Όσοι φοβούνται τη μοναξιά

Γελωτοποιός

“Το να μπορείς να αντέχεις τη μοναξιά και, επιπλέον, να την απολαμβάνεις, είναι μεγάλο προσόν.” Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω

“Η μοναξιά είναι ανεξαρτησία.” Έρμαν Έσσε

~~~~~~~~

Αγαπώ τη νύχτα. Ειδικά μετά τα μεσάνυχτα, όταν όλοι κοιμούνται κι ακούγεται μόνο ο άνεμος. Το μυαλό καθαρίζει τότε, η μοναξιά σου ομορφαίνει, γίνεται πιο οικεία. Ίσως γιατί μένεις μόνος σου, χωρίς να χρειάζεται ν’ απομονώνεσαι.

~~

Υπάρχουν άνθρωποι μονάχοι κι άνθρωποι μοναχικοί.

Οι πρώτοι δυστυχούν. Θα ήθελαν να έχουν κάποιον να μιλήσουν, ν’ αγκαλιάσουν, να δοθούν, αλλά -για διάφορους λόγους- δεν έχουν κανέναν. Τους βλέπω να κάθονται στο καφέ και ν’ αποζητούν λίγη προσοχή. Αλλά την ίδια στιγμή δεν τολμούν να πλησιάσουν κάποιον. Μένουν κλεισμένοι στη μοναξιά που απεχθάνονται.

Οι μοναχικοί είναι διαφορετικοί. Απολαμβάνουν τον εαυτό τους και την ησυχία. Σε δέχονται φιλικά στον προσωπικό τους χώρο, αλλά ξεφυσούν ανακουφισμένοι όταν απομακρύνεσαι.

Για να μπορείς ν’ απολαύσεις τη μοναξιά πρέπει ν’ αντέχεις τον εαυτό σου. Και για να πλησιάσεις τον εαυτό σου πρέπει να μάθεις ν’ απολαμβάνεις τη μοναξιά.

~~

Η μοναξιά είναι απαραίτητη προϋπόθεση κάθε μύθου όπου αναφέρεται ένας σοφός άνθρωπος.

Ο Ναζωραίος, λέει η ανθρώπινη μυθολογία, εξαφανίστηκε για δέκα χρόνια, ίσως και περισσότερα, απ’ τον κόσμο, πριν εμφανιστεί στην Παλαιστίνη για να διδάξει το (τόσο ουτοπικό) “αγάπα τον πλησίον σου ως σευατόν”.

Κάποιοι λένε ότι ταξίδεψε στον Ελλαδικό χώρο κι ήρθε σε επαφή με τις στωικές και τις νεοπλατωνικές θεωρίες. Κάποιοι άλλοι λένε ότι έφτασε ως την Ινδία.

Πιο πιθανό μου φαίνεται να πήγε κάπου στη χερσόνησο του Σινά και να ‘μεινε μόνος, κοιτώντας τα ηλιοβασιλέματα πάνω απ’ την έρημο.

Ύστερα να χώθηκε σε μια σπηλιά και να ‘γραψε τις σκέψεις του στην άμμο. Και δεν έγραψε τίποτα άλλο.

~~

Η μοναξιά σε βοηθάει. Όχι να σώσεις τον κόσμο, αυτό λίγοι το επιχειρούν, και συνήθως τους δολοφονούν. Σε βοηθάει να καταλάβεις τι συμβαίνει.

Κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να επιχειρήσει να ζήσει για λίγο, για ένα μήνα έστω, μόνος. Ένα μήνα χωρίς να μιλήσει σε άνθρωπο, χωρίς να δει τηλεόραση, χωρίς ίντερνετ ή εφημερίδες. Ίσως και χωρίς βιβλία.

Να ξυπνάει το πρωί και να μην έχει τίποτα να κάνει, τίποτα ν’ ακούσει.

Δεν είναι εύκολο. Κάποια στιγμή, συνήθως μετά από δυο-τρεις μέρες, αρχίζεις να νιώθεις βαρύς. Είναι όλα αυτά που πρέπει να είσαι, που πλέον σε βαραίνουν, αφού δεν υπάρχει κανείς να σου πει πώς-ποιος πρέπει να είσαι.

Κι αν κανείς δεν σου λέει πώς-ποιος είσαι, πρέπει να βρεις πώς-ποιος στ’ αλήθεια είσαι.

Όλοι βλέπουμε τον εαυτό μας στα μάτια των άλλων, εκείνοι μας σχηματίζουν. Παίζουμε ρόλους, γινόμαστε ο ρόλος μας, είτε επαγγελματικός είτε κοινωνικός είτε οικογενειακός είτε ερωτικός είτε…

Μα όταν καλύψεις τον καθρέφτη με το ύφασμα της μοναξιάς τότε πρέπει να θυμηθείς πώς είναι το πρόσωπο σου, πρέπει να επινοήσεις το πρόσωπο σου, πρέπει να επινοήσεις έναν εαυτό.

Στον κόσμο ήσουν γονιός ή παιδί ή εραστής, ήσουν το επάγγελμα σου, ήσουν η τέχνη σου, ήσουν η μουσική που σ’ αρέσει ν’ ακούς. Στη μοναξιά δεν υπάρχει τίποτα που να σε καθορίζει. Ο εαυτός γίνεται ένα υγρό και πρέπει να βρεις το δοχείο που θα του δώσει σχήμα.

Μέσα στην κοινωνία είναι οι άλλοι που απαντάνε στην ερώτηση σου: “Ποιος είμαι;” Εκείνοι θα σου δείξουν ποιος είσαι.

Στη μοναξιά δεν υπάρχει κανείς να σε ορίσει. Πρέπει ν’ απαντήσεις μόνος σου. “Ποιος είμαι;”

Πρώτα διαγράφεις τα εύκολα. Δεν είσαι το επάγγελμα που κάνεις. Δεν είσαι η θρησκεία που σου δόθηκε εκ γενετής ούτε η εθνικότητα σου. Δεν είσαι σύζυγος ή γονιός. Τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύουν όταν είσαι μόνος.

Το όνομα σου, το ζώδιο σου, οι σεξουαλικές σου προτιμήσεις. Ακόμα και τα φαγητά που σου αρέσουν. Αν είχες γεννηθεί στην Ασία θα σου άρεσαν διαφορετικά φαγητά, ίσως να έτρωγες και τηγανιτά έντομα.

Ποιος είσαι, αν δεν υπάρχει άλλος να σε καθορίσει;

Μια τέτοια εμπειρία, της εθελούσιας απομόνωσης, σε βοηθάει να καταλάβεις τι δεν είσαι.

Αν το κάνεις για έναν μήνα, όπως το έκανα κι εγώ, περνάς δίπλα απ’ την τρέλα για να φτάσεις πιο κοντά στον “δρόμο σου”. Αν το κάνεις για δέκα χρόνια πού μπορείς να φτάσεις;

Πόσοι άνθρωποι μπορούν ν’ αντέξουν δέκα χρόνια μοναχικής ζωής; Και -κυρίως- πόσοι μπορούν να ζήσουν έτσι, μόνοι, και μετά να επιστρέψουν στην πραγματικότητα;

Θέλει να ‘χεις ταλέντο στην αυτογνωσία.

~~

Να φοβάστε τους ανθρώπους που δεν αντέχουν να μείνουν μόνοι. Γιατί υπάρχει κάτι που τους ενοχλεί στον εαυτό τους.

Δεν είναι κακό να είσαι μοναχικός, όποτε θες.

Ν’ ακούς τους αστικούς γρύλους και να κοιτάς το φεγγάρι. Για λίγο, πριν πας να κοιμηθείς και χάσεις τελείως τον “εαυτό” σου. Γιατί όταν κοιμόμαστε κι όταν ονειρευόμαστε δεν είμαστε αυτοί που νομίζουμε-που πρέπει να είμαστε.

Γινόμαστε κάτι άλλο.

~~

Κοιτάω την Πέρλα, τον σκύλο, που χώνει τη μουσούδα της ανάμεσα στα κάγκελα του μπαλκονιού, κοιτώντας για περαστικούς -σκύλους ή ανθρώπους. Έπειτα ξαπλώνει στο πάτωμα κι αποκοιμιέται.

Ένας γρύλος φωνάζει τη φωνή του. Και κάποιος άνθρωπος κάθεται στο μπαλκόνι και γράφει, ασυνάρτητες σκέψεις.

Είναι αλήθεια ότι έμαθα πολλά απ’ τη μοναξιά μου. Αλλά πάντα χώνω τη μουσούδα μου ανάμεσα στα κάγκελα, για να παρατηρήσω τους περαστικούς -ανθρώπους και σκύλους.

Πηγή: sanejoker.info

Η Γιαννακά, ο Πορτοσάλτε, ο Ψαριανός και η «ανακλαστική αριστερά» του διαδικτύου

Γιώργος X. Παπασωτηρίου

Το ανέκδοτο με τον πεινασμένο σκύλο το ξέρετε; Υπήρχε που λέτε την περίοδο του αποκλεισμού της Ρωσίας από τους δυτικούς λόγω της Οκτωβριανής Επανάστασης μεγάλη πείνα παντού. Άνθρωποι και ζώα υπέφεραν πολύ. Κάποιοι όμως εύρισκαν τρόπο. Μια μέρα λοιπόν, ένας κάτισχνος σκύλος ανταμώνει στην Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα έναν ευτραφή «συνάδελφό» του. «Σύντροφε, του λέει, εμείς πεθαίνουμε εσύ που βρίσκεις και τρως;». «Α, είναι εύκολο -του λέει ο καλοζωισμένος σκύλος-, πηγαίνω έξω από το Ινστιτούτο Παβλόφ και αρχίζω να γαυγίζω και να βγάζω σάλια, τότε ένας επιστήμονας του ινστιτούτου με εξαρτημένα ανακλαστικά, βγαίνει στην πόρτα, μου χτυπάει κουδουνάκια και μου φέρνει φαγητό»!
Το ίδιο συμβαίνει και με τις κυβερνήσεις. Άμα «φωνάξεις» τρως. Μόνο όταν βγεις στο δρόμο έχεις προοπτική να βρεις ανταπόκριση από τους «εξαρτημένους» από τις δημοσκοπήσεις κυβερνώντες. Το θυμήθηκα ακούγοντας τις κυβερνητικές παροχές και τις εκτιμήσεις του Αμερικανού επικοινωνιολόγου Γκρινμπεργκ, που πολλές φορές μπερδεύω το όνομά του με αυτό του ποιητή του «Ουρλιαχτού», Γκίνσμπεργκ.
Οι μπίτνικς του «Δρόμου» από εδώ, και ο επιστήμονας της χειραγώγησης από εκεί. Λίγα «ψίχουλα» όμως αρκούν για να φιμωθούν οι ποιητές και να γίνουν κάποιοι σκύλοι, κυνηγόσκυλα της εξουσίας. Ο canis lupus familiaris (κύων ο λύκος ο οικείος) της εξουσίας αμολιέται για να γαυγίσει χυδαία και να αποπροσανατολίσει το θήρμα οδηγώντας το εκεί που θέλει ο "κυνηγός". Στον αποπροσανατολισμό αυτό συμπράττει και η "ανακλαστική αριστερά" του διαδικτύου που αναγάγει σε μείζον θέμα την εκπεμπόμενη χυδαιότητα. Ο κάθε ασήμαντος «σκύλος της εξουσίας» αποκτά σημασία από την αντίδραση της «ανακλαστικής αριστεράς» καθώς και διαφόρων δημοκρατικών υποτίθεται θεσμών, που «παίζουν» -συχνά ακούσια- το παιγνίδι του αποπροσανατολισμού λόγω της αδυναμίας τους να αναλύσουν και να απαντήσουν με επιχειρήματα. Με άλλα λόγια, "τσιμπάνε γιατί δεν νογάνε"...
Αντί λοιπόν να συζητάμε για την συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, για την λογοκρισία της διαμαρτυρίας για τα Τέμπη στην παρέλαση της Ν. Υόρκης, συζητάμε για την παραπομπή στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ μιας «δημοσιογράφου-πολιτικού» που εξέφρασε μία επιεικώς απαράδεκτη άποψη για την Μαρία Καρυστιανού. Η ενεργοποίηση του πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ για την έκφραση μιας άποψης όσο χυδαία κι αν είναι, είναι λάθος και εξυπηρετεί εκ του αποτελέσματος την κυβέρνηση. Η «ανακλαστική αριστερά» γίνεται έτσι η γέφυρα πρόσβασης του χυδαίου λόγου του κάθε κυρίου Ψ., της κάθε κυρίας Γ. από την διαδικτυακή «αλγοριθμική φούσκα» του δικού τους δεξιού ακροατηρίου στην «αλγοριθμική φούσκα» των αριστερών που κατ’ αυτό τον τρόπο αποπροσανατολίζονται διαρκώς.
Η συνάντηση Μητσοτάκη με τον γενοκτόνο Νετανιάχου «πέρασε» έτσι σε δεύτερη μοίρα. Το ίδιο και οι συγκρούσεις συμφερόντων στο εσωτερικό του κυρίαρχου ελληνικού συστήματος οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Η «αριστερά» του ναρκισσισμού των μικρών διαφορών όταν δεν συγκρούεται με τον εαυτό της, συγκρούεται με τον κάθε… Ψαριανό, Πορτοσάλτε ή Γιαννακά, χάνοντας τη μεγάλη εικόνα: τη σύγκρουση που λαμβάνει χώρα σήμερα σε τοπικό και κυρίως σε γεωπολιτικό και γεωοικονομικό επίπεδο. Σύγκρουση κρατών για την παγκόσμια ηγεμονία, σύγκρουση ολιγαρχών μεταξύ τους σε τοπικό επίπεδο, και κυρίως η σύγκρουση των «υπερπλούσιων» με τους λιγότερο πλούσιους που δημιουργεί κρίση στο εσωτερικό της αστικής δημοκρατίας.
Κινδυνεύει η δημοκρατία λένε κάποιοι όπως ο Βρετανός φιλόσοφος Τζον Γκρέι. Μόνο που η δημοκρατία η οποία κινδυνεύει δεν είναι παρά η δημοκρατία των «από πάνω», των δισεκατομμυριούχων, των μεγα-κεφαλαιοκρατών των νέων τεχνολογιών και του διαδικτύου (Μασκ, Ζάκεμπεργκ, Μπέζος κ.ά.) από τη μια, και των «εκατομμυριούχων» από την άλλη. Η σύγκρουση αυτή έχει ως θεωρητικό πολιτικό υπόβαθρο την όλο και μεγαλύτερη μονοπωλιακή συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.
Το ίδιο τηρουμένων των αναλογιών συμβαίνει παντού. Στην Ελλάδα θυμίζω την έκθεση του νομπελίστα Χριστόφορου Πισσαρίδη που χαιρέτισε με ενθουσιασμό ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Το σχέδιο Πισσαρίδη είναι η γιγάντωση των «μεγάλων» επιχειρήσεων και η εξαφάνιση των μικρομεσαίων, η «ουμπεροποίηση» της εργασίας, το μοντέλο Πινοσέτ στις συντάξεις, η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, η συντηρητική στροφή στην εκπαίδευση και η ενίσχυση της ιδιωτικής...
Μια τέτοια πολιτική μπορεί να λειτουργήσει μόνο με ανάπτυξη του αστυνομικού κράτους, την αύξηση του αυταρχισμού και τον έλεγχο των θεσμών, κυρίως της δικαστικής εξουσίας. Συμβαίνει στην Ελλάδα, συμβαίνει στην Γαλλία, το επιδιώκει και ο Τραμπ και οι «υπερπλούσιοι» τύπου Μασκ, που χρηματοδότησαν με πολλά εκατομμύρια δολάρια την Μπραντ Σίμελ, υποψήφια για το Ανώτατο Δικαστήριο της πολιτείας του Ουισκόνσιν. Η εκλογή της υποψήφιας των Δημοκρατικών σημαίνει νίκη των «εκατομμυριούχων» και ήττα των «δισεκατομμυριούχων» και του Τραμπ. Οι τελευταίοι για την ώρα δεν τα κατάφεραν, αλλά ο στόχος τους παραμένει, καθώς επιθυμούν μια δικαστική εξουσία που θα άρει τους συνταγματικούς φραγμούς για τη μονοπωλιακή συγκέντρωση του κεφαλαίου, αλλά και την κατάργηση των ελέγχων που σχεδιάστηκαν για να αποτρέψουν ένα μεμονωμένο κόμμα να αποκτήσει το μονοπώλιο της πολιτικής εξουσίας. Όπως είναι γνωστό ο Τραμπ δεν θα έχει τρίτη θητεία, αλλά ήδη υπαινίχθηκε ότι θα έχει! Αν αυτό συμβεί, δεν θα έχουμε απλά μια βραχύβια επανάληψη του φασισμού του μεσοπολέμου, αλλά ένα διαρκές, συστηματικά δομημένο και βαθιά ανελεύθερο πολιτικοοικονομικό καθεστώς.
Ο Τζον Γκρέι, όπως έγραψε στο «New Statesman» «Όταν ο Τραμπ φτάσει στο τέλος της θητείας του, οι ΗΠΑ θα είναι μια άλλη χώρα…» και «Η τελευταία καλύτερη φιλελεύθερη ελπίδα είναι τώρα η «Ευρώπη». Αλλά ποια Ευρώπη εννοεί άραγε; της Μελόνι, του AFD στη Γερμανία, του Όρμπαν στην Ουγγαρία, ή του Μακρόν; «Όχι η Ευρώπη που υπάρχει στην πραγματικότητα, αλλά η Ευρώπη ως σύμβολο» απαντά ο Γκρέι στο ερώτημα, και μας «κουφαίνει». Ο φιλόσοφος ουσιαστικά μιλάει για μια δημοκρατία στο εσωτερικό των «από πάνω», μεταξύ των «δισεκατομμυριούχων» και των «εκατομμυριούχων», μεταξύ της μεγαλοαστικής τάξης και των μικρομεσαίων, όπως λέγαμε παλιά. Μόνο που οι εξελίξεις με την ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης και της Ρομποτικής παραπέμπουν σε μια νέα επανάσταση σε όλα τα επίπεδα. Η προοπτική του κόσμου είναι η επιστροφή στην δουλοκτητική κοινωνία και στην καλύτερη περίπτωση στη Δημοκρατίας της αρχαίας Αθήνας, ή αλλιώς μια λαϊκή Δημοκρατία όπου οι νέες τεχνολογικές δυνατότητες θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για την απαλλαγή των πολλών από την Ανάγκη και το «άχθος». Μια τέτοια δημοκρατική κοινωνία θα περιλαμβάνει ανθρώπους της Δημιουργίας και της φροντίδας της Φύσης. Αυτός θα είναι ένας κόσμος καλοσύνης, όπως έλεγε ο Κροπότκιν, και όχι εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ένας κόσμος όπου δεν θα υπάρχουν οι «από πάνω» και οι «από κάτω», ούτε δισεκατομμυριούχοι ούτε εκατομμυριούχοι, ούτε άνεργοι, ούτε αόρατοι και εξαθλιωμένοι άνθρωποι που ξεριζώνονται για να επιβιώσουν, ούτε άνθρωποι που γίνονται κρέας για τους πυραύλους γενοκτόνων, μήτε σκλάβοι στα ορυχεία Κοβαλτίου, ούτε σύγχρονοι δουλοπάροικοι, που όπως και στην εποχή του Τολστόι θα «σκέφτονται όπως και τα αφεντικά τους», και μάλιστα θα τα ψηφίζουν ανανεώνοντας την εξουσία πάνω τους!
Για να υπάρξει η δεύτερη προοπτική απαιτείται μια επανάσταση "από τα κάτω" η οποία θα διεκδικήσει τον κοινωνικό έλεγχο των νέων ψηφιακών τεχνολογιών και την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου…

artinews.gr

Προσοχή στη Γερμανία, υπερεξοπλίζεται για τρίτη φορά!

Κι αυτό, χωρίς καμία αντίδραση. Ερήμην μας παρατηρούμε μια Γερμανία να γιγαντώνεται οικονομικά και εξοπλιστικά. Η Γερμανία είναι οικονομικά και σε πληθυσμό η μεγαλύτερη χώρα της Ε.Ε.

του Λεωνίδα Χρυσανθόπουλου 

Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία υποχρεώθηκε από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών της 28ης Ιουνίου του 1919 σχεδόν να αφοπλιστεί, μειώνοντας τον στρατό της σε 100.000 ενώ της απαγορεύτηκε να έχει αεροπορία. Με την πάροδο του χρόνου, άρχισε κρυφά στην αρχή και φανερά μετά το 1933 που ανέλαβε ο Χίτλερ να εξοπλίζεται χωρίς καμία αντίδραση από τα κράτη που την είχαν νικήσει, κυρίως από την Αγγλία και τη Γαλλία. Έτσι μπόρεσε να ξεκινήσει πανέτοιμη τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα της, η Γερμανία υποχρεώθηκε από τη Συμφωνία του Πότσνταμ της 1ης Αυγούστου του 1945 στη διαίρεση της χώρας σε ζώνες κατοχής, στην κατάργηση των ενόπλων δυνάμεών της και στη δραστική μείωση της βιομηχανικής της παραγωγής ώστε να μην μπορεί να παράγει εξοπλισμούς. Με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και του πολέμου στην Κορέα το 1950 τα μέτρα αυτά χαλαρώνουν, αίρονται οι περιορισμοί στην βιομηχανία και ιδίως ως προς τον χάλυβα κι επιτρέπεται σταδιακά ο εξοπλισμός της. Το 1955, η Γερμανία γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ.
Με τη Συνθήκη της Τελικής Διευθέτησης του Θέματος της Γερμανίας το 1990 (ονομάστηκε και Συνθήκη 2+4) έγινε πρόβλεψη για ορισμένα περιοριστικά μέτρα ως προς τους εξοπλισμούς της Γερμανίας. Το άρθρο 3 της Συνθήκης απαγορεύει τη χρήση ή την παρασκευή πυρηνικών, βιολογικών και χημικών όπλων ενώ η ενωμένη πλέον Γερμανία παραμένει συμβαλλόμενο μέρος της Συνθήκης περί μη διασποράς πυρηνικών όπλων. Στο ίδιο άρθρο προβλέπεται ότι ο γερμανικός στρατός δεν θα μπορεί να υπερβεί τα 370.000 άτομα. Το άρθρο 5 απαγορεύει τη στάθμευση ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και την τοποθέτηση πυρηνικών όπλων στον χώρο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Κι όμως, ενώ η Γερμανία ήταν υπεύθυνη για τους δύο καταστροφικούς για την ανθρωπότητα παγκοσμίους πολέμους, ενώ της επιβλήθηκαν πολλές κυρώσεις από τις νικήτριες δυνάμεις και θα περίμενε κανείς από τα ευρωπαϊκά κυρίως κράτη να έχουν στραμμένη την προσοχή τους σε μια χώρα που είχε επιδείξει δύο φορές πολεμοχαρή ένστικτα, βρισκόμαστε το 2025, με αφορμή το Ουκρανικό, μπροστά σε ένα ισχυρό γερμανικό κράτος, έτοιμο να διαθέσει σχεδόν 1 τρισ. ευρώ για εξοπλιστικές δαπάνες και να διαδραματίσει, γιατί όχι και εδαφικά, ένα σοβαρό ρόλο στη διεθνή πολιτική σκηνή. Κι αυτό, χωρίς καμία αντίδραση από παντού. Και, αναλύουμε:
Μετά την εκλογή του προέδρου Τραμπ και την πρόθεσή του να σταματήσει τη βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ουκρανία και να μεσολαβήσει για το τέλος του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, τα κράτη-μέλη κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης ένιωσαν ανασφάλεια και ξεκίνησαν τις διαδικασίες για τη δημιουργία μιας κοινής ευρωπαϊκής άμυνας για την προστασία της Ευρώπης από άγνωστους εχθρούς, ορίζοντας στην πραγματικότητα τη Ρωσία ως τον πρώτο και πιο επικίνδυνο εχθρό. Σ’ αυτά τα πλαίσια, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία διετέλεσε και υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, υπέβαλε στις 4 Μαρτίου 2025 το σχέδιο «Rearm Europe» του οποίου το όνομα άλλαξε μετά από την αντίδραση της Ιταλίας και της Ισπανίας σε «Readiness 2030».
Ο προϋπολογισμός αυτού του σχεδίου ανέρχεται σε 800 δισ. ευρώ και η πρόβλεψη είναι ότι η Γερμανία θα πάρει τη μερίδα του λέοντος. Κερδισμένη θα είναι επίσης η Γερμανία (όπως και η Ελλάδα σ’ αυτή την περίπτωση) και από την ρήτρα διαφυγής που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθώς θα επιτρέπει στα κράτη-μέλη (για τους σκοπούς του σχεδίου) μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία για την αύξηση των αμυντικών δαπανών τους χωρίς να παραβιάζονται οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας.
Η Γερμανία είναι οικονομικά και σε πληθυσμό η μεγαλύτερη χώρα της Ε.Ε.. Το ΑΕΠ της ήταν το 2024 κατά 50% μεγαλύτερο απ’ αυτό της Γαλλίας που είναι η δεύτερη πιο ισχυρή χώρα της Ε.Ε.. Η Γερμανία αποτελεί την μοναδική μεγάλη χώρα της Ευρώπης που δεν είναι υπερδανεισμένη καθώς το χρέος της ανέρχεται σε περίπου 62,5% του ΑΕΠ της. Μ’ αυτή την έννοια, κάνοντας χρήση της ρήτρας διαφυγής για τις δαπάνες άμυνας και υποδομών του σχεδίου «Readiness 2030» η χώρα αυτή θα υλοποιήσει ένα τεράστιο πρόγραμμα 500 δισ. ευρώ για τις υποδομές κι άλλα 500 δισ. ευρώ για την άμυνά της. Η συνεργασία της Γερμανίδας προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με το Βερολίνο ως προς το θέμα αυτό θεωρείται αυτονόητη αν λάβει κανείς υπόψιν ορισμένες προτάσεις του σχεδίου που ευνοούν περισσότερο τη Γερμανία.
Κάπως έτσι και ερήμην μας λοιπόν παρατηρούμε εμείς οι λαοί της Ευρώπης μια Γερμανία να γιγαντώνεται οικονομικά και εξοπλιστικά, με τους κυβερνήτες μας να σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στον κίνδυνο «να ξυπνήσει το τέρας». Κι αυτό είναι πολύ πιθανόν να συμβεί αν η κλυδωνιζόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση διαλυθεί και η Ιστορία επαναληφθεί, όπως καμιά φορά το συνηθίζει.
Για μας τους Έλληνες μάλιστα η περίπτωση γίνεται ολοένα και πιο ενδιαφέρουσα καθώς πλησιάζει η 6η Απριλίου, επέτειος της γερμανικής εισβολής στη χώρα μας το 1941, ημερομηνία που μας προτρέπει να θυμηθούμε ότι το Βερολίνο εξακολουθεί να αρνείται να μας καταβάλει το 1 τρισ. ευρώ και πλέον (με τους τόκους) που μας οφείλει από την περίοδο της Κατοχής για αποζημιώσεις, επανορθώσεις και κατοχικά δάνεια. Όσες είναι με λίγα λόγια οι προγραμματισμένες εξοπλιστικές του δαπάνες, οι επικίνδυνες.

-------------------------------------------------------------------
Ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδος στην Αρμενία, την Πολωνία, τον Καναδά, ως Γ.Γ. του ΟΣΕΠ (2006-12) και ως Γενικός Διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών. Για την αντιμνημονιακή του αντίσταση του αφαιρέθηκε με προεδρικό διάταγμα το 2013 ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, που του επεστράφη το 2016.

Πηγή: kosmodromio.gr

Κομπάζουν χωρίς ντροπή

Τάσος Παππάς

Μαθήματα πολιτικής σοβαρότητας και δημοσιονομικής σύνεσης επιχειρεί να δώσει η κυβέρνηση. Είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος:

● «Δεν μπορεί μια κυβέρνηση να ασκεί οικονομική πολιτική με όρους επικοινωνίας και δημοφιλίας». Μα αυτό κάνει συστηματικά από τη μέρα που ανέλαβε να διαχειριστεί τις δημόσιες υποθέσεις. Κάθε φορά που βρίσκεται σε δύσκολη θέση, είτε εξαιτίας λανθασμένων επιλογών που θυμώνουν την κοινωνία είτε εξαιτίας χοντράδων που διαπράττουν ο πρωθυπουργός και οι υφιστάμενοί του, ανακοινώνει κάποια φιλολαϊκά μέτρα -κυρίως επιδόματα με ημερομηνία λήξης- προκειμένου να σταματήσουν οι γκρίνιες στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας και να ηρεμήσουν οι οπαδοί της, οι οποίοι ούτε μπορούν ούτε θέλουν να την υπερασπιστούν με το φλογερό πάθος που το έκαναν τον πρώτο καιρό.

● «Δεν θα μπει στη λογική τού δώσ’ τα όλα». Μα αυτό κάνει με επιμονή, με τη διαφορά ότι τα δίνει όλα στις οικονομικές ελίτ που τη στηρίζουν και τη χρηματοδοτούν και στα δικά της παιδιά. Το πελατειακό κράτος, που η συντηρητική παράταξη έχτισε και η σημερινή κυβέρνηση υποσχέθηκε πως θα το ξηλώσει, περνάει τις καλύτερες μέρες του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δίκτυα κολλητών παντού. Καθεστώς. Τα δίνει όλα στον ΣΕΒ, τα δίνει όλα στους τραπεζίτες, τα δίνει όλα στους φίλους της επιχειρηματίες με τις απευθείας αναθέσεις, κι ας είναι πολλοί εξ αυτών του σχοινιού και του παλουκιού, δεν ενοχλεί τους εφοπλιστές, χαϊδεύει τους ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ, κανακεύει τους πετρελαιάδες, διορίζει παντού όσους έχουν κομματική ταυτότητα, κλείνει τα μάτια στις μπαγαποντιές και τις παρανομίες των ανθρώπων της, πουλάει κοψοχρονιά τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας. Πιστεύουν ότι είναι το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας και δεν θα διστάσουν να κάνουν ό,τι γουστάρουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Αγνωστη λέξη γι’ αυτούς η αυτοκριτική, παλιομοδίτικη πρακτική η λογοδοσία.

● «Εμείς θέλουμε η χώρα, όντας στο 2025, να κοιτάξει τους πολίτες για το τώρα, για το ’35, το ’45, για το παρόν και το μέλλον». Το παρόν το βιώνουμε. Η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση στον κατάλογο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο θέμα της αγοραστικής δύναμης. Τέτοια επιτυχία! Το μέλλον, αν κρίνουμε από τις πολιτικές που εφαρμόζει, θα είναι για τα λαϊκά στρώματα μεσίστιο. Σε καμία φάση της ιστορίας της η συντηρητική παράταξη δεν συνέδεσε τ’ όνομά της με την κοινωνική δικαιοσύνη και τον περιορισμό των ανισοτήτων. Λαϊκιστές κατά την άποψή της όσοι μιλούν για κοινωνική δικαιοσύνη, δημαγωγοί όσοι ζητούν εξάλειψη των ανισοτήτων γιατί οι ανισότητες, σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο ευαγγέλιο που προσκυνά, είναι η κανονικότητα στις σύγχρονες κοινωνίες. Σταθερά υποστήριζε και υποστηρίζει τους πλούσιους, όχι μόνο αυτούς που ανήκουν στην εθνική αστική τάξη (ολιγάριθμη μερίδα έτσι κι αλλιώς), αλλά και τους ραντιέρηδες, τους κομπραδόρους, τα παρασιτικά στρώματα που απομυζούν χωρίς ενοχές το κράτος, το οποίο όπως λένε σιχαίνονται γιατί δεν αφήνει το χέρι της ελεύθερης αγοράς να λειτουργήσει χωρίς εμπόδια.

● «Να μην επιστρέψουμε στη δεκαετία του '80, ούτε στη δεκαετία των μνημονίων». Η δεκαετία του ’80, δηλαδή η δεκαετία του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν κακή για την πλειονότητα των πολιτών. Αντιθέτως. Και στο θεσμικό και στο οικονομικό επίπεδο. Αυξήθηκαν οι μισθοί, αυξήθηκαν οι συντάξεις, δημιουργήθηκε το Εθνικό Σύστημα Υγείας, πήραν ανάσα οι κάτοικοι αυτής της χώρας κι ας λένε σήμερα οι οργανικοί διανοούμενοι του συστήματος, ανάμεσά τους και μερικοί με αριστερή καταγωγή, ότι ήταν μια χαμένη δεκαετία επειδή δανειστήκαμε και χρεωθήκαμε. Η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός της Ανδρέας Παπανδρέου είναι πολύ ψηλά στην εκτίμηση των πολιτών μέχρι σήμερα. Η δική τους κυβέρνηση παρέδωσε τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας το 2009 και η κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ άφησε το 2015 άδεια ταμεία στην κυριολεξία, για να μην κρατήσει πολύ η αριστερή παρένθεση και να τα βρουν σκούρα οι «κατσαπλιάδες».

Ανάγωγα

Ο Τραμπ στηρίζει τη Λεπέν. Κουβέντα όμως δεν έχει πει για την περιπέτεια του Ιμάμογλου. Ιδεολογικές συγγένειες.

www.efsyn.gr

Στάθης Σταυρόπουλος: Παγιδευμένοι σε ένα διαρκές παράλογο

Ο σκιτσογράφος και αρθρογράφος Στάθης, ο Στάθης Σταυρόπουλος, μιλώντας στον 98.4 αναλύει με την οπτική του πως οι πολίτες σε συνθήκες παρακμής στη Δύση με ένα σύστημα που μετατρέπει την Δημοκρατία και τους θεσμούς της, σε αυταρχισμό και επιλογές αλά καρτ σε βάρος των πολλών, οδηγεί τις κοινωνίες σε ένα διαρκές παράλογο.  Από τις εξελίξεις στη Γαλλία και την οικονομία πολέμου στην Ευρώπη με τα απομεινάρια μίας ούλτρα woke ατζέντας, έως την γραφειοκρατική απολυταρχία των Βρυξελλών και την Ελληνική εκδοχή του διπλού  οφέλους για ένα πολιτικό σύστημα που μόνη του έννοια είναι η επιβίωση του, έξω από τις υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες.  Όπως σημειώνει, τα Τέμπη είναι η διαχρονική επιτομή των ευθυνών ενός συστήματος που κυβερνά την χώρα έχοντας  διασφαλίσει μέσω του Συντάγματος με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, το ακαταδίωκτο του,  είτε εφαρμόζοντας τον νόμο είτε υπερβαίνοντας τον. 

ΜΜΕ: Μέσα Μηδενικής Εμπιστοσύνης…

Μόνο τα ΜΜΕ έμειναν σταθερά στον πάτο, με τα ίδια απολύτως νούμερα.

Χρήστος Ξανθάκης

Στον Χάντερ Τόμπσον ξανά. Εκεί καταφεύγω, όταν χάνω τη μπάλα με τα media και τις παραφυάδες τους. Σε κάτι που είχε γράψει πριν από σαρανταριά χρόνια (αγέννητος ήμουν τότε!), δεν θυμάμαι που ακριβώς, αλλά θυμάμαι ότι πήγαινε κάπως έτσι:
“Στο μέλλον, η ανάγκη για δημοσιογράφους που κατέχουν το αντικείμενό τους, θα είναι μεγαλύτερη από ποτέ”.
Το βλέπουμε ήδη, τώρα που εκκολάφθηκε από το αυγό του φιδιού η Τεχνητή Νοημοσύνη και τρέχει ο κάθε πικραμένος να ζητήσει τις συμβουλευτικές και επεξηγηματικές υπηρεσίες της. Στα πανεπιστήμια θα φάνε το πρώτο φαπίδι, δεν είναι μακριά και η αγκωνιά στη δημοσιογραφία. Κόκκαλα θα σπάσουνε παλικάρια και γοργόνες μου, ιδίως τώρα που η εμπιστοσύνη στα ΜΜΕ δεν ξύνει απλώς τον πάτο στο βαρέλι. Από κάτω έχει βγει και βολτάρει για το μάγμα στο κέντρο της γης…
Και πάμε πίσω στο κείμενο της Δευτέρας, όπου κατέγραφα τα ευρήματα ερεύνης της Metron Analysis για την εμπιστοσύνη στους Θεσμούς, η οποία δημοσιεύθηκε στο “Βήμα:

Όχι ότι πρέπει να είναι υπερήφανες η Εκκλησία, η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη για τα σκορ τους (μάλλον σε σκωρ, φέρνουν…), αλλά τα ΜΜΕ ρε φίλε, γαμάνε και δέρνουνε!

Άκου -67 στον Δείκτη Εμπιστοσύνης και μάλιστα με το πιο υψηλό ποσοστό στο “δεν εμπιστεύομαι καθόλου”, 48 % παρακαλώ, με δεύτερο το Τραπεζικό Σύστημα (αχ, Γιάνη!) στο 41 %.
Και τα “εμπιστεύεται απόλυτα” τα ΜΜΕ ένα γλίσχρο 2 %, να μας και να ξερνάς…
Κάτσε, όμως, γιατί έχω κι άλλα στοιχεία από τη δημοσκόπηση της Metron Analysis.
Βλέπω, ας πούμε, ότι τα ΜΜΕ τα εμπιστεύονται δυο φορές περισσότερο οι γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες (άξιον ανάλυσης, προσωπικά δεν καταλαβαίνω το λόγο), ότι το χαμηλότερο σκορ Εμπιστοσύνης τους δίνει η Generation X (λογικό, μια και έχει πατσαβουριαστεί απ’ τη μεγάλη παραμύθα του λάιφσταϊλ) και το υψηλότερο η Silent Generation, οι άνω των ογδόντα ετών δηλαδή, που προφανώς ακόμη θυμούνται τις ένδοξες εποχές της “Ελευθεροτυπίας” και διατηρούν την εντύπωσή ότι το φάντασμά μας θα ξαναζήσει…
Μην ξεχάσω και την πολιτική τοποθέτηση των ερωτηθέντων, σε σχέση με την Εμπιστοσύνη που δείχνουν στα ΜΜΕ. Όσοι και όσες ψηφίσανε Νέα Δημοκρατία στις Ευρωεκλογές του 2024, τους δίνουν τον υψηλότερο βαθμό (καθόλου παράλογο, αφού τα media τους αγαπάνε τους γαλάζιους), ακολουθούμενοι από όσους το ρίξανε στο ΠΑΣΟΚ (αναμενόμενο, μιας και οι πράσινοι δεν έχουν φάει καμιά σοβαρή μπιστολιά) και τα καϊνάρια της Ελληνικής Λύσης που προφανώς εμπιστεύονται τα “μέσα” και την τηλεοπτική παρουσία του Βελόπουλου. Συριζαίοι, από την άλλη, Κουκουέδες και “λοιποί” βγάζουν καντήλες όταν ακούνε για Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Να πω ότι δεν το περίμενα, ψέματα θα πω…
Οπότε;
Οπότε, όσο πάει αυτό πράγμα, χαλάει αντί να στρώνει. Ένα χρόνο τώρα που τρέχει την έρευνα η Metron Analysis, όλοι οι άλλοι θεσμοί έχουν τα σκαμπανεβάσματά τους. Έως και οι Τράπεζες πήγαν από το +12 του περυσινού Δείκτη Εμπιστοσύνης στο +14 το Μαρτιάτικο. Μόνο τα ΜΜΕ έμειναν σταθερά στον πάτο, με τα ίδια απολύτως νούμερα. Δεν γυρνάει το ματσάκι με δυο λόγια και το θέαμα θυμίζει εκείνα τα γήπεδα όπου χάνει η γηπεδούχος πέντε-μηδέν από τους φιλοξενούμενους και αδειάζουν οι εξέδρες από το εξηκοστό λεπτό. Και να το κατέχεις το αντικείμενό σου Χάντερ, δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι έχει πια νόημα…

newpost.gr

Το «κόμμα του πολέμου» οργανώνεται με επίκεντρο την Ευρώπη

Διαρκής πόλεμος απέναντι στη Ρωσία ‒ Κάθε συνεννόηση τορπιλίζεται ‒ Η Τουρκία σε ρόλο εταίρου της «ευρωπαϊκής ασφάλειας», παίζει σε όλα τα ταμπλό 

του Κώστα Δημητριάδη

Η βαθύτατη κρίση του σχεδίου της παγκοσμιοποίησης που έφερε στην εξουσία το κύμα Τραμπ, μας εισάγει με γρήγορους ρυθμούς σε μια νέα φάση. Στο πλαίσιο αυτής της νέας υπό διαμόρφωση κατάστασης, τα δυτικά κέντρα που προώθησαν τη γραμμή της μετωπικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, στην Ουκρανία σε όλη την περίοδο 2014-2022, με σκοπό την αποδυνάμωση ή και διάλυσή της –οι Δημοκρατικοί / Μπάιντεν, οι νεοσυντηρητικοί του βαθέος κράτους των ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες που προσδέθηκαν σταδιακά στο άρμα τους‒ τώρα ταμπουρώνονται στην Ευρώπη. Διαμορφώνουν ένα «κόμμα του πολέμου» (και της πολεμικής οικονομίας).

«Ευρωπαϊκά» βήματα επίσπευσης συγκρότησης του «κόμματος του πολέμου»
Η κατάσταση που διαμορφώνεται δεν προέκυψε βέβαια σαν «κεραυνός εν αιθρία». Έχει το βάθος και την προετοιμασία της σε όσα έγιναν τουλάχιστον από το 2014 μέχρι σήμερα. Όμως σήμερα αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Δύο αντιθετικές πορείες κάνουν την εμφάνισή τους. Από τη μια το σύστημα εξουσίας Τραμπ προωθεί επιταχυνόμενα μια κατεύθυνση συνεννόησης με τη Ρωσία. Και δείχνει ότι επείγεται υπό το βάρος των δυτικών αδιεξόδων στο ουκρανικό μέτωπο με τη Ρωσία. Από την άλλη, η «Ευρώπη» προωθεί τώρα ένα τεράστιο σχέδιο επανεξοπλισμού της (ReArm Europe) και στη συνέχεια σπεύδει να υιοθετήσει μια «Λευκή Βίβλο για το μέλλον της ευρωπαϊκής Άμυνας» που την εισηγήθηκε η κομισιόν της φον ντερ Λάιεν και της ανεκδιήγητης ΥΕΠΞ Κ. Κάλας και την ενέκρινε το ευρωκοινοβούλιο με ισχυρή πλειοψηφική (πάντως όχι καθολική) εκπροσώπηση όλων των πτερύγων. Ένα πρωτοφανές πολεμοκάπηλο κείμενο. Απειλές / εχθροί ορίζονται σε πρώτο πλάνο η Ρωσία και στη σειρά ακολουθούν το Ιράν, η Κίνα, η Β. Κορέα και όποιος άλλος ήθελε προβάλει αξιώσεις αυτονομίας απέναντι σε μια Ευρώπη / φρούριο. 
Προωθείται η στρατιωτικοποίηση όλων των πλευρών της κοινωνικής ζωής. Το κείμενο καταγγέλλει εκ προοιμίου και δηλώνει την αποστροφή του απέναντι σε κάθε ιδέα συνεννόησης με τη Ρωσία για μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας. Ειδικότερα δηλώνει ρητά την πρόθεση του ευρωταλαντισμού να τορπιλίσει τις σχετικές πρωτοβουλίες Τραμπ. Είναι γεμάτο από αποσπάσματα σαν το παρακάτω, που αναφέρονται σε μια «ειρήνη» μέσω ενός ολοκληρωτικού πολέμου κατίσχυσης: «…εξεύρεση μιας ειρηνικής λύσης στον πόλεμο που να βασίζεται στον πλήρη σεβασμό της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, στις αρχές του διεθνούς δικαίου (!), στη λογοδοσία για τα εγκλήματα πολέμου καθώς και στην καταβολή αποζημιώσεων από τη Ρωσία… παροτρύνοντας την ΕΕ και τα κράτη-μέλη της να συμμετάσχουν στη δημιουργία ισχυρών μελλοντικών εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία (βλέπε ανάπτυξη ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων εκεί και είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ)». Συνοπτικά μαζεμένοι όλοι οι αναφερόμενοι όροι, περιγράφουν μιαν ολοκληρωτική ήττα της Ρωσίας, την αλλαγή καθεστώτος της κ.λπ.
Κατ’ αρχάς πρόκειται για την απόλυτη χρεωκοπία του ευρωενωσιακού σχεδίου. Αυτού που διακήρυσσε ότι αντλούσε την νομιμοποίησή του στη βάση της εγγύησης που παρείχε για τερματισμό της εποχής πολέμων επί ευρωπαϊκού εδάφους. Αυτό τώρα επιδιώκεται να μετατραπεί σε μια μηχανή μόνιμου πολέμου που αν αφηνόταν να εξελιχθεί θα οδηγούσε στον αφανισμό των ευρωπαϊκών λαών. 
Κατά δεύτερον, ο πόλεμος γίνεται το όχημα για τις ρεβάνς των αγγλο-γαλλικο-γερμανικών ιμπεριαλισμών –πλήθος οι απειλές που δέχεται η «Ευρώπη»(!)‒ στην Αφρική (κυρίως Γαλλία), στη Μ. Ανατολή (όλοι) αλλά και στην Μαύρη Θάλασσα (πρωτίστως και διαχρονικά η Βρετανία) και στην Αρκτική (όπου η κόντρα δεν είναι μόνο με τη Ρωσία αλλά και με τις ΗΠΑ). Αυτοί βέβαια οι ιμπεριαλισμοί που φαίνονται πολύ ξεδοντιασμένοι σήμερα, δεν έχουν πάψει να ασκούν τον κακοποιό τους ρόλο. Σαν τις ύαινες που ακολουθούν τους λέοντες για μερίδιο στη λεία. 
Κατά τρίτον, τόσο η «Λευκή Βίβλος» όσο και όλα τα πρόσφατα «ευρωπαϊκά» κείμενα, μηνύματα και πρωτοβουλίες (οι ανεκδιήγητοι Στάρμερ, Μακρόν, Φον Ντερ Λάιεν, Κ. Κάλας και οι λοιπές περσόνες της καμαρίλας των Βρυξελλών) δεν χάνουν ευκαιρία να κάνουν λόγο για υβριδικές πολεμικές απειλές («ψευδείς ειδήσεις» και ο αντισυστημισμός που τους απειλεί και τον αποδίδουν στον υβριδικό πόλεμο Ρώσων, Κινέζων, Ιρανών και όποιου άλλου «εχθρού»). 
Ο πόλεμος γίνεται το όχημα για την επιβολή ενός εξτρεμιστικού «κεντρώου» απολυταρχισμού στο εσωτερικό (βλέπε κατάργηση του αποτελέσματος των εκλογών όπως στη Ρουμανία και μια ολόκληρη «Βίβλο» άλλων μεθοδεύσεων). Προωθείται, ένας χωρίς ιστορικό προηγούμενο, υστερικός αντιρωσισμός, η προσπάθεια ανάπτυξης κλίματος ρωσοφοβίας και της αίσθησης μιας επικείμενης κατάστασης πολέμου που «αφορά όλη την Ευρώπη». Και επιπλέον προωθείται ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας. Μια εντελώς πραγματική απειλή, ένα ανάθεμα για την ειρήνη, τη δημοκρατία και τον ανθρώπινο πολιτισμό που υποτίθεται ότι είχε αντιμετωπιστεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Η πολεμική οικονομία. Τα λεφτά και πού θα βρεθούν
Η μαυρίλα της «Λευκής Βίβλου» αρχίζει καλώντας όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. να δεσμεύσουν για τον «πύθο των Δαναΐδων» ενός χωρίς τέλος εξοπλισμού της Ουκρανίας, τουλάχιστον το 0,25% του ΑΕΠ τους!. Σε πρώτη φάση! Από τα 800 δισ. του πακέτου που προβλέπει το ReArm Europe τα περισσότερα θα προέλθουν από δάνεια που σημαίνει αύξηση του δημόσιου χρέους στις πλάτες των λαών. Λέει τα πάντα η κατάργηση μόνο για τις στρατιωτικές δαπάνες των φρένων του χρέους. Η Γερμανία, αφού πρώτα στραγγάλισε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο με τον ζουρλομανδύα του χρέους που επέβαλε, τώρα τον καταργεί για τον «καλό σκοπό» της αντιμετώπισης της ρωσικής απειλής!
Η Ελλάδα από την πλευρά της έχει ήδη αδειάσει τις αποθήκες στρατιωτικών εφοδίων της και έχει απογυμνώσει τα συστήματα άμυνας των νησιών της. Πέραν των παραπάνω, στο στόχαστρο έχουν μπει, το κοινωνικό κράτος που τώρα πλέον ανοιχτά αποκαλείται ντροπιαστική πολυτέλεια (από τον γ.γ. του ΝΑΤΟ Μ. Ρούτε και πληθώρα πρόθυμους πολεμοκάπηλους ανά την Ευρώπη, καθώς και από τους κολαούζους τους στη χώρα μας), αλλά και οι καταθέσεις και τα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών ταμείων ανά την Ευρώπη. Τεράστια ποσά αρκετών τρισ. ευρώ που «ο πόλεμος» γίνεται η ευκαιρία της καταλήστευσής τους.
Συνοπτικά, η ακραία αντικοινωνικότητα των γιατί και των διότι της πολεμικής οικονομίας που θα κληθούν να πληρώσουν, φτωχοποιούμενοι, οι ευρωπαϊκοί λαοί (εκτός κι αν βρουν τη δύναμη να αντιταχθούν εγκαίρως και επαρκώς): η μετακύλιση του τεράστιου κόστους των μεγάλων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που πάνε να επιβληθούν με ετικέτα την «πολεμική οικονομία» και του αντίστοιχα τεράστιου κόστους των βίαιων ανακατατάξεων ισχύος που συντελούνται εντός του δυτικού στρατοπέδου. 
Ανάμεσά τους, κρυμμένο πίσω από τον «ευγενή» τίτλο «προώθηση της ενιαίας ευρωπαϊκής κεφαλαιαγοράς», το αναμενόμενο όργιο συγχωνεύσεων / εξαγορών και εν τέλει διόγκωσης της χρηματιστικοποίησης (και άρα τελικά μιας διόγκωσης του χρέους και από αυτήν την οδό). Αλλά και η χρηματοδότηση των συγκρούσεων που έχει εξαπολύσει η Δύση εντός της και εκτός της, προκειμένου να επιβραδύνει την αποδρομή της.

Ο παράγοντας Τουρκία. Η τουρκική απειλή αλλάζει κλίμακα
Λίγα λόγια για ένα κρίσιμο, για τη χώρα μας, ζήτημα. Η Τουρκία αναβαθμίζεται σε εταίρο της «ενιαίας ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας». Διαμορφώνεται μια πολύ ασύμμετρη εις βάρος μας κατάσταση. Στους σχεδιασμούς αναδασμών που προωθούνται απ’ όλες τις πλευρές και σε όλα τα μέτωπα παίζει η Τουρκία. Στους αγγλικούς (πρωτίστως σ’ αυτούς), στους γερμανικούς (βραχίονας προβολής ισχύος προς τη Μ. Ανατολή αλλά και αρχιτεκτονική τριγωνικών σχέσεων με τη Ρωσία μέσω Τουρκίας), στους γαλλικούς επίσης (Α. Μεσόγειος, Αφρική), αλλά και στους αμερικανικούς, ακόμη και στους ρωσικούς (ένα θέμα που χρειάζεται τη δική του ξεχωριστή προσοχή). 
Υπ’ αυτούς τους όρους, η «ενιαία ευρωπαϊκή άμυνα» εξελίσσεται σε θανάσιμη παγίδευση. Ο ενιαίος (και με κατάργηση του βέτο) καθορισμός του εχθρού (Ρωσία) κινδυνεύει να ανατινάξει εντελώς τις δυνατότητες αντιμετώπισης της μόνης για τη χώρα μας πραγματικής τουρκικής απειλής. Η συμπεριφορά των ελληνικών ελίτ είναι παράγοντας που ενισχύει πλέον όχι μόνο την παραδοσιακή υποτέλεια και εξάρτηση από τη Δύση, αλλά την (δημόσια και κυνικά άλλωστε ομολογούμενη πλέον) δορυφοροποίηση από την Τουρκία. Που η ισχύς της τώρα μάλλον πιστεύουν ότι τους επιτρέπει να κρύβονται πίσω της.

Πηγή: edromos.gr

Βρετανικά σχολεία ακυρώνουν τον εορτασμό του Πάσχα για χάρη του Ισλάμ!

Πρωτοσέλιδο του γαλλικού περιοδικού «Le Figaro Magazine» με τίτλο «Ταξίδι στο Βελγιστάν» και υπότιτλο «Πώς το Ισλάμ επιβλήθηκε στο Βέλγιο» κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον εξισλαμισμό και της Γαλλίας

Από την Μαρία Δεναξά, εφημερίδα «Εστία της Κυριακής»

Μετά την εορτή των Χριστουγέννων, όπου απαγορεύτηκαν οι φάτνες, οι στολισμοί στους δρόμους, αλλά και οι ευχές που παραπέμπουν στη γέννηση του Θεανθρώπου, μια άλλη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης, το Πάσχα, επιχειρείται μεθοδικά και με ύπουλο τρόπο να διαγραφεί από τη συλλογική συνείδηση, όπως και οι παραδόσεις που το συνοδεύουν, στο όνομα μιας δήθεν άψυχης ουδετερότητας. Στον οδοστρωτήρα της πολιτικής ορθότητας, ένα δημοτικό σχολείο στη Βρετανία ακύρωσε τον ετήσιο εορτασμό και τη λειτουργία του Πάσχα «για να σεβαστεί τις διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις».

Το Norwood Primary School στο Eastleigh του Hampshire ενημέρωσε γονείς, κηδεμόνες και μαθητές ότι φέτος δεν θα πραγματοποιηθούν ούτε η παραδοσιακή παρέλαση με τα πασχαλινά καπέλα, ούτε και η πασχαλινή λειτουργία. Η διευθύντρια του σχολείου, Στέφανι Μάντερ, εξήγησε στην επιστολή της πως η απόφαση αυτή ελήφθη για να διαμορφωθεί ένα πιο «συμπεριληπτικό περιβάλλον» που θα τιμά και θα σέβεται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις όλων των μαθητών και των οικογενειών τους.

Ωστόσο, πολλοί γονείς εξέφρασαν την αγανάκτηση τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χαρακτηρίζοντας την απόφαση «ντροπιαστική» και «χαοτική». Μερικοί, μάλιστα, αναρωτήθηκαν αν η επόμενη κίνηση θα είναι και η πλήρης κατάργηση των Χριστουγεννιάτικων εορτασμών, ό,τι, τέλος πάντων, έχει απομείνει απ’ αυτήν τη γιορτή.

Το σχολείο, το οποίο δεν έχει θρησκευτική ταυτότητα και δέχεται μαθητές ηλικίας τριών έως 11 ετών, υπεραμύνθηκε της επιλογής του, υποστηρίζοντας ότι θέλει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου όλοι οι μαθητές νιώθουν ευπρόσδεκτοι, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους.

Αντί για τους εορτασμούς του Πάσχα, η Εβδομάδα των Προσφύγων

Η επιστολή της Στεφανί Μάντερ, διευθύντριας του σχολείου, αναρτήθηκε σε μια ομάδα στο Facebook, όπου ένας από τους γονείς σχολίασε: «Θα νόμιζα ότι το καλύτερο θα ήταν να γιορτάζουμε τα πάντα, όχι τίποτα». Ένα άλλο άτομο έγραψε: «Δεν το καταλαβαίνω προσωπικά. Οι γονείς είχαν πάντα την επιλογή να μην παρευρεθούν στις χριστιανικές γιορτές. Το σχολείο ήταν πάντα ποικιλόμορφο και δεκτικό σε όλους».

Η Στεφανί Μάντερ ανέφερε ότι το σχολείο, αντί για το Πάσχα σκοπεύει να γιορτάσει την Εβδομάδα Προσφύγων τον Ιούνιο. «Κατανοούμε ότι αυτή η αλλαγή μπορεί να είναι απογοητευτική για ορισμένους, ειδικά για εκείνους που έχουν αγαπήσει αυτές τις παραδόσεις όλα αυτά τα χρόνια. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι αυτή η απόφαση ευθυγραμμίζεται με τις αξίες μας για συμπερίληψη και σεβασμό στη διαφορετικότητα. Εξερευνούμε εναλλακτικούς τρόπους για να γιορτάσουμε τα επόμενα χρόνια την εποχή μας, με έναν τρόπο που θα περιλαμβάνει όλα τα παιδιά και θα αντικατοπτρίζει την πλούσια πολιτισμική ποικιλομορφία της κοινότητάς μας. Εκτιμούμε την κατανόηση και την υποστήριξή σας καθώς πραγματοποιούμε αυτή τη μετάβαση. Αν έχετε οποιεσδήποτε ερωτήσεις ή ανησυχίες, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με το γραφείο του σχολείου. Σας ευχαριστούμε για τη συνεχή υποστήριξή σας», υπογραμμίζει στην ανακοίνωσή της η διευθύντρια. The British Patriotστο X

Στην ιστοσελίδα του σχολείου αναφέρεται πως: «Καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους, σημαντικές γιορτές στη ζωή των παιδιών και της σχολικής κοινότητας τιμώνται και γιορτάζονται μαζί. Αυτές περιλαμβάνουν τις δυο πολύ σημαντικές εορτές στο Ισλάμ (τη γιορτή της διακοπής της νηστείας και τη γιορτή της Θυσίας), τη γιορτή του ινδουισμού Diwali, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Σε αυτές τις περιόδους, το σχολείο καλωσορίζει μέλη της ευρύτερης σχολικής κοινότητας, τα οποία ηγούνται σχολικών συγκεντρώσεων και μαθησιακών δραστηριοτήτων με τα παιδιά για να μοιραστούν μαζί τους τις πεποιθήσεις τους».

Το Norwood Primary School αξιολογήθηκε ως «καλό» σε όλες τις κατηγορίες σε έλεγχο του οργανισμού επιθεώρησης της εκπαίδευσης (Ofsted) τον Σεπτέμβριο του 2024, εκτός από την κατηγορία «αποτελέσματα για παιδιά και μαθητές», η οποία κρίθηκε ότι «χρειάζεται βελτίωση». Αυτό ήταν συνέπεια έντονων αντιδράσεων που προκάλεσε πέρυσι μια άλλη διευθύντρια σχολείου στο Hampshire, όταν ζήτησε να αφαιρεθούν όλες οι αναφορές στα Χριστούγεννα από μια παραδοσιακή εορταστική παντομίμα που προοριζόταν για 126 μικρούς μαθητές. Οι γονείς τότε είχαν καταδικάσει την απόφαση να μην συμπεριληφθεί τίποτα σχετικό με τη χριστιανική γιορτή, ώστε η εκδήλωση να είναι «συμπεριληπτική» για παιδιά όλων των θρησκειών.

Η παραπάνω ιστορία αποδεικνύει πως η σταδιακή αποδόμηση των παραδόσεων μας στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης ουδετερότητας και συμπερίληψης, δεν είναι ένδειξη προόδου, αλλά παραίτησης. Όταν η «συμπερίληψη» μετατρέπεται σε διαγραφή της ευρωπαϊκής και θρησκευτικής μας ταυτότητας, τότε δεν πρόκειται για σεβασμό, αλλά για επιβολή μιας ανυπόφορης ομοιομορφίας. Αντί να αγκαλιάζουμε τη διαφορετικότητα, θυσιάζουμε τις ρίζες και τις παραδόσεις μας στον βωμό της πολιτικής ορθότητας. Πόσο ακόμα θα ανεχτούμε την ισοπέδωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού μας κι ότι αυτός πρεσβεύει στο όνομα μιας αμφίβολης «ανεκτικότητας»;

Ταξίδι στο «Βελγιστάν»

Στη γειτονική Γαλλία, ένα πρωτοσέλιδο του περιοδικού Le Figaro Magazine της προηγούμενης εβδομάδας έχει προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων. Με τίτλο «Ταξίδι στο Βελγιστάν» και υπότιτλο «Πώς το Ισλάμ επιβλήθηκε στο Βέλγιο», το περιοδικό που κυκλοφορεί μαζί με τη γνωστή εφημερίδα «Le Figaro» που πρόσκειται στην κεντροδεξιά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον εξισλαμισμό και της Γαλλίας, ενώ εκφράζει ανησυχία για την απώλεια της παραδοσιακής ταυτότητας των Γάλλων, όπως άλλωστε επιχειρείται και στη Βρετανία, με την προσπάθεια της κατάργησης από το σχολικό εορτολόγιο, της γιορτής του Πάσχα. Philip Claeysστο X

Στο Βέλγιο, η συμμαχία που ηγείται ο Φλαμανδός συντηρητικός Μπαρτ ντε Βέβερ υποσχέθηκε να αλλάξει την κατάσταση, αλλά η βελγική κοινωνία φαίνεται να βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα στην πίεση της woke κουλτούρας και του ισλαμισμού. Οι Βρυξέλλες, η πρωτεύουσα της Ευρώπης, αλλάζουν με γοργούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια και σε τίποτα δεν θυμίζουν ευρωπαϊκή επικράτεια. Ο ισλαμισμός και ο κοινοτισμός κερδίζουν έδαφος με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Για παράδειγμα, στο κέντρο της πόλης, κοντά στο σταθμό Gare du Nord, στο δήμο Σκάρμπεκ, φιλοξενούνται δύο παράλληλοι κόσμοι, οι οποίοι συνυπάρχουν, χωρίς όμως να αλληλεπιδρούν.

Στη μία πλευρά, η οδός Αέρσχοτ είναι γεμάτη από βιτρίνες πορνείων, με τα κορμιά των ιερόδουλων να εκτίθενται σαν εμπορεύματα προς τους περαστικούς. Από την άλλη, η οδός Μπραμπάντ προσφέρει μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα, με εμπορικά καταστήματα που προβάλλουν το «ιερό» και τη θρησκεία, την ώρα που τα στρωμένα χαλιά και τα θρησκευτικά βιβλία προετοιμάζουν τους πιστούς για την προσευχή.

Σε πολλά σημεία η «ισλαμική οικονομία» κυριαρχεί, με καταστήματα και υπηρεσίες που εξυπηρετούν όχι μόνο τους μουσουλμάνους, αλλά και τους ισλαμιστές, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του γαλλικού περιοδικού. Αυτή η κατάσταση αποτυπώνεται στην εικόνα μιας νεαρής γυναίκας που ξεφυλλίζει ένα βιβλίο, στο οποίο μια κοπέλα εξηγεί γιατί φοράει το τζιλμπάμπ, την παραδοσιακή ενδυμασία που φορούν πολλές Mουσουλμάνες και καλύπτει ολόκληρο το σώμα από τον λαιμό και τα χέρια μέχρι τα πόδια, συχνά συνδυασμένο με μαντίλα, για να καλύψει και το κεφάλι.

Σε αρκετές περιοχές της βελγικής πρωτεύουσας το Ισλάμ επιβάλλεται στους δημόσιους χώρους, αλλά και στις συνειδήσεις. Ολοένα και περισσότερες γυναίκες, εκ των οποίων πολλά νεαρά κορίτσια, κυκλοφορούν έχοντας καλυμμένο το πρόσωπο και το σώμα τους. Τα περισσότερα καταστήματα είναι κοινοτικά και η απουσία ποικιλομορφίας και διαφορετικότητας είναι κάτι παραπάνω από έντονη.

Οι βελγικές Αρχές θα έπρεπε να φροντίσουν να διατηρήσουν μια ισορροπία, αλλά δεν το κάνουν. Ο εξισλαμισμός προοδεύει και οι Βέλγοι, από φόβο μήπως κατηγορηθούν για ισλαμοφοβία, σωπαίνουν και προτιμούν να κοιτάζουν αλλού, όπως άλλωστε γίνεται στη Γαλλία, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

Πάντως, από τις κατηγορίες δεν γλύτωσε το περιοδικό Le Figaro Magazine, που είναι ένα από τα λιγοστά στο σύνολο της ευρωπαϊκής επικράτειας που τόλμησε να αναδείξει τη ραγδαία αλλοίωση και θυσία του ευρωπαϊκού πολιτισμού μας στο βωμό των επιβαλλόμενων πολυπολιτισμικών απαιτήσεων και της «συμπερίληψης», που γίνονται εις βάρος αποκλειστικά και μόνο των πολιτιστικών και θρησκευτικών μας καταβολών. Το έντυπο κατηγορήθηκε για ξενοφοβία, ρατσισμό, ρητορική μίσους, για ακροδεξιά τάση και ότι επικεντρώθηκε στον ισλαμισμό, αποκαλώντας το Βέλγιο «Βελγιστάν», για να «τονώσει τις πωλήσεις του».

Βελγιστάν, Γαλλιστάν, Ελλαδιστάν, Ευρωπαϊστάν…

Η κατάσταση στις Βρυξέλλες, όπως περιγράφεται στο άρθρο του Le Figaro Magazine, θυμίζει την κατάσταση σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως για παράδειγμα στην Αθήνα, ειδικά γύρω από την Ομόνοια και το κέντρο, όπου η παρουσία μεταναστευτικών πληθυσμών από χώρες όπως το Αφγανιστάν και το Πακιστάν είναι έντονη και προκαλεί ανησυχία στους κατοίκους.

Όπως και στις Βρυξέλλες, έτσι και στην Αθήνα, ορισμένες περιοχές του κέντρου μοιάζουν να βρίσκονται σε μια συνεχώς εξελισσόμενη κατάσταση, όπου η παρουσία αυτών των κοινοτήτων και η αύξηση της ισλαμικής επιρροής έχουν προκαλέσει μια αίσθηση αλλοίωσης του ελληνικού πολιτισμού.

Αν και η πολιτιστική πολυμορφία είναι συνήθως ένα θετικό φαινόμενο, η έλλειψη ισχυρής ενσωμάτωσης αυτών των κοινοτήτων, η απομόνωσή τους σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση της παραδοσιακής ελληνικής ταυτότητας, προκαλούν ανησυχία σε όσους έχουν ανεπτυγμένη την εθνική συνείδηση. Στην Ομόνοια, για παράδειγμα, είναι δύσκολο να περιπλανηθείς χωρίς να νιώσεις ότι υπάρχουν περιοχές που κυριαρχούνται από μια συγκεκριμένη πολιτιστική και θρησκευτική κοινότητα.

Όμως, ο φόβος να κατηγορηθεί κάποιος για «ισλαμοφοβία» και στην Ελλάδα έχει καταστεί τόσο ισχυρός, που πολλοί προτιμούν να σιωπούν και να παρατηρούν τη διαδικασία από απόσταση, φοβούμενοι ότι θα βρεθούν στο στόχαστρο όσων υποστηρίζουν την πολυπολιτισμικότητα.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ακύρωσε την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) που χαρακτήριζε την Τουρκία ως «ασφαλή τρίτη χώρα» για αιτούντες διεθνή προστασία από χώρες όπως η Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και η Σομαλία. Η απόφαση ελήφθη λόγω της έλλειψης επαρκούς τεκμηρίωσης για τον χαρακτηρισμό της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας, ενώ διαπιστώθηκε ότι οι διεθνείς πηγές δεν αξιολογήθηκαν σωστά με βάση τα νομικά κριτήρια.

Αυτό σημαίνει ότι οι αιτούντες άσυλο από τις συγκεκριμένες χώρες δεν θα προωθούνται στην Τουρκία και τα αιτήματά τους θα εξετάζονται μεμονωμένα, ακυρώνοντας και τις αποφάσεις των Ανεξάρτητων Επιτροπών Προσφυγών που τούς απέρριπταν.

newsbreak.gr

Οι καρεκλοκένταυροι οδηγούν την Ευρώπη στο γκρεμό

της Ελένης Σαββάκη

H ΕΕ που έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης το 2012 σήμερα στηρίζει παντοιοτρόπως τον χαμένο πόλεμο στην Ουκρανία, μέχρι πτώσεως και του τελευταίου Ουκρανού, μέχρι απώλειας και της τελευταίας σπιθαμής της ουκρανικής γης.

Και διερωτάται ο απλός Ευρωπαίος πολίτης: Εάν οι ΗΠΑ μαζί με την Ευρώπη δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει την Ρωσία, πως είναι δυνατόν να φαντάζονται von der Leyen, Macron‎‎, Starmer‎‎ και Merz ότι θα μπορέσει μόνη της η Ευρώπη να νικήσει την Ρωσία, χωρίς τις ΗΠΑ; Άραγε, ζητάει ο Macron ευρωπαϊκά χρήματα για να εξελίξει την πυρηνική του δύναμη για να καλύψει την Ευρώπη απέναντι στην Ρωσία, όπως δηλώνει, ή απλά προσπαθεί να αλλάξει την δυσοίωνη τύχη του στο εσωτερικό της Γαλλίας;

Και μήπως ο Starmer με την εμπλοκή του στα της ΕΕ προσπαθεί να αντιστρέψει το Brexit για να αναστήσει την εκλιπούσα δημοφιλία του; Όσο για τον Merz, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα πριν ακόμα αναλάβει την καγκελαρία, γιατί το 2022 η Γερμανία είχε 263.000 άστεγους ενώ το 2023 οι άστεγοι ξεπέρασαν τους 530.000, και γιατί το τέταρτο τρίμηνο του 2024 πτώχευσαν γερμανικές 4.215 εταιρείες που κάλυπταν 38.000 θέσεις εργασίας, σύμφωνα με το Halle Institute for Economic.

Δεν γνωρίζουν οι Βρυξέλλες και οι Ευρωπαίοι ηγέτες που ευαγγελίζονται την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που σήμερα πλέον στοχεύουν την ειρήνη, ότι η εξάρτηση από τις ΗΠΑ του ευρωπαϊκού αμυντικού εξοπλισμού είναι τεράστια, από τα αμερικανικά ανταλλακτικά μέχρι τις δορυφορικές συνδέσεις επικοινωνίας και τις ενημερώσεις λογισμικού; Δεν γνωρίζουν ότι το 55% των εισαγωγών οπλικών συστημάτων στην Ευρώπη μεταξύ 2019 και 2023 είναι από τις ΗΠΑ; Ότι πάνω από το ήμισυ των εξελιγμένων πολεμικών αεροσκαφών της Ευρώπης, όπως τα F-35 και τα F-16, αγοράζονται από τις ΗΠΑ; Και ότι αν οι ΗΠΑ σταματήσουν την υποστήριξη, ο εξοπλισμός μπορεί να σταματήσει να λειτουργεί;

Δεν γνωρίζει ο Starmer ότι τα υποβρύχια στα οποία βασίζεται το βρετανικό δόγμα πυρηνικής αποτροπής έχουν βαλλιστικούς πυραύλους οι οποίοι μισθώνονται από τις ΗΠΑ, όπου και επιστρέφουν για συντήρηση; Και ότι οι δοκιμές πυραύλων διεξάγονται υπό την εποπτεία των ΗΠΑ; Αγνοεί ο Starmer ότι τα τελευταία οκτώ χρόνια, η Βρετανία έχει αναγνωρίσει δημόσια δύο αποτυχημένες δοκιμές πυρηνικών πυραύλων; Εν ολίγοις, δεν γνωρίζουν οι καρεκλοκένταυροι της Ευρώπης ότι οι ΗΠΑ μπορούν να απενεργοποιήσουν πολλά από τα όπλα της Ευρώπης; Προς τι οι κενές υποσχέσεις στους δυστυχείς Ουκρανούς;

Επέρχεται διάλυση της ΕΕ;

Η εγκατάλειψη της Ευρώπης από τις ΗΠΑ επιβεβαιώνει την οικονομική και γεωστρατηγική συρρίκνωση της αμερικανικής αυτοκρατορίας και την παρακμή της Δύσης. Άλλωστε, εφόσον οι ΗΠΑ αποφάσισαν να συμμαχήσουν με την Ρωσία, δεν χρειάζονται πλέον την Ευρώπη ως ζώνη προφύλαξης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Επί 80 χρόνια οι ΗΠΑ ήταν υπεύθυνες για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής τάξης, και τώρα η ΕΕ αναγκάζεται να απογαλακτιστεί, και μοιάζει να επέρχεται η διάλυσή της. Όσο οι ΗΠΑ έδιναν εντολές στην ΕΕ τα κράτη/μέλη έμοιαζαν ενωμένα. Με την απόσυρση του εντολέα αποικιοκράτη, η εντολοδόχος αποικία διχάστηκε.

Και η Κομισιόν, που δεν εκλέγεται από τους Ευρωπαίους πολίτες και δεν λογοδοτεί σε αυτούς, λειτουργεί πλέον ως το Βαθύ Κράτος των Βρυξελλών, προσπαθώντας να χειριστεί την διχασμένη Ευρώπη. Παράδειγμα εξαιρέσεων στην “κοινή” πολιτική που προσπαθεί να επιβάλλει η von der Leyen αποτελεί η Ισπανία για την Παλαιστίνη και η Ουγγαρία για τη Ρωσία. Και με τους δασμούς των ΗΠΑ αναδεικνύονται καίριες ρωγμές στην “ενότητα” σχετικά με το εμπόριο, διότι οι διάφορες ευρωπαϊκές χώρες είναι εκτεθειμένες με διαφορετικό τρόπο στην αντίποινα των Βρυξελλών στον εμπορικό πόλεμο που άνοιξε ο Trump. Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και Ιρλανδία, που εκτίθενται περισσότερο στους δασμούς που έχει απειλήσει ο Trump για το αλκοόλ, επικρίνουν την von der Leyen που καταφεύγει μονομερώς σε δεύτερη σειρά δασμών στα αμερικανικά προϊόντα.

Ο “συνασπισμός προθύμων” υπέρ της Ουκρανίας, που προτείνεται από Άγγλους, Γάλλους, και Τούρκους, σημαίνει αυτόματα κατακερματισμένη Ευρώπη, παρακάμπτοντας τις υπάρχουσες ευρωπαϊκές οργανωτικές δομές. Και είναι απαράδεκτο ότι η ΕΕ επιδιώκει να προχωρήσει σε στρατηγικές συμφωνίες με την Τουρκία, η οποία κατέχει το 37% της Κύπρου επί πενήντα έτη, απειλεί την Ελλάδα με casus beli, και αμφισβητεί τα ευρωπαϊκά σύνορα.

Γιατί δαιμονοποιείται η Ρωσία

Και διερωτάται κανείς, γιατί αργότερα δεν θα γίνει συνασπισμός προθύμων ενάντια σε όποιο κράτος/μέλος δεν υπακούει στις κεντρικές εντολές ή στις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις; Αν και ο κύριος στόχος του βαθέος κράτους είναι άλλος, είναι η ανάπτυξη της στρατιωτικής βιομηχανίας της Ευρώπης. Και προκειμένου να πεισθούν οι Ευρωπαίοι πολίτες για την ανάγκη μείωσης των κοινωνικών παροχών και αύξησης των φόρων υπέρ της ανάπτυξης της στρατιωτικής βιομηχανίας, πρέπει να υπάρξει ένας επικίνδυνος εχθρός.

Κατά συνέπεια, όλο και περισσότερο δαιμονοποιείται η Ρωσία ως μέγιστη απειλή της Ευρώπης, παρόλο που απελευθέρωσε την Ευρώπη από τη ναζιστική Γερμανία στον Β’ΠΠ, και παρόλον ότι έκτοτε δεν απείλησε ούτε κάποια Δυτική χώρα ούτε την ασφάλεια του κόσμου. Μάλιστα, κάποιες κυβερνήσεις κρατών/μελών της ΕΕ εκδίδουν «οδηγούς επιβίωσης» σε πυρηνικό πόλεμο και κατασκευάζουν πολεμικά καταφύγια, προσπαθώντας να πείσουν τους Ευρωπαίους πολίτες για την δήθεν επερχόμενη ρωσική επίθεση. Οι Ρώσοι προ των πυλών! Εν τούτοις, η ΕΕ παραμένει διχασμένη ακόμα και μετά την κατασκευή του φανταστικού επικίνδυνου εχθρού Putin.

Το πολεμικό εγκόλπιο που οι Βρυξέλλες βάφτισαν “Λευκή Βίβλο και που αναφέρεται στο μέλλον της ευρωπαϊκής άμυνας, συντάχθηκε από τον Ευρωπαίο επίτροπο για την άμυνα Λιθουανό Andrius Kubilius και την επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Εσθονή Kaja Kallas. Παρουσιάστηκε από την Κομισιόν στις 19/3/2025, και συζητήθηκε στην Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 20-21/3/2025. Τονίζει την απειλή από την Ρωσία και την ενίσχυση της Ουκρανίας. Περιλαμβάνει το επιθετικό μάλλον παρά αποτρεπτικό πρόγραμμα “ReArm Europe”, που έχει στόχο την ενίσχυση της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας. Τ

Tο ενδιαφέρον είναι ότι στην σύνοδο κορυφής, οι Ευρωπαίοι ηγέτες διαφώνησαν μεταξύ τους σχεδόν σε όλες τις προτάσεις στο ζήτημα της Ουκρανίας. Δεν βγήκε κοινή δήλωση στήριξης της Ουκρανίας, λόγω άρνησης της Ουγγαρίας. Η πρόταση της Kaja Kallas περί δέσμευσης της ΕΕ να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία ύψους 40 δισ. ευρώ εντός του 2025 δεν ενεκρίθη. Επίσης δεν ενεκρίθη το αίτημα του Ζελένσκι για άμεση βοήθεια στην Ουκρανία με νέο πακέτο 5 δισ. ευρώ, λόγω άρνησης Γαλλίας και Ιταλίας παρόλον ότι οι χώρες αυτές ανήκουν στη “συμμαχία των προθύμων”.

Δεν συμφώνησαν ούτε ποιος θα είναι ο εκπρόσωπος της Ευρώπης, προσβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την Ύπατη Εκπρόσωπο της EE για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής Εσθονή Kaja Kallas η οποία άλλωστε δηλώνει ότι δεν πιστεύει στην διπλωματία και επιθυμεί να διαλύσει την Ρωσία. Στην εν λόγω σύνοδο εκφράστηκε για άλλη μια φορά ο ανυπόστατος φόβος περί επίθεσης της Μόσχας σε κράτη/μέλη της ΕΕ, καθώς και οι βάσιμες αμφιβολίες για την προστασία της Ευρώπης από τις ΗΠΑ.

Ολοταχώς προς αύξηση χρέους

Το σχέδιο “ReArm Europe/επανεξοπλισμός Ευρώπης” ανακοίνωσε η von der Leyen μετά από “σύνοδο” με παρόντα 12 μόνον από τα 27 κράτη/μέλη της ΕΕ, στην οποία μάλιστα συμμετείχαν τέσσερα κράτη που δεν ανήκουν στην ΕΕ. Και βέβαια, μια απόφαση αύξησης της αμυντικής χρηματοδότησης της ΕΕ αναδεικνύει την παραβίαση της εθνικής αμυντικής κυριαρχίας, την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών/μελών. Στην συνέχεια, το αρχικό σχέδιο της von der Leyen “επανεξοπλισμός Ευρώπης” άλλαξε ονομασία με μία περισσότερο εύηχη “προετοιμασία 2030” προκειμένου να συγκινηθούν οι Ευρωπαίοι πολίτες σχετικά με την σκοπιμότητα αύξησης των αμυντικών δαπανών σε βάρος των κοινωνικών παροχών και των προγραμμάτων λιτότητας και περικοπών που θα ακολουθήσουν.

Το εν λόγω σχέδιο περιλαμβάνει (α) την διανομή 150 δισ. ευρώ σε χαμηλότοκα δάνεια από την ΕΕ και (β) την κινητοποίηση 650 δισ. ευρώ από τους εθνικούς προϋπολογισμούς, με χαλάρωση των κανόνων χρέους, για την αγορά όπλων και πυρομαχικών για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της Ευρώπης εναντίον της φανταστικής ρωσικής απειλής. Και υπάρχουν σοβαρές τριβές σχετικά με το εάν επιτευχθεί έκδοση κοινού χρέους (δηλαδή ευρωομολόγων) από τα 27 κράτη/μέλη ή εάν η χρηματοδότηση των αμυντικών δαπανών θα επιβαρύνει περαιτέρω τα δημοσιονομικά (χρέος και έλλειμμα) του κάθε κράτους. Οικονομολόγοι ειδοποιούν ότι αυτή η χαλάρωση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας θα αυξήσει δραματικά το δημόσιο χρέος στα κράτη/μέλη.

Εν ολίγοις η ΕΕ με το προτεινόμενο έργο, και την δημιουργία νέου τεράστιου ακάλυπτου χρέους, προσπαθεί αλόγιστα να βοηθήσει κάποια άμεση οικονομική ανάπτυξη επειδή η οικονομία της βυθίζεται. Αντί να επενδύσει σε ψηφιακή βιομηχανοποίηση, ξοδεύει περίπου ένα τρισ. για αμυντικό εξοπλισμό, και μάλιστα σε εποχή πυρηνικών δυνάμεων.

-------------------------------------------------------------

Η Ελένη Σαββάκη είναι oμότιμη καθηγήτρια Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και expert contractor για κρίση ερευνητικών προγραμμάτων στην ΕΕ. Σπούδασε Ιατρική και μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφίες επί 10 χρόνια στο Columbia University και στο National Institutes of Health των ΗΠΑ, στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, και στο Collège de France στο Παρίσι. Η έρευνά της σχετίζεται με τη λειτουργία του εγκεφάλου. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 70 άρθρα σε διεθνή νευροεπιστημονικά peer-reviewed περιοδικά. Το ερευνητικό της έργο έχει περισσότερες από 4.000 αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία. Είναι ιδρυτικό μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Γερμανικού Χρέους προς την Ελλάδα και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία: “Οι Παράλληλοι Εαυτοί μας και το Βουβό Δεξί Ημισφαίριο” (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1989), “Τα γερμανικά εγκλήματα και τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα” (Εκδόσεις Παπαζήση, 2024), “German crimes and Germany’s debts to Greece”, και “Η δύση της Δύσης και η ανατολή της Ανατολής” (Εκδόσεις Παπαζήση, 2024).

Πηγή: slpress.gr

Απόστολος Αποστόλου: Δημοκρατίες με την δικαιοσύνη ενεργή σε πολιτικές αποφάσεις

Ο Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας, Απόστολος Αποστόλου, μιλώντας στον 98.4 με αφορμή και τις εξελίξεις στη Γαλλία με την Μαρί Λεπέν, αναφέρεται στο πως η εκφυλισμένη πλέον γραφειοκρατία των Βρυξελλών μαζί με τις ηγεσίες των επίσης εκφυλισμένων δυτικών δημοκρατιών, επιβάλλουν αλά καρτ αποφάσεις για πολιτικές δυνάμεις που αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία τους.

Όπως σημειώνει, η περίπτωση Λεπέν που καταδικάζεται για διασπάθιση ευρωπαϊκών κονδυλίων για αλλότριους σκοπούς μισθοδοσίας, δεν είναι η εξαίρεση στη λειτουργία των ευρωβουλευτών, όμως η στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων, αναδεικνύει ότι η δικαιοσύνη λαμβάνει όχι μόνο ποινικές αλλά και πολιτικές αποφάσεις, την ώρα που το καθεστωτικό σύστημα, με αυτό τον τρόπο φουσκώνει με αέρα περαιτέρω με μια τέτοια απόφαση, τα πανιά της ακροδεξιάς στη Γαλλία. 

Αρχηγός χωρίς… περιβραχιόνιο...

 

Η Ντάμα

Α ρε έρμε ο Μητσοτάκη, ποιος να στο έλεγε ότι τελικά θα σου ετοίμαζαν τέτοιο χουνέρι οι βουλευτές και οι υπουργοί σου. Τελείωσαν τα ψωμιά σου και θα πέσεις, όταν πέσεις, με κρότο. Όπως ακριβώς... είχαν προβλέψει οι αντίπαλοί σου. Με κρότο πήρες τα ηνία της Νέας Δημοκρατίας, μετά από εκείνη την εκλογική διαδικασία – παρωδία, συνοδευόμενη από αλληλοκατηγορίες και αιχμές και ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα ήσουν τρίτος στις δημοσκοπήσεις κι αρκετά μακριά από τον δεύτερο, Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Με κρότο θα γίνει και η αντικατάστασή σου. antonis kelaidonisστο X

*** Οι εποχές που ο Μητσοτάκης έλεγχε την Κοινοβουλευτική Ομάδα, το υπουργικό συμβούλιο, τους πάντες στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Πειραιώς τελείωσαν. Πιο πολλοί είναι πλέον αυτοί που δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν, παρά οι υποστηρικτές του. Και το καλύτερο είναι ότι το ξέρει και ο ίδιος. Αρχηγός χωρίς… περιβραχιόνιο, για να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους.

*** Ο Νίκος Δένδιας πραγματοποίησε στο Πεντάγωνο τη μεγαλύτερη αντικυβερνητική συγκέντρωση μετά απ’ αυτές για τα Τέμπη. Κανείς δεν κοίταγε, όπως έμαθα, το εξαιρετικά κατά τα άλλα μνημείο. Όλοι συζητούσαν το πότε θα επιστρέψει σπίτι του ο Μητσοτάκης. Το ρολόι μετρά αντίστροφα και ο υπουργός Άμυνας έχει πλέον στη «φαρέτρα» του και τον Κώστα Καραμανλή, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, αλλά και το βαρύ πυροβολικό της δεξιάς «πολυκατοικίας», τον Αντώνη Σαμαρά.

*** Αυτό όμως δεν ήταν το μοναδικό χτύπημα που δέχθηκε ο περήφανος γόνος. Στο ημερολόγιο του έχει σίγουρα γράψει και για την ερώτηση των 11 βουλευτών της ΝΔ για τις επιθετικές αγορές στη Θράκη με τουρκικά κεφάλαια. Και ετοιμάζονται κι άλλες όπως μαθαίνω.

*** Και καπάκι βγαίνουν αρκετοί βουλευτές, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, αλλά και δύο υπουργοί του, ο Άδωνις Γεωργιάδης (στον οποίο έχει επιβληθεί εμπάργκο) και ο Βασίλης Κικίλιας, να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους επειδή οι ένστολοι δεν θα δουν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς την αύξηση που θα δουν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Δηλαδή μια από τις «δεξαμενές» των ψηφοφόρων της ΝΔ. Δεν θα κάνουν αντάρτικο, δα, για τους συνταξιούχους ή τους άνεργους. Να είμαστε και λογικοί, μην είμαστε και πλεονέκτες. Ο Δημοσχάκης κατέθεσε μάλιστα και ερώτηση, έτσι για να έχει πιο θεσμικό χαρακτήρα η όλη φάση. Ιανστο X

*** Τσαντίστηκε τόσο ο πρωθυπουργός που έριξε άκυρο στην προγραμματισμένη επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας και έβαλαν στο κτήριο της οδού Αριστοτέλους για δεύτερη φορά τα γλυκά στο ψυγείο. Να δείτε που ο Άδωνις θα του το φυλάει και δεν θα παραγγείλει άλλα γλυκά, αλλά θα του βγάλει τα ίδια, τα οποία εν τω μεταξύ θα έχουν χαλάσει.

*** Ενδεχομένως να σκεφτεί κάποιος, ότι εντάξει δεν τα πάει καλά μέσα, αλλά τα πάει καλά έξω. Συναντήθηκε με τον Νετανιάχου στο Ισραήλ. Μπορεί οι Ένοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ να έχουν σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους, εκ των οποίων οι 17.400 παιδιά και δεκάδες δημοσιογράφους, μπορεί ο πρώτος πολίτης της χώρας να είναι καταζητούμενος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά παραμένει πρωθυπουργός του Ισραήλ. Και η Ελλαδίτσα μας θέλει τέτοιους συμμάχους, ανεξάρτητα απ’ όλα τα άλλα. Όσο σημαντικά ή ασήμαντα είναι. Α!  Το καλύτερο είναι ότι ο Παύλος Μαρινάκης μας ενημέρωσε ότι ο Μητσοτάκης επιδίωξε να συναντηθεί και με τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, τον Μαχμούντ Αμπάς, αλλά δεν βόλεψαν οι ώρες...Chris Avramidisστο X

documentonews.gr

Αντίθετο αποτέλεσμα

Μιχάλης Ψύλος 

• mpsilos@naftemporiki.gr

Dura lex sed lex, ο νόμος είναι σκληρός, αλλά είναι νόμος. Αποκλείοντας την Μαρίν Λε Πεν ως υποψήφια του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού στις προεδρικές εκλογές του 2027, οι τρεις Γάλλοι δικαστές εφάρμοσαν το νόμο.
Οι οπαδοί της Λε Πεν υποστηρίζουν ότι στόχος είναι να εξαλειφθεί από την πολιτική σκηνή η υποψήφια πρόεδρος της Γαλλίας που θα μπορούσε να συγκεντρώσει το 37% των ψήφων στον πρώτο γύρο.
Υπάρχουν πάντως κάποια ερωτήματα, τα οποία θέτουν διάσημοι νομικοί στη Γαλλία, που είναι μάλιστα και σφοδροί αντίπαλοι της άκρας δεξιάς: Γιατί, για παράδειγμα, άλλοι πολιτικοί, όπως ο σημερινός πρωθυπουργός της Γαλλίας Φρανσουά Μπαϊρού είχε αθωωθεί στο παρελθόν, έχοντας διαπράξει ως ευρωβουλευτής επίσης, ακριβώς το ίδιο αδίκημα της υπεξαίρεσης ευρωπαϊκών κονδυλίων, για την πληρωμή συνεργατών του στη Γαλλία;
Το αποτέλεσμα της ποινής είναι άμεσο και ουσιαστικά σβήνει τις προεδρικές φιλοδοξίες της Μαρίν Λε Πεν, καθώς το δικαστήριο διέταξε προσωρινά εκτελεστέα την απόφαση. Χωρίς να περιμένει το αποτέλεσμα της έφεσης.
Μήπως αυτό υπονομεύει το τεκμήριο της αθωότητας, ακόμη και σε μια ενοχοποιητική υπόθεση;

Το τεκμήριο της αθωότητας
Το τεκμήριο της αθωότητας δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Πώς θα αποκατασταθεί για παράδειγμα, η ζημιά εάν το ΣτΕ αναιρέσει τελικά αυτή την απόφαση;
Το δικαστήριο επικαλέστηκε μάλιστα τον κίνδυνο υποτροπής για να δικαιολογήσει την άμεση εκτέλεση της απαγόρευσης στην Λε Πεν να είναι υποψήφια στις προεδρικές εκλογές.
Ποιος είναι ο κίνδυνος υποτροπής; Η Μαρίν Λε Πεν δεν είναι πλέον βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επομένως δεν έχει τα μέσα να επαναλάβει το αδίκημα, σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο. Ποιος μπορεί να πιστέψει σοβαρά ότι υπάρχει ένας τόσο άμεσος κίνδυνος;

«Πολιτική απόφαση;»
Μήπως λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί αν αυτή η απόφαση έχει πολιτικό χαρακτήρα; Οπως υποστηρίζουν η Λε Πεν και οι στενοί συνεργάτες της.
Και τελικά μήπως ενισχύσει την άνοδο της Ακροδεξιάς, αντί να ανακόψει την πορεία της προς το Ελιζέ;
Σε κάθε περίπτωση, η καταδίκη της Λε Πεν για υπεξαίρεση κονδυλίων της ΕΕ, είναι σωστή. Αλλά, η απαγόρευση της προεδρικής υποψηφιότητάς της, όχι.
Αυτή η απόφαση είναι ο χειρότερος τρόπος για να απαλλαγούν κάποιοι από τη Μαρίν Λε Πεν. Όσοι θέλουν να κρατήσουν την άκρα δεξιά μακριά από την εξουσία,πρέπει να αντιμετωπίζουν την πολιτική της και δεν μπορεί να είναι χαρούμενοι με τη χρήση μόνο, δικαστικών μεθόδων.

«Καύσιμο» στη δυσαρέσκεια
Κορυφαίοι αναλυτές, που είναι μάλιστα αντίπαλοι του ακροδεξιού λαϊκισμού, λένε πώς η απόφαση θα ωφελήσει τελικά το κόμμα της Λε Πεν. Θα βγάλει την άκρα δεξιά στους δρόμους…
Θα μπορούσε μάλιστα να ριζοσπαστικοποιήσει το εκλογικό σώμα της Λεπέν πριν από το 2027. Και να οδηγήσει στην εκλογή του διαδόχου της Λε Πεν-του 29χρονου ανερχόμενου «αστέρα» της άκρας δεξιάς, Ζορντάν Μπαρντελά.
Ο αριστερός ηγέτης Ζαν Λικ Μελανσόν που είναι σκληρός αντίπαλος της Λε Πεν, υποστήριξε  τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να αποφανθούν οι πολίτες αν πρέπει να απαγορευτεί το δικαίωμα του εκλέγεσθαι.
Αλλιώς, μπορεί η εξέλιξη αυτή να λειτουργήσει ως «καύσιμο» που θα πυροδοτήσει την αγανάκτηση σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Και θα δώσει επιχειρήματα στην άκρα δεξιά να μιλά για συνωμοσίες. Οχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλη την Ευρώπη.

www.naftemporiki.gr

Οι αστείες δικαιολογίες από τον ανακριτή των Τεμπών για τη μη κατάθεση επιζώντων

Δεν εμπιστεύεται την κρίση των επιζώντων ο Σωτήρης Μπακαΐμης, σύμφωνα με επιζήσασα του εγκλήματος των Τεμπών....

ΕΦΣΥΝ

Σοκάρει η νέα καταγγελία επιζήζασας των Τεμπών που έρχεται στο φως της δημοσιότητας και αναδεικνύει τους χειρισμούς της υπόθεσης του εγκλήματος των Τεμπών από τον εφέτη ανακριτή Λάρισας, Σωτήρη Μπακαΐμη.
Η Αλεξάνδρα Τσακίρη αποκάλυψε στο Documento, πως ο κ. Μπακαΐμης ερωτώμενος για το λόγο που δεν κάλεσε ως μάρτυρες για κατάθεση τους επιζώντες των Τεμπών ανέφερε δίχως ίχνους δισταγμού πως «δεν εμπιστεύομαι την κρίση των επιζώντων, γιατί πολλοί είναι σε σοκ».
Η κ. Τσακίρη είναι μεταξύ των δέκα περίπου επιζώντων που με δική τους πρωτοβουλία κατέθεσαν έγγραφη μαρτυρία στο OpenGov, εξαναγκάζοντας ουσιαστικά τον ανακριτή να τους καλέσει ενώπιόν του και να καταθέσουν, ενώ πρέπει να τονιστεί πως ο ανακριτής έχει καλέσει για κατάθεση μόλις έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που επέζησαν της σύγκρουσης.
Το γεγονός αυτό, η μη κλίση επιζώντων για κατάθεση, είχε αναδειχθεί προσφάτως από δικηγόρους συγγενών θυμάτων των Τεμπών για να υποδείξουν μεμπτούς δικαστικούς χειρισμούς, προκαλώντας βέβαια και την έκπληξη του κοινού αισθήματος.
Σημειώνεται πως ο κ. Μπακαΐμης έχει δειχθεί μηνύσεις από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών για παραλείψεις και για τις ενέργειες του κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, ενώ οι συγγενείς έχουν ζητήσει την αποπομπή του από την υπόθεση.
«Με ενοχλεί η κοροϊδία»
Στον εφέτη ανακριτή κατέθεσε σήμερα ο Θωμάς Κωστίδης, ο οποίος επέβαινε στο τρίτο βαγόνι της επιβατικής αμαξοστοιχίας το βράδυ της τραγωδίας των Τεμπών.
«Εμένα η ζωή μου είχε σταματήσει και προσπαθώ τώρα να πάρω λίγο τη ζωή στα χέρια μου» δήλωσε στους δημοσιογράφους έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Λάρισας ο κ. Κωστίδης περιγράφοντας  στη συνέχεια τις στιγμές που βίωσε τα πρώτα λεπτά μετά την σύγκρουση.
«‘Άκουγα φωνές, κραυγές για βοήθεια.  Ο τρόμος και το σοκ που είχαμε πάρα πολλοί επιβάτες. Υπήρχε κόσμος αφού βγήκαμε που καθόταν και κοίταζε τη φωτιά. Ήταν σε σοκ» ανέφερε ο κ. Κωστίδης ενώ σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το τί είναι αυτό που τον ενοχλεί στην υπόθεση δύο χρόνια μετά απάντησε μεταξύ άλλων την «κοροϊδία» σχετικά με την υπόθεση του μπαζώματος.

efsyn.gr