Στάθης Σταυρόπουλος: Οι κοινωνίες να αποτυραννεύσουν την "δημοκρατία" των εταιρειών

Ο αρθρογράφος - σκιτσογράφος Στάθης  Σταυρόπουλος, ο αγαπημένος Στάθης για τους αναγνώστες του, σε μια εξόχως διαδραστική συζήτηση με τους ακροατές του 98.4, αναλύει το γιατί οι κοινωνίες μπροστά στις τεράστιες γεωπολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αποσαρθρώσεις, θα πρέπει να αποτυραννεύσουν την εγκαθίδρυση στο δημόσιο διάλογο  θεμάτων ελάσσονος σημασίας ως δήθεν πρωταρχικά, την ώρα που τα ισχυρά συστήματα της ολιγαρχίας έχουν μετατρέψει την ίδια την δημοκρατία σε δημοκρατία εταιρειών. 

Ο Στάθης με αφορμή την woke ατζέντα, την κλιμάκωση στην Ουκρανία, το σφαγείο τη Μέση Ανατολή, τον πολιτικό θίασο όπως τον αποκαλεί στην Ελλάδα, αλλά και την παράλυση της κοινωνίας, τονίζει  τον καθοριστικό επιδραστικά ρόλο της παρέμβασης στο ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. 

Τονίζει ότι στα Εθνικά ζητήματα, η μεγάλη επιτυχία της Τουρκίας δεν συνίσταται σε κάποια παραχώρηση μας σε αυτή τη φάση, αλλά στην υποχώρηση και αποδοχή μας,  στο να συζητάμε όλη την αναθεωρητική ατζέντα που μας θέτει διαρκώς. Ο Στάθης αναφέρεται  ακόμη στη πλήρη υποταγή θεσμών όπως της δικαιοσύνης, αλλά και στον απόλυτα ελεγχόμενο ρόλο των ΜΜΕ στην Ελλάδα, αντί να ελέγχουν την κάθε μορφή εξουσίας. 

Η στρουθοκάμηλος του Μαξίμου και το βάψιμο στο Μοσχάτο Διαβάζεται σε 3'

Όταν οι kasselistas ξεκινούν τα δημοψηφίσματα και η Ν.Δ βρήκε την λύση για την κρίση με τον Αντώνη Σαμαρά.

Στρουθοκάμηλος

Ομολογουμένως ευφυής ο τρόπος στον οποίο φαίνεται να προσανατολίζεται το Μέγαρο Μαξίμου για να «ξεφύγει από την εσωστρέφεια» που – αντικειμενικά- προκαλεί η διαγραφή Σαμαρά: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα κάνει εφεξής δηλώσεις επί του θέματος.

Κάπως έτσι – φαντάζονται στο κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο- ότι το θέμα θα ξεχαστεί σιγα – σιγά. Ίσως λόγω των Χριστουγέννων που έρχονται. Κάπου ανάμεσα στα κάλαντα και την ανταλλαγή δώρων.

Να υποθέσουμε ότι την τακτική αυτή την εμπνεύστηκαν από την φύση; Γιατί είναι ένας καλός τρόπος το να παρατηρεί κανείς και να κατεβάζει ιδέες. Ιδίως αν παρακολουθεί μία… στρουθοκάμηλο.

Λογικό

«Πατριωτισμός επιδεικτικός, οικειοποίησης, μονοπωλήσεως και πολύ περισσότερο τιμωρητικός και εκδικητικός, δεν είναι πατριωτισμός, είναι υποκρισία και βαρβαρότητα».

Όταν ο Πρόεδρος της Βουλής κάνει μια τέτοια αναφορά σε εκδήλωση του κοινοβουλίου, λογικά το μυαλό όλων πήγε στην διαγραφή Σαμαρά. Γενικά άλλωστε οτιδήποτε κι αν συμβαίνει πλέον στην Ν.Δ το μυαλό όλων θα πηγαίνει εκεί.

Τώρα, το γιατί μπλέκει ο Κώστας Τασούλας σε αυτή την υπόθεση είναι ένα ερώτημα. Ιδίως από την στιγμή που το όνομά του συζητείται επί εβδομάδες για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, για την οποία ο Αντώνης Σαμαράς πρότεινε τον Κώστα Καραμανλή.

Οι εξελίξεις πάντως είναι μάλλον ευνοϊκές για τον Πρόεδρο της Βουλής αν θέλει από τον «τρίτο στην τάξη» πολιτειακό παράγοντα να γίνει ο…πρώτος.

Καθότι αναμφισβήτητα από την δεξιά παράταξη προέρχεται (και την «Αβερωφική» παράδοση) και τον είχε ορίσει και γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ο Αντώνης Σαμαράς όταν ήταν πρωθυπουργός.

Βαθαίνει

Ολοένα και βαθαίνει η…πολιτική ανάλυση στο υπό διαμόρφωση κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη. Αυτό που χωρίς να έχει καν ιδρυθεί κάποιες εταιρίες θέλουν να το μετράνε στις δημοσκοπήσεις.

Ξεκίνημα με την διαδικασία ανάδειξης του ονόματος. Μετά θα ακολουθήσει ψηφοφορία ανάμεσα στις ονομασίες που θα κυριαρχήσουν ως τελικά το κόμμα να βαπτιστεί. Υποθέτουμε στην συνέχεια θα έχει και νέο εσωτερικό δημοψήφισμα για το χρώμα που θα βαφτούν τα γραφεία. Μετά ένα ακόμη για το στυλ της επίπλωσης. Κι οπωσδήποτε ένα μίνι-συνέδριο για το εικαστικό του σήματος που θα έχει ο νέος σχηματισμός.

Για τις πολιτικές θέσεις δεν χρειάζεται να πολύκουράζονται. Τις κατάθεσε κάποια στιγμή ο Στέφανος Κασσελάκης όταν γίνονταν ο γνωστός χαμός στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Με τέτοια θα ασχολούνται τώρα…

Από την αποχώρηση στην έρευνα

Όλα καλά με την κατεπείγουσα έρευνα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου για την υπόθεση των Τεμπών. Προφανώς δεν μπορεί για μία τέτοια υπόθεση να… αγνοείται οπτικοακουστικό υλικό που θα έπρεπε πρώτο – πρώτο να παραδοθεί στις δικαστικές αρχές.

Μόνο που εδώ και κάτι μέρες το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει δημόσια δήλωση που ζητούσε μία ανάλογη κίνηση. 

Δίχως απάντηση.

Για να μην αναφερθούμε στην σχετική επισήμανση που είχε κάνει ο Αλέξης Τσίπρας την 1η Νοεμβρίου σε ειδική ημερίδα της Βουλής για τα ζητήματα της δικαιοσύνης. Λέγοντας πως «στο σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών, με τον άδικο χαμό 57 συνανθρώπων μας. Σήμερα – με τη συναίνεση όλων μας- η Ελλάδα είναι υπό επιτήρηση από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση».

Τότε θυμίζουμε η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη είχε αποχωρήσει επιδεικτικά από την εκδήλωση…

www.news247.gr

Η μεγάλη επιστροφή του Σταν Γκρίνμπεργκ

Όλα όσα είπε ο Σταν Γκρίνμπεργκ στον ρεπόρτερ Χρήστο Ξανθάκη, στη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας τους αμέσως μετά από τη διαγραφή Σαμαρά

Χρήστος Ξανθάκης

Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, ξεκινώ το σημερινό σημείωμα με μια πανανθρώπινη αλήθεια:Γουέν δε γκόινγκ γκετς ταφ, δε ταφ γκετ γκόινγκ!

Σε απλά ελληνικά αυτό μας κάνει “όταν ζορίζει η φασούλα, αναλαμβάνουν δράση οι ζόρικοι”.

Και ποιος είναι πιο ζόρικος απ’ όλους δηλαδή, από τον τύπο που έχει κερδίσει δύο εθνικές εκλογές και δύο αναμετρήσεις για το ευρωκοινοβούλιο, τον γκουρού της πολιτικής επικοινωνίας, τον μπάτμαν του παραβάν και της κάλπης, τον κολονέλο των δημοσκοπήσεων, τον ένα και μοναδικό Σταν Γκρίνμπεργκ; Ογδόντα χρονών κοντεύει κι ακόμη από τα χείλια του (όχι κύριε διευθυντά δεν θα χυδαιολογήσω!) κρέμονται ένα σωρό κόμματα, σχηματισμοί και μορφώματα. Γιατί είναι γούινερ που λένε και στην πραγματική πατρίδα του Κασσελάκη, κλείνοντας το ματάκι και συμπληρώνοντας:

Έβριμποντι λαβς ε γουίνερ!

Όλοι αγαπούν τον νικητή, εν ολίγοις, ενώ τον Αλέξη Τσίπρα τον τηγανίζουν με Φριόλ…

Ας μην μακρηγορώ, όμως, και ας πάω σε ό,τι υπόσχεται ο σημερινός τίτλος. Σε όλα όσα μου είπε ο Σταν Γκρίνμπεργκ, στη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας μας αμέσως μετά από την διαγραφή Σαμαρά. Ακολουθεί ο διάλογος:

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Ποιος διάολος είναι πάλι πρωί πρωί, γαμώ την τρέλα μου;

Σταν Γκρίνμπεργκ: Χαλόου ρεπόρτερ, ιτς Σταν!

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Σταν χου;

Σταν Γκρίνμπεργκ: Σταν δε μαν! Ντοντ γιου ρεκογκνάιζ μι, μαδαφάκα;

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Και γιατί με παίρνεις επτά το πρωί, γιου ίντιοτ, άι αμ ε ρεπόρτερ, άι ντοντ γουόρκ ιν κονστράκσιον.

Σταν Γκρίνμπεργκ: Σόρι μάι φρεντ, άι φοργκότ δι τάιμ ντίφερενς. Απόλοτζιζ, άι γουίλ μπρινγκ γιου μάρσαμαλοουζ γουέν άι καμ όβερ δέαρ.

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Καμ όβερ χίαρ; Γουάι δε χελ γιου αρ κάμινγκ μπακ του Γκρις;

Σταν Γκρίνμπεργκ: Άι αμ μπακ του μίζνες, μπιτς! Όλντ Σταν ιζ άκτιβ εγκέην, άι αμ κάμινγκ του τιτς γιου ε φιου οφ μάι τρικς, του μουβ θινγκς αράουντ, του σέηκ εντ μπέηκ, να σας γκαμήσω τη μπουφάν αζ γιου σέη στο Ελλάντα.

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Ε, δεν θα είναι και η πρώτη φορά που μας γαμάς…

Σταν Γκρίνμπεργκ: Γουάτ; Γουάτ ντου γιου μην μάι φρεντ;

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Φοργκέτ ιτ Σταν, ιζ μόρνινγκ. Νάου, λετς κόνσεντρεϊτ. Χάου καμ γιου αρ ριτέρνινγκ του Γκρις;

Σταν Γκρίνμπεργκ: Γουέλ, τζεστ μπιτουήν μι εντ γιού, άι γκοτ ε κολ φρομ Μαξίμου, φρομ δι γκάι χου γκόουζ τζόκινγκ ολ δι τάιμ…

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Σκέρτσος;

Σταν Γκρίνμπεργκ: Γιες, γιες, Σκέρτσος! Εντ χι τολντ μι δατ δι γκάβερμεντ ιζ γκόνα νιντ μάι σέρβισες εγκέην.

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Νοτ φρι οφ τσαρτζ, άι χόουπ…

Σταν Γκρίνμπεργκ: Νο, νο, γουί κάβερεντ δατ ολρέντι εντ χάνσομλι.

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Γουότς γιορ ας μέητ, μάγκα ιζ κάμιν άφτερ γιού.

Σταν Γκρίνμπεργκ: Άι νόου, άι νόου, μπατ λετς νοτ στικ του μάνεϊ. Ιτς δι εξάιτμεντ δατ κάουντς, ιτς δι ρας οφ μπλαντ το δι χεντ, ιτς δι γκάβλα ας γιου σέη ιν Γκρις, εντ αμπόουβ ολ ιτς σούπερ ήζυ!

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Γουάτ ντου γιου μην;

Σταν Γκρίνμπεργκ: Καμ ον μαν, χουμ αρ γουι εφρέηντ οφ; Δι σέπαρντ φρομ δι σόσιαλιστ πάρτυ ορ δι μπρόκεν τζαρς οφ δι λεφτ; Κουτσούμπας ιζ σόλιντ μπατ κεντ χαρτ ας, Βελό ιζ γκουντ όνλυ αμπόουβ Τέμπη, φοργκέτ αμπάουτ ιτ!

Ρεπόρτερ Ξανθάκης: Εντ Σαμαράς;

Σταν Γκρίνμπεργκ: Άι ρισπέκτ Αντώνης, μπατ αι αμ νοτ εφρέηντ οφ χιμ. Αι αμ γκόνα τιτς χιμ ε γκουντ λέσον αμπάουτ πόλιτικς εντ σεντ χιμ χόουμ πάκινγκ. Νόμποντι μέσες γουίθ Σταν μάι φρεντ, νόμποντι μέσες γουίθ έητυ γήαρς οφ εξπήριενς εντ νόουλετζ. Ιφ Σταν σέηζ σο, δεν ιτ ιζ σο!

newpost.gr

Ισχυροί κλονισμοί στην Ε.Ε. – Αμηχανία και κενό στρατηγικής

Έκθεση Niinistö: Στρατιωτικοποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας και κοινωνίας

του Σπύρου Παναγιώτου

Τα πάνω από δυόμιση χρόνια πολέμου στην Ουκρανία έχουν αφήσει ήδη βαθιά αποτυπώματα στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρη τη Δύση. Οι οικονομικές δυσκολίες, η ανεργία, το κλείσιμο επιχειρήσεων, οι συντριπτικοί περιορισμοί του κράτους πρόνοιας, η καταστολή και το έλλειμμα δημοκρατίας δίκαια συνδέονται στη συνείδηση ευρύτατων στρωμάτων με την επιλογή στήριξης και διαιώνισης του πολέμου στην Ουκρανία, όπως και με την υποστήριξη ή ανοχή στη γενοκτονία της Γάζας.
Η δυσαρέσκεια αυτή γεννά πολιτικά αποτελέσματα. Κυβερνήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη πέφτουν ή/και αναγκάζονται να στηριχθούν σε ακροδεξιές συνεργασίες. Στη Γαλλία η κυβέρνηση Μακρόν επιβιώνει χάρη στην ανοχή της Λεπέν. Στη Γερμανία, άλλοτε ηγέτιδα δύναμη της Ε.Ε., την επόμενη μέρα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ είχαμε την κατάρρευση της τρικομματικής κυβερνητικής συνεργασίας, που οδηγεί σε μια αβέβαιη ως προς την έκβασή της πρόωρη εκλογική αναμέτρηση. Στις ίδιες τις ΗΠΑ η επίδραση των ίδιων λίγο πολύ παραγόντων οδήγησε στην επιστροφή του Τραμπ εν μέσω ενός ακραίου διχασμού, που όλα δείχνουν ότι δεν θα λήξει με το τέλος της εκλογικής αναμέτρησης.
Οι προεκλογικές διακηρύξεις Τραμπ είναι λίγο πολύ γνωστές. Εκείνο που μένει να φανεί είναι ποια θα είναι η επίδραση στις επιλογές του από τα τετελεσμένα που η σημερινή διοίκηση Μπάιντεν προκαλεί, και κυρίως από τις συνεχείς πιέσεις που θα ασκηθούν μελλοντικά από τα πολιτικά και οικονομικά κέντρα που στήριξαν και ωφελήθηκαν από τις επιλογές της διακυβέρνησης Μπάιντεν .
Απέναντι στον πόλεμο και τις συνέπειές του, όπως και μπροστά στην επόμενη μέρα στις σχέσεις ΗΠΑ-Ε.Ε., οι ιθύνοντες της Ε.Ε. βρίσκονται σε σύγχυση. Εκφράζουν τη νομιμοφροσύνη τους απέναντι στον Μπάιντεν, αλλά αισθάνονται ταυτόχρονα την υποχρέωση να κολακέψουν και τον Τραμπ. Η Ε.Ε., αντιμέτωπη με μια βαθιά οικονομική κρίση και διεθνή αποδυνάμωση, βρίσκεται σε μια όλο ισχυρότερη εξάρτησή της από τις ΗΠΑ. Ταλαντεύεται χωρίς σχέδιο εν μέσω απρόβλεπτων αλλαγών. Πυροβολεί τα πόδια της, την ίδια στιγμή που μοιάζει ανίκανη να χαράξει μια διέξοδο.

Οι ευρωπαϊκές ελίτ, αναζητώντας δικαιολογίες για τη στρατιωτικοποίηση των οικονομιών τους, φαντασιώνονται ανακατανομή ρόλων αν η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ αποσύρει την οικονομική στήριξη του πολέμου στην Ουκρανία

Μετά την έκθεση Ντράγκι, ο Νίινιστο
Μέσα σε αυτό τα ασταθές πλαίσιο η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν παρήγγειλε δύο εκθέσεις για το μέλλον της Ε.Ε. από δύο ειδικούς συμβούλους της. Η πρώτη, από τον Μάριο Ντράγκι, φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή δεν απασχολεί κανέναν. Μένει να αποδειχθεί αν οι οικονομικές προτάσεις του «σούπερ Μάριο» οδεύουν προς αρχειοθέτηση. Η δεύτερη συντάχθηκε από τον Σάουλι Νίινιστο, πρώην πρόεδρο της Φινλανδίας, και είχε στόχο να αξιολογήσει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ε.Ε. σε ένα ασταθές γεωπολιτικό τοπίο, καθώς και να παρουσιάσει συστάσεις για την ενίσχυση της ετοιμότητας της.
Ο πρώην πρόεδρος της Φινλανδίας, από το προοίμιο της εργασίας του, υποστηρίζει την ανάγκη «μετάβασης της Ε.Ε. σε ολοκληρωμένη ετοιμότητα για να διασφαλιστεί ότι η Ε.Ε. και τα κράτη μέλη της μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν υπό όλες τις συνθήκες». Επισημαίνει ότι η Ευρώπη αντιμετώπισε και βρίσκεται ενώπιον τριών κρίσιμων απειλών («πόλεμος, πανδημία και κλιματική αλλαγή») που έχουν «πολλά κοινά στοιχεία» και «υπογραμμίζουν την ανάγκη για ισχυρότερο ρόλο της Ε.Ε. ως παράγοντα πολιτικού, οικονομικού και ασφάλειας».
Ο Νίινιστο επισημαίνει ότι καθώς οι «απειλές δεν σταματούν στα σύνορά μας, διαχέονται καταιγιστικά μεταξύ των διασυνδεδεμένων τομέων της οικονομίας μας, υπονομεύουν την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών μας», απαιτείται μια «ενισχυμένη συνεργασία στο πλαίσιο της Ε.Ε.» και υπέρβαση όσων είναι «πολιτικά βολικά ή αντιστοιχούν στον μικρότερο κοινό παρονομαστή μεταξύ των κρατών μελών» της. Προτείνει ακόμα την εισαγωγή «ενός νόμου της Ε.Ε., ώστε να καθοριστούν κοινά πρότυπα και μακροπρόθεσμοι στόχοι, ευθυγραμμίζοντας τις προσπάθειες της Ε.Ε. και των κρατών μελών, όπου αυτό είναι δυνατόν».
Είναι αδύνατο στα πλαίσια αυτού του κειμένου να παρουσιαστεί και να αξιολογηθεί το σύνολο των εκατοντάδων σελίδων επισημάνσεων και προτάσεων της έκθεσης Νίινιστο. Θα μείνουμε αποκλειστικά στα πιο βασικά σημεία της.

Διαιώνιση του πολέμου στην Ουκρανία, στρατιωτικοποίηση της οικονομίας
Στην έκθεση του ο Νίινιστο υποστηρίζει εμφατικά την ανάγκη συνέχισης του πολέμου στην Ουκρανία. Προτείνει μάλιστα ως ανάγκη της Ευρώπης την «ενίσχυση της ικανότητας της να παρέχει μεσο-μακροπρόθεσμη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί». Υπογραμμίζει επιπλέον την «επείγουσα ανάγκη να αυξηθεί περαιτέρω η ικανότητα παραγωγής αμυντικών προϊόντων από την Ευρώπη» ώστε να διαιωνιστεί η στήριξη του πολέμου.
Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι στη βάση της ανάγκης στρατιωτικοποίησης της ευρωπαϊκής οικονομίας η Κομισιόν σκοπεύει, όπως αποκαλύπτουν οι Financial Times, να ανακατανείμει τους πόρους του λεγόμενου Ταμείου Συνοχής, διαθέτοντας το 1/3 του προϋπολογισμού της Ε.Ε. (περίπου 392 δισ. ευρώ) για επενδύσεις σε εξοπλισμούς και στρατιωτικές υποδομές. Το σχέδιο αυτό υποστηρίζεται από την έκθεση Νίινιστο, καθώς προτείνεται ότι το 20% του προϋπολογισμού της Ε.Ε. για την περίοδο 2028-2034 (σχεδόν 1 τρισ. ευρώ) πρέπει να διατεθεί για στρατιωτικούς σκοπούς.
Εκείνο που δεν εξηγεί η έκθεση είναι πού θα βρεθούν αυτοί οι πόροι. Γιατί είναι προφανές ότι μια τέτοια κολοσσιαία δαπάνη θα σημάνει ανυπολόγιστη επιβάρυνση για τους πολίτες της Ε.Ε., με τεράστιες περικοπές στο κράτος πρόνοιας, τις κοινωνικές δαπάνες, την αμοιβή εργασίας και τις συντάξεις. Οι προτάσεις αυτές αδυνατούν να αντιληφθούν τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες που θα επιφέρουν, ιδιαίτερα στις φτωχότερες χώρες της Ε.Ε., όταν μάλιστα σήμερα ακόμα και οι βασικοί της πυλώνες Ε.Ε. (Γερμανία Γαλλία) βρίσκονται στα όρια οικονομικής ύφεσης και δοκιμάζονται από ασταθή κυβερνητικά σχήματα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η επισήμανση της έκθεσης, ότι η Ε.Ε. «πρέπει επίσης να είναι έτοιμη να καλύψει τυχόν κενά σε περίπτωση μειωμένου επιπέδου υποστήριξης της Ουκρανίας από τις ΗΠΑ». Οι ευρωπαϊκές ελίτ, αναζητώντας δικαιολογίες για τη στρατιωτικοποίηση των οικονομιών τους, φαντασιώνονται ανακατανομή ρόλων αν η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ αποσύρει την οικονομική στήριξη του πολέμου στην Ουκρανία. Αποκρύβουν συστηματικά ότι η Βρετανία δήλωσε πως δεν μπορεί πλέον να διαθέσει περισσότερους πυραύλους στο Κίεβο γιατί έχει έλλειψη, η Γαλλία απέσυρε τους λεονταρισμούς για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, και η κυβέρνηση της Γερμανίας κατέρρευσε επειδή οι Φιλελεύθεροι κατάλαβαν πρώτοι το πολιτικό κόστος της συνέχισης του πολέμου και την αδυναμία της Γερμανίας να χρηματοδοτήσει τη συνέχισή του.

Η Ε.Ε. ως συμπληρωματική δύναμη του ΝΑΤΟ

Πρώτη επιλογή της έκθεσης Νίινιστο είναι η ενίσχυση της συνεργασίας Ε.Ε.-ΝΑΤΟ. Χωρίς περιστροφές δηλώνεται ότι η ανάγκη για «μια ισχυρή εταιρική σχέση Ε.Ε.-ΝΑΤΟ είναι απαραίτητη στο πλαίσιο αυτό», και προσδιορίζεται η ανάγκη για χαρτογράφηση μεγάλων στρατιωτικών απροόπτων με συνοχή, και συμπληρωματικότητα με το ΝΑΤΟ. Η έκθεση Νίινιστο προτείνει ότι «η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ θα πρέπει να εξετάσουν τρόπους ενίσχυσης του αποτελεσματικού συντονισμού και της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των επιτελείων τους», και ότι η Ε.Ε. οφείλει να «προσδιορίσει τις ανάγκες για πρόσθετα μέτρα, σε συμπληρωματικότητα με το ΝΑΤΟ».
Οι εκτιμήσεις αυτές, και οι αντίστοιχες προτάσεις, αναπαράγουν την αντίληψη ότι η Ρωσία προετοιμάζεται ήδη για την επέκταση του πολέμου σε βάρος χωρών μελών του ΝΑΤΟ ή της Ε.Ε. Παραμένει άγνωστο πού στηρίζεται, και μάλιστα με τέτοια βεβαιότητα, η πρόθεση ή η ικανότητα της Ρωσίας (πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά) για μια τέτοια επιλογή. Ξεχνιέται σκόπιμα ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πυροδοτήθηκε από «έγχρωμες επαναστάσεις» και πραξικοπήματα, και από την αμερικάνικη επιλογή για στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας με τη συνεχή επέκταση του ΝΑΤΟ προς την ανατολή. Ξεχνιέται ότι οι συμφωνίες του Μινσκ έγιναν, κατά ομολογία δυτικών ηγετών, για να προλάβει να εξοπλιστεί η Ουκρανία, και ότι η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός της Κωνσταντινούπολης ανατινάχθηκε κατά απαίτηση της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Αλλά αυτά είναι ιστορία…
Το κρίσιμο στοιχείο είναι ότι στο μυαλό των ιθυνόντων της Ε.Ε. βρίσκεται ένα σχέδιο συνέχισης του πολέμου και όχι αναζήτησης της ειρήνης. Βρίσκεται η ΝΑΤΟποίηση της Ευρώπης και η ανάληψη του βάρους μιας συντριπτικής ήττας της Ρωσίας. Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για σχέδιο ουτοπικό και υποκριτικό. Γιατί τι άλλο από υποκρισία είναι να «ανησυχείς» υποτίθεται την ασφάλεια των πολιτών της Ευρώπης, και να αδιαφορείς για τις αντίστοιχες ανησυχίες μιας άλλης χώρας, της Ρωσίας (που βρίσκεται και αυτή στην Ευρώπη) για την ασφάλεια των δικών της πολιτών; Κυρίως όμως είναι ένα σχέδιο αυτοκαταστροφικό, που οι συνέπειές του είναι ήδη ορατές και η συνέχισή του δεν μπορεί να οδηγήσει παρά σε πυρηνική αναμέτρηση και όλεθρο. Ενδεχόμενο που δεν απασχολεί καθόλου την έκθεση Νίινιστο.

Η έκθεση Νίινιστο συνδέει τον πόλεμο, την πανδημία και την κλιματική αλλαγή σαν ενιαία απειλή για την Ευρώπη, παρουσιάζοντας τον πόλεμο ως φυσικό φαινόμενο, και την πανδημία και την κλιματική κρίση ως φαινόμενα που απαιτούν στρατιωτική διαχείριση

Πόλεμος, πανδημία και κλιματική αλλαγή
Από τις πρώτες σελίδες της έκθεσης ο πρώην πρόεδρος της Φινλανδίας συνδέει τον πόλεμο, την πανδημία και την κλιματική αλλαγή σαν κοινές και ενιαίες απειλές για την Ευρώπη. Υποστηρίζει χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων:
«Από την αρχή αυτής της δεκαετίας, η Ε.Ε. έχει βιώσει την πιο σοβαρή πανδημία του αιώνα, τον πιο αιματηρό πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και το πιο θερμό έτος στην καταγεγραμμένη ιστορία. Αυτά τα βαθιά ανατρεπτικά γεγονότα δεν είναι ούτε παροδικά ούτε μεμονωμένα. Οδηγούνται και συνδέονται από υποκείμενα ρήγματα, μακροχρόνιες μετατοπίσεις και βαθύτερες αιτίες που υποδεικνύουν μια παρατεταμένη περίοδο υψηλού κινδύνου και βαθιάς αβεβαιότητας για την Ένωση. Πρέπει να αφυπνιστούμε σε μια νέα, ασταθή πραγματικότητα, και δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε ότι οι υποκείμενες κινητήριες δυνάμεις θα διαλυθούν στο ορατό μέλλον».
Η εκτίμηση αυτή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Ο Νίινιστο αναφέρεται στις τρεις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις επιχειρώντας να τις αποσυνδέσει από την πολιτική και τις υπαγορευμένες από οικονομικά συμφέροντα επιλογές των ιθυνόντων. Είναι η πολιτική που οριοθέτησε και οριοθετεί τη διαχείριση αυτών των κρίσεων. Ήταν πολιτική επιλογή το τεράστιο πείραμα διαχείρισης των κοινωνιών που στήθηκε γύρω από την πανδημία, και συνεχίζεται σήμερα με τη διαχείριση του πολέμου και των φυσικών καταστροφών.
Στην πραγματικότητα, η έκθεση προσπαθεί να παρουσιάσει τον πόλεμο σαν ένα φυσικό φαινόμενο και την πανδημία και την κλιματική κρίση σαν φαινόμενα που απαιτούν στρατιωτική διαχείριση. Πρόσφατες δηλώσεις της υπουργού Υγείας της Σουηδίας αποκάλυψαν ότι για τη διαχείριση της πανδημίας οι εντολές έρχονταν από το ΝΑΤΟ! Η σοκαριστική αυτή δήλωση τώρα προβάλλεται ως λύση, σε πείσμα των διεθνών υγειονομικών αρχών, διεθνών οργανισμών ή του διαλόγου ανάμεσα στην επιστημονική κοινότητα.
Το γεγονός ότι οι φυσικές καταστροφές πλήττουν κυρίως τις πιο φτωχές γειτονιές του πλανήτη δεν ανησυχεί τους ειδικούς συμβούλους τύπου Νίινιστο. Κονδύλια και δαπάνες για πολιτική προστασία δεν προβλέπονται. Μοναδική «λύση» είναι η στρατιωτικού τύπου διαχείριση της κρίσης. Και πράγματι, η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης της πανδημίας, μέσω της διασποράς φόβου και παραπληροφόρησης, οι πολιτικές κοινωνικής διαχείρισης και κοινωνικού ελέγχου που μεγεθύνθηκαν εκείνη την εποχή, επιτάχυναν στον υπερθετικό βαθμό πολλές από τις επιλογές που η έκθεση προτείνει ως λύσεις.

Παραπληροφόρηση και κυβερνοεπιθέσεις ως πρόσχημα συρρίκνωσης της δημοκρατίας
Κεντρική θέση στην έκθεση Νίινιστο έχουν οι αναφορές στο κίνδυνο για την ασφάλεια που συνιστούν οι κυβερνοεπιθέσεις και η παραπληροφόρηση. Όπως σημειώνεται, «η εξάρτησή μας από τις σύγχρονες τεχνολογίες μας καθιστά ευάλωτους σε επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, ενώ οι ανοιχτές, δημοκρατικές κοινωνίες μας είναι ευάλωτες σε επιχειρήσεις
κακόβουλης επιρροής, για παράδειγμα με τη μορφή της σκόπιμης χειραγώγησης πληροφοριών». Δεν διστάζει μάλιστα να κατονομάσει τους υπεύθυνους: «Η Ρωσία, η Κίνα και άλλοι κακόβουλοι παράγοντες εμπλέκονται ενεργά σε υβριδικές επιχειρήσεις (…) ως μέθοδος χαμηλού κόστους, αλλά υψηλής ανταμοιβής».
Οι αναφορές αυτές παραπέμπουν ευθέως στην υιοθέτηση πολιτικών συρρίκνωσης της δημοκρατίας και επέκτασης του αυταρχισμού. Τη στιγμή που τα δυτικά Μέσα έχουν περάσει υπό τον πλήρη έλεγχο της ισραηλινής προπαγάνδας και έχουν μετατραπεί σε απολογητές της γενοκτονίας των Παλαιστίνιων, αποτελεί υποτίμηση της νοημοσύνης μας να γίνεται λόγος για τους «κινδύνους» παραπληροφόρησης. Άλλωστε εδώ και καιρό δοκιμάζεται σε μεγάλη κλίμακα, και έχει αποδειχθεί ως αποτελεσματικός τρόπος διαχείρισης της κοινωνικής συμπεριφοράς, ο ασφυκτικός έλεγχος των επίσημων δυτικών δικτύων πληροφόρησης. Την ίδια στιγμή, ασκείται λογοκρισία σε πληροφορίες ή διώκεται η διατύπωση γνώμης στα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι οι λεγόμενοι «κίνδυνοι ασφάλειας» μετατρέπονται σε ασφυκτικό έλεγχο της πληροφορίας. Δεν αποτελούν απλά πρόσχημα συρρίκνωσης της δημοκρατίας, αλλά μετατρέπονται ταυτόχρονα σε κερδοφόρα δραστηριότητα επιχειρήσεων, και σε χρηματιστηριακό εμπόρευμα ανάλογο των ασφαλίσεων της αγοράς παραγώγων.
Παραμένει άγνωστο αν η έκθεση ιδεών Νίινιστο θα έχει «τύχη». Η ουτοπία των στόχων του, όπως και η έλλειψη στοιχειώδους προβληματισμού για τις αιτίες της ρευστότητας του παγκόσμιου πολιτικού σκηνικού, της σφοδρότητας των γεωπολιτικών αναταράξεων, των φανερών σημαδιών υποχώρησης-συρρίκνωσης των δυνατοτήτων της Δύσης και της υποβόσκουσας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αποτελούν ανασχετικούς παράγοντες για την εφαρμογή των προτάσεών του. Την ίδια στιγμή, πιστοποιούν ότι με ή χωρίς Νίινιστο, και παρά τα όσα συντελούνται διεθνώς, η «Συλλογική Δύση» παραμένει η πιο επιθετική δύναμη στον πλανήτη, και ο πιο μεγάλος κίνδυνος για το μέλλον της ίδιας της ανθρωπότητας.

Πηγή: edromos.gr

«Να πάρουμε πίσω τα ασημικά της χώρας»! Δρ Βασίλης Λύκος για την ενέργεια και την «πράσινη ανάπτυξη»

Ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε ότι επέλεξε τον Κρις Ράιτ, διευθύνοντα σύμβουλο εταιρειών της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου, ένθερμος υπερασπιστής της χρήσης ορυκτών καυσίμων, για το πόστο του υπουργού Ενέργειας. Είναι κι αυτή μια απόφαση που δείχνει ότι ο Τραμπ θα αλλάξει ριζικά την αμερικανική πολιτική σε αυτό που ονομάζουμε κλιματική αλλαγή.

Ο Δρ Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης Βασίλης Λύκος, εξηγεί με στοιχεία, γιατί ο Τραμπ «θα το πάρει αλλιώς» στο θέμα της κλιματικής αλλαγής.

Μιλά για τα ασύλληπτα ποσά που διακινούνται από ένα επιχειρηματικό πλέγμα, το οποίο επένδυσε πολλά και κερδίζει ακόμη περισσότερα από το θέμα της κλιματικής αλλαγής. Ποσά τα οποία δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Τι σημαίνει και πόσο έχει κοστίσει στην Ελλάδα η εμμονή με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας; Ποιες είναι οι οικονομικές αλλά και οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις στην χώρα; Γιατί παρά τις πολλαπλές διαβεβαιώσεις ,όχι μόνο δεν έχουμε φθηνό ρεύμα, αλλά καταντήσαμε να ΄μαστε αυτοί που πληρώνουν πανάκριβα την ενέργεια;

Ποια είναι η λύση; Ποιο είναι το ενεργειακό «μείγμα» που θα μπορούσε να δώσει φθηνή ενέργεια, όχι μόνο στον κόσμο αλλά ακόμη και στην ελληνική βιοτεχνία και βιομηχανία; Γιατί το ελληνικό πολιτικό σύστημα αν κι έχει τις λύσεις μπροστά στα μάτια του δεν τις επιλέγει; Ποιο είναι το «σύστημα» που απαγορεύει κάτι τέτοιο στους πολιτικούς που έχουν την ευθύνη των αποφάσεων; Τι θα γίνει αν η χώρα καταλήξει με 25.000 ανεμογεννήτριες στην επικράτεια της και γιατί αυτό μόνο «πράσινη ανάπτυξη» δεν το λες;

Ο Δρ Βασίλης Λύκος καταθέτει συγκλονιστικά στοιχεία και αριθμούς που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν και εξηγεί πως ,ποιοι και γιατί έχουν επιβάλει ως θέσφατο το αφήγημα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. «Πρέπει να επαν-κοινωνικοποιήσουμε τα ασημικά της χώρας», λέει. Εξηγεί πως μπορεί να γίνει αυτό. Είναι εφικτό αρκεί να υπάρξει η πολιτική βούληση. Αυτό το τελευταίο είναι το δύσκολο… 

Το αργό βασανιστήριο της Γεωργίας Μπίκα

Πρόκειται για εξωθεσμικό ολίσθημα και για παραβίαση κάθε έννοιας προστασίας του αδύναμου έναντι των απαιτήσεων των ισχυρών

Newsroom

Όταν η Δικαιοσύνη λειτουργεί ρεβανσιστικά και εκδικητικά παύει να είναι Δικαιοσύνη. Όταν η Δικαιοσύνη στοχοποιεί εμμονικά και λειτουργεί ως εκπρόσωπος «προσωπικών συμφερόντων» παύει να λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας των αδυνάμων και ως προστάτης του Κράτους Δικαίου. Εν ολίγοις αυτοαναιρείται.
Η Γεωργία Μπίκα θύμα βιασμού από γνωστό γόνο επιχειρηματικής οικογένειας, όπως κατήγγειλε η ίδια, είδε βήμα –βήμα να καταρρέει μπροστά στα μάτια της όλο το σύστημα διερεύνησης ενός κακουργήματος και να αποσιωπάται η αλήθεια, προκειμένου να μην απαγγελθεί κατηγορία σε ένα μέλος πλούσιας, ισχυρής, πασίγνωστης οικογένειας και διαχρονικού εκφραστή της παντοδύναμης εξουσίας που στο διάβα της ισοπεδώνει νόμους, κανόνες και διατάξεις.
Η Γεωργία Μπίκα από θύμα έγινε θύτης και από κατήγορος κατηγορουμένη. Προκειμένου να διασφαλιστεί το ατιμώρητο του βιαστή της καταλύθηκε κάθε έννοια Δικαίου. Η Αστυνομική Αρχή στην Θεσσαλονίκη υπέπεσε σε σωρεία παραβιάσεων των διατάξεων κατά την ανάκριση. Οι ιατροδικαστικές αρχές αιφνιδίως λησμόνησαν όλα τα πρωτόκολλα που εφαρμόζονται σε περίπτωση βιασμού.
Οι Δικαστικές Αρχές στην Θεσσαλονίκη εξ αρχής έθεσαν τον γόνο της επιχειρηματικής οικογένειας σε έναν «κλοιό προστασίας» λειτουργώντας ως κυματοθραύστης.
Τελικά η καταγγελία μίας γυναίκας που βιάστηκε απορρίφτηκε. Ο βιαστής αθωώθηκε. Η ισχυρή επιχειρηματική οικογένεια τα μέλη της οποίας απασχολούν τα παγκόσμια ΜΜΕ με τις απίστευτης διάστασης ανηθικότητες τους, αυτή η οικογένεια παρέμεινε στο απυρόβλητο.
Το θύμα αναγκάστηκε να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η προσφυγή καταρχήν έγινε δεκτή.
Όμως εδώ, στην βαλκανική ενδοχώρα, δεν έφθαναν όλα αυτά. Έπρεπε το θύμα βιασμού να εξευτελιστεί, να συρθεί στη Δικαιοσύνη, να πληρώσει το τίμημα αφού τόλμησε να καταγγείλει ένα μέλος της ισχυρής ελίτ η οποία θα πρέπει πάντα να βρίσκεται στο απυρόβλητο. Έπρεπε να διασφαλιστεί πως στο τέλος αυτής της διαδρομής θα γίνονταν τα πάντα προκειμένου να ισοπεδωθεί η αξιοπρέπεια του θύματος.
Ασκήθηκε δίωξη εναντίον της και εναντίον ενός φίλου της για επίθεση κατά ενός εκ των ατόμων που είχαν εμπλακεί στην δικογραφία και που αφορούσε τον βιασμό της Γεωργίας Μπίκα. Πρόκειται για το άτομο το οποίο προσκάλεσε φίλες του και γνωστές του κοπέλες σε εκείνο το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς σε πολύ γνωστό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης . Σε εκείνο το ξενοδοχείο όπου ο γόνος της επιχειρηματικής οικογένειας -και σύμφωνα με την επίσημη κατηγορία- και ο αδελφός του κακοποίησαν και βίασαν την Γεωργία Μπίκα.
Ο «συντονιστής» του ρεβεγιόν και υπεύθυνος «ανθρωπίνων πόρων» του πάρτι στην αρχή ψέλλιζε κάτι ακατανόητες φράσεις. Όταν αργότερα με σφραγίδα της Δικαιοσύνης ο βιαστής απαλλάχτηκε των κατηγοριών τότε ο «σμπίρος», διότι περί τέτοιου ατόμου πρόκειται, κλήθηκε να κατηγορήσει το θύμα και όσους το βοήθησαν σε εκείνες τις δύσκολες ώρες για επίθεση, για ξυλοδαρμό, για πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών κλπ… κλπ.
Με επινοημένους διαλόγους, απίστευτη σκηνοθεσία και ευέλικτη σκηνογραφία , η υπόθεση μυρίζει από μακριά εκδικητικότητα και εμμονική τιμωρητικότητα , διαστάσεις που έγιναν απολύτως αποδεκτές από το σύστημα απόδοσης της δικαιοσύνης.
Πρόκειται για εξωθεσμικό ολίσθημα και για παραβίαση κάθε έννοιας προστασίας του αδύναμου έναντι των απαιτήσεων των ισχυρών. Η Δικαιοσύνη είναι το τελευταίο καταφύγιο όλων εκείνων που δεν έχουν την δυνατότητα και την ισχύ να αντιπαρατεθούν στους ισχυρούς αυτού του κόσμου. Αυτό ισχύει, αν ισχύει, σε κοινωνίες όπου κυριαρχεί η ευνομία. Όχι προφανώς στην Ελλάδα.

www.zougla.gr

Η πορεία του Ανδρουλάκη και το “αντι-ΣΥΡΙΖΑ” μέτωπο του Κασσελάκη Διαβάζεται σε 3'

Όταν ο «έκπτωτος» υιοθετεί την προπαγάνδα της Ν.Δ από το 2018 και ο πρώτος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που…βάδισε στην επέτειο του Πολυτεχνείου

Γκάφες

Πολλές γκάφες τελευταία από τους kasselistas και τον Κασσελάκη προσωπικά.

Μία από αυτές καταγράφθηκε χθες στην πορεία του Πολυτεχνείου, όταν θέλησαν να πάρουν την θέση που έχουν ιστορικά οι φοιτητικοί σύλλογοι πίσω από τον ΣΦΕΑ. Με αποτέλεσμα να κατανοήσουν με εύληπτο και σαφή τρόπο πως τα …«καπιτώλια» δεν περνάνε παντού.

Όμως η χειρότερη είναι αυτή της υιοθέτησης της ατζέντας της Ν.Δ (πριν γίνει κυβέρνης) για το Μάτι. Εγινε επίσημη γραμμή του χώρου όταν ο Στέφανος Κασσελάκης δήλωσε για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πως «το 2018 στο Μάτι γνώριζαν ότι έχουν χαθεί συμπολίτες μας και παρίσταναν ότι δεν είχε γίνει κάτι».

Την συνέχεια ανέλαβαν τα …γνωστά επώνυμα και ανώνυμα τρόλς του διαδικτύου. Για να εισπράξουν μπόλικα «κοσμητικά επίθετα». Η ακρότητα της κίνησης φαίνεται πως προβλημάτισε πολύ κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Δημιουργώντας πολλές σκέψεις για τον ρόλο που έπαιξε και παίζει ο Στέφανος Κασσελάκης.

Ενδιαφέρον

Ενδιαφέρον θα είχε να γνωρίζει κανείς πως «εισέπραξε» τις πρωτοβουλίες αυτές ένα πρόσωπο που βρέθηκε στο επίκεντρο της πολεμικής της Νέας Δημοκρατίας εκείνη τη περίοδο. Και μιλάμε φυσικά για την Ρένα Δούρου ή οποία δικαιώθηκε αρκετά χρόνια αργότερα μέσω της δικαστικής οδού.

Πολύ πιθανόν να ξανασκέπτεται τώρα την στάση που τήρησε το προηγούμενο διάστημα απέναντι στον Στέφανο Κασσελάκη, όταν ακόμη αυτός διεκδικούσε την παραμονή του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ή και ακόμη νωρίτερα.

Ο Ανδρουλάκης στην πορεία

Το ότι βρέθηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης στη πορεία του Πολυτεχνείου δεν αποτελεί φυσικά έκπληξη.

Ούτε και η δήλωσή του σύμφωνα με την οποία «η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αποτελεί διαχρονικό σύμβολο αντίστασης και πηγή έμπνευσης για όσους οραματίζονται μία κοινωνία δικαιότερη, με κράτος δικαίου και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα».

Αυτό όμως που δεν έχει προηγούμενο – από όσο μπορούμε να ανακαλέσουμε- είναι το γεγονός πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όχι απλά βρέθηκε αλλά …έκανε την Πορεία του Πολυτεχνείου. Βαδίζοντας στο μπλόκ του κόμματός του από τις προσυγκεντρώσεις στα Χαυτεία σχεδόν έως την πρεσβεία των ΗΠΑ, αφού αποχώρησε όταν η πορεία πέρασε το Χίλτον.

Από τον καιρό του Μπέη

Η παρουσία Ανδρουλάκη δεν ήταν όμως το μόνο αξιοσημείωτο στην παρουσία του ΠΑΣΟΚ στην πορεία του Πολυτεχνείου.

Αφού στα «μπλόκ πράσινου ήλιου» βρέθηκε μετά από πολλές δεκαετίες και ένας …Δημαρχος Αθήνας. Ο λόγος προφανώς για τον Χάρη Δούκα που συμμετείχε στην πορεία ενώ τελευταίος προκάτοχός του ο οποίος το έκανε ήταν ο Δημήτρης Μπέης που θήτευσε δήμαρχος από το 1978 έως και το 1986.

Μάλιστα ο Χάρης Δούκας εθεάθη σε δύο μπλόκ. Αφενός σε αυτό του ΠΑΣΟΚ αλλά και σε αυτό του Συλλόγου Εξορισθέντων και Αντιστασιακών.

Πόσοι είναι;

Πόσους βουλευτές επηρεάζει ο Σαμαράς; Το ερώτημα θα έρχεται και θα επανέρχεται για πολύ καιρό υποψιαζόμαστε μετά την διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού από την Νέα Δημοκρατία.

Κι η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα. Αυτό που μπορούμε με μία σχετική σιγουριά να πούμε είναι πώς σχέσεις με τον Αντώνη Σαμαρά έχουν πολλαπλάσιοι βουλευτές από τους 5 που απαιτούνται για να χάσει η κυβέρνηση την δεδηλωμένη.

Τώρα το τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν αυτοί, είναι μια άλλη πολύ πιο περίπλοκη ιστορία. Με την οποία πιθανά να υποχρεωθούν οι πάντες να ασχοληθούν σύντομα.

news247.gr

ΥΓ του blog: ...η ιστορική και περίεργη γκάφα είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης αποχώρησε από την πορεία, στο ύψος της Ρηγίλης (ΕΔΩ), πριν αυτή φτάσει στην αμερικάνικη  πρεσβεία....ΓΙΑΤΙ;...σημαίνει κάτι αυτό;....

Kόλαφος η έκθεση ΟΟΣΑ για Άδωνη: Ο ένας στους 10 Έλληνες δεν λαμβάνει αναγκαία ιατρική περίθαλψη

«Πρωταθλητής» για άλλη μια φορά η Ελλάδα

Newsroom

«Ενισχύουμε την δημόσια Υγεία όσο κανείς», έχει πει ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης. Μόνο που η πραγματικότητα καμία σχέση δεν έχει με το κυβερνητικό αφήγημα. Αυτό προκύπτει από έκθεση του ΟΟΣΑ για τα συστήματα υγείας των χωρών – μελών του που δόθηκε στη δημοσιότητα.
Η  έκθεση «Health at a Glance: Europe 2024» του ΟΟΣΑ για τα συστήματα υγείας στα κράτη-μέλη, με τα στοιχεία να καταδεικνύουν τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει το ΕΣΥ, ευθύνη της κυβέρνησης  Βάσει των στοιχείων στην Ελλάδα ένας στους τέσσερις χαμηλόμισθους δεν έλαβε ιατρική περίθαλψη όταν τη χρειάστηκε μέσα στο 2023, λόγω του κόστους. Την ίδια ώρα ένας στους 10 Έλληνες δεν λαμβάνει αναγκαία ιατρική περίθαλψη ενώ και στις δύο περιπτώσεις ο παράγοντας είναι η αδυναμία τους να καλύψουν το κόστος.

Τους λιγότερους νοσηλευτές στην ΕΕ έχει η Ελλάδα
Σύμφωνα με την έκθεση ο κατά κεφαλήν αριθμός γιατρών και νοσηλευτών έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες στις περισσότερες χώρες της ΕΕ. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι οι ελλείψεις έχουν μειωθεί.

Κατά μέσο όρο στις χώρες της ΕΕ, υπήρχαν 4,2 γιατροί ανά 1.000 πληθυσμού το 2022, από 3,1 το 2002 και 3,6 το 2012Η αύξηση του αριθμού των γιατρών ήταν ιδιαίτερα ταχεία στην Ελλάδα και την Πορτογαλία, αλλά όπως αναφέρεται στην έκθεση είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα δεδομένα για αυτές τις δύο χώρες αφορούν όλους τους ιατρούς που έχουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.Την ίδια ώρα, ενώ στις περισσότερες χώρες της ΕΕ έχει αυξηθεί ο αριθμός των νοσηλευτών, η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο αριθμό νοσηλευτών κατά κεφαλήν μεταξύ των χωρών της ΕΕ, (τα δεδομένα περιλαμβάνουν μόνο νοσηλευτές που εργάζονται σε νοσοκομεία).

Οι περισσότερες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης χαρακτηρίζονται με χαμηλότερο από το μέσο αριθμό γιατρών και οι νοσηλευτών, και αυτές είναι επίσης χώρες που τείνουν να ξοδεύουν λιγότερα για την υγεία. Πολλές χώρες της Νότιας Ευρώπης (π.χ. Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία και Ισπανία) έχουν υψηλότερο από τον μέσο όρο αριθμό γιατρών ανά πληθυσμό αλλά χαμηλότερο από το μέσο αριθμό νοσηλευτών, και άρα μεγαλύτερη εξάρτηση από τους γιατρούς για την παροχή υπηρεσιών υγείας.

Παράλληλα σε πολλές χώρες, υπάρχει ιδιαίτερα υψηλή συγκέντρωση γιατρών στα μεγάλα αστικά κέντρα, γεγονός που αντικατοπτρίζει τη συγκέντρωση εξειδικευμένων υπηρεσιών. Αυτό συμβαίνει για παράδειγμα στην Αυστρία, την Κροατία, την Τσεχία, τη Δανία, Ουγγαρία, Ελλάδα, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία και Σλοβακία.

Στα ύψη οι ιδιωτικές δαπάνες στην Ελλάδα για την Υγεία
Σε όλες τις χώρες της ΕΕ, οι ιδιωτικές δαπάνες αντιπροσώπευαν το κατά μέσο όρο το 15% του συνόλου των δαπανών για την υγεία το 2022. Ωστόσο, σε ορισμένες χώρες, όπως η Λιθουανία, η Λετονία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα, το ποσοστό αυτό ξεπερνούσε το 30%.

koutipandoras.gr

Δεν γύρισε ακόμα σελίδα ο κόσμος

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Χθες ακόμα όλοι έλεγαν ότι ο Τραμπ είναι απρόβλεπτος. Επειδή αν εξηγούσαν τι θέλει θα διαφήμιζαν την πολιτική του. Τώρα το επαναλαμβάνουν λιγότεροι και λιγότερο συχνά γιατί αν επιμείνουν κινδυνεύουν να θεωρηθούν χοντροκέφαλοι. Αν και στην περίπτωση η σύναξη των BRICS, πολυάριθμη και συμπαγής, προεξάρχοντος του Πούτιν, είχε ήδη στείλει το μήνυμα ότι φυσάει από αλλού ο άνεμος. Αλλαγές τα ιερατεία δεν τις θέλουν και νομίζουν ότι αφού δεν τις θέλουν δεν θα γίνουν. Κάνουν λάθος.
Απλοποιώντας θα έλεγα ότι η τυφλότητα των καθεστωτικών ελίτ, σε ΗΠΑ και Ευρώπη, ήταν δεδομένη και αποκαλυπτική επειδή α) είχαν προ πολλού πάρει τα μηνύματα π.χ. από την άνοδο των (δήθεν) ακροδεξιών με ονοματεπώνυμο Λεπέν, Μελόνι, AfD κ.λπ. και β) από την προφανή αδυναμία και ατολμία τους να αντιδράσουν. Όταν σου χτυπάνε την πόρτα και κάνεις τον κουφό, οι πιθανότητες να σου σπάσουν την πόρτα μεγαλώνουν. Η κατηγορούμενη ως φασίστρια Μελόνι έγινε πρωθυπουργός, οι άλλοι Ευρωπαίοι το κατάπιαν αμάσητο. Αν έλεγαν ψέματα (ότι είναι φασίστρια) δεν θα τους πιστεύουν όπως τον βοσκό με τον λύκο. Αν είναι φασίστρια τότε αυτή είναι απλώς νερόβραστη ενώ οι κατήγοροι τα έχουν κάνει επάνω τους. Ποιος πιστεύει και ακολουθεί αυτούς που λερώνουν τα βρακιά τους; Μετά τη Μελόνι καταρρέει ο Σολτς. Η Λεπέν στην αναμονή. Οι καθεστωτικοί βάζουν «μέσον» εισαγγελέα που ζητάει να αποκλειστεί η Λεπέν από τις εκλογές.
Τραμπ-Ρωσία
Ο Τραμπ κατανοεί, φαίνεται, ότι έχει αποτύχει η προσπάθεια των ΗΠΑ να μετατρέψουν τη Ρωσία σε «επαρχιακή» δύναμη. Θέλει να συγκεντρωθεί στην κινέζικη απειλή. Άργησε, χωρίς να φταίει. Κίνα, Ρωσία, προσεκτικές και σταθερές, BRICS με αυξανόμενη αυτοπεποίθηση, όπου όσοι δεν έχουν ενταχθεί στριμώχνονται στην πόρτα ποιος θα τα καταφέρει να μπει πρώτος. Μερικοί ταυτίζουν τις ΗΠΑ με μπαμπούλα που τρώει τα παιδάκια. Φαίνεται αδύνατον να πεισθούν να συνεργαστούν μαζί τους εναντίον της Κίνας και Ρωσίας.
Οι Αμερικανοί είχαν πείσει τον εαυτό τους ότι μπορούν να βγάλουν πέρα ταυτόχρονα με δυο πολέμους. Με τέτοια Κίνα και τέτοια Ρωσία δεν μπορούν. Το μεγάλο πρόβλημα των ΗΠΑ είναι ότι έχει κλονιστεί η αξιοπιστία τους. Οι Ευρωπαίοι, οι ελίτ, ακολουθούν τον ελληνικό δρόμο, της υποταγής άνευ όρων.
Τραμπ-Ισραήλ
Στο Μεσανατολικό, το Ισραήλ, έχει-δεν έχει δίκιο, επικρατεί στρατιωτικά αλλά η ζημιά που έκανε στον εαυτό του με την τόση βαναυσότητα είναι αδιόρθωτη ώστε το επιχείρημα περί αντισημιτισμού να εκπίπτει από μόνο του. Αργά ή γρήγορα το Ισραήλ θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση επειδή η κατάσταση εκτρέφει και αναδεικνύει ηγεσίες Παλαιστινίων όχι αλάνθαστες αλλά αντίστοιχες με τις ανάγκες της εκάστοτε συγκυρίας. Η σημερινή ηγεσία του Ισραήλ έπληξε την ασπίδα που προστάτευε τους Εβραίους διεθνώς, δηλαδή την ιδιότητα του θύματος. Αυτή η απώλεια δεν ισοφαρίζεται όσο και αν «νικήσουν» εκεί πέρα.
Όλα αυτά, με κερασάκι στην τούρτα τη φτωχοποίηση στις ΗΠΑ, δίχασαν τον κόσμο από τις κορυφές ως τις λαϊκές τάξεις. Με διχασμένη κοινωνία είναι μάλλον αδύνατον να κερδίσεις σθεναρούς και αυτάρκεις αντιπάλους, όπως η Κίνα και η Ρωσία, ούτε με διπλωματία ούτε με πόλεμο. Είναι άγνωστο αν ο Τραμπ καταφέρει να μειώσει τις εντάσεις στο κοινωνικό επίπεδο. Θα δούμε τα όρια μιας, ας πούμε, «δεξιάς Επανάστασης». Φαίνεται, όμως, ότι θα συνεχίσει την πολιτική των «δημοκρατικών», να φτωχύνει η Ευρώπη για να σωθεί η Αμερική. Το έκανε και η Ρώμη απομυζώντας τις επαρχίες και στο τέλος κατέρρευσε. Το έκανε και η αγγλική αυτοκρατορία και βρέθηκε με Ινδό πρωθυπουργό.
Είναι εντελώς αδιάφορο αν και ποια άποψη έχει το αθηναϊκό κατεστημένο, ασήμαντο και ανυπόληπτο διεθνώς. Η κοινή γνώμη έχει εξουδετερωθεί στον μέγιστο βαθμό, τα κόμματα είναι σκιές σε θέατρο σκιών. Διεθνώς η πτώση του δεν θα κάνει περισσότερο θόρυβο από το πούπουλο ενός σπουργίτι.

Πηγή: edromos.gr

Ο Καστοριάδης για τη Σαπφώ.

Εμμονή στο Πολυτεχνείο, για όλους τους λόγους...

ΕΦ.ΣΥΝ.

Είμαστε, άραγε, εμμονικοί, επιμένοντας, 51 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, να αναδεικνύουμε πλευρές και διαστάσεις αυτής της μοναδικής στιγμής της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της χώρας;... Υπάρχει κάποια ιδεοληπτική προσκόλληση στην ανάδειξη της 50ετίας που κλείνει φέτος από τη Μεταπολίτευση και στην προβολή του τρόπου που αυτή εμποτίστηκε από το πνεύμα του Πολυτεχνείου και από την εκρηκτική πολιτικοποίηση που προκάλεσε;
Ναι. Ομολογούμε ότι υπάρχει μια εμμονή σε όλα αυτά: στις εκδηλώσεις στο ΕΜΠ, στα τραπεζάκια γύρω από τον χώρο, σε όσα γίνονται στα σχολειά, στην καθιερωμένη πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία, στη διαρκή ανάκληση του συνθήματος των εξεγερμένων φοιτητών: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία».
Υπάρχει η εμμονή της μνήμης, με την οποία ουδέποτε συμφιλιώθηκε η εγχώρια οικονομική και πολιτική ελίτ, ιδιαίτερα η Δεξιά, που στη μεταπολιτευτική εκδοχή της προσπάθησε να σβήσει την αίγλη της Αριστεράς, που σήκωσε το αιματηρό βάρος του αντιδικτατορικού αγώνα.
Υπάρχει η εμμονή της αδικαίωτης θυσίας εκατοντάδων νέων που βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αστυνομική βία, τον βασανισμό, τη φυλακή, την εξορία, ακόμη καγι με τον θάνατο, υπερασπίζοντας τη δημοκρατία.
Υπάρχει η εμμονή της δικαιοσύνης που ουδέποτε αποδόθηκε πραγματικά, ακόμη και για τους σφαγείς του Πολυτεχνείου που κάθισαν στο εδώλιο, αλλά στην πλειονότητά τους απαλλάχθηκαν.
Υπάρχει η εμμονή των δικαιωμάτων και δημοκρατικών κατακτήσεων που επέβαλε η εξέγερση και εδραίωσε η Μεταπολίτευση, αλλά σήμερα αμφισβητούνται ή αναιρούνται νομοθετικά από συντηρητικές κυβερνήσεις, στο όνομα της ανάπτυξης και της ασφάλειας.
Εχουμε επίσης εμμονή με τον ατιμώρητο ιμπεριαλισμό, τον μιλιταρισμό, τον εξοπλιστικό ανταγωνισμό, τη νέα αποικιοκρατία που εξακολουθούν να διασπείρουν δικτατορίες, εμφυλίους, γεωπολιτικό χάος σε όλο τον κόσμο. Τον ίδιο ιμπεριαλισμό που έκανε πλάτες στη χούντα των Παπαδόπουλου-Ιωαννίδη και επέτρεψε την τραγωδία στην Κύπρο.
Ομολογούμε την εμμονή μας για τα δεινά που επιφυλάσσει στην ανθρωπότητα η επικράτηση μιας ακροδεξιάς επιχειρηματικής ελίτ στην αμερικανική υπερδύναμη υπό τον Τραμπ και για τη σκοτεινή επιρροή που μπορεί αυτή να έχει στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο.
Και, τέλος, αισθανόμαστε περήφανες/οι για την εμμονή μας να βλέπουμε το φως της εξέγερσης του Νοέμβρη να πέφτει φέτος στη Γάζα και στη γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων.
Το Πολυτεχνείο ζει, μεταξύ άλλων, και γιατί η Παλαιστίνη πρέπει να ζήσει.

efsyn.gr

ΥΓ του blog:  .....αυτό το άρθρο μπορεί να χαρακτηριστεί και σαν απάντηση στην άλογη λογική, της κ.Λατινοπούλου που δημιουργεί 6 μύθους για να τους καταρρίψει προτρέποντας την κατάργηση του εορτασμού του Πολυτεχνείου (ΕΔΩ)... θέλει να καταργήσει την ιστορία, την τιμή σ' αυτήν και δεν καταλαβαίνει ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν κι αυτή που το μάχονται και όσο το αίτημα για "ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" παραμένει ανεκπλήρωτο το Πολυτεχνείο θα ΖΕΙ.... 

Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία – Η χούντα δεν τελείωσε το ’73

του Κώστα Γκιώνη

51χρόνια συμπληρώνονται από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και το βασικό σύνθημα-ζητούμενο του τότε παραμένει ανεκπλήρωτο και πάντα επίκαιρο: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία!
Ποιο Ψωμί, όταν οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, ενώ τα είδη πρώτης ανάγκης καλπάζουν; Ένας μισθός καχεκτικός που μετά 10 με 15 μέρες εξαφανίζεται σαν μάγισσα, και ο καθένας ξεκινάει τις αλχημείες για να μπορέσει να καβατζάρει το χρόνο, μέχρι να ξανάρθει η στιγμή να ξανακάνει την ίδια διαδικασία.
Όλα αυτά μέσα σε μια εργασιακή ανασφάλεια, έρμαιο του κάθε εργοδότη ο οποίος, εν ονόματι της τεράστιας προσφοράς για εργασία, αλλά και της ατιμωρησίας, μπορεί να ξεχειλώνει το ωράριο όσο του κάνει κέφι, να μην δίνει τα δώρα των Χριστουγέννων, του Πάσχα και της καλοκαιρινής άδειας. Ειδικά αυτό είναι πια παγιωμένο στη συνείδηση μεγάλης μερίδας των εργαζομένων. Άλλωστε το ίδιο το κράτος δίνει το παράδειγμα καταργώντας, ένεκα μνημονίων (που υποτίθεται έχουν καταργηθεί εδώ και χρόνια), τα δώρα στους δημόσιους υπαλλήλους.
Ποια Παιδεία –τη δημόσια υποτίθεται, που μόνο δημόσια δεν είναι– όταν χωρίς φροντιστήρια το όνειρο του πανεπιστημίου θα ήταν άπιαστο; Αλλά κι όταν αυτό επιτυγχάνεται, γίνεται εφιάλτης στους γονείς να ανταπεξέλθουν στα δυσβάστακτα έξοδα. Κι όταν όλα τελειώσουν με χίλια βάσανα, έρχεται η ώρα του εξειδικευμένου άνεργου… Η πλήρη εμπορευματοποίηση της παιδείας με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και κολλέγια έγινε για να μπορεί να φτιάχνει εξειδικευμένους ηλίθιους.
Ποια Ελευθερία; Μια ελευθερία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους, μια κατ’ επίφαση δημοκρατία, του ενημερωμένου πολίτη από τα Μέσα που αυτοί ελέγχουν, και μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν δημιουργήσει το νέο τύπο ανθρώπου: τον ελεγχόμενο άνθρωπο, που νομίζει ότι έχει άποψη, αλλά που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κατασκεύασμα των εξουσιαστών του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία της νέας τάξης πραγμάτων απ’ αυτήν την κατασκευή των νεοανθρώπων, και μάλιστα τόσο αναίμακτα και τόσο «δημοκρατικά» που ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύανε.
Ούτε στολές, ούτε πηλίκια, ούτε βασανιστήρια, ούτε αίματα, ούτε φυλακές.
Μια νομιμοποιημένη δικτατορία της ανάγκης.
Κατάφεραν να σου φυλακίσουν το μυαλό χωρίς να το πάρεις χαμπάρι, σε απενεργοποίησαν, σε καναπεδοποίησαν, δημιουργώντας τον αδιάφορο άνθρωπο, τον πολίτη παρακολουθητή της δυστυχίας του, ο οποίος έχει την ψευδαίσθηση ότι αυτό που παρατηρεί δεν τον αφορά…
Γι’ αυτό και τα παιδιά που ακόμα ονειρεύονται φωνάζουν το σύνθημα: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, η Χούντα δεν τελείωσε το ’73. Κι όσο υπάρχουν παιδιά που συνεχίζουν ακόμα να σκέφτονται και να ονειρεύονται, μέσα στην ηλεκτρονική και τηλεοπτική φυλακή που ζούμε, τότε υπάρχει ελπίδα, ότι κάποια στιγμή θα ξαναζήσουμε τον χορό της επόμενης μέρας…

Πηγή: edromos.gr

Ελληνικές απαιτήσεις κατά της Τουρκίας

του Λεωνίδα Χρυσανθόπουλου *

Σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση τα εμπλεκόμενα μέρη γνωρίζουν από πριν τι επιδιώκουν και τι ελιγμούς και παραχωρήσεις μπορούν να κάνουν για να πετύχουν τον σκοπό τους. Όλοι γνωρίζουν,εκτός από την ελληνική κυβέρνηση που, καθώς δεν θέτει καμιά απαίτηση στην Τουρκία, η μόνη παραχώρηση που μπορεί να κάνει θα είναι πάνω στην εθνική κυριαρχία. Μια σοβαρή ελληνική κυβέρνηση θα έθετε τις παρακάτω απαιτήσεις στην Τουρκία στα πλαίσια των διμερών διαπραγματεύσεων, κάτι που θα μπορούσε να κάνει και η σημερινή αν δεν έπασχε από το σύνδρομο της υποτέλειας. Συγκεκριμένα:

1. Επιστροφή της Ίμβρου και της Τενέδου επειδή η Τουρκία ουδέποτε εφάρμοσε το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λοζάνης που προβλέπει ειδική διοικητική οργάνωση.

2. Αποζημίωση για τις ζημιές που υπέστη η Ομογένεια της Κωνσταντινούπολης από τις βιαιοπραγίες του Σεπτεμβρίου του 1955 (οι ελάχιστες αποζημιώσεις που δόθηκαν τότε φορολογήθηκαν με 100%, με συνέπεια να μηφτάσει τίποτα στα χέρια των δικαιούχων).

3. Επίσημη ακύρωση του Τουρκο-Λιβυκού μνημονίου που δεν έχει, εξάλλου, επικυρωθεί από τη Λιβύη.

4. Απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων Κατοχής από την Κύπρο και αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως προϋπόθεση για να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

5. Απόσυρση της τουρκικής στρατιάς του Αιγαίου στην ενδοχώρα της Τουρκίας γιατί αποτελεί απειλή για τα ελληνικά νησιά.

6. Κατάργηση του casus belli.

7. Άνοιγμα και λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

8. Επαναφορά της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας στο μουσειακό καθεστώς που είχαν.

9. Να σταματήσει η κατασκευή από τους Τούρκους της διώρυγας που, παράλληλα με τον Βόσπορο, θα συνδέει την Μαύρη Θάλασσα με τη Θάλασσα του Μαρμαρά, καθώς είναι άγνωστες οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις που θα επιφέρει στο Αιγαίο αυτό το φαραωνικό έργο.

Αυτές οι εννέα απαιτήσεις της Ελλάδας προς την Τουρκία θα μπορούσε να προστεθούν στα πλαίσια του δήθεν διαλόγου που διεξάγεται αυτή τη στιγμή ανάμεσα στις δύο χώρες. 

Η Ελλάδα, ωστόσο, θα πρέπει ταυτόχρονα με τις απαιτήσεις της να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια (το ίδιο και στον εναέριο χώρο), ώστε να συμπέσουν οι κινήσεις της και να δημιουργηθεί πάταγος και σύγχυση στην Άγκυρα, η οποία μέχρι σήμερα έχει καλομάθει να δέχεται από τη χώρα μας μόνο συναινέσεις και ενίοτε τεμενάδες. Ευνόητο είναι ότι συγχρόνως με τα 12 μίλια θα τονιστεί ιδιαίτερα στη διεθνή κοινότητα και στη γείτονα χώρα ότι η επέκταση αυτή ουδόλως θα παρεμποδίσει το δικαίωμα αβλαβούς διέλευσης στο Αιγαίο στα πλοία οποιασδήποτε σημαίας, όπως επιτάσσει το διεθνές δίκαιο κι όπως συμβαίνει στη Βαλτική Θάλασσα και αλλού. 

------------------------------------------------------

* Ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδος στην Αρμενία, την Πολωνία, τον Καναδά, ως Γ.Γ. του ΟΣΕΠ (2006-12) και ως Γενικός Διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών. Για την αντιμνημονιακή του αντίσταση του αφαιρέθηκε με προεδρικό διάταγμα το 2013 ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, που του επεστράφη το 2016.

Πηγή: professors-phds.com

Σαμαράς-Μητσοτάκης: το τέλος ενός παράξενου ειδυλλίου

Το κοινό παρελθόν, ο φανατικός ατλαντισμός, ο πατέρας Μητσοτάκης και η αδελφή Ντόρα

του Δημήτρη Ψαρρά 

Η χτεσινή σύγκρουση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αντώνη Σαμαρά μοιάζει από πρώτη ματιά σαν μια οριστική αλλά και αναπόφευκτη κατάληξη μιας σειράς πολιτικών ρήξεων. Και το περιεχόμενο της συνέντευξης του κ. Σαμαρά στο σημερινό «Βήμα» θεωρείται από πολλούς απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Είναι γεγονός ότι η συγκρότηση του εσωκομματικού αντιπολιτευτικού πυρήνα από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς δεν μπορούσε πλέον να γίνεται ανεκτή από τον σημερινό πρωθυπουργό που έβλεπε τις δημοσκοπικές του επιδόσεις να συρρικνώνονται. Και καθώς φαίνεται επέλεξε τη λύση της διαγραφής, θεωρώντας πρώτα απ’ όλα ότι οι ακραίες κατηγορίες εναντίον του από τον κ. Σαμαρά, που έφτασε να τον καταγγέλλει για χαριεντισμούς με τον Ερντογάν και τον Ράμα δεν μπορούσαν να περάσουν χωρίς σκληρή απάντηση. Νομίζω, όμως, ότι ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε τη ρήξη κυρίως για έναν άλλο λόγο που αναφέρεται μόνο έμμεσα στην εκτενή ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Με τη διαγραφή Σαμαρά «καίγεται» από τον κ. Μητσοτάκη και η βασική πρόταση του προκατόχου του στην επίμαχη συνέντευξη, δηλαδή να αναδειχτεί πρόεδρος ο Κώστας Καραμανλής. Άλλωστε αυτή η πρόταση αναδεικνύεται και στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας («Προτείνω Καραμανλή για Πρόεδρο»).    

Τα στερνά ξεχνούν τα πρώτα

Βέβαια κάνουν λάθος όσοι θεωρούν τη χτεσινή εξέλιξη ως το αναμενόμενο τέλος μιας πολιτικής λυκοφιλίας. Και ασφαλώς είναι όψιμη η κατηγορία που περιλαμβάνεται στην δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι ο κ. Σαμαράς «έθεσε εαυτόν, για δεύτερη φορά μετά το 1993, εκτός Ν.Δ.» και πολύ αμφίβολη η διαβεβαίωση ότι «αυτή τη φορά, όμως, η ιστορία δεν θα επαναληφθεί».  

Ισχύει το αντίθετο. Αυτός που διέγραψε την «αποστασία» Σαμαρά το 1993 από την ιστορία της Ν.Δ. και την πολιτική ιστορία της οικογένειάς του είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Θυμίζω τις κρίσιμες στιγμές της σχέσης Αντώνη Σαμαρά – Κυριάκου Μητσοτάκη.

• Ο Αντώνης Σαμαράς ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν παρών στην τελετή αποφοίτησης του Κυριάκου Μητστάκη στο Χάρβαρντ τον Ιούνιο του 1990.
• Σαμαράς και Κυρ. Μητσοτάκης συνυπήρξαν στο ακραία νεοφιλελεύθερο περιοδικό «Εποπτεία» που έκλεισε όταν κατηγορήθηκαν οι εκδότες του για φοροδιαφυγή, αλλά πρόλαβε να γαλουχήσει μια σειρά νέων στελεχών της Δεξιάς στον σκληρό ατλαντισμό.
• Το 2009, μετά την ήττα της Ν.Δ. από το ΠΑΣΟΚ και την παραίτηση του Κώστα Καραμανλή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν υποστήριξε την Ντόρα Μπακογιάννη, που έχασε από τον Αντώνη Σαμαρά. Μετά την ανάδειξη του Σαμαρά στην αρχηγία, οι δυο τους άρχισαν να συνεργάζονται στενά. Στις ομιλίες του ο Μητσοτάκης αναφερόταν στην «πολιτική κληρονομιά του Ευάγγελου Αβέρωφ», κλείνοντας το μάτι στον Σαμαρά, ο οποίος υπήρξε ως γνωστόν δικό του «πνευματικό παιδί».
• Η Ντόρα Μπακογιάννη διαφοροποιήθηκε από την αρχική «αντιμνημονιακή» γραμμή Σαμαρά, αλλά αντίθετα από την αδελφή του και τον πατέρα του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να εμφανίζεται ως πιστός υποστηρικτής του αρχηγού Σαμαρά.        
• Ακόμα και μετά τη διαγραφή της αδελφής του από τον Σαμαρά, και παρά τη διαμαρτυρία του πατέρα του, ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε τη στήριξη του Σαμαρά.
• Όταν τον Οκτώβριο του 2010 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατηγόρησε τον Σαμαρά για «λαϊκιστή» και έλαβε την απάντηση «καληνύχτα κ. Μητσοτάκη», ο Κυριάκος Μητσοτάκης τάχθηκε και πάλι στο πλάι του Σαμαρά: «Δεν συμφωνώ με την άποψη του πατέρα μου και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι είμαστε τρία διαφορετικά άτομα στην ίδια οικογένεια και δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε σε όλα» (12.10.2010). Ξεκαθάρισε, μάλιστα, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποχωρήσει από το κόμμα.
• Μετά την ανάδειξη του Σαμαρά στην πρωθυπουργία το 2012 και τη μετάλλαξη της Ν.Δ. σε φιλομνημονιακό κόμμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολούθησε πάλι τον αρχηγό και κατηγόρησε την αδελφή του που δεν είχε αποδεχτεί αρχικά το «προσκλητήριο» Σαμαρά.
• Όταν τέθηκε θέμα εκλογής νέου αρχηγού στη Ν.Δ. μετά τις δύο ήττες του 2015, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές, χάρη στη στήριξη Σαμαρά και Γεωργιάδη, με αντίπαλο τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
• Κατά την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκμεταλλεύτηκε την εσωκομματική αντιπολίτευση Σαμαρά προκειμένου να εμφανίσει ως υποχρεωτική τη διολίσθηση της Ν.Δ. προς θέσεις εθνικιστικές και ακροδεξιές. Ειδικά στο ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών επέλεξε να αφήσει τον Σαμαρά να διεκδικεί τον ρόλο του αρχηγού των «Μακεδονομάχων» μέσα και έξω από τη Βουλή, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει την εκλογική επικράτηση το 2019.

Μ’ άλλα λόγια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι σήμερα υποχρεωμένος να γκρεμίσει όσα έχτιζε τόσα χρόνια, προκειμένου να αναδειχτεί αρχηγός παραμερίζοντας την αδελφή του και τον πατέρα του. Από τη δική του πλευρά, ο κ. Σαμαράς φωνάζει τώρα «λύκος στο μαντρί», αλλά είναι και γι’ αυτόν πολύ αργά. Τόσα χρόνια αυτός ήταν που ενίσχυε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να αποκλείσει την Ντόρα Μπακογιάννη και να εκδικηθεί τον πατέρα τους. Τώρα είναι υποχρεωμένος να ελπίζει στη συμμαχία με τον Κώστα Καραμανλή. Αλλά και ο κ. Καραμανλής μάλλον έχει μετανιώσει που τόσο καιρό σερνόταν στη σκιά του κ. Σαμαρά.

Η Ν.Δ. έχει μεταλλαχθεί σε παιχνίδι σκιών. Ποντάρει βέβαια ακόμα στη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και την αμηχανία του ΠΑΣΟΚ. Αλλά οι μέρες του «επιτελικού κράτους» μοιάζουν να είναι μετρημένες.  

x-efimerida.gr

Ρούντι Ρινάλντι: To μπλοκ τραγουδώντας το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» έπεσε πάνω στις κλούβες

 Με τον Ρούντι Ρινάλτι, βρεθήκαμε παραμονές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ένα βράδυ απ’ αυτά που φεύγεις με μια χούφτα ζωντανής ιστορίας στην καρδιά και στο μυαλό, βάζεις στα χέρια στης τσέπη, στρίβεις στην Πατησίων, κοιτάς το Πολυτεχνείο και παίρνεις μια βαθιά ανάσα που κάποιοι και κάποιες στη χάρισαν απλόχερα 51 χρόνια πριν, με το αίμα και τις μελανιές τους. 

«Είναι παγίδα η νοσταλγία και σήμερα είναι η στιγμή να ετοιμάσουμε τη σωστή πλευρά του μέλλοντος», μου είπε. 

Με τον εκδότη της εφημερίδας «δρόμος», πιάσαμε το νήμα απ’ την κόκκινη τότε Ιταλία και τη στιγμή που έμαθε για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. 

«Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, δεν ήταν ο κλασικός τρόπος που είχαν στο μυαλό τους τα κόμματα και παλιός πολιτικός κόσμος. Γι’ αυτό και στην αρχή το εχθρεύτηκαν, δεν ήθελαν κατάληψη, ήθελαν απαγκίστρωση, σκέτο αντιχουντικό αγώνα».

«Ο Καραμανλής, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να προκηρύξει εκλογές 17 Νοέμβρη. Αυτό, για έναν μεγάλο αριθμό αγωνιζόμενων φοιτητών, ήταν μια μεγάλη πρόκληση. Υπήρξε μια μεγάλη κίνηση που έλεγε ότι το Πολυτεχνείο έπρεπε να εορταστεί πριν τις εκλογές. Το επίσημο κομμάτι όμως της Αριστεράς, συμφώνησε να αναβληθεί ο εορτασμός, να γίνει στις 24 Νοεμβρίου, γιατί προείχαν οι εκλογές. Στις 15, μαζεύονται 50.000 άτομα και κάνουν πορεία απ’ το Πολυτεχνείο ως την Καισαριανή. Μια μεγάλη στιγμή, γιατί οι άνθρωποι που μαζεύτηκαν τότε ήταν οι αγωνιστές που θα πάρουν μέρος σε όλους τους αγώνες στη Μεταπολίτευση. Γι’ αυτήν την πορεία δεν μιλάει κανείς σήμερα, σαν να μη συνέβη».

«Υπήρξε η θεωρία του αριστεροχουντισμού, που την έριξε ο Καραμανλής, αλλά τη σιγόνταρε και το ΚΚΕ. Ότι υπάρχουν δηλαδή προβοκάτορες που προέρχονται απ’ τον αριστερίστικο χώρο, συναντιούνται με πρώην χουντικά στοιχεία και αυτοί κάνουν τα επεισόδια. Με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να τσακίσουν τα πιο αγωνιστικά κομμάτια που υπήρχαν. Μετά έβαλαν τους αντιτρομοκρατικούς νόμους».

Μιλήσαμε για την πορεία του 1980, τότε που σκοτώθηκαν Κουμής – Κανελλοπούλου, για τον Καλτεζά, φτάσαμε μέχρι τον Γρηγορόπουλο.

Αθάνατοι και αθάνατες όσοι κι όσες έδωσαν τη ζωή τους για ελευθερία, παντοτινές σημαίες στα μάτια και στην ψυχή μας.

✍️ Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Χρύσα Λύκου

🎥 Κινηματογράφηση | Μοντάζ: Ήρα Δράκου

Κοτζιάς: Η διαγραφή Σαμαρά δείχνει ότι στην κυβέρνηση υπάρχει μεγάλη νευρικότητα για τα ελληνοτουρκικά

Στη διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ αναφέρθηκε με ανάρτησή του στο Χ ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Μεταξύ άλλων ο κ. Κοτζιάς επισημαίνει ότι η διαγραφή Σαμαρά δείχνει ότι στην κυβέρνηση υπάρχει μεγάλη νευρικότητα για τα ελληνοτουρκικά.
υγκεκριμένα τονίζει ότι η διαγραφή Σαμαρά από τη ΝΔ «σημαίνει ότι στην κυβέρνηση υπάρχει μεγάλη νευρικότητα για τα ελληνοτουρκικά και σχεδιασμοί που δεν προδικάζουν κάτι θετικό για την Πατρίδα». Ακόμη, επισημαίνει ότι «ανοίγει και ο δρόμος της συσπείρωσης της δεξιότερης από την ΝΔ δεξιάς, πιθανά και της ακροδεξιάς για ένα νέο κόμμα».

Αναλυτικά η ανάρτηση
«Για να διαγράψει ο Μητσοτάκης τον Σαμαρά, γέννημα θρέμμα της ΝΔ, προκειμένου να υπερασπιστεί τον προερχόμενο απο το ΠΑΣΟΚ Γεραπετρίτη, σημαίνει ότι στην κυβέρνηση υπάρχει μεγάλη νευρικότητα για τα Έλληνοτουρκικά και σχεδιασμοί που δεν προδικάζουν κάτι θετικό για την Πατρίδα. Σχεδιασμοί που προκαλουν τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις και εξηγούν και από μία άλλη σκοπιά γιατί το σύστημα προσπαθεί να ελέγξει την αντιπολίτευση και να επιβάλλει αποκλεισμούς στην πατριωτική αριστερά. Ασφαλώς ανοίγει και ο δρομος της συσπείρωσης της δεξιότερης απο την ΝΔ δεξιάς, πιθανά και της ακροδεξιάς για ένα νέο κόμμα».

msn.com

Η άγνωστη διάσωση από τον Βέγγο, φοιτητών του Πολυτεχνείου

Πως φυγάδευσε ο δημοφιλής ηθοποιός δεκάδες τραυματίες φοιτητές τα ξημερώματα της 18ης Νοεμβρίου 1973 με το κιτρινόμαυρο Ντάτσουν του, περνώντας μέσα από τα μπλόκα

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Μια συγκλονιστική ιστορία, άγνωστη στο ευρύ κοινό, που διαδραματίστηκε την νύχτα της 17ης Νοεμβρίου 1973, και τα ξημερώματα της 18ης Νοεμβρίου, δημοσιεύει σήμερα η «Ζούγκλα».

 Πρωταγωνιστές της ο «καλός μας άνθρωπος» Θανάσης Βέγγος και ο γιατρός Πέτρος Πέτρου, που έσωσαν δεκάδες τραυματίες φοιτητές του Πολυτεχνείου εκείνη τη μαύρη βραδιά. Ένας από τους διασωθέντες τραυματίες, ο καθηγητής πλέον Φραγκίσκος Κουνάνης, που κατά σύμπτωση έχει γεννηθεί στις 18 Νοεμβρίου, μνημονεύει ακόμη και σήμερα, 51 χρόνια μετά, τους δύο αυτούς ανθρώπους, αναφέροντας ότι τους οφείλει τη ζωή του.https://www.facebook.com/photo.php?fbid=122196245930218718&set=a.122096244584218718&type=3&ref=embed_post

«Ποτέ δεν θα ξεχαστείτε αδέρφια, ούτε εκείνη, η νύχτα που όλοι, οι λύκοι σώπασαν, γιατί ούρλιαζαν, οι απάνθρωποι δολοφόνοι. Μαζί από το ξεκίνημα,14/15/16 ως την αποφράδα μέρα «17/11/73»,πού οι δολοφόνοι φασίστες σπείραν, τον θάνατο κ μέχρι την επόμενη ξημέρωμα, 18ης (μέρα γενεθλίων μου) μες στ ’αποκαΐδια, βρέθηκαν ο Πέτρος Πέτρου, που άνοιξε το ιατρείο του κι μπήκαμε μέσα, ως το πρωί, για να μας σώσει τη ζωή μαζί με τον γιατρό, ο ηθοποιός, ο καλός μας ο ‘ΑΝΘΡΩΠΟΣ Βέγγος Θανάσης πού μ’ ένα σαραβαλάκι κιτρινόμαυρο, μας σκέπαζε και μας μετέφερε στα σπίτια μας, στους δικούς μας ανθρώπους. Αιωνία η μνήμη όλων! Θα ξαναβρεθούμε, στο φως, φίλοι κι αδέρφια μας!!! Καλή άντάμωση! Σάς ευχαριστώ», αναφέρει στην ανωτέρω ανάρτηση ο Φραγκίσκος Κουνάνης, κι ακολούθως μνημονεύει τον λατρευτό μας άνθρωπο και ηθοποιό, τον σωτήρα του Θανάση Βέγγο.

Zougla

Στήλη Άλατος: (Εκεί που έφτασε ο ΣΥΡΙΖΑ …) Μόνον ένας “αψύς Σφακιανός” μπορεί να τον σώσει από την “ζημιά” Κασσελάκη και το σχέδιο εξαύλωσης από τα συμφέροντα

Τιμημένοι μου αναγνώστες, είπα η έρμη η Στήλη Άλατος να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός, να ηρεμήσουνε τα πνεύματα, να μπουν τα γιαταγάνια στα θηκάρια, να πέσουν οι σφυγμοί(μεγάλοι άνθρωποι, κυκλοφορούν και κάτι εγκεφαλικά…) και να ασχοληθώ λίγο με τον Συριζα και ΠΣ. Αν και τώρα εδώ που τα λέμε, (στεναχωριέμαι για όλες τις εικόνες που αντικρίσαμε καλά μου παιδιά) ήθελές τα και παθές τα, όπως μου είπε η μάνα μου, για έναν γκόμενο που είχα μπλέξει και είχε άλλες δυό τρεις να πορεύεται, να μην σκουριάζει( ναι μα την Παναγιά έτσι μου χε πει). Επιλογές καλά μου παιδιά. Τις κάνουμε και τις λουζόμαστε. Να ξέρετε κάνω μεγάλο πρόλογο για να καθυστερήσω την επίθεση που θα μου κάνουν τα τρολ. Έχω βαρεθεί να απαντάω και ξέρω ότι η βλακεία είναι ανίκητη, αλλά δεν παύω να ελπίζω … Κάνω κι εγώ τις επιλογές μου. Λοιπόν πάρτε θέση, όλης της γης οι πυροβολημένοι, η Στήλη Άλατος θα γράψει για τον Κασσελάκη και τον Συριζα, τον Πολάκη και τα άλλα τα παιδιά. Οχι, για την Τζάκρη δεν θα γράψω…
Τι ήταν αυτό που βρήκε καλά μου παιδιά τον Στέφανο , τον σκέτο, τον αδιαμεσολάβητο; Του βγάλαν τις εξωχώριες μια μια και με λεπτομέρειες, καταμεσής της χώρας τούτης και είναι σαν φάνηκε της “μαϊμούς ο κώλος” ( το γράφω και θα με βρίζει τώρα μια κολλητή μου φιλόλογος για την γραφή μου την …ελευθεριάζουσα, αλλά πως να το κάνω δεν ελέγχω τα δαχτυλάκια μου , καθώς χαϊδεύουν τα πλήκτρα). Μα καλά, τιμημένοι μου αναγνώστες και ψευδές πόθεν έσχες και οφ σορ εταιρείες στα νησιά Μάρσαλ και “τσέο” σε όλες αυτές και αδήλωτες οι υπηρεσίες και υποψίες για άλλες διαδρομές και μαύρες σκέψεις για χρήμα βρώμικο και μια κατάσταση πολύ περίεργη, που δεν συνάδει όχι μόνο με την αριστερά, αλλά με την δημοκρατία, για να μην γράψω τίποτα χειρότερο και μας χώσουν καμιά μήνυση και με πάρει στο κυνήγι και το επίσημο The FAQ . Νοσηρές καταστάσεις καλά μου παιδιά, που φέρνουνε καταιγίδες με πολλές αστραπές και πλημμύρες, σαν κι αυτές που μας απειλούν, τα κανάλια, ότι θα δούμε στην Ελλάδα. Ναι φίλη μου πανέξυπνη και πανέμορφη, εφάνη ο κώλος της μαϊμούς και βρίσε με όσο θες.
Η κατάσταση τιμημένοι μου αναγνώστες έχει ξεφύγει. Όλο το σύστημα, έχει πάρει τον Στέφανο τον σκέτο και τον περιτριγυρίζει από κανάλι σε κανάλι, από εκπομπή σε εκπομπή, από πανηγύρι σε πανηγύρι, όπως ο γύφτος την μαϊμού ( είδατε σας δίνω το δικαίωμα να με πείτε και ρατσίστρια , την Στήλη Άλατος, ορμάτε δημοκράτες μου λέτε χουντικούς αριστερούς που έχουν βασανιστεί από την χούντα, ανθρώπους που έχουν κυνηγηθεί από το σύστημα εξουσίας και την δεξιά), για να μας πείσουν πόσο καλός είναι και πόσο άδικο έχουν εκεί στην Κουμουνδούρου, που δεν καταλαβαν την αξια του, του Στέφανου,που έχει αριστερή ματιά, όταν γυρνάει να μιλήσει σε κάποιον που είναι στα αριστερά του. Να μην σώσω, είναι το μόνο… αριστερό που έχει. Και να οι συνεντεύξεις και να οι στημένες οι δημοσκοπήσεις, για το πόσο τον αγαπάει και τον στηρίζει ο κόσμος και να οι δηλώσεις ακόμη και από τον Άδωνι τον Γεωργιάδη, που εξανίσταται με τον Συριζα, που δεν φέρθηκε σωστά και δημοκρατικά στον Στέφανο. Πόσο τον λυπαμαι και τον συμμερίζομαι τον Άδωνι καλά μου παιδιά, που ο Συριζα πρόσβαλε τα δημοκρατικά του αντανακλαστικά, δεν φαντάζεστε.
Και τώρα θα μου πείτε, τι θα γίνει στον Συριζα. Που να ξέρω η έρμη η Στήλη Άλατος καλά μου παιδιά, που έχω ακούσει καμιά εκατοστή φορές το τραγούδι του Κραουνάκη με την Γαλάνη, το αγκάλιασέ με; “Όχι εγώ δεν είμαι αυτή ή μάλλον ήμουν , παρά μονάχα μια εκδοχή, μια προβολή, μια ιστορία σκοτεινή…” Να το ακούσετε, γιατί κάποιες και κάποιοι από μας ζητάμε μια αγκαλιά, που σβήνει την παλιά πληγή… Λοιπόν που λέτε δεν ξέρω τι θα γίνει στον Συριζα, μπορώ μόνο να γράψω τι πιστεύω ότι πρέπει να γίνει. Ο μόνος που μπορεί, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, να σώσει τον Συριζα, από την πλήρη εξαΰλωση είναι ο Παύλος Πολάκης. Σχωρνάτε μου της Στήλης Άλατος την προτίμηση, αλλά είναι βασισμένη στην πραγματικότητα. Δεν είναι ευχή, είναι ανάγκη, γιατί όπως το βλέπω μόνο Κρητικός μπορεί να συσπειρώσει τον κόσμο και να μην διαλυθεί ο Συριζα “εις τα εξ ων συνετέθη”

thefaq.gr