Ο Τσίπρας πρέπει να κατοχυρώσει αυτή την παγκόσµια πατέντα.
Πολύ προτού εξαπλωθεί ο ιστορικός αναθεωρητισµός ο Νίτσε είχε γράψει ότι δεν υπάρχουν γεγονότα, υπάρχει µόνο η ερµηνεία τους. Με αφορµή το βιβλίο του Τσίπρα µάς ήρθε αναπόφευκτα στο µυαλό το «Κιβώτιο» του Αρη Αλεξάνδρου µε µια οµάδα ανταρτών που αναλαµβάνει να µεταφέρει σε ένα κιβώτιο έγγραφα και οδηγίες, αλλά στη διαδροµή τα µέλη της αποδεκατίζονται, εκτός από έναν επιζήσαντα που ανακαλύπτεται ότι τελικά το κιβώτιο ήταν άδειο. Ο ήρωας του µυθιστορήµατος δεν πιστεύει στη διαλεκτική της µοίρας που του τυχαίνουν όλες οι αναποδιές αλλά στη διαλεκτική της συνείδησης, σηκώνει δηλαδή το βάρος των επιλογών του σε πολιτικές, συµπεριφορές και συνεργάτες που στην πλειονότητά τους ήταν «νήπιοι (άµυαλοι) και µωροί», όπως χαρακτήριζε και τους συντρόφους τους του ο Οδυσσέας.
Ας ξεκινήσουµε µε κάποιες παραδοχές. Τα best sellers δεν είναι κατ’ ανάγκη ποιοτικά βιβλία. Τα αποµνηµονεύµατα αποτελούν ιστορική πηγή αλλά όχι αξιόπιστη, αφού υπεισέρχεται ο υποκειµενισµός. Οι πολιτικοί καταθέτουν τις προσωπικές µαρτυρίες τους όταν έχουν αποσυρθεί από την ενεργή δράση και όχι για να επανεµφανιστούν στο προσκήνιο. Ο Τσίπρας πρέπει να κατοχυρώσει αυτή την παγκόσµια πατέντα. Επειτα από δύο χρόνια αφωνίας στα ορεινά έδρανα και ύστερα από συνταρακτικά συµβάντα παντού, µίλησε µε αλλεπάλληλα διαφηµιστικά βιντεάκια.
Βέβαια, αν οι εκδόσεις Gutenberg ήθελαν πραγµατικά ένα επιθετικό µάρκετινγκ, θα προσκαλούσαν τη Μέρκελ στην παρουσίαση του βιβλίου και θα κυκλοφορούσαν χωριστά σε φυλλάδιο µερικές σελίδες που διασπάστηκαν. Θεωρούµε ότι βελτιώθηκαν τα αγγλικά του και θα ξέρει τι σηµαίνει timing. Γιατί άραγε η συγγραφική του δραστηριότητα εκδηλώθηκε σε µια χρονική στιγµή που το καθεστώς Μητσοτάκη καταρρέει; Είναι ο µόνος ικανός να τον αντιµετωπίσει ή φιλοδοξεί να τον αντικαταστήσει ως εκπρόσωπος του συστήµατος; Γιατί την αυτοκριτική την κάνει τώρα και όχι νωρίτερα; Γιατί δεν απαλλάχτηκε από τα «βαρίδια» όταν πήρε χαµπάρι την ανεπάρκειά τους, τον ναρκισσισµό και τις φαντασιώσεις τους; Γιατί ζητάει συγγνώµη για τις τηλεοπτικές άδειες, για τη Μαρέβα, το Μάτι, τη Novartis, τους χειρισµούς του το κρίσιµο καλοκαίρι του ’15 και δεν ζητάει από τους ψηφοφόρους του που ένιωσαν προδοµένοι σε µια σειρά από ζητήµατα τόσο κατά τη διακυβέρνηση όσο και κατά την περίοδο που ήταν στην αντιπολίτευση;
Αν ήταν όντως ειλικρινής, θα µας εξηγούσε ποιο είναι το µερίδιο της ευθύνης ή της ενοχής του για τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ µε δαχτυλίδια και αρραβώνες και καταστρατηγώντας δηµοκρατικές διαδικασίες. Οταν ένας επιχειρηµατίας δεν αναγνωρίζει τις αιτίες της χρεοκοπίας του, ανοίγει άλλο µαγαζί µε διαφορετικό ΑΦΜ. ∆εν θα ήταν άσχηµη ιδέα το καράβι µε το οποίο θα φτάσει στην Ιθάκη να το βαφτίσει «Ιπτάµενο Ολλανδό», σαν το µυθικό πλοίο που ο καπετάνιος του είναι καταδικασµένος να ταξιδεύει εσαεί σε φουρτουνιασµένες θάλασσες.
Εν κατακλείδι, µε το βιβλίο δεν σκοπεύει να αποδοθεί η πραγµατικότητα, αλλά να διασωθεί η εικόνα του δηµιουργού του µε µπόλικη φιλολογική χρυσόσκονη ή, διαφορετικά, ο Τσίπρας το φωτιστικό και οι άλλοι τα κοµοδίνα. Καλό θα ήταν λοιπόν να διαβάσει και κάποιους στίχους του Αλεξάνδρου: «Με τις λέξεις σου να είσαι πολύ προσεκτικός, όπως είσαι ακριβώς µ’ έναν βαριά τραυµατισµένο που κουβαλάς στον ώµο». Γι’ αυτό σου λέω «µην ξιπαστείς απ’ τη λαµπρή αλληλουχία των σπινθήρων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου