Είναι ένα ερώτημα που επανέρχεται όλο και πιο συχνά από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε την ΤΙΝΑ και η Αυγή άρχισε να υπερασπίζεται τα μνημονιακά μέτρα ως μοχλό αποδέσμευσης από την επιτροπεία. Ακούστε λοιπόν ένα αίνιγμα…
του Κώστα Εφήμερου
Πάνε τρεις φίλοι σε ένα εστιατόριο και αφού τελειώνουν το γεύμα τους ζητάνε τον λογαριασμό. Το ποσό είναι 30 ευρώ, οπότε ο καθένας τους βγάζει από το πορτοφόλι 10 ευρώ και τα δίνει στον σερβιτόρο. Αυτός πηγαίνει τα χρήματα στο ταμείο, αλλά επειδή οι τρεις τους ήταν παλιοί γνωστοί του αφεντικού, ο τελευταίος αποφασίζει να τους κάνει έκπτωση 5 ευρώ. Ο σερβιτόρος πηγαίνοντας στο τραπέζι σκέφτεται ότι δεν του άφησαν καθόλου φιλοδώρημα και βάζει τα 2 ευρώ στην τσέπη δίνοντας πίσω 3 ευρώ. Ο καθένας από τους τρεις φίλους παίρνει από 1 ευρώ και το βάζει πίσω στο πορτοφόλι του. Οι τρεις φίλοι είχαν δώσει 30 ευρώ και πήραν πίσω 1… 3 φορές το 9 ίσον 27, και 2 ευρώ στην τσέπη του σερβιτόρου… 29. Πού πήγε το 1 ευρώ;
Πάνε τρεις φίλοι σε ένα εστιατόριο και αφού τελειώνουν το γεύμα τους ζητάνε τον λογαριασμό. Το ποσό είναι 30 ευρώ, οπότε ο καθένας τους βγάζει από το πορτοφόλι 10 ευρώ και τα δίνει στον σερβιτόρο. Αυτός πηγαίνει τα χρήματα στο ταμείο, αλλά επειδή οι τρεις τους ήταν παλιοί γνωστοί του αφεντικού, ο τελευταίος αποφασίζει να τους κάνει έκπτωση 5 ευρώ. Ο σερβιτόρος πηγαίνοντας στο τραπέζι σκέφτεται ότι δεν του άφησαν καθόλου φιλοδώρημα και βάζει τα 2 ευρώ στην τσέπη δίνοντας πίσω 3 ευρώ. Ο καθένας από τους τρεις φίλους παίρνει από 1 ευρώ και το βάζει πίσω στο πορτοφόλι του. Οι τρεις φίλοι είχαν δώσει 30 ευρώ και πήραν πίσω 1… 3 φορές το 9 ίσον 27, και 2 ευρώ στην τσέπη του σερβιτόρου… 29. Πού πήγε το 1 ευρώ;
Η απάντηση είναι ότι μερικές φορές το πρόβλημα βρίσκεται στην ερώτηση. Δεν έχει καμία σημασία αν ο Μητσοτάκης θα τα κατάφερνε καλύτερα. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι τα δεινά των Ελλήνων δεν θα σταματήσουν από ανθρώπους που αποδέχονται την φιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Ο Paul Mason έγραψε, πριν από λίγες ημέρες στον Guardian, μια κριτική για το τελευταίο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, στο οποίο υποστήριξε ότι τουλάχιστον η κυβέρνηση δεν δέρνει τους μετανάστες στο δρόμο. Αλλά, αλήθεια, είναι δυνατόν η Πρώτη Φορά Αριστερά να φέρει ως παράσημο ότι δεν διοικεί την Ελλάδα όπως θα έκανε ο Μιχαλολιάκος;
Ο Αλέξης Τσίπρας μόλις πριν από τρεις ημέρες απευθύνθηκε στη Βουλή χαρωπός, την ώρα που οι βουλευτές του καλούνταν να ψηφίσουν την επ’ αόριστο διαιώνιση της λιτότητας. Υποστήριξε τότε, ότι τα νέα που έφταναν στα αυτιά του για τη ρύθμιση του χρέους ήταν τόσο ευχάριστα που θα τον ανάγκαζαν να φορέσει σύντομα γραβάτα. Αντί αυτού, στο Eurogroup της Δευτέρας όχι μόνο δεν υπήρξε συμφωνία για τη ρύθμιση του χρέους, αλλά με έκπληξη μάθαμε ότι δεν έχουμε καν κλείσει την 2η αξιολόγηση και ότι απομένουν ακόμα περίπου 30 προαπαιτούμενα. Το ΔΝΤ, για την ικανοποίηση του οποίου περάσαμε άλλα 4 δισεκατομμύρια λιτότητας, δεν συζητάει την επιστροφή του στο ελληνικό πρόγραμμα και επιπλέον δεν δόθηκε ούτε μια υποδόση της δόσης, κάτι που συνέβαινε συχνά σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις. Πλήρες ναυάγιο!
Από αυτή την εξέλιξη προκύπτει εύλογα ένα ερώτημα: Ο πρωθυπουργός έχει ανίκανους συνεργάτες που του παίρνουν μέτρα για γραβάτες ή εις γνώση του από το βήμα της Βουλής είπε ψέματα προκειμένου να δώσει μια δικαιολογία στους βουλευτές του να ψηφίσουν ακόμη μια φορά ένα νομοσχέδιο που αντίκειται σε όλες τις ιδεολογικές του αναφορές και, ακόμα, στην ίδια την ανάλυση του κόμματός του;
Είναι απόλυτα ξεκάθαρο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία που έχει, όχι τυχαία, τον Άδωνι Γεωργιάδη ως αντιπρόεδρο, δεν θα προσφέρει τίποτα διαφορετικό στον ελληνικό λαό. Αντίθετα, πιστεύω ότι ο Μητσοτάκης είναι η μοναδική ελπίδα του Τσίπρα να βελτιωθεί κάπως ο τρόπος με τον οποίο θα τον καταγράψει η ιστορία. Το πρόβλημα όμως είναι ότι, όπως γράφαμε και τον Ιανουάριο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία εκφράζοντας μια ελπίδα και όχι ως διαχειριστής μιας ήδη χαμένης υπόθεσης. Η πλήρης αποδοχή της ΤΙΝΑ χτύπησε στο υπογάστριο την κοινωνία, που επί έξι μήνες φάνηκε ανώτερη της εξουσίας.
Κανένας δεν θα πρέπει να ξεχνάει τις αυθόρμητες συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος από το «ουάου» του Βαρουφάκη μέχρι και την 20ή Φεβρουαρίου, αλλά ακόμα περισσότερο, το μεγαλειώδες αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Οι Έλληνες πολίτες ξεπέρασαν την τρομοκρατία της ευρωπαϊκής ελίτ και στάθηκαν πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα όταν αυτός έψαχνε μια τρύπα για να βάλει το κεφάλι του.
Στο ερώτημα, λοιπόν, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ήταν καλύτερος από τον Αλέξη Τσίπρα, η απάντηση είναι «Πού πήγε το ένα ευρώ;» ή αλλιώς: Δεν έχει καμία απολύτως σημασία… Αν θέλουμε να ξεπεράσουμε αυτή την απίστευτη οικονομική και ηθική κρίση θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε την πολιτική. Η Real Politic επιτάσσει πρωτογενή πλεονάσματα για ακόμα 43 χρόνια, η Αυγή προμοτάρει μνημόνια και ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσιάζεται ως λύση. Κάτι πρέπει να αλλάξει άμεσα.
To be continued…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου