Ο Θωμάς Μόσχος, ένας νέος άνθρωπος του πρωτογενή τομέα, κατοικεί στην ορεινή Πολύκαρπη της Καστοριάς και είναι σύζυγος και πατέρας δυο παιδιών. Σπούδασε γεωπονία στη Βουλγαρία στο Δασοτεχνικό Πανεπιστήμιο της Σόφιας κερδίζοντας υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Giottingen της Γερμανίας ενώ στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη γαλακτοκομική σχολή Ιωαννίνων. Είναι κτηνοτρόφος 5ης γενιάς και συνιδιοκτήτης της καθετοποιημένης κτηνοτροφικής επιχείρησης «Φάρμα Μόσχου», στην οποία καλλιεργούνται 950 στρέμματα και εκτρέφονται 1200 αιγοπρόβατα. Εκεί μεταποιούν τα προϊόντα τους στο τυροκομείο της επιχείρησης και προμηθεύουν εξειδικευμένα καταστήματα σε Ελλάδα και εξωτερικό, κυρίως της Γερμανίας και της Δανίας. Μιλώντας σήμερα στον 98.4, αρχικά απευθύνει έκκληση στους αγροτοκτηνοτρόφους της Κρήτης, να μην γίνουν το βολικό άλλοθι της κυβέρνησης στην αποψινή συνάντηση με τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, με κάποια πρόσκαιρα ψιχία επιδοτήσεων, την ώρα που όλος ο πρωτογενής τομέας της χώρας είναι συντεταγμένα στα μπλόκα. Εξηγεί γιατί σήμερα η επιλογή νέων ανθρώπων να εργαστούν και να επενδύσουν στο πρωτογενή τομέα, παρά την όρεξη και την επιλογή τους, είναι "αυτοχειρία" και αναλύει πως το θέμα του πρωτογενή τομέα αφορά την διατροφική επάρκεια της ίδιας της χώρας και της κοινωνίας της. Χώρα χωρίς επάρκεια τροφών, είναι χώρα απολύτως εξαρτημένη σε τρίτους.
Mpelalis Reviews
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2025
Θωμάς Μόσχος: Χώρα χωρίς διατροφική επάρκεια, είναι εξαρτημένη σε τρίτους
Ο Θωμάς Μόσχος, ένας νέος άνθρωπος του πρωτογενή τομέα, κατοικεί στην ορεινή Πολύκαρπη της Καστοριάς και είναι σύζυγος και πατέρας δυο παιδιών. Σπούδασε γεωπονία στη Βουλγαρία στο Δασοτεχνικό Πανεπιστήμιο της Σόφιας κερδίζοντας υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Giottingen της Γερμανίας ενώ στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη γαλακτοκομική σχολή Ιωαννίνων. Είναι κτηνοτρόφος 5ης γενιάς και συνιδιοκτήτης της καθετοποιημένης κτηνοτροφικής επιχείρησης «Φάρμα Μόσχου», στην οποία καλλιεργούνται 950 στρέμματα και εκτρέφονται 1200 αιγοπρόβατα. Εκεί μεταποιούν τα προϊόντα τους στο τυροκομείο της επιχείρησης και προμηθεύουν εξειδικευμένα καταστήματα σε Ελλάδα και εξωτερικό, κυρίως της Γερμανίας και της Δανίας. Μιλώντας σήμερα στον 98.4, αρχικά απευθύνει έκκληση στους αγροτοκτηνοτρόφους της Κρήτης, να μην γίνουν το βολικό άλλοθι της κυβέρνησης στην αποψινή συνάντηση με τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, με κάποια πρόσκαιρα ψιχία επιδοτήσεων, την ώρα που όλος ο πρωτογενής τομέας της χώρας είναι συντεταγμένα στα μπλόκα. Εξηγεί γιατί σήμερα η επιλογή νέων ανθρώπων να εργαστούν και να επενδύσουν στο πρωτογενή τομέα, παρά την όρεξη και την επιλογή τους, είναι "αυτοχειρία" και αναλύει πως το θέμα του πρωτογενή τομέα αφορά την διατροφική επάρκεια της ίδιας της χώρας και της κοινωνίας της. Χώρα χωρίς επάρκεια τροφών, είναι χώρα απολύτως εξαρτημένη σε τρίτους.
«Πως να μιλήσεις για το χώμα σ' αυτούς που λατρεύουν το τσιμέντο;»
Αναπτυξιακός & Κοινωνικός Ψυχολόγος,
Διδάσκων Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Neapolis.
Ένα απο τα πολλά παράδοξα τηης ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας είναι ότι η μισή Ελλάδα ψευτο-ζει μέσα στο τσιμέντο και η άλλη μισή εξαφανίζεται μέσα στα χωράφια.
Κι' όμως η μοίρα τους είναι η ίδια.
Η σημερινή αγροτική εξέγερση, τα μπλόκα, οι ξεσηκωμένες φωνές των κτηνοτρόφων και των παραγωγών, δεν είναι μια «συντεχνιακή διαμαρτυρία». Είναι η τελευταία προειδοποίηση μιας χώρας που έχει σχεδόν χάσει ολοσχερώς το πιο θεμελιώδες από τα αγαθά της, την ικανότητα να θρέφει τον εαυτό της.
Κι όμως, πώς το εξηγείς αυτό σε έναν κάτοικο της πόλης;
Πώς μιλάς για το χώμα σε έναν άνθρωπο που έμαθε να θεωρεί το φαγητό προϊόν logistics και όχι καρπό;
Πώς μιλάς για τη γη σε εκείνον που εκπαιδεύτηκε να εμπιστεύεται μόνο το delivery;
Πως μιλάς για το ελληνικό χώμα σε εκείνον που εκπαιδεύτηκε να λατρεύει την ευρωπαϊκή άσφαλτο;
Η διατροφική αυτάρκεια δεν είναι αγροτικό ζήτημα, είναι εθνικό ζήτημα ασφάλειας
Όποιος δεν μπορεί να θρέψει τον λαό του, δεν μπορεί να τον προστατεύσει.
Σήμερα, πάνω από το 70% της τροφής μας έρχεται από πολυεθνικές, εισαγωγές, ενδιάμεσους.
Μια κρίση εφοδιασμού, ένα διεθνές σοκ, ένα γεωπολιτικό επεισόδιο και η Ελλάδα θα βρεθεί με άδεια ράφια.
Η διατροφική αυτάρκεια δεν είναι ρομαντική κουβέντα.
Είναι ο σκληρός δείκτης της εθνικής ανεξαρτησίας.
Οι αγρότες που σήμερα παλεύουν στα μπλόκα
δεν υπερασπίζονται «τα εισοδήματά τους».
Υπερασπίζονται το δικαίωμα όλων μας να τρώμε.
Και βέβαια, οι πόλεις δεν αντιλαμβάνονται το βάρος γιατί έχουν χάσει τη μνήμη τους
Η πόλη έχει αποξενωθεί από τη γη.
Ο άνθρωπος της πόλης, για να επιβιώσει, χρειάστηκε να ξεχάσει την πρωτογενή αλήθεια της ζωής του. Ότι το φαγητό δεν βγαίνει από ένα ράφι, βγαίνει από ένα χωράφι.
Και γι’ αυτό δυσκολεύεται να καταλάβει ότι όταν καταστρέφεται η αγροτική τάξη, δεν χάνεται μια παραγωγική ομάδα, χάνεται η καρδιά της κοινωνίας. Χάνεται η αυτονομία ενός έθνους.
Η αγροτική εξέγερση είναι το τελευταίο φυλάκιο της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.
Οι αγρότες εξεγείρονται γιατί τους στραγγαλίζουν τα κόστη παραγωγής, τους εξοντώνει η γραφειοκρατία, τους καταληστεύουν οι ενδιάμεσοι και οι διεφθαρμένοι μηχανισμοί ενός παρασιτικού κράτους των ελιτ του, τους διαλύουν με πρόστιμα και δήθεν “κανόνες”, τους αφήνουν εκτεθειμένους σε καταστροφές και ασθένειες, τους αφανίζουν με πολιτικές που ευνοούν τα καρτέλ τροφίμων.
Γιατί θέλουν μια χώρα χώρο, μια πατρίδα "διάδρομο", στο ευρωπαϊκό "σπίτι" που ονειρεύονται.
Αλλά πάνω από αυτά υπάρχει κάτι βαθύτερο. Η αγροτιά αρνείται να πεθάνει σιωπηλά. Αρνείται να γίνει κομπάρσος σε μια χώρα χωρίς ρίζες. Αρνείται να παραδώσει τη διατροφή της Ελλάδας σε πολυεθνικούς κολοσσούς. Η ελληνική αγροτιά αρνείται να παραδόσει το κοινό μας χώμα. Και αυτό δεν είναι οικονομική διεκδίκηση. Είναι υπαρξιακή αντίσταση.
Η Ελλάδα έχει γίνει πλέον χώρα που παράγει τουρισμό και εισάγει ψωμί.
Αυτή είναι η τραγωδία. Μια χώρα που κάποτε έθρεφε ολόκληρη τη Μεσόγειο, σήμερα εισάγει σιτάρι, γάλα, όσπρια, κρέας, ζωοτροφές.
Κι απ' την άλλη εξάγει νεολαία, εξάγει επιστήμονες, εξάγει εργατική δύναμη.
Αλλά, ποια χώρα μπορεί να σταθεί έτσι;
Αυτή είναι η κρίσιμη αλήθεια.
Η Ελλάδα δεν θα πέσει μόνο επειδή φεύγουν οι νέοι της.
Η Ελλάδα θα πέσει όταν πάψουν να υπάρχουν οι άνθρωποι που τη θρέφουν.
Γι' αυτό και τα μπλόκα δεν είναι απειλή για την κοινωνία. Είναι προειδοποίηση για την κοινωνία.
Όποιος βλέπει στα μπλόκα «ταλαιπωρία» δεν έχει καταλάβει ότι αυτή η ταλαιπωρία είναι το τελευταίο σήμα κινδύνου μιας κοινωνίας που καταρρέει εξαρτημένη, εύθραυστη, τρομαγμένη,
χωρίς πηγή ζωής, χωρίς αυτάρκεια, χωρίς έλεγχο της μοίρας της.
Αλλά, πώς να μιλήσεις για το χώμα στους λάτρεις του τσιμέντου;
Πώς να μιλήσεις στα πρεζόνια του δυτικού τρόπου για την πατρίδα...
Κι' όμως η μοίρα τους είναι η ίδια.
Η σημερινή αγροτική εξέγερση, τα μπλόκα, οι ξεσηκωμένες φωνές των κτηνοτρόφων και των παραγωγών, δεν είναι μια «συντεχνιακή διαμαρτυρία». Είναι η τελευταία προειδοποίηση μιας χώρας που έχει σχεδόν χάσει ολοσχερώς το πιο θεμελιώδες από τα αγαθά της, την ικανότητα να θρέφει τον εαυτό της.
Κι όμως, πώς το εξηγείς αυτό σε έναν κάτοικο της πόλης;
Πώς μιλάς για το χώμα σε έναν άνθρωπο που έμαθε να θεωρεί το φαγητό προϊόν logistics και όχι καρπό;
Πώς μιλάς για τη γη σε εκείνον που εκπαιδεύτηκε να εμπιστεύεται μόνο το delivery;
Πως μιλάς για το ελληνικό χώμα σε εκείνον που εκπαιδεύτηκε να λατρεύει την ευρωπαϊκή άσφαλτο;
Η διατροφική αυτάρκεια δεν είναι αγροτικό ζήτημα, είναι εθνικό ζήτημα ασφάλειας
Όποιος δεν μπορεί να θρέψει τον λαό του, δεν μπορεί να τον προστατεύσει.
Σήμερα, πάνω από το 70% της τροφής μας έρχεται από πολυεθνικές, εισαγωγές, ενδιάμεσους.
Μια κρίση εφοδιασμού, ένα διεθνές σοκ, ένα γεωπολιτικό επεισόδιο και η Ελλάδα θα βρεθεί με άδεια ράφια.
Η διατροφική αυτάρκεια δεν είναι ρομαντική κουβέντα.
Είναι ο σκληρός δείκτης της εθνικής ανεξαρτησίας.
Οι αγρότες που σήμερα παλεύουν στα μπλόκα
δεν υπερασπίζονται «τα εισοδήματά τους».
Υπερασπίζονται το δικαίωμα όλων μας να τρώμε.
Και βέβαια, οι πόλεις δεν αντιλαμβάνονται το βάρος γιατί έχουν χάσει τη μνήμη τους
Η πόλη έχει αποξενωθεί από τη γη.
Ο άνθρωπος της πόλης, για να επιβιώσει, χρειάστηκε να ξεχάσει την πρωτογενή αλήθεια της ζωής του. Ότι το φαγητό δεν βγαίνει από ένα ράφι, βγαίνει από ένα χωράφι.
Και γι’ αυτό δυσκολεύεται να καταλάβει ότι όταν καταστρέφεται η αγροτική τάξη, δεν χάνεται μια παραγωγική ομάδα, χάνεται η καρδιά της κοινωνίας. Χάνεται η αυτονομία ενός έθνους.
Η αγροτική εξέγερση είναι το τελευταίο φυλάκιο της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.
Οι αγρότες εξεγείρονται γιατί τους στραγγαλίζουν τα κόστη παραγωγής, τους εξοντώνει η γραφειοκρατία, τους καταληστεύουν οι ενδιάμεσοι και οι διεφθαρμένοι μηχανισμοί ενός παρασιτικού κράτους των ελιτ του, τους διαλύουν με πρόστιμα και δήθεν “κανόνες”, τους αφήνουν εκτεθειμένους σε καταστροφές και ασθένειες, τους αφανίζουν με πολιτικές που ευνοούν τα καρτέλ τροφίμων.
Γιατί θέλουν μια χώρα χώρο, μια πατρίδα "διάδρομο", στο ευρωπαϊκό "σπίτι" που ονειρεύονται.
Αλλά πάνω από αυτά υπάρχει κάτι βαθύτερο. Η αγροτιά αρνείται να πεθάνει σιωπηλά. Αρνείται να γίνει κομπάρσος σε μια χώρα χωρίς ρίζες. Αρνείται να παραδώσει τη διατροφή της Ελλάδας σε πολυεθνικούς κολοσσούς. Η ελληνική αγροτιά αρνείται να παραδόσει το κοινό μας χώμα. Και αυτό δεν είναι οικονομική διεκδίκηση. Είναι υπαρξιακή αντίσταση.
Η Ελλάδα έχει γίνει πλέον χώρα που παράγει τουρισμό και εισάγει ψωμί.
Αυτή είναι η τραγωδία. Μια χώρα που κάποτε έθρεφε ολόκληρη τη Μεσόγειο, σήμερα εισάγει σιτάρι, γάλα, όσπρια, κρέας, ζωοτροφές.
Κι απ' την άλλη εξάγει νεολαία, εξάγει επιστήμονες, εξάγει εργατική δύναμη.
Αλλά, ποια χώρα μπορεί να σταθεί έτσι;
Αυτή είναι η κρίσιμη αλήθεια.
Η Ελλάδα δεν θα πέσει μόνο επειδή φεύγουν οι νέοι της.
Η Ελλάδα θα πέσει όταν πάψουν να υπάρχουν οι άνθρωποι που τη θρέφουν.
Γι' αυτό και τα μπλόκα δεν είναι απειλή για την κοινωνία. Είναι προειδοποίηση για την κοινωνία.
Όποιος βλέπει στα μπλόκα «ταλαιπωρία» δεν έχει καταλάβει ότι αυτή η ταλαιπωρία είναι το τελευταίο σήμα κινδύνου μιας κοινωνίας που καταρρέει εξαρτημένη, εύθραυστη, τρομαγμένη,
χωρίς πηγή ζωής, χωρίς αυτάρκεια, χωρίς έλεγχο της μοίρας της.
Αλλά, πώς να μιλήσεις για το χώμα στους λάτρεις του τσιμέντου;
Πώς να μιλήσεις στα πρεζόνια του δυτικού τρόπου για την πατρίδα...
Πηγή: dromosanoixtos.gr
Νέα μελέτη του Στάνφορντ φωτίζει τον μηχανισμό πίσω από τη μυοκαρδίτιδα που προκαλούν τα εμβόλια mRNA
by Newsroom
Μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ επιχειρεί να απαντήσει σε ένα από τα πιο επίμονα ερωτήματα της επιστημονικής κοινότητας και της κοινωνίας: με ποιον ακριβώς τρόπο τα εμβόλια mRNA για την COVID-19 μπορεί, σε σπάνιες περιπτώσεις, να οδηγήσουν σε μυοκαρδίτιδα. Οι ερευνητές περιγράφουν έναν μηχανισμό δύο φάσεων, όπου δύο συγκεκριμένες χημικές ουσίες δρουν συνεργικά και προκαλούν βλάβη στον καρδιακό μυ, ανοίγοντας τον δρόμο για στοχευμένες στρατηγικές πρόληψης.
Ο επικεφαλής της έρευνας, καρδιολόγος Δρ Τξοζεφ Γου, διευθυντής του Ινστιτούτου Καρδιαγγειακής Έρευνας του Στάνφορντ, εξήγησε ότι οι επιστήμονες δέχονται επίμονα ερωτήματα σχετικά με το πώς ακριβώς ο εμβολιασμός μπορεί να πυροδοτήσει φλεγμονή στην καρδιά. Η ομάδα του αποφάσισε να αποτυπώσει με ακρίβεια τον μηχανισμό, αξιοποιώντας πειράματα τόσο σε ανθρώπινα κύτταρα όσο και σε ποντίκια, προκειμένου να καθοριστεί τι συμβαίνει στο ανοσοποιητικό σύστημα αμέσως μετά τη λήψη ενός εμβολίου τεχνολογίας mRNA.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι όταν το mRNA εισέρχεται στον οργανισμό, τα πρώτα ανοσοκύτταρα που το συναντούν —τα μακροφάγα— ενεργοποιούν απότομα την παραγωγή της κυτοκίνης CXCL10. Η ουσία αυτή λειτουργεί σαν «σήμα συναγερμού», προσελκύοντας επιπλέον ανοσοκύτταρα στο σημείο. Στη συνέχεια καταφθάνουν πιο εξειδικευμένα κύτταρα, τα οποία απελευθερώνουν ιντερφερόνη γάμα (IFN-gamma). Ο συνδυασμός των δύο χημικών ουσιών φαίνεται να προκαλεί άμεση βλάβη στα καρδιομυοκύτταρα, ενεργοποιώντας έναν φαύλο κύκλο φλεγμονής που μπορεί να οδηγήσει σε μυοκαρδίτιδα.
Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνει παρατηρήσεις προηγουμένων μελετών, στις οποίες άτομα που παρουσίασαν καρδιακές βλάβες μετά τον εμβολιασμό εμφάνιζαν αυξημένα επίπεδα των ίδιων ουσιών στο αίμα τους. Παράλληλα, στα πειραματόζωα που έλαβαν το εμβόλιο παρατηρήθηκαν εντονότερες φλεγμονώδεις αντιδράσεις όχι μόνο στην καρδιά, αλλά και σε όργανα όπως το ήπαρ και τα νεφρά, στοιχείο που δείχνει πως ο ανοσολογικός μηχανισμός δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο καρδιακό σύστημα.
Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνει παρατηρήσεις προηγουμένων μελετών, στις οποίες άτομα που παρουσίασαν καρδιακές βλάβες μετά τον εμβολιασμό εμφάνιζαν αυξημένα επίπεδα των ίδιων ουσιών στο αίμα τους. Παράλληλα, στα πειραματόζωα που έλαβαν το εμβόλιο παρατηρήθηκαν εντονότερες φλεγμονώδεις αντιδράσεις όχι μόνο στην καρδιά, αλλά και σε όργανα όπως το ήπαρ και τα νεφρά, στοιχείο που δείχνει πως ο ανοσολογικός μηχανισμός δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο καρδιακό σύστημα.
Ο Δρ Γου διευκρινίζει, ωστόσο, ότι τα πειράματα σε ποντίκια απαιτούσαν μεγαλύτερες ποσότητες εμβολίου από αυτές που λαμβάνει ένας άνθρωπος, κάτι που σημαίνει ότι οι αντιδράσεις στα ζώα ενδέχεται να είναι πιο έντονες και όχι απόλυτα αντιπροσωπευτικές της κλινικής πραγματικότητας. Παρά ταύτα, ο μηχανισμός που περιγράφηκε θεωρείται αξιόπιστη υπόθεση για το πώς μπορεί να προκληθεί μυοκαρδίτιδα ως παρενέργεια, μια επιπλοκή που ο ίδιος εξακολουθεί να χαρακτηρίζει σπάνια σε σχέση με τον κίνδυνο που ενέχει η ίδια η λοίμωξη από τον κορωνοϊό.
Οι δύο κυτοκίνες, CXCL10 και IFN-gamma, σχετίζονται και με άλλες φλεγμονώδεις αντιδράσεις, όπως πόνοι στις αρθρώσεις και στους μύες — συμπτώματα που επίσης αναφέρονται μετά τον εμβολιασμό. Αυτό ενισχύει τη θεωρία ότι το ανοσοποιητικό σύστημα, αναγνωρίζοντας το ξένο mRNA, απελευθερώνει έναν μηχανισμό άμυνας ο οποίος σε ένα μικρό ποσοστό ατόμων μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες συνέπειες.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της μελέτης αφορά τη δυνατότητα πρόληψης της καρδιακής φλεγμονής. Οι ερευνητές χορήγησαν σε ποντίκια μια φυσική ουσία φυτικής προέλευσης, τη γενιστεΐνη, λίγο πριν τον εμβολιασμό. Η ουσία αυτή, που προέρχεται από τη σόγια, διαθέτει αντιφλεγμονώδη δράση και λειτουργεί ως ασθενές φυτοοιστρογόνο. Στα πειράματα, η γενιστεΐνη απέτρεψε την εμφάνιση καρδιακής βλάβης χωρίς να ακυρώσει την ανοσολογική απόκριση του εμβολίου, καθώς τα ποντίκια συνέχισαν να παράγουν τις απαραίτητες αντιικές ενδείξεις.
Η επιλογή της γενιστεΐνης δεν ήταν τυχαία. Η μυοκαρδίτιδα εμφανίζεται συχνότερα σε νεαρούς άνδρες, γεγονός που κάνει τους επιστήμονες να υποθέτουν ότι ορμονικοί παράγοντες ενδέχεται να παίζουν ρόλο στην ευαλωτότητα. Το οιστρογόνο είναι γνωστό για τις προστατευτικές του ιδιότητες έναντι της φλεγμονής, όμως η χορήγησή του σε αγόρια ή νέους άνδρες είναι αδύνατη. Η γενιστεΐνη, ως ήπιο φυτοοιστρογόνο, μπορεί να προσφέρει παρόμοιο όφελος χωρίς να προκαλεί ορμονικές παρεμβολές.
Ο Δρ Τζόζεφ Βάρον από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον σημείωσε ότι η έρευνα ανοίγει ένα νέο μονοπάτι για την ανάπτυξη προληπτικών ιατρικών παρεμβάσεων, υπογραμμίζοντας πως η ύπαρξη ενός φυσικού συμπληρώματος που μειώνει τον κίνδυνο βλάβης χωρίς να επηρεάζει τη δράση του εμβολίου αποτελεί σημαντικό βήμα για την ασφάλεια των εμβολιαστικών προγραμμάτων.
Παρά τον ενθουσιασμό για τα ευρήματα, ο Δρ Γου τονίζει ότι η μελέτη εξετάζει μόνο έναν από τους πιθανούς μηχανισμούς που μπορεί να οδηγούν σε μυοκαρδίτιδα μετά τον εμβολιασμό. Η επιστημονική κοινότητα συνεχίζει να μελετά και άλλες πιθανές εξηγήσεις. Μία από αυτές αφορά τις αυτοάνοσες αντιδράσεις, δεδομένου ότι η πρωτεΐνη ακίδα που παράγεται μετά τον εμβολιασμό μοιάζει σε ορισμένα σημεία με ανθρώπινες πρωτεΐνες, υπάρχει η πιθανότητα τα αντισώματα που δημιουργούνται να επιτίθενται κατά λάθος σε υγιείς ιστούς, συμπεριλαμβανομένης της καρδιάς.
Άλλες υποθέσεις αγγίζουν την άμεση τοξική δράση των πρωτεϊνών ακίδας, ή το ενδεχόμενο ορμονικοί παράγοντες να τροποποιούν την αντίδραση του οργανισμού στο mRNA. Ο καρδιολόγος Δρ Πίτερ ΜακΚάλοου επισημαίνει ότι το νέο μοντέλο δεν απαντά στο κεντρικό ερώτημα γιατί τα εμβόλια mRNA οδηγούν στη συγκεκριμένη ανοσολογική έκρηξη. Υπενθυμίζει επίσης ότι προηγούμενες παθολογοανατομικές μελέτες έχουν εντοπίσει mRNA και πρωτεΐνες ακίδας σε καρδιακούς ιστούς μετά από περιστατικά μυοκαρδίτιδας.
Οι δύο κυτοκίνες, CXCL10 και IFN-gamma, σχετίζονται και με άλλες φλεγμονώδεις αντιδράσεις, όπως πόνοι στις αρθρώσεις και στους μύες — συμπτώματα που επίσης αναφέρονται μετά τον εμβολιασμό. Αυτό ενισχύει τη θεωρία ότι το ανοσοποιητικό σύστημα, αναγνωρίζοντας το ξένο mRNA, απελευθερώνει έναν μηχανισμό άμυνας ο οποίος σε ένα μικρό ποσοστό ατόμων μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες συνέπειες.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της μελέτης αφορά τη δυνατότητα πρόληψης της καρδιακής φλεγμονής. Οι ερευνητές χορήγησαν σε ποντίκια μια φυσική ουσία φυτικής προέλευσης, τη γενιστεΐνη, λίγο πριν τον εμβολιασμό. Η ουσία αυτή, που προέρχεται από τη σόγια, διαθέτει αντιφλεγμονώδη δράση και λειτουργεί ως ασθενές φυτοοιστρογόνο. Στα πειράματα, η γενιστεΐνη απέτρεψε την εμφάνιση καρδιακής βλάβης χωρίς να ακυρώσει την ανοσολογική απόκριση του εμβολίου, καθώς τα ποντίκια συνέχισαν να παράγουν τις απαραίτητες αντιικές ενδείξεις.
Η επιλογή της γενιστεΐνης δεν ήταν τυχαία. Η μυοκαρδίτιδα εμφανίζεται συχνότερα σε νεαρούς άνδρες, γεγονός που κάνει τους επιστήμονες να υποθέτουν ότι ορμονικοί παράγοντες ενδέχεται να παίζουν ρόλο στην ευαλωτότητα. Το οιστρογόνο είναι γνωστό για τις προστατευτικές του ιδιότητες έναντι της φλεγμονής, όμως η χορήγησή του σε αγόρια ή νέους άνδρες είναι αδύνατη. Η γενιστεΐνη, ως ήπιο φυτοοιστρογόνο, μπορεί να προσφέρει παρόμοιο όφελος χωρίς να προκαλεί ορμονικές παρεμβολές.
Ο Δρ Τζόζεφ Βάρον από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον σημείωσε ότι η έρευνα ανοίγει ένα νέο μονοπάτι για την ανάπτυξη προληπτικών ιατρικών παρεμβάσεων, υπογραμμίζοντας πως η ύπαρξη ενός φυσικού συμπληρώματος που μειώνει τον κίνδυνο βλάβης χωρίς να επηρεάζει τη δράση του εμβολίου αποτελεί σημαντικό βήμα για την ασφάλεια των εμβολιαστικών προγραμμάτων.
Παρά τον ενθουσιασμό για τα ευρήματα, ο Δρ Γου τονίζει ότι η μελέτη εξετάζει μόνο έναν από τους πιθανούς μηχανισμούς που μπορεί να οδηγούν σε μυοκαρδίτιδα μετά τον εμβολιασμό. Η επιστημονική κοινότητα συνεχίζει να μελετά και άλλες πιθανές εξηγήσεις. Μία από αυτές αφορά τις αυτοάνοσες αντιδράσεις, δεδομένου ότι η πρωτεΐνη ακίδα που παράγεται μετά τον εμβολιασμό μοιάζει σε ορισμένα σημεία με ανθρώπινες πρωτεΐνες, υπάρχει η πιθανότητα τα αντισώματα που δημιουργούνται να επιτίθενται κατά λάθος σε υγιείς ιστούς, συμπεριλαμβανομένης της καρδιάς.
Άλλες υποθέσεις αγγίζουν την άμεση τοξική δράση των πρωτεϊνών ακίδας, ή το ενδεχόμενο ορμονικοί παράγοντες να τροποποιούν την αντίδραση του οργανισμού στο mRNA. Ο καρδιολόγος Δρ Πίτερ ΜακΚάλοου επισημαίνει ότι το νέο μοντέλο δεν απαντά στο κεντρικό ερώτημα γιατί τα εμβόλια mRNA οδηγούν στη συγκεκριμένη ανοσολογική έκρηξη. Υπενθυμίζει επίσης ότι προηγούμενες παθολογοανατομικές μελέτες έχουν εντοπίσει mRNA και πρωτεΐνες ακίδας σε καρδιακούς ιστούς μετά από περιστατικά μυοκαρδίτιδας.
Η μελέτη του Στάνφορντ προσφέρει για πρώτη φορά έναν ολοκληρωμένο βιολογικό μηχανισμό που θα μπορούσε να εξηγήσει ένα μέρος των περιστατικών μυοκαρδίτιδας και προτείνει μια πιθανή στρατηγική πρόληψης μέσω μιας φυσικής ουσίας. Ταυτόχρονα, αναγνωρίζει ότι η εικόνα είναι σύνθετη και απαιτεί περαιτέρω έρευνα για να αποτυπωθούν πλήρως οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ του εμβολίου, του ανοσοποιητικού συστήματος και των ορμονικών ή γενετικών παραγόντων που καθορίζουν την ατομική ευαλωτότητα.
Θέλουμε να έχουμε αγροτική παραγωγή;
Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι πώς θα αντιμετωπιστεί το ένα ή το άλλο αίτημα των αγροτών, αλλά εάν θέλουμε να έχουμε αγροτική παραγωγή
Σε όλο τον κόσμο σημάδι της οικονομικής ανάπτυξης και της προόδου (εάν φυσικά την περιορίσουμε στην οικονομική μεγέθυνση) είναι η μείωση της βαρύτητας του πρωτογενούς τομέα στην οικονομία, με συμβολική αποτύπωση την υποχώρηση του ποσοστού συμβολής του στο συνολικό ΑΕΠ μιας χώρας.
Αυτό βεβαίως δεν σχετίζεται μόνο με το εάν μειώνεται η αγροτική παραγωγή, αλλά πρωτίστως με το ότι η προστιθέμενη αξία σε άλλους κλάδους και ιδίως στην υψηλής τεχνολογίας μεταποίηση είναι πολύ μεγαλύτερη.
Έτσι και στη χώρα από 6,9% του ΑΕΠ το 1995 σήμερα η προστιθέμενη αξία του πρωτογενούς τομέα στην ελληνική οικονομία είναι 3,3%. Παρ’ όλα αυτά παραμένει πιο υψηλό το ποσοστό από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μόνο που αυτή η υποχώρηση της οικονομικής βαρύτητας της αγροτιάς φαίνεται ότι μεταφράζεται και σε μια υποτίμηση της πολιτικής και κοινωνικής σημασίας της σε σχέση με το πώς σχεδιάζεται το μέλλον της χώρας.
Ολοένα και περισσότερο όποιος θέλει να προτείνει ένα αναπτυξιακό υπόδειγμα ή μια αναπτυξιακή στρατηγική συνήθως δεν περιλαμβάνει στον ίδιο βαθμό με άλλους τομείς την αγροτιά. Δεν βρίσκει κανείς διακηρύξεις που να θεωρούν ότι ο πρωτογενής τομέας μπορεί να είναι «οικονομική ατμομηχανή», όπως η ενέργεια ή το real estate, δύο κλάδοι που συχνά επανέρχονται στη σχετική συζήτηση, ή τον τουρισμό που εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως η «βαριά βιομηχανία».
Σε πρώτη ανάγνωση οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι: ο τουρισμός για παράδειγμα αντιπροσωπεύει (στοιχεία 2023) το 13% του ΑΕΠ ως άμεση προστιθέμενη αξία, ενώ ο κλάδος της ενέργειας ήδη το 2017 υπολογιζόταν ότι είχε άμεση συμβολή 3,7% του ΑΕΠ. Όσο για το real estate είχε το 45% των άμεσων ξένων επενδύσεων το 2024, δηλαδή πάνω από 1% του ΑΕΠ.
Σημαίνει, όμως, αυτό ότι η λύση είναι να ξεπατώνουμε χωράφια και να τα κάνουμε ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, οικόπεδα, ή να βάζουμε ΑΠΕ στη θέση των καλλιεργειών;
Ο κυνικός -συνάμα απερίσκεπτος- θα έλεγε ότι αυτή η τάση είναι μονόδρομος, θα σημείωνε ότι αυτοί οι κλάδοι έχουν σημαντικές προοπτικές ενώ θα υπογράμμιζε ταυτόχρονα ότι ήδη στη χώρα μας συχνά καλούμαστε να διαλέξουμε μεταξύ ακριβότερων – αν και ποιοτικότερων – ντόπιων αγροτικών προϊόντων και φτηνότερων εισαγόμενων.
Όμως, ούτε η οικονομία ούτε η ζωή λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο ή δεν θα έπρεπε να λειτουργούν, γιατί τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.
Ο πρωτογενής τομέας στη χώρα μας αφορά ακόμη και σήμερα πάνω από 400.000 ανθρώπους, που σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ απασχολούνται σε αυτόν. Έχει μειωθεί, αλλά παραμένει ένα πολύ μεγάλο τμήμα της χώρας και σε αρκετές περιοχές αυτοί οι άνθρωποι είναι όχι απλώς η ραχοκοκαλιά των τοπικών κοινωνιών αλλά και το όριο πριν περάσουμε στην πλήρη ερήμωση.
Έπειτα η αγροτική παραγωγή παραμένει ένα στοιχείο της ικανότητας αυτής της χώρας να υπάρχει. Παρότι υποτίθεται ότι ζούμε σε μια εποχή «παγκοσμιοποίησης» όπου είναι χίμαιρα να πιστεύει ένα κράτος ότι θα είναι παραγωγικά αυτάρκες, εντούτοις πρέπει να μπορούμε να παράγουμε ένα σημαντικό μέρος της διατροφής μας. Ακόμη και ένα δεν μπορούμε εύκολα να πετύχουμε την «διατροφική κυριαρχία», οφείλουμε να διατηρήσουμε μια παραγωγική ικανότητα.
Επιπλέον, αυτό που οι αριθμοί δεν δείχνουν είναι ότι η αγροτική παραγωγή συνδέεται με άλλους τομείς της οικονομίας, όπως η μεταποίηση και στο επίπεδο των επεξεργασμένων προϊόντων μπορεί κανείς να δει πολύ μεγάλες δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένης και της υπαρκτής αγοράς για ποιοτικά προϊόντα, για προϊόντα με ελεγμένη προέλευση ή για προϊόντα με υψηλές προδιαγραφές ως προς την παραγωγή.
Όμως, ο πρωτογενής τομέας είναι και ένα στοιχείο πολιτισμού. Διατηρεί ζωντανή μια σχέση με τη γη, με την ύπαιθρο, με δεξιότητες και πολιτισμικά στοιχεία που δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθούν. Και βέβαια υπό προϋποθέσεις είναι και ένας τρόπος για την προστασία του περιβάλλοντος και για όρια στην αστικοποίηση και οικοπεδοποίηση.
Στην πραγματικότητα, στον πυρήνα της έκρηξης της αγροτιάς δεν βρίσκονται απλώς κάποιες δίκαιες διεκδικήσεις (αρκεί να αναλογιστούμε ότι ακόμη δεν έχουν πλήρως αποζημιωθεί για φυσικές καταστροφές) αλλά η αγωνία για το ενδεχόμενο η χώρα να γυρίσει την πλάτη στην αγροτική παραγωγή, να την περιφρονήσει, να την αφήσει να συρρικνωθεί και τελικά να μαραζώσει. Γιατί όσο τα πράγματα θα γίνονται πιο δύσκολα, τόσο θα απογοητεύονται όσοι σήμερα εργάζονται στον πρωτογενή τομέα, τόσο πιο απρόθυμοι θα γίνονται νέοι να στραφούν προς τη γη (το γεγονός πως βλέπουμε νέους αγρότες στις κινητοποιήσεις οφείλεται ακριβώς στο ότι τα προηγούμενα χρόνια νέοι άνθρωποι στράφηκαν στον πρωτογενή τομέα), τόσο τα χωριά θα γίνονται κοινότητες συνταξιούχων, τόσο θα βλέπουμε ελαιώνες και αμπελώνες και χωράφια να μην καλλιεργούνται. Θυμηθείτε πόσες φορές συζητήσαμε σε μεγάλες πυρκαγιές ότι ένα από τα προβλήματα πλέον είναι και οι ακαλλιέργητες εδώ και χρόνια αγροτικές εκτάσεις.
Είναι, όμως, αυτό ένα μέλλον που θεωρούμε ότι αξίζει σε αυτή τη χώρα;
Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να ακούσουμε την αγωνία των αγροτών. Να δούμε τα μπλόκα όχι ως «παραβατικότητα» ή ως «εγκληματικές οργανώσεις» αλλά την κραυγή μιας αγροτιάς που διεκδικεί να είναι τμήμα του μέλλοντος αυτής της χώρας. Να δούμε τι μπορεί να γίνει ως προς τα άμεσα αιτήματα, αλλά πάνω από όλα να δούμε πώς μπορεί ο στρατηγικής σημασίας πρωτογενής τομέας να παραμένει τμήμα της οικονομικής δυναμικής της χώρας και αναπόσπαστο κομμάτι του αναπτυξιακού της υποδείγματος.
Πηγή: www.in.gr
Αν Δημοκρατία σου ...
Κυκλοθυμικός
Αν Δημοκρατία σου έχει φτάσει στο σημείο να γυρνοβολάνε σε εξεταστικές κάτι φραπέδες, κάτι ποπάρες και κάτι χασάπηδες και να μας κάνουν ανοιχτά πλάκα, να μας ειρωνεύονται με τα άθλια ελληνικά τους και τα βρόμικα χνώτα τους, να μας προσβάλουν μέσα στη μούρη, να μας σηκώνουν το δάκτυλο και την φωνή, να λένε ότι δεν ξέρουν τι δουλειά κάνει ο γιος τους ή που βρίσκει τα εκατομμύρια η μάνα τους, να έχουν κερδίσει 10 φορές το τζόκερ ο καθένας τους αλλά να μην το θυμούνται, να τους δίνει η άνεργη μάνα τους μισό εκατομμύριο δώρο σε έναν χρόνο, να πηγαινοέρχονται οι Πόρσε κι οι Φεράρι χωρίς πόθεν έσχες, να επικαλούνται δικαιώματα σιωπής και να μην τρέχει μισή γαμημένη κατηγορία εναντίον τους…
Αν η Δημοκρατία σου είναι οργανωμένη πάνω σε ένα σύστημα που ο πρωθυπουργός σαν εκλεγμένος μονάρχης γίνεται επικεφαλής της ΕΥΠ, πιάνεται με την γίδα στην πλάτη να παρακολουθεί τη μισή χώρα, αλλάζει το νόμο μόνος του, τον βάζει να ισχύσει αναδρομικά, στήνει κάτι εξεταστικές της πλάκας που πλειοψηφεί το κόμμα του, άρα ο ίδιος, δίνει τις απαντήσεις στους μάρτυρες, αυτοαναγορεύεται αθώος, δίνει υπουργεία στους δικαστές-βουλευτές του, απολύει και ξαναφέρνει πίσω τους άμεσα εμπλεκόμενους και πάει την υπόθεση στα δικαστήρια μόνο για κάτι παρατρεχάμενους κι αυτούς για πλημμέλημα λες κι έπαιξαν 2 χαστούκια έξω από ένα μπαρ ή σούφρωσαν κάνα βιντεοπαιχνίδι από πολυκατάστημα…
Αν η Δημοκρατία σου βλέπει μια σύμβαση 717 να μην εφαρμόζεται γιατί τα λεφτά φαγώθηκαν και δεν υπήρχε κανένα σύστημα ασφαλείας, γιατί κάποιο φάντασμα –όνομα δεν έχουμε μάθει ακόμα- έκανε ένα ρουσφέτι κι έβαλε ένα σκουπίδι του για σταθμάρχη, γιατί ξεπουλήθηκαν τα τρένα, κι ύστερα με 57 νεκρούς έγινε μπάζωμα και πήραν τα μέλη των νεκρών και τα πέταξαν σε ένα χωράφι σα να ήταν κόκαλα από φαγωμένη μπριζόλα, δεν έγιναν τοξικολογικές, δεν ακολουθήθηκε κανένα πρωτόκολλο για τέτοια δυστυχήματα κι οι γονείς αναγκάζονται να κάνουν απεργία πείνας 2 χρόνια μετά για να γίνει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, οι υπουργοί που σήκωναν το δάκτυλο και διασφάλιζαν την ασφάλεια τώρα ως βουλευτές ακόμα απαιτούν οι συγγενείς να σκάσουν και να πονάνε βουβά, ενώ δεν τρέχει η παραμικρή κακουργηματική κατηγορία για κανέναν από δαύτους που έφαγε λεφτά, σκότωσε παιδιά, μπάζωσε νεκρούς, αλλά υπάρχουν μόνο κάστρα που δεν πέφτουν και κυβερνήσεις που δεν πρέπει να πέσουν για ένα «κωλοτρένο»…
Αν έχεις μια Δημοκρατία που όσοι έχουν θέσεις ευθύνης και διαχείρισης χρημάτων έχουν το ακαταδίωκτο ή κρίνουν μόνοι τους τον εαυτό τους για το αν είναι αθώοι, που όλες οι εξουσίες κι οι ανεξάρτητες αρχές καταλήγουν σε ένα πρόσωπο (ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΕΛΟΣ), που το Σύνταγμα πετιέται στα σκουπίδια κάθε φορά που πρέπει να εξυπηρετηθεί ένας δανειστής ή ένα συμφέρον (ιδιωτικά πανεπιστήμια), που σχηματίζονται κυβερνήσεις του 20% και του 30% με μπόνους εδρών λες κι είναι Black Friday, με το 70% κι 80% να στέκεται κόντρα και να αγνοείται, να μη μετράει, που αποδεδειγμένα αυτές οι πλειοψηφίες της πλάκας τελικά αγοράζονται με βύσματα και με ρουσφέτια, που τα δημοψηφίσματα γυρνάνε κωλοτούμπα όταν δεν αρέσει σε έναν ηγέτη, που είναι πολύ πιο πιθανό να πας φυλακή αν έχεις πλαστό πτυχίο Δημοτικού παρά αν φας 2,5 εκατομμύρια ευρώ από το Δημόσιο ταμείο, αν διοικείς την Greek Mafia ή αν βιάζεις ανήλικα κατ’ εξακολούθηση, που έχεις ένα εργατικό πλαίσιο που επιτρέπει το 13ωρο γαμώτο, που αθωώνει αστυνομικούς και λιμενικούς να σκοτώνουν και να πνίγουν αβέρτα κόσμο λες κι είναι τάγματα της Χρυσής Αυγής, που αγνοείται παντελώς η λαϊκή βούληση και στηρίζονται κράτη γενοκτόνοι και παραστρατιωτικές οργανώσεις για να κάνει δημόσιες σχέσεις ο κάθε γραβατωμένος, που προστατεύονται τα καρτέλ και τα funds για να μας παίρνουν τα σπίτια…
Τότε όχι ρε, δεν έχεις Δημοκρατία. Δεν είναι Δημοκρατία. Ούτε καν η ψωριάρα η αστική. Δεν είναι Δημοκρατία επειδή μπορείς να γράψεις ότι γαμιέται ο πρωθυπουργός ή επειδή ψηφίζεις κάθε 4 χρόνια, αν το θυμηθείς. Δημοκρατία είναι αρχές, θεσμοί, αξίες, κανόνες, δικαιώματα, υποχρεώσεις διαφάνεια, διαχωρισμοί εξουσιών, λογοδοσία.
Αυτό που έχουμε είναι μια παρηκμασμένη μαφιοζοποιημένη ολιγαρχία σε μια χώρα Χιροσίμα. Το τέλος της Μεταπολίτευσης είναι ένας διαρκής εφιάλτης με πανίσχυρες οικογενειοκρατίες, δημοπράτες υπουργούς, νομιστεράκια βουλευτές, λουμπενοποιημένες ελίτ, εργολάβους…κηδειών, ξένα κοράκια, βιαστές, παιδεραστές, ξεπλυμένους φασίστες, πρεζέμπορους, λαθρέμπορους, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών στη μέση του δρόμου, νεκρούς εργάτες, δολοφονημένα παιδιά, εφήβους μαχαιροβγάλτες, εξαντλημένους προλετάριους εγκλωβισμένους στον Κηφισό, ναρκωτικά, χάπια, Αλεξόπουλους, αμόρφωτα αρδάκια, μπουνίδια στα φανάρια, ταλιμπανοπαπάδες, περήφανες σημαίες στα μπαλκόνια ξεφτιλισμένων κι αποτυχημένων ανθρώπων, οικογένειες σπιρτόκουτα, κομματάρχες, ευτυχισμένα σοσιοπαθή ρουσφέτια, ινφλουένσερ και χουλιγκάνια.
«Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου, γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο , με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει: ΜΙΛΑ!....»
Πηγή: Facebook
Εκλογές 2.0: Όταν τα μουλάρια, γίνονται καθαρόαιμα…
Εκεί που ορκιζότανε η κυβέρνηση ότι δεν θα κάνει πόντο πίσω, έχει αρχίσει, μα στα φανερά μα στα μουλωχτά, να χώνει φραγκάκια στους αγρότες.
Το είχε πει κι ο Χάντερ Τόμπσον, σε στιγμή διαύγειας καταπληκτικής:
“Δεν έχει Σταμάτη και Γρηγόρη στη θάλασσα”!
Όπερ μεθερμηνευόμενον, τα φανάρια που ρυθμίζουν την κυκλοφορία στους δρόμους της πολιτικής, είναι πλέον χιλιόμετρά μακριά μας.
Είναι στη στεριά, ενώ η χώρα πλατσανάει στο πέλαγος.
Κάτι που σημειώνει κι ο Βενιζέλος, δηλαδή, αλλά πιο κομψά, με τρόπο ιντελεκτουέλ, όταν υπογραμμίζει ότι η χώρα “έχει καταστεί μη διακυβερνήσιμη”.
Η πεπατημένη μας τελείωσε παλικάρια και γοργόνες, τώρα πάμε στα τυφλά και ό,τι προκύψει στην πορεία θα το αντιμετωπίσουμε δια του αυτοσχεδιασμού.
Να το πεις αυτό σε καμιά έγκυο του ενάτου μήνα, να μην προλάβει να φτάσει ούτε ως το μαιευτήριο.
Στο ταξί μέσα θα γεννήσει, απ’ την ταραχή της…
Και το παιδί της, τι θα το κάνει ύστερα;
Πως θα το ντύσει;
Πως θα το θρέψει;
Πως το ζεστάνει, πως θα του μάθει γράμματα, πως θα το γιατροπορέψει αν χρειαστεί;
Κοίταζα τις προάλλες τους “Times” του Λονδίνου και είδα μια στατιστική, που έλεγε ότι οι φαμίλιες του εικοστού πρώτου αιώνα χρειάζονται πάνω κάτω διακόσιες πενήντα χιλιάδες λίρες για κάθε παιδί, απ’ τη στιγμή που θ’ ανοίξει τα μάτια του ως την ώρα που θ’ ανοίξει τα φτερά του.
Πες καμιά διακοσαριά χιλιάδες ευρώπουλα για τη χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας, κόβω και κάτι γιατί τσοντάρει η κυβερνησάρα της Νέας Δημοκρατίας το θεάρεστο έργο των γονέων με κάθε είδους επιδόματα και πάσης φύσεως πάσιζ.
Διακόσια τα χιλιάρικα, λοιπόν.
Που θα τα βρεις;
Αν είναι για αποταμίευση ξέχνα το, τα μισθά φτάνουν δεν φτάνουν ούτε ως τις είκοσι του μήνα.
Αν είναι να πουλήσεις τ’ ασημικά χλωμό πολύ, τα πούλησες την περασμένη δεκαετία, ακόμη και την κορνίζα με τη φωτογραφία του γάμου.
Αν είναι ν’ αποχωριστείς κάνα νεφρί, δικαίωμά σου, δεν κρίνω, αλλά έχω την εντύπωση ότι η προσφορά θα υπερβεί τη ζήτηση λίαν συντόμως και θα πέσουν δραματικά οι τιμές. Ίσως χρειαστεί να συμπληρώσεις και με κερατοειδή…
Βάλε τα ανωτέρω αντάμα με την είδηση ότι η Επιτροπή Ανταγωνισμού θα μάθει του χρόνου τέτοιον καιρό γιατί ακριβά τα τρόφιμα, βάλε και το τέλος του Ταμείου Ανάπτυξης που γλύκανε κόσμο αλλά από βάσεις για το μέλλον μηδέν συν μηδέν ίσον μηδέν και καταλήγουμε στο υπέροχο ανέκδοτο από τα χρόνια τα παλιά του Ιπποδρόμου, τότε που στο Δέλτα το Φαληρικό βασίλευε το πηγαίο και όχι το ντεμέκ συναίσθημα.
Λα τα μινόρια:
Είναι ο μπάρμπα Δήμος, ο σχετικώς παλαίμαχος και απόλυτα βαριεστημένος τζόκεϊ (τζόκεϊ γράφω, όχι τζόκερ, μην παρεξηγηθεί κάνας οπεκεπές!) κι ετοιμάζεται για την τελευταία κούρσα της ημέρας.
Μουλάρι του έχουν δώσει να ιππεύσει, το ξέρει φυσικά, άντε να ξεμπερδεύουμε να πάμε σπίτι μας, να πιούμε καμιά γουλιά σκίουι.
Αρχινάει η ιπποδρομία.
Αρχινάει η ιπποδρομία, μπροστά ο μπάρμπα Δήμος με το μουλάρι.
Συνεχίζεται η ιπποδρομία, μπροστά ο μπάρμπα Δήμος με το μουλάρι.
Λίγο πριν τη γραμμή του τερματισμού, μπροστά ο μπάρμπα Δήμος με το μουλάρι.
Κι εκείνη ακριβώς την ώρα που αναρωτιέται τι στο διάολο συμβαίνει, ακούει τους άλλους τζόκεϊ από πίσω να ξεκαρδίζονται στα γέλια και να του φωνάζουν:
“Άιντε μπάρμπα Δήμο, εσύ θα μας τα δώσεις σήμερα”!
Ενόψει εκλογών, καταλαβαινόμαστε υποθέτω…
Υ.Γ.: Εκεί που ορκιζότανε η κυβέρνηση ότι δεν θα κάνει πόντο πίσω, έχει αρχίσει, μα στα φανερά μα στα μουλωχτά, να χώνει φραγκάκια στους αγρότες.
Επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά τον αθάνατο στίχο του Βολφ Μπίρμαν:
Αχ, η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα!
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2025
Ο κόσμος κομμάτια
Όπως υπάρχουν τραγούδια με εκατομμύρια προβολές που κάποιοι δεν τα έχουμε ακούσει ποτέ στην ζωή μας έτσι υπάρχουν και κόμματα – ορισμένα εντός Βουλής – που δεν ξέρουμε κανέναν γνωστό γνωστού που να τα έχει ψηφίσει.
Σε όλες τις εποχές υπήρχε το παλιό πού έφευγε και το καινούργιο που ερχόταν. Κάποιες φορές δεν ήταν ευδιάκριτο, έπαιρνε χρόνο να αποκαλυφτεί το νέο ως νέο και το παλιό ως παλιό.
Όμως υπήρχε επαφή ανάμεσά τους, μπλεκόταν το ένα μέσα στο άλλο, είχαν κάποια κοινά υλικά και κάποιον κοινό τόπο. Έμοιαζε σαν μία διαδοχή που το καινούργιο επικοινωνούσε με το παλιό, άλλα τραβούσε χωριστό δρόμο.
Η αίσθησή μου – όχι μόνο δική μου- είναι πως ζούμε πια κάτι πρωτόγνωρο. Παράλληλοι κόσμοι που δεν εφάπτονται πουθενά, διαγράφουν τροχιές εντελώς ακανόνιστες και ξένες μεταξύ τους, χωρίς κοινούς αρμούς, δίχως κάποια σύνδεση, σαν να μην υπάρχει κοινό παρελθόν, σαν να έχει διαγραφεί από την συλλογική μνήμη. Ολόκληροι πλανήτες κάνουν του κεφαλιού τους. Σαν να μην υπάρχει παραδοτέα ύλη, λειτουργούμε σαν ασυμφωνίες του χρόνου, δεν είμαστε τα διαφορετικά παιδιά του ίδιου γονιού -του κοινού παρελθόντος μας- άλλα κάποιοι άσχετοι μεταξύ τους που έτυχε να ζούμε στην ίδια εποχή.
Υπάρχουν πληθυσμοί ολόκληροι που δεν εφαπτόμαστε πουθενά, δεν έχουμε ούτε κοινούς φίλους και γνωστούς. Το βλέπεις στα μικρά και στα μεγάλα. Όπως υπάρχουν τραγούδια με εκατομμύρια προβολές που κάποιοι δεν τα έχουμε ακούσει ποτέ στην ζωή μας έτσι υπάρχουν και κόμματα – ορισμένα εντός Βουλής – που δεν ξέρουμε κανέναν γνωστό γνωστού που να τα έχει ψηφίσει. Παλαιότερα διαφωνούσαμε αλλά τουλάχιστον γνωριζόμασταν. Κάτι είχε πάρει το αυτί μας, κάπως επικοινωνούσαμε ακόμη και για να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε. Τώρα μετεωριζόμαστε σε κενά αέρος και αιφνιδιαζόμαστε κάθε φορά που σκάνε δίπλα μας κύματα από πηχτό σκοτάδι, σε απόψεις, φιλοσοφίες, επιλογές, επιδιώξεις.
Δεν ξέρω τον βαθμό που υπήρχαν ήδη αλλά δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει και εντοπίσει ή αν ορισμένες είναι απότοκο της τεχνολογικής εξέλιξης και των social media, που ενώ πιστεύαμε πως θα «ενοποιήσουν» τον κόσμο και θα ομογενοποιήσουν την πληροφορία στην ουσία έγινε το ακριβώς αντίθετο.
Σε έναν κόσμο τόσο συνδεδεμένο πια, πώς γίνεται να μην ξεφεύγει ούτε ένα μήνυμα που να μας προετοιμάζει; Πώς γίνεται να μην υπάρχει η παραμικρή σύνδεση;
Δεν το παρατηρούμε μόνο ανάμεσα σε ιδεολογίες και αξίες, το βλέπουμε και ανάμεσα σε γενιές. Σαν αν έχει κοπεί κάθε νήμα που ενώνει, να έχει χαθεί κάθε εκατοστό κοινού τόπου, να έχει διαρραγεί οποιαδήποτε έννοια διαδοχής. Οι νέοι γκρεμίζουν ένα παρελθόν που δεν το γνωρίζουν -είναι περισσότερο ενστικτώδης η αντίδρασή τους- και οι παλιότεροι δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει, χρησιμοποιώντας παλιά υλικά, όπου ανάμεσα στα παλιά υλικά είναι και η γλώσσα. Η γλώσσα δεν είναι πια επαρκής!
Η περίφημη φράση του Γκράμσι, «όταν το παλιό δεν έχει ακόμη τελειώσει και το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων» μοιάζει να χάνει την δυναμική της στην αποτύπωση και την ερμηνεία της πραγματικότητας, να είναι λίγη για να εξηγήσει το ρήγμα ανάμεσα, γιατί κι αυτή προϋποθέτει μία στοιχειώδη σύνδεση του παλιού με το καινούργιο, μία κάποια επαφή.
Ένα φίλος μού έλεγε τις προάλλες πως όταν το πάρεις απόφαση ότι μπορείς να ζήσεις χωρίς τέτοιες ανησυχίες τότε απελευθερώνεσαι πραγματικά. Νιώθεις ήσυχος και γαλήνιος. Δεν ξέρω πώς το εννοούσε, Είναι όμως η πιο παρήγορη φράση που άκουσα τελευταία.
16 κιλά σιτάρι = 1 καφές. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Χαμός έγινε, λέει, χθες στη διάρκεια της συζήτησης του Κώστα Τσιάρα με τους ευλόγως ανησυχούντες (αλλά ως εκεί) για όσα συμβαίνουν στα μπλόκα των αγροτών, βουλευτές της ΝΔ. Από κοντά, τετ α τετ, φέις του φέις, τα είπε με 36 μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, ενώ άλλοι 20 συνδέθηκαν διαδικτυακώς με την «παρέα». Και το διαλογικό «μασαζάκι» κρίθηκε απαραίτητο, γιατί αύριο Παρασκευή, συνεδριάζει εν τω συνόλω της η Κοινοβουλευτική Ομάδα.
«Τρώμε πολύ ξύλο έξω» είπε ο Μπουκώρος. «Έχουμε στρατηγική εκτόνωσης της κρίσης; Γιατί δεν βλέπω κάτι τέτοιο», αναρωτιόταν και συγχρόνως διαπίστωνε ο Μάκης. «Όλοι οι δικοί μας είναι μέσα. Τι φταίει και επικοινωνιακά η κατάσταση ξέφυγε;», απορούσε και η Μακρή. «Σε πολλά έχουν δίκιο οι αγρότες», είπε και ο Φ. Παππάς. Για να συμπληρώσει πως: «αυτά που λέτε κύριε υπουργέ, δεν τα καταλαβαίνει κανείς».
Είχε δίκιο ο Παππάς. Αυτά που λένε δεν τα καταλαβαίνει κανένας. Γιατί όμως;
Μα, γιατί όπως εξηγούσε χθες το πρωί στο Mega μια νεαρή αγρότισσα: «Φέτος το σιτάρι το πούλησα 19 λεπτά το κιλό. Για να μπορέσω να αγοράσω
έναν καφέ που κοστίζει 3-3,5 ευρώ, πρέπει να πουλήσω 16 κιλά σιτάρι. Δεκαέξι κιλά σιτάρι για έναν καφέ! Καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά;».
Όχι! Δεν θα καταλάβουν κορίτσι μου.
«Το κράτος είστε εσείς» έλεγε την περίοδο 1992-93 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, απευθυνόμενος τότε στα ΜΑΤ. Την ίδια ώρα ο κόσμος έξω
έβραζε και τα αστυνομικά γκλομπς άνοιγαν τα κεφάλια διαδηλωτών οι οποίοι εκείνη την εποχή συμμετείχαν στις δυναμικές κινητοποιήσεις κατά της ιδιωτικοποίησης των συγκοινωνιών (ΕΑΣ) που επιχειρούσε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Πολλά χρόνια αργότερα, το 2021, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραδέχτηκε βέβαια με δηλώσεις του ότι εκείνη η φράση «κακώς ειπώθηκε» από τον
πατέρα του. Μόνο που έλεγε – ξανά – ψέματα. Τις μέρες αυτές η κυβέρνησή του – κι όχι για πρώτη φορά – συνεχίζει… «γκλομπικώς και δακρυγονικώς» βεβαίως, να προωθεί ακριβώς την ίδια φιλοσοφία. Του νόμου. Και της τάξης.
«Εσείς είστε το επιτελικό κράτος» λέει ο Μητσοτάκης 2.0 σε άνδρες των ΜΑΤ, στο σκίτσο του Τάσου Αναστασίου. Κι ο Τάσος με το πενάκι του πιάνει ακριβώς τον σφυγμό των όσων συμβαίνουν – ξανά. Ένα σκίτσο, χίλιες λέξεις.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επιμένει να ασκεί αντικοινωνική πολιτική. Επιμένει να ακονίζει τον κοινωνικό αυτοματισμό. Επιμένει συστηματικά και σε καθημερινή βάση, να κακοποιεί την ίδια την Λογική. Να την διαστρεβλώνει.
Και μετά, να οχυρώνεται πίσω από αφηγήματα κοινωνικής ηθικής, μέτρου και μπουνιουελικής αστικομπουρζουά «ευπρέπειας».
«Εντάξει δίκιο έχουν, αλλά τι κλείνουν τους δρόμους;», λένε και εναπομείναντες πεισμένοι, οι «ακρο-μετριοπαθείς». Σαν άλλες «Άννες».
Διαμαντοπούλου. Η οποία Άννα Διαμαντοπούλου παρεμπιπτόντως, έπαθε Φλωρίδη κι έκρινε πως είναι «ακραίο μέτρο ο αποκλεισμός των δρόμων».
Δεν ξέρω αν τ’ άκουσες αυτό, Νίκο.
Πάντως μιας και μιλάνε για «κλοιούς» και για «αποκλεισμούς», να σημειώσουμε πως ο χθεσινός συμβολικός αποκλεισμός στη γέφυρα Ρίου –
Αντίρριου από αγρότες της Αχαΐας και από συναδέλφους τους της Αιτωλοακαρνανίας, εμποδίστηκε από τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Και
τελικά, αργότερα έγινε. Αλλά από τις κλούβες της ΕΛ.ΑΣ που δεν άφηναν να περάσει όχι ασθενοφόρο με καρδιοπαθή άνθρωπο που κινδύνευε, αλλά ούτε κουνούπι.
Για τέτοια επιχειρησιακή ικανότητα μιλάμε.
Διάβαζα πως το τραπέζι των Χριστουγέννων φέτος, θα ‘ναι έως και 20% ακριβότερο. Το κόστος του δηλαδη μεσοσταθμικά, θα πάει από τα 156,02
ευρώ που ήταν πέρυσι, στα 178,85 ευρώ φέτος. Και για την ακρίβεια αυτή, για την καραμπινάτη, εξώφθαλμη αισχροκέρδεια (επάνω στην αισχροκέρδεια) δεν φταίνε βέβαια ούτε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ούτε η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ, ούτε τα μπλόκα των αγροτών, ούτε το ότι ο μπασκετικός γαύρος ψάχνει και δεν βρίσκει «αθλητικό πεντάρι».
Ξέρεις ποιος ευθύνεται.
Εθνική ανεξαρτησία ή Εθνικός Θάνατος;
του Σταύρου Κατσούλη
Υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας, μεταξύ τους κι εγώ, που έχουμε διάφορες επιθυμίες και ιδέες για το πως θα θέλαμε να είναι ο κόσμος. Άλλοι θέλουν περισσότερη δημοκρατία, άλλοι περισσότερη ελευθερία, άλλοι περισσότερη αποκέντρωση κλπ κλπ, η λίστα των επιθυμιών μας, δεν έχει τέλος. Όμως, όσο καλά ή άστοχα και να είναι όλα αυτά, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι αποτελούν μόνο χόμπυ, ασχολίες χωρίς νόημα αυτή τη στιγμή...
Ο μοναδικός στόχος με νόημα αυτή τη στιγμή είναι να ανακτήσουμε την Εθνική μας ανεξαρτησία από το κράτος της ΕΕ. Όποιος δεν εργάζεται γι αυτό, είναι μέρος του προβλήματος.
Οποιοσδήποτε άνθρωπος που ζει εκτός της Ελλάδας και δεν αντιλαμβάνεται την κωμικοτραγική κατάστασή μας, πολύ απλά δεν παρακολουθεί. Κι όποιος την αντιλαμβάνεται, δίχως αμφιβολία θα πρέπει να μας θεωρεί εδώ εμάς σαν τους τρελούς που σε περασμένους αιώνες σίγουρα θα κλείδωναν μέσα στα φρενοκομεία. Και δεν έχουν κι άδικο. Είμαστε άρρωστοι ως κοινωνία. Ψυχολογικά άρρωστοι.
Ναι δε λέω, έχουμε βαρεθεί το πολιτικό στερέωμα, μας αηδιάζει. Κι όμως, παρ όλη την απέχθεια μας, συνεχίζουμε να το ταΐζουμε, λες και δεν υπάρχει αύριο ή λες και θέλουμε να αποκτήσει ακόμη περισσότερη ισχύ. Και δεν μας έφτανε μόνο αυτό... αυτό το σύστημα του ψηφίζειν άχρηστους και ταΐζειν αχόρταγους ψεύτες, το αποκαλούμε δημοκρατία...
Και το κάνουμε αυτό, μέσα στην τρέλα μας υποθέτω, για να θυμόμαστε ότι το φταίξιμο είναι στο κεφάλι μας, αφού τους ψηφίζουμε. Ευημερία σου λέει ο ένας, σχίσιμο των μνημονίων ο άλλος, δικαιοσύνη ο τρίτος, κομμουνισμό ο άλλος, να καθαρίσει ο τόπος τολμά να πει ο παρακάτω, για το καλό του τόπου ο άλλος πολιτικάντης, όλοι τους μέρος του ιδίου συστήματος, του καλά οργανωμένου μηχανισμού, ο οποίος έχει μόνο έναν σκοπό: να μας αρνηθούν όλα αυτά που θέλουμε ως κοινωνία απολύτως και τελειωτικά.
Το μόνο ουσιαστικό ερώτημα που δεν τολμά να θέσει κανείς δημόσια, είναι το εξής πάρα πολύ απλό: Πόσο χρόνο άραγε θα τους αφήσουμε να μας δουλεύουν ακόμα; Ένα χρόνο; δύο; εκατό; Χίλια; Πόσα; Κι αυτή η έρμη η δημοκρατία που πήγε; Δεν υπάρχει, ούτε κατ επίφαση στο κοινοβούλιο που στεγάζει τη δράκα εκείνη για την οποία μιλώ.
Οι υπηρέτες μας κυρίες και κύριοι, αποφάσισαν ότι είναι τα αφεντικά μας. Το προσέξατε ελπίζω. Το προσέξατε το πως μας ομιλούν κι αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, το τι θα φάμε, το πόσο θα πληρωθούμε, το πως θα πληρωθούμε, το πόσο χρωστάμε, κλπ κλπ κλπ μέχρι και το πόσο μεγάλη ή μικρή σωστότερα, θα είναι η χώρα μας... Είμαι σίγουρος ότι το προσέξατε. Μόνο που δεν το αποφάσισαν απλά να μας διαφεντεύουν. Εμείς τους αφήσαμε.
Η πολιτική δράκα που μας έφερε ως εδώ, κι ακόμη καθημερινά σκάβει πολλαπλούς λάκκους για όλους μας, συμπολίτευση και αντιπολίτευση και λοιποί ΟΛΟΙ μαζί, έχουν προ πολλού παραβιάσει κάθε κοινωνικό συμβόλαιο. Έκλεψαν το φυσικό δικαίωμα μας ως Έθνος και λαός, ως κοινωνία, να έχουμε χώρα. Κατσικώθηκαν πάνω μας, πάνω στη σέλα που αποκαλούν βουλή, (ποιανού την βουλή άραγε;) και συμπεριφέρονται σαν να είμαστε γαϊδούρια, όλοι εμείς που τους ταΐζουμε. Κανένας δεν θα εμπιστευόταν αυτούς τους γελοίους τύπους, να επιτελέσουν το πιο απλό έργο στη πραγματική ζωή, αφού μιλάμε για άχρηστους και άεργους ανίκανους σε κάθε τομέα, εκτός από αυτούς του πολιτικάντικου θεατρινισμού, της κλεψιάς και της ψευτιάς. Κι όμως, τους έχουμε και στρογγυλοκάθονται πάνω μας.
Ολόκληρο το κοινοβούλιο αποτελείται από τσαρλατάνους, ένας-ένας τους αποδεδειγμένοι αρχιψευταράδες, με τον καθέναν τους να έχει παραβιάσει τουλάχιστον μερικές εκατοντάδες από τις υποσχέσεις του στους ψηφοφόρους του, καθώς και το σύνταγμα της χώρας και κάθε ηθικό και δεοντολογικό κανόνα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Οι μόνοι κανόνες που δεν έχουν παραβιάσει αυτοί οι ανεκδιήγητοι, οι μόνοι ηθικοί κανόνες που δεν ποδοπάτησαν, είναι επιλεκτικά αυτοί που συμφέρουν το δικό τους τομάρι. Μιλάμε για ένα κοινοβούλιο αποτελούμενο από πολιτικά σκουλήκια, που κυριολεκτικά κατατρώνε συνεχώς και ακατάπαυστα χωμένα στις βαθύτατες και μολυσμένες πληγές της κοινωνίας και χώρας μας, πληγές τις οποίες οι ίδιοι επέτρεψαν να σχηματιστούν ή ακόμη και προκάλεσαν...
Υπάρχει πραγματικά συμπολίτες μου, κάτι άλλο εκτός από ένα βρομερό πτώμα, το ΔΙΚΟ ΜΑΣ πτώμα, που μπορεί να δημιουργηθεί, εάν αφήσουμε αυτή την κατάσταση να συνεχιστεί;
Η απίστευτα μοχθηρή συμπεριφορά του εγκληματικού πολιτικού στερεώματος στην χώρα μας, αν μη τι άλλο, αναδεικνύει το πόσο αναγκαίο είναι αυτοί οι άνθρωποι, να βρίσκονται υπό την συνεχή μας επιτήρηση, εφ όσον θέλουν όπως κάθε φορά ισχυρίζονται, να μας υπηρετήσουν...
Αλλά, υπάρχουν και χειρότερα. Γιατί αυτά τα σκουλήκια, θεωρητικά τουλάχιστον, θα μπορούσαμε να τα ξεφορτωθούμε. θα μπορούσαμε να τα καταψηφίσουμε κι αν είμαστε τυχεροί να μην ξαναδούμε τα απύθμενα ειρωνικά φατσίδιά τους ποτέ ξανά, εκτός ίσως για να παρακολουθήσουμε την φυλάκιση κάποιων από αυτά.
Αλλά τα πολιτικά σκουλίκια που ζουν στο μεγάλο σάπιο σώμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν καταψηφίζονται... Δεν υπάρχει νόμιμο πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να ξεφορτωθούμε τις κυρίες που νοσταλγούν τα στάζι και τους μπεκρήδες που μεθούν πίνοντας χωρίς πάυση το αίμα ολόκληρης της Ευρώπης. Για να ξεφορτωθούμε αυτά τα βρωμοσκούλικα, υπάρχει μόνο ένας τρόπος: Η ανεξαρτησία της χώρας μας.
Κάθε υγιής πολίτης, κι όχι υπήκοος, θέλει να ελέγχει τα του οίκου του. Να ελέγχει τα σύνορά του. Να φτιάχνει τους δικού του νόμους. Να επιλέγει τους ηγέτες του και τους θεσμικούς υπηρέτες του. Τοπικά, για τη χώρα του. Με τρόπο που να μπορεί να τους ξεφορτώνεται.
Ένας υγιής πολίτης, αν δεν είχε αυτά, δεν θα μπορούσε έχων σώας τα φρένας, να τον απασχολούν οι εμπορικές ευκαιρίες. Δεν θα μπορούσε αν ήταν να χάσει τον έλεγχο της ίδιας της χώρας του, όπως ακριβώς κι ένας μαγαζάτορας ή ιδιοκτήτης μιας οικίας, δεν θα παραδώσει ποτέ τον έλεγχο για να προσλάβει κάποιο εμπορικό προνόμιο μηδαμινής αξίας μπροστά στην δυνατότητα που έχει ως ιδιοκτήτης να ελέγχει τα του οίκου του.
Συμφωνίες που αφορούν τα πολιτισμικά, επιστημονικά, εμπορικά κλπ θέματα, μπορούν κάλλιστα να γίνουν και κατ ευθείαν μεταξύ χωρών, χωρίς να χαθεί η κυριαρχία τους. Δεν υπάρχει έγκυρος και ηθικός λόγος για τον οποίον η Ευρώπη συνολικά πρέπει να διευθύνεται από ένα κονκλάβιο αψήφιστων επαγγελματιών πολιτικών κάπου στις Βρυξέλλες, εκτός αν θεωρήσουμε αυτή την παρασιτική μορφή διακυβέρνησης ως θετικό πράγμα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει μόνο και μόνο για να εισάγει αυτό το παρασιτικό, υπερδιεθνές επίπεδο κεντρικής διαχείρισης των πάντων, προς όφελος μιας μικροσκοπικής μερίδας ανθρώπων που δεν έχουν καμία διάθεση να βρίσκονται υπό την συνεχή επιτήρηση των απλών «πληβείων». Δεν θέλουν οι μάζες να γνωρίζουν καν, με τι ασχολούνται και τι σχεδιάζουν, μέχρι να είναι πολύ, μα πολύ αργά. Δεν θέλουν να ξέρει ο κοσμάκης τι κάνουν με τις παγκοσμιοποιμένες πολιτικές τους οι οποίες θέλουν να καταργήσουν κάθε φυσικό δικαίωμα, διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι ακόμη και με τις σκουλικιασμένες όπως είπαμε τοπικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να περάσουν αυτά που θέλουν.
Κι έτσι, οι «πληβείοι» πρέπει να ουδερετοποιηθούν πλήρως, να ακυρωθεί πλήρως οποιαδήποτε εξουσία μπορεί να υπάρχει στα χέρια τους. Οι δύο κύριες εξουσίες που έχει ο πολίτης είναι πρώτον, η ψήφος και η γενικότερη πολιτική του δράση και δεύτερον η δράση του μέσα στην αγορά ως εργαζομένου, καταναλωτή και συμβαλλόμενου σε εμπορικές συμφωνίες κάθε τύπου. Και τα δύο στην ΕΕ, είναι σχεδόν πλήρως ελεγχόμενα, και ό,τι δεν είναι, σύμφωνα με τα σχέδιά τους θα είναι.
Για να εξαλειφθούν πλήρως όλες οι μορφές εξουσιάς που βρίσκονται στα χέρια της κοινωνίας, θα πρέπει να παρακαμφθούν όλες οι δραστηριότητες των απλών πολιτών και να αντικατασταθούν με διορισμένους υπεύθυνους ή να περάσουν στον απόλυτο έλεγχο του Ευρωπαϊκού Ολοκληρωτικού Κράτους. Η εξάρτηση από το Κράτος της ΕΕ πρέπει να αυξηθεί, οι εμπορικές συμφωνίες να γίνονται μόνο με τους συνεργάτες του Κράτους, και η πολιτική δράση συμπεριλαμβανομένων και των εκλογών, να καταστεί ουσιαστικά ευνουχισμένη. Η δε δράση που έχει να κάνει με την ελεύθερη κατοχύρωση απαιτήσεων στα εργασιακά, κλαδικά και άλλα επαγγελματικά θέματα, θα πρέπει να καταστέλλεται δια ροπάλου - κυριολεκτικά.
Τέλος, θα πρέπει σιγά σιγά, να καταργηθεί πλήρως η έννοια του τοπικού Κράτους, έτσι ώστε να καταργηθεί ακόμη και η επίφαση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και να μας μείνει μόνο το κεντρικό Κράτος της ΕΕ με τους αψήφιστους κομισάριούς του. Αυτό το βήμα, το βήμα της καταστροφής των χωρών, είναι κρίσιμο για τους ευρωπαϊστές. Χωρίς αυτό, δεν θα μπορέσουν ποτέ να επιβάλλουν την κόλασή τους στο επίπεδο και βάθος που λαχταρούν.
Από την άλλη, μια επιτυχής οριστική έξοδος από την σοσιαλφασιστική ευρωκόλαση, θα αποτελέσει φάρο πραγματικής ελπίδας για τος λαούς που είναι εγκλωβισμένοι μέσα της. Κάθε προσπάθεια εξόδου που γίνεται θα πρέπει λοιπόν να γελοιοποιείται από τα όργανα του ευρωπαϊκού καθεστώτος. Θα πρέπει κάθε αντιευρωπαϊσμός να βάλλεται ως αριστερόστροφη γραφικότητα, και κάθε ευρωσκεπτικισμός να προβάλλεται ως φασιστική ακροδεξιά, και την ίδια στιγμή να αυξάνεται και η διεθνιστική ακροαριστερά που επίσης πολύ βολικά θέλει να καταργήσει τα έθνη, καθώς και ο πραγματικός ναζισμός που βολεύει για να δίνει έναυσμα και αφορμές για το φασιστικό Κράτος της ΕΕ να επιβάλει το θέλημά του δια του φόβου.
Οι κοινοβουλευτικοί πολιτικοί μας εδώ στην Ελλάδα, είναι απολύτως όλοι τους, συνένοχοι με όλους αυτούς. Ο καθένας με τον ρόλο του φυσικά, ο καθένας βάζοντας το λιθαράκι του. Ο καθένας τους υπακούοντας τυφλά στο μέγα σκοπό του Κεντρικού Ανελεύθερου, Αντιλαϊκού, Αντιδημοκρατικού Κράτους της ΕΕ. Ουσιαστικά κι εφ όσον το κεντρικό κράτος της ΕΕ δεν έχει ακόμη τον πλήρη έλεγχο, αυτοί, οι τοπικοί μας πολιτικοί και συνεργάτες κάθε λογής, είναι ο λόγος που ενδυναμώνεται όλο και περισσότερο το τέρας της ΕΕ. Αυτοί είναι, μαζί με τους συνεργάτες τους στο βαθύ κράτος τους δημοσίου καθώς και οι εταιρικοί τους συνεργάτες, στηρίζουν και προωθούν σταδιακά την ατζέντα του Κράτους της ΕΕ.
Είμαστε καθημερινά θύματα μιας ομάδας πρακτόρων, οι οποίοι κάθε άλλο παρά το συμφέρον της χώρας και των πολιτών της απεργάζονται. Σαμποτάρουν ολόκληρη την χώρα και τη θέληση της κοινωνίας, ψεύδονται ασύστολα για τις προθέσεις τους, δεν πιστεύουν σε καμιά ανάκαμψη, αφού συνεχίζουν καθημερινά να ρίχνουν λάδι στην φωτιά της κρίσης, συνεχώς αυξάνοντας το χρέος και την κρίση, την ώρα που μειώνουν την παραγωγική δύναμη της χώρας σε εγκληματικά χαμηλά επίπεδα. Κι όλα αυτά, για να επιβάλουν όλο και περισσότερο κεντρικό έλεγχο στα πάντα.
Υπάρχει λόγος να πιστεύει κανείς ότι θέλουν να νοιώθουμε όλο και πιο μίζεροι, όλο και πιο χαμηλά στην ψυχολογία, όλο και πιο αδύναμοι, να μην έχουμε ελπίδα σε τίποτα και κανέναν. Απαιτούν την τέλεια ήττα μας. Την τέλεια υποταγή μας. Απαιτούν την απόλυτη σιωπή μας, όσο μας βιάζουν, μέχρι να μας παραδώσουν τελείως στην περίφημη ολοκλήρωση της ΕΕ. Θέλουν να μην υπάρχει η χώρα μας, και καμιά άλλη ως μέλος, παρά μόνο μια οχλοειδή λαοθάλασσα από άβουλους υπάκουους υπηκόους οι οποίοι απλά να πιστεύουν ότι έχουν λόγο αλλά ουσιαστικά να μην έχουν κανέναν.
Όλα τα κόμματα της βουλής φίλοι μου, ΜΗΔΕΝΟΣ εξαιρουμένου, καθώς και πολλά εξωκοινοβουλευτικά, έχουν αποδείξει ήδη πολλαπλά ότι στα θέματα που μετρούν και έχουν νόημα, δεν μπορεί κανείς να τα εμπιστευτεί. Σε κανένα από δαύτα δεν μπορεί κάποιος να εμπιστευθεί τυφλά τον ιερό σκοπό της ανεξαρτησίας μας. Μην πλανάστε με τα διάφορα μανιφέστο των κομμάτων και τις ιδεολογίες που υποτίθεται ότι πρεσβεύουν. Δεν τους απασχολούν τέτοια πράγματα. Του απασχολεί η επιβίωσή τους μέσα στον επερχόμενο νέο κόσμο που στήνουν όλοι μαζί σαν καλά συνεταιρικά που είναι.
Το σύστημα κύριοι, έχει δηλητηριάσει σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό στερέωμα ανεπανόρθωτα. Η ψήφος ή οποιαδήποτε άλλη μορφή στήριξης η δικαιολόγησης αυτών των κομμάτων, είναι βρώμικη δουλειά, που μόνο σε χειρότερη θέση μας φέρνει ως χώρα. Είναι στήριξη στην προδοσία. Στήριξη στην καταστροφή μας η οποία λαμβάνει χώρα κάθε λεπτό. Είναι στήριξη στην αντιδημοκρατικότητα, την ανελευθερία, τον άκρατο κρατισμό.
Είναι στήριξη της πολιτικής της κυριολεκτικής και ολοκληρωτικής κατάργησης της χώρας μας και των φυσικών μας δικαιωμάτων. Είναι στήριξη στην παγκοσμιοποίηση, τα ανοιχτά σύνορα χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο, έτσι ώστε να καταστεί αδύνατον να διακυβερνηθεί ο τόπος δημοκρατικά ακόμη και να ήθελαν οι πολιτικοί μας κάτι τέτοιο.
Είναι στήριξη στην καταστροφή ό,τι καλύτερου έχει να δώσει και ο Ελληνικός αλλά και ο υπόλοιπος ευρωπαϊκός πολιτισμός. Είναι στήριξη της κατάργησης κάθε ιδιωτικής και συλλογικής περιουσίας και το πέρασμά της στο Κράτος και συνεργάτες της ΕΕ. Είναι στήριξη δραματικής εξάρτησης από το Κράτος η οποία θα προκαλέσει περαιτέρω αδυναμία στον κόσμο. Είναι εν τέλη στήριξη σε ότι πιο ολοκληρωτικό έχει υπάρξει από τότε που έσπερναν το θάνατο τα ολοκληρωτικά συστήματα του 20ου αιώνα.
Η κυβέρνηση της ΕΕ, θέλει να γίνει όπως σήμερα λειτουργεί λόγου χάρη η Κίνα, όπου μια ολιγαρχική πολιτική τάξη έχει επιβάλει μια αιώνια δικτατορία, ελέγχοντας μια τεράστια έκταση και μια τεράστια κοινωνία δια της παρακολούθησης, της προπαγάνδας και της πλύσης εγκεφάλων. Θα μπορούσε κάλλιστα αυτή η ολιγαρχική τάξη να ζεί στο φεγγάρι. Τόσο μακρυά από την γνώση του απλού πολίτη βρίσκονται αυτοί οι δικτάτορες. Και θα ήταν τόσο διεφθαρμένο όσο διεφθαρμένα είναι σήμερα λόγου χάρη τα Ηνωμένα Έθνη. Δεν θα υπάρχει τρόπος αλλαγής του, τρόπος έλεγχός του. Η φωνή της κοινωνίας δεν θα το φθάνει ποτέ, και θα χάνεται για πάντα. Η ΕΕ έχει ως στόχο της να φέρει εις πέρας τα πιο σατανικά όνειρα του Στάλιν και του Όργουελ: Μια τεράστια αχανή φυλακή, όπου ελευθερία θα είναι ολοκληρωτικά ανύπαρκτη, γεμάτη ιδεολογική αστυνόμευση, και υπό συνεχή παρακολούθηση όπως ακριβώς κι ακόμη χειρότερα γίνεται σήμερα στην Κίνα.
Αγαπητοί συμπολίτες. Έχουμε ανάγκη από εθνική κυριαρχία. Όχι για να εκφράσουμε το "Ελληναράδικό" μας. Όχι για να το παίξουμε ανεξάρτητοι. Όχι για να κάνουμε τους έξυπνους. Όχι γιατί είμαστε οπισθοδρομικοί. Όχι γιατί μας κομπλεξάρουν οι ξένοι. Όχι γιατί δεν θέλουμε ή θέλουμε μετανάστες.
Όχι.
Την έχουμε ανάγκη, για να μη γίνουμε θύματα του καταστροφικότερου καθεστώτος της εποχής μας. Αν χάσουμε την χώρα μας, θα τα χάσουμε όλα. Τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας δεν θα μάθουν ποτέ τι σημαίνει να ζείς σε μια ελεύθερη - έστω και σχετικά - κοινωνία. Αυτή είναι η δικιά μας παρακαταθήκη. Η διατήρηση έστω, της ελευθερίας που είχαμε πριν ενδώσουμε στις καταστροφικές πολιτικές της ΕΕ.
Δεν έχει καμία σημασία αυτή τη στιγμή ποιά ακριβώς είναι η ιδεολογία που συμμεριζόμαστε ο καθένας, τι θα θέλαμε να έχουμε στο μέλλον, πως βλέπουμε την ιδανική διακυβέρνηση της χώρας μας.
Δεν έχει καμιά σημασία, εάν πρωτίστως δεν έχουμε καν χώρα...
Μια Δικαιοσύνη «πουλημένη» στις εντολές της εξουσίας, απέναντι στον λαό
by Newsroom
Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, η ανώτατη δικαστική εξουσία δεν έπαψε ποτέ να κατηγορείται ότι λειτουργεί σε απόσταση από το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Για πολλούς πολίτες, η κορυφή της Δικαιοσύνης μοιάζει με έναν κλειστό μηχανισμό, ο οποίος άλλοτε σιωπά, άλλοτε ευθυγραμμίζεται με την εκτελεστική εξουσία και συχνά παραμένει αμετανόητος απέναντι στην κοινωνική απαίτηση για θεσμική ακεραιότητα. Η εικόνα ενός συστήματος όπου οι δικαστές μετατρέπονται σε θεατές – ή σε εκτελεστές πολιτικών αποφάσεων – παραμένει βαθιά ριζωμένη, όσο οι πολίτες διαπιστώνουν πως οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν αποδίδουν ούτε δικαιοσύνη ούτε λογοδοσία.
Η πρόσφατη υπόθεση που φέρνει στο προσκήνιο σειρά παρεμβάσεων και θεσμικών εκτροπών αφορά την υπόδειξη του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνου Τσάφαν. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Τσάφας είχε προηγουμένως εκφράσει ευθέως την άποψη ότι η αποστολή της Δικαιοσύνης είναι «να ανακουφίζει τους ισχυρούς και να επιβάλλεται στους αδυνάτους». Όσο κι αν η δήλωση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις, φαίνεται ότι δεν στάθηκε εμπόδιο στην ανέλιξή του. Αντιθέτως, επιβεβαίωσε στα μάτια πολλών την πεποίθηση ότι η Δικαιοσύνη δεν λειτουργεί ουδέτερα, αλλά μετατρέπεται συχνά σε εργαλείο διατήρησης μιας καθεστωτικής ισορροπίας.
Η στάση αυτή ενισχύεται από τις πολυάριθμες αποφάσεις όπου ανώτατοι δικαστές ερμήνευσαν νόμους με τρόπο που εξυπηρετούσε την κυβερνητική γραμμή. Η διαμάχη γύρω από τη συνταγματικότητα της απλής αναλογικής, οι κρίσεις για τις συντάξεις, καθώς και η διαχείριση υποθέσεων οικονομικού εγκλήματος, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα μιας μακρόχρονης αμηχανίας της Δικαιοσύνης απέναντι στον ισχυρό. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θυμούνται τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου Ιωάννη Σαρμά – σήμερα υπηρεσιακό πρωθυπουργό – να υπερασπίζεται δημόσια θέσεις που ευθυγραμμίζονταν περισσότερο με την εκτελεστική εξουσία παρά με τις συνταγματικές επιταγές. Το ίδιο μοτίβο καταλογίζεται και στον Χαράλαμπο Βουρλιώτη, ο οποίος έχει κατηγορηθεί ότι υπήρξε πρόθυμος υπερασπιστής πολιτικών επιλογών, ανεξαρτήτως των επιπτώσεων που είχαν στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Σε αυτό το περιβάλλον, η υπόθεση της Ιωάννας Κλάπα προστίθεται ως ακόμη ένα επεισόδιο αμφισβήτησης. Η Κλάπα – η οποία είχε κληθεί να διαχειριστεί την υπόθεση της Χρυσής Αυγής – βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο με αφορμή την ανάληψη καθηκόντων στον Άρειο Πάγο, παρά τις αντιρρήσεις που εκφράστηκαν για την επάρκειά της. Η κριτική που δέχθηκε δεν αφορούσε μόνο τις δικαστικές της αποφάσεις, αλλά και τις στενές σχέσεις που φέρεται να διατηρούσε με κυβερνητικούς παράγοντες. Η εμπλοκή της σε έριδες εντός του δικαστικού σώματος, η καταγγελλόμενη αυταρχική συμπεριφορά της και η αδυναμία της να πείσει για την αμεροληψία της, αποτέλεσαν αιτίες οξείας αντιπαράθεσης.
Από την άλλη πλευρά, το αποτύπωμα της Ευγενίας Σακελλαροπούλου – πρώην προέδρου του ΣτΕ και νυν Προέδρου της Δημοκρατίας – εξακολουθεί να προκαλεί έντονες συζητήσεις. Κατά τη θητεία της στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κατηγορήθηκε πως λειτούργησε ως «θεσμικό προπύργιο» υπέρ της ιδιωτικοποίησης κρίσιμων δημόσιων αγαθών. Η απόφασή της υπέρ της μεταβίβασης του νερού στο Υπερταμείο το 2013 άφησε βαθύ αποτύπωμα, ιδιαίτερα σήμερα που η δημόσια περιουσία αντιμετωπίζεται ξανά ως εμπόρευμα σε ένα κλίμα οικονομικής επισφάλειας. Οι αντίπαλοί της θεωρούν ότι η στάση αυτή συνδέεται με την ευρύτερη επιδίωξη των μνημονιακών κυβερνήσεων να παραδώσουν νευραλγικούς τομείς σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Σε αυτή τη δύσκολη εξίσωση, οι δηλώσεις αλλά και οι αποφάσεις του Δημήτρη Ντογιάκου, εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, έχουν πυροδοτήσει νέο κύμα δυσπιστίας. Η επιλογή του να παρέμβει σε υποθέσεις όπως οι παρακολουθήσεις, αλλά και η στάση του απέναντι σε θεσμικά σκάνδαλα, τον έφεραν πολλές φορές αντιμέτωπο με μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Οι επικριτές του τον θεωρούν σταθερό υπερασπιστή της κυβερνητικής αφήγησης, ενώ οι υποστηρικτές του αντιτείνουν ότι απλώς ακολουθεί τις επιταγές του Νόμου. Όμως, όσο η κοινωνία βλέπει τη Δικαιοσύνη να μην παίζει τον ρόλο του θεσμικού αντίβαρου, τόσο μεγαλώνει η πεποίθηση ότι το σύστημα λειτουργεί υπέρ λίγων και εις βάρος των πολλών.
Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν οι καταγγελίες περί «διορισμένων νομικών ελίτ» που εναλλάσσονται σε καίριες θέσεις επί δεκαετίες. Πρόεδροι, αντιπρόεδροι, εισαγγελείς και δικαστικοί λειτουργοί που παρουσιάζονται ως «μόνιμοι ένοικοι» της εξουσίας, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Μια σταθερή δομή που, όπως υποστηρίζεται, φροντίζει να αυτοπροστατεύεται και να ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Δεν είναι λίγοι οι νομικοί που μιλούν πλέον για «δικαστική ολιγαρχία» στην Ελλάδα, ένα σύστημα στο οποίο οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται με γνώμονα τις αρχές του Δικαίου, αλλά τις ισορροπίες της εξουσίας.
Στον δημόσιο διάλογο η ίδια φράση επανέρχεται συνεχώς: η Δικαιοσύνη μοιάζει «πουλημένη» όχι στον λαό, αλλά σε εκείνους που κατέχουν την πραγματική ισχύ. Κι όσο τα παραδείγματα συσσωρεύονται – από χειρισμούς που ξυπνούν μνήμες σκανδάλων έως επιλογές προσώπων που προκαλούν εύλογες υποψίες – τόσο η απαξίωση μεγαλώνει. Αν όσοι κατονομάζονται θεωρούν ότι οι κατηγορίες αδικούν το έργο τους, η εφημερίδα δηλώνει έτοιμη να δημοσιεύσει τις απαντήσεις τους. Μέχρι τότε, όμως, η μεγάλη αλήθεια παραμένει: η σχέση της Δικαιοσύνης με την κοινωνία δεν βρίσκεται σε κρίση. Έχει διαρραγεί εδώ και χρόνια. Οι πολίτες δεν αναμένουν πια δικαίωση· περιμένουν απλώς να επιβεβαιωθεί για ακόμη μία φορά ότι το σύστημα λειτουργεί ερήμην τους.
Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2025
Γιατί χρειαζόμαστε τους αγρότες...
«Μην τα κοιτάτε τα τρακτέρ που γυαλίζουν έτσι, χρεωμένα είναι όλα», έλεγε ένας αγρότης στο συλλαλητήριο που έγινε την Κυριακή στα Γιάννενα... Ηθελε να το πει, γιατί κυριαρχεί μια άποψη ότι οι Ελληνες αγρότες ζουν πλουσιοπάροχα από τις επιδοτήσεις. Αν πας στα μπλόκα, όμως, αν φτάσεις ώς τα χωράφια και τα μαντριά, θα ανακαλύψεις έναν άλλο κόσμο, τους πραγματικούς αγρότες, που είναι και η μεγάλη πλειονότητα στη χώρα μας. Οι αγρότες που αγωνίζονται να βγάλουν τον μήνα. Και οι αγρότες που νιώθουν πια ότι δεν έχουν προοπτική, δεν έχουν μέλλον για τις επόμενες γενιές. Και το ότι δεν πήραν φέτος τις ενισχύσεις τούς έκοψε τα πόδια. Δεν έχουν να πληρώσουν τον σπόρο, δεν διορθώνουν τις ζημιές και την ίδια ώρα τρέχουν οι δόσεις των δανείων, οι τιμές είναι χαμηλές, το κόστος παραγωγής είναι τεράστιο. Πλήρες αδιέξοδο. Γι’ αυτό και νιώθουν θυμωμένοι, γι’ αυτό και εξεγείρονται.
Ενα κεντρικό ζήτημα όμως που δεν αναδεικνύεται επαρκώς είναι ότι αγρότες σημαίνει ύπαιθρος, κόσμος στα χωριά, στήριξη στην περιφέρεια. Αν σπάσει αυτή η αλυσίδα της αγροτικής παραγωγής, τα χωριά θα εγκαταλειφθούν, η ενδοχώρα θα αδειάσει και αυτή η μοναδική σχέση του αέρα, του νερού και της γης με το φαΐ που έχουμε στο τραπέζι μας θα διαρραγεί.
Η εγκατάλειψη της γης και η απουσία σύνδεσης της διατροφής μας με τον τόπο είναι δύο κίνδυνοι που δεν συζητιούνται παρά μόνο κάπως περιφερειακά, όταν ανοίγει το θέμα του δημογραφικού και της ισόρροπης ανάπτυξης. Αλλά κι εκεί σύντομα όλα τα καλύπτει η πεποίθηση ότι υπάρχουν σύγχρονες λύσεις. Οτι δεν χρειάζεται την παραγωγή η οικονομία μας και μπορεί να στραφεί στις υπηρεσίες και τις ψηφιακές πλατφόρμες. Και ότι η διατροφή είναι κομμάτι μιας παγκόσμιας αγοράς χωρίς σύνορα και δεν χρειάζεται σώνει και καλά τη μικρή ελληνική παραγωγή. Το θέλουμε άραγε αυτό;
Ενα κεντρικό ζήτημα όμως που δεν αναδεικνύεται επαρκώς είναι ότι αγρότες σημαίνει ύπαιθρος, κόσμος στα χωριά, στήριξη στην περιφέρεια. Αν σπάσει αυτή η αλυσίδα της αγροτικής παραγωγής, τα χωριά θα εγκαταλειφθούν, η ενδοχώρα θα αδειάσει και αυτή η μοναδική σχέση του αέρα, του νερού και της γης με το φαΐ που έχουμε στο τραπέζι μας θα διαρραγεί.
Η εγκατάλειψη της γης και η απουσία σύνδεσης της διατροφής μας με τον τόπο είναι δύο κίνδυνοι που δεν συζητιούνται παρά μόνο κάπως περιφερειακά, όταν ανοίγει το θέμα του δημογραφικού και της ισόρροπης ανάπτυξης. Αλλά κι εκεί σύντομα όλα τα καλύπτει η πεποίθηση ότι υπάρχουν σύγχρονες λύσεις. Οτι δεν χρειάζεται την παραγωγή η οικονομία μας και μπορεί να στραφεί στις υπηρεσίες και τις ψηφιακές πλατφόρμες. Και ότι η διατροφή είναι κομμάτι μιας παγκόσμιας αγοράς χωρίς σύνορα και δεν χρειάζεται σώνει και καλά τη μικρή ελληνική παραγωγή. Το θέλουμε άραγε αυτό;
Συγκλονιστική Μαρία Καρυστιανού στο Ευρωκοινοβούλιο. «Δεν παρακαλάω.«ΑΠΑΙΤΩ Δικαιοσύνη για τα ΤΕΜΠΗ»
Στο Ευρωκοινοβούλιο άνοιξε μεγάλη συζήτηση για τα εμπόδια στην απονομή δικαιοσύνης και το άρθρο 86 του ελληνικού Συντάγματος. Σήμερα διεξήχθη η εκδήλωση «Αρχή της υπεροχής του Ευρωπαϊκού Δικαίου και Σύνταγμα σε υποθέσεις διαφθοράς.
Ομιλητές: Μαρία Καρυστιανού, Χρήστος Ράμμος,Νικόλαος Φαραντούρης, Χουάν Φερνάντο Λόπεθ Αγκιλάρ, Ιωάννης Δρόσος, Ντανιέλα Μαϊνέντι.
#δεν_έχω_οξυγόνο #τεμπη #τεμπη_εγκλημα #τέμπη
Εχθροί της Δημοκρατίας
Η κυβέρνηση επιδιώκει να καταργήσει τον θεσμό του τοπικού δημοψηφίσματος με πρωτοβουλία πολιτών.
Ο θεσμός των τοπικών δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία πολιτών, ο οποίος τυγχάνει ευρύτατης εφαρμογής στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ αλλά και σε κράτη της Ασίας και τη Λατινικής Αμερικής, καθιερώθηκε στην Ελλάδα, έστω και ημιτελής, με το άρ. 134 του νόμου 4555/2018. Ειδικότερα, ορίστηκε ότι είναι δυνατή η διενέργεια δημοψηφίσματος σε επίπεδο δήμου ή περιφέρειας μετά από αίτηση του 10% τουλάχιστον των εγγεγραμμένων εκλογέων του συγκεκριμένου ΟΤΑ και απόφαση του δημοτικού ή περιφερειακού συμβουλίου με απλή πλειοψηφία. Με τον ίδιο νόμο προβλέφθηκε ότι τοπικό δημοψήφισμα μπορεί να προκηρύξει και το δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο χωρίς συλλογή υπογραφών από τους πολίτες , πλην όμως απαιτείται πλειοψηφία των 2/3 των μελών του. Το τοπικό δημοψήφισμα μπορεί να είναι είτε αποφασιστικό, είτε συμβουλευτικό.
Λίγο μετά την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία, με το άρ. 11 παρ.1 του νόμου 4674/2020, η κυβερνητική πλειοψηφία, χωρίς περιστροφές, αποφάσισε την αναστολή της δυνατότητας διεξαγωγής τοπικών δημοψηφισμάτων για ολόκληρη την προηγούμενη δημοτική και περιφερειακή περίοδο. Ακολούθως, ο θεσμός για τέσσερα έτη τέθηκε σε αχρησία και η εφαρμογή του κατέστη και πάλι εφικτή από την τρέχουσα δημοτική και περιφερειακή περίοδο που ξεκίνησε τον Ιανουάριο 2024.
Αμέσως μετά την επαναφορά της δυνατότητας εφαρμογής του θεσμού των τοπικών δημοψηφισμάτων, άρχισε να διαφαίνεται ότι θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε σημαντικό πολιτικό δικαίωμα των τοπικών κοινωνιών εναντίον της κεντρικής εξουσίας που συστηματικά περιφρονεί την βούλησή τους. Και τούτο διότι ήταν έκδηλο το φαινόμενο η κυβέρνηση να ενεργεί αδιαφορώντας για την βούληση των τοπικών κοινωνιών σε πλήθος ζητημάτων όπως η εγκατάσταση γιγάντιων αιολικών πάρκων ακόμη και σε περιοχές natura, η παραχώρηση ακτών σε ιδιώτες, η αλλοίωση της φυσιογνωμίας των πόλεων μέσω του συλλήβδην καθορισμού του ύψους των κτιρίων με τον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό, η λειτουργία ορυχείων αντιμονίου στη Χίο, η διαχείριση των απορριμμάτων, η μεταφορά του καζίνο από την Πάρνηθα στο Μαρούσι και η αναμόρφωση της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Υπό αυτές τις συνθήκες, εντός των τοπικών κοινωνιών σύντομα ακούστηκαν προτάσεις περί ανάγκης διενέργειας τοπικών δημοψηφισμάτων και τελικώς, τον Απρίλιο 2025, για πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία, σύμπραξη φορέων της Θεσσαλονίκης που δημιουργήθηκε κατόπιν πρωτοβουλίας δύο δημοτικών παρατάξεων ανακοίνωσε ότι ξεκινάει την συλλογή υπογραφών για την διενέργεια τοπικού δημοψηφίσματος με θέμα την μετεγκατάσταση του μεγαλύτερου μέρους της ΔΕΘ εκτός των ορίων του δήμου και την δημιουργία στον χώρο μητροπολιτικού πάρκου.
Τον Σεπτέμβριο 2025, καθώς ήδη είχε συλλεχθεί μεγάλο μέρος από τις απαιτούμενες 23.000 υπογραφές για την διενέργεια του δημοψηφίσματος, ο Πρωθυπουργός, ο οποίος προωθούσε το σχέδιο του Υπερταμείου που προέβλεπε παραχώρηση του χώρου της ΔΕΘ σε ιδιώτη με ανακαίνιση των υφιστάμενων κτιρίων και, επιπλέον, κατασκευή θηριώδους εμπορικού κέντρου και πολυτελούς ξενοδοχείου, επισκεπτόμενος την Θεσσαλονίκη, υπό την πίεση των εξελίξεων, ανακοίνωσε ότι το σχέδιο του Υπερταμείου για κατασκευή εμπορικού κέντρου και ξενοδοχείου αποσύρεται και προωθείται πλέον μία απλή ανακαίνιση του χώρου της ΔΕΘ. Ενδεικτικό του εκνευρισμού του είναι ότι δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη για την ιστορική πρωτοβουλία των δημοτών της πόλης προκειμένου ο χώρος της ΔΕΘ να αποτελέσει το αντικείμενο του πρώτου στην Ελλάδα τοπικού δημοψηφίσματος. Ο Πρωθυπουργός, ο οποίος, όπως απέδειξε και με την άρνηση ενεργοποίησης του θεσμού της νομοθετικής πρωτοβουλίας πολιτών που επί 6 έτη παραμένει ανενεργής κατά παράβαση του άρ. 73 παρ.6 του Συντάγματος, απεχθάνεται κάθε ενεργή συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων, υπό την πίεση της συλλογής των υπογραφών αναγκάσθηκε να κάνει βήμα πίσω. Η σύμπραξη φορέων όμως ανακοίνωσε ότι δεν έμεινε ικανοποιημένη από τη στάση του και ότι θα συνέχιζε απτόητη την συλλογή των υπογραφών.
Τον Νοέμβριο 2025 ανακοινώθηκε ότι οι υπογραφές που ζητούν δημοψήφισμα για το μέλλον της ΔΕΘ είχαν ξεπεράσει τις 20.000 και η πόλη ήταν ήδη μία ανάσα από το πρώτο τοπικό δημοψήφισμα. Την ίδια περίοδο, στην Αττική, Συντονιστική Επιτροπή πολιτών κατά της μετεγκατάστασης του καζίνο από την Πάρνηθα στα σύνορα Αμαρουσίου-Χαλανδρίου , όπου η περιοχή είναι ήδη ιδιαίτερα επιβαρυμένη περιβαλλοντικά και κυκλοφοριακά, κάλεσε τους φορείς και τις συλλογικότητες των δήμων Αμαρουσίου και Χαλανδρίου να συμπράξουν ώστε να προκληθεί δημοψήφισμα με ερώτημα «ναι ή όχι» στην μετεγκατάσταση. Μάλιστα, στην ανακοίνωσή της η Επιτροπή επισημαίνει ότι συνιστά έλλειψη δημοκρατίας η αδιαφορία της κεντρικής εξουσίας για την βούληση των τοπικών κοινωνιών.
Η διεξαγωγή στην Θεσσαλονίκη του πρώτου θεσμικά κατοχυρωμένου τοπικού δημοψηφίσματος είναι προφανές ότι θα μπορούσε να πυροδοτήσει εξελίξεις και για τον λόγο αυτόν η απάντηση δεν άργησε να έλθει: Στο σχέδιο του νέου Κώδικα Αυτοδιοίκησης που απέστειλε προ ολίγων ημερών ο Υπουργός Εσωτερικών στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος και στην Ένωση Περιφερειών Ελλάδος προς διαβούλευση, η Κυβέρνηση που επί τέσσερα έτη είχε αναστείλει τα τοπικά δημοψηφίσματα και επί 6 έτη δεν έχει ενεργοποιήσει ως οφείλει τον θεσμό της νομοθετικής πρωτοβουλίας πολιτών, επιχειρεί τώρα να καταργήσει οριστικά το δικαίωμα των πολιτών των προκαλούν τοπικό δημοψήφισμα με συλλογή υπογραφών. Στο σχέδιο προβλέπεται ότι το τοπικό δημοψήφισμα θα προκηρύσσεται μόνο με απόφαση του δημοτικού ή του Περιφερειακού Συμβουλίου και, μάλιστα, θα είναι πάντοτε συμβουλευτικού χαρακτήρα και ποτέ αποφασιστικό.
Προκειμένου να γίνει αντιληπτό πόσο απέχουμε από θεσμούς και αντιλήψεις άλλων κρατών αξίζει να αναφερθεί ενδεικτικά ότι την ώρα που στην Ελλάδα επιχειρείται σύμφωνα με τα παραπάνω ο ευτελισμός των τοπικών δημοψηφισμάτων και η κατάργηση του πολιτικού δικαιώματος πρόκλησής τους με συλλογή υπογραφών από τους πολίτες, στις 26 Οκτωβρίου 2025 στο Μόναχο διενεργήθηκε τοπικό δημοψήφισμα και οι πολίτες αποφάσισαν εάν η πόλη θα υπέβαλε αίτημα διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2036, του 2040 ή του 2044.
Στην τριτοκοσμικού τύπου ελληνική πολιτεία οι εχθροί της δημοκρατίας που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων δεν μπορούν να ανεχθούν πολιτικά δικαιώματα όπως η πρωτοβουλία πολιτών για διεξαγωγή τοπικού δημοψηφίσματος. Εάν όμως οι εχθροί της δημοκρατίας εκπροσωπούν τα συμφέροντα των ολίγων , οι υποστηρικτές της οφείλουν να αγωνιστούν για το δημόσιο συμφέρον και τα δικαιώματα των πολιτών, υπερασπιζόμενοι τους δημοκρατικούς θεσμούς.
------------------------------------------------------------
Χρήστος Λυντέρης, Δικηγόρος- Διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της ομάδας πολιτών «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»
Χρήστος Λυντέρης, Δικηγόρος- Διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της ομάδας πολιτών «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»
Πηγή: kosmodromio.gr
Έρευνα – σοκ: Σπέρμα δότη συνδέεται με καρκίνο σε 197 παιδιά
Έφτασε και στην Ελλάδα. Το σπέρμα του ανώνυμου άνδρα, που χρησιμοποιείτο από γυναίκες επί 17 χρόνια, είχε μία γενετική μετάλλαξη που δεν είχε ανιχνευθεί
Newsroom
Σοκ προκαλούν τα αποτελέσματα δημοσιογραφικής έρευνας στην οποία συμμετείχαν 14 δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς, που αποκαλύπτουν ότι ένας δωρητής σπέρματος, ο οποίος εν αγνοία του έφερε μια γενετική μετάλλαξη που αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο καρκίνου, έχει γίνει πατέρας τουλάχιστον 197 παιδιών σε όλη την Ευρώπη, πιθανόν και στην Ελλάδα.
Όπως αναφέρει σε σχετικό ρεπορτάζ του το BBC, που ήταν μεταξύ των 14 φορέων, κάποια από τα παιδιά που γεννήθηκαν με το σπέρματου συγκεκριμένου άνδρα έχουν ήδη πεθάνει, ενώ μόνο λίγα από αυτά θα αποφύγουν την εμφάνιση καρκίνουκατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Ο ανώνυμος άνδρας στον οποίο ανήκει το σπέρμα πληρωνόταν για να δωρίσει σπέρμα ως φοιτητής ήδη από το 2005 και το σπέρμα του χρησιμοποιήθηκε από γυναίκες για περίπου 17 χρόνια. Ο άνδρας είναι υγιής και πέρασε όλους τους ελέγχους ελέγχου δότη, όμως το DNA σε ορισμένα από τα κύτταρά του μεταλλάχθηκε πριν γεννηθεί. Η μετάλλαξη επηρέασε το γονίδιο TP53, το οποίο έχει κρίσιμο ρόλο στην πρόληψη της μετατροπής των κυττάρων του σώματος σε καρκινικά.
Το μεγαλύτερο μέρος του σώματος του δότη δεν περιέχει την επικίνδυνη μορφή του TP53, όμως έως και 20% του σπέρματός του την περιέχει, και αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε παιδιά που θα προκύψουν από αυτό το σπέρμα θα έχουν τη μετάλλαξη σε κάθε κύτταρο του σώματός τους. Πρόκειται για το επονομαζόμενο σύνδρομο Li Fraumeni, που συνοδεύεται από πιθανότητα έως και 90% εμφάνισης καρκίνου, ιδιαίτερα κατά την παιδική ηλικία, καθώς και καρκίνου του μαστού αργότερα στη ζωή.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το σπέρμα του άνδρα χρησιμοποιήθηκε σε 67 κλινικές γονιμότητας σε 14 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Το μολυσμένο σπέρμα πωλήθηκε στις κλινικές αυτές από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Σπέρματος, που εδρεύει στη Δανία.
53 παιδιά μόνο στο Βέλγιο
Όπως επισημαίνει το BBC, δεν υπάρχει νόμος που να καθορίζει πόσες φορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί το σπέρμα ενός δότη παγκοσμίως. Ωστόσο, η κάθε χώρα μπορεί να θέσει τα δικά της όρια.
Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Σπέρματος αναγνώρισε ότι αυτά τα όρια είχαν «δυστυχώς» παραβιαστεί σε ορισμένες χώρες και βρίσκεται «σε διάλογο με τις αρχές της Δανίας και του Βελγίου». Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Βέλγιο, ένας μόνο δότης σπέρματος υποτίθεται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί από έως έξι οικογένειες, όμως 38 διαφορετικές γυναίκες γέννησαν συνολικά 53 παιδιά με το σπέρμα του συγκεκριμένου δότη.
Ο καθηγητής Άλαν Πέισι, που στο παρελθόν διηύθυνε την Τράπεζα Σπέρματος του Σέφιλντ και τώρα είναι αναπληρωτής αντιπρόεδρος της Σχολής Βιολογίας, Ιατρικής και Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, δήλωσε στo BBC ότι οι χώρες εξαρτώνται από τις μεγάλες διεθνείς τράπεζες σπέρματος και το μισό σπέρμα του Ηνωμένου Βασιλείου πλέον εισάγεται.
«Πρέπει να εισάγουμε από μεγάλες διεθνείς τράπεζες σπέρματος που το πωλούν και σε άλλες χώρες, επειδή έτσι βγάζουν χρήματα, και εκεί ξεκινά το πρόβλημα, επειδή δεν υπάρχει διεθνής νόμος για το πόσο συχνά μπορείς να χρησιμοποιήσεις το σπέρμα», σχολίασε, εξηγώντας πως θα ήταν αδύνατο να γίνει το σπέρμα απολύτως ασφαλές: «Δεν μπορείς να κάνεις έλεγχο για τα πάντα, δεχόμαστε μόνο το 1% ή το 2% όλων των ανδρών που υποβάλλουν αίτηση για να γίνουν δότες σπέρματος, οπότε αν το κάνουμε ακόμα πιο αυστηρό, δεν θα έχουμε δότες σπέρματος».
ΥΓ του blog: ….όταν οι γιατροί με την επί μέρους γνώση που κατέχουν το παίζουν Θεοί, όταν οι επιστήμονες της υγείας ανάγουν την τέχνη τους σε θρησκεία κι όταν η βουλιμία των ανθρώπων ξεπερνά την Φύση αυτά είναι επακόλουθα…. όταν μάλιστα όλα αυτά, συνδέονται με το χρήμα και την ισχύ καταλήγουν σε τραγωδία…
ΟΟΣΑ: Κυβερνητικός “πρωταθλητισμός” (!) στη φοροληστεία: Στο 40,7% η έμμεση φορολογία στην Ελλάδα – Μισθωτοί και συνταξιούχοι τα υποζύγια των εσόδων
Ο διεθνής Οργανισμός επισημαίνει ότι τα έσοδα από το φόρο εισοδήματος στην Ελλάδα προέρχονται κυρίως από μισθωτούς και συνταξιούχους!
Ημεροδρόμος
Η προκλητική φοροληστεία στις τσέπες του ελληνικού λαού, επιβεβαιώνεται και με έκθεση που δημοσιεύει ο ΟΟΣΑ, ο οποίος ως γνωστόν δεν είναι και καμία… φιλολαϊκή και φιλεργατική οργάνωση. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία που συνέλεξε και επεξεργάστηκε προκύπτείι ότι: στις πέντε πρώτες θέσεις των χωρών- μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) με την υψηλότερη έμμεση φορολογία βρίσκεται η Ελλάδα και μάλιστα με μεγάλη απόσταση από το μέσο όρο. Οι αυξημένες εισπράξεις από το ΦΠΑ και οι υψηλοί Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης (ΕΦΚ), όπως για παράδειγμα στα καύσιμα, απ’ τη μια μεριά ενισχύουν τα κρατικά ταμεία απ’ την άλλη όμως πλήττουν περισσότερο το λαϊκό εισόδημα.
Σύμφωνα με τη νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για τη φορολόγηση στις χώρες-μέλη του, περίπου τα μισά φορολογικά έσοδα στην Ελλάδα, προέρχονται από τη φορολογία στην κατανάλωση. Σημειώνεται, δε, ότι η Ελλάδα είναι μεταξύ των οκτώ χωρών του ΟΟΣΑ όπου οι εισφορές των εργαζομένων αποφέρουν περισσότερα έσοδα στο κράτος από τις εισφορές των εργοδοτών.
Μάλιστα, η κυβέρνηση στο προσχέδιο προϋπολογισμού περιγράφει αυτή τη ζοφερή κατάσταση για τα λαϊκά νοικοκυριά ως επίτευγμα και εντείνει για το 2026 τη φορομπηχτική πολιτική, προσδοκώντας ακόμα μεγαλύτερα πλεονάσματα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι για το 2026 τα φορολογικά έσοδα εκτοξεύονται ακόμα περισσότερο, με το 95% από αυτά να το πληρώνουν τα νοικοκυριά και μόλις το 5% οι όμιλοι. Ετσι, από το σύνολο των 73,5 δισ. ευρώ των εσόδων τα νοικοκυριά θα φεσωθούν με περίπου 70 δισ.!
Θυμίζουμε, επίσης, ότι κατά το πρώτο 10μηνο του 2025 (Ιαν. – Οκτ) τα έσοδα από τον άδικο φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) ανήλθαν σε 23,299 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 31 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου, ενώ τα έσοδα από φόρους εισοδήματος ήταν 21,994 δισ. ευρώ. Ετσι, πλέον για το 2025 θεωρείται δεδομένο ότι το πλεόνασμα θα ξεπεράσει το ρεκόρ των 11,4 δισ. του 2024.
Οπως προκύπτει από τα στοιχεία της νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ για τη φορολόγηση στις χώρες- μέλη:
- Το 2024 τα φορολογικά έσοδα της Ελλάδας ανήλθαν στο 39,8% του ΑΕΠ, υψηλότερα από το 38,9% του 2023 και αρκετά υψηλότερα από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, που διαμορφώθηκε στο 34,1%, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να κατατάσσεται στη 10η θέση ως προς το ύψος της φορολογικής επιβάρυνσης.
- Η Ελλάδα έχει πολύ υψηλή εξάρτηση από το ΦΠΑ και τους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης, καθώς αντλεί περίπου το 40,7% των συνολικών φορολογικών της εσόδων από αυτές τις δύο πηγές (22,5% από ΦΠΑ και 18,2% από Ε.Φ.Κ.).
- Ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ για φόρους κατανάλωσης είναι 31,3%. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 5η θέση μεταξύ των χωρών με τη μεγαλύτερη εξάρτηση από την έμμεση φορολογία.
- Η Ελλάδα κατατάσσεται μεταξύ των χωρών των οποίων τα φορολογικά έσοδα κινούνται άνω του 38% του ΑΕΠ. Βρίσκεται μάλιστα πάνω από χώρες όπως η Γερμανία (38%), η Ισπανία (36,7%) και το Ηνωμένο Βασίλειο (34,4%).
- Η εξάρτηση των εσόδων από μισθωτούς και συνταξιούχους είναι μεγάλη. Ο διεθνής Οργανισμός επισημαίνει ότι τα έσοδα από το φόρο εισοδήματος στην Ελλάδα προέρχονται κυρίως από μισθωτούς και συνταξιούχους ενώ τα έσοδα από ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους είναι αναλογικά χαμηλότερα σε σχέση με άλλες χώρες.
- Η Ελλάδα έχει από τις μεγαλύτερες αυξήσεις φόρων διαχρονικά στον ΟΟΣΑ. Από το 2010 έως το 2024, η Ελλάδα παρουσίασε αύξηση 7,4 ποσοστιαίων μονάδων στον λόγο φόρων προς ΑΕΠ. Πρόκειται για την 3η μεγαλύτερη αύξηση σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ, μετά τη Σλοβακία (+7,7 μ.μ.) και την Ιαπωνία (+7,5 μ.μ.). Τα στοιχεία συνδέονται με φορολογική επιβάρυνση των πολιτών κατά την περίοδο των μνημονίων.
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2025
Βασίλης Μαυροσκάς: Τα αγροτικά μπλόκα- η διατροφική κρίση και το Υπαρξιακό ζήτημα της Ελλάδας
Ο αγρότης Βασίλης Μαυροσκάς, εκπρόσωπος του μπλόκου των αγροτών , στο κόμβο " Πράσινα Φανάρια" δίπλα στον αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης, σε μια εξόχως αφοπλιστική συζήτηση στον 98.4 , εξηγεί γιατί τα μπλόκα και οι κινητοποιήσεις των αγροτών-κτηνοτρόφων, αφορούν όλη την ελληνική κοινωνία , ως ένα από τα τελευταία οχυρά της διατροφικής επάρκειας στη χώρα, ποια είναι τα πραγματικά ζητήματα που καίνε τον πρωτογενή τομέα, ποια είναι η αλήθεια για τα εκατομμύρια που "ζαλίζουν" των επιδοτήσεων, τι κρύβεται πίσω από τις διώξεις των αγροτών .
Εξηγεί την απελπιστική κατάσταση δεκάδων οικογενειών αγροτών, τι συμβαίνει με τις τιμές από το χωράφι μέχρι το ράφι και γιατί η πλήρης διάλυση του πρωτογενή τομέα που δημιουργεί νέα φεουδαρχία στα χωράφια, είναι ένα κομμάτι του παζλ μιας χώρας με Υπαρξιακό Ζήτημα πλέον επιβίωσης ως κοινωνία.
Εγκληματική οργάνωση είναι τα λαμόγια του ΟΠΕΚΕΠΕ, όχι οι αγρότες
«Χωρίς εμάς δεν θα έχεις να φας» γράφουν στα πανο τους στα μπλόκα οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες, μια ελληνική απόδοση του «no farmers, no food, no future» που αποτέλεσε το κεντρικό σύνθημα των ευρωπαίων παραγωγών στις ιστορικές κινητοποιήσεις τους πριν από μερικά χρόνια.
Εκτός από ένα δυνατό επικοινωνιακά σύνθημα που επικοινωνεί άμεσα με τους πολίτες- καταναλωτές και ισχυροποιεί την αλληλεγγύη, αποτελεί και την απτή πραγματικότητα. Ένα κράτος χωρίς ισχυρή πρωτογενή παραγωγή, χωρίς στήριξη δηλαδή στους ανθρώπους του μόχθου, είναι ένα κράτος του οποίου οι πολίτες θα πληρώνουν πολύ ακριβά για το φαγητό στο τραπέζι. Φαγητό αμφιβόλου μάλιστα ποιότητας.
Η διατάραξη της αλυσίδας από τον πρωτογενή τομέα στα ράφια και στους πάγκους, από την γη και από το κοπάδι στο ψυγείο και στο τραπέζι μας, σημαίνει διατάραξη της ίδιας της ζωής και της καθημερινότητας των νοικοκυριών. Ισχυρή αγροτιά και κτηνοτροφία είναι προϋπόθεση για την διατροφική ασφάλεια αλλά και όρος να μην ερημώσει η ύπαιθρος, να μην γίνουν οι καλλιέργειες χέρσα γη.
Η κυβέρνηση, φοβισμένη και στριμωγμένη, καταφεύγει στην βία, στην καταστολή και στην ποινικοποίηση. Επενδύει στον κοινωνικό αυτοματισμό, έλα όμως που αυτό δεν πιάνει. Και ο λόγος είναι απλός: Η πλειοψηφία της κοινωνίας έχει φτάσει στο όριο της και δεν θα χαιρόταν με τίποτα περισσότερο από το να έβλεπε αυτή την κυβέρνηση να φεύγει.
Οι πολίτες στηρίζουν τον δίκαιο αγώνα των αγροτών και των κτηνοτρόφων γιατί αντιλαμβάνονται το κοινό συμφέρον. Από τη μια οι αγρότες που θα περάσουν τις γιορτές στα μπλόκα, θα τρώνε δακρυγόνα και ξύλο αλλά δεν θα κάνουν πίσω. Από την άλλη, μια κυβέρνηση σε αποδρομή που κανείς πια δεν ακούει, κανείς πια δεν εμπιστεύεται. Μια κυβέρνηση αγκαλιά με τους Φραπέδες και τις «μούφα» αγρότισσες με τις Φεράρι.
Με την πραγματική εγκληματική οργάνωση. Τα λαμόγια που στράγγιξαν το ευρωπαϊκό και το κρατικό χρήμα στον ΟΠΕΚΕΠΕ, οι φιλοι, οι σύντεκνοι και οι κομματάρχες της ΝΔ, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Αυτοί είναι η εγκληματική οργάνωση, όχι οι πραγματικοί αγρότες και οι κτηνοτρόφοι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)