Σαλής, ο μαύρος βαρκάρη των Χανίων

Ο φιλάνθρωπος, μουσουλμάνος μαύρος βαρκάρης, του λιμανιού των Χανίων

 

Η συγκλονιστική ιστορία παράδειγμα για όλους μας! Η ζωή του μοιάζει σαν παραμύθι: Γνωστός με το ελληνικό όνομα Χελιδόνης, ή Χελιδονάκης κατα το εκρηκτικότερο, προφανώς επειδή η ψυχή του ήταν λευκή σαν πουλιού και η εμφάνισης του μαύρη σαν του χελιδονιού. Νομίζουμε πως αξίζει να θυμηθούμε την ιστορία του ειδικά μετά τα γεγονότα με το περιοδικό Charlie Hebdo και την ισλαμοφοβία που κάποιοι διασπείρουν.
Ο Σαλής ήταν μια από τις γνωστότερες φυσιογνωμίες της πόλης των Χανίων τον περασμένο αιώνα. Ήταν απόγονος μαύρων εργατών ή χαλικούτηδων* από την εποχή της Αιγυπτιοκρατίας στην Κρήτη, καταγόμενος από το Σουδάν ο οποίος δε θέλησε να εγκαταλείψει τα Χανιά κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922 και έτσι παρέμεινε στην πόλη, όπου έγινε ευρέως γνωστός για την εργατικότητα, την εγκαρδιότητα και την καλοψυχία του.
Εργαζόταν από μικρό παιδί στη μπλε βάρκα του προέδρου των βαρκάρηδων των Χανίων Σταύρου Τσιριγωτάκη και χάρη στη δύναμη και την ταχύτητα του νεαρού μουσουλμάνου, πάντα η βάρκα του Τσιριγωτάκη ήταν πρώτη στο ξεφόρτωμα επιβατών και αποσκευών, καθώς εκείνη την εποχή το λιμάνι των Χανίων ήταν αβαθές και ακατάλληλο για τον ελλιμενισμό πλοίων.

Τις αποσκευές τις ξεφόρτωναν σε μαούνες μέχρι την ακτή και τους επιβάτες οι βάρκες, ανταγωνιζόμενες για την μεγαλύτερη ταχύτητα και καλύτερη εξυπηρέτηση.
Ο Σαλής ήταν πολύ δυνατός και γρήγορος και έτσι πάντα η βάρκα που κουμάνταρε ήταν πρώτη και έτσι κατέληξε να κάνει το βαρκάρη για πάρα πολλά χρόνια και ταυτόχρονα έγινε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες και συμπαθητικές φυσιογνωμίες των Χανίων.
Το πόσο αγαπούσε την Ελλάδα και τα Χανιά, αποδεικνύεται από την άρνησή του να αποχωρήσει το 1922 από την Κρήτη μαζί με τους άλλους μουσουλμάνους κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών, παίρνοντας μάλιστα και την αγγλική υπηκοότητα για να μπορέσει να παραμείνει στην Ελλάδα, κάτι το οποίο του δημιούργησε προβλήματα κατά τη γερμανική κατοχή.

Μαζί με την Αμπλά, άλλη μια καλόκαρδη μουσουλμάνα ήταν από τους καλύτερους και πιο όμορφους χαρακτήρες των Χανίων, πάντα χαμογελαστοί, γενναιόδωροι και έτοιμοι να βοηθήσουν τους ανήμπορους και άπορους συνάνθρώπους τους. Κάθε φορά που πληρωνόταν ετοίμαζε τσάντες με τρόφιμα και τα έστελνε σε φτωχές πολύτεκνες οικογένειες ανώνυμα.

Ο Σαλής σε ηλικία 36 ετών

Κάποτε που κέρδισε τον πρώτο λαχνό του λαχείου δεν κράτησε ούτε δεκάρα για τον εαυτό του. Αντίθετα προίκισε 2 ορφανές κοπέλες. Πάλι ανώνυμα.
Κάποτε κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου, αλλά και πάλι μοίρασε το ποσό που κέρδισε σε 2 νεαρές γυναίκες που ήθελαν να παντρευτούν για να φτιάξουν την προίκα τους.

Όταν όμως ο Σαλής γέρασε και έχασε τη δύναμή του, σταμάτησε να δουλεύει στη βάρκα, αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι του στο Κούμ Καπί για να μπορέσει να επιβιώσει.

Σημειωτέον ότι επί Αραβοκρατίας στην Κρήτη στην παραλιακή συνοικία των Χανίων Κούμ Καπί, κατοικούσαν οι Άραβες και μαύροι χαμάληδες των Χανίων οι Χαλικούτηδες*
Πολλοί Χανιώτες βλέποντας ότι ο Σαλής έμεινε στη ψάθα κινητοποιήθηκαν για να του ανταποδώσουν τα όσα καλά είχε κάνει γι αυτούς τόσα χρόνια.
Αρχικά χάρη στις ενέργειες του τυπογράφου, συγγραφέα και ποιητή Γεώργιου Γεωρβασάκη, έγινε Έλληνας πολίτης έστω και αργά παίρνοντας μια μικρή σύνταξη από το ΙΚΑ. Ακόμα και τότε όμως ο Σαλής αποδεικνύοντας τη φιλευτσπλαχνία και μεγαλοψυχία του χάριζε μεγάλο μέρος της σύνταξής του σε ανθρώπους που πίστευε ότι τη χρειάζονταν περισσότερο.

Πέθανε στις 29 Φεβρουαρίου 1967 στο δωμάτιό του επί της οδού Θεοτοκοπούλου την ώρα που κοιμόταν.

Όταν πέθανε υπήρχε πρόβλημα για τον τόπο ταφής του, αφού λόγω του μουσουλμανικού θρησκεύματος δε μπορούσε να ταφεί σε χριστιανικό νεκροταφείο.
Αρχικά τον είχαν θάψει σε ένα χωράφι στην παλιά τούρκικη συνοικία Μερτζαλίκια, αλλά λόγω του ότι ήταν πολύ αγαπητός στους Χανιώτες, ετάφη στο χριστιανικό κοιμητήριο του Αγίου Λουκά στην οδό Αναπαύσεως με δικά τους έξοδα.

Σήμερα είναι θαμμένος στο νεκροταφείο του Αγίου Λουκά στα Χανιά και πάνω στη μαρμάρινη πλάκα είναι γραμμένοι οι στίχοι του ποιητή και φίλου του Γεώργιου Γεωρβασάκη λέγοντας:

Ας ήσουν μαύρος

Ας μην ήσουν χριστιανός

Ας ήταν μαύρη η μορφή σου

Μ’ από το χιόνι πιο λευκή ήτανε η ψυχή σου.

Πολύ πρόσφατα μαθαίνοντας για την ιστορία του Σαλή επισκέφτηκα τον τάφο του στο νεκροταφείο του Αγίου Λουκά, δίπλα από τους Ρώσους πεσόντες στην Κρήτη κατά τους απελευθερωτικούς αγώνες.

Ντοκιμαντέρ από το οπτικοακουστικό αρχείο της ΕΡΤ για το Σαλή:

 

 

Αντιγράφουμε από την παρουσίαση του επεισοδίου: Η σειρά «ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ», στο επεισόδιο με τίτλο «Ο ΣΑΛΗΣ», μας παρουσιάζει τη ιστορία ενός σχεδόν μυθιστορηματικού προσώπου που συνδέθηκε άρρηκτα με την πόλη των ΧΑΝΙΩΝ.

Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο ΣΑΛΗΣ ΧΕΛΙΔΟΝΑΚΗΣ, όπως τον ονόμασαν οι Χανιώτες. Ένας νεαρός μουσουλμάνος που δούλευε ως βαρκάρης στο λιμάνι της πόλης, ένας μαύρος που ξεχώριζε μέσα από το πλήθος όχι για το χρώμα του δέρματός του αλλά για την καλοσύνη της ψυχής του.

Πασίγνωστος για την ευσπλαχνία του ήταν αγαπητός σε κάθε ένα κάτοικο του νησιού.

Για τον πρωταγωνιστή του επεισοδίου μιλούν ο τραγουδοποιός, ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ αλλά και η ΑΡΓΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ, ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΖΑΒΙΑΝΕΛΗΣ-ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ, ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗΣ και ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΒΡΕΣ, όλοι κάτοικοι της πόλης που γνώριζαν τον ΣΑΛΗ.

Το ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ. ΚΡΗΤΗΣ ανέβασε μια παράσταση με θέμα της τον ίδιο τον ΣΑΛΗ με τίτλο «ΣΑΛΗΣ, Ο ΜΑΥΡΟΣ ΒΑΡΚΑΡΗΣ». Στη κάμερα της εκπομπής μιλούν ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ. ΚΡΗΤΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΕΡΑΚΗΣ και ο ηθοποιός που υποδύεται τον ΣΑΛΗ, ΝΑΝΤΕΡ ΑΧΜΕΝΤ.

Όταν ο ΣΑΛΗΣ απεβίωσε, παρόλο που ήταν μουσουλμάνος, ύστερα από πίεση και με τη δωρεά της τοπικής κοινωνίας θάφτηκε σε χριστιανικό νεκροταφείο. Στη μαρμάρινη πλάκα, στον τάφο του, χαράχτηκαν οι εξής στίχοι: «Ας ήσουν μαύρος, ας μην ήσουν Χριστιανός, ας ήταν μαύρη η μορφή σου, μ’ από το χιόνι πιο λευκή ήτανε η ψυχή σου».

 

 

Πηγή φωτογραφιών: fb group:  ΣΑΛΗΣ ο μαύρος βαρκάρης των Χανίων

agonaskritis.gr

 

*Χαλικούτες ή Χαλικούτηδες, Οι Αφρικανοί μαύροι σκλάβοι της Κρήτης. Η λέξη «Χαλικούτης», σημειώνει ο Χ. Α. Παπαδάκης, στο βιβλίο του Οι Αφρικανοί στην Κρήτη, Χαλικούτες», είναι άγνωστη για πολλούς. Και σήμερα ακούγεται ελάχιστα, αλλά υποτιμητικά, σε ορισμένες περιοχές της Κρήτης, χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουν τη σημασία της. Το «χαλικούτης» προέρχεται από το αφρικανικό Χαλ Ιλ Κούτι, δηλαδή «Άφησε κάτω το κιβώτιο», φράση συνηθισμένη ανάμεσα στους αφρικανούς αχθοφόρους. Η πρώτη άφιξη Αφρικανών στην Κρήτη γίνεται το 1669 με την πτώση του Ηρακλείου απ' τους Ενετούς. Τα σκλαβοπάζαρα γνωρίζουν άνθηση. Μαύροι σκλάβοι «εισάγονται» από την κεντρική Αφρική μέσω Καΐρου και λευκοί σκλάβοι από το Βορρά. Η μεγαλόνησος γίνεται σημείο πώλησης σκλάβων -στα Χανιά, επί της οδού Νοέλ, στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο, στο μεϊντάνι, δηλαδή την κεντρική αγορά. Ενδιάμεσα θα υπάρξουν κι άλλες μεταφορές σκλάβων, όμως η δεύτερη μαζική μεταφορά θα γίνει κατά την περίοδο 1830-40 με την αιγυπτιοκρατία. Απελεύθεροι μαύροι που υπηρετούν στον στρατό του Μεχμέτ Αλή δημιουργούν χωριό έξω από τα τείχη των Χανίων, το Κουμ Καπί. Αξίζει να αναφέρουμε πώς γιόρταζαν την Πρωτομαγιά οι Χαλικούτες στα Χανιά. Την 1η του Μάη ξεκινούσαν από τη συνοικία Άνω – Κουμ – Καπί και πήγαιναν στην παραλία της Νέας Χώρας. Εκεί έτρωγαν, χόρευαν και τραγουδούσαν. Στο ηλιόγερμα  έπαιρναν το δρόμο της επιστροφής χορεύοντας. Προπορευόταν ο Αλή Κογκός, ένας πανύψηλος κοκαλιάρης Αράπης χτυπώντας ρυθμικά την τραμπούσκα του. Οι Χανιώτες, Τούρκοι και Έλληνες περίμεναν την πομπή. Όταν η πομπή έφτανε στη συνοικία του Άνω – Κουμ – Καπί, διαλυόταν ήσυχα. Την Εποχή της Κρητικής Πολιτείας η πορεία σταματούσε μπροστά στο παλάτι του πρίγκιπα. Για να τιμήσουν τον πρίγκιπα τραγουδούσαν ρυθμικά ένα τραγούδι, το οποίο ήταν δικό τους δημιούργημα. Ο Αλή Γκογκό, η Αμπλά, ο Σαλής Χελιδωνάκης ήταν μερικοί από όσους επέλεξαν να παραμείνουν στην Κρήτη μέχρι τον θάνατό τους

www.explorecrete.com