Ο σκιτσογράφος και αρθρογράφος Στάθης, ο Στάθης Σταυρόπουλος, μιλώντας στον 98.4 αναλύει με την οπτική του πως οι πολίτες σε συνθήκες παρακμής στη Δύση με ένα σύστημα που μετατρέπει την Δημοκρατία και τους θεσμούς της, σε αυταρχισμό και επιλογές αλά καρτ σε βάρος των πολλών, οδηγεί τις κοινωνίες σε ένα διαρκές παράλογο. Από τις εξελίξεις στη Γαλλία και την οικονομία πολέμου στην Ευρώπη με τα απομεινάρια μίας ούλτρα woke ατζέντας, έως την γραφειοκρατική απολυταρχία των Βρυξελλών και την Ελληνική εκδοχή του διπλού οφέλους για ένα πολιτικό σύστημα που μόνη του έννοια είναι η επιβίωση του, έξω από τις υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες. Όπως σημειώνει, τα Τέμπη είναι η διαχρονική επιτομή των ευθυνών ενός συστήματος που κυβερνά την χώρα έχοντας διασφαλίσει μέσω του Συντάγματος με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, το ακαταδίωκτο του, είτε εφαρμόζοντας τον νόμο είτε υπερβαίνοντας τον.
Mpelalis Reviews
Πέμπτη 3 Απριλίου 2025
Στάθης Σταυρόπουλος: Παγιδευμένοι σε ένα διαρκές παράλογο
Ο σκιτσογράφος και αρθρογράφος Στάθης, ο Στάθης Σταυρόπουλος, μιλώντας στον 98.4 αναλύει με την οπτική του πως οι πολίτες σε συνθήκες παρακμής στη Δύση με ένα σύστημα που μετατρέπει την Δημοκρατία και τους θεσμούς της, σε αυταρχισμό και επιλογές αλά καρτ σε βάρος των πολλών, οδηγεί τις κοινωνίες σε ένα διαρκές παράλογο. Από τις εξελίξεις στη Γαλλία και την οικονομία πολέμου στην Ευρώπη με τα απομεινάρια μίας ούλτρα woke ατζέντας, έως την γραφειοκρατική απολυταρχία των Βρυξελλών και την Ελληνική εκδοχή του διπλού οφέλους για ένα πολιτικό σύστημα που μόνη του έννοια είναι η επιβίωση του, έξω από τις υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες. Όπως σημειώνει, τα Τέμπη είναι η διαχρονική επιτομή των ευθυνών ενός συστήματος που κυβερνά την χώρα έχοντας διασφαλίσει μέσω του Συντάγματος με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, το ακαταδίωκτο του, είτε εφαρμόζοντας τον νόμο είτε υπερβαίνοντας τον.
ΜΜΕ: Μέσα Μηδενικής Εμπιστοσύνης…
Μόνο τα ΜΜΕ έμειναν σταθερά στον πάτο, με τα ίδια απολύτως νούμερα.
Στον Χάντερ Τόμπσον ξανά. Εκεί καταφεύγω, όταν χάνω τη μπάλα με τα media και τις παραφυάδες τους. Σε κάτι που είχε γράψει πριν από σαρανταριά χρόνια (αγέννητος ήμουν τότε!), δεν θυμάμαι που ακριβώς, αλλά θυμάμαι ότι πήγαινε κάπως έτσι:
“Στο μέλλον, η ανάγκη για δημοσιογράφους που κατέχουν το αντικείμενό τους, θα είναι μεγαλύτερη από ποτέ”.
Το βλέπουμε ήδη, τώρα που εκκολάφθηκε από το αυγό του φιδιού η Τεχνητή Νοημοσύνη και τρέχει ο κάθε πικραμένος να ζητήσει τις συμβουλευτικές και επεξηγηματικές υπηρεσίες της. Στα πανεπιστήμια θα φάνε το πρώτο φαπίδι, δεν είναι μακριά και η αγκωνιά στη δημοσιογραφία. Κόκκαλα θα σπάσουνε παλικάρια και γοργόνες μου, ιδίως τώρα που η εμπιστοσύνη στα ΜΜΕ δεν ξύνει απλώς τον πάτο στο βαρέλι. Από κάτω έχει βγει και βολτάρει για το μάγμα στο κέντρο της γης…
Και πάμε πίσω στο κείμενο της Δευτέρας, όπου κατέγραφα τα ευρήματα ερεύνης της Metron Analysis για την εμπιστοσύνη στους Θεσμούς, η οποία δημοσιεύθηκε στο “Βήμα:
Άκου -67 στον Δείκτη Εμπιστοσύνης και μάλιστα με το πιο υψηλό ποσοστό στο “δεν εμπιστεύομαι καθόλου”, 48 % παρακαλώ, με δεύτερο το Τραπεζικό Σύστημα (αχ, Γιάνη!) στο 41 %.
Και τα “εμπιστεύεται απόλυτα” τα ΜΜΕ ένα γλίσχρο 2 %, να μας και να ξερνάς…
Κάτσε, όμως, γιατί έχω κι άλλα στοιχεία από τη δημοσκόπηση της Metron Analysis.
Βλέπω, ας πούμε, ότι τα ΜΜΕ τα εμπιστεύονται δυο φορές περισσότερο οι γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες (άξιον ανάλυσης, προσωπικά δεν καταλαβαίνω το λόγο), ότι το χαμηλότερο σκορ Εμπιστοσύνης τους δίνει η Generation X (λογικό, μια και έχει πατσαβουριαστεί απ’ τη μεγάλη παραμύθα του λάιφσταϊλ) και το υψηλότερο η Silent Generation, οι άνω των ογδόντα ετών δηλαδή, που προφανώς ακόμη θυμούνται τις ένδοξες εποχές της “Ελευθεροτυπίας” και διατηρούν την εντύπωσή ότι το φάντασμά μας θα ξαναζήσει…
Μην ξεχάσω και την πολιτική τοποθέτηση των ερωτηθέντων, σε σχέση με την Εμπιστοσύνη που δείχνουν στα ΜΜΕ. Όσοι και όσες ψηφίσανε Νέα Δημοκρατία στις Ευρωεκλογές του 2024, τους δίνουν τον υψηλότερο βαθμό (καθόλου παράλογο, αφού τα media τους αγαπάνε τους γαλάζιους), ακολουθούμενοι από όσους το ρίξανε στο ΠΑΣΟΚ (αναμενόμενο, μιας και οι πράσινοι δεν έχουν φάει καμιά σοβαρή μπιστολιά) και τα καϊνάρια της Ελληνικής Λύσης που προφανώς εμπιστεύονται τα “μέσα” και την τηλεοπτική παρουσία του Βελόπουλου. Συριζαίοι, από την άλλη, Κουκουέδες και “λοιποί” βγάζουν καντήλες όταν ακούνε για Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Να πω ότι δεν το περίμενα, ψέματα θα πω…
Οπότε;
Οπότε, όσο πάει αυτό πράγμα, χαλάει αντί να στρώνει. Ένα χρόνο τώρα που τρέχει την έρευνα η Metron Analysis, όλοι οι άλλοι θεσμοί έχουν τα σκαμπανεβάσματά τους. Έως και οι Τράπεζες πήγαν από το +12 του περυσινού Δείκτη Εμπιστοσύνης στο +14 το Μαρτιάτικο. Μόνο τα ΜΜΕ έμειναν σταθερά στον πάτο, με τα ίδια απολύτως νούμερα. Δεν γυρνάει το ματσάκι με δυο λόγια και το θέαμα θυμίζει εκείνα τα γήπεδα όπου χάνει η γηπεδούχος πέντε-μηδέν από τους φιλοξενούμενους και αδειάζουν οι εξέδρες από το εξηκοστό λεπτό. Και να το κατέχεις το αντικείμενό σου Χάντερ, δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι έχει πια νόημα…
Και τα “εμπιστεύεται απόλυτα” τα ΜΜΕ ένα γλίσχρο 2 %, να μας και να ξερνάς…
Κάτσε, όμως, γιατί έχω κι άλλα στοιχεία από τη δημοσκόπηση της Metron Analysis.
Βλέπω, ας πούμε, ότι τα ΜΜΕ τα εμπιστεύονται δυο φορές περισσότερο οι γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες (άξιον ανάλυσης, προσωπικά δεν καταλαβαίνω το λόγο), ότι το χαμηλότερο σκορ Εμπιστοσύνης τους δίνει η Generation X (λογικό, μια και έχει πατσαβουριαστεί απ’ τη μεγάλη παραμύθα του λάιφσταϊλ) και το υψηλότερο η Silent Generation, οι άνω των ογδόντα ετών δηλαδή, που προφανώς ακόμη θυμούνται τις ένδοξες εποχές της “Ελευθεροτυπίας” και διατηρούν την εντύπωσή ότι το φάντασμά μας θα ξαναζήσει…
Μην ξεχάσω και την πολιτική τοποθέτηση των ερωτηθέντων, σε σχέση με την Εμπιστοσύνη που δείχνουν στα ΜΜΕ. Όσοι και όσες ψηφίσανε Νέα Δημοκρατία στις Ευρωεκλογές του 2024, τους δίνουν τον υψηλότερο βαθμό (καθόλου παράλογο, αφού τα media τους αγαπάνε τους γαλάζιους), ακολουθούμενοι από όσους το ρίξανε στο ΠΑΣΟΚ (αναμενόμενο, μιας και οι πράσινοι δεν έχουν φάει καμιά σοβαρή μπιστολιά) και τα καϊνάρια της Ελληνικής Λύσης που προφανώς εμπιστεύονται τα “μέσα” και την τηλεοπτική παρουσία του Βελόπουλου. Συριζαίοι, από την άλλη, Κουκουέδες και “λοιποί” βγάζουν καντήλες όταν ακούνε για Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Να πω ότι δεν το περίμενα, ψέματα θα πω…
Οπότε;
Οπότε, όσο πάει αυτό πράγμα, χαλάει αντί να στρώνει. Ένα χρόνο τώρα που τρέχει την έρευνα η Metron Analysis, όλοι οι άλλοι θεσμοί έχουν τα σκαμπανεβάσματά τους. Έως και οι Τράπεζες πήγαν από το +12 του περυσινού Δείκτη Εμπιστοσύνης στο +14 το Μαρτιάτικο. Μόνο τα ΜΜΕ έμειναν σταθερά στον πάτο, με τα ίδια απολύτως νούμερα. Δεν γυρνάει το ματσάκι με δυο λόγια και το θέαμα θυμίζει εκείνα τα γήπεδα όπου χάνει η γηπεδούχος πέντε-μηδέν από τους φιλοξενούμενους και αδειάζουν οι εξέδρες από το εξηκοστό λεπτό. Και να το κατέχεις το αντικείμενό σου Χάντερ, δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι έχει πια νόημα…
Το «κόμμα του πολέμου» οργανώνεται με επίκεντρο την Ευρώπη
Διαρκής πόλεμος απέναντι στη Ρωσία ‒ Κάθε συνεννόηση τορπιλίζεται ‒ Η Τουρκία σε ρόλο εταίρου της «ευρωπαϊκής ασφάλειας», παίζει σε όλα τα ταμπλό
Η βαθύτατη κρίση του σχεδίου της παγκοσμιοποίησης που έφερε στην εξουσία το κύμα Τραμπ, μας εισάγει με γρήγορους ρυθμούς σε μια νέα φάση. Στο πλαίσιο αυτής της νέας υπό διαμόρφωση κατάστασης, τα δυτικά κέντρα που προώθησαν τη γραμμή της μετωπικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, στην Ουκρανία σε όλη την περίοδο 2014-2022, με σκοπό την αποδυνάμωση ή και διάλυσή της –οι Δημοκρατικοί / Μπάιντεν, οι νεοσυντηρητικοί του βαθέος κράτους των ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες που προσδέθηκαν σταδιακά στο άρμα τους‒ τώρα ταμπουρώνονται στην Ευρώπη. Διαμορφώνουν ένα «κόμμα του πολέμου» (και της πολεμικής οικονομίας).
«Ευρωπαϊκά» βήματα επίσπευσης συγκρότησης του «κόμματος του πολέμου»
Η κατάσταση που διαμορφώνεται δεν προέκυψε βέβαια σαν «κεραυνός εν αιθρία». Έχει το βάθος και την προετοιμασία της σε όσα έγιναν τουλάχιστον από το 2014 μέχρι σήμερα. Όμως σήμερα αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Δύο αντιθετικές πορείες κάνουν την εμφάνισή τους. Από τη μια το σύστημα εξουσίας Τραμπ προωθεί επιταχυνόμενα μια κατεύθυνση συνεννόησης με τη Ρωσία. Και δείχνει ότι επείγεται υπό το βάρος των δυτικών αδιεξόδων στο ουκρανικό μέτωπο με τη Ρωσία. Από την άλλη, η «Ευρώπη» προωθεί τώρα ένα τεράστιο σχέδιο επανεξοπλισμού της (ReArm Europe) και στη συνέχεια σπεύδει να υιοθετήσει μια «Λευκή Βίβλο για το μέλλον της ευρωπαϊκής Άμυνας» που την εισηγήθηκε η κομισιόν της φον ντερ Λάιεν και της ανεκδιήγητης ΥΕΠΞ Κ. Κάλας και την ενέκρινε το ευρωκοινοβούλιο με ισχυρή πλειοψηφική (πάντως όχι καθολική) εκπροσώπηση όλων των πτερύγων. Ένα πρωτοφανές πολεμοκάπηλο κείμενο. Απειλές / εχθροί ορίζονται σε πρώτο πλάνο η Ρωσία και στη σειρά ακολουθούν το Ιράν, η Κίνα, η Β. Κορέα και όποιος άλλος ήθελε προβάλει αξιώσεις αυτονομίας απέναντι σε μια Ευρώπη / φρούριο.
Προωθείται η στρατιωτικοποίηση όλων των πλευρών της κοινωνικής ζωής. Το κείμενο καταγγέλλει εκ προοιμίου και δηλώνει την αποστροφή του απέναντι σε κάθε ιδέα συνεννόησης με τη Ρωσία για μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας. Ειδικότερα δηλώνει ρητά την πρόθεση του ευρωταλαντισμού να τορπιλίσει τις σχετικές πρωτοβουλίες Τραμπ. Είναι γεμάτο από αποσπάσματα σαν το παρακάτω, που αναφέρονται σε μια «ειρήνη» μέσω ενός ολοκληρωτικού πολέμου κατίσχυσης: «…εξεύρεση μιας ειρηνικής λύσης στον πόλεμο που να βασίζεται στον πλήρη σεβασμό της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, στις αρχές του διεθνούς δικαίου (!), στη λογοδοσία για τα εγκλήματα πολέμου καθώς και στην καταβολή αποζημιώσεων από τη Ρωσία… παροτρύνοντας την ΕΕ και τα κράτη-μέλη της να συμμετάσχουν στη δημιουργία ισχυρών μελλοντικών εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία (βλέπε ανάπτυξη ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων εκεί και είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ)». Συνοπτικά μαζεμένοι όλοι οι αναφερόμενοι όροι, περιγράφουν μιαν ολοκληρωτική ήττα της Ρωσίας, την αλλαγή καθεστώτος της κ.λπ.
Κατ’ αρχάς πρόκειται για την απόλυτη χρεωκοπία του ευρωενωσιακού σχεδίου. Αυτού που διακήρυσσε ότι αντλούσε την νομιμοποίησή του στη βάση της εγγύησης που παρείχε για τερματισμό της εποχής πολέμων επί ευρωπαϊκού εδάφους. Αυτό τώρα επιδιώκεται να μετατραπεί σε μια μηχανή μόνιμου πολέμου που αν αφηνόταν να εξελιχθεί θα οδηγούσε στον αφανισμό των ευρωπαϊκών λαών.
Κατά δεύτερον, ο πόλεμος γίνεται το όχημα για τις ρεβάνς των αγγλο-γαλλικο-γερμανικών ιμπεριαλισμών –πλήθος οι απειλές που δέχεται η «Ευρώπη»(!)‒ στην Αφρική (κυρίως Γαλλία), στη Μ. Ανατολή (όλοι) αλλά και στην Μαύρη Θάλασσα (πρωτίστως και διαχρονικά η Βρετανία) και στην Αρκτική (όπου η κόντρα δεν είναι μόνο με τη Ρωσία αλλά και με τις ΗΠΑ). Αυτοί βέβαια οι ιμπεριαλισμοί που φαίνονται πολύ ξεδοντιασμένοι σήμερα, δεν έχουν πάψει να ασκούν τον κακοποιό τους ρόλο. Σαν τις ύαινες που ακολουθούν τους λέοντες για μερίδιο στη λεία.
Κατά τρίτον, τόσο η «Λευκή Βίβλος» όσο και όλα τα πρόσφατα «ευρωπαϊκά» κείμενα, μηνύματα και πρωτοβουλίες (οι ανεκδιήγητοι Στάρμερ, Μακρόν, Φον Ντερ Λάιεν, Κ. Κάλας και οι λοιπές περσόνες της καμαρίλας των Βρυξελλών) δεν χάνουν ευκαιρία να κάνουν λόγο για υβριδικές πολεμικές απειλές («ψευδείς ειδήσεις» και ο αντισυστημισμός που τους απειλεί και τον αποδίδουν στον υβριδικό πόλεμο Ρώσων, Κινέζων, Ιρανών και όποιου άλλου «εχθρού»).
Ο πόλεμος γίνεται το όχημα για την επιβολή ενός εξτρεμιστικού «κεντρώου» απολυταρχισμού στο εσωτερικό (βλέπε κατάργηση του αποτελέσματος των εκλογών όπως στη Ρουμανία και μια ολόκληρη «Βίβλο» άλλων μεθοδεύσεων). Προωθείται, ένας χωρίς ιστορικό προηγούμενο, υστερικός αντιρωσισμός, η προσπάθεια ανάπτυξης κλίματος ρωσοφοβίας και της αίσθησης μιας επικείμενης κατάστασης πολέμου που «αφορά όλη την Ευρώπη». Και επιπλέον προωθείται ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας. Μια εντελώς πραγματική απειλή, ένα ανάθεμα για την ειρήνη, τη δημοκρατία και τον ανθρώπινο πολιτισμό που υποτίθεται ότι είχε αντιμετωπιστεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Η πολεμική οικονομία. Τα λεφτά και πού θα βρεθούν
Η μαυρίλα της «Λευκής Βίβλου» αρχίζει καλώντας όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. να δεσμεύσουν για τον «πύθο των Δαναΐδων» ενός χωρίς τέλος εξοπλισμού της Ουκρανίας, τουλάχιστον το 0,25% του ΑΕΠ τους!. Σε πρώτη φάση! Από τα 800 δισ. του πακέτου που προβλέπει το ReArm Europe τα περισσότερα θα προέλθουν από δάνεια που σημαίνει αύξηση του δημόσιου χρέους στις πλάτες των λαών. Λέει τα πάντα η κατάργηση μόνο για τις στρατιωτικές δαπάνες των φρένων του χρέους. Η Γερμανία, αφού πρώτα στραγγάλισε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο με τον ζουρλομανδύα του χρέους που επέβαλε, τώρα τον καταργεί για τον «καλό σκοπό» της αντιμετώπισης της ρωσικής απειλής!
Η Ελλάδα από την πλευρά της έχει ήδη αδειάσει τις αποθήκες στρατιωτικών εφοδίων της και έχει απογυμνώσει τα συστήματα άμυνας των νησιών της. Πέραν των παραπάνω, στο στόχαστρο έχουν μπει, το κοινωνικό κράτος που τώρα πλέον ανοιχτά αποκαλείται ντροπιαστική πολυτέλεια (από τον γ.γ. του ΝΑΤΟ Μ. Ρούτε και πληθώρα πρόθυμους πολεμοκάπηλους ανά την Ευρώπη, καθώς και από τους κολαούζους τους στη χώρα μας), αλλά και οι καταθέσεις και τα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών ταμείων ανά την Ευρώπη. Τεράστια ποσά αρκετών τρισ. ευρώ που «ο πόλεμος» γίνεται η ευκαιρία της καταλήστευσής τους.
Συνοπτικά, η ακραία αντικοινωνικότητα των γιατί και των διότι της πολεμικής οικονομίας που θα κληθούν να πληρώσουν, φτωχοποιούμενοι, οι ευρωπαϊκοί λαοί (εκτός κι αν βρουν τη δύναμη να αντιταχθούν εγκαίρως και επαρκώς): η μετακύλιση του τεράστιου κόστους των μεγάλων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που πάνε να επιβληθούν με ετικέτα την «πολεμική οικονομία» και του αντίστοιχα τεράστιου κόστους των βίαιων ανακατατάξεων ισχύος που συντελούνται εντός του δυτικού στρατοπέδου.
Ανάμεσά τους, κρυμμένο πίσω από τον «ευγενή» τίτλο «προώθηση της ενιαίας ευρωπαϊκής κεφαλαιαγοράς», το αναμενόμενο όργιο συγχωνεύσεων / εξαγορών και εν τέλει διόγκωσης της χρηματιστικοποίησης (και άρα τελικά μιας διόγκωσης του χρέους και από αυτήν την οδό). Αλλά και η χρηματοδότηση των συγκρούσεων που έχει εξαπολύσει η Δύση εντός της και εκτός της, προκειμένου να επιβραδύνει την αποδρομή της.
Ο παράγοντας Τουρκία. Η τουρκική απειλή αλλάζει κλίμακα
Λίγα λόγια για ένα κρίσιμο, για τη χώρα μας, ζήτημα. Η Τουρκία αναβαθμίζεται σε εταίρο της «ενιαίας ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας». Διαμορφώνεται μια πολύ ασύμμετρη εις βάρος μας κατάσταση. Στους σχεδιασμούς αναδασμών που προωθούνται απ’ όλες τις πλευρές και σε όλα τα μέτωπα παίζει η Τουρκία. Στους αγγλικούς (πρωτίστως σ’ αυτούς), στους γερμανικούς (βραχίονας προβολής ισχύος προς τη Μ. Ανατολή αλλά και αρχιτεκτονική τριγωνικών σχέσεων με τη Ρωσία μέσω Τουρκίας), στους γαλλικούς επίσης (Α. Μεσόγειος, Αφρική), αλλά και στους αμερικανικούς, ακόμη και στους ρωσικούς (ένα θέμα που χρειάζεται τη δική του ξεχωριστή προσοχή).
Υπ’ αυτούς τους όρους, η «ενιαία ευρωπαϊκή άμυνα» εξελίσσεται σε θανάσιμη παγίδευση. Ο ενιαίος (και με κατάργηση του βέτο) καθορισμός του εχθρού (Ρωσία) κινδυνεύει να ανατινάξει εντελώς τις δυνατότητες αντιμετώπισης της μόνης για τη χώρα μας πραγματικής τουρκικής απειλής. Η συμπεριφορά των ελληνικών ελίτ είναι παράγοντας που ενισχύει πλέον όχι μόνο την παραδοσιακή υποτέλεια και εξάρτηση από τη Δύση, αλλά την (δημόσια και κυνικά άλλωστε ομολογούμενη πλέον) δορυφοροποίηση από την Τουρκία. Που η ισχύς της τώρα μάλλον πιστεύουν ότι τους επιτρέπει να κρύβονται πίσω της.
Πηγή: edromos.gr
Βρετανικά σχολεία ακυρώνουν τον εορτασμό του Πάσχα για χάρη του Ισλάμ!
Πρωτοσέλιδο του γαλλικού περιοδικού «Le Figaro Magazine» με τίτλο «Ταξίδι στο Βελγιστάν» και υπότιτλο «Πώς το Ισλάμ επιβλήθηκε στο Βέλγιο» κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον εξισλαμισμό και της Γαλλίας
Μετά την εορτή των Χριστουγέννων, όπου απαγορεύτηκαν οι φάτνες, οι στολισμοί στους δρόμους, αλλά και οι ευχές που παραπέμπουν στη γέννηση του Θεανθρώπου, μια άλλη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης, το Πάσχα, επιχειρείται μεθοδικά και με ύπουλο τρόπο να διαγραφεί από τη συλλογική συνείδηση, όπως και οι παραδόσεις που το συνοδεύουν, στο όνομα μιας δήθεν άψυχης ουδετερότητας. Στον οδοστρωτήρα της πολιτικής ορθότητας, ένα δημοτικό σχολείο στη Βρετανία ακύρωσε τον ετήσιο εορτασμό και τη λειτουργία του Πάσχα «για να σεβαστεί τις διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις».
Το Norwood Primary School στο Eastleigh του Hampshire ενημέρωσε γονείς, κηδεμόνες και μαθητές ότι φέτος δεν θα πραγματοποιηθούν ούτε η παραδοσιακή παρέλαση με τα πασχαλινά καπέλα, ούτε και η πασχαλινή λειτουργία. Η διευθύντρια του σχολείου, Στέφανι Μάντερ, εξήγησε στην επιστολή της πως η απόφαση αυτή ελήφθη για να διαμορφωθεί ένα πιο «συμπεριληπτικό περιβάλλον» που θα τιμά και θα σέβεται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις όλων των μαθητών και των οικογενειών τους.
Ωστόσο, πολλοί γονείς εξέφρασαν την αγανάκτηση τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χαρακτηρίζοντας την απόφαση «ντροπιαστική» και «χαοτική». Μερικοί, μάλιστα, αναρωτήθηκαν αν η επόμενη κίνηση θα είναι και η πλήρης κατάργηση των Χριστουγεννιάτικων εορτασμών, ό,τι, τέλος πάντων, έχει απομείνει απ’ αυτήν τη γιορτή.
Το σχολείο, το οποίο δεν έχει θρησκευτική ταυτότητα και δέχεται μαθητές ηλικίας τριών έως 11 ετών, υπεραμύνθηκε της επιλογής του, υποστηρίζοντας ότι θέλει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου όλοι οι μαθητές νιώθουν ευπρόσδεκτοι, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους.
Αντί για τους εορτασμούς του Πάσχα, η Εβδομάδα των Προσφύγων
Η επιστολή της Στεφανί Μάντερ, διευθύντριας του σχολείου, αναρτήθηκε σε μια ομάδα στο Facebook, όπου ένας από τους γονείς σχολίασε: «Θα νόμιζα ότι το καλύτερο θα ήταν να γιορτάζουμε τα πάντα, όχι τίποτα». Ένα άλλο άτομο έγραψε: «Δεν το καταλαβαίνω προσωπικά. Οι γονείς είχαν πάντα την επιλογή να μην παρευρεθούν στις χριστιανικές γιορτές. Το σχολείο ήταν πάντα ποικιλόμορφο και δεκτικό σε όλους».
Η Στεφανί Μάντερ ανέφερε ότι το σχολείο, αντί για το Πάσχα σκοπεύει να γιορτάσει την Εβδομάδα Προσφύγων τον Ιούνιο. «Κατανοούμε ότι αυτή η αλλαγή μπορεί να είναι απογοητευτική για ορισμένους, ειδικά για εκείνους που έχουν αγαπήσει αυτές τις παραδόσεις όλα αυτά τα χρόνια. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι αυτή η απόφαση ευθυγραμμίζεται με τις αξίες μας για συμπερίληψη και σεβασμό στη διαφορετικότητα. Εξερευνούμε εναλλακτικούς τρόπους για να γιορτάσουμε τα επόμενα χρόνια την εποχή μας, με έναν τρόπο που θα περιλαμβάνει όλα τα παιδιά και θα αντικατοπτρίζει την πλούσια πολιτισμική ποικιλομορφία της κοινότητάς μας. Εκτιμούμε την κατανόηση και την υποστήριξή σας καθώς πραγματοποιούμε αυτή τη μετάβαση. Αν έχετε οποιεσδήποτε ερωτήσεις ή ανησυχίες, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με το γραφείο του σχολείου. Σας ευχαριστούμε για τη συνεχή υποστήριξή σας», υπογραμμίζει στην ανακοίνωσή της η διευθύντρια. The British Patriotστο X
Στην ιστοσελίδα του σχολείου αναφέρεται πως: «Καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους, σημαντικές γιορτές στη ζωή των παιδιών και της σχολικής κοινότητας τιμώνται και γιορτάζονται μαζί. Αυτές περιλαμβάνουν τις δυο πολύ σημαντικές εορτές στο Ισλάμ (τη γιορτή της διακοπής της νηστείας και τη γιορτή της Θυσίας), τη γιορτή του ινδουισμού Diwali, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Σε αυτές τις περιόδους, το σχολείο καλωσορίζει μέλη της ευρύτερης σχολικής κοινότητας, τα οποία ηγούνται σχολικών συγκεντρώσεων και μαθησιακών δραστηριοτήτων με τα παιδιά για να μοιραστούν μαζί τους τις πεποιθήσεις τους».
Το Norwood Primary School αξιολογήθηκε ως «καλό» σε όλες τις κατηγορίες σε έλεγχο του οργανισμού επιθεώρησης της εκπαίδευσης (Ofsted) τον Σεπτέμβριο του 2024, εκτός από την κατηγορία «αποτελέσματα για παιδιά και μαθητές», η οποία κρίθηκε ότι «χρειάζεται βελτίωση». Αυτό ήταν συνέπεια έντονων αντιδράσεων που προκάλεσε πέρυσι μια άλλη διευθύντρια σχολείου στο Hampshire, όταν ζήτησε να αφαιρεθούν όλες οι αναφορές στα Χριστούγεννα από μια παραδοσιακή εορταστική παντομίμα που προοριζόταν για 126 μικρούς μαθητές. Οι γονείς τότε είχαν καταδικάσει την απόφαση να μην συμπεριληφθεί τίποτα σχετικό με τη χριστιανική γιορτή, ώστε η εκδήλωση να είναι «συμπεριληπτική» για παιδιά όλων των θρησκειών.
Η παραπάνω ιστορία αποδεικνύει πως η σταδιακή αποδόμηση των παραδόσεων μας στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης ουδετερότητας και συμπερίληψης, δεν είναι ένδειξη προόδου, αλλά παραίτησης. Όταν η «συμπερίληψη» μετατρέπεται σε διαγραφή της ευρωπαϊκής και θρησκευτικής μας ταυτότητας, τότε δεν πρόκειται για σεβασμό, αλλά για επιβολή μιας ανυπόφορης ομοιομορφίας. Αντί να αγκαλιάζουμε τη διαφορετικότητα, θυσιάζουμε τις ρίζες και τις παραδόσεις μας στον βωμό της πολιτικής ορθότητας. Πόσο ακόμα θα ανεχτούμε την ισοπέδωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού μας κι ότι αυτός πρεσβεύει στο όνομα μιας αμφίβολης «ανεκτικότητας»;
Ταξίδι στο «Βελγιστάν»
Στη γειτονική Γαλλία, ένα πρωτοσέλιδο του περιοδικού Le Figaro Magazine της προηγούμενης εβδομάδας έχει προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων. Με τίτλο «Ταξίδι στο Βελγιστάν» και υπότιτλο «Πώς το Ισλάμ επιβλήθηκε στο Βέλγιο», το περιοδικό που κυκλοφορεί μαζί με τη γνωστή εφημερίδα «Le Figaro» που πρόσκειται στην κεντροδεξιά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον εξισλαμισμό και της Γαλλίας, ενώ εκφράζει ανησυχία για την απώλεια της παραδοσιακής ταυτότητας των Γάλλων, όπως άλλωστε επιχειρείται και στη Βρετανία, με την προσπάθεια της κατάργησης από το σχολικό εορτολόγιο, της γιορτής του Πάσχα. Philip Claeysστο X
Στο Βέλγιο, η συμμαχία που ηγείται ο Φλαμανδός συντηρητικός Μπαρτ ντε Βέβερ υποσχέθηκε να αλλάξει την κατάσταση, αλλά η βελγική κοινωνία φαίνεται να βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα στην πίεση της woke κουλτούρας και του ισλαμισμού. Οι Βρυξέλλες, η πρωτεύουσα της Ευρώπης, αλλάζουν με γοργούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια και σε τίποτα δεν θυμίζουν ευρωπαϊκή επικράτεια. Ο ισλαμισμός και ο κοινοτισμός κερδίζουν έδαφος με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Για παράδειγμα, στο κέντρο της πόλης, κοντά στο σταθμό Gare du Nord, στο δήμο Σκάρμπεκ, φιλοξενούνται δύο παράλληλοι κόσμοι, οι οποίοι συνυπάρχουν, χωρίς όμως να αλληλεπιδρούν.
Στη μία πλευρά, η οδός Αέρσχοτ είναι γεμάτη από βιτρίνες πορνείων, με τα κορμιά των ιερόδουλων να εκτίθενται σαν εμπορεύματα προς τους περαστικούς. Από την άλλη, η οδός Μπραμπάντ προσφέρει μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα, με εμπορικά καταστήματα που προβάλλουν το «ιερό» και τη θρησκεία, την ώρα που τα στρωμένα χαλιά και τα θρησκευτικά βιβλία προετοιμάζουν τους πιστούς για την προσευχή.
Σε πολλά σημεία η «ισλαμική οικονομία» κυριαρχεί, με καταστήματα και υπηρεσίες που εξυπηρετούν όχι μόνο τους μουσουλμάνους, αλλά και τους ισλαμιστές, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του γαλλικού περιοδικού. Αυτή η κατάσταση αποτυπώνεται στην εικόνα μιας νεαρής γυναίκας που ξεφυλλίζει ένα βιβλίο, στο οποίο μια κοπέλα εξηγεί γιατί φοράει το τζιλμπάμπ, την παραδοσιακή ενδυμασία που φορούν πολλές Mουσουλμάνες και καλύπτει ολόκληρο το σώμα από τον λαιμό και τα χέρια μέχρι τα πόδια, συχνά συνδυασμένο με μαντίλα, για να καλύψει και το κεφάλι.
Σε αρκετές περιοχές της βελγικής πρωτεύουσας το Ισλάμ επιβάλλεται στους δημόσιους χώρους, αλλά και στις συνειδήσεις. Ολοένα και περισσότερες γυναίκες, εκ των οποίων πολλά νεαρά κορίτσια, κυκλοφορούν έχοντας καλυμμένο το πρόσωπο και το σώμα τους. Τα περισσότερα καταστήματα είναι κοινοτικά και η απουσία ποικιλομορφίας και διαφορετικότητας είναι κάτι παραπάνω από έντονη.
Οι βελγικές Αρχές θα έπρεπε να φροντίσουν να διατηρήσουν μια ισορροπία, αλλά δεν το κάνουν. Ο εξισλαμισμός προοδεύει και οι Βέλγοι, από φόβο μήπως κατηγορηθούν για ισλαμοφοβία, σωπαίνουν και προτιμούν να κοιτάζουν αλλού, όπως άλλωστε γίνεται στη Γαλλία, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Πάντως, από τις κατηγορίες δεν γλύτωσε το περιοδικό Le Figaro Magazine, που είναι ένα από τα λιγοστά στο σύνολο της ευρωπαϊκής επικράτειας που τόλμησε να αναδείξει τη ραγδαία αλλοίωση και θυσία του ευρωπαϊκού πολιτισμού μας στο βωμό των επιβαλλόμενων πολυπολιτισμικών απαιτήσεων και της «συμπερίληψης», που γίνονται εις βάρος αποκλειστικά και μόνο των πολιτιστικών και θρησκευτικών μας καταβολών. Το έντυπο κατηγορήθηκε για ξενοφοβία, ρατσισμό, ρητορική μίσους, για ακροδεξιά τάση και ότι επικεντρώθηκε στον ισλαμισμό, αποκαλώντας το Βέλγιο «Βελγιστάν», για να «τονώσει τις πωλήσεις του».
Βελγιστάν, Γαλλιστάν, Ελλαδιστάν, Ευρωπαϊστάν…
Η κατάσταση στις Βρυξέλλες, όπως περιγράφεται στο άρθρο του Le Figaro Magazine, θυμίζει την κατάσταση σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως για παράδειγμα στην Αθήνα, ειδικά γύρω από την Ομόνοια και το κέντρο, όπου η παρουσία μεταναστευτικών πληθυσμών από χώρες όπως το Αφγανιστάν και το Πακιστάν είναι έντονη και προκαλεί ανησυχία στους κατοίκους.
Όπως και στις Βρυξέλλες, έτσι και στην Αθήνα, ορισμένες περιοχές του κέντρου μοιάζουν να βρίσκονται σε μια συνεχώς εξελισσόμενη κατάσταση, όπου η παρουσία αυτών των κοινοτήτων και η αύξηση της ισλαμικής επιρροής έχουν προκαλέσει μια αίσθηση αλλοίωσης του ελληνικού πολιτισμού.
Αν και η πολιτιστική πολυμορφία είναι συνήθως ένα θετικό φαινόμενο, η έλλειψη ισχυρής ενσωμάτωσης αυτών των κοινοτήτων, η απομόνωσή τους σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση της παραδοσιακής ελληνικής ταυτότητας, προκαλούν ανησυχία σε όσους έχουν ανεπτυγμένη την εθνική συνείδηση. Στην Ομόνοια, για παράδειγμα, είναι δύσκολο να περιπλανηθείς χωρίς να νιώσεις ότι υπάρχουν περιοχές που κυριαρχούνται από μια συγκεκριμένη πολιτιστική και θρησκευτική κοινότητα.
Όμως, ο φόβος να κατηγορηθεί κάποιος για «ισλαμοφοβία» και στην Ελλάδα έχει καταστεί τόσο ισχυρός, που πολλοί προτιμούν να σιωπούν και να παρατηρούν τη διαδικασία από απόσταση, φοβούμενοι ότι θα βρεθούν στο στόχαστρο όσων υποστηρίζουν την πολυπολιτισμικότητα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ακύρωσε την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) που χαρακτήριζε την Τουρκία ως «ασφαλή τρίτη χώρα» για αιτούντες διεθνή προστασία από χώρες όπως η Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και η Σομαλία. Η απόφαση ελήφθη λόγω της έλλειψης επαρκούς τεκμηρίωσης για τον χαρακτηρισμό της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας, ενώ διαπιστώθηκε ότι οι διεθνείς πηγές δεν αξιολογήθηκαν σωστά με βάση τα νομικά κριτήρια.
Αυτό σημαίνει ότι οι αιτούντες άσυλο από τις συγκεκριμένες χώρες δεν θα προωθούνται στην Τουρκία και τα αιτήματά τους θα εξετάζονται μεμονωμένα, ακυρώνοντας και τις αποφάσεις των Ανεξάρτητων Επιτροπών Προσφυγών που τούς απέρριπταν.
Οι καρεκλοκένταυροι οδηγούν την Ευρώπη στο γκρεμό
H ΕΕ που έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης το 2012 σήμερα στηρίζει παντοιοτρόπως τον χαμένο πόλεμο στην Ουκρανία, μέχρι πτώσεως και του τελευταίου Ουκρανού, μέχρι απώλειας και της τελευταίας σπιθαμής της ουκρανικής γης.
Και διερωτάται ο απλός Ευρωπαίος πολίτης: Εάν οι ΗΠΑ μαζί με την Ευρώπη δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει την Ρωσία, πως είναι δυνατόν να φαντάζονται von der Leyen, Macron, Starmer και Merz ότι θα μπορέσει μόνη της η Ευρώπη να νικήσει την Ρωσία, χωρίς τις ΗΠΑ; Άραγε, ζητάει ο Macron ευρωπαϊκά χρήματα για να εξελίξει την πυρηνική του δύναμη για να καλύψει την Ευρώπη απέναντι στην Ρωσία, όπως δηλώνει, ή απλά προσπαθεί να αλλάξει την δυσοίωνη τύχη του στο εσωτερικό της Γαλλίας;
Και μήπως ο Starmer με την εμπλοκή του στα της ΕΕ προσπαθεί να αντιστρέψει το Brexit για να αναστήσει την εκλιπούσα δημοφιλία του; Όσο για τον Merz, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα πριν ακόμα αναλάβει την καγκελαρία, γιατί το 2022 η Γερμανία είχε 263.000 άστεγους ενώ το 2023 οι άστεγοι ξεπέρασαν τους 530.000, και γιατί το τέταρτο τρίμηνο του 2024 πτώχευσαν γερμανικές 4.215 εταιρείες που κάλυπταν 38.000 θέσεις εργασίας, σύμφωνα με το Halle Institute for Economic.
Δεν γνωρίζουν οι Βρυξέλλες και οι Ευρωπαίοι ηγέτες που ευαγγελίζονται την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που σήμερα πλέον στοχεύουν την ειρήνη, ότι η εξάρτηση από τις ΗΠΑ του ευρωπαϊκού αμυντικού εξοπλισμού είναι τεράστια, από τα αμερικανικά ανταλλακτικά μέχρι τις δορυφορικές συνδέσεις επικοινωνίας και τις ενημερώσεις λογισμικού; Δεν γνωρίζουν ότι το 55% των εισαγωγών οπλικών συστημάτων στην Ευρώπη μεταξύ 2019 και 2023 είναι από τις ΗΠΑ; Ότι πάνω από το ήμισυ των εξελιγμένων πολεμικών αεροσκαφών της Ευρώπης, όπως τα F-35 και τα F-16, αγοράζονται από τις ΗΠΑ; Και ότι αν οι ΗΠΑ σταματήσουν την υποστήριξη, ο εξοπλισμός μπορεί να σταματήσει να λειτουργεί;
Δεν γνωρίζει ο Starmer ότι τα υποβρύχια στα οποία βασίζεται το βρετανικό δόγμα πυρηνικής αποτροπής έχουν βαλλιστικούς πυραύλους οι οποίοι μισθώνονται από τις ΗΠΑ, όπου και επιστρέφουν για συντήρηση; Και ότι οι δοκιμές πυραύλων διεξάγονται υπό την εποπτεία των ΗΠΑ; Αγνοεί ο Starmer ότι τα τελευταία οκτώ χρόνια, η Βρετανία έχει αναγνωρίσει δημόσια δύο αποτυχημένες δοκιμές πυρηνικών πυραύλων; Εν ολίγοις, δεν γνωρίζουν οι καρεκλοκένταυροι της Ευρώπης ότι οι ΗΠΑ μπορούν να απενεργοποιήσουν πολλά από τα όπλα της Ευρώπης; Προς τι οι κενές υποσχέσεις στους δυστυχείς Ουκρανούς;
Επέρχεται διάλυση της ΕΕ;
Η εγκατάλειψη της Ευρώπης από τις ΗΠΑ επιβεβαιώνει την οικονομική και γεωστρατηγική συρρίκνωση της αμερικανικής αυτοκρατορίας και την παρακμή της Δύσης. Άλλωστε, εφόσον οι ΗΠΑ αποφάσισαν να συμμαχήσουν με την Ρωσία, δεν χρειάζονται πλέον την Ευρώπη ως ζώνη προφύλαξης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Επί 80 χρόνια οι ΗΠΑ ήταν υπεύθυνες για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής τάξης, και τώρα η ΕΕ αναγκάζεται να απογαλακτιστεί, και μοιάζει να επέρχεται η διάλυσή της. Όσο οι ΗΠΑ έδιναν εντολές στην ΕΕ τα κράτη/μέλη έμοιαζαν ενωμένα. Με την απόσυρση του εντολέα αποικιοκράτη, η εντολοδόχος αποικία διχάστηκε.
Και η Κομισιόν, που δεν εκλέγεται από τους Ευρωπαίους πολίτες και δεν λογοδοτεί σε αυτούς, λειτουργεί πλέον ως το Βαθύ Κράτος των Βρυξελλών, προσπαθώντας να χειριστεί την διχασμένη Ευρώπη. Παράδειγμα εξαιρέσεων στην “κοινή” πολιτική που προσπαθεί να επιβάλλει η von der Leyen αποτελεί η Ισπανία για την Παλαιστίνη και η Ουγγαρία για τη Ρωσία. Και με τους δασμούς των ΗΠΑ αναδεικνύονται καίριες ρωγμές στην “ενότητα” σχετικά με το εμπόριο, διότι οι διάφορες ευρωπαϊκές χώρες είναι εκτεθειμένες με διαφορετικό τρόπο στην αντίποινα των Βρυξελλών στον εμπορικό πόλεμο που άνοιξε ο Trump. Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και Ιρλανδία, που εκτίθενται περισσότερο στους δασμούς που έχει απειλήσει ο Trump για το αλκοόλ, επικρίνουν την von der Leyen που καταφεύγει μονομερώς σε δεύτερη σειρά δασμών στα αμερικανικά προϊόντα.
Ο “συνασπισμός προθύμων” υπέρ της Ουκρανίας, που προτείνεται από Άγγλους, Γάλλους, και Τούρκους, σημαίνει αυτόματα κατακερματισμένη Ευρώπη, παρακάμπτοντας τις υπάρχουσες ευρωπαϊκές οργανωτικές δομές. Και είναι απαράδεκτο ότι η ΕΕ επιδιώκει να προχωρήσει σε στρατηγικές συμφωνίες με την Τουρκία, η οποία κατέχει το 37% της Κύπρου επί πενήντα έτη, απειλεί την Ελλάδα με casus beli, και αμφισβητεί τα ευρωπαϊκά σύνορα.
Γιατί δαιμονοποιείται η Ρωσία
Και διερωτάται κανείς, γιατί αργότερα δεν θα γίνει συνασπισμός προθύμων ενάντια σε όποιο κράτος/μέλος δεν υπακούει στις κεντρικές εντολές ή στις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις; Αν και ο κύριος στόχος του βαθέος κράτους είναι άλλος, είναι η ανάπτυξη της στρατιωτικής βιομηχανίας της Ευρώπης. Και προκειμένου να πεισθούν οι Ευρωπαίοι πολίτες για την ανάγκη μείωσης των κοινωνικών παροχών και αύξησης των φόρων υπέρ της ανάπτυξης της στρατιωτικής βιομηχανίας, πρέπει να υπάρξει ένας επικίνδυνος εχθρός.
Κατά συνέπεια, όλο και περισσότερο δαιμονοποιείται η Ρωσία ως μέγιστη απειλή της Ευρώπης, παρόλο που απελευθέρωσε την Ευρώπη από τη ναζιστική Γερμανία στον Β’ΠΠ, και παρόλον ότι έκτοτε δεν απείλησε ούτε κάποια Δυτική χώρα ούτε την ασφάλεια του κόσμου. Μάλιστα, κάποιες κυβερνήσεις κρατών/μελών της ΕΕ εκδίδουν «οδηγούς επιβίωσης» σε πυρηνικό πόλεμο και κατασκευάζουν πολεμικά καταφύγια, προσπαθώντας να πείσουν τους Ευρωπαίους πολίτες για την δήθεν επερχόμενη ρωσική επίθεση. Οι Ρώσοι προ των πυλών! Εν τούτοις, η ΕΕ παραμένει διχασμένη ακόμα και μετά την κατασκευή του φανταστικού επικίνδυνου εχθρού Putin.
Το πολεμικό εγκόλπιο που οι Βρυξέλλες βάφτισαν “Λευκή Βίβλο και που αναφέρεται στο μέλλον της ευρωπαϊκής άμυνας, συντάχθηκε από τον Ευρωπαίο επίτροπο για την άμυνα Λιθουανό Andrius Kubilius και την επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Εσθονή Kaja Kallas. Παρουσιάστηκε από την Κομισιόν στις 19/3/2025, και συζητήθηκε στην Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 20-21/3/2025. Τονίζει την απειλή από την Ρωσία και την ενίσχυση της Ουκρανίας. Περιλαμβάνει το επιθετικό μάλλον παρά αποτρεπτικό πρόγραμμα “ReArm Europe”, που έχει στόχο την ενίσχυση της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας. Τ
Tο ενδιαφέρον είναι ότι στην σύνοδο κορυφής, οι Ευρωπαίοι ηγέτες διαφώνησαν μεταξύ τους σχεδόν σε όλες τις προτάσεις στο ζήτημα της Ουκρανίας. Δεν βγήκε κοινή δήλωση στήριξης της Ουκρανίας, λόγω άρνησης της Ουγγαρίας. Η πρόταση της Kaja Kallas περί δέσμευσης της ΕΕ να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία ύψους 40 δισ. ευρώ εντός του 2025 δεν ενεκρίθη. Επίσης δεν ενεκρίθη το αίτημα του Ζελένσκι για άμεση βοήθεια στην Ουκρανία με νέο πακέτο 5 δισ. ευρώ, λόγω άρνησης Γαλλίας και Ιταλίας παρόλον ότι οι χώρες αυτές ανήκουν στη “συμμαχία των προθύμων”.
Δεν συμφώνησαν ούτε ποιος θα είναι ο εκπρόσωπος της Ευρώπης, προσβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την Ύπατη Εκπρόσωπο της EE για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής Εσθονή Kaja Kallas η οποία άλλωστε δηλώνει ότι δεν πιστεύει στην διπλωματία και επιθυμεί να διαλύσει την Ρωσία. Στην εν λόγω σύνοδο εκφράστηκε για άλλη μια φορά ο ανυπόστατος φόβος περί επίθεσης της Μόσχας σε κράτη/μέλη της ΕΕ, καθώς και οι βάσιμες αμφιβολίες για την προστασία της Ευρώπης από τις ΗΠΑ.
Ολοταχώς προς αύξηση χρέους
Το σχέδιο “ReArm Europe/επανεξοπλισμός Ευρώπης” ανακοίνωσε η von der Leyen μετά από “σύνοδο” με παρόντα 12 μόνον από τα 27 κράτη/μέλη της ΕΕ, στην οποία μάλιστα συμμετείχαν τέσσερα κράτη που δεν ανήκουν στην ΕΕ. Και βέβαια, μια απόφαση αύξησης της αμυντικής χρηματοδότησης της ΕΕ αναδεικνύει την παραβίαση της εθνικής αμυντικής κυριαρχίας, την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών/μελών. Στην συνέχεια, το αρχικό σχέδιο της von der Leyen “επανεξοπλισμός Ευρώπης” άλλαξε ονομασία με μία περισσότερο εύηχη “προετοιμασία 2030” προκειμένου να συγκινηθούν οι Ευρωπαίοι πολίτες σχετικά με την σκοπιμότητα αύξησης των αμυντικών δαπανών σε βάρος των κοινωνικών παροχών και των προγραμμάτων λιτότητας και περικοπών που θα ακολουθήσουν.
Το εν λόγω σχέδιο περιλαμβάνει (α) την διανομή 150 δισ. ευρώ σε χαμηλότοκα δάνεια από την ΕΕ και (β) την κινητοποίηση 650 δισ. ευρώ από τους εθνικούς προϋπολογισμούς, με χαλάρωση των κανόνων χρέους, για την αγορά όπλων και πυρομαχικών για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της Ευρώπης εναντίον της φανταστικής ρωσικής απειλής. Και υπάρχουν σοβαρές τριβές σχετικά με το εάν επιτευχθεί έκδοση κοινού χρέους (δηλαδή ευρωομολόγων) από τα 27 κράτη/μέλη ή εάν η χρηματοδότηση των αμυντικών δαπανών θα επιβαρύνει περαιτέρω τα δημοσιονομικά (χρέος και έλλειμμα) του κάθε κράτους. Οικονομολόγοι ειδοποιούν ότι αυτή η χαλάρωση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας θα αυξήσει δραματικά το δημόσιο χρέος στα κράτη/μέλη.
Εν ολίγοις η ΕΕ με το προτεινόμενο έργο, και την δημιουργία νέου τεράστιου ακάλυπτου χρέους, προσπαθεί αλόγιστα να βοηθήσει κάποια άμεση οικονομική ανάπτυξη επειδή η οικονομία της βυθίζεται. Αντί να επενδύσει σε ψηφιακή βιομηχανοποίηση, ξοδεύει περίπου ένα τρισ. για αμυντικό εξοπλισμό, και μάλιστα σε εποχή πυρηνικών δυνάμεων.
-------------------------------------------------------------
Η Ελένη Σαββάκη είναι oμότιμη καθηγήτρια Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και expert contractor για κρίση ερευνητικών προγραμμάτων στην ΕΕ. Σπούδασε Ιατρική και μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφίες επί 10 χρόνια στο Columbia University και στο National Institutes of Health των ΗΠΑ, στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, και στο Collège de France στο Παρίσι. Η έρευνά της σχετίζεται με τη λειτουργία του εγκεφάλου. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 70 άρθρα σε διεθνή νευροεπιστημονικά peer-reviewed περιοδικά. Το ερευνητικό της έργο έχει περισσότερες από 4.000 αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία. Είναι ιδρυτικό μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Γερμανικού Χρέους προς την Ελλάδα και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία: “Οι Παράλληλοι Εαυτοί μας και το Βουβό Δεξί Ημισφαίριο” (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1989), “Τα γερμανικά εγκλήματα και τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα” (Εκδόσεις Παπαζήση, 2024), “German crimes and Germany’s debts to Greece”, και “Η δύση της Δύσης και η ανατολή της Ανατολής” (Εκδόσεις Παπαζήση, 2024).
Πηγή: slpress.gr
Τετάρτη 2 Απριλίου 2025
Απόστολος Αποστόλου: Δημοκρατίες με την δικαιοσύνη ενεργή σε πολιτικές αποφάσεις
Ο Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας, Απόστολος Αποστόλου, μιλώντας στον 98.4 με αφορμή και τις εξελίξεις στη Γαλλία με την Μαρί Λεπέν, αναφέρεται στο πως η εκφυλισμένη πλέον γραφειοκρατία των Βρυξελλών μαζί με τις ηγεσίες των επίσης εκφυλισμένων δυτικών δημοκρατιών, επιβάλλουν αλά καρτ αποφάσεις για πολιτικές δυνάμεις που αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία τους.
Όπως σημειώνει, η περίπτωση Λεπέν που καταδικάζεται για διασπάθιση ευρωπαϊκών κονδυλίων για αλλότριους σκοπούς μισθοδοσίας, δεν είναι η εξαίρεση στη λειτουργία των ευρωβουλευτών, όμως η στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων, αναδεικνύει ότι η δικαιοσύνη λαμβάνει όχι μόνο ποινικές αλλά και πολιτικές αποφάσεις, την ώρα που το καθεστωτικό σύστημα, με αυτό τον τρόπο φουσκώνει με αέρα περαιτέρω με μια τέτοια απόφαση, τα πανιά της ακροδεξιάς στη Γαλλία.
Αρχηγός χωρίς… περιβραχιόνιο...
Α ρε έρμε ο Μητσοτάκη, ποιος να στο έλεγε ότι τελικά θα σου ετοίμαζαν τέτοιο χουνέρι οι βουλευτές και οι υπουργοί σου. Τελείωσαν τα ψωμιά σου και θα πέσεις, όταν πέσεις, με κρότο. Όπως ακριβώς... είχαν προβλέψει οι αντίπαλοί σου. Με κρότο πήρες τα ηνία της Νέας Δημοκρατίας, μετά από εκείνη την εκλογική διαδικασία – παρωδία, συνοδευόμενη από αλληλοκατηγορίες και αιχμές και ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα ήσουν τρίτος στις δημοσκοπήσεις κι αρκετά μακριά από τον δεύτερο, Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Με κρότο θα γίνει και η αντικατάστασή σου. antonis kelaidonisστο X
*** Οι εποχές που ο Μητσοτάκης έλεγχε την Κοινοβουλευτική Ομάδα, το υπουργικό συμβούλιο, τους πάντες στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Πειραιώς τελείωσαν. Πιο πολλοί είναι πλέον αυτοί που δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν, παρά οι υποστηρικτές του. Και το καλύτερο είναι ότι το ξέρει και ο ίδιος. Αρχηγός χωρίς… περιβραχιόνιο, για να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους.
*** Ο Νίκος Δένδιας πραγματοποίησε στο Πεντάγωνο τη μεγαλύτερη αντικυβερνητική συγκέντρωση μετά απ’ αυτές για τα Τέμπη. Κανείς δεν κοίταγε, όπως έμαθα, το εξαιρετικά κατά τα άλλα μνημείο. Όλοι συζητούσαν το πότε θα επιστρέψει σπίτι του ο Μητσοτάκης. Το ρολόι μετρά αντίστροφα και ο υπουργός Άμυνας έχει πλέον στη «φαρέτρα» του και τον Κώστα Καραμανλή, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, αλλά και το βαρύ πυροβολικό της δεξιάς «πολυκατοικίας», τον Αντώνη Σαμαρά.
*** Αυτό όμως δεν ήταν το μοναδικό χτύπημα που δέχθηκε ο περήφανος γόνος. Στο ημερολόγιο του έχει σίγουρα γράψει και για την ερώτηση των 11 βουλευτών της ΝΔ για τις επιθετικές αγορές στη Θράκη με τουρκικά κεφάλαια. Και ετοιμάζονται κι άλλες όπως μαθαίνω.
*** Και καπάκι βγαίνουν αρκετοί βουλευτές, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, αλλά και δύο υπουργοί του, ο Άδωνις Γεωργιάδης (στον οποίο έχει επιβληθεί εμπάργκο) και ο Βασίλης Κικίλιας, να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους επειδή οι ένστολοι δεν θα δουν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς την αύξηση που θα δουν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Δηλαδή μια από τις «δεξαμενές» των ψηφοφόρων της ΝΔ. Δεν θα κάνουν αντάρτικο, δα, για τους συνταξιούχους ή τους άνεργους. Να είμαστε και λογικοί, μην είμαστε και πλεονέκτες. Ο Δημοσχάκης κατέθεσε μάλιστα και ερώτηση, έτσι για να έχει πιο θεσμικό χαρακτήρα η όλη φάση. Ιανστο X
*** Τσαντίστηκε τόσο ο πρωθυπουργός που έριξε άκυρο στην προγραμματισμένη επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας και έβαλαν στο κτήριο της οδού Αριστοτέλους για δεύτερη φορά τα γλυκά στο ψυγείο. Να δείτε που ο Άδωνις θα του το φυλάει και δεν θα παραγγείλει άλλα γλυκά, αλλά θα του βγάλει τα ίδια, τα οποία εν τω μεταξύ θα έχουν χαλάσει.
*** Ενδεχομένως να σκεφτεί κάποιος, ότι εντάξει δεν τα πάει καλά μέσα, αλλά τα πάει καλά έξω. Συναντήθηκε με τον Νετανιάχου στο Ισραήλ. Μπορεί οι Ένοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ να έχουν σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους, εκ των οποίων οι 17.400 παιδιά και δεκάδες δημοσιογράφους, μπορεί ο πρώτος πολίτης της χώρας να είναι καταζητούμενος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά παραμένει πρωθυπουργός του Ισραήλ. Και η Ελλαδίτσα μας θέλει τέτοιους συμμάχους, ανεξάρτητα απ’ όλα τα άλλα. Όσο σημαντικά ή ασήμαντα είναι. Α! Το καλύτερο είναι ότι ο Παύλος Μαρινάκης μας ενημέρωσε ότι ο Μητσοτάκης επιδίωξε να συναντηθεί και με τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, τον Μαχμούντ Αμπάς, αλλά δεν βόλεψαν οι ώρες...Chris Avramidisστο X
Αντίθετο αποτέλεσμα
Dura lex sed lex, ο νόμος είναι σκληρός, αλλά είναι νόμος. Αποκλείοντας την Μαρίν Λε Πεν ως υποψήφια του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού στις προεδρικές εκλογές του 2027, οι τρεις Γάλλοι δικαστές εφάρμοσαν το νόμο.
Οι οπαδοί της Λε Πεν υποστηρίζουν ότι στόχος είναι να εξαλειφθεί από την πολιτική σκηνή η υποψήφια πρόεδρος της Γαλλίας που θα μπορούσε να συγκεντρώσει το 37% των ψήφων στον πρώτο γύρο.
Υπάρχουν πάντως κάποια ερωτήματα, τα οποία θέτουν διάσημοι νομικοί στη Γαλλία, που είναι μάλιστα και σφοδροί αντίπαλοι της άκρας δεξιάς: Γιατί, για παράδειγμα, άλλοι πολιτικοί, όπως ο σημερινός πρωθυπουργός της Γαλλίας Φρανσουά Μπαϊρού είχε αθωωθεί στο παρελθόν, έχοντας διαπράξει ως ευρωβουλευτής επίσης, ακριβώς το ίδιο αδίκημα της υπεξαίρεσης ευρωπαϊκών κονδυλίων, για την πληρωμή συνεργατών του στη Γαλλία;
Το αποτέλεσμα της ποινής είναι άμεσο και ουσιαστικά σβήνει τις προεδρικές φιλοδοξίες της Μαρίν Λε Πεν, καθώς το δικαστήριο διέταξε προσωρινά εκτελεστέα την απόφαση. Χωρίς να περιμένει το αποτέλεσμα της έφεσης.
Μήπως αυτό υπονομεύει το τεκμήριο της αθωότητας, ακόμη και σε μια ενοχοποιητική υπόθεση;
Οι οπαδοί της Λε Πεν υποστηρίζουν ότι στόχος είναι να εξαλειφθεί από την πολιτική σκηνή η υποψήφια πρόεδρος της Γαλλίας που θα μπορούσε να συγκεντρώσει το 37% των ψήφων στον πρώτο γύρο.
Υπάρχουν πάντως κάποια ερωτήματα, τα οποία θέτουν διάσημοι νομικοί στη Γαλλία, που είναι μάλιστα και σφοδροί αντίπαλοι της άκρας δεξιάς: Γιατί, για παράδειγμα, άλλοι πολιτικοί, όπως ο σημερινός πρωθυπουργός της Γαλλίας Φρανσουά Μπαϊρού είχε αθωωθεί στο παρελθόν, έχοντας διαπράξει ως ευρωβουλευτής επίσης, ακριβώς το ίδιο αδίκημα της υπεξαίρεσης ευρωπαϊκών κονδυλίων, για την πληρωμή συνεργατών του στη Γαλλία;
Το αποτέλεσμα της ποινής είναι άμεσο και ουσιαστικά σβήνει τις προεδρικές φιλοδοξίες της Μαρίν Λε Πεν, καθώς το δικαστήριο διέταξε προσωρινά εκτελεστέα την απόφαση. Χωρίς να περιμένει το αποτέλεσμα της έφεσης.
Μήπως αυτό υπονομεύει το τεκμήριο της αθωότητας, ακόμη και σε μια ενοχοποιητική υπόθεση;
Το τεκμήριο της αθωότητας
Το τεκμήριο της αθωότητας δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Πώς θα αποκατασταθεί για παράδειγμα, η ζημιά εάν το ΣτΕ αναιρέσει τελικά αυτή την απόφαση;
Το δικαστήριο επικαλέστηκε μάλιστα τον κίνδυνο υποτροπής για να δικαιολογήσει την άμεση εκτέλεση της απαγόρευσης στην Λε Πεν να είναι υποψήφια στις προεδρικές εκλογές.
Ποιος είναι ο κίνδυνος υποτροπής; Η Μαρίν Λε Πεν δεν είναι πλέον βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επομένως δεν έχει τα μέσα να επαναλάβει το αδίκημα, σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο. Ποιος μπορεί να πιστέψει σοβαρά ότι υπάρχει ένας τόσο άμεσος κίνδυνος;
«Πολιτική απόφαση;»
Μήπως λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί αν αυτή η απόφαση έχει πολιτικό χαρακτήρα; Οπως υποστηρίζουν η Λε Πεν και οι στενοί συνεργάτες της.
Και τελικά μήπως ενισχύσει την άνοδο της Ακροδεξιάς, αντί να ανακόψει την πορεία της προς το Ελιζέ;
Σε κάθε περίπτωση, η καταδίκη της Λε Πεν για υπεξαίρεση κονδυλίων της ΕΕ, είναι σωστή. Αλλά, η απαγόρευση της προεδρικής υποψηφιότητάς της, όχι.
Αυτή η απόφαση είναι ο χειρότερος τρόπος για να απαλλαγούν κάποιοι από τη Μαρίν Λε Πεν. Όσοι θέλουν να κρατήσουν την άκρα δεξιά μακριά από την εξουσία,πρέπει να αντιμετωπίζουν την πολιτική της και δεν μπορεί να είναι χαρούμενοι με τη χρήση μόνο, δικαστικών μεθόδων.
«Καύσιμο» στη δυσαρέσκεια
Κορυφαίοι αναλυτές, που είναι μάλιστα αντίπαλοι του ακροδεξιού λαϊκισμού, λένε πώς η απόφαση θα ωφελήσει τελικά το κόμμα της Λε Πεν. Θα βγάλει την άκρα δεξιά στους δρόμους…
Θα μπορούσε μάλιστα να ριζοσπαστικοποιήσει το εκλογικό σώμα της Λεπέν πριν από το 2027. Και να οδηγήσει στην εκλογή του διαδόχου της Λε Πεν-του 29χρονου ανερχόμενου «αστέρα» της άκρας δεξιάς, Ζορντάν Μπαρντελά.
Ο αριστερός ηγέτης Ζαν Λικ Μελανσόν που είναι σκληρός αντίπαλος της Λε Πεν, υποστήριξε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να αποφανθούν οι πολίτες αν πρέπει να απαγορευτεί το δικαίωμα του εκλέγεσθαι.
Αλλιώς, μπορεί η εξέλιξη αυτή να λειτουργήσει ως «καύσιμο» που θα πυροδοτήσει την αγανάκτηση σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Και θα δώσει επιχειρήματα στην άκρα δεξιά να μιλά για συνωμοσίες. Οχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλη την Ευρώπη.
Οι αστείες δικαιολογίες από τον ανακριτή των Τεμπών για τη μη κατάθεση επιζώντων
Δεν εμπιστεύεται την κρίση των επιζώντων ο Σωτήρης Μπακαΐμης, σύμφωνα με επιζήσασα του εγκλήματος των Τεμπών....
ΕΦΣΥΝ
Σοκάρει η νέα καταγγελία επιζήζασας των Τεμπών που έρχεται στο φως της δημοσιότητας και αναδεικνύει τους χειρισμούς της υπόθεσης του εγκλήματος των Τεμπών από τον εφέτη ανακριτή Λάρισας, Σωτήρη Μπακαΐμη.
Η Αλεξάνδρα Τσακίρη αποκάλυψε στο Documento, πως ο κ. Μπακαΐμης ερωτώμενος για το λόγο που δεν κάλεσε ως μάρτυρες για κατάθεση τους επιζώντες των Τεμπών ανέφερε δίχως ίχνους δισταγμού πως «δεν εμπιστεύομαι την κρίση των επιζώντων, γιατί πολλοί είναι σε σοκ».
Η κ. Τσακίρη είναι μεταξύ των δέκα περίπου επιζώντων που με δική τους πρωτοβουλία κατέθεσαν έγγραφη μαρτυρία στο OpenGov, εξαναγκάζοντας ουσιαστικά τον ανακριτή να τους καλέσει ενώπιόν του και να καταθέσουν, ενώ πρέπει να τονιστεί πως ο ανακριτής έχει καλέσει για κατάθεση μόλις έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που επέζησαν της σύγκρουσης.
Το γεγονός αυτό, η μη κλίση επιζώντων για κατάθεση, είχε αναδειχθεί προσφάτως από δικηγόρους συγγενών θυμάτων των Τεμπών για να υποδείξουν μεμπτούς δικαστικούς χειρισμούς, προκαλώντας βέβαια και την έκπληξη του κοινού αισθήματος.
Σημειώνεται πως ο κ. Μπακαΐμης έχει δειχθεί μηνύσεις από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών για παραλείψεις και για τις ενέργειες του κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, ενώ οι συγγενείς έχουν ζητήσει την αποπομπή του από την υπόθεση.
«Με ενοχλεί η κοροϊδία»
Στον εφέτη ανακριτή κατέθεσε σήμερα ο Θωμάς Κωστίδης, ο οποίος επέβαινε στο τρίτο βαγόνι της επιβατικής αμαξοστοιχίας το βράδυ της τραγωδίας των Τεμπών.
«Εμένα η ζωή μου είχε σταματήσει και προσπαθώ τώρα να πάρω λίγο τη ζωή στα χέρια μου» δήλωσε στους δημοσιογράφους έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Λάρισας ο κ. Κωστίδης περιγράφοντας στη συνέχεια τις στιγμές που βίωσε τα πρώτα λεπτά μετά την σύγκρουση.
«‘Άκουγα φωνές, κραυγές για βοήθεια. Ο τρόμος και το σοκ που είχαμε πάρα πολλοί επιβάτες. Υπήρχε κόσμος αφού βγήκαμε που καθόταν και κοίταζε τη φωτιά. Ήταν σε σοκ» ανέφερε ο κ. Κωστίδης ενώ σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το τί είναι αυτό που τον ενοχλεί στην υπόθεση δύο χρόνια μετά απάντησε μεταξύ άλλων την «κοροϊδία» σχετικά με την υπόθεση του μπαζώματος.
Η Αλεξάνδρα Τσακίρη αποκάλυψε στο Documento, πως ο κ. Μπακαΐμης ερωτώμενος για το λόγο που δεν κάλεσε ως μάρτυρες για κατάθεση τους επιζώντες των Τεμπών ανέφερε δίχως ίχνους δισταγμού πως «δεν εμπιστεύομαι την κρίση των επιζώντων, γιατί πολλοί είναι σε σοκ».
Η κ. Τσακίρη είναι μεταξύ των δέκα περίπου επιζώντων που με δική τους πρωτοβουλία κατέθεσαν έγγραφη μαρτυρία στο OpenGov, εξαναγκάζοντας ουσιαστικά τον ανακριτή να τους καλέσει ενώπιόν του και να καταθέσουν, ενώ πρέπει να τονιστεί πως ο ανακριτής έχει καλέσει για κατάθεση μόλις έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που επέζησαν της σύγκρουσης.
Το γεγονός αυτό, η μη κλίση επιζώντων για κατάθεση, είχε αναδειχθεί προσφάτως από δικηγόρους συγγενών θυμάτων των Τεμπών για να υποδείξουν μεμπτούς δικαστικούς χειρισμούς, προκαλώντας βέβαια και την έκπληξη του κοινού αισθήματος.
Σημειώνεται πως ο κ. Μπακαΐμης έχει δειχθεί μηνύσεις από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών για παραλείψεις και για τις ενέργειες του κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, ενώ οι συγγενείς έχουν ζητήσει την αποπομπή του από την υπόθεση.
«Με ενοχλεί η κοροϊδία»
Στον εφέτη ανακριτή κατέθεσε σήμερα ο Θωμάς Κωστίδης, ο οποίος επέβαινε στο τρίτο βαγόνι της επιβατικής αμαξοστοιχίας το βράδυ της τραγωδίας των Τεμπών.
«Εμένα η ζωή μου είχε σταματήσει και προσπαθώ τώρα να πάρω λίγο τη ζωή στα χέρια μου» δήλωσε στους δημοσιογράφους έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Λάρισας ο κ. Κωστίδης περιγράφοντας στη συνέχεια τις στιγμές που βίωσε τα πρώτα λεπτά μετά την σύγκρουση.
«‘Άκουγα φωνές, κραυγές για βοήθεια. Ο τρόμος και το σοκ που είχαμε πάρα πολλοί επιβάτες. Υπήρχε κόσμος αφού βγήκαμε που καθόταν και κοίταζε τη φωτιά. Ήταν σε σοκ» ανέφερε ο κ. Κωστίδης ενώ σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το τί είναι αυτό που τον ενοχλεί στην υπόθεση δύο χρόνια μετά απάντησε μεταξύ άλλων την «κοροϊδία» σχετικά με την υπόθεση του μπαζώματος.
Η ομιλία του Παντελή Μπουκάλα στα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία.
"Η τέχνη και η φιλοσοφία ή είναι ελεύθερες ή απλώς δεν υπάρχουν", τόνισε την ημέρα της βράβευσης του με με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων 2024.
"Κάθε βραβείο αποτελεί βαριά τιμή και ισοδυναμεί ταυτόχρονα με μια ακόμα πιο βαριά ευθύνη", υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο Παντελής Μπουκάλας, στον οποίο απονεμήθηκε την περασμένη Πέμπτη το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων στο πλαίσιο της τελετής απονομής των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων 2024.
Ο Παντελής Μπουκάλας, ένας στοχαστής του καιρού μας, δημοσιογράφος, συγγραφέας, μεταφραστής, διανοούμενος και ένας άνθρωπος που τιμά όσο λίγοι τη γλώσσα, απευθυνόμενος στην υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, που του παρέδωσε το βραβείο και την Επιτροπή απονομής κρατικών λογοτεχνικών βραβείων, εξέφρασε τις ευχαριστίες του, ενώ δεν παρέλειψε να ανεφερθεί στον πρόσφατο βανδαλισμό της έκθεσης «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου», στην Εθνική Πινακοθήκη.
Ολόκληρη η ομιλία του Παντελή Μπουκάλα:
«Κυρία Υπουργέ, κύριε Υφυπουργέ, κυρία Πρέσβυ, αγαπητοί φίλοι, ε, δεν μπορώ να μην είμαι συγκινημένος, γι’ αυτό, και παρότι είμαι θιασώτης του προφορικού λόγου και του πολιτισμού της προφορικότητας, θα μου επιτρέψετε να διαβάσω εν τάχει, με ρυθμό ιεροψάλτη, κάποιες σημειώσεις που έχω κρατήσει. Κάθε βραβείο αποτελεί βαριά τιμή και ισοδυναμεί ταυτόχρονα με μια ακόμα πιο βαριά ευθύνη. Αυτό ενδεχομένως ισχύει στο πολλαπλάσιο, όταν ένας γραφιάς σαν κι εμένα βραβεύεται για τη συνολική προσφορά του έργου του στα γράμματα, όπως σημειώνει στην απόφασή της η Επιτροπή απονομής κρατικών λογοτεχνικών βραβείων, την οποία ευχαριστώ θερμότατα. Ουδείς μπορεί να ζυγίσει το δικό του έργο και να κρίνει αν συνιστά προσφορά. Χρειάζονται πολλά καντάρια φιλαυτίας και αλαζονείας, για να πράξει κάτι τέτοιο. Το μόνο που μπορώ λοιπόν να πω είναι ότι ελπίζω πως θα προλάβω να εκδώσω καμιά τριανταριά βιβλία ακόμη, να είναι καλά κι ο εκδότης μου, για να ανταποκριθώ μερικώς στην ευθύνη που απορρέει από το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα βιβλία είναι ήδη επεξεργασμένα σε μεγάλο βαθμό, όπως οι μεταφράσεις μου αρχαιοελληνικής ποίησης, τα δοκίμιά μου για νεοέλληνες ποιητές, όπως και τα δοκίμιά μου της σειράς για το δημοτικό τραγούδι, η οποία συγκροτείται σαν μνημείο για τον γιο μου, τον Σπύρο.
Ο ίδιος ο χώρος όπου βρισκόμαστε τώρα, η Εθνική Πινακοθήκη, μου υπαγορεύει κάποιες σκέψεις που θα τις εκθέσω εν τάχει. Η πρόσφατη επιδρομή ακροδεξιού πολιτευομένου εναντίον πινάκων που ενοχλούσαν την αδαή λογοκριτική τυπολατρία του, η βία του εν ονόματι της θρησκείας της αγάπης μάλιστα, βεβαίωσαν ότι ακόμη και σήμερα τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Ούτε καν η ελευθερία της έκφρασης, και όχι μόνο της καλλιτεχνικής.
Δεκαετίες τώρα οι εξαίρετοι γελοιογράφοι μας σκιτσογραφούν εμπνευσμένοι από τη Βίβλο και τα Χριστούγεννα και τη Μεγάλη Εβδομάδα, και ουδείς αισθάνεται προσβεβλημένος. Άραγε θα γίνουν ο επόμενος στόχος; Ή πρώτα θα καούν σε τελετουργική πυρά στο Σύνταγμα οι συλλογές και οι ανθολογίες δημοτικών τραγουδιών, που περιέχουν ευφρόσυνες μαντινάδες, λόγου χάρη «Δεν ξέρω αν είμαι χριστιανός, συγχώρεσε με Θεέ μου, δεν μ’ άφησε η αγάπη της να σε σκεφτώ ποτέ μου» ή «Αν πάω γω στην εκκλησιά, δεν πάω για ν’ αγιάσω, πάω για το κορίτσι μου, για να το καλοπιάσω».
Δεν θα πω άλλες, γιατί είναι πολλές. Ή τις ανθολογίες που περιέχουν το πασίγνωστο τραγούδι του Αγίου Γεωργίου, όπου ο πολυαγαπημένος άγιος ενδίδει στην πλειοδοσία του Τούρκου και του παραδίδει την Ελληνοπούλα που τον ικετεύει να την βοηθήσει και η οποία, προδομένη, τον καταγγέλλει σαν δίβουλο και δίγνωμο και πλεονέκτη, ακόμη και μασκαρά στην κυπριακή παραλλαγή και τον καταριέται φρικτά. Για τους θρησκειολαϊκιστές ο χριστιανισμός βρίσκεται καθηλωμένος στην πολεμική περίοδό του, όταν κατερείπωναν ναούς και γκρέμιζαν αγάλματα, όπως ξέρουμε καλά και από τον Καβάφη. Θαρρείς και δεν έχουν μεσολαβήσει μεταρρυθμίσεις, αναγεννήσεις, διαφωτιστικά κινήματα, με την πρωταγωνιστική συμμετοχή ιερωμένων και θεολόγων, αλλά και πολλές επισημότατες συγγνώμες από πάπες και πατριάρχες για την ψευδεπίγραφη εκχριστιανιστική βία η οποία ασκήθηκε στο παρελθόν εναντίον ολιγοπίστων, δυσπίστων, απίστων κ.λπ. είτε για πρόσωπα επρόκειτο είτε για λαούς ολόκληρους.
Ο προσωκρατικός φιλόσοφος Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, ένας από τους πρώιμους εισηγητές του μονοθεϊσμού μεμφόταν τον Όμηρο και τον Ησίοδο επειδή στα έπη τους απέδιδαν στους θεούς όλα τα επονείδιστα και αξιοκατάκριτα γνωρίσματα των ανθρώπων, την κλοπή, τη μοιχεία και την αλληλοεξαπάτηση. Δεν απαίτησε βέβαια να καούν οι πάπυροι των επών ούτε να φυλακιστούν όσοι τα τραγουδούσαν και τα δίδασκαν. Αλλά και κανείς δεν απαγόρευσε τον κριτικό του λόγο. Τα πράγματα όμως πήραν εξαιρετικά δυσάρεστη τροπή στην Αθήνα, πόλη μήτρα της δημοκρατίας και του ορθού λόγου, στις τελευταίες δεκαετίες ενός αιώνα που τον αποκαλούμε χρυσό, του 5ου αιώνα π.Χ. Τότε που οι απαίδευτοι, δεισιδαίμονες από τη μια, οι χυδαίοι δημαγωγοί, σαν τον Κλέωνα, από την άλλη, επέβαλαν καθεστώς διώξεων εναντίον κορυφαίων μορφών της προοδευτικής σκέψης απειλώντας και την ίδια τη ζωή τους, εναντίον του Πρωταγόρα, του Αναξαγόρα, του Διαγόρα, του Σωκράτη και του Ευριπίδη.
Με λογοκριτικό μένος οι οχλοκόποι και οι θρησκόληπτοι κατηγορούσαν για ασέβεια όσους στοχάζονταν αντισυμβατικά για τα θεία και τα ανθρώπινα, απαλλαγμένοι από τα δεσμά της παιδαριώδους δεισιδαιμονίας . Αλλά η τέχνη και η φιλοσοφία ή είναι ελεύθερες ή απλώς δεν υπάρχουν. Υπερηφανευόμαστε για την αρχαιοελληνική κληρονομιά μας, μα πρέπει και να διαλέξουμε. Και δεν μπορούμε παρά να απαρνηθούμε τους Κλέωνες και τους δεισιδαίμονες και να διαλέξουμε τον Σωκράτη και τον Ευριπίδη. Αλλά και τον Σόλωνα, έναν από τους πατέρες της δημοκρατίας που εμψύχωσε πρώτος το παραδειγματικό πρότυπο του ποιητή-πολίτη. Η πολιτική υποθήκη του είναι μια ελεγεία με τον τίτλο «Ευνομία».
Οι καταληκτικοί στίχοι της απαρτίζουν με παραμυθητική διαύγεια το όραμά του για μια πολιτεία δικαίου που δεν θα πάψουμε ποτέ να προσδοκούμε. Λέει ο Σόλωνας (το έχω μεταφράσει): «Να τι μου λέει η καρδιά μου στους Αθηναίους να διδάξω / δεινά πολλά γεννάει στην πόλη η δυσνομία / η ευνομία στην αρμονία λαμπρύνεται, στην τάξη / και στους άδικους περνάει χειροπέδες/ ό,τι τραχύ θα το λειάνει / φραγμό στην απληστία υψώνει / συντρίβει την αλαζονεία/ και τα ζιζάνια της αφροσύνης τα μαραίνει / στον ίσιο δρόμο το δίκιο ξαναφέρνει/ και την υπεροψία ταπεινώνει / παύει την έχθρα και την εμφύλια οργή της την ολέθρια/ κι όλα στον ίσκιο της αρμονικά και φρόνιμα».
Ονοματίζοντας τον ακατονόμαστο...
Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ. Ο ένας, που τον έχει πάρει εδώ και καιρό από κακό μάτι, τον χαρακτηρίζει μαρμαρωμένο βασιλιά. Τελειωμένο έως παγωμένου μαρμάρου δηλαδή... Η άλλη δηλώνει ότι δεν του υπογράφει λευκή επιταγή, που παρεμπιπτόντως δεν της τη ζήτησε κανείς. Ο τρίτος, οικοδόμος ενός καθαρού αριστερού μέλλοντος, ξεκαθαρίζει ότι ο μεσσιανισμός δεν θα περάσει - το χόμπιτ λείπει από τη δήλωση. Ο κράχτης του Μητσοτάκη, που φέρει τον τίτλο του κυβερνητικού εκπροσώπου, τον προειδοποιεί ότι αν τολμήσει να διαπράξει επιστροφή, θα γίνει καταστροφή. Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά... Και η ηγερία της αντισυστημικής λογοδιάρροιας, σε πλεύση κοινή με τον παπαγάλο του Μαξίμου, τον διατάζει να μείνει στο λαγούμι του!!!
Μαρμαρωμένος, εντολέας λευκών επιταγών, καταστροφέας, λαγουμιτζής, αποσυνάγωγος. Και όλα αυτά καταλήγουν σε μια κοινή και μακάβρια διαπίστωση: Τελειωμένος. Τε-λει-ω-μέ-νος, πώς το λένε. Με βούλα και υπογραφή. Αφού είναι τελειωμένος όμως, γιατί έχουν εισβάλει η φωτογραφία και το όνομά του πάλι τις τελευταίες μέρες στη ζοφερή μας δημοσιότητα; Γιατί μετανοημένοι, αμετανόητοι, ευεργετηθέντες, ανανήψαντες, άσπονδοι εχθροί και ακόμα πιο άσπονδοι φίλοι, ένθεν κακείθεν, ασχολούνται μαζί του; Αναλύουν, προβλέπουν, διαβλέπουν, φαντάζονται, κρίνουν τα μελλούμενα, ανησυχούν, έρχεται, κι αν τολμήσει να έρθει, θα..., και καλύτερα να εγκαταλείψει τα χθόνια σχέδιά του. Και λοιπά και λοιπά έως βαρεμάρας, για να πούμε την αλήθεια.
Μπορεί παρ’ όλα αυτά κανείς από αυτή τη μείξη φαντασίας, σεναρίων, νουάρ, γλυπτικής, λαγουμιών και καταστροφής που παραβιάζει τα όρια του γελοίου να βγάλει κάνα δυο σοβαρά συμπεράσματα. Το πρώτο: Είναι τόσο άγονο το πολιτικό σύστημα, τόσο εκτεταμένη η έρημος της απαξίας του, τόσο όξινη η κυβέρνηση και τόσο άνυδρη η αντιπολίτευση, ώστε ένα μέρος της κοινωνίας -κι αυτό καθρεφτίζεται στη δημοσιότητα- να ονοματίζει τον ακατονόμαστο. Κάποιοι ως ελπίδα, άλλοι ως αξιόλογο αντίπαλο, ως στοιχείο γενικά ισορροπίας σε ένα ανισόρροπο και ετοιμόρροπο σύστημα εξουσίας. Άλλοι ως βάρος, άλλοι ως αντίβαρο, άλλοι ως θετικό πόλο, άλλοι ως αρνητικό - να υπάρξει κάποια σπίθα πάντως. Κάποιος ηλεκτρισμός, μπας και κάτι κινηθεί προς τα μπρος.
Το δεύτερο είναι ότι, παρόλο το πρωτοφανές λιντσάρισμα, και όχι μόνο από δηλωμένους εχθρούς, ο ακατονόμαστος εξακολουθεί να διαθέτει μεγάλο πιστωτικό υπόλοιπο. Αγάπης, αλλά και μίσους, σύμφωνοι. Στήριξης, αλλά και εχθρότητας, επίσης σύμφωνοι. Μπορεί όλα αυτά τα αντιφατικά να συνοδεύουν το όνομά του - η αδιαφορία πάντως που πολλοί επιδιώκουν δεν τον έχει καταψύξει. Ακόμα προκαλεί δράσεις, αντιδράσεις, αντιπαραθέσεις, εμπάθειες, συμπάθειες. Κι αυτό είναι σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο. Απωθητικό για κάποιους, ελπιδοφόρο για άλλους. Κάτσε στ’ αβγά σου, οι μεν. Γύρνα να σπάσουμε αβγά, οι δε. Τούτων δοθέντων, υπομονή και ψυχραιμία. Πάντα ’ν’ η πόρτα ντου ανοιχτή κι η τάβλα ντου στρωμένη, όπως λέει γνωστό ριζίτικο...
Τρίτη 1 Απριλίου 2025
"Απρίλης" Μίκη Θεοδωράκη - Γιάννης Μπέζος
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ - ΚΑΛΗ ΑΝΟΙΞΗ
.....με την ευφορία της φύσης που αναγεννάται ας προσδοκούμε κι εμείς
ευμορφία, χαρά και γαλήνη στις ζωές όλων μας...
Αναμονή
Ο πλανήτης τελεί σε αναμονή. Όσο περνάνε οι εβδομάδες καθίσταται προφανές ότι στην Ουάσιγκτον και όχι μόνο, το έλλειμμα στρατηγικής είναι μεγάλο.
Στην Ουκρανία, ο πόλεμος συνεχίζεται και φυσικά δεν τελείωσε μέσα σε 24 ώρες αφότου ο Τραμπ εκλέχτηκε πρόεδρος των ΗΠΑ. Μπορεί βεβαίως η ιδέα κάποιου είδους ανακωχής να προχωρά, ωστόσο πρόκειται για επιμέρους ακόμα προσεγγίσεις από τις οποίες λείπει η οποιαδήποτε συνολική διευθέτηση. Στη Μόσχα φαίνεται να το αντιλαμβάνονται αυτό. Αν δεν ελέγξουν την κατάσταση στην Ουκρανία με τρόπο που δε θα επιτρέπει οποιαδήποτε ανατροπή εις βάρος τους, η πιθανή ανακωχή ή και συμφωνία ειρήνης (αν ποτέ έρθει) θα μπορεί εύκολα να ακυρωθεί από έναν νέο πρόεδρο των ΗΠΑ.
Η κακοπιστία και η εχθρότητα με τη «Δύση» ως τέτοια είναι τόσο βαθιά ώστε καμία ηγεσία από μόνη της δεν μπορεί να την ανατρέψει. Πολύ περισσότερο μια ηγεσία η οποία δεν φημίζεται για το βάθος της επίδρασής της (τουλάχιστον ακόμα) στο βαθύ κράτος του ίδιου του κράτους της, ούτε και για την στρατηγική της. Οι αναλύσεις περί επικείμενης εντός της επόμενης 7ετίας εισβολής της Ρωσίας στις Βαλτικές χώρες μπορεί να εντάσσονται στις γνωστές προσεγγίσεις προπαγανδιστικού χαρακτήρα αλλά σε ένα βαθμό καταδεικνύουν και ένα χάσμα εμπιστοσύνης σε πλανητική κλίμακα μεταξύ μάλιστα των περισσοτέρων πλευρών.
Κανένα σχέδιο θεσμικού διακανονισμού δεν έχει προταθεί το οποίο θα κατορθώσει να απαλύνει ή έστω να περιορίσει τον βαθμό εχθρότητας. Ενώ η διεθνής αρχιτεκτονική ασφάλειας έχει εκτροχιαστεί μέσα σε ένα περιβάλλον σπονδυλωτού παγκοσμίου πολέμου, καμιά άλλη πρόταση αντικατάστασής του δεν υφίσταται στο τραπέζι (σε οποιοδήποτε τραπέζι για να είμαστε ειλικρινείς).
Για τη Ρωσία φαντάζει αναγκαίο να προετοιμαστεί για έναν ακόμα μεγαλύτερο πόλεμο, ενώ επίσης ένα μέρος της «Δύσης» (αυτό το οποίο στην Ευρώπη προσδοκά την επιστροφή των «γερακιών» των Δημοκρατικών στην προεδρία των ΗΠΑ) επιδιώκει να προετοιμαστεί επίσης για το ίδιο ενδεχόμενο. Κανείς δεν θέλει έναν τέτοιο πόλεμο αλλά διάφορες πλευρές δείχνουν να σύρονται προς αυτόν από την δυναμική που φουντώνουν, αφενός λόγω των προσδοκώμενων ωφελειών στο οικονομικό επίπεδο, αφετέρου γιατί ο κίνδυνος θεωρείται πια πολύ μεγάλος (καλώς ή κακώς) ώστε να τον παραγνωρίσει ο οποιοσδήποτε.
Η αλλαγή προσανατολισμού στις ΗΠΑ σε σχέση με τη Ρωσία εντείνει το άγχος των ισχυρών κρατών της Ε.Ε.. Έφτασαν πολύ μακριά πέρα από τον Ρουβίκωνα της εχθρότητας με τη Ρωσία και τώρα αναγκάζονται να επωμιστούν ακόμα μεγαλύτερο κόστος από τον κανιβαλισμό των οικονομιών τους. Οι συζητήσεις περί κάποιου είδους στρατιωτικής δύναμης μέσα στην Ουκρανία, όπως και περί επέκτασης της πυρηνικής ομπρέλας από την Γαλλία προς την Γερμανία ή και την Πολωνία προδίδουν άγχος και σπασμωδικότητα. Ποια ευρωπαϊκή κοινωνία είναι έτοιμη για έναν μαζικό πόλεμο; Με ποιες εφεδρείες και ποιο κόστος; Στην πραγματικότητα καμία, ωστόσο αρέσκονται σε ένα παιχνίδι απειλών, κεκαλυμμένων ή απροκάλυπτων.
Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ του Τραμπ βομβαρδίζουν την Υεμένη, σπρώχνουν ή ανέχονται τον Νετανιάχου να μισό-ξεκινήσει εκ νέου τον πόλεμο στη Γάζα και ίσως στον Λίβανο, απειλούν ότι θα απειλήσουν το Ιράν αν δεν διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία για την πυρηνική του τεχνολογία αλλά δεν διαθέτουν κανένα συνολικό σχέδιο για τη Δυτική Ασία.
Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν μεγάλο πόλεμο με το Ιράν «φωνάζει από μακριά». Το γεγονός επίσης ότι θέλουν να βάλουν άλλους να κάνουν την πραγματικά βρώμικη δουλειά στην Υεμένη το ίδιο, αλλά δε θα είναι η πρώτη φορά που το προσπαθούν. Απέτυχαν και στο παρελθόν. Μάλλον θα αποτύχουν ξανά. Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα ζητήματα. Το ίδιο το Ισραήλ δεν είναι καθόλου συνεκτικό. Η κοινωνία του και ειδικότερα κρίσιμες κρατικές δομές είναι διχασμένες ως προς την ακολουθούμενη πολιτική. Δεν φαίνεται να διαθέτει οποιαδήποτε ρεαλιστική διέξοδο από έναν ατελείωτο γενοκτονικό πόλεμο ο οποίος σωρεύει πόνο και καταστροφή αλλά ταυτοχρόνως έχει ήδη καταστήσει το Ισραήλ την πλέον ανασφαλή περιοχή για τους Εβραίους και θύμα διαρκώς καλύτερων τεχνολογικώς επιθέσεων.
Η Κίνα εισέρχεται σε έναν εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ, όπως ταυτοχρόνως πράττουν ο Καναδάς και η Ε.Ε.. Επιπλέον όμως, η Κίνα έχει ανοιχτά επίσης τα μέτωπα της Ταϊβάν (ακόμα όχι υπό την έννοια ενός ανοιχτού πολέμου αλλά μέχρι πότε; ) της ασιατικής πολιτικής των ΗΠΑ και της μεταφοράς του ενδιαφέροντος της Ουάσιγκτον σε αυτήν την περιοχή, του ανταγωνισμού στο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης και της πολιτικής του νέου «δρόμου του μεταξιού». Αν οι ΗΠΑ θέλουν μια «κλειστή» παγκοσμιοποίηση, κηδεμονευόμενη από τις ίδιες, η Κίνα επιδιώκει μια «ανοιχτή» παγκοσμιοποίηση επειδή θεωρεί ότι μπορεί να κερδίσει σε αυτήν.
Οι μεσαίες δυνάμεις οι οποίες ανέρχονται ή έτσι θεωρούν σε κάθε περίπτωση, επιδιώκουν σε κάθε περιφέρεια του πλανήτη να μεγιστοποιήσουν τον οικονομικό και στρατιωτικό τους ρόλο, την ίδια στιγμή κατά την οποία ο παγκόσμιος καπιταλισμός προσφέρει ολοένα λιγότερες λύσεις. Η «πράσινη μετάβαση» μάλλον μπαίνει στο περιθώριο, οι μετά- ανθρώπινες τεχνολογίες είναι εκείνες που προβάλλονται από διαφόρους κύκλους, ενώ η παραδοσιακή ενεργειακή και βαριά βιομηχανία ανακάμπτει (όχι ότι ποτέ υποχώρησε) ως η κύρια οικονομική επιλογή μαζί με τα χρηματοπιστωτικά παιχνίδια. Καμία όμως νεό-κεϋνσιανή έστω πολιτική δεν έχει εμφανιστεί. Αυτό που βλέπουμε είναι επιμέρους εθνικές πολιτικές, άλλοτε πιο εθνικιστικές και άλλοτε πιο πολυμερείς μέσα σε ένα διάτρητο διεθνές πλαίσιο.
Ο πλανήτης τελεί σε αναμονή με άλλα λόγια. Περιμένει κάποιο πεδίο στρατηγικής συνεννόησης, το οποίο ακόμα δεν έχει επιτευχθεί, ούτε καν προταθεί. Αυτή η αναμονή υποδηλώνει ταυτοχρόνως αμηχανία, αποπροσανατολισμό αλλά είναι και εν δυνάμει αισιόδοξη έως επαναστατική. Μπορεί να προσεγγιστεί ως μια αναγνώριση της αδυναμίας των συστημάτων εξουσίας διεθνώς να προσφέρουν λύσεις. Το τι θα διακόψει την αναμονή μένει να φανεί. Ο πόλεμος και η καπιταλιστική κρίση φαντάζουν πολύ πιθανά σενάρια. Όμως τώρα δεν είναι η ώρα για εικασίες. Είναι η ώρα της δράσης μέσα στο κενό της εξουσίας.
Η κακοπιστία και η εχθρότητα με τη «Δύση» ως τέτοια είναι τόσο βαθιά ώστε καμία ηγεσία από μόνη της δεν μπορεί να την ανατρέψει. Πολύ περισσότερο μια ηγεσία η οποία δεν φημίζεται για το βάθος της επίδρασής της (τουλάχιστον ακόμα) στο βαθύ κράτος του ίδιου του κράτους της, ούτε και για την στρατηγική της. Οι αναλύσεις περί επικείμενης εντός της επόμενης 7ετίας εισβολής της Ρωσίας στις Βαλτικές χώρες μπορεί να εντάσσονται στις γνωστές προσεγγίσεις προπαγανδιστικού χαρακτήρα αλλά σε ένα βαθμό καταδεικνύουν και ένα χάσμα εμπιστοσύνης σε πλανητική κλίμακα μεταξύ μάλιστα των περισσοτέρων πλευρών.
Κανένα σχέδιο θεσμικού διακανονισμού δεν έχει προταθεί το οποίο θα κατορθώσει να απαλύνει ή έστω να περιορίσει τον βαθμό εχθρότητας. Ενώ η διεθνής αρχιτεκτονική ασφάλειας έχει εκτροχιαστεί μέσα σε ένα περιβάλλον σπονδυλωτού παγκοσμίου πολέμου, καμιά άλλη πρόταση αντικατάστασής του δεν υφίσταται στο τραπέζι (σε οποιοδήποτε τραπέζι για να είμαστε ειλικρινείς).
Για τη Ρωσία φαντάζει αναγκαίο να προετοιμαστεί για έναν ακόμα μεγαλύτερο πόλεμο, ενώ επίσης ένα μέρος της «Δύσης» (αυτό το οποίο στην Ευρώπη προσδοκά την επιστροφή των «γερακιών» των Δημοκρατικών στην προεδρία των ΗΠΑ) επιδιώκει να προετοιμαστεί επίσης για το ίδιο ενδεχόμενο. Κανείς δεν θέλει έναν τέτοιο πόλεμο αλλά διάφορες πλευρές δείχνουν να σύρονται προς αυτόν από την δυναμική που φουντώνουν, αφενός λόγω των προσδοκώμενων ωφελειών στο οικονομικό επίπεδο, αφετέρου γιατί ο κίνδυνος θεωρείται πια πολύ μεγάλος (καλώς ή κακώς) ώστε να τον παραγνωρίσει ο οποιοσδήποτε.
Η αλλαγή προσανατολισμού στις ΗΠΑ σε σχέση με τη Ρωσία εντείνει το άγχος των ισχυρών κρατών της Ε.Ε.. Έφτασαν πολύ μακριά πέρα από τον Ρουβίκωνα της εχθρότητας με τη Ρωσία και τώρα αναγκάζονται να επωμιστούν ακόμα μεγαλύτερο κόστος από τον κανιβαλισμό των οικονομιών τους. Οι συζητήσεις περί κάποιου είδους στρατιωτικής δύναμης μέσα στην Ουκρανία, όπως και περί επέκτασης της πυρηνικής ομπρέλας από την Γαλλία προς την Γερμανία ή και την Πολωνία προδίδουν άγχος και σπασμωδικότητα. Ποια ευρωπαϊκή κοινωνία είναι έτοιμη για έναν μαζικό πόλεμο; Με ποιες εφεδρείες και ποιο κόστος; Στην πραγματικότητα καμία, ωστόσο αρέσκονται σε ένα παιχνίδι απειλών, κεκαλυμμένων ή απροκάλυπτων.
Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ του Τραμπ βομβαρδίζουν την Υεμένη, σπρώχνουν ή ανέχονται τον Νετανιάχου να μισό-ξεκινήσει εκ νέου τον πόλεμο στη Γάζα και ίσως στον Λίβανο, απειλούν ότι θα απειλήσουν το Ιράν αν δεν διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία για την πυρηνική του τεχνολογία αλλά δεν διαθέτουν κανένα συνολικό σχέδιο για τη Δυτική Ασία.
Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν μεγάλο πόλεμο με το Ιράν «φωνάζει από μακριά». Το γεγονός επίσης ότι θέλουν να βάλουν άλλους να κάνουν την πραγματικά βρώμικη δουλειά στην Υεμένη το ίδιο, αλλά δε θα είναι η πρώτη φορά που το προσπαθούν. Απέτυχαν και στο παρελθόν. Μάλλον θα αποτύχουν ξανά. Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα ζητήματα. Το ίδιο το Ισραήλ δεν είναι καθόλου συνεκτικό. Η κοινωνία του και ειδικότερα κρίσιμες κρατικές δομές είναι διχασμένες ως προς την ακολουθούμενη πολιτική. Δεν φαίνεται να διαθέτει οποιαδήποτε ρεαλιστική διέξοδο από έναν ατελείωτο γενοκτονικό πόλεμο ο οποίος σωρεύει πόνο και καταστροφή αλλά ταυτοχρόνως έχει ήδη καταστήσει το Ισραήλ την πλέον ανασφαλή περιοχή για τους Εβραίους και θύμα διαρκώς καλύτερων τεχνολογικώς επιθέσεων.
Η Κίνα εισέρχεται σε έναν εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ, όπως ταυτοχρόνως πράττουν ο Καναδάς και η Ε.Ε.. Επιπλέον όμως, η Κίνα έχει ανοιχτά επίσης τα μέτωπα της Ταϊβάν (ακόμα όχι υπό την έννοια ενός ανοιχτού πολέμου αλλά μέχρι πότε; ) της ασιατικής πολιτικής των ΗΠΑ και της μεταφοράς του ενδιαφέροντος της Ουάσιγκτον σε αυτήν την περιοχή, του ανταγωνισμού στο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης και της πολιτικής του νέου «δρόμου του μεταξιού». Αν οι ΗΠΑ θέλουν μια «κλειστή» παγκοσμιοποίηση, κηδεμονευόμενη από τις ίδιες, η Κίνα επιδιώκει μια «ανοιχτή» παγκοσμιοποίηση επειδή θεωρεί ότι μπορεί να κερδίσει σε αυτήν.
Οι μεσαίες δυνάμεις οι οποίες ανέρχονται ή έτσι θεωρούν σε κάθε περίπτωση, επιδιώκουν σε κάθε περιφέρεια του πλανήτη να μεγιστοποιήσουν τον οικονομικό και στρατιωτικό τους ρόλο, την ίδια στιγμή κατά την οποία ο παγκόσμιος καπιταλισμός προσφέρει ολοένα λιγότερες λύσεις. Η «πράσινη μετάβαση» μάλλον μπαίνει στο περιθώριο, οι μετά- ανθρώπινες τεχνολογίες είναι εκείνες που προβάλλονται από διαφόρους κύκλους, ενώ η παραδοσιακή ενεργειακή και βαριά βιομηχανία ανακάμπτει (όχι ότι ποτέ υποχώρησε) ως η κύρια οικονομική επιλογή μαζί με τα χρηματοπιστωτικά παιχνίδια. Καμία όμως νεό-κεϋνσιανή έστω πολιτική δεν έχει εμφανιστεί. Αυτό που βλέπουμε είναι επιμέρους εθνικές πολιτικές, άλλοτε πιο εθνικιστικές και άλλοτε πιο πολυμερείς μέσα σε ένα διάτρητο διεθνές πλαίσιο.
Ο πλανήτης τελεί σε αναμονή με άλλα λόγια. Περιμένει κάποιο πεδίο στρατηγικής συνεννόησης, το οποίο ακόμα δεν έχει επιτευχθεί, ούτε καν προταθεί. Αυτή η αναμονή υποδηλώνει ταυτοχρόνως αμηχανία, αποπροσανατολισμό αλλά είναι και εν δυνάμει αισιόδοξη έως επαναστατική. Μπορεί να προσεγγιστεί ως μια αναγνώριση της αδυναμίας των συστημάτων εξουσίας διεθνώς να προσφέρουν λύσεις. Το τι θα διακόψει την αναμονή μένει να φανεί. Ο πόλεμος και η καπιταλιστική κρίση φαντάζουν πολύ πιθανά σενάρια. Όμως τώρα δεν είναι η ώρα για εικασίες. Είναι η ώρα της δράσης μέσα στο κενό της εξουσίας.
Από τον Ερντογάν ως τον Μητσοτάκη ένας είναι ο ΔΡΟΜΟΣ
«Το Ταξίμ είναι παντού, η αντίσταση είναι παντού!» φωνάζουν οι διαδηλωτές στην Κωνσταντινούπολη.
511 Τούρκοι φοιτητές συνελήφθησαν και οι 275 απ’ αυτούς φυλακίστηκαν. Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Πέμπτη, περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί.
Ακόμη και ξένοι δημοσιογράφοι όπως ο Σουηδός Joakim Medin, συλλαμβάνονται. Ο Medin συνελήφθη την Πέμπτη μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο και φυλακίσθηκε.
Όσο για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ που κόπτονται για τις… δημοκρατικές αξίες όταν πρόκειται για την Κούβα, το Ιράν, τη Ρωσία και τη Βενεζουέλα, τώρα κωφεύουν. Η ΕΕ «χαϊδεύει» τον Ερντογάν, γράφει το Politico. Το ίδιο και ο Τραμπ.
Η μάσκα της «δημοκρατίας» ξεσκίζεται από την πραγματικότητα και τα γεωπολιτικά συμφέροντα. Αυτά που οδηγούν τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Κυριάκο Μητσοτάκη στην Ιερουσαλήμ και στον γενοκτόνο Μπένζαμιν Νετανιάχου.
Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός. Αυτή είναι η «δημοκρατία» του και οι «αξίες» του.
Και μένουν οι λαοί να αντιστέκονται...
Γιατί όπως έλεγε ο John Holloway* έχουμε δύο επιλογές: «Είτε θα επιλέξουμε την υποταγή στη λογική του κεφαλαίου, που οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτο-εκμηδένιση της ανθρωπότητας, είτε θα ακολουθήσουμε μέσα από τις ρωγμές της καπιταλιστικής κυριαρχίας τα αχαρτογράφητα μονοπάτια της επινόησης ενός διαφορετικού κόσμου, ενός κόσμου της αλληλοβοήθειας, της ανθρωπιάς και της αγάπης.»
Γι' αυτό μία είναι η επιλογή μας: ο δρόμος και "αντίσταση παντού"...
Και για όσους ισχυρίζονται ότι "τίποτα δεν γίνεται", να τους πούμε πως με την αντίσταση και μόνο ανασυστήνουμε την αξιοπρέπειά μας, το τσακισμένο Πρόσωπό μας.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο "κι αν δεν νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα"...
*John Holloway,Νέα Υόρκη, 18 Μαρτίου 2012 Leftforum.org , Rebel
Πηγή: artinews.gr
Που οδηγεί την Ευρώπη η αντιρωσική υστερία
του Δημήτρη Χρήστου
Κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότερο μας εκπλήσσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, σχεδόν όλοι υπόδουλοι στο “κόμμα του Πολέμου” που χάνοντας την επιρροή στον Λευκό Οίκο, έριξε όλο το βάρος στις μαριονέτες των Βρυξελών. Τελευταίο επίτευγμα η αποστολή γαλλο-βρετανικής στρατιωτικής αντιπροσωπείας στην Ουκρανία που ανακοινώθηκε από τον Μακρόν στην Σύνοδο του Παρισίου.
Προηγήθηκε η οδηγία προς όλους τους πολίτες στην Ευρώπη να διατηρούν προμήθειες επαρκείς για διάστημα τουλάχιστον 72 ωρών (!) για περιπτώσεις εκτάκτων καταστάσεων, διότι όπως ανακοίνωσε η Κομισιόν υπό την ηγεσία της “φύρερ Ούρσουλα”, θεωρεί πως η ήπειρός μας αντιμετωπίζει πρωτοφανείς απειλές – από γεωπολιτικές εντάσεις και συγκρούσεις. Και για να γλυκάνει το χάπι, στους ευρωπαϊκούς κινδύνους συμπεριλαμβάνει εκείνους της κυβερνοασφάλειας και χειραγώγησης πληροφοριών, έως την κλιματική αλλαγή και τους αυξανόμενους κινδύνους φυσικών κινδύνων. Και τι θα γίνει με την κλιματική αλλαγή αν γίνει πυρηνικός πόλεμος;
Και για να ετοιμαστούμε, θα χρειαστεί να δανειστούμε πάνω από 800 δισεκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που οι μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες είναι χρεωμένες στο όριο συναγερμού. Ποιοι θα πληρώσουν τα σπασμένα και από ποιους τομείς θα κοπούν δαπάνες; Όπως είπε πρόσφατα ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε τα χρήματα αυτά, εκτός από δανεισμό μπορεί να εξασφαλιστούν από περικοπές στην Υγεία την Παιδεία και τις συντάξεις. Και πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι, διότι η κακιά Ρωσία απειλεί την ευημερία και την ελευθερία μας. Με λίγα λόγια ασκούν τρομοκρατία για να αποδεχτούμε τα συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών.
Και αν για παράδειγμα ο κολοσσός της Volkswagen από τη μείωση των πωλήσεων αυτοκινήτων απειλείται, καθώς τα εισοδήματα των νοικοκυριών θα μειωθούν, ας μετατρέψει τα εργοστάσια σε μονάδες παραγωγής αρμάτων, όπου θα βρουν δουλεία ο Πίτερ, ο Γιόχαν και ο Φραντς. Ποιος να σκεφτεί εδώ στην Ελλάδα ποιες θα είναι οι οικονομικές συνέπειες, αν ο τουρισμός γίνει απρόσιτη πολυτέλεια; Ο Κυριάκος θα έχει φύγει για οικονομικούς και κλιματικούς παραδείσους και οι επιχειρηματίες του Τουρισμού θα ψάχνουν πελάτες με το …τουφέκι!
Και ενώ μας δείχνουν τη Ρωσία ως απειλή, ήρθε νέα επίθεση από τον Τραμπ που κάποιοι νόμιζαν ότι μπλοφάρει. Οι νέοι δασμοί θα τεθούν σε ισχύ στις 2 Απριλίου. Ο σύμβουλος του Λευκού Οίκου, Γουίλ Σαρφ, εξήγησε ότι οι δασμοί θα εφαρμόζονται στα «αυτοκίνητα και ελαφρά φορτηγά που κατασκευάζονται στο εξωτερικό», επιπλέον των ήδη υπαρχόντων δασμών. Οι δασμοί αναμένεται επίσης να αποφέρουν πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια νέων ετήσιων εσόδων στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Σαρφ.
Αναζητούν ρεβάνς στην Ευρώπη οι Γερμανοί;
Τί οδήγησε σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα της Γερμανίας σε αυτή την ρωσομανία; Τι άλλο κρύβεται και οι Γερμανοί πολίτες αποδέχονται επιλογές, που δύο φορές στην πρόσφατη ιστορία των Παγκοσμίων Πολέμων κατέστρεψαν και δυσφήμισαν τη χώρα τους; Θέλουν να πάρουν ρεβάνς από τη Μόσχα. Και καλά τα δύο μεγάλα κυβερνητικά κόμματα. Γιατί είναι τόσο φιλοπόλεμο το κόμμα των Πρασίνων; Γιατί συμφώνησε στα εξοπλιστικά προγράμματα και η Αριστερά; Γιατί άφησαν όλο το χώρο της αντιπολίτευσης στο ακροδεξιό AfD που ήδη είναι δεύτερο σε δύναμη κόμμα που συνεχώς ανεβαίνει και αν τα άλλα κόμματα συνεχίσουν έτσι, μπορεί στις επόμενες εκλογές να έχει και αυτοδυναμία;
Γιατί οι Γάλλοι αδιαφορούν για την κατάσταση της οικονομίας τους, το χρέος της οποίας έχει φτάσει στο 112% του ΑΕΠ και οι Που οδηγεί την Ευρώπη η αντιρωσική υστερία οι πολιτικές δυνάμεις επιτρέπουν στην κυβέρνηση μειοψηφίας του Μακρόν να οδηγεί την κατάσταση στα βράχια; Σε μια πρόσφατη έρευνα του ευρωβαρόμετρου και στο ερώτημα προς τους πολίτες των 27 χωρών, πως κρίνουν την τωρινή κατάσταση της οικονομίας των χωρών τους, στην τελευταία χειρότερη θέση βρίσκεται η Ελλάδα του Μητσοτάκη, στην προτελευταία θέση είναι η Γαλλία (!) και κάτω από το μέσο όρο η Γερμανία, στην 18 η θέση. Που το πάνε τελικά; Γιατί ενισχύουν τον Ζελένσκι να συνεχίσει ένα πόλεμο που δεν μπορεί να κερδίσει απέναντι στην ισχυρότερη πυρηνική δύναμή του κόσμου;
Δύσκολες οι απαντήσεις. Στο μεταξύ η νέα αμερικανική ηγεσία σχεδιάζει πέρα από την εκμετάλλευση ουκρανικών πόρων ανάπτυξη της συνεργασία με τη Ρωσία, και επιστροφή των αμερικανικών επιχειρήσεων που αποχώρησαν λόγω των κυρώσεων του Μπάιντεν. Και όχι μόνο αυτό, οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να αναλάβουν, αντί των Γερμανών, την επισκευή και εκμετάλλευση των δύο αγωγών Nord Stream που μετέφεραν το ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη! Που σημαίνει κορόιδα Ευρωπαίοι, εσείς χάνετε.
Πηγή: slpress.gr
Το δίδυμο με τη «μαύρη» ιστορία παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη
Μυρτώ Μπούτση - Γιάννης Τσακαρισιάνος
Είτε για επικοινωνιακούς λόγους είτε με πολιτική σκοπιμότητα, το σημερινό δίδυμο προέδρου και εισαγγελέα του Αρειου Πάγου Ιωάννας Κλάπα και Γεωργίας Αδειλίνη ξεπερνά με τη συμπεριφορά του ακόμη και τον μετρ του είδους Ισίδωρο Ντογιάκο.
Ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει τόσο έντονη, ευρεία και ευθεία αμφισβήτηση της ηγεσίας του Αρειου Πάγου. Ποτέ ως τώρα η ολομέλεια των προέδρων των δικηγορικών συλλόγων της χώρας δεν έχει ζητήσει από υπουργό Δικαιοσύνης να διώξει πειθαρχικά πρόεδρο του Αρειου Πάγου! Και ποτέ άλλοτε δεν έχει ζητηθεί με τόση σπουδή η παραίτηση εισαγγελέα του Αρειου Πάγου, εν προκειμένω της Γ. Αδειλίνη, από τόσες πλευρές. Το δίδυμο της ανώτατης ηγεσίας της Δικαιοσύνης με τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις του απειλεί να καταλύσει τη δικαστική ανεξαρτησία στον βωμό της επικοινωνίας ή των πολιτικών χειρισμών, των προσωπικών απόψεων ή μιας δήθεν «ικανοποίησης» του κοινού περί δικαίου αισθήματος, παραβιάζοντας σε κάθε περίπτωση τον θεσμικό του ρόλο. Και διακινδυνεύοντας να στήσουν άλλου είδους «λαϊκά δικαστήρια» από εκείνα για τα οποία προειδοποιούσε η Γ. Αδειλίνη –και ορθώς– ότι δημιουργούνται από τις άκριτες παρεμβάσεις των πολιτών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τα Τέμπη.
Το ποτήρι όμως ξεχείλισε με την τελευταία κίνηση της προέδρου του Αρειου Πάγου. Η απόφαση της Ι. Κλάπα να παραγγείλει τον πειθαρχικό έλεγχο σε βάρος ανακρίτριας και εισαγγελέα πλημμελειοδικών Ρόδου που επέβαλαν περιοριστικούς όρους στους επτά κατηγορούμενους, χωρίς όμως να διατάξουν την προσωρινή τους κράτηση (μέτρο που επιφυλάσσεται κατ’ εξαίρεση για κακουργηματικές πράξεις) και χωρίς να υποκύψουν στα κελεύσματα της τοπικής κοινωνίας, πυροδότησε τις αντιδράσεις σύσσωμου του νομικού κόσμου.
Σε έκτακτη συνεδρίαση το βράδυ της περασμένης Πέμπτης και αφού η συντονιστική επιτροπή της είχε ήδη εκδώσει πύρινη ανακοίνωση, η ολομέλεια των προέδρων των δικηγορικών συλλόγων Ελλάδας με συντριπτική πλειοψηφία 33 υπέρ και 16 κατά υπερψήφισε την κατάθεση αιτήματος διερεύνησης πειθαρχικής ευθύνης της προέδρου του Αρειου Πάγου από τον υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη «για τις παρεμβάσεις της, μέσω εγκυκλίων, οδηγιών και κίνησης πειθαρχικών διώξεων σε βάρος δικαστικών λειτουργών» και την ενημέρωση των αρμόδιων θεσμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οι αντιδράσεις ίσως να μην ήταν τόσο οργισμένες αν δεν είχαν προηγηθεί παρεμβάσεις από πλευράς της Ι. Κλάπα αλλά και της Γ. Αδειλίνη σε άλλες εν εξελίξει δικαστικές υποθέσεις, με χαρακτηριστική τη διπλή παρέμβαση στην υπόθεση του δικηγόρου Αποστόλου Λύτρα. Ι. Κλάπα και Γ. Αδειλίνη αρχικά ζήτησαν κατεπείγουσα πειθαρχική έρευνα σε βάρος της εισαγγελέα και της ανακρίτριας που χειρίστηκαν την υπόθεση του δικηγόρου, ο οποίος διερευνάτο για ενδοοικογενειακή βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη σε βάρος της συζύγου του, επειδή είχε αφεθεί ελεύθερος μετά την απολογία του. Στην απόφαση πειθαρχικής έρευνας είχαν αντιδράσει τότε τόσο ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (ΔΣΑ) όσο και η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Παρά τις αντιδράσεις, η Γ. Αδειλίνη παρενέβη πάλι παραγγέλλοντας στην αρμόδια ανακρίτρια την κατ’ απόλυτη προτεραιότητα διεξαγωγή της κύριας ανάκρισης.
Παρεμβάσεις για τα Τέμπη
Η τωρινή παρέμβαση Κλάπα για την υπόθεση της πολεοδομίας Ρόδου συμπίπτει χρονικά και με μία – ακόμη– παρέμβαση στην υπόθεση των Τεμπών. Ο λόγος για την απόφαση της Γ. Αδειλίνη να αφαιρέσει την εποπτεία της ανάκρισης του εγκλήματος των Τεμπών από την προϊσταμένη της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας Σοφία Αποστολάκη (ο γιος της Βασίλης Καλογήρου βρέθηκε νεκρός στις 17 Φεβρουαρίου).
Η απόφαση ελήφθη μία μέρα μετά τη συνάντηση της Σ. Αποστολάκη με συγγενείς των θυμάτων στα Τέμπη, που ζητούσαν να ικανοποιηθεί το αίτημά τους να προχωρήσει η διαδικασία ελέγχου του εφέτη ειδικού ανακριτή Σωτήρη Μπακαΐμη για τις παραλείψεις του και, στην περίπτωση αυτή, να εξετάσει το ενδεχόμενο ενεργοποίησης της αντικαταστάτριάς του.
Η συγκυρία της απομάκρυνσής της κρίθηκε ιδιαιτέρως περίεργη, με τη Μαρία Καρυστιανού να αναρωτιέται αφενός γιατί ο Αρειος Πάγος επιδεικνύει απάθεια στις καταγγελίες για τις παραλείψεις σε βάρος του Σωτ. Μπακαΐμη, αφετέρου γιατί δείχνει τόση ευαισθησία στην αντικατάσταση της εισαγγελέα που τον εποπτεύει. Μάλιστα ο πρόεδρος του ΔΣΑ Δημήτρης Βερβεσός αναρωτήθηκε γιατί η Γ. Αδειλίνη «αφαίρεσε μόνο τη δικογραφία των Τεμπών από την κ. Αποστολάκη. Αν ήταν για λόγους συνταξιοδότησης, θα έπρεπε να αφαιρέσει και τις υπόλοιπες δικογραφίες. Προκαλεί υποψίες το ότι της αφαιρέθηκε η εποπτεία μία μέρα μετά αφότου βρέθηκε με δικηγόρους και συγγενείς των Τεμπών».
Αλλωστε η Γ. Αδειλίνη ήταν εκείνη, σύμφωνα με συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, που τους είχε συμβουλέψει να βρουν παρηγοριά στην εκκλησία (παραινέσεις που η εισαγγελέας ΑΠ διέψευσε μιλώντας από το βήμα του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών). Η ίδια είχε σπεύσει να παραγγείλει –επισημαίνοντάς της το καθήκον της;– στην εισαγγελέα πρωτοδικών Λάρισας να καλέσει τη Σ. Αποστολάκη (όταν βρέθηκε νεκρός ο γιος της και έκανε οργισμένη ανάρτηση που έδειχνε δολοφονία) να καταθέσει όσα γνωρίζει για την υπόθεση.
Υποκλοπές
Μήπως δεν ήταν η Γ. Αδειλίνη, άλλωστε, εκείνη που τον Οκτώβριο του 2023 είχε αφαιρέσει την υπόθεση των υποκλοπών από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, για να την αναθέσει στον αντεισαγγελέα του Αρειου Πάγου Αχιλλέα Ζήση, ζητώντας η απόφαση να εκτελεστεί «άμεσα, ήτοι εντός της σήμερον»; Κι ενώ είχε προηγηθεί έγγραφη παραγγελία της Εισαγγελίας Πρωτοδικών βάσει της οποίας η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) θα προχωρούσε άμεσα σε ελέγχους προκειμένου να διαπιστωθεί –ή να διαψευστεί– ο δεσμός μεταξύ της ΕΥΠ (και της κυβέρνησης) και του Predator. Τον δε Ιούλιο του 2024, κατά την ολοκλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης από τον Αρειο Πάγο, που ανέλαβε την υπόθεση για να την «κλείσει», αποφάνθηκε ότι «δεν υπήρξε καμία απολύτως εμπλοκή με το κατασκοπευτικό λογισμικό Predator ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο λογισμικό κρατικής υπηρεσίας και δη της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ)».
Είχε ήδη προηγηθεί ένα από τα κορυφαία παραδείγματα ωμής παρέμβασης στη Δικαιοσύνη από τον προκάτοχό της στην Εισαγγελία ΑΠ Ισ. Ντογιάκο, ο οποίος γνωμοδοτώντας είχε κρίνει ότι η ΑΔΑΕ δεν έχει αρμοδιότητα να διαχειρίζεται τα αιτήματα των πολιτών που ζητούν να πληροφορηθούν αν έχουν τεθεί υπό παρακολούθηση για λόγους εθνικής ασφάλειας. Ανακόπτοντας έτσι το δικαίωμα της ανεξάρτητης αρχής να απευθύνεται στους παρόχους κινητής τηλεφωνίας ζητώντας στοιχεία.
Τότε είχε προκληθεί κύμα αντιδράσεων, με έγκριτους συνταγματολόγους να στρέφονται με σφοδρότητα εναντίον του. Με κοινή επιστολή τους 16 συνταγματολόγοι ανέφεραν ενδεικτικά: «Ο κ. Εισαγγελέας συγχέει αβασάνιστα το δικαίωμα ενημέρωσης των θιγομένων με την ελεγκτική αρμοδιότητα της ΑΔΑΕ… αρμόδια κατά το Σύνταγμα να διασφαλίζει το απόρρητο η ΑΔΑΕ δεν έχει απλώς τη δυνατότητα αλλά την υποχρέωση να ελέγχει την ΕΥΠ, τους παρόχους και κάθε άλλον εμπλεκόμενο παράγοντα για το αν κάνουν καλά τη δουλειά τους».
Ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και Κοινωνικής Διοίκησης του Πάντειου Πανεπιστημίου Ξενοφών Κοντιάδης είχε αναφέρει σχετικώς ότι ο Ισ. Ντογιάκος «δεν έχει αρμοδιότητα να ορίζει και να οριοθετεί τις αρμοδιότητες μίας Ανεξάρτητης Αρχής. Είναι έξω από τον ρόλο του».
Πριν από το «μπάζωμα»
Ακόμη μία στιγμή απείρου κάλλους που προοικονομούσε το λεγόμενο «μπάζωμα» της υπόθεσης των Τεμπών ήταν η παρέμβαση Ντογιάκου στις 2.3.2023. Mε έγγραφά του προς τον τότε προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας Σταμάτη Δασκαλόπουλο, στον οποίο ο ίδιος είχε δώσει την εποπτεία των ερευνών του τραγικού δυστυχήματος, ζητούσε διερεύνηση της υπόθεσης προς κάθε κατεύθυνση και απόδοση ευθυνών. Συγκεκριμένα έγραφε τότε πως «η ορθή απονομή δικαιοσύνης θα αποτελεί το καλύτερο και αιώνιο μνημόσυνο για τις ψυχές των νεκρών».
Βέβαια οι παρεμβάσεις Ντογιάκου δεν είναι το αποκορύφωμα μιας συνεχώς εξελισσόμενης στρατηγικής οχλήσεων προς τους δικαστικούς λειτουργούς, καθώς ακόμη και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κάμπτοντας τις ήδη «ξεθωριασμένες» γραμμές που διαχωρίζουν τις εξουσίες, με επιστολή του τέσσερις μέρες έπειτα από αυτήν του τότε εισαγγελέα του Αρειου Πάγου με αποδέκτη τον Ισ. Ντογιάκο, ζητούσε «προτεραιοποίηση» της υπόθεσης των Τεμπών «και την ανάθεσή τους, εφόσον το κρίνετε, στο υψηλότερο δυνατό ανακριτικό επίπεδο».
Το τσουνάμι των αντιδράσεων
Παραθέτουμε ενδεικτικά σημεία από τις ανακοινώσεις στις οποίες προχώρησαν με μορφή χιονοστιβάδας τις προηγούμενες μέρες οι μεγαλύτερες ενώσεις δικαστών, εισαγγελέων και δικηγόρων: Συντονιστική Επιτροπή της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος: «Οι επίμονες και συχνές το τελευταίο χρονικό διάστημα παρεμβάσεις της ηγεσίας του Αρείου Πάγου στο δικαιοδοτικό έργο των δικαστών υπονομεύουν το κύρος της Δικαιοσύνης και το Κράτος Δικαίου».
Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων: «Η ουσιαστική κρίση δικαστών και εισαγγελέων δεν υπόκειται σε πειθαρχικό έλεγχο» σημείωνε στην ανακοίνωσή της, στην οποία έκανε λόγο και για προσπάθεια «ταύτισης της ορθής απονομής δικαιοσύνης με την αυστηροποίηση» μετά τις τελευταίες τροποποιήσεις των νέων Ποινικών Κωδίκων. Ενωση Εισαγγελέων Ελλάδος: «Η παραγγελία της άσκησης πειθαρχικού ελέγχου για δικαιοδοτική κρίση δικαστικού λειτουργού και η ευρεία γνωστοποίησή της πλήττουν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών και τελικά βλάπτουν την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης και την ίδια τη δημοκρατία».
Ενωση Διοικητικών Δικαστών: Εξέφρασε «έντονη ανησυχία για το κλίμα εκφοβισμού που καλλιεργείται σε βάρος των δικαστικών λειτουργών κατά την άσκηση του δικαιοδοτικού τους έργου».
Ενωση Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων: «Ο Αρειος Πάγος ως ανώτατο Δικαστήριο της Χώρας έχει καθήκον να διαφυλάσσει και να προασπίζεται τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ανεξάρτητης δικαιοδοτικής κρίσης, γεγονός το οποίο κατά την άποψή μας δεν συνάδει με παρεμβάσεις σε κατώτερα Δικαστήρια».
Ενωση Δικαστικών Λειτουργών Ελεγκτικού Συνεδρίου: «Δεν νοείται ο δικαστικός λειτουργός να υπόκειται σε πειθαρχικό έλεγχο για την, έστω εσφαλμένη, κρίση που εξέφερε κατά την άσκηση των δικαιοδοτικών του καθηκόντων… Ενέργειες προς την αντίθετη κατεύθυνση, ακόμη κι αν, συγκυριακά, φαίνεται να εναρμονίζονται με το “κοινό περί δικαίου αίσθημα”… καταλήγουν να υπονομεύουν την αξιοπιστία του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης».
Ενωση δικαστικών λειτουργών ΣτΕ: «Παρακολουθούμε με ανησυχία φαινόμενα όπως η κίνηση της ανωτέρω πειθαρχικής διαδικασίας κατά δικαστικών λειτουργών για τη δικαιοδοτική τους κρίση, καθώς μάλιστα δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας».
Στις αντιδράσεις απάντησε ο εκπρόσωπος Τύπου του Αρειου Πάγου Παναγιώτης Λυμπερόπουλος, που έχει αναδειχθεί σε τρίτο πόλο στη δυαρχία Κλάπα – Αδειλίνη: «Η ελευθερία της γνώμης κάθε δικαστή και εισαγγελέα κατά την άσκηση των καθηκόντων του […] δεν μπορεί και δεν πρέπει να συγχέεται με το ανέλεγκτο». Ωστόσο, νομικοί κύκλοι σχολιάζοντας την αντίδραση αυτή επικαλέστηκαν απόφαση της ολομέλειας του Αρειου Πάγου του 1993 (18/1993), η οποία ανέφερε ξεκάθαρα: «Από άποψη δικαστικής ανεξαρτησίας είναι προτιμότερη μια εσφαλμένη δικαστική απόφαση, η οποία είναι προϊόν της κατά συνείδηση αμερόληπτης δικαστικής κρίσεως του δικαστή, παρά μια ορθή δικαστική απόφαση, η οποία είναι προϊόν παντοειδών, εμφανών ή αφανών, επιδράσεων, παρεμβάσεων ή υποδείξεων».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)