«Αυτό που σχεδιάζεται και οργανώνεται αυτές τις μέρες με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών δεν είναι τίποτα άλλο από ένα..
«Αυτό που σχεδιάζεται και οργανώνεται αυτές τις μέρες με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχέδιο πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας, πιστό αντίγραφο ως προς το περιεχόμενο, την μεθοδολογία και την στόχευση με ανάλογες καταστάσεις που ζήσαμε στο παρελθόν» υποστήριξε στην ανάρτησή του ο Στάθης Καλύβας.
Στην συνέχεια ανέφερε ότι «αν σε κάποιους δεν αρέσει η κυβέρνηση, υπάρχει ένας δημοκρατικός τρόπος αλλαγής της και αυτός ονομάζεται εκλογές. Όχι εκβιασμοί και καταστροφές όπως έγινε τον Δεκέμβριο του 2008, τον Μάιο του 2010 ή τον Φεβρουάριο του 2012. Που τα προξενούν πάντα οι ίδιοι χωρίς ποτέ, μα ποτέ, να λογοδοτούν. Γιατί πράγματι εκεί η δικαιοσύνη για κάποιο παράξενο λόγο παραμένει σταθερά απούσα. Να θυμίσουμε πως οι δολοφόνοι των άτυχων νέων της Μαρφίν δεν βρέθηκαν ποτέ;».
Στην θέση αυτή απάντησαν οι: Άρης Κατζουράκης, καθηγητής Εξέλιξης και Γονιδιωματικής, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Πέτρος Λιγοξυγκάκης, καθηγητής Ανοσολογίας, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Δημήτρης Παπανικολάου, καθηγητής Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Αντώνης Τζανακόπουλος, καθηγητής Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Τόνισαν πως «με προβληματισμό, αν και χωρίς έκπληξη, παρακολουθούμε την προσπάθεια να παρουσιαστούν οι κινητοποιήσεις για την υπόθεση των Τεμπών ως μέρος σχεδίου “πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας”. Η συντονισμένη και επικίνδυνη αυτή απόπειρα υπονόμευσης του συνταγματικού και διεθνώς κατοχυρωμένου δικαιώματος των πολιτών στην απεργία και την οργανωμένη διαμαρτυρία μάς βρίσκει αντίθετους. Θεωρούμε ότι ο ρόλος μας, ως πανεπιστημιακών δασκάλων, συνδέεται άμεσα με τη λειτουργία της δημοκρατίας και της κοινωνικής συμμετοχής. Στεκόμαστε δίπλα σε όσες και όσους, με οργή και σε πένθος, ζητούν ενδελεχή έρευνα, διαφάνεια και δικαιοσύνη».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Δημήτρη Παπανικολάου:
«Αναρωτιέσαι πια πώς να μιλήσεις. Αλλά για να μην θεωρηθεί ότι μένουμε σιωπηλοί, ακολουθεί μια δημόσια τοποθέτηση τεσσάρων συναδέλφων και φίλων, που σήμερα θεωρήσαμε ότι πρέπει κάπως να φωνάξουμε: not in our name.
“Με προβληματισμό, αν και χωρίς έκπληξη, παρακολουθούμε την προσπάθεια να παρουσιαστούν οι κινητοποιήσεις για την υπόθεση των Τεμπών ως μέρος σχεδίου “πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας”. Η συντονισμένη και επικίνδυνη αυτή απόπειρα υπονόμευσης του συνταγματικού και διεθνώς κατοχυρωμένου δικαιώματος των πολιτών στην απεργία και την οργανωμένη διαμαρτυρία μάς βρίσκει αντίθετους. Θεωρούμε ότι ο ρόλος μας, ως πανεπιστημιακών δασκάλων, συνδέεται άμεσα με τη λειτουργία της δημοκρατίας και της κοινωνικής συμμετοχής. Στεκόμαστε δίπλα σε όσες και όσους, με οργή και σε πένθος, ζητούν ενδελεχή έρευνα, διαφάνεια και δικαιοσύνη.”
Άρης Κατζουράκης, καθηγητής Εξέλιξης και Γονιδιωματικής, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Πέτρος Λιγοξυγκάκης, καθηγητής Ανοσολογίας, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Δημήτρης Παπανικολάου, καθηγητής Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Αντώνης Τζανακόπουλος, καθηγητής Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Στάθη Καλύβα που προηγήθηκε:
«Να πούμε κάποια πράγματα με το όνομα τους;
Αυτό που σχεδιάζεται και οργανώνεται αυτές τις μέρες με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχέδιο πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας, πιστό αντίγραφο ως προς το περιεχόμενο, την μεθοδολογία και την στόχευση με ανάλογες καταστάσεις που ζήσαμε στο παρελθόν.
Προφανώς όσοι θεωρούν πως η “συγκίνηση”, “ο θυμός” κλπ συνιστούν πολιτική πρόταση έχουν κάθε δικαίωμα να εκφραστούν ειρηνικά (το επισημαίνω, γιατί είναι σαφές πως πάνω στην πλάτη τους στήνεται ήδη σκηνικό επιθέσεων και καταστροφών). Όμως εξίσου δημοκρατικό δικαίωμα είναι η κριτική στην στάση αυτή. Όπως και η υπενθύμιση πως η επιλεκτική συγκίνηση και ο επιλεκτικός θυμός δεν είναι πάντα αθώος. Μόνο το 2024 σκοτώθηκαν 75 άνθρωποι σε τροχαία (και τραυματίστηκαν βαριά άλλοι 61) χωρίς να φταίει ούτε το κράτος, ούτε οι πολιτικοί, ούτε το κακό μας ριζικό αλλά η κακή συμπεριφορά αρκετών ανώνυμων ανθρώπων την οποία συναντούμε καθημερινά αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν φαίνεται να προκαλούν ούτε συγκίνηση ούτε θυμό.
Αν σε κάποιους δεν αρέσει η κυβέρνηση, υπάρχει ένας δημοκρατικός τρόπος αλλαγής της και αυτός ονομάζεται εκλογές. Όχι εκβιασμοί και καταστροφές όπως έγινε τον Δεκέμβριο του 2008, τον Μάιο του 2010 ή τον Φεβρουάριο του 2012. Που τα προξενούν πάντα οι ίδιοι χωρίς ποτέ, μα ποτέ, να λογοδοτούν. Γιατί πράγματι εκεί η δικαιοσύνη για κάποιο παράξενο λόγο παραμένει σταθερά απούσα. Να θυμίσουμε πως οι δολοφόνοι των άτυχων νέων της Μαρφίν δεν βρέθηκαν ποτέ;
Όσοι επιθυμούμε να διορθωθεί ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το κράτος (γιατί αυτό είναι το πρόβλημα με τα Τέμπη, το Μάτι και όλες τις αντίστοιχες καταστροφές) στηρίζουμε ρεαλιστικές και ουσιαστικές προτάσεις όχι σαχλαμάρες, συνωμοσιολογίες και κόμματα τύπου Κωνσταντοπούλου-Λατινοπούλου που το μόνο σίγουρο και εξασφαλισμένο είναι πως θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα όπως επανειλημμένα έδειξε το παρελθόν με πιο πρόσφατο παράδειγμα την “Ελπίδα έρχεται” των Τσίπρα και Καμμένου που στήριζαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που στήνουν τώρα το σημερινό σκηνικό.
Τέλος, ως προς την κυβέρνηση, που ελέγχεται για τον τρόπο που χειρίστηκε και τον ΟΣΕ και την διερεύνηση του δυστυχήματος, θυμίζουμε πως υπάρχει εκεί έξω ένας κόσμος που βλέπει και ακούει, που στηρίζει τους δημοκρατικούς θεσμούς και που δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να δεχθεί την ανοχή στην ανωμαλία και την εκτροπή».
«Να πούμε κάποια πράγματα με το όνομα τους;
Προφανώς όσοι θεωρούν πως η “συγκίνηση”, “ο θυμός” κλπ συνιστούν πολιτική πρόταση έχουν κάθε δικαίωμα να εκφραστούν ειρηνικά (το επισημαίνω, γιατί είναι σαφές πως πάνω στην πλάτη τους στήνεται ήδη σκηνικό επιθέσεων και καταστροφών). Όμως εξίσου δημοκρατικό δικαίωμα είναι η κριτική στην στάση αυτή. Όπως και η υπενθύμιση πως η επιλεκτική συγκίνηση και ο επιλεκτικός θυμός δεν είναι πάντα αθώος. Μόνο το 2024 σκοτώθηκαν 75 άνθρωποι σε τροχαία (και τραυματίστηκαν βαριά άλλοι 61) χωρίς να φταίει ούτε το κράτος, ούτε οι πολιτικοί, ούτε το κακό μας ριζικό αλλά η κακή συμπεριφορά αρκετών ανώνυμων ανθρώπων την οποία συναντούμε καθημερινά αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν φαίνεται να προκαλούν ούτε συγκίνηση ούτε θυμό.
Αν σε κάποιους δεν αρέσει η κυβέρνηση, υπάρχει ένας δημοκρατικός τρόπος αλλαγής της και αυτός ονομάζεται εκλογές. Όχι εκβιασμοί και καταστροφές όπως έγινε τον Δεκέμβριο του 2008, τον Μάιο του 2010 ή τον Φεβρουάριο του 2012. Που τα προξενούν πάντα οι ίδιοι χωρίς ποτέ, μα ποτέ, να λογοδοτούν. Γιατί πράγματι εκεί η δικαιοσύνη για κάποιο παράξενο λόγο παραμένει σταθερά απούσα. Να θυμίσουμε πως οι δολοφόνοι των άτυχων νέων της Μαρφίν δεν βρέθηκαν ποτέ;
Όσοι επιθυμούμε να διορθωθεί ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το κράτος (γιατί αυτό είναι το πρόβλημα με τα Τέμπη, το Μάτι και όλες τις αντίστοιχες καταστροφές) στηρίζουμε ρεαλιστικές και ουσιαστικές προτάσεις όχι σαχλαμάρες, συνωμοσιολογίες και κόμματα τύπου Κωνσταντοπούλου-Λατινοπούλου που το μόνο σίγουρο και εξασφαλισμένο είναι πως θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα όπως επανειλημμένα έδειξε το παρελθόν με πιο πρόσφατο παράδειγμα την “Ελπίδα έρχεται” των Τσίπρα και Καμμένου που στήριζαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που στήνουν τώρα το σημερινό σκηνικό.
Τέλος, ως προς την κυβέρνηση, που ελέγχεται για τον τρόπο που χειρίστηκε και τον ΟΣΕ και την διερεύνηση του δυστυχήματος, θυμίζουμε πως υπάρχει εκεί έξω ένας κόσμος που βλέπει και ακούει, που στηρίζει τους δημοκρατικούς θεσμούς και που δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να δεχθεί την ανοχή στην ανωμαλία και την εκτροπή».
Πηγη: εκ μεταφοράς www.imerodromos.gr
ΥΓ του blog: …ο βαθυστόχαστος συλλογισμός του πρωθυπουργικού φίλου περιέχει μια αίωλη βεβαιότητα που είναι σαθρό θεμέλιο οποιουδήποτε λογικού οικοδομήματος ….αλήθεια από ποιους σχεδιάζεται και οργανώνεται το σχέδιο πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας; …από την ανύπαρκτη και κατακερματισμένη αντιπολίτευση που δεν μπορεί να συνεννοηθεί για τα ελάχιστα, μια αντιπολίτευση που πέφτει ταχύτερα, στην εκτίμηση και την προτίμηση του κοινού, ίσως περισσότερο κι από την κυβέρνηση; ….από ξένο παράγοντα και δύναμη που το έχει κάνει κι άλλοτε στο παρελθόν; ….αλήθεια με τι συμφέρον; …. μήπως έχουν βρει ποτέ περισσότερο δεδομένο και πειθήνιο αρχηγό εκτελεστικής εξουσίας χώρας πιο συμβατό με τα συμφέροντα τους; …..μήπως άραγε οι ντόπιοι ολιγάρχες κοτζαμπάσηδες, αυτοί που έχουν φάει και τρώνε με χρυσά κουτάλια τον άμπακο του παραγωγικού και δανειοληπτικού πλούτου της χώρας;… ή μήπως ο εξωγήινος του Υμηττού που θα κατέβει σαν avatar από τον θρόνο του απ' εκεί ψηλά, εκεί ψηλά; ….αν τέλος υπονοεί τον λαό, αλλά δεν τον ονομάζει κι εδώ λάθος κάνει….. δεν υπάρχει δύναμη, ομάδα κι αρχηγός για να εκτελέσει τέτοιο σχέδιο…. οι κυρ Μέντιοι, παραμυθιασμένοι, κλεμμένοι, εξαπατημένοι, χρεοκοπημένοι, υποταγμένοι κι εξαθλιωμένοι από την μεταπολεμική πολιτική τάξη και σύστημα, θα μπορούσαν αλλά δεν έχουν πια θέληση και συνείδηση της δύναμης και της ισχύος τους… τραβηγμένοι σ’ ένα στημένο εμφύλιο, αν και νικητές του πολέμου έγιναν ηττημένοι κι υπόδουλοι των δυνάμεων που νίκησαν…. πολέμησαν για να μη γίνουν Βουλγαρία κι έγιναν χειρότεροι από την γείτονα και φτωχότεροι κι απ’ όλη την Ευρώπη…. ευρωπαίοι και μπατίρια …. και για να υστερογραφήσουμε την αναφορά του Οξφορδιανού αρθρογράφου περί της ‘εξέγερσης’ του 2008 θα πρέπει να θυμίσουμε στον αμετροεπή κήνσορα ότι ένα παιδί πυροβολήθηκε κι έχασε τουλάχιστον 60 χρόνια προσδόκιμης ζωής από ένα φρουρό του κράτους…. αλλά αυτό φαίνεται να μη το μετρά και να μην τον ενδιαφέρει….. πως λοιπόν να συλλογιστεί, ναι εκτιμήσει και να αποτιμήσει 57 ΑΘΩΑ δολοφονημένα παιδιά και συνανθρώπους μας που εμπιστεύτηκαν το κράτος;…υστερογραφώντας εκ νέου θα πρέπει να σημειώσουμε στον αναλυτή, διανοητή της Εσπερίας ότι η εκ του πονηρού και σκοπίμως συνταύτιση Μάτι, Μάντρα και Τέμπη θολώνει, αποπροσανατολίζει και εν κατακλείδι αθωώνει διαχρονικά το πολιτικό σύστημα… γιατί τα δυο πρώτα ήταν φυσικές καταστροφές με την χρονιά ανεπάρκεια του προστατευτικού μηχανισμού του κράτους αφενός και αφετέρου την μερική συνευθύνη των θυμάτων σε μπαζώματα, αυθαιρεσίες, άναρχη κι αυθαίρετη δόμηση κ.ά. ενώ στα Τέμπη ήταν ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ με μόνο ίσως φταίξιμο των αθώων θυμάτων ότι ΝΤΡΑΠΗΚΑΝ να αμφισβητήσουν την ασφάλεια των σιδηροδρόμων που τους παρείχε η χώρα και η κυβέρνηση τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου