Δεν ήταν μια πρωτοχρονιάτικη συναυλία, σαν εκείνες που συνηθίζαμε, μεταξύ λαμέ πίστας, φτηνής μοντερνιάς και πολιτιστικού αποχαυνωτικού χυλού… Δεν ήταν..
Δεν ήταν μια πρωτοχρονιάτικη συναυλία, σαν εκείνες που συνηθίζαμε, μεταξύ λαμέ πίστας, φτηνής μοντερνιάς και πολιτιστικού αποχαυνωτικού χυλού… Δεν ήταν ένα ακατανόητο σόου, με προστιθέμενη αξία τις κολλημένες παγέτες σε κακόγουστα κοστούμια πάνω σε πλαστικά σώματα και τα βεγγαλικά του τέλους. Ευτυχώς, δεν ήταν καν ένα μπραν ντε φερ μεταξύ Δήμου Αθηναίων και Περιφέρειας. Και δεν ήταν, επειδή το διέσωσαν οι καλλιτέχνες από το γίνει. Εκείνοι και μόνο εκείνοι ανυψώθηκαν και μαζί ανύψωσαν την τέχνη τους πάνω από την πολιτική φτήνια και έδωσαν γι’ αυτές τις τελευταίες δύο ώρες του 2024 όχι ένα θέαμα προς κατανάλωση και χώνεψη, αλλά μία ολοκληρωμένη καλλιτεχνική, αισθητική και ιστορική πρόταση.
Με σεμνότητα, αισθητική και καλλιτεχνική συνέπεια, ιστορική ακρίβεια, χιούμορ αντί για κακόγουστη φάρσα, ευαισθησία και πολιτική γενναιότητα, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Μάρθα Φριτζήλα, ο Θανάσης Αλευράς μέσα στην αναπόφευκτη φαντασμαγορία της τελευταίας νύχτας του χρόνου, μας σεργιάνισαν στο χρόνο με τραγούδια “χειροποίητα” και αληθινά. Σε κάθε στροφή του χρόνου βλέπαμε και ακούγαμε την αληθινή τους αγωνία να μην υποχωρήσουν ούτε σπιθαμή από την ακριβή αισθητική, αυτή δηλαδή που πραγματικά μπορεί να γίνει η αισθητική του λαού, αλλά και την ακομπλεξάριστη αποτύπωση κάθε εποχής με τα τραγούδια που την εικονοποιούσαν.
Και όταν έπρεπε στάθηκαν όλοι μαζί σε εκείνη την πλευρά της ιστορίας όπου η αληθινή τέχνη δεν μπορεί παρά να είναι δίπλα στους λαούς, μαζί με τους ανθρώπους που ζουν, γεννάνε, πονάνε, παλεύουν, αγωνίζονται, πεθαίνουν.
Η χρονομηχανή του Φοίβου, οι παλαιστινιακές μαντήλες της Νατάσσας και της Μάρθας με περηφάνια φορεμένες σαν αληθινή υπόσχεση στο μέλλον, ο Θανάσης που συνέχεια τον έπαιρναν και κάπου τον πήγαιναν…
Τίποτα από όλα αυτά δεν πήγε χαμένο… Και γι’ αυτό ευχαριστούμε τους καλλιτέχνες.
Υ.Γ. Είναι προφανές ότι χιλιάδες παρακολούθησαν μέσω you tube τη συναυλία… Η απόφαση της ΕΡΤ να μην τη μεταδώσει ολόκληρη είχε την … “ποιότητα” και την πνευματική “οξύνοια” επιπέδου ενοματάρχη στην επαρχία του ’50.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου