάσκεψη για το κλίμα στην Κοπεγχάγη είναι ένα ακόμη βήμα προς την παγκόσμια διαχείριση του πλανήτη μας».21 Ο στόχος του Kissinger και της οικογένειας Rockefeller φαινόταν τώρα επιτέλους κοντά στην υλοποίηση.

Αντίστροφη μέτρηση για τη Σύνοδο Κορυφής του 2009 για το Κλίμα
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την επερχόμενη σύνοδο κορυφής για το κλίμα τον Δεκέμβριο, υπήρξε μια έντονη προπαγανδιστική εκστρατεία και υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες μεταξύ των κορυφαίων πολιτικών για την επίτευξη μιας δεσμευτικής συμφωνίας – τουλάχιστον εξωτερικά.
Σε μια ομιλία του στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο Gordon Brown είπε ότι δεν θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε μια δεύτερη ευκαιρία αν χάναμε αυτήν την ευκαιρία να προστατεύσουμε τον πλανήτη μας.
Αυτό, ωστόσο, απαιτούσε χρηματοδότηση. Το πλουσιότερο μέρος του κόσμου θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει την πορεία των αναπτυσσόμενων χωρών προς μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Διαφορετικά, οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν θα συνεργάζονταν. Ολοκλήρωσε την ομιλία του με μια ελπιδοφόρα νότα:
Και όπως μαθαίνουμε από την εμπειρία της μετατροπής του κοινού σκοπού σε κοινή δράση σε αυτή την κοινή μας παγκόσμια κοινωνία, έτσι πρέπει να σφυρηλατήσουμε μια προοδευτική πολυμερή προσέγγιση που εξαρτάται από την ικανότητά μας να βρούμε μέσα μας και μαζί τις ιδιότητες ενός ηθικού θάρρους και μιας ηγεσίας που για την εποχή και τη γενιά μας μπορεί να ξανακάνει τον κόσμο νέο – και, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, να δημιουργήσει μια πραγματικά παγκόσμια κοινωνία.
Στις 24 Οκτωβρίου 2009, το 350.org διοργάνωσε την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης για το Κλίμα με 5.200 συγχρονισμένες δια­δηλώσεις σε 181 χώρες για να επηρεάσουν τους αντιπροσώπους στην επερχόμενη COP15.24 Ήταν μια κοινή εκδήλωση ενός μεγάλου αριθμού πράσινων ΜΚΟ, συμπεριλαμβανομένων των Greenpeace και Φίλων της Γης. Τα μέσα ενημέρωσης βοήθησαν επίσης να μετατρέψουν τα δημόσια συναισθήματα σε φρενίτιδα.

Η Σύνοδος Κορυφής της Κοπεγχάγης για το Κλίμα
Στις 10 Δεκεμβρίου 2009, ο Πρόεδρος Obama έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης, «για τις εξαιρετικές προσπάθειές του να ενισχύσει τη διεθνή διπλωματία και τη συνεργασία μεταξύ των λαών».
Την επόμενη εβδομάδα, προσγειώθηκε σε μια εξαιρετικά κρύα Κοπεγχάγη (το λεγόμενο φαινόμενο Al Gore) για να συμμετάσχει με τους άλλους παγκόσμιους ηγέτες στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP15). Οι προοπτικές ήταν δυσοίωνες. Αρκετά έθνη αρνήθηκαν πεισματικά να υπογράψουν τη συμφωνία. Οι εκτεταμένες απαιτήσεις για μειώσεις εκπομπών έπρεπε να αφαιρεθούν από το κείμενο. Η αποκορύφωση, με τον Πρόεδρο Obama ως σωτήρα του κλίματος του κόσμου, δεν επρόκειτο να γίνει.
Η σύνοδος κορυφής συμφώνησε τελικά σε αυτό που ονομάστηκε Συμφωνία της Κοπεγχάγης, με στόχο τον περιορισμό της παγκόσμιας μέσης αύξησης της θερμοκρασίας σε δύο βαθμούς και μια πρόταση για τη δημιουργία ενός πράσινου ταμείου για το κλίμα.
Οι πράσινες ΜΚΟ βρήκαν αυτόν τον συμβιβασμό μια τεράστια απογοήτευση και θανατικό ένταλμα για εκατομμύρια ανθρώπους.
Η αντίδρασή τους ήταν απόηχος των περιβαλλοντικών ακτιβιστών μετά τη Διάσκεψη της Στοκχόλμης το 1972. Ωστόσο, η «αποτυχία» δεν ήταν και τόσο περίεργη. Οι διαπραγματεύσεις για το κλίμα ακολούθησαν τη φαβιανή στρατηγική της σταδιακής προσέγγισης, όπου οι μικρότεροι υποστόχοι επιτυγχάνονται βήμα προς βήμα. Το νέο κλιματικό καθεστώς δεν θα χτιζόταν σε μια μέρα. Στις προσπάθειες για την επίτευξη μιας δεσμευτικής συμφωνίας, ολοκληρωμένης με δεσμευτικά μέτρα εφαρμογής, έπρεπε να δοθεί αρκετός χρόνος για την τελική επιτυχία.
Η Κίνα, μεταξύ άλλων, θεωρήθηκε εμπόδιο λόγω της απροθυμίας της να μειώσει τις εκπομπές όσο ριζικά επιθυμούσε η Δύση. Το RBF και το Blue Moon Fund (προηγουμένως Ίδρυμα W. Alton Jones) υποστήριξαν έναν διάλογο μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών (Track II) για να γεφυρώσουν παλαιότερες παρεξηγήσεις και να ενισχύσουν τη συνεργασία για το κλίμα. Μια τέτοια συνεργασία ήταν προτεραιότητα για το RBF. Η ετήσια επισκόπησή τους το 2009 ήταν αποκλειστικά αφιερωμένη σε αυτό το θέμα και τόνισε τις καλές σχέσεις με την Κίνα που καλλιεργήθηκαν από την οικογένεια Rockefeller από τις αρχές του 1900.
Ο Richard Chandler, συγγραφέας της IPCC από το Carnegie Endowment for International Peace, επικεφαλής του διαλόγου, εξέφρασε τη σταδιακή στρατηγική του RBF:
Μια παγκόσμια πολιτική για το κλίμα, εάν θέλει να λειτουργήσει, πρέπει τελικά να είναι πραγματικά δεσμευτική και να περιλαμβάνει μηχανισμούς επιβολής για όλες τις χώρες. Τα αυξητικά βήματα, αν και δεν έχουν τελειότητα, θα βοηθήσουν να πειστούν οι κυβερνήσεις και οι πολίτες τους ότι το κόστος της δράσης για το κλίμα είναι διαχειρίσιμο και αξίζει τον κόπο. Μπορούν να γίνουν πολλά βήματα για να αυξηθεί η εμπιστοσύνη, τόσο σε επίσημο επίπεδο όσο και εκτός επίσημων καναλιών. (Richard Chandler, Rockefeller Brothers Fund, Annual Review 2009)

Climategate — Απόκρυψη της πτώσης
Μόλις ξεκίνησε η Διάσκεψη Κορυφής της Κοπεγχάγης για το Κλίμα, εμφανίστηκε το σκάνδαλο «Climategate»: διέρρευσαν συνομιλίες μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από έναν αριθμό κορυφαίων επιστημόνων για το κλίμα στη Μονάδα Κλιματικής Έρευνας (Climate Research Unit) στο Πανεπιστήμιο Ανατολικής Αγγλίας στο Νόργουιτς της Αγγλίας (το ίδιο ινστιτούτο που είχε οργανώσει το συνέδριο του WMO το 1975, το οποίο άνοιξε τον δρόμο για τη θεωρία του διοξειδίου του άνθρακα ως τον βασικό παράγοντα που οδηγεί στην κλιματική αλλαγή).
Σύμφωνα με τους επικριτές, τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου φάνηκε να δείχνουν παρατυπίες όπως η χειραγώγηση των κλιματικών δεδομένων προκειμένου να δημιουργηθεί το λεγόμενο «μπαστούνι του χόκεϊ» συνδυάζοντας σύνολα δεδομένων από διαφορετικές πηγές και προσπαθώντας να «κρύψουν την πτώση» ενός από τους δείκτες, και εμποδίζοντας τη δημοσίευση των σκεπτικιστών.
Το περιστατικό, το οποίο είχε κάποια κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και τονίστηκε από σκεπτικιστικά επιστημονικά ιστολόγια, δεν είχε κανένα σημαντικό αντίκτυπο στη διαδικασία διαπραγμάτευσης στη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης. Ωστόσο, προκάλεσε κάποιες αμφιβολίες και ανησυχίες τόσο εντός όσο και εκτός της επιστημονικής κοινότητας.
Ορίστηκαν διάφορες επιτροπές για τη διερεύνηση της υπόθεσης, οι οποίες είτε μείωσαν είτε απέρριψαν τις φαινομενικές παρατυπίες ως παρερμηνευμένα αποσπάσματα που ελήφθησαν εκτός πλαισίου των συμφραζομένων τους. Πρόεδρος μιας από τις επιτροπές έρευνας ήταν ο βαρόνος Oxburgh, παλαιότερος διευ­θυντής της GLOBE International, ο οποίος κατηγορήθηκε από τους επικριτές ότι είχε συμφέροντα στην εναλλακτική ενέργεια.

Το μέλλον που εμείς (οι Rockefeller) θέλουμε
Ο καλύτερος τρόπος για να προβλέψουμε το μέλλον είναι να το σχεδιάσουμε.
—Buckminster Fuller
Από τις 13 έως τις 15 Απριλίου 2009, το Ταμείο Αδελφών Rockefeller και ο Michael Northrop συγκέντρωσαν τριάντα ειδικούς σε θέματα βιωσιμότητας και επικοινωνίας και φιλάνθρωπους στο κτήμα και συνεδριακό κέντρο των Rockefeller, το Pocantico Hills, έξω από την πόλη της Νέας Υόρκης, για να μάθουν γιατί το κοινό δεν συμμετείχε στον αγώνα για έναν πιο βιώσιμο κόσμο.
Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα προβλήματα φαίνονταν συντριπτικά και έτσι έκαναν τους ανθρώπους να θεωρούν άσκοπες τις διορθωτικές ενέργειες. Πάρα πολύ μεγάλη απογοήτευση. Οι ειδικοί αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα πιο θετικό σημείο εκκίνησης για την οικοδόμηση ενός νέου κόσμου. Η προσέγγιση επηρεάστηκε σαφώς από τη Barbara Marx Hubbard και τη φουτουριστική της προσέγγιση.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το πρόγραμμα Το Μέλλον Που Θέλουμε (The Future We Want), που χρηματοδοτήθηκε από το RBF, το Surna Foundation και την εταιρεία Capstone Turbine Production. Επικεφαλής του ήταν ο William S. Becker από το Προεδρικό Πρόγραμμα Κλιματικής Δράσης (Presidental Climate Action Project), έναν από τους συμμετέχοντες στο συνέδριο. Οραματιστές, καλλιτέχνες, τεχνολόγοι, οργανωτές και σχεδιαστές προσκλήθηκαν από όλο τον κόσμο για να περιγράψουν το όραμά τους για το πώς η κοινωνία θα πρέπει να φαίνεται και να ενεργεί είκοσι χρόνια στο μέλλον, εάν ανταποκρινόμασταν στην πρόκληση και χτίζαμε έναν κόσμο βασισμένο στις ελπίδες των ανθρώπων για το μέλλον.
Το 2011 το πρόγραμμα παρουσιάστηκε στα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία ήταν στη διαδικασία σχεδιασμού της νέας περιβαλλοντικής Συνόδου Κορυφής στο Ρίο το 2012. Τους άρεσε η ιδέα και ο γενικός γραμματέας Ban Ki Moon επέλεξε το «Το Μέλλον Που Θέλουμε (The Future We Want)» ως επίσημο σύνθημα για τη διάσκεψη.
Ο Becker ήταν επίσης μέλος της Ομάδας Εργασίας για την Κλιματική Αλλαγή (Climate Change Task Force), μαζί με τον ιδρυτή της, Mikhail Gorbachev. Η οργάνωση είχε δημιουργηθεί λίγο πριν από τη διάσκεψη για το κλίμα στην Κοπεγχάγη και υποστηρίχθηκε από τη Λέσχη της Ρώμης, τη Λέσχη της Μαδρίτης και τον Διεθνή Πράσινο Σταυρό του Gorbachev. Η Ομάδα Εργασίας για την Κλιματική Αλλαγή περιλάμβανε τον σερ David King, σύμβουλο του Βρετανού πρωθυπουργού για το κλίμα. Τα βλέμματα στραφηκαν πλέον στο 2012.60
Πλανήτης Υπό Πίεση (Planet under Pressure)
Τον Ιανουάριο του 2009, ξεκίνησε το Πρόγραμμα του Συστήματος Διακυβέρνησης της Γης (Earth System Governance Project), υπό τη διεύθυνση του Γερμανού πολιτικού επιστήμονα δρ. Frank Biermann. Βασίστηκε σε ένα πρόγραμμα του ΟΗΕ που έτρεχε για πάνω από μια δεκαετία, το Διεθνές Πρόγραμμα Ανθρώπινων Διαστάσεων (International Human Dimensions Program), και χρηματοδοτήθηκε από το Διεθνές Συμβούλιο για την Επιστήμη (International Council for Science: ICSU), το Διεθνές Συμβούλιο Κοινωνικών Επιστημών (International Social Science Council: ISSC) και το Πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Εθνών. Το επιστημονικό δίκτυο συγκέντρωσε σχεδόν 1.700 επιστήμονες από όλο τον κόσμο.
Τα αποτελέσματα του προγράμματος θα συζητούνταν στις 26-29 Μαρτίου 2012, στη διάσκεψη Πλανήτης Υπό Πίεση (Planet Under Pressure) που προηγήθηκε της διάσκεψης Rio +20. Ως απόηχος του Teilhard de Chardin, η δήλωση της διάσκεψης υποστήριξε ότι υπήρχε μια αυξανόμενη συναίνεση ότι ο πλανήτης είχε πλέον εισέλθει σε μια νέα εποχή που προκλήθηκε από την ανθρώπινη δραστηριότητα – το Ανθρωπόκαινο. Αρκετοί επιστήμονες είχαν εργαστεί για να προσδιορίσουν τα όρια που θα μπορούσαν να προκαλέσουν απαράδεκτες περιβαλλοντικές και κοινωνικές αλλαγές.
Πηγή: Steffen et al. (2015), Planetary Boundaries, Jan. 2015
(σχέδιο του Felix Mueller).
Αυτό το πρόγραμμα καθοδηγήθηκε από τον Johan Rockström από το Κέντρο Ανθεκτικότητας της Στοκχόλμης (Stockholm Resilience Center) σε συνεργασία, μεταξύ άλλων, με τους Hans Joachim Schellnhuber, Paul Crutzen και James Hansen. Το αποτέλεσμα είχε παρουσιαστεί στο Συνέδριο της Λέσχης της Ρώμης στο Άμστερνταμ στις 26 Οκτωβρίου 2009. Ο Rockström και ο πρόσφατα διορισμένος πρόεδρος της Λέσχης της Ρώμης, Anders Wijkman, θα δημοσιεύσουν αργότερα την 33η Έκθεση Λέσχης της Ρώμης, Χρεοκοπώντας τη φύση: Η άρνηση των ορίων του πλανήτη μας (Bankrupting Nature: Denying Our Planetary Boundaries) (2012), που διαβάστηκε ευρέως.
Η διακήρυξη της Διάσκεψης «Πλανήτης Υπό Πίεση» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το γήινο σύστημα ήταν ένα πολύπλοκο διασυνδεδεμένο σύστημα που περιελάμβανε την παγκόσμια οικονομία και κοινωνία. Ακριβώς όπως στον Τροχό της Συνδημιουργίας της Barbara Marx Hubbard, κάθε μέρος ήταν αλληλένδετο και αλληλεξαρτώμενο με όλα τα άλλα.
Η ανάλυση κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι οι τρέχουσες πολιτικές δομές δεν ήταν εξοπλισμένες για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά παγκόσμιες προκλήσεις, όπως η κλιματική αλλαγή και οι απειλές για τη βιοποικιλότητα. Ζητήθηκε ένα Συμβούλιο Βιώσιμης Ανάπτυξης στο πλαίσιο του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών, με εντολή να ενσωματώσει τους τρεις πυλώνες της αειφόρου ανάπτυξης (οικολογική, οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα). Αυτό ήταν ένα ακριβές αντίγραφο των συμπερασμάτων στα οποία κατέληξε το Beyond Interdependence (Πέρα από την αλληλεξάρτηση) (1991) της Τριμερούς Επιτροπής και της πρότασης ενός Παγκόσμιου Φόρουμ για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη. Αυτές οι ιδέες με τη σειρά τους ανάγονταν στο Πρόγραμμα Ειδικών Μελετών (Special Studies Project) του RBF από το 1958 (με το όνομα International Development Authority).
Ένα άρθρο στο Science τον Μάρτιο του 2012, υπογεγραμμένο από 32 επιστήμονες με επικεφαλής τον Frank Biermann, συνόψιζε τις συστάσεις για θεσμικές αλλαγές:
Οι ανθρώπινες κοινωνίες πρέπει τώρα να αλλάξουν πορεία και να απομακρυνθούν από κρίσιμα σημεία ανατροπής στο σύστημα της Γης που μπορεί να οδηγήσουν σε ταχεία και μη αναστρέψιμη αλλαγή. Αυτό απαιτεί θεμελιώδη αναπροσανατολισμό και αναδιάρθρωση των εθνικών και διεθνών θεσμών προς μια πιο αποτελεσματική διακυβέρνηση του συστήματος της Γης.63
Πρότειναν ότι οι μεγάλες οικονομίες των G20 θα πρέπει να αποκτήσουν μεγαλύτερη εξουσία σε σχέση με άλλα έθνη στο νέο Συμβούλιο Πολιτικής:
Η πιο πολλά υποσχόμενη διαδρομή είναι η δημιουργία ενός υψηλού επιπέδου Συμβουλίου Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών απευθείας κάτω από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Για να είναι πιο αποτελεσματικό, ένα τέτοιο συμβούλιο δεν θα πρέπει να βασίζεται σε παραδοσιακούς τρόπους γεωγραφικής εκπροσώπησης των Ηνωμένων Εθνών, αλλά να δίνει ιδιαίτερη κυριαρχία στις μεγαλύτερες οικονομίες –την Ομάδα των 20– ως κύρια μέλη που θα κατέχουν τουλάχιστον το 50% των ψήφων στο συμβούλιο. Μόνο ένας τόσο ισχυρός νέος ρόλος για την Ομάδα των 20 θα επιτρέψει στο Συμβούλιο Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ να ασκήσει ουσιαστική επιρροή σε τομείς όπως η οικονομική και η εμπορική διακυβέρνηση.

Η Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ Ρίο+20 το 2012
Η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (United Nations Conference on Sustainable Development: UNCSD) πραγματοποιήθηκε από τις 20 έως τις 22 Ιουνίου 2012, αλλά δεν τράβηξε την ίδια προσοχή με την προκάτοχό της είκοσι χρόνια νωρίτερα, παρά τους 45 χιλιάδες συμμετέχοντες. Αρκετοί από τους πιο εξέχοντες παγκόσμιους ηγέτες, που μόλις είχαν συναντηθεί στη σύνοδο κορυφής των G20 στο Μεξικό λίγες μέρες νωρίτερα, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν και αντ’ αυτού έστειλαν εκπροσώπους χαμηλότερης βαθμίδας.
Σε σχέση με τη Σύνοδο Κορυφής του Ρίο, η GLOBE International πραγματοποίησε την πρώτη της Παγκόσμια Σύνοδο Νομοθετών (World Summit of Legislators) με τριακόσιους βουλευτές μόλις λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της διάσκεψης. Διοργανώθηκε σε στενή συνεργασία με τον ΟΗΕ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Ο Ban Ki Moon εξήρε τις προσπάθειές τους να εφαρμόσουν την ατζέντα βιωσιμότητας στα αντίστοιχα εθνικά τους κοινοβούλια: «Και στον σημερινό όλο και πιο διασυνδεδεμένο κόσμο, είστε επίσης ένας σύνδεσμος μεταξύ του παγκόσμιου και του τοπικού – φέρνοντας τοπικές ανησυχίες στην παγκόσμια σκηνή και μεταφράζοντας τα παγκόσμια πρότυπα σε εθνική δράση. Χαιρετίζω πολύ τη συμμετοχή σας στη διαδικασία».
Δεν υπογράφηκαν δεσμευτικές συμφωνίες κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του Ρίο+20 και τα συμπεράσματα της διά­σκεψης αποτελούνταν κυρίως από αόριστα διατυπωμένες φιλοδοξίες για «συνέχιση των προσπαθειών για τη δημιουργία βιώσιμης ανάπτυξης». Η μόνη ενέργεια που αποφασίστηκε ήταν η ίδρυση ενός διακυβερνητικού φόρουμ πολιτικής, του Πολιτικού Φόρουμ Υψηλού Επιπέδου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (High Level Political Forum on Sustainable Development: HLPF) για την επίβλεψη της εφαρμογής της βιώσιμης ανάπτυξης και των τριών πυλώνων της.
Οι πράσινες ΜΚΟ ήταν δυσαρεστημένες με το αποτέλεσμα, όπως πάντα. Ισχυρίστηκαν ότι οι ηγέτες δεν είχαν ανταποκριθεί στις ευθύνες τους, αλλά είχαν αφήσει τον εαυτό τους να καθοδηγείται από εταιρικά συμφέροντα. Η Greenpeace θεώρησε ότι έπρεπε να γίνουν πολύ περισσότερα όσον αφορά τις παγκόσμιες συμφωνίες και τη διακυβέρνηση.
Χρειαζόμαστε ακόμη μια παγκόσμια συμφωνία, χρειαζόμαστε παγκόσμια διακυβέρνηση για να υποστηρίξει και να προωθήσει μια μεγάλη μετάβαση όπου η ισότητα, η οικονομία και η οικολογία δεν θα βρίσκονται σε ανταγωνισμό αλλά σε αρμονία για την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2012, ο Ban Ki Moon έκανε μια ομιλία όπου επαίνεσε την οικογένεια Rockefeller για τη γενναιοδωρία της τόσο προς τον ΟΗΕ όσο και προς τον προκάτοχό του, την Κοινωνία των Εθνών.

Δεν υπήρχε αμφιβολία ποιοι ήταν οι αρχιτέκτονες του μέλλοντος. Οι Τριμερείς και η οικογένεια Rockefeller φαίνονταν τώρα να καταφέρνουν να επηρεάσουν την παγκόσμια ατζέντα προς το μέλλον που ήθελαν. Τόσο οι G20 όσο και το Φόρουμ Βιωσιμότητας (Sustainability Forum) είχαν πλέον εδραιωθεί σταθερά – αν και σε αυτά τα φόρουμ δεν είχαν δοθεί τα μέσα που είχαν στο μυαλό τους οι Τριμερείς για την επιβολή της Μεγάλης Μετάβασης. Οι τέσσερις γωνιές του κόσμου έπρεπε να ενωθούν.
Μόλις διαβάσατε ένα απόσπασμα από το συναρπαστικό βιβλίο Rockefeller: Eλέγχοντας το Παιχνίδι
[Για να μην πάτε αδόκητα και αδιάβαστοι]
Γιατί η Πρώτη Οικογένεια Πετρελαίου θα υποστήριζε τόσο θερμά την Περιβαλλοντική Έρευνα και τον Ακτιβισμό για το Κλίμα;
[Το Κουρδιστό Πορτοκάλι κυκλοφορεί στην Ελλάδα το συναρπαστικό βιβλίο του Σουηδού Συγγραφέα Jacob Nordangard]

Rockefeller VS Rockefeller

Ο προπάππους των αδελφών, John D. Rockefeller Sr., ίδρυσε την Standard Oil, το μονοπώλιο που γέννησε την Exxon.

Miranda Kaiser: Η απόγονος της πετρελαικής δυναστείας των Rockefeller καταδιώκει την Exxon υπερασπιζόμενη τη κλιματική αλλαγή. Tα 200 μέλη της οικογένειας συναντιούνται συχνά στο Κτήμα του Pocantico πλησίον του Manhattan. Ανάμεσά τους και η Miranda
Ο Sigmund Freud σε όλη του τη δράση αμφισβήτησε την ύπαρξη του Θεού. Στην ταινία Freud’s Last Session με τον Anthony Hopkins στο ρόλο του ψυχοθεραπευτή εμφανίζεται ο Freud να επιχειρηματολογεί υπέρ της άποψής του χρησιμοποιώντας την ταυτόχρονη δράση του Καλού και του Κακού που διέπει την ιστορία του ανθρώπου στη γη. Μία διαρκής ταλάντωση του εκκρεμούς ενός ρολογιού (τοίχου) από τη μία πλευρά στην άλλη σε ένα ατελείωτο πέρασμα χρόνου. Δημιουργεί μία ισορροπία μεταξύ δύο αντίθετων δυνάμεων με τη κάθε πλευρά να βασίζεται στην άλλη για να διατηρήσει τη τάξη.
Στη περίπτωση της οικογένειας-φυλής (όπως την αποκαλεί ο Christopher M. Matthews στο σχετικό ρεπορτάζ της The Wall Street Journal) Rockefeller αυτό το εκκρεμές θα μπορούσε να είναι το μυστικό της διακυβέρνησης του κόσμου.
Η κατασκευή των δύο στρατοπέδων σε αντιμαχόμενους ρόλους εντός της οικογένειας-και του κόσμου.
Ο προπάππους της Miranda Kaiser ίδρυσε την Standard Oil, το μονοπώλιο που γέννησε την Exxon. Σήμερα η απόγονός του οργανώνει και χρηματοδοτεί την δικαστική εκστρατεία εναντίον της Exxon για την κλιματική αλλαγή!
Μόνο που κατά περιόδους τα 200 και πλέον μέλη της φυλής-οικογένειας Rockefeller συνηθίζουν να συναντιούνται στο Κτήμα του Pocantico-το κτήμα της οικογένειας στο Algonquin ένα προσεκτικά σχεδιασμένο και επιμελημένο καταφύγιο μόλις 20 μίλια βόρεια του Manhattan ασυναγώνιστης ομορφιάς, με εκπληκτικούς κήπους και εκτάσεις, ιστορική αρχιτεκτονική και μια διάσημη συλλογή έργων τέχνης .
Πάμε τώρα να δούμε το ρεπορτάζ της WSJ
Μέσα στην εντεινόμενη κόντρα της φυλής Rockefeller με την Exxon
Έχουν υποστεί ανατροπές στις προσπάθειές τους να λογοδοτήσουν τον ενεργειακό γίγαντα για την κλιματική αλλαγή, αλλά η οικογένεια που χρωστάει την περιουσία της στο πετρέλαιο δεν υποχωρεί.
Κληρονόμος πέμπτης γενιάς της περιουσίας του Rockefeller, η Miranda Kaiser ήταν απασχολημένη με την ανατροφή των παιδιών της στη Φλωρεντία της Ιταλίας, όταν ο μεγαλύτερος αδερφός της τής αποκάλυψε την ετοιμοθάνατη ευχή του σχεδόν πριν από πέντε χρόνια.
Αφού διαγνώστηκε με τελικό καρκίνο του εγκεφάλου, ο David Kaiser ζήτησε από την μοναδική του αδερφή να γίνει ο νέος σημαιοφόρος για την εκστρατεία που είχε ξεκινήσει κατά της Exxon XOM και άλλες εταιρείες πετρελαίου σχετικά με αυτό που θεώρησε ως εξαπάτηση του κλάδου σχετικά με την κλιματική αλλαγή και την ευθύνη για τις συνέπειές της.
Ο προπάππους των αδελφών, John D. Rockefeller Sr., ίδρυσε την Standard Oil, το μονοπώλιο που γέννησε την Exxon.
Δαπανηρή και αμφιλεγόμενη, η εκστρατεία του David έφερε ουσιαστικά την ιδρυτική οικογένεια ενάντια στην εταιρεία που είχε δημιουργήσει μεγάλο μέρος του τεράστιου πλούτου της.
Το αίτημα του David ήρθε καθώς η προσπάθεια, που χρηματοδοτήθηκε από τις πανίσχυρες φιλανθρωπικές οργανώσεις της οικογένειας, παραπαίει. Τον Δεκέμβριο του 2019, ένας δικαστής της πολιτείας της Νέας Υόρκης απάλλαξε την Exxon για κατηγορίες απάτης σε μια υπόθεση που ισχυριζόταν ότι η εταιρεία παραπλάνησε τους επενδυτές σχετικά με τον αντίκτυπο της κλιματικής ρύθμισης στην επιχείρησή της. Η Exxon επιτέθηκε ανοιχτά στην προσπάθεια του Rockefeller ως μια συνωμοσία με πολιτικά κίνητρα μεταξύ των Δημοκρατικών γενικών εισαγγελέων και των περιβαλλοντιστών.
Μετά τη δίκη της Νέας Υόρκης, η Exxon κήρυξε τη νίκη. Το μέλλον της εκστρατείας φαινόταν επισφαλές.
Χιλιάδες μίλια μακριά, η Miranda δεν ήταν σε θέση να το επαναφέρει σε τροχιά. Δικηγόρος με εκπαίδευση, διηύθυνε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ίδρυσε για να βοηθήσει μετανάστες στην Ιταλία και να διαχειριστεί το τέλος του γάμου της. Αλλά δεν μπορούσε να πει όχι στον αδερφό της.
«Ήταν αρκετά έξυπνος για να ξέρει ότι είχε πιθανώς μόνο μήνες ζωής», είπε η Kaiser κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο τεράστιο προγονικό κτήμα της οικογένειας στο Pocantico Hills, σκαρφαλωμένο πάνω από τον ποταμό Hudson. «Ήξερε επίσης ότι αν αυτή ήταν η επιθανάτια επιθυμία του για μένα, θα το έκανα ό,τι κι αν γινόταν και χωρίς όρια».
Τον Ιούλιο του 2020, ο David πέθανε σε ένα οικογενειακό σπίτι στο Maine. Ήταν 50 ετών.
Στα χρόνια που πέρασαν, η Miranda δεν συνέχισε απλώς την εκστρατεία του – την έχει κλιμακώσει.
Το Rockefeller Family Fund, το φιλανθρωπικό ίδρυμα του οποίου είναι πρόεδρος, χρηματοδοτεί δικαστικές υποθέσεις και άλλη υποστήριξη για περισσότερες από 30 αγωγές στις ΗΠΑ κατά της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων. Η Exxon είναι κατηγορούμενη σε όλες. Τα στελέχη του ταμείου διαβουλεύονται επίσης με τους γενικούς εισαγγελείς του κράτους, εννέα από τους οποίους έχουν ασκήσει υποθέσεις κατά της Exxon. Οι υποθέσεις στοχεύουν στη συλλογή δισεκατομμυρίων δολαρίων από την Exxon και τους ομολόγους της για τη συμβολή τους στην κλιματική αλλαγή και τις ζημιές που προκαλούνται από αυτήν.
Στο εσωτερικό της Exxon, οι προσπάθειες έχουν προκαλέσει εξίσου οργή και ανησυχία. Τα στελέχη θεωρούν τις αγωγές ως αβάσιμες, αλλά φοβούνται ότι οι ένορκοι στις μπλε (όπου επικρατούν οι Δημοκρατικοί) πολιτείες μπορεί να επιβάλουν ανυπόμονα τεράστιες κυρώσεις κατά της Exxon, λένε άνθρωποι κοντά στην εταιρεία.
Η εκστρατεία της Kaiser κοροϊδεύει το νομικό σύστημα, δήλωσε η εκπρόσωπος της Exxon, Emily Mir, προσθέτοντας: «Η χρήση της οικογενειακής περιουσίας και της θέσης για να κάνει τo προσωπικό της καπρίτσιο είναι κάπου μεταξύ προνομιούχου και ανήθικου, και ακόμη πιο σημαντικό, δεν κάνει τίποτα για τη μείωση των εκπομπών .»
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Exxon Darren Woods είπε ότι η υπόθεση της Νέας Υόρκης, στην οποία η εταιρεία παρέδωσε εκατομμύρια έγγραφα, έδειξε ότι ο πετρελαϊκός γίγαντας με έδρα το Τέξας δεν είχε τίποτα να κρύψει.
«Θέλετε να επιστρέψετε 40 ή 30 χρόνια πίσω και να μιλήσετε για αυτό που ειπώθηκε τότε και εκτός πλαισίου σε σχέση με αυτό που κάνουμε σήμερα… τότε είμαι χαρούμενος που με κρίνουν από αυτό», είπε ο Woods σε μια συνέντευξη.
Ο Woods είπε ότι η Exxon έχει δεσμευτεί να μειώσει τις εκπομπές, παρέχοντας παράλληλα προσιτό πετρέλαιο και φυσικό αέριο που, όπως λέει, παραμένουν κρίσιμα για την παγκόσμια οικονομία.
Η εταιρεία υποσχέθηκε να δαπανήσει 20 δισεκατομμύρια δολάρια μεταξύ 2022 και 2027 για τον περιορισμό των εκπομπών της και βοηθώντας άλλες εταιρείες να κάνουν το ίδιο, επενδύοντας σε τομείς όπως η δέσμευση άνθρακα και τα βιοκαύσιμα, αν και η συντριπτική πλειοψηφία της επένδυσής της παραμένει σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Σχετικά με τη δίκη, ο Woods είπε: «Είναι απλώς ένα άλλο κανάλι που οι ακτιβιστές προσπαθούν να αξιοποιήσουν για να αλλάξουν την εταιρεία».
Πλαισιωμένη από πορτρέτα της οικογένειάς της στο Abeyton Lodge του κτήματος, συμπεριλαμβανομένων δύο κυβερνητών και ενός αντιπροέδρου των ΗΠΑ, η Kaiser περιέγραψε την εκστρατεία ως ηθική επιταγή για τους Rockefellers, οι οποίοι αντλούσαν τόσο μεγάλο πλούτο από ορυκτά καύσιμα.
«Θα ήταν ασυνείδητο να επωφεληθείτε από κάτι που στη συνέχεια ξέρετε ότι βλάπτει τον κόσμο και να μην κάνετε κάτι για αυτό», είπε η Kaiser.
Το καταφύγιο σε στιλ Tudor, που παλαιότερα ονομαζόταν «The Playhouse», τέθηκε σε λειτουργία το 1924 ως οικογενειακό καταφύγιο. Τα δωμάτια με επένδυση από ξύλο βελανιδιάς διακοσμημένα με χαλιά που δώρισε ο βασιλιάς Hassan II του Μαρόκου συνδέονται με δύο αίθουσες bowling , εσωτερικά γήπεδα tennis και squash και μια εσωτερική πισίνα που έκτοτε έχει στολιστεί.
Εκτός από τον επικεφαλής του Rockefeller Family Fund, η Kaiser συμμετέχει επίσης στο διοικητικό συμβούλιο του Rockefeller Brothers Fund, μιας μεγαλύτερης φιλανθρωπικής οργάνωσης που έχει επίσης χρηματοδοτήσει δικαστικές υποθέσεις. Το 2022, αυτό το ταμείο υποσχέθηκε να δαπανήσει 100 εκατομμύρια δολάρια για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής τα επόμενα 10 χρόνια.
Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις είναι αρκετά ενεργές, πολεμώντας την ανάπτυξη μεγάλων έργων ορυκτών καυσίμων καθώς και αναλαμβάνοντας ακαδημαϊκή έρευνα για τη συμβολή της βιομηχανίας στην κλιματική αλλαγή. Τα στελέχη του Family Fund άσκησαν πιέσεις στους νομοθέτες της πολιτείας και της ομοσπονδίας να εγκρίνουν νομοσχέδια για το «υπερταμείο για το κλίμα» που θα ανάγκαζαν τις εταιρείες να πληρώσουν για ζημιές από εκπομπές άνθρακα, συμπεριλαμβανομένου ενός στο Vermont που ενέκρινε πρόσφατα το νομοθετικό σώμα της πολιτείας.
Το Family Fund επηρέασε την απόφαση του Προέδρου Βiden τον Ιανουάριο να σταματήσει την έγκριση νέων εξαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου.
Ο αριθμός των υποθέσεων που σχετίζονται με το κλίμα κατά της Exxon συνεχίζει να αυξάνεται. Τον Φεβρουάριο, η πόλη του Σικάγο μήνυσε την Exxon και άλλες μεγάλες εταιρείες πετρελαίου ισχυριζόμενη ότι εξαπάτησαν τους κατοίκους του Σικάγο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Τον Μάρτιο, η Κομητεία Bucks County, Penn, υπέβαλε παρόμοια μήνυση. Το Κέντρο για την Ακεραιότητα του Κλίματος-The Center for Climate Integrity, μια περιβαλλοντική ομάδα που βοήθησαν οι φιλανθρωπικές οργανώσεις Rockefeller να δημιουργηθούν, παρακίνησε τους αξιωματούχους και στα δύο μέρη να αναλάβουν νομική δράση.
Η δίκη φιλοδοξεί να έχει παρόμοιο αντίκτυπο με τις υποθέσεις κατά των καπνοβιομηχανιών τη δεκαετία του 1990 για τις βλάβες του καπνίσματος.
Η Kaiser, η οποία έχει πτυχία στη Νομική και τη Δασοκομία από το Πανεπιστήμιο του Yale, ήταν κάποτε κτηνοτρόφος και υπηρέτησε ως αναπληρωτής σύμβουλος στην ανεξάρτητη επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών που εντόπισε τεράστια διαφθορά στο Πρόγραμμα Iraq Oil-For-Food.
Αυτές τις μέρες, αυτό που ξεκίνησε ως προσωπική υπόσχεση στον αδερφό της έχει γίνει μια καταναλωτική αποστολή.
Η Kaiser είπε ότι πιστεύει ότι υπάρχει μια παγκόσμια κλιματική κρίση που υπάρχει μόνο επειδή η Exxon και οι όμοιοί της ήταν «τόσο ανέντιμοι και άπληστοι».
«Ο Darren Woods και οι άλλοι δεν μπορούν να κάθονται στο τραπέζι μέχρι να είναι απόλυτα ειλικρινείς για αυτό που κάνουν», είπε ο Kaiser.
Οικογενειακή Κληρονομιά
Η Kaiser λέει ότι δεν είχε συνειδητοποιήσει πλήρως τι σήμαινε να είσαι Rockefeller ως παιδί. Η μητέρα της, Neva Rockefeller Goodwin, ένιωθε άβολα που ήταν μέλος της εμβληματικής οικογένειας και προστάτευσε τη μοναχοκόρη της από τις παγίδες της.
«Είχε πολλές ενοχές γύρω από αυτό», είπε η Kaiser. Εκείνη την εποχή, γινόταν ελάχιστη συζήτηση για την κλιματική αλλαγή, πρόσθεσε: «Ήταν απλώς ενοχή για το ότι είχα χρήματα όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν είχαν».
Κατά τη διάρκεια της νιότης της, η μητέρα της την κράτησε μακριά από το Pocantico, που σημαίνει «ρυάκι ανάμεσα σε λόφους» στο Algonquin. Το κτήμα εκτείνεται σε περισσότερα από 3.000 στρέμματα και κάποτε περιείχε δεκάδες σπίτια και ένα δίκτυο δρόμων. Ορισμένα από αυτά αποτελούν πλέον μέρος του National Trust for Historic Preservation, αν και οι Rockefellers το εκμισθώνουν για συγκεντρώσεις.
Οι Rockellers έχουν συνολική αξία άνω των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με το Forbes, και έχουν δώσει τεράστια ποσά σε φιλανθρωπικούς σκοπούς τις τελευταίες δεκαετίες.
Ο Rockefeller Sr. ο πρεσβύτερος ίδρυσε το Rockefeller Foundation το μακρινό 1913 και έδωσε περίπου 540 εκατομμύρια δολάρια συνολικά σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια δολάρια σε σημερινά δολάρια. Αυτή η κληρονομιά της φιλανθρωπίας έχει περάσει από γενιές της οικογένειας.

David Rockefeller and his daughter Neva meet with Russian leader Nikita Khrushchev during a 1964 visit to Moscow.

Το Rockefeller Family Fund, μια φιλανθρωπική οργάνωση που δημιουργήθηκε το 1967 από τα παιδιά του John D. Rockefeller Jr., εργάστηκε για την προστασία του περιβάλλοντος για δεκαετίες, αλλά άρχισε να εστιάζει στην κλιματική αλλαγή στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Στις περιοδικές συναντήσεις της οικογένειας στο Pocantico, η Kaiser ενημερώνει τους συγγενείς για τα πιο πρόσφατα σχετικά με την εκστρατεία. Οι συναντήσεις είναι τόσο μεγάλες—συνήθως πάνω από 200 μέλη της οικογένειας—που όλοι φοράνε ένα όνομα. Λέει ότι υπάρχει ευρεία αλλά όχι ομόφωνη υποστήριξη για την προσπάθεια, παρά την ανεπιθύμητη προσοχή που δίνεται σε μια οικογένεια που τηρεί ως επί το πλείστον μια πατρικιακή αίσθηση ιδιωτικότητας.
«Πραγματικά προσπαθήσαμε πολύ σκληρά να μείνουμε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας», είπε η Kaiser. «Έτσι, αυτό σπάει αυτό το καλούπι και είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και υπάρχει μια ποικιλία απόψεων για όλα τα είδη των πραγμάτων και τις διαφορετικές πολιτικές».
Η Kaiser λέει ότι ψηφίζει ως επί το πλείστον υπέρ των Δημοκρατικών, μια παράκαμψη από μια οικογένεια που εδώ και πολύ καιρό ήταν συνώνυμη με το κατεστημένο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Η Ariana Rockefeller, ξαδέρφη της Kaiser, έχει μιλήσει κατά του εγχειρήματος. Μοντέλο και ιππέας, αποκάλεσε την εκστρατεία της Exxon «βαθιά άστοχη». Δεν απάντησε σε αιτήματα για σχόλια.
Για δεκαετίες, η Exxon και τα μέλη της φυλής Rockefeller διατηρούσαν στενούς δεσμούς. Η οικογένεια και οι φιλανθρωπικές οργανώσεις τους κατείχαν μεγάλες ποσότητες μετοχών της Exxon. Ο παππούς της Kaiser, David Rockefeller, ο οποίος διηύθυνε την τράπεζα Chase Manhattan για περισσότερο από μια δεκαετία, έτρωγε περιοδικά με τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της Exxon, Lee Raymond.
Οι σχέσεις άρχισαν να επιδεινώνονται στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Σε ένα διάσημο πλέον μεσημεριανό γεύμα του 2006, ο David Rockefeller έφερε την Goodwin —την κόρη του και μητέρα της Kaiser— στο γεύμα με τον Raymond και τον Rex Tillerson, τον διάδοχο του Raymond. Σε ένα εστιατόριο με θέα στο παγοδρόμιο στο Rockefeller Center της Νέας Υόρκης, η Goodwin ρώτησε τα δύο αφεντικά της Exxon γιατί δεν επένδυαν στην πράσινη ενέργεια. Ο Raymond απάντησε ότι η Exxon είχε, αλλά οι επενδύσεις δεν λειτούργησαν.
Η Goodwin βρήκε την ανταπόκριση μη ικανοποιητική και δύο χρόνια αργότερα ώθησε την οικογενειακή υποστήριξη για πολλά ψηφίσματα των μετόχων που παροτρύνουν την αλλαγή στην Exxon, συμπεριλαμβανομένης της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Τα ψηφίσματα απέτυχαν, αλλά πολλοί μέσα στην οικογένεια είχαν ξεσπάσει κατά της Exxon λόγω της “αντιληπτής εξαπάτησής της” σχετικά με την κλιματική αλλαγή.

Καμμένη γη
Μέχρι το 2015, ο πόλεμος ξέσπασε μεταξύ των δύο πλευρών. Εκείνο το φθινόπωρο, μια σειρά ιστοριών από τους Los Angeles Times και το Columbia Journalism School και μια ξεχωριστή σειρά από το InsideClimate News έδειξαν ότι η Exxon είχε διαμορφώσει για δεκαετίες εσωτερικά δραματικές αλλαγές στο κλίμα λόγω της χρήσης ορυκτών καυσίμων. Ο Raymond και άλλοι έλεγαν για χρόνια δημόσια ότι η κλιματική επιστήμη ήταν ασαφής.
Οι δημοσιογραφικές έρευνες χρηματοδοτήθηκαν ήσυχα από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις Rockefeller, οι οποίες παρείχαν περισσότερα από 500.000 δολάρια για τις προσπάθειες. Πριν από τα ρεπορτάζ, ο επικεφαλής του Rockefeller Family Fund, Lee Wasserman, προέτρεψε τον Γενικό Εισαγγελέα της Νέας Υόρκης να ξεκινήσει έρευνα για την Exxon.
Εν τω μεταξύ, σε μια συνάστηση στο Pocantico τον Οκτώβριο του 2015, οι Rockefellers αποφάσισαν να επιταχύνουν την εκποίηση των σημαντικών εκμεταλλεύσεων ορυκτών καυσίμων σε διάφορες καταπιστεύσεις και κεφάλαια που ελέγχονται από την οικογένεια. Μετά τα ρεπορτάζ έτρεξαν, οι περιβαλλοντικές ομάδες ξεκίνησαν μία μηντιακή επίθεση κατά της Exxon χρησιμοποιώντας το hashtag #Exxonknew.
Η εταιρεία στράφηκε στην FTI Consulting, μια εταιρεία επιχειρηματικών συμβουλών για να ελέγξει τις φιλανθρωπικές οργανώσεις του Rockefeller και να διαμορφώσει μια στρατηγική επικοινωνίας.
Στις αρχές του 2016, η Exxon κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Rockefellers ήταν πίσω από μια επίθεση πολιτικά παρακινημένη εκστρατεία εναντίον της εταιρίας.
Καθώς ο αγώνας έγινε δημόσιος, οι ομάδες δημοσκοπήσεων και εστίασης που συστάθηκαν από την Exxon έδειξαν ότι η ιδέα ότι οι Rockefellers είχαν στραφεί εναντίον του πετρελαϊκού γίγαντα ήταν εξαιρετικά επιζήμια για τη φήμη της εταιρείας.
Από το 2015, ο ιστότοπος δημοσίευσε περισσότερες από 200 θέσεις που επικρίνουν την προσπάθεια Rockefeller.
Η Exxon στρατολόγησε επίσης μια από τις πιο ισχυρές δικηγορικές εταιρείες της χώρας, την Paul, Weiss, Rifkind, Wharton & Garrison. Ο Paul Weiss εκπροσωπεί την Exxon σε πολλές από τις αγωγές για την κλιματική αλλαγή. Η εταιρεία μήνυσε τους γενικούς εισαγγελείς της Νέας Υόρκης και της Μασαχουσέτης, ζητώντας από έναν ομοσπονδιακό δικαστή στο Dallas να κλείσει τις έρευνές τους στην Exxon και εγκάλεσε το Rockefeller Family Fund για τις επικοινωνίες του με αυτά τα γραφεία.
Στα δικαστικά έγγραφα, οι δικηγόροι της Exxon ανέφεραν ένα tweet της κόρης του Wasserman, η οποία είχε μόλις αποφοιτήσει από το κολέγιο και εργαζόταν για μια άλλη περιβαλλοντική ομάδα, επαινώντας τη δουλειά του πατέρα της στην Exxon, υποστηρίζοντας ότι το tweet ήταν απόδειξη μιας «παράνομης συνωμοσίας» μεταξύ των φιλανθρωπικών οργανώσεων Rockefeller και άλλων περιβαλλοντικών οργανώσεων.
«Είναι πολύ απεχθές να κυνηγάς μέλη της οικογένειας», είπε η Wasserman.
Σε μια συνάντηση τον Δεκέμβριο του 2016, μετά την ταχέως ενισχυτική απάντηση της Exxon στους Rockefellers, ένας εξωτερικός σύμβουλος προέτρεψε να είμαστε προσεκτικοί. Η Sarah Labowitz, μέλος της Εξωτερικής Συμβουλευτικής Επιτροπής για την Ιθαγένεια της Exxon, προειδοποίησε την εταιρεία για μια εκστρατεία της καμένης γης.
Ο Jack Williams, μέλος της διοικητικής επιτροπής της Exxon που αποτελείται από τα υψηλότερα στελέχη της εταιρείας, είπε ότι η Exxon δεν θα δεχόταν bullying, σύμφωνα με τους ανθρώπους.
«Ακόμα κι αν κερδίσεις αυτό, χάνεις», είπε η Labowitz, πρώην σύμβουλος πολιτικής στο State Department. Έστειλε στην Exxon επιστολή παραίτησης εβδομάδες αργότερα, επικαλούμενη επιθέσεις «σε σεβαστές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών μέσω των δικαστηρίων».
Η δυσπιστία μεταξύ της Exxon και των Rockefellers θα έφθανε σύντομα σε νέο χαμηλό. Το 2019, οι ομοσπονδιακές αρχές συνέλαβαν έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ σε ένα υποτιθέμενο πρόγραμμα hacking-for-hure που στόχευε ένα ευρύ φάσμα ατόμων, συμπεριλαμβανομένων των στελεχών της φιλανθρωπικής οργάνωσης Rockefeller και άλλων περιβαλλοντιστών.
Αφού ομολόγησε την ενοχή του σε κατηγορίες για συνωμοσία και απάτη, οι ομοσπονδιακοί εισαγγελείς ανέφεραν σε ένα υπόμνημα καταδίκης ότι τα κλεμμένα έγγραφα διέρρευσαν στον Τύπο και «φαίνονταν σχεδιασμένα να υπονομεύσουν την ακεραιότητα» των ερευνών στην Exxon. Στη συνέχεια, η εταιρεία και οι δικηγόροι της ανέφεραν τα έγγραφα προς υπεράσπιση της Exxon, ανέφεραν οι εισαγγελείς.
Η Exxon δεν έχει κατηγορηθεί για οποιαδήποτε αδικοπραγία και μια εκπρόσωπος της Exxon είπε ότι η εταιρεία «δεν είχε καμία ανάμειξη ή γνώση οποιασδήποτε δραστηριότητας hacking και για να είμαστε ξεκάθαροι ότι δεν έχουμε κάνει τίποτα κακό».
Η Kaiser είπε ότι δεν είδε τίποτα που να υποδεικνύει ότι η Exxon εμπλέκεται στο χακάρισμα, αλλά είπε ότι ήταν σαφές ότι η εταιρεία είχε ωφεληθεί από την καμπάνια.
«Είναι τόσο καλοί στο να είναι κακοί», είπε. Σπάζοντας την παράδοση με ορισμένα μέτρα, η προσπάθεια Rockefeller ήταν ανεπιτυχής. Η μετοχή της Exxon έφτασε σε τιμή ρεκόρ τον Απρίλιο και η εταιρεία είχε κέρδη 36 δισεκατομμυρίων δολαρίων πέρυσι.
Ένας ομοσπονδιακός δικαστής στο Σαν Φρανσίσκο απέρριψε μια υπόθεση κατά της Exxon το 2018, κρίνοντας ότι τα δικαστήρια δεν είναι κατάλληλος χώρος για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Το επόμενο έτος, η Exxon κέρδισε την υπόθεση της Νέας Υόρκης, αφού ένας πολιτειακός δικαστής είπε ότι οι ισχυρισμοί απάτης εναντίον της δεν είχαν καμία αξία.
Παρόλα αυτά, η Kaiser πιστεύει ότι η καμπάνια ανεβάζει τον ατμό. Τον Απρίλιο του 2023, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αρνήθηκε να εξετάσει τις προσφυγές της Exxon και άλλων εταιρειών πετρελαίου που επιδιώκουν να μεταφέρουν τις περισσότερες υποθέσεις από πολιτειακό σε ομοσπονδιακό δικαστήριο, μια απόφαση που επιτρέπει στις υποθέσεις να προχωρήσουν σε χώρους που οι ενάγοντες θεωρούν φιλικότερες.
Μια υπόθεση που ασκήθηκε από τον γενικό εισαγγελέα της Μασαχουσέτης που κατηγορεί την Exxon για παραπλάνηση των καταναλωτών και των επενδυτών σχετικά με τη συμβολή των προϊόντων της στην κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να δικαστεί έως το 2025.
Το οικογενειακό ταμείο έχει ξοδέψει περίπου 15 εκατομμύρια δολάρια για την εκστρατεία την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με τον Wasserman. Η Kaiser βλέπει την προσπάθεια ως συνέχεια της μακροχρόνιας υποστήριξης των Rockefelle για τη διατήρηση του περιβάλλοντος. Ο Rockefeller Sr. ήταν ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος που νοιαζόταν για όλη τη δημιουργία του Θεού, σύμφωνα με την Kaiser. «Αν ήξερε με κάποιο τρόπο ότι υπήρχε αυτή η σκοτεινή πλευρά του ορυκτού καυσίμου, πιστεύω πλήρως ότι θα είχε αλλάξει το επιχειρηματικό του μοντέλο», είπε.

John D. Rockefeller Sr. and John D. Rockefeller Jr. stroll down New York’s Fifth Avenue on Palm Sunday in 1915.

Με άλλους τρόπους, η καμπάνια της Kaiser και του αδερφού της είναι μία παραφωνία από τη φιλανθρωπική παράδοση της οικογένειας, η οποία ιστορικά απέφευγε να ασκεί πίεση στους νομοθέτες ή να στοχεύει συγκεκριμένες εταιρείες. Ο David Rockefeller, ο παππούς της Kaiser, είπε κάποτε ότι ο ακτιβισμός των επενδυτών «διεξαγόταν κυρίως από τρελούς».
Και τι γίνεται με την Exxon εάν η Kaiser τα καταφέρει;
Η Kaiser βλέπει ένα σενάριο, ωστόσο απίθανο, στο οποίο μια ταπεινωμένη Exxon θα μπορούσε να ανακατανείμει τους τεράστιους πόρους και τις μηχανικές της ικανότητες στην πράσινη ενέργεια.
«Μερικές από τις μεγαλύτερες ιστορίες μας αφορούν κακούς που γίνονται ήρωες και ίσως είναι πολύ αργά για τον Rex Tillerson και Lee Raymond (πρώην επικεφαλής της Exxon) και έχουν γραφτεί τα μοιρολόγια τους», είπε. «Αλλά ξέρεις, o Darren Woods, θα μπορούσε να γυρίσει και να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της εποχής».
Δείτε κι ΕΔΩ: Rockefeller Commission> No major benefits will result from more population growth

kourdistoportocali.com