ΤΟ ΔΕΚΑΡΙ των καλών γηρατειών

1.Τα γηρατειά δεν είναι παρά μια έντιμη συμφωνία μοναξιάς.

(Gabriel García Márquez)

2.Το να γερνάς είναι σαν να σκαρφαλώνεις ένα μεγάλο βουνό: καθώς ανεβαίνουμε, μειώνονται οι δυνάμεις, αλλά το βλέμμα γίνεται πιο ελεύθερο, το ευρύτερο και καθαρότερο όραμα.

(Ίνγκμαρ Μπέργκμαν)

3.Τα πρώτα σαράντα χρόνια της ζωής μας δίνουν το κείμενο; τα επόμενα τριάντα, το σχόλιο.

(Arthur Schopenhauer)

4.Οι ηλικιωμένοι δεν εμπιστεύονται τους νέους επειδή ήταν και αυτοί νέοι.

(Γουίλιαμ Σαίξπηρ)

5.Οι νέοι ξέρουν τους κανόνες, Αλλά οι γέροι γνωρίζουν τις εξαιρέσεις.

(Oliver Wendell Holmes)

6.Στα νιάτα μας μαθαίνουμε.  στα γεράματα καταλαβαίνουμε.

(Marie von Ebner-Eschenbach)

7.Η ωριμότητα του ανθρώπου μετριέται στην εύρεση γαλήνης που προσπαθούσε να παίξει σαν παιδί.

(Friedrich Nietzsche)

8.Ένας γέρος δεν μπορεί να κάνει αυτό που κάνει ένας νέος, αλλά μπορεί και καλύτερα.

(Κικέρων)

9.Χρειάζονται δύο χρόνια για να μάθεις να μιλάς και εξήντα για να μάθω να σιωπώ.

(Ernest Hemingway)

10.Τα πιο παλιά δέντρα φέρνουν τους πιο γλυκούς καρπούς.

(Γερμανική παροιμία)

Πηγή: Facebook

μέσω sioualtec.blogspot.com

Ήταν το πειρατικό ραδιόφωνο ο προάγγελος των social media; – «Κούλα μ’ ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος!»

Πώς το πειρατικό ραδιόφωνο σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή.

Λευτέρης Σαββίδης

Το ραδιόφωνο μιας άλλης εποχής, που η νεολαία των ‘70s χρησιμοποίησε για να αντισταθεί, να συνδεθεί, ενίοτε και για να ερωτευτεί.

«Να παίζει το τρανζίστορ τ’ αμερικάνικα…» τραγουδούσε η Μαρινέλα αποτυπώνοντας μια ολόκληρη γενιά που μεγάλωσε πιότερο με ήχο, παρά με εικόνα, ακούγοντας δηλαδή ραδιόφωνο.

Μπορεί η αίσθηση που έχουμε σήμερα να δίνει την εντύπωση πως η τεχνολογική φούσκα στην οποία ζούμε τώρα υπήρχε πάντοτε, όμως αυτή η φρενήρης διασύνδεση με τον έξω κόσμο μέσα από δεκάδες διαύλους είναι φαινόμενο μόλις της τελευταίας δεκαετίας (στον βαθμό και την έκταση που το οδήγησαν τα social media).

Φανταστείτε εποχές που ακόμη κι η τηλεόραση ήταν είδος πολυτέλειας ή που απλά προέβαλε πρόγραμμα από έναν μόλις κι αυτόν κρατικό, τηλεοπτικό σταθμό.

Οι παλιότεροι θυμόμαστε ακόμη τη ζωγραφισμένη Αθήνα να σβήνει τα φώτα και τον Εθνικό Ύμνο να σημαίνει το τέλος του τηλεοπτικού προγράμματος από τις 11 το βράδυ στη Δημόσια Τηλεόραση.

Το πειρατικό ραδιόφωνο

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου, ανατρέχουμε πίσω στον προπομπό του διαδικτύου, με την έννοια της απελευθέρωσης της επικοινωνίας, της διάρρηξης των φραγμών και της νεανικής αίσθησης ελευθερίας, το πειρατικό ραδιόφωνο.

Δεκάδες νέοι έστηναν πομπούς στο δωμάτιο του σπιτιού τους και από εκεί εξέπεμπαν τη μουσική που τους άρεσε – που εν προκειμένω δεν υπήρχε περίπτωση να ακούσει η νεολαία του ‘70 στην λογοκριμένη από τη Χούντα Ραδιοφωνία – άνοιγαν μια πόρτα στον έξω κόσμο.

Και τα γράμματα, όχι μέσω messenger αυτά, αλλά γραπτά και απεσταλμένα μέσω ταχυδρομείου βουνό. Διαβάζουμε πως οι πειρατές των ραδιοκυμάτων δεν έδιναν φυσικά τη δική τους διεύθυνση, αλλά ένα ταχυδρομείο κοντά τη γειτονιά τους από όπου λάμβαναν τα γράμματα θαυμαστών.

Όπως καταλαβαίνετε, η επικοινωνία αυτή υποκαθιστούσε και το Tinder, αφού μέσω της αλληλογραφίας φιξάρονταν ακόμη και ρομαντικά ραντεβού.

Μια γωνιά που θα μπορούσε να θυμίζει πειρατικό σταθμό της εποχής

Μια γωνιά που θα μπορούσε να θυμίζει πειρατικό σταθμό της εποχής / Φωτογραφία: Unsplash

Όλα ξεκίνησαν νωρίς τη δεκαετία του ‘70, μάλλον από τύχη και ως φάρσα, από φοιτητές ηλεκτρολογίας που γνώριζαν πώς να φτιάξουν έναν πομπό για ραδιόφωνο.

Το κρίσιμο στοιχείο για το πειρατικό ραδιόφωνο ήταν το μέγεθος. Το μέγεθος μετρούσε και αφορούσε στο καλώδιο από χαλκό που άπλωναν από τον πομπό ως την ταράτσα προκειμένου να διευρύνουν την εμβέλεια του σταθμού.

Οι πειρατικοί σταθμοί εξέπεμπαν στα μεσαία και όχι στα γνωστά μας σήμερα FM. Με μια αίσθηση πως εμείς οι 40ηδες μοιάζουμε με τους «μπαρμπάδες» που ήθελαν να είναι κουλ και να κάνουν παρέα με τη νεολαία, σίγουρα όσοι είμαστε γεννημένοι τη δεκαετία του ‘80 θυμόμαστε συσκευές ραδιοφώνου που διέθεταν κουμπί για λήψη σήματος σε FM και AM.

Υπολογίζεται ότι σε μια 20ετία δραστηριοποιήθηκαν 5.000-7.000 ραδιοπειρατές, ίσως ακόμα και 10.000. Είχαν, ωστόσο, να αντιμετωπίσουν τις συνεχείς διώξεις και τις βαριές ποινές των Αρχών, οι οποίες τους επέβαλαν πρόστιμα βάσει του χουντικού νόμου 1244/1972, γιατί δεν είχαν άδεια.

Ο πειρατικός σταθμός που έριξε τη Χούντα

Ένας τέτοιος πειρατικός σταθμός ήταν στην πραγματικότητα και ο σταθμός που εξέπεμψε μέσα από το Πολυτεχνείο το 1973. Η ανατριχιαστική φράση «εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων» χαράχτηκε έντονα στην ιστορία του τόπου.

Με τα χρόνια και καθώς η απελευθέρωση στο ραδιόφωνο προηγήθηκε της τηλεόρασης στη χώρα μας (δόθηκε δηλαδή άδεια από το κράτος για ιδιωτικούς σταθμούς πέραν του Δημόσιου Ραδιοφώνου), οι πειρατικοί σταθμοί άρχισαν να χάνουν τη μαγεία και τη χρησιμότητά τους.

Πιο χαρακτηριστικός πειρατικός σταθμός, που πέρασε από την «παρανομία» στα ερτζιανά ήταν ο Τζερόνιμο Γκρούβι που εξακολούθησε να εκπέμπει, νόμιμα πλέον μετά την απορρύθμιση του ραδιοφωνικού τοπίου.

«Βασικά… Καλησπέρα σας», η ταινία για το πειρατικό ραδιόφωνο

Ωστόσο, καθώς τα τελευταία 40 χρόνια, ο Έλληνας έχει εξελιχθεί σε λάτρη της εικόνας, υπάρχει μια κωμωδία που αποτυπώνει γλαφυρά και χιουμοριστικά όλη εκείνη την εποχή της ραδιοφωνικής πειρατείας.

Ο Γιάννης Δαλιανίδης χαρίζει στον Στάθη Ψάλτη έναν από τους ρόλους που εκτόξευσαν την καριέρα του το ‘80 στην ταινία «Βασικά Καλησπέρα σας». Η ταινία της «Γιώργος Καραγιάννης και Σια» προβλήθηκε τη σεζόν 1982-1983, έκοψε 253.240 εισιτήρια και ήρθε 3η ανάμεσα στις 48 ταινίες της σεζόν.

Η παρέα του Στάθη και η παρέα του Ντένη έχουν δικούς τους πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, το Ράδιο Καψούρα και το Studio 69 αντίστοιχα. Οι δύο παρέες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την ακροαματικότητα, παίζοντας ο ένας λαϊκά και ο άλλος disco.

Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο Πάνος, ο φίλος του Στάθη, ερωτεύεται την αδερφή του Ντένη, την Μπέτυ. Από την άλλη ο Στάθης είναι ερωτευμένος με την Κούλα, η οποία όμως δεν του δίνει σημασία καθώς έχει σχέση με τον Κυριάκο.

Μια από τις πιο θρυλικές σκηνές του νεότερου εμπορικού κινηματογράφου συνοψίζεται στη φράση που απογείωσε ο Στάθης Ψάλτης, εκφωνώντας τη από το πειρατικό ραδιόφωνο: «Κούλα μ΄ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος».

Η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου έρχεται μάλλον να μας θυμίσει πως κάθε εποχή έβρισκε τον δρόμο της προς την αμφισβήτηση του παλιού, το όνειρο για ένα καλύτερο «νέο».

Στις ατελείωτες ιστορίες του πειρατικού ραδιοφώνου αποτυπώνεται η ακάματη ανάγκη της νιότης να ξεπεράσει τα όρια που της έχει θέσει η προηγούμενη γενιά. Για να φτάσει κι εκείνη με τη σειρά της να γίνει «δυνάστης» (ενίοτε και χωρίς εισαγωγικά) των νεότερων που έρχονται.

Καλό είναι να μην συγκρίνουμε, ούτε να προσπαθούμε να χωρέσουμε εποχές και καταστάσεις στο σήμερα και τούμπαλιν. Ίσως απλά πρέπει να κάνουμε αναλογίες και να εξάγουμε αντίστοιχα τα συμπεράσματα που θα μας πάνε ένα βήμα πιο μπροστά με σημαία πειρατική ή έστω με σημαία ειρηνική!

thestandard.gr

Stand for Health Freedom: Υπάρχουν πολλοί ρόλοι σε μια κυβέρνηση. Αλλά το να μας λέει πώς να φροντίζουμε το σώμα μας δεν είναι ένας από αυτούς

Περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι έχουν στείλει σχεδόν έξι εκατομμύρια επιστολές στους νομοθέτες μέσω της πλατφόρμας της
  
Η μικρή οργάνωση της Leah Wilson ήταν λιγότερο από ένα χρόνο σε λειτουργία όταν η ίδια συνειδητοποίησε ότι έκανε τη διαφορά.
Ήταν αρχές του 2020, λίγο πριν το lockdown της Covid, και εκατοντάδες διαδηλωτές είχαν συγκεντρωθεί για να διαμαρτυρηθούν έξω από το κοινοβούλιο στο Trenton του New Jersey.
Κρατούσαν πινακίδες με συνθήματα όπως «παιδί μου, επιλογή μου» και «κάτω τα χέρια από τα παιδιά μας», παροτρύνοντας τους πολιτικούς να καταψηφίσουν ένα νομοσχέδιο που επρόκειτο να βάλει τέλος στις θρησκευτικές εξαιρέσεις όσον αφορά τα σχολικά εμβόλια.
Η κυρία Wilson, 38 ετών, δεν ήταν εκεί. Ήταν σχεδόν 700 μίλια μακριά στην πολιτεία της Indiana. Ωστόσο, περισσότεροι από 80.000 άνθρωποι είχαν χρησιμοποιήσει την διαδικτυακή της πλατφόρμα για να στείλουν μηνύματα απευθείας στους νομοθέτες. Το νομοθέτημα τελικά δεν εγκρίθηκε με διαφορά μόνο μίας ψήφου. Ήταν ένα αποτέλεσμα που «κανείς δεν πίστευε ότι θα συνέβαινε», είπε η Wilson, αλλά η πλευρά της είχε ουσιαστικά κερδίσει.
Η οργάνωση της Wilson, Stand for Health Freedom, έχει γίνει μέρος μιας ώθησης από τη λαϊκή βάση τα τελευταία χρόνια.
Η δική της είναι μόνο μία από τις πολλές ομάδες που είναι αφιερωμένες στην ιδέα της «ελευθερίας από την ιατρική» («Medical freedom»), ένα σύνθημα ιδεών που συχνά αντιτίθενται διαμετρικά στην επιστημονική συναίνεση και τις καθιερωμένες ιατρικές πρακτικές.
Το κίνημα έχει προσελκύσει ανθρώπους διαφόρων πολιτικών πεποιθήσεων και η Wilson θεωρεί τη δική της οργάνωση «διακομματική», αν και οι περισσότεροι από τους υποψηφίους των εκλογών που υποστηρίζει είναι Ρεπουμπλικάνοι.
Για την Wilson, οι εμπλεκόμενοι έχουν συγκεντρωθεί γύρω από μια ιδέα: «Υπάρχουν πολλοί ρόλοι σε μια κυβέρνηση. Αλλά το να μας λέει πώς να φροντίζουμε το σώμα μας δεν είναι ένας από αυτούς».
Το κίνημα της ελευθερίας από την ιατρική αντιπροσωπεύει ανθρώπους με ευρύ φάσμα θέσεων.
Πολλοί θέλουν να μειωθεί η επίβλεψη της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και να δουν τις Ηνωμένες Πολιτείες να εξέρχονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Συχνά είναι αντίθεση στην επιβολή μέτρων δημόσιας υγείας, όπως οι εντολές για την υποχρεωτική χρήση μάσκας και τη φθορίωση του νερού, και υποστηρίζουν την πρόσβαση στο νωπό γάλα (σχετικά με το θέμα των αμβλώσεων, η Wilson είναι κατά των εκτρώσεων, αλλά έχει πει ότι προτιμά η ομάδα της να αποφύγει το «πολύ φορτισμένο πολιτικό ζήτημα»).
Ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η «ελευθερία από την ιατρική» έχει φτάσει να χρησιμεύσει ως μια κραυγή διαμαρτυρίας για τους ανθρώπους που όχι μόνο αντιτίθενται στις εντολές των εμβολίων, αλλά τις βλέπουν και ως αντιαμερικανικές. Η Wilson είπε ότι εκείνη και η οργάνωσή της προσπαθούν να είναι «προστάτες της ελευθερίας». Η συνηγορία της, είπε, είναι τελικά να θέσει ένα ερώτημα: «Πιστεύουμε πραγματικά ότι το αμερικανικό πείραμα ελευθερίας είναι αξιόλογο; Ναι».
Από την πανδημία, το κίνημα έχει αποκτήσει μεγάλη δυναμική. Το αίσθημα κατά του κατεστημένου ξέσπασε ως αποτέλεσμα των lockdowns και των διαταγμάτων που σχετίζονταν με την Covid. Ομάδες ελευθερίας από την ιατρική σε περιοχές όπως το Τέξας και το Μισισιπή απέκτησαν επιρροή και εξασφάλισαν νίκες, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος των θρησκευτικών εξαιρέσεων από τις εντολές υποχρεωτικού εμβολιασμού.
Το ολοένα και διογκούμενο ρεύμα ενδιαφέροντος έδωσε ενέργεια και στη μικρή ομάδα της Wilson. Αν και έχει μόλις δύο υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης και ετήσιο προϋπολογισμό περίπου 400.000 $, ο οργανισμός χρησιμοποίησε το διαδίκτυο για να ασκήσει μεγάλη επιρροή. Έχει εκδώσει 520 εκκλήσεις για δράση, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του οργανισμού, και είχε 72 «νομοθετικές νίκες».
Περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι έχουν στείλει σχεδόν έξι εκατομμύρια επιστολές στους νομοθέτες μέσω της πλατφόρμας της.

Η Wilson ένιωσε την ανάγκη να εμπλακεί στον ακτιβισμό το 2018, αμέσως μετά την απόφαση εκείνης και του συζύγου της ότι ήταν έτοιμοι να αποκτήσουν ένα δεύτερο παιδί μέσω αναδοχής.
Η ίδια ήταν από καιρό παθιασμένη με τη φροντίδα των ανάδοχων παιδιών. Στα 21 της, διορίστηκε από το δικαστήριο ειδική δικηγόρος τους και γράφτηκε στη νομική σχολή με αρχικές φιλοδοξίες να εργαστεί για την ευημερία των παιδιών.
Οι Wilsons αποφάσισαν να μην εμβολιάσουν τα βιολογικά τους παιδιά, κάτι για το οποίο δεν δημιουργήθηκε θέμα την πρώτη φορά που το ζευγάρι θέλησε να πάρει ένα παιδί μέσω αναδοχής. Οι ίδιοι κατέθεσαν αίτηση απαλλαγής για θρησκευτικούς λόγους, την οποία αποδέχτηκε η Πολιτεία (όταν ρωτήθηκε ποιες πεποιθήσεις είχε, η Wilson είπε ότι ήταν άσχετο ζήτημα, προσθέτοντας, «υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί λόγοι για τους οποίους η πρακτική του εμβολιασμού ή πολλές άλλες ιατρικές παρεμβάσεις, θα μπορούσαν να παραβιάσουν τις βαθιά ριζωμένες προσωπικές πεποιθήσεις ενός ατόμου».)
Αλλά τη δεύτερη φορά, το 2018, το Τμήμα Υπηρεσιών Παιδιών της Indiana είπε στην Wilson ότι η θρησκευτική εξαίρεση δεν ισχύει πλέον και ότι τα παιδιά δεν θα δίνονται σε νοικοκυριά με μη εμβολιασμένα μέλη της οικογένειας, είπε η Wilson.
Για την ίδια, η εξέλιξη ήταν τρομακτική και αποτέλεσε απόδειξη υπέρβασης του ρόλου της κυβέρνησης. «Ο σύζυγός μου και εγώ είπαμε: “Αυτό είναι τρελό. Τα παιδιά μας δεν είναι άρρωστα. δεν αποτελούν απειλή. Αυτό είναι ανοησία”», είπε. Περίπου τότε, ορισμένες πολιτείες εισήγαγαν νομοσχέδια για την άρση των θρησκευτικών εξαιρέσεων από τις απαιτήσεις εμβολιασμού στα σχολεία μετά από κρούσματα ιλαράς. Τόσο το Maine όσο και η Νέα Υόρκη ψήφισαν για την άρση των εξαιρέσεων το 2019. Το νομοσχέδιο στο New Jersey είχε περάσει από τη Συνέλευση της Πολιτείας και φαινόταν έτοιμο για ψήφιση σε ψηφοφορία στη Γερουσία τον Ιανουάριο του 2020.
Έμοιαζε σαν και άλλοι γονείς να αντιμετώπιζαν καταστάσεις παρόμοιες με τη δική της και η Wilson ήθελε να «δώσει φωνή στους ανθρώπους». Αποφάσισε μια συγκεκριμένη στρατηγική: Tην παροχή προσχεδιασμένων μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που θα μπορούσαν να εξατομικευθούν και να σταλούν απευθείας στους νομοθέτες μέσω ενός ιστότοπου.
Το Stand for Health Freedom είναι ένας νέος οργανισμός, αλλά το ευρύτερο κίνημα «πηγαίνει στις ίδιες τις ρίζες της Αμερικής», είπε ο Lewis A. Grossman, καθηγητής στη νομική σχολή του Αμερικανικού Πανεπιστημίου που έχει μελετήσει την ιστορία του ελευθερισμού (ή λιμπερταριανισμού).
«Υπήρχε πάντα μια ισχυρή μερίδα Αμερικανών που ασπάζεται αυτές τις αξίες», είπε ο Grossman. Ήδη από το 1902, οργανώσεις όπως η American Medical Liberty League πιέζουν για απαλλαγή από τις εντολές των εμβολίων. Στη δεκαετία του 1950, η John Birch Society και η Εθνική Ομοσπονδία Υγείας ανέλαβαν την υπόθεση. Από το 1975, μια ομάδα που αντιτίθεται στη φθορίωση του νερού στην κομητεία Rockland της Νέας Υόρκης, αυτοαποκαλείται Citizens for Health Freedom. Αλλά σε γενικές γραμμές, αυτές οι ομάδες και άλλες σαν κι αυτές υπήρχαν εκτός του mainstream.
Ωστόσο, από τη δεκαετία του 1960, η αμερικανική εμπιστοσύνη στους θεσμούς ξεκίνησε να μειώνεται με αποκορύφωμα όταν οι πόλεις έβαλαν λουκέτα εξαιτίας της Covid. Οι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν τα εμβόλια ως ένα «θαύμα» που θα παρείχε μόνιμη ανοσία, δήλωσε ο Michael T. Osterholm, διευθυντής του Κέντρου Έρευνας και Πολιτικής Λοιμωδών Νοσημάτων στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. «Χάσαμε πραγματικά την αξιοπιστία μας, γιατί δεν συνέβη αυτό», είπε ο ίδιος.
Ξαφνικά, η ελευθερία από την ιατρική έγινε ένα σημαντικό ζήτημα για πολλούς περισσότερους Αμερικανούς και η αντίσταση στους περιορισμούς της Covid αναδείχθηκε σε μια αρχή που τους ενοποίησε. Η Melanie Dragone, 48 ετών, που ζει στην κομητεία Passaic του New Jersey και διευθύνει μια ομάδα που αντιτίθεται στις απαιτήσεις εμβολιασμού, είπε ότι η πανδημία «αύξησε την κοινότητά μας εκθετικά».
Μεγάλο μέρος αυτής της ανάπτυξης σημειώθηκε μέσω του Διαδικτύου, καθώς οι άνθρωποι έχασαν την πίστη τους στα παραδοσιακά ιατρικά ιδρύματα και έψαχναν για ομοϊδεάτες, είπε ο Dr. Osterholm. Νέοι υποστηρικτές συνέρρευσαν στην οργάνωση της Wilson καθώς εκείνη αναλάμβανε κάθε είδους ζήτημα: Αντιτάχθηκε στην κατασκευή νέων πύργων κινητής τηλεφωνίας της Verizon στην αγροτική Νεβάδα, επικαλούμενη «πιθανή» ζημιά από την ακτινοβολία και υποστήριξε έναν προτεινόμενο ομοσπονδιακό νόμο PRIME, ο οποίος θα επέτρεπε σε ορισμένους τοπικούς κτηνοτρόφους να πωλούν κρέας που δεν επιθεωρείται από το Υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών (η οργάνωση της Wilson είπε ότι το νομοσχέδιο θα «προστάτευε το κρέας μας από την Big Pharma»).
Όμως, όπως και οι δραστηριότητες πολλών οργανώσεων στο κίνημα της ελευθερίας από τη ιατρική, μεγάλο μέρος της υπεράσπισης του Stand for Health Freedom περιστρέφεται γύρω από την άρση ή τον αποκλεισμό περιορισμών που σχετίζονται με τα εμβόλια. Μεταξύ των στόχων της πλατφόρμας είναι ένα νομοσχέδιο που εκκρεμεί στην Georgia το οποίο θα αποτρέψει τα νοσοκομεία να αρνούνται τη μεταμόσχευση οργάνων σε μη εμβολιασμένους και ένας νόμος του Kentucky, που θεσπίστηκε τον περασμένο Απρίλιο, ο οποίος απαιτεί κάθε προϊόν ή άλλο είδος τροφίμου που έχει κατασκευαστεί να περιέχει «υλικό εμβολίου» να χαρακτηρίζεται φάρμακο (αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν τέτοια προϊόντα στην αγορά, αν και οι επιστήμονες πειραματίζονται με εμβολιασμένα μαρούλια και σπανάκια σε μια συνεχιζόμενη μελέτη στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Riverside).
Καθώς μεγάλωνε, η οργάνωση της Wilson κέρδισε υποστήριξη από μια πολιτικά διαφορετική ομάδα υποστηρικτών. Περίπου το 40 τοις εκατό των ανθρώπων που έχουν αναλάβει δράση στην πλατφόρμα είναι Δημοκρατικοί, ισχυρίζεται. Η Wilson το θεωρεί αυτό ως απόδειξη ότι «υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται να είναι αυτοί που λαμβάνουν τις τελικές αποφάσεις υγείας για τα παιδιά τους», είπε. «Αυτό είναι κοινή λογική», πρόσθεσε, «όχι περίεργο ή σπάνιο».
Τον Σεπτέμβριο του 2023, λίγα μόνο χρόνια μετά τη σύσταση της οργάνωσής της, η Wilson πέταξε στο Λος Άντζελες για να πάρει συνέντευξη από τον ηγέτη του κινήματός της: Τον Robert F. Kennedy Jr.
Για δεκαετίες, ο Kennedy προώθησε πάνω-κάτω τις ίδιες ιδέες, με πιο διάσημη την άποψη ότι τα εμβόλια και ο αυτισμός μπορεί να συνδέονται. Αλλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι μακροχρόνιες περιοχές εστίασης του Kennedy έγιναν μερικά από τα πιο παθιασμένα σημεία διαμάχης των ΗΠΑ. Τον Μάιο του 2023, όταν ο κυβερνήτης Ron DeSantis υπέγραψε ένα νομοσχέδιο που απαγορεύει τις εντολές εμβολίων και μασκών στη Φλόριντα, καυχήθηκε ότι έκανε την Πολιτεία «εθνικό ηγέτη για την ελευθερία από την ιατρική».
Από τη στιγμή που η Wilson εμφανίστηκε στη σκηνή με τον Kennedy, εκείνος έγινε ηγέτης για κάποιους, εκφράζοντας δυνατά τον σκεπτικισμό για τα διατάγματα της Covid. Ένα μήνα νωρίτερα είχε ανακοινώσει την υποψηφιότητά του για πρόεδρος. Ωστόσο, ακόμη και ο Kennedy εξεπλάγη, είπε στην Wilson, όταν οι δημοσκοπήσεις έδειξαν μεγάλη υποστήριξη για την προεδρική του υποψηφιότητα.
«Δεν είχα τίποτα άλλο παρά άσχημα άρθρα που γράφονταν για μένα εδώ και χρόνια», είπε στη σκηνή. «Υπέθεσα ότι ο γενικός πληθυσμός της χώρας μας θα είχε πολύ κακή γνώμη για μένα».
Αντίθετα, έχτισε έναν παθιασμένο συνασπισμό. Περιλάμβανε και την Melanie Dragone, η οποία στο παρελθόν ήταν ισόβια Δημοκρατική. Είπε ότι η αφοσίωσή της στην ελευθερία της υγείας υπερτερούσε πλέον των άλλων πολιτικών της απόψεων. Έτσι, όταν ο Kennedy ανέστειλε τη δική του εκστρατεία και ενέκρινε τον Donald J. Trump, η Dragone αποφάσισε ότι θα ψηφίσει για τον πρώην πρόεδρο.
«Δεν νομίζω ότι θα ψήφιζα τον Trump διαφορετικά», είπε. «Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε περίπτωση».
Ο Trump έκτοτε επέλεξε τον Kennedy για να διευθύνει το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών και συναντήθηκε με ακτιβιστές για την ελευθερία της ιατρικής στο New Jersey. Τον Νοέμβριο, ο Kennedy είπε ότι δεν σχεδίαζε να «αφαιρέσει τη δυνατότητα εμβολιασμού από κανέναν». Όμως, πρόσθεσε, ήθελε να βεβαιωθεί ότι οι άνθρωποι είχαν την ελευθερία να επιλέξουν αν θα τα κάνουν. Μετά από δεκαετίες στο περιθώριο, και ίσως για πρώτη φορά, «οι ακτιβιστές της ελευθερίας από την ιατρική βρίσκονται σε θέση ισχύος και όχι αντίστασης», είπε ο Grossman.

kourdistoportocali.com

Μας φορογδύνουν και μας κοροϊδεύουν...

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
Newsroom

Αν πιστέψουμε τα συστημικά ΜΜΕ που αναμασούν τον σανό που προσφέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τον παπαγαλίζουν προς κατανάλωση, το δεκάμηνο του 2024 σε σύγκριση με το δεκάμηνο του 2023 η αύξηση των φόρων μετρήθηκε σε μόλις 4 εκατ. ευρώ...
Αυτό αναγράφεται στα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού επισημαίνοντας ότι εισπράχθηκαν 60,56 δισ. ευρώ και ήταν αυξημένα κατά 4 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου που είχε τεθεί στον προϋπολογισμό. Τι είναι όμως 4 εκατ. ευρώ αύξηση θα σκεφτεί ο μέσος παραπληροφορημένος καταναλωτής σερβιριζόμενου σανού από τα συστημικά ΜΜΕ; 
Άρα δεν υπάρχει υπερφορολόγηση, έρχεται η δεύτερη σκέψη να… πλημμυρίσει τον εγκέφαλο. 
Η πραγματικότητα είναι ότι το δεκάμηνο του 2024 πληρώθηκαν 4,37 δισ. φόρων περισσότερα από το δεκάμηνο του 2023 (τα έσοδα από φόρους ανήλθαν τότε σε 57,19 δισ. ευρώ). Το επικοινωνιακό κόλπο είναι η σύγκριση με όσα συμπεριλήφθηκαν ως στόχος στον προϋπολογισμό του 2024 και όχι με την πραγματικότητα. 
Αλλά, είπαμε, η ουσία κατά Κυριάκο Μητσοτάκη βρίσκεται στην επικοινωνία… Τζ.Ρ.

www.documentonews.gr

Τίποτα δεν πήγε (και δεν θα πάει) χαμένο….

Δεν ήταν μια πρωτοχρονιάτικη συναυλία, σαν εκείνες που συνηθίζαμε, μεταξύ λαμέ πίστας, φτηνής μοντερνιάς και πολιτιστικού αποχαυνωτικού χυλού… Δεν ήταν..

Δήμητρα Μυρίλλα

Δεν ήταν μια πρωτοχρονιάτικη συναυλία, σαν εκείνες που συνηθίζαμε, μεταξύ λαμέ πίστας, φτηνής μοντερνιάς και πολιτιστικού αποχαυνωτικού χυλού… Δεν ήταν ένα ακατανόητο σόου, με προστιθέμενη αξία τις κολλημένες παγέτες σε κακόγουστα κοστούμια πάνω σε πλαστικά σώματα και τα βεγγαλικά του τέλους. Ευτυχώς, δεν ήταν καν ένα μπραν ντε φερ μεταξύ Δήμου Αθηναίων και Περιφέρειας. Και δεν ήταν, επειδή το διέσωσαν οι καλλιτέχνες από το γίνει. Εκείνοι και μόνο εκείνοι ανυψώθηκαν και μαζί ανύψωσαν την τέχνη τους πάνω από την πολιτική φτήνια και έδωσαν γι’ αυτές τις τελευταίες δύο ώρες του 2024 όχι ένα θέαμα προς κατανάλωση και χώνεψη, αλλά μία ολοκληρωμένη καλλιτεχνική, αισθητική και ιστορική πρόταση.
Με σεμνότητα, αισθητική και καλλιτεχνική συνέπεια, ιστορική ακρίβεια, χιούμορ αντί για κακόγουστη φάρσα, ευαισθησία και πολιτική γενναιότητα, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Μάρθα Φριτζήλα, ο Θανάσης Αλευράς μέσα στην αναπόφευκτη φαντασμαγορία της τελευταίας νύχτας του χρόνου, μας σεργιάνισαν στο χρόνο με τραγούδια “χειροποίητα” και αληθινά. Σε κάθε στροφή του χρόνου βλέπαμε και ακούγαμε την αληθινή τους αγωνία να μην υποχωρήσουν ούτε σπιθαμή από την ακριβή αισθητική, αυτή δηλαδή που πραγματικά μπορεί να γίνει η αισθητική του λαού, αλλά και την ακομπλεξάριστη αποτύπωση κάθε εποχής με τα τραγούδια που την εικονοποιούσαν.  
Και όταν έπρεπε στάθηκαν όλοι μαζί σε εκείνη την πλευρά της ιστορίας όπου η αληθινή τέχνη δεν μπορεί παρά να είναι δίπλα στους λαούς, μαζί με τους ανθρώπους που ζουν, γεννάνε, πονάνε, παλεύουν, αγωνίζονται, πεθαίνουν.
Η χρονομηχανή του Φοίβου, οι παλαιστινιακές μαντήλες της Νατάσσας και της Μάρθας με περηφάνια φορεμένες σαν αληθινή υπόσχεση στο μέλλον, ο Θανάσης που συνέχεια τον έπαιρναν και κάπου τον πήγαιναν…
Τίποτα από όλα αυτά δεν πήγε χαμένο… Και γι’ αυτό ευχαριστούμε τους καλλιτέχνες. 

Υ.Γ. Είναι προφανές ότι χιλιάδες παρακολούθησαν μέσω you tube τη συναυλία… Η απόφαση της ΕΡΤ να μην τη μεταδώσει ολόκληρη είχε την … “ποιότητα” και την πνευματική  “οξύνοια” επιπέδου ενοματάρχη στην επαρχία του ’50. 

imerodromos.gr

Πόση αλήθεια αντέχεις;;; - Γιώργος Αδαλής

Μαρία Καρυστιανού: Ραγίζει καρδιές η ανάρτησή της για το 2025

Με μία ανάρτηση αφιερωμένη στην κόρη της, Μάρθα, που σκοτώθηκε στην πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, η Μαρία Καρυστιανού εύχεται, μεταξύ άλλων, να είναι το 2025 η χρονιά που «η ζωή μας θα μπει σε νέα τροχιά».

Ευχόμενη, η καινούργια χρονιά να μας βρει μία μεγάλη οικογένεια, που δημιουργεί το δικό της μέλλον και δεν αναμένει (εις μάτην) να της το προσφέρουν», η Μαρία Καρυστιανού προσφωνεί την κόρη της, Μάρθα, που βρήκε τραγικό θάνατο στα Τέμπη «Μαρθουλίνι μου, φως της ζωής μου…», ενώ καταλήγει στην ανάρτησή της την Πρωτοχρονιά (01.01.2025) με τη φράση «Δεν ξεχνάμε…».

Ολόκληρη η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού

«Μαρθουλίνι μου, φως της ζωής μου….

άλλη μια χρονιά ξεκινά χωρίς να είσαι δίπλα μας….αλλά αυτή η χρονιά δεν θα έχει μόνο πόνο. Θα είναι γεμάτη από ευχές για όνειρα που θα πραγματοποιηθούν και θα μας αλλάξουν προς το καλύτερο. Θα μας οδηγήσουν στο φως της αλήθειας και της πίστης.

Είθε η φετινή χρονιά να δικαιώσει τον κάθε αδικημένο είτε στέκεται δίπλα μας είτε μας κοιτάζει από ψηλά. Είθε να φέρει φως και ελπίδα, αλήθεια και αγάπη, γνώση και επίγνωση της αξίας και της δύναμης που υπάρχει μέσα μας.

Είθε η Ελλάδα μας να λάμψει -ειλικρινά και πραγματικά αυτή την φορά- και να αναδείξει τη σοφία,την αρετή και την ψυχή που φωτίζει το μέσα μας.

Γιατί εμείς είμαστε η Ελλάδα…

… Είθε το 2025, να είναι το έτος που η ζωή μας θα μπει σε νέα τροχιά. Τροχιά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, κάθαρσης, ανάπτυξης, δημιουργίας, αισιοδοξίας, ομορφιάς και συγχώρεσης.

Ας μας βρει η καινούργια χρονιά μια μεγάλη οικογένεια, που δημιουργεί το δικό της μέλλον και δεν αναμένει (εις μάτην) να της το προσφέρουν.

Φυσικά και μπορούμε, φυσικά και θα το κάνουμε!

Για εσάς, τα παιδιά μας, το μέλλον μας.

Δεν ξεχνάμε…….».

www.parapolitika.gr

Το λες;

Νόρα Ράλλη

Δεν ξέρω αν το 2024 ήταν η χρονιά σας ή αν αλλάξατε γνώμη και τελικά ήταν το 2023, αλλά το σίγουρο είναι πως δεν θα είναι το 2025. Οι λόγοι είναι αρκετοί, συγκεκριμένοι και δεόντως τρομακτικοί... Ο πρώτος είναι πως θα παχύνουμε όλοι: το πάχος πάει χεράκι χεράκι με τη φτώχεια και η μόνη περίπτωση να πετύχει το πλέον επιτυχές δίδυμο της (πλήρους) ανεπιτυχίας «δίαιτα και γυμναστική» είναι να βγάλετε πολλά λεφτά. Για να βγάλετε πολλά λεφτά σημαίνει πως πρέπει να βρείτε έναν άλλο τρόπο, εντελώς μακριά από το επίσης πλήρως αφερέγγυο «εργάζομαι-πληρώνομαι/εργάζομαι πολύ-κουράζομαι πολύ-πληρώνομαι πολύ». Τουτέστιν, μάλλον θα παχύνουμε.
Ο δεύτερος λόγος για το ότι τα χειρότερα έχουν αρχίσει να χειροτερεύουν είναι πως δεν υπάρχουν πια κόκκινες γραμμές. Υπάρχουν μόνο μαύρα δάπεδα, μαύρος ουρανός, μαύρες μέρες, μαύρες νύχτες, που ωστόσο δεν φαίνονται ως μαύρα αλλά ως πολύχρωμα. Βέβαια όχι και ως κανονικά πολύχρωμα, αλλά ως κάπως πολύχρωμα προς το γκρι, που στο φως μοιάζει σκούρο κατάμαυρο. Τρανταχτό παράδειγμα είναι η πρόσφατη δήλωση του Ελον Μασκ (σ.σ. αυτός ούτε δίαιτα και γυμναστική κάνει, ούτε έχει γίνει από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Γη επειδή εργαζόταν πολύ και πληρωνόταν αντίστοιχα).
Ο Μασκ ένιωσε πως είχε κάθε δικαίωμα να φανταστεί τον εαυτό του ως πλανητάρχη και μετά τη νίκη που έδωσε στον Τραμπ, είπε να βγάλει και στη Γερμανία μια κυβέρνηση της επιλογής του και έγραψε ένα άρθρο υπέρ του AfD, που φυσικά είναι ακροδεξιό, αλλά για τον Μασκ (που ξέρει πολύ καλά πόσο ακροδεξιό είναι και θέλει τον φασισμό, γιατί είναι και ο ίδιος φασίστας -αλλά αυτό είναι το λιγότερο) δεν είναι τώρα και τόσο κακό κόμμα και γιατί μωρέ το συγκρίνουμε με τον Χίτλερ, αφού «η Αλις Βάιντελ, η ηγέτις του κόμματος, έχει ομόφυλη συμβία από τη Σρι Λάνκα! Αυτό εσάς σας θυμίζει Χίτλερ; Ελάτε τώρα!». Ετσι έγραψε ο Μασκ και η αρχισυντάκτρια (υπεύθυνη του opinion section) της Welt, όπου και μπήκε το άρθρο, παραιτήθηκε εις ένδειξη διαμαρτυρίας.
Ενα έχω να σας πω: μια παραίτηση δεν έβλαψε ποτέ τον φασισμό. Πολλές έξοδοι από το κοινωνικό μέσο X όμως; Το λες;

www.efsyn.gr

Παντελής Μπουκάλας στο Dnews για το 2025: Να ελπίζουμε, διότι εάν δεν ελπίζουμε, δεν θα πετύχουμε το ανέλπιστο

Ιστορία από newsroom@dnews.gr (Βασίλης Σκουρής)

«Καθετί το δημόσιο, το κοινό, το συλλογικό, ακμάζει. Γιατί λοιπόν να μην επενδύσουμε τα περισσεύματά μας στο ευαγές ίδρυμα του ΝΑΤΟ;», δηλώνει σκωπτικά ο δημοσιογράφος, συγγραφέας, ποιητής και μεταφραστής με μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για το νέο έτος στο Dnews.
«Από απελπισία ελπίζουν οι άνθρωποι. Είναι υποχρέωσή τους και βαθύτατη ανάγκη τους να προσδοκούν ότι η «αλλαγή του χρόνου» θα μεταφραστεί και σε αλλαγή των πραγμάτων, ριζική και διαρκή, ατομική και συνολική. Ανταλλάσσουμε ευχές μήπως και τις δούμε να λειτουργήσουν επιτέλους σαν ξόρκι, διώχνοντας το «κακό» ή έστω περιορίζοντάς το. Το ξέρουμε ότι τα ξόρκια αυτά πιάνουν όσο και τα αμέτρητα γούρια που έχουν όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό, σαν παίχτες ή σαν παθιασμένοι οπαδοί-θεατές, μολαταύτα δεν θα πάψουμε ποτέ να ευχόμαστε. Και να ελπίζουμε. Αρκεί η ελπίδα να μη μετατρέπεται σε παγιδευτική και παραλυτική μοιρολατρία».
Τα παραπάνω τονίζει μεταξύ άλλων σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στο Dnews ο Παντελής Μπουκάλας, εκ των κορυφαίων δημοσιογράφων, συγγραφέας, ποιητής, αλλά και μεταφραστής, ενόψει της νέας χρονιάς.

Σε μια συνέντευξη που μας έδωσες το Πάσχα είχες πει πως είναι η γιορτή του «έξω καρδιά», και του «έξω φτώχεια». «Παίζει κανείς πόκα το Πάσχα;» είχες αναρωτηθεί. Η Πρωτοχρονιά, που παίζουμε και πόκα, τι σηματοδοτεί;
«Αλλαγή του χρόνου» τη λέμε την Πρωτοχρονιά, αν και βέβαια ο Χρόνος, με κεφαλαίο το πρώτο του γράμμα, αδιαφορεί παγερά για τα δικά μας επινοημένα ορόσημα. Κυλάει και πίσω δεν γυρνάει, κι εμείς, δυστυχώς δεν γίνεται να μπούμε δύο φορές στα νερά του, μας το είπε ο Ηράκλειτος. Τι άλλο μάς κληροδότησε ο Σκοτεινός Εφέσιος; Μια φωτεινότατη προτροπή: Να ελπίζουμε, διότι, αν δεν ελπίζουμε, δεν θα πετύχουμε το ανέλπιστο. «Εάν μη έλπηται, ανέλπιστον ουκ εξευρήσει». Το ξαναείπε, με τον δικό του λιτό τρόπο, ο Μανόλης Αναγνωστάκης, στο «ΥΓ.»: «Έλπιζες από απελπισία». Η φράση αυτή, πολύ περισσότερο από το να συνιστά μια αυτοπροσωπογραφία, είναι ένα ψυχογραφικό -μπορεί και ιδεολογικό- πορτρέτο όχι μόνο μιας γενιάς, της πρώτης μεταπολεμικής, στην οποία ανήκε ο Αναγνωστάκης, αλλά μιας χώρας ολόκληρης, της δικής μας, ίσως και της οικουμένης.
Από απελπισία ελπίζουν οι άνθρωποι. Είναι υποχρέωσή τους και βαθύτατη ανάγκη τους να προσδοκούν ότι η «αλλαγή του χρόνου» θα μεταφραστεί και σε αλλαγή των πραγμάτων, ριζική και διαρκή, ατομική και συνολική. Ανταλλάσσουμε ευχές μήπως και τις δούμε να λειτουργήσουν επιτέλους σαν ξόρκι, διώχνοντας το «κακό» ή έστω περιορίζοντάς το. Το ξέρουμε ότι τα ξόρκια αυτά πιάνουν όσο και τα αμέτρητα γούρια που έχουν όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό, σαν παίχτες ή σαν παθιασμένοι οπαδοί-θεατές, μολαταύτα δεν θα πάψουμε ποτέ να ευχόμαστε. Και να ελπίζουμε. Αρκεί η ελπίδα να μη μετατρέπεται σε παγιδευτική και παραλυτική μοιρολατρία.

Ευχόμαστε επί γης ειρήνη αλλά οι μεγάλοι συνεχίζουν τους πολέμους και ίσως ετοιμάζουν και άλλους. Σε ανησυχεί μια παγκόσμια σύρραξη;
Την παραμονή των Χριστουγέννων είχα βάλει στο πρωτοσέλιδο σχόλιό μου στην «Καθημερινή» τον τίτλο «Και επί γης; Ο Άρης...» Να θυμηθούμε πάλι τον Ηράκλειτο; «Πόλεμος πατήρ πάντων». Πρωτίστως είναι πατέρας του θανάτου (με τους αμάχους να είναι παντού και πάντα η πλειονότητα των θυμάτων) και των κερδών, είτε με στρέμματα εδάφους τα μετρήσουμε είτε με δολάρια, ευρώ ή ρούβλια.
Η γειτονιά μας, η μεσανατολική αλλά και η βαλκανική, δεν αντέχει για πολύ την ειρήνη. Η Ελλάδα πορεύεται με τη δημοκοπική ψευδαίσθηση πως είναι ισχυρός παράγοντας στην περιοχή, τα βαριά χαρτιά όμως είναι στα χέρια άλλων, και πρώτα πρώτα του Ερντογάν και του Νετανιάχου. Η λίαν πρόθυμη χώρα μας, που ασκεί την εξωτερική της πολιτική περίπου σαν ιδιωτική ή οικογενειακή υπόθεση, δεν είχε την ευαισθησία ή τα κότσια να υπερψηφίσει στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ μια μάλλον μετριοπαθή πρόταση της Νορβηγίας: να ζητήσει ο ΟΗΕ από το Διεθνές Δικαστήριο να γνωμοδοτήσει για τις υποχρεώσεις που έχει ή οφείλει να έχει το Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους σε καθαρά ανθρωπιστικό επίπεδο. Η Ελλάδα διαφοροποιήθηκε ακόμα και από τους Ευρωπαίους εταίρους της. Χωρίς να δώσει καμία εξήγηση. Άλλωστε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και στις δύο θητείες της, έχει κάκιστη σχέση με τον «λόγον διδόναι», με την υποχρέωση και τη ευθύνη της λογοδοσίας. Η αλαζονεία είναι ίδιόν της. Αγιάτρευτο.
Είναι τρομακτικά ανησυχητική η ευκολία με την οποία οι «παγκόσμιοι ηγέτες» αναφέρονται στο ενδεχόμενο γενικότερης σύρραξης, και μάλιστα με τη χρήση πυρηνικών όπλων. Θαρρείς και δεν έχουν δει ούτε μισό ντοκιμαντέρ για τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ούτε δυο-τρεις φωτογραφίες από τη σμπαραλιασμένη Γάζα. Το μόνο βέβαιο: η Ιστορία δεν διδάσκει.

Παντελή, γιατί όλοι μιλούν για «αμυντικές δαπάνες»; Και πώς βλέπεις προτάσεις όπως αυτή του Τραμπ για αύξηση των δαπανών στο 5% του ΑΕΠ, με την οποία δείχνει να συμφωνεί και ο Έλληνας πρωθυπουργός;
Αναγκαστικά, θυμόμαστε εδώ, άλλη μία φορά, τον Θουκυδίδη, που ελεεινολογούσε τους δημαγωγούς επειδή, «για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, άλλαξαν τη συνηθισμένη σημασία των λέξεων». Είναι σαν να ζούμε σε ένα διαιώνιο, ακλόνητο καθεστώς ευφημισμών. Μήπως στα μέρη μας δεν διδασκόμαστε από παιδιά ότι ο Μεγαλέξανδρος έφτασε έως την Ινδία και το σημερινό Αφγανιστάν μόνο και μόνο για να τιμωρήσει τους Πέρσες για την εισβολή τους την Ελλάδα πριν από ενάμιση αιώνα;
«Αμυντικές» λοιπόν οι δαπάνες του ΝΑΤΟ, το οποίο άλλωστε συστάθηκε ως «αμυντική συμμαχία», και τέτοια παρέμεινε, μάρτυς και οι εκστρατείες του εναντίον διαφόρων χωρών, τάχα προς υπεράσπιση της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Αλλά γιατί να ξενιζόμαστε; Μήπως τα στρατεύματα του Ισραήλ, που δρουν με ανεξέλεγκτη επιθετικότητα εναντίον οποιουδήποτε στοχοποιούν, δεν φέρουν υπερηφάνως τον τίτλο «Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις»; Οταν βομβαρδίζουν νοσοκομεία, σχολεία, καταυλισμούς εκτοπισμένων, δημοσιογραφικά αυτοκίνητα, ή όταν πυροβολούν και σκοτώνουν ακόμα και Ισραηλινούς ομήρους της Χαμάς που είχαν καταφέρει να αποδράσουν, τι άλλο κάνουν παρά να αμύνονται σθεναρώς;
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει την υποχρέωση να εξυπηρετήσει τον ιμπεριαλισμό του αφενός, τις βιομηχανίες όπλων της πατρίδας του αφετέρου, που ήταν άλλωστε και χορηγοί του. Αξιώνει λοιπόν, σαν πλανητάρχης που είναι, να αυξηθεί στο 5% του ΑΕΠ, σχεδόν να διπλασιαστεί, το χαρτζιλίκι κάθε χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ. Και ο Έλλην πρωθυπουργός σπεύδει να προσυπογράψει την τραμπική απαίτηση. Πάλι καλά που δεν ζήτησε κάνα 6% ή και παραπάνω, ικανός φαίνεται. Έχει άλλωστε το κοινωνικό και δημοσιονομικό περιθώριο να προσφέρει κατιτίς παραπάνω στο ΝΑΤΟ, ώστε να μας προστατεύει επαρκέστερα. Από ποιους; Μα από τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, τους Τούρκους. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας πάει άριστα, παρά τις άοκνες προσπάθειες του κ. Γεωργιάδη να το αποδιαλύσει, η δημόσια εκπαίδευση επίσης, οι δημόσιες συγκοινωνίες το ίδιο. Καθετί το δημόσιο, το κοινό, το συλλογικό, ακμάζει. Γιατί λοιπόν να μην επενδύσουμε τα περισσεύματά μας στο ευαγές ίδρυμα του ΝΑΤΟ;

Παλαιότερα -και όχι μόνο στο Βιετνάμ- δημιουργούνταν φιλειρηνικά κινήματα, οι διανοούμενοι έμπαιναν μπροστά, οι λαοί επηρέαζαν τις εξελίξεις. Αυτή την ακινησία που επικρατεί σήμερα πώς την κρίνεις;
Η παρακμή της Αριστεράς, διεθνώς, που συνυπάρχει με την τεράστια άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων σχεδόν παντού, είναι ένας από τους πολλούς λόγους που εξηγούν την αδυναμία συγκρότησης ενός ειρηνιστικού κινήματος με μεγάλη λαϊκή απήχηση, σαφήνεια στόχων και αντοχή στη συκοφαντία. Η υποκατάσταση του κοινωνικού ενδιαφέροντος και της συμμετοχικής διάθεσης από τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», όπου ξεσπαθώνουμε ανέξοδα, ακίνδυνα και κατ’ ιδίαν, είναι ένας δεύτερος.
Η διαβολή είναι ο τρίτος λόγος, εξαιρετικά σημαντικός. Αίφνης, ακόμα και ο Πάπας συκοφαντήθηκε σαν φιλοπουτινικός (σαν «πουτινάκι» στην καθ’ ημάς γλώσσα της κακοήθειας), επειδή διανοήθηκε να μιλήσει για ειρηνευτικές συζητήσεις στο Ουκρανικό. «Πουτινάκι» θα σε πουν κι αν διανοηθείς να θυμίσεις τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα του καθεστώτος Ζελένσκι, κι ας καταγγέλλεις την ίδια ώρα δριμύτατα τους εισβολείς του Πούτιν. Κι αν κατηγορήσεις την ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ και τις δολοφονικές πρακτικές των στρατευμάτων της χώρας αυτής είσαι αυτόχρημα βδελυρός «αντισημίτης». Ακόμα κι αν τυγχάνεις Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, που ως γνωστόν κηρύχτηκε «ανεπιθύμητο πρόσωπο» στη χώρα του σκανδαλοποιού πολεμοκάπηλου Νετανιάχου.
Στη Ρωσία οι αντιπολεμικοί διαδηλωτές βρέθηκαν στα μπουντρούμια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι υποστηρικτές του δικαιώματος των Παλαιστινίων στην ίδια τη ζωή αντιμετωπίζονται με τους σκληρούς όρους ενός νέου μακαρθισμού, που δεν είναι μόνο τραμπικής ιδιοσυστασίας αλλά και μπαϊντενικής. Και στο Ισραήλ οι ειρηνιστές αποκτούν τη στάμπα του εθνοπροδότη. Όσο για τους διανοούμενους, πολλοί έχουν μιλήσει. Αλλά τη φωνή τους την πνίγει ο θόρυβος των σόσιαλ μίντια και η στρατευμένη αδιαφορία των μεγάλων «επίσημων» ΜΜΕ.

Είσαι δημοσιογράφος, συγγραφέας, μεταφραστής, ποιητής. Πώς σκέφτεσαι την εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης που εισερχόμαστε;
Ας μου επιτρέψεις, αγαπητέ Βασίλη, να απαντήσω εδώ διά της αυτοπαραπομπής. Δηλαδή με κάποιες παραγράφους από την εισήγησή μου σε ημερίδα με θέμα «Τεχνητή Νοημοσύνη και Πολιτισμός» που διοργάνωσαν στις 31 του περασμένου Οκτωβρίου, στο Μουσείο της Ακρόπολης, το περιοδικό «(δε)κατα», η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και το Γενικό Συμβούλιο Βιβλιοθηκών.
Η ανθρωπότητα έχει να ωφεληθεί σε πάρα πολλά από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Στην ιατρική, στις επιστήμες του Διαστήματος, στη μετεωρολογία, και στη φιλολογία ακόμα, αφού μας βοηθάει να αποκαταστήσουμε και να διαβάσουμε τραυματισμένους παπύρους και περγαμηνές. Ταυτόχρονα όμως η Τεχνητή Νοημοσύνη, η σχεδόν αναπόφευκτη κατάχρησή της δηλαδή, συνιστά σοβαρότατη απειλή. Και τούτο επειδή η ανθρωπότητα δεν δικαιούται να εμπιστεύεται τον άνθρωπο. Ή μάλλον: Η ανθρωπότητα υποχρεούται να μην εμπιστεύεται τον άνθρωπο. Εκεί που η ανθρωπότητα, έτσι όπως ατελώς και ανεπαρκώς την εκφράζουν εθνικοί θεσμοί και διεθνείς οργανισμοί, θα διστάσει, θα αναβάλει, θα το ξανασκεφτεί, θα θέσει όρια και όρους, ο άνθρωπος-μονάδα θα το αποτολμήσει. Θα καταλάβει και πάλι τον θρόνο του Θεού, κενός είναι.
Σε πρόσφατη τηλεοπτική ρεκλάμα, δεν θυμάμαι τι διαφημίζει, η περίφημη σκηνή από την οροφή της Καπέλα Σιξτίνα, όπως τη ζωγράφισε ο Μιχαήλ Άγγελος, με τον δείκτη του Θεού σχεδόν ν’ ακουμπάει τον δείκτη του πρώτου πλάσματός του, του Αδάμ, έχει ανασκευαστεί αλαζονικά: Το δάχτυλο του ανθρώπου, δάχτυλο Θεού πλέον, τείνει προς το δάχτυλο του πλάσματός του: ενός ρομπότ. Νά το το «πνεύμα των καιρών»: Τώρα πια μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Και πρέπει να κάνουμε τα πάντα, απλώς επειδή μπορούμε να τα κάνουμε. Ανενδοίαστα. Και -φοβάμαι- αναιδώς. Δίχως όμως τον πολιτισμό της αιδούς, της ντροπής, συνώνυμο του πολιτισμού της ευθύνης, η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του ανθρώπου θα καταντήσει επικίνδυνη φρεναπάτη.
Στ’ αλήθεια τώρα πιστεύουμε ότι οι Τρεις Νόμοι της Ρομποτικής που πρότεινε το 1942 ο Ισαάκ Ασίμοφ, στο διήγημά του «Runaround», που συμπεριλήφθηκε το 1950 στην ανθολογία «I, Robot», θα υποχρεώσουν σε δεύτερες, συγκρατημένες σκέψεις τον οποιονδήποτε χυδαία λιμόδοξο Ελον Μασκ, που δεν ξέρουμε αν στο ζεύγος του με τον Ντόναλντ Τραμπ είναι ο Γιαχβέ ή ο Μωυσής; Αυτό που ξέρουμε είναι η προεκλογική απειλή τού ακροδεξιού μεγιστάνα που ιδιωτικοποίησε το Διάστημα ότι, αν δεν επανεκλεγόταν ο απολυταρχικών προθέσεων και αντιλήψεων Τραμπ, το ανθρώπινο είδος δεν θα κατακτήσει τον Άρη. Τέτοια φτήνια. Δυστυχώς για την ανθρωπότητα, ο Τραμπ παλινορθώθηκε, επειδή λέει «τον επέλεξε ο Θεός». Και ο Μασκ έχει γίνει πια ο Αντ’ Αυτού του Τραμπ. Και κάθε μέρα εκδηλώνεται επιθετικότερα και χυδαιότερα.
Σαν είδος, δεν θα πάψουμε ποτέ να πειραματιζόμαστε, σε κάθε τομέα, για να ικανοποιούμε μιαν αέναα αυτοανανεούμενη περιέργεια. Ο άνθρωπος-άτομο όμως, ή ο άνθρωπος-βιομηχανία, ο άνθρωπος-ερευνητικό ινστιτούτο, ο άπληστος επιχειρηματίας, ο αλαζόνας διευθύνων σύμβουλος, ο μωροφιλόδοξος ειδήμων, ο υποταγμένος πολιτικός, θα ενδώσει, είναι απολύτως βέβαιο, στον Μέγα Πειρασμό, και θα επιχειρήσει να περάσει πάνω από κώδικες δεοντολογίας και κανόνες, γραφτούς και άγραφους. Για να τον γράψει η Ιστορία. Ή, μαζί πάνε αυτά καμιά φορά, για να γράψει την Ιστορία στα παλιά του τα παπούτσια. Την Ιστορία που, ας το ξαναπώ, ποτέ και κανέναν δεν δίδαξε οτιδήποτε, όπως πιστοποιούν οι αδιάκοπα επαναλαμβανόμενες τραγωδίες. 

μέσω www.msn.com

Η Τουρκία «απαλλοτριώνει» δικαιώματα Κύπρου-Ελλάδας κι εμείς θα περιμένουμε την «κατανόηση» της ΕΕ;

του Χρήστου Καπούτση

Μετά το Καστελόριζο και την Κρήτη, ήρθε η σειρά της Κύπρου, να υποστηρίξει η Τουρκία, πέραν πάσης νομικής πρόβλεψης και διπλωματικής ορθοφροσύνης, ότι δεν διαθέτει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), παρότι , το σε πλήρη ισχύ Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, προβλέπει ρητά ακριβώς το αντίθετο!

Από τις πολλές παρενέργειες της ανατροπής του καθεστώτος Ασαντ στην Συρία και την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας από τους τζιχαντιστες της ομάδας του επικηρυγμένου ηγέτη Μοχάμεντ αλ Γκολάνι, είναι ο ενισχυμένος ρόλος της Τουρκίας στις εξελίξεις στη Συρία και ευρύτερα στην ταραγμένη περιοχή, με το τουρκικό ενδιαφέρον να εστιάζεται στις οριοθετήσεις τον θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο και της «αποκαθήλωσης» των Κούρδων της Συρίας, παρότι μετείχαν στην ανατροπή του Ασαντ και πολέμησαν στο πλευρό των Αμερικάνων για την εξουδετέρωση, προσωρινή έστω, του ISIS.

Η Τουρκία, προωθεί τη σύναψη ενός συμφώνου με την Συρία, οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, αντίστοιχο του τουρκολιβυκού.

Ο απόστρατος ναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί , άτυπος σύμβουλος του προέδρου της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, δήλωσε : «Μπορούμε να υπογράψουμε με τη Συρία μια συμφωνία καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), όπως είχαμε κάνει με τη Λιβύη. Αυτή η συμφωνία θα δώσει κατά 12% περισσότερο χώρο στη Συρία σε σχέση με την πρόταση της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου!!!!»(σ.σ. ο τούρκος ναύαρχος ονομάζει την Κυπριακή Δημοκρατία, Ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου, όπως βεβαίως και ο Τ. Ερντογάν και το σύνολο των πολιτικών ηγετών της γείτονος και συμμάχου χώρας)

Τις εξελίξεις παρακολουθεί, όπως υποστηρίζει ανεπισήμως, η ελληνική πλευρά.

Διπλωματικές πηγές αναφέρουν ότι τα σύνορα στην περιοχή είναι ευρωπαϊκά σύνορα, και τονίζουν ότι το θέμα έχει ήδη τεθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την κοινή δήλωση που έχει κατατεθεί μαζί με την Αυστρία και την Κύπρο, εικάζω προς συνετισμό, ίσως και εκφοβισμό του Τ. Ερντογάν…

Οι Ελληνικές διπλωματικές πηγές ξεκαθαρίζουν ότι πρόκειται για μεταβατική κατάσταση που δε νομιμοποιεί την Τουρκία να κάνει μία τέτοια συμφωνία με το νέο καθεστώς της Συρίας, όπως μας έλεγε το ελληνικό ΥΠΕΞ και για την Λιβύη, αλλά προφανώς, δεν εισακούστηκε….

Κορυφαίος Έλληνας διπλωμάτης επεσήμανε ότι «Η προσπάθεια της Τουρκίας να οριοθετήσει ΑΟΖ με τα κράτη που έχουν ακτογραμμή στο Λεβάντε (Συρία, Λίβανο, Ισραήλ), με βάση τις ιδιότυπες αντιλήψεις της Αγκύρας για την ουσιαστική ανυπαρξία υφαλοκρηπίδας νησιών όπως η Κύπρος, ήταν αναμενόμενη για την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών».

Ασφαλώς η ελληνική θέση καθίσταται δυσχερής, καθότι μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, υφίσταται μια συνοριακή γραμμή 900 χιλιομέτρων και επομένως, η Ελλάδα δεν μπορεί να επηρεάσει τις συζητήσεις της Άγκυρας με τη Δαμασκό. Όμως, το προωθούμενο σύμφωνο Τουρκίας -Συρίας, για την οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ, εμπεριέχει και τον σχεδιασμό της τουρκικής διπλωματίας που είναι ο διαχωρισμός της Κύπρου σε δύο ισοδύναμες κρατικές οντότητες, θίγει ευθέως κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που επειδή είναι κράτος -μέλος της Ε.Ε., αναμένεται η αντίδραση στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. Και κατ’ επέκτασιν, θίγονται και νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα της Ελλάδας.

Οι Κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας θα αντιδράσουν έντονα σε διπλωματικό επίπεδο, όπως υποστηρίζουν συνεργάτες του Γ. Γεραπετρίτη, στην απόφαση της Τουρκίας να συνάψει συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών με την Συρία. Άραγε πως οριοθετείτε η «έντονη αντίδραση της Ελλάδας»;

Οι ηγέτες της Ε.Ε. θα δεχτούν , με κατανόηση, τις ελληνικές και ελληνοκυπριακές απόψεις για τις τουρκικές παρανομίες. Πιθανότατα, η κατανόηση της Ε.Ε. να εκφραστεί με κάποιο από τα κείμενα συμπερασμάτων της επόμενης Συνόδου Κορυφής , όπου θα καταγραφεί και μια αναφορά σχετικά με την ανάγκη σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά και των δικαιοδοσιών των κρατών, τα οποία συνορεύουν με τη Συρία όχι μόνο στην ξηρά αλλά και στη θάλασσα. Και λοιπόν; Ελπίζουν αλήθεια η κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Kaja Kallas Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης , ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Χριστοδουλίδης, ο Προέδρος της Γαλλίας Ε. Μακρόν, ότι η Τουρκία θα λάβει υπόψιν της ένα κείμενο της Ε.Ε., που ζητά, τον σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, η Τουρκία που δεν αναγνωρίζει καν την κρατική της υπόσταση;

Προφανώς και δεν ενδιαφέρει την Τουρκία, αν η σημερινή Κυβέρνηση των Τζιχαντιστών στη Συρία είναι προσωρινή και ούτε αν η Ελλάδα θεωρήσει το τουρκοσυριακό σύμφωνο, παράνομο, όπως έκανε και με το τουρκολιβυκό. Η Τουρκία και η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης έχουν υπογράψει παράνομη Συνθήκη για τα Θαλάσσια Όρια προκειμένου να δημιουργήσουν μια Αποκλειστική οικονομική ζώνη στη Μεσόγειο Θάλασσα και το ίδιο θα κάνει η Τουρκία με τη Συρία των Τζιχαντιστών. Η Τουρκία όπως και στη Λιβύη έτσι και στη Συρία, δημιουργεί de facto τετελεσμένα. Ειδικά μάλιστα, αν συνυπολογιστεί ότι, η Τουρκία θα αναλάβει κεντρικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της Συρίας, ενώ σκοπεύει να δημιουργήσει και νέες στρατιωτικές βάσεις εντός της συριακής επικράτειας, μετέχοντας ακόμη και στη νομή της εξουσίας του σουνιτικού καθεστώτος στη Συρία, μέσω του Εθνικού Στρατού της Συρίας, δηλαδή των τουρκμάνων μισθοφόρων, που εκπαιδεύει, εξοπλίζει και χρηματοδοτεί αφειδώς, το υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας.

Εν κατακλείδι, η οριοθέτηση ΑΟΖ της Τουρκίας με τη Συρία «απαλλοτριώνει» δικαιώματα σε Κύπρο και Ελλάδα. Αλλά, όπως δήλωσε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας από τον Έβρο «Η Ελλάδα, ως παράγοντας γεωπολιτικής σταθερότητας, τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, τηρεί και εφαρμόζει τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, τους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας. Ουδέποτε αμφισβητώντας τα δικαιώματα άλλων χωρών της περιοχής. Αλλά πάντοτε έτοιμοι να προασπίσουμε την κυριαρχία και τα δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα.» Λυπούμαι, αλλά υποχρεούμαι να σημειώσω, ότι ενώ θίγονται ή αμφισβητούνται ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και θίγονται ελληνικά συμφέροντα και δικαιώματα (δικαίωμα επέκτασης χωρικών υδάτων, ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα), οι κατεξοχήν αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες της ελληνικής δημοκρατίας, αρκούνται σε ηρωικές , αλλά ανέξοδες δηλώσεις…

Μήπως οι εκρηκτικές εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο, που υποδαυλίζει και ο τουρκικός επεκτατισμός, επιβάλλουν, τα υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών, Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας, να ξανασκεφτούν, να επανασχεδιάσουν, να «αναστήσουν» και να νομιμοποιήσουν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας και Κύπρου;

Τη βδομάδα που μας πέρασε, με πρωτοβουλία της Ιεράς Μητρόπολης Μεσσηνίας και σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, οργανώθηκε στην Καλαμάτα διεθνές Συνέδριο για την συμπλήρωση 50 χρόνων κατοχής του 40% της Κύπρου από την Τουρκία.

Παρέστησαν και τιμήθηκαν, από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και το Δήμο Καλαμάτας, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου.

Και οι δυο τιμώμενοι , ο ανώτατος πολιτειακός παράγων της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο προκαθήμενος της Εθναρχούσας Εκκλησίας της Κύπρου, αναφέρθηκαν , με έκδηλη υπαρξιακή αγωνία στα σχέδια της Τουρκίας για αφελληνισμό της Κύπρου και στο ενδεχόμενο συμφωνίας Τουρκίας και Συρίας για την μεταξύ τους ΑΟΖ. Και έκαναν έκκληση προς την Ελλάδα και τους Έλληνες πολιτικούς, «να μην θεωρούν βάρος το Κυπριακό». Διότι αν πέσει η Κύπρος, ακολουθεί, η Θράκη και το Αιγαίο.

Η ομιλία του τιμώμενου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη στο κατάμεστο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας ήταν, μεστή, διπλωματικά άρτια, πατριωτική, αιχμηρή εκεί που έπρεπε, στηλιτεύοντας τους πραξικοπηματίες χουντικούς, αλλά και συναισθηματική. Απέδωσε τις οφειλόμενες τιμές στους Έλληνες στρατιωτικούς που πολέμησαν τον εισβολέα τον Ιούλιο και Αύγουστο το 1974 στην Κύπρο και έκανε ειδική μνεία στον θρυλικό Λοχαγό Νικόλαο Κατούντα. Στην ομιλία του ο πρόεδρος της κυπριακής Δημοκρατίας, δήλωσε συγκρατημένα αισιόδοξος για την επίλυση του κυπριακού που θα σημάνει, όπως τόνισε, την επανένωση της Κύπρου. Αισιοδοξούμε και εμείς, διατηρώντας όμως και τις επιφυλάξεις μας…

Η προσωπική μου άποψη, με την ιδιότητα του δημοσιογράφου μελετητή του Κυπριακού, είναι ότι, το κυπριακό παραμένει ένα ατιμώρητο διαρκές έγκλημα στρατιωτικής εισβολής και παράνομης κατοχής. Η Λευκωσία είναι η μοναδική διαιρεμένη πρωτεύουσα κράτους -μέλους της Ε.Ε. και αποτελεί , το όνειδος της Ευρώπης της Ε.Ε. της Δημοκρατίας και της Δικαιοκρατίας. Το Κυπριακό εν κατακλείδι, είναι μία χαίνουσα πληγή της διεθνούς εννόμου Τάξεως, την οποία φιλοδοξεί να «επουλώσει» η Τουρκία, υποχρεώνοντας τους διεθνείς οργανισμούς, να αναγνωρίσουν de facto, αλλά και de jure, τα τετελεσμένα της στρατιωτικής εισβολής του 1974.

Πηγή: www.militaire.gr

"Γενάρης 1904" Γιώργος Μεράντζας (Κωνσταντίνος Καβάφης Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος)

Ποίηση:  Κωνσταντίνος Καβάφης

Μουσική:  Θάνος Μικρούτσικος

Πρώτη ερμηνεία: (Κώστας Θωμαΐδης & Γιώργος Μεράντζας 

"Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, αφήνοντας ακάλυπτο, όχι μόνο το σώμα μου αλλά και τη ψυχή μου.....Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν, που νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται.." Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες από το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Σ' αυτές τις θολές κι ανέραστες εποχές ευχόμαστε 

για το 2025, Ειρήνη, Υγεία, Αγάπη κι Αλληλεγγυη 

σ' όλους κι όλες 

"Η Τέχνη των μικρών βημάτων" Antoine de Saint-Exupéry

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ

Μάθε μου, Κύριε, την τέχνη των μικρών βημάτων

Δε ζητώ τα θαύματα ούτε τα οράματα

Αλλά τη δύναμη για την καθημερινότητα!

Κάνε με προσεκτικό και επινοητικό για να αδράξω

την κατάλληλη στιγμή τις γνώσεις και τις εμπειρίες

που με συγκινούν προσωπικά.

Στερέωσέ μου τις επιλογές
μέσα στο μοίρασμα του χρόνου μου.
Κάνε με να αισθάνομαι αυτό που είναι κύριο
και αυτό που είναι δευτερεύον.
Ζητώ τη δύναμη, την κυριαρχία εαυτού και το μέτρο
εκείνο που δεν με αφήνει να παρασυρθώ από τη ζωή,
αλλά οργανώνει με φρόνηση το ξετύλιγμα της ημέρας.
Βοήθησέ με να ανταποκρίνομαι το ίδιο καλά και σθεναρά
στο άμεσο, να αναγνωρίζω την παρούσα στιγμή
ως την πιο σημαντική.
Κάνε με να παραδέχομαι με διαύγεια
ότι η ζωή συνοδεύεται από δυσκολίες και αποτυχίες
που είναι ευκαιρίες για να εξελιχθεί κανείς και να ωριμάσει.
Κάνε με έναν άνθρωπο ικανό να συναντήσει και πάλι
αυτά που φωλιάζουν στα βάθη της ψυχής του.
Δώσε μου όχι ό,τι εύχομαι
Αλλά εκείνο το οποίο έχω ανάγκη.
Μάθε μου, Κύριε, την τέχνη των μικρών βημάτων.

* Απόδοση Σοφία Μπαρδάνη

Antoine de Saint-Exupéry (1900–44)

Πηγή: o-klooun.com

Λεφτά υπάρχουν πολλά, αλλά μόνο για όπλα…

Δημήτρης Χρήστου

Μετά την εκλογή του ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ πρέπει να δαπανούν για τις αμυντικές υποχρεώσεις τους 3% του ΑΕΠ, δηλαδή πάνω από το μέχρι χτες όριο του 2%. 
Και πρόσφατα, καθώς απομένουν 23 ημέρες μέχρι να αναλάβει επισήμως τα καθήκοντά του, οι «Financial Times» αποκάλυψαν ότι η ομάδα μετάβασης του νέου προέδρου των ΗΠΑ μετέφερε σε Ευρωπαίους αξιωματούχους το μήνυμα ότι ο νέος πλανητάρχης θα απαιτήσει την αύξηση των αμυντικών δαπανών από το 2% στο 5% (!) του ΑΕΠ...
Και ο δικός μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που ό,τι και να διατάξουν οι Αμερικανοί λέει ντούκου, μας ενημέρωσε: «Ξέρουμε ότι θα πρέπει να δαπανήσουμε περισσότερο από 2%»! Δεν παρέλειψε μάλιστα να εκφράσει την άνευ όρων «υποστήριξη στην Ουκρανία», τονίζοντας πως «πρέπει να διασφαλιστεί ότι θα είναι σε θέση ισχύος (!) όταν αποφασίσει να εισέλθει σε διαπραγμάτευση με τη Ρωσία».
Εκείνο που φαίνεται περίεργο είναι οι λόγοι που μια χώρα του ΝΑΤΟ, όπως η μικρή Ελλάδα, η οποία υποφέρει από υπερβολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, δεν απαλλάσσεται από τους συμμάχους από τις βαριές οικονομικές υποχρεώσεις για να προστατεύεται από μια άλλη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, την Τουρκία! Και αν επιμένεις να θέτεις ερωτήματα για τα χρήματα που θα λείψουν από την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική πολιτική, θα σε πουν και προδότη!
Και το ωραίο είναι ότι από το 2% στο 5% ναι μεν θα αυξηθούν οι δαπάνες των χωρών-μελών, χωρίς όμως αντίστοιχη αύξηση ποιότητας και ποσότητας στις προμήθειες των οπλικών συστημάτων! Οπως είπε σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, ύστερα από τρία χρόνια πολέμου στην Ουκρανία ένα βλήμα 155 χιλιοστών κόστιζε 2.000 ευρώ το 2022 και σήμερα κοστίζει 8.000 ευρώ, δηλαδή αύξηση 300%! Με λίγα λόγια θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν οι πολεμικές βιομηχανίες της Δύσης που έχουν το πάνω χέρι στο πολιτικό σύστημα.
Γκρίνιαξε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας σε πρόγευμα εργασίας με τους πρέσβεις των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου εγκάλεσε την ΕΕ για αντιφατική πολιτική όσον αφορά το ύψος των αμυντικών δαπανών. Παράλληλα, θέτει δημοσιονομικά όρια, όχι τόσο για να τους πείσει να χαλαρώσουν τα όρια αυτά όσο για να καταγραφεί η ακίνδυνη διαφορά του από τον προϊστάμενό του πρωθυπουργό, που δεν γκρινιάζει ούτε διαφωνεί ποτέ σε τίποτα για να εξασφαλίζει όχι την προστασία της χώρας, αλλά της εξουσίας του.
Κι ενώ ο Τραμπ επιχειρεί να περιορίσει τις τεράστιες, ασήκωτες για την αμερικανική οικονομία (130% του ΑΕΠ χρέος!) δαπάνες που εκτοξεύτηκαν από το «κόμμα του πολέμου» το οποίο υπηρέτησε και υπηρετεί μέχρι την τελευταία ημέρα (!) της θητείας του ο γερο-Μπάιντεν, οι Ευρωπαίοι ακόλουθοι δέχονται ασυζητητί να αναλάβουν όλα τα έξοδα, όταν οι οικονομίες των δύο ηγετικών χωρών, της Γερμανίας και της Γαλλίας, δοκιμάζονται σκληρά από την ύφεση.
Εκτός αυτού, ο Τραμπ έστειλε μηνύματα που θα έπρεπε να προκαλέσουν συναγερμό στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Τα μηνύματα είναι δυσοίωνα για την Ευρώπη και ειδικά για τη βιομηχανική ισχύ της Γερμανίας, η οποία με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία εμβάθυνε την εξάρτησή της από τις ΗΠΑ και βυθίστηκε σε έναν βάλτο στασιμότητας, μειωμένης ανταγωνιστικότητας, χαμηλής παραγωγικότητας και έλλειψης τεχνολογικής καινοτομίας.
Η μόνη χώρα που δεν λαμβάνει καθόλου μηνύματα είναι η δική μας. Εχουμε μια κυβέρνηση τόσο δουλική που, αμέσως μετά την ανατροπή του Ασαντ από τους υποστηριζόμενους από την Τουρκία τζιχαντιστές, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι «η Ελλάδα χαιρετίζει την πτώση του καθεστώτος Ασαντ και ελπίζει να διασφαλιστεί άμεσα η ειρήνη στη Συρία και να αναδειχθεί δημοκρατική (!) κυβέρνηση».
Ουδεμία ανησυχία για τις συνέπειες της ύφεσης και στην ελληνική οικονομία. Κανένας φόβος μπας και στην Ουκρανία μέχρι να παραδώσει την εξουσία ο Μπάιντεν ξεφύγει το πράγμα, με τον υπάκουο Ζελένσκι να εγκρίνει στην απελπισία του διαταγές των ΗΠΑ για τυφλά πυραυλικά χτυπήματα τώρα και στο βάθος της Ρωσίας, στην πόλη Καζάν που απέχει 1.400 χιλιόμετρα από το Κίεβο!
Εκείνο που φαίνεται περίεργο είναι οι λόγοι που μια χώρα του ΝΑΤΟ, όπως η μικρή Ελλάδα, η οποία υποφέρει από υπερβολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, δεν απαλλάσσεται από τους συμμάχους από τις βαριές οικονομικές υποχρεώσεις για να προστατεύεται από μια άλλη χώρα -μέλος του ΝΑΤΟ, την Τουρκία...

documentonews.gr

Προετοιμάζονται για παγκόσμιο πόλεμο. Αλήθεια, ποιός είναι ο αντίπαλος για τους λαούς;

Μπορεί να υπάρχουν αυταπάτες ή να υπάρχει έστω ένας, ο πλέον μικρός λόγος, για τον οποίο οι λαοί, ο ελληνικός λαός θα πρέπει να δώσει το αίμα του, για να υπερασπιστεί τα κέρδη, τα οικονομικά και όποια άλλα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και των πολυεθνικών;
  

Θάνος Βασιλόπουλος

Κατιούσα 

Ακούει κανείς;

Κάποιος άνθρωπος;
Και ενώ η σφαγή των παιδιών της Παλαιστίνης συνεχίζεται, εμείς οι πολιτισμένοι της Δύσης γιορτάζουμε τις “άγιες μέρες” και ανταλλάσσουμε “ευχές “.
Αν νιώθουμε ότι είμαστε άνθρωποι, τότε μόνο μια ευχή πρέπει να ακουστεί για το νέο έτος.
Μία ευχή ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ πρέπει να ακουστεί με στεντόρεια φωνή.
Να γίνει ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΡΑΥΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Να σταματήσει άμεσα η Δολοφονία και το μακέλεμα των χιλιάδων ΠΑΙΔΙΩΝ της Παλαιστίνης.
Να σταματήσει η επιχείρηση εξολόθρευσης και γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού, που γίνεται με τη στήριξη και συνενοχή της αυτοαποκαλούμενης πολιτισμένης Δύσης (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ), με πρόσχημα το φασιστικής απόχρωσης ιδεολόγημα, αυτό   δηλαδή   που ονόμασαν «αυτοάμυνα του κράτους (Ισραήλ) κατακτητή».
Όλες οι άλλες ευχές που εκστομίζουμε αυτές τις ημέρες με μεγάλη ευκολία, ενώ εδώ και τρεις μήνες συνεχίζεται αυτό το δολοφονικό όργιο υπό την ΑΝΟΧΗ μας, εν πολλοίς χαρακτηρίζονται από υποκρισία, αναλγησία, ανοχή στη βαρβαρότητα, και δυστυχώς ανοχή, αδιαφορία, και εθισμό στο θάνατο και μάλιστα στη στυγνή δολοφονία χιλιάδων παιδιών.
Αυτή όμως είναι η φύση του καπιταλισμού. Έχει καταφέρει να δηλητηριάσει, να αλλοτριώσει τις συνειδήσεις μας, και να έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας.
«Δείτε τα παιδιά της Γάζας που κλαίνε
Τα παιδιά στη Γάζα πεθαίνουν λόγω του πολέμου
Και ο κόσμος κάθεται και κοιτάζει βουβά
Ο κόσμος βλέπει αλλά δεν θέλει να ακούσει
Ακούει αλλά δεν μιλάει
Η δικαιοσύνη σε αυτό το κόσμο είναι άκαρδη και παραμένει σιωπηλή
Πότε θα μπορέσω να ονειρευτώ ένα κόσμο χωρίς φόβο;
Ένα κόσμο χωρίς κρότους πυροβολισμών
και που δεν θα ανησυχούμε για βομβαρδισμούς;
Είμαι μόνο ένα παιδί που γεννήθηκα για να ζω και όχι να πεθάνω».
Τα παραπάνω είναι κάποιοι στίχοι από τα κάλαντα που παιδιά της Παλαιστίνης είχαν το κουράγιο και τη δύναμη μέσα στη σφαγή τους, να τα τραγουδήσουν στη “πολιτισμένη Δύση” ελπίζοντας ότι θα συγκινήσουν τους σφαγιαστές τους, και τους απανταχού σιωπηλούς και βολεμένους. Αυτοί όμως συνεχίζουν ακάθεκτοι το μακελειό, όπως και τις ανέξοδες ευχές για υγεία, αγάπη, ειρήνη κλπ
Αναδύονται δύο κόσμοι εκ διαμέτρου αντίθετοι.
Οι επικυρίαρχοι που δολοφονούν χιλιάδες παιδάκια, καταστρέφουν χώρες, με τους υπηκόους τους να ανέχονται και να παρακολουθούν σιωπηλοί.
Από την άλλη πλευρά οι κατατρεγμένοι, οι καθημερινά δολοφονούμενοι , εξοστρακισμένοι από την πατρίδα τους, να τραγουδούν , για να υπερασπιστούν τη ζωή τους, την πατρίδα τους την ελευθερία τους.
Αχτίδα φωτός και ελπίδας απέναντι σ’ αυτή τη μαυρίλα του καπιταλιστικού συστήματος, είναι το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης και στήριξης του παλαιστινιακού λαού, το οποίο συνεχίζει να εκδηλώνεται με διάφορες μορφές.
Λεύτερη Παλαιστίνη σημαίνει πανανθρώπινη Λευτεριά
ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;
Το κείμενο που προηγήθηκε είχε γραφτεί και δημοσιευτεί την 1/1/2024.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, την 1/1/2025, το δολοφονικό όργιο του Ισραήλ συνεχίζεται.
Προφανώς και κανένας από την πολιτισμένη δύση δεν άκουσε τα χιλιάδες δολοφονημένα παιδιά της Παλαιστίνης.
Σήμερα, 1/1/2025, ένα χρόνο μετά, η εξολόθρευση και η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, από το κράτος κατακτητή και δολοφόνο, το κράτος του Ισραήλ, με την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια οικονομική και στρατιωτική των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την στρατιωτική δε επιθετικότητα και επέμβαση του Ισραήλ να επεκτείνεται και σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής (Λίβανος, Συρία, Ιράν ,Υεμένη κλπ), με αποτέλεσμα την γενικότερη πολεμική ανάφλεξη στη περιοχή.
Έχουμε ευθύνη, ιδιαίτερα οι λαοί της Ευρώπης που επιτρέψαμε με την ανοχή μας και την αδιαφορία μας τη γενοκτονία που εξελίσσεται του παλαιστινιακού λαού.
Ένα χρόνο μετά οι πολεμικές  κραυγές που ηχούσαν, εξ αιτίας του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, έχουν πλέον μετατραπεί σε πυρετώδεις προετοιμασίες γενικευμένου πολέμου, μέσα από επίσημες πολιτικές αποφάσεις των καπιταλιστικών κρατών και οργανισμών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ από την μια, και της καπιταλιστικής Ρωσίας και των συμμάχων της από την άλλη.
Έχουμε συγκεκριμένα:
Την ΑΠΟΦΑΣΗ της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μετατροπή της οικονομίας της σε ΠΟΛΕΜΙΚΗ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Την ΕΚΘΕΣΗ Ντράγκι η οποία προβλέπει τη διάθεση ποσού 500 δις ευρώ για την πολεμική οικονομία (για εξοπλισμούς δηλαδή).
Τις ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ του γ. γραμματέα του ΝΑΤΟ, για περικοπή κοινωνικών δαπανών και ενίσχυση των πολεμικών δαπανών (αμυντικές τις ονομάζουν).
Την ΠΡΟΤΑΣΗ του νέου προέδρου των ΗΠΑ για αύξηση των στρατιωτικών δαπανών κάθε χώρας του ΝΑΤΟ στο 5% του ΑΕΠ (η Ελλάδα ήδη διαθέτει το 3%).
Είναι ενδεικτικό ότι το 2023 τα χρήματα που δαπανήθηκαν για εξοπλισμούς των καπιταλιστικών κρατών παγκοσμίως, ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό των 2,44 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Με τις ΗΠΑ, καπιταλιστική Κίνα, και καπιταλιστική Ρωσία κατά σειρά, να βρίσκονται στην κορυφή.
Όπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι το Φεβρουάριο του 2024 είχαν διατεθεί για τον πόλεμο στην Ουκρανία πάνω από 88 δις ευρώ.
Τον Φεβρουάριο του 2024 εγκρίθηκαν άλλα 50 δις ευρώ μέχρι το 2027.
Όλα αυτά είναι χρήματα των λαών της Ευρώπης και διατίθενται για την καταστροφή.
Στη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ πρωτοστατεί και έχει εμπλέξει την Ελλάδα μέχρι τα μπούνια και στα δύο πολεμικά μέτωπα, τα δε υπόλοιπα κόμματα, πλην του ΚΚΕ,  ψηφίζουν τις αυξημένες πολεμικές δαπάνες στον νέο προϋπολογισμό.
Στα 7  δις ανέρχεται ο λογαριασμός για τον ελληνικό λαό.
Όλα τα αστικά κόμματα που σήμερα ψηφίζουν τις αυξημένες πολεμικές δαπάνες και στηρίζουν την εμπλοκή της Ελλάδας στο πόλεμο, εξελέγησαν στις τελευταίες εκλογές με τέτοιο πρόγραμμα; Έχουν την εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό;
Τα ιλιγγιώδη αυτά ποσά δεν τα δίνουν βέβαια από την τσέπη τους οι διάφοροι κυβερνώντες των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, αλλά είναι χρήματα των λαών.
Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί αυτά τα χρήματα δεν δίνονται για την υγεία τη παιδεία για τις υποδομές, αλλά δίνονται πλουσιοπάροχα για να σκοτώνονται οι λαοί; Ποιους σκοπούς εξυπηρετούν;
Δυστυχώς τα περισσότερα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, προσπαθούν να δικαιολογήσουν αυτές τις πολιτικές και πρωτοστατούν στην δημιουργία φιλοπολεμικού κλίματος.
Το ερώτημα που προκύπτει, και στο οποίο πρέπει να απαντήσει ο καθένας από εμάς είναι το εξής:
Ποιος είναι ο αντίπαλός μας, ο αντίπαλος για τους λαούς, εναντίον του οποίου μας καλούν να θυσιαστούμε;
Είναι αντίπαλος οι λαοί των διαφόρων χωρών;
Έχουν οι λαοί συμφέροντα τα οποία τους χωρίζουν;
Εάν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, επειδή οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, τότε εύκολα θα καταλάβουμε ότι ο πόλεμος για τον οποίο προετοιμάζονται έχει ως αιτία τα μεγάλα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των πολυεθνικών, και των επιχειρηματικών ομίλων, που συγκρούονται για την κυριαρχία πάνω στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, την ενέργεια, τον έλεγχο των δρόμων του εμπορίου.
Το δήλωσε πρόσφατα ο γ. γραμματέας του ΝΑΤΟ σε ομιλία του -πολεμικό διάγγελμα στην ουσία- ότι:
«Η Ρωσία, η Κίνα, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν, εργάζονται σκληρά για να αποδυναμώσουν τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη».
Μίλησε για «στροφή σε νοοτροπία πολέμου», πολέμου που «έρχεται στο δρόμο μας σε 4-5 χρόνια».
Για τις αυξημένες πολεμικές δαπάνες που απαιτούνται δήλωσε:
«Λέω επίσης στις κυβερνήσεις σταματήστε να δημιουργείται εμπόδια μεταξύ σας και μεταξύ των βιομηχανιών, τραπεζών και συνταξιοδοτικών ταμείων»… «Υπάρχουν χρήματα στο τραπέζι και μόνο θα αυξάνονται».
Πού θα βρεθούν;
Σαφέστατη η απάντηση: «Οι ευρωπαϊκές χώρες ξοδεύουν εύκολα έως και το 1/4 του ΑΕΠ του εισοδήματος σε συντάξεις, συστήματα υγείας και κοινωνικής ασφάλισης».
Με κυνισμό κάλεσε τους λαούς της Ευρώπης:
«Οι άνθρωποι πρέπει να υποστηρίξουν αυτές τις αποφάσεις».
«Πείτε στις κυβερνήσεις ότι δέχεστε να κάνετε θυσίες».
Με βάση τα παραπάνω, μπορεί να υπάρχουν αυταπάτες ή να υπάρχει έστω ένας, ο πλέον μικρός λόγος, για τον οποίο οι λαοί, ο ελληνικός λαός θα πρέπει να δώσει το αίμα του, για να υπερασπιστεί τα κέρδη, τα οικονομικά και όποια άλλα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και των πολυεθνικών;
Ο πραγματικός αντίπαλος για τους λαούς, για τον ελληνικό λαό είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Το σύστημα το οποίο επειδή έχει στο επίκεντρο της ιδεολογίας του την εκμετάλλευση και το κέρδος, αυτό έχει ως αποτέλεσμα όπως το διαπιστώνουμε σήμερα με πολύ σκληρό τρόπο, τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, την προσφυγιά, και που σήμερα οδηγεί τους λαούς στον όλεθρο ενός πιθανότατα πυρηνικού πολέμου.
Επιτακτική είναι η ανάγκη σήμερα για την καλλιέργεια και ανάπτυξη αντιπολεμικής συνείδησης, ιδιαίτερα μέσα στη νεολαία.
Η νεολαία θα είναι αυτή που κυρίως θα πληρώσει με τα νιάτα της και το αίμα της τον πόλεμο που ετοιμάζουν.
Σε 4 – 5 χρόνια μας ανακοίνωσε ο γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο καθ’ ύλην αρμόδιος δηλαδή.
Έχουμε αμφιβολίες;
Έχουμε αυταπάτες;
Μόνο οι λαοί με τον οργανωμένο αγώνα τους μπορούν να αποτρέψουν τον όλεθρο και τη καταστροφή του πολέμου.
Στη χώρα μας μόνο το ΚΚΕ στέκεται στο ύψος των περιστάσεων με τις ξεκάθαρες και αταλάντευτες θέσεις του εναντίον του πολέμου.
Όλοι όσοι από εμάς στοιχειωδώς σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας οφείλουμε να συμπαραταχθούμε με το ΚΚΕ, πριν είναι αργά, και να απαιτήσουμε:
Την άμεση απεμπλοκή της χώρας μας από τους διεξαγόμενους πολέμους.
Να πούμε ένα αποφασιστικό ΟΧΙ στο γενικευμένο πόλεμο που ετοιμάζουν.

----------------------------------------------------------------

Θάνος Βασιλόπουλος, Παιδίατρος Εντατικόλογος, Συνταξιούχος γιατρός του ΕΣΥ, Πρώην διευθυντής στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού

www.katiousa.gr