Πόσο αξίζει η ζωή ενός νέου που δεν έζησε ακόμη, ενός γέρου που εξακολουθεί να ζει, ενός παιδιού που δεν γεννήθηκε ποτέ; Στα χρηματιστήρια της ανθρώπινης δουλείας, η φθήνια ξεκληρίζει νέους, γέρους, παιδιά, απαξιώνει τους ρόλους του πατέρα και της μητέρας. Το σύστημα καταβροχθίζει ολόκληρη την οικογένεια, σε μια κοινωνία που αργοπεθαίνει. Αν κρατιέται ακόμη ζωντανό, είναι επειδή επιδίδεται στην ανθρωποφαγία. Ο Ηρώδης φοβόταν ένα μόνο παιδί. Οι σύγχρονοι ανθρωποφάγοι τα απειλούν όλα. Αν επικρατήσουν, μπορούμε από τώρα να φανταστούμε τη χώρα σαν ένα απέραντο κοιμητήριο με εκατομμύρια σταυρούς, έναν για κάθε παιδί που δεν μπόρεσε να γεννηθεί, έναν για κάθε νέο που γεννήθηκε και δεν έζησε ακόμη.
Άρθρο του από την "ΑΥΓΗ"
Ημερομηνία δημοσίευσης: 02/01/2011
Ημερομηνία δημοσίευσης: 02/01/2011
ΥΓ του blog: "Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να σε πάρει". Ανήμερα του Πολυτεχνείου ο Ρούσσος Βρανάς έφυγε για τους 'Δρόμους' τ' ουρανού που θα τους διαβαίνει λεύτερα πια. Στο blog είχαμε φιλοξενήσει πολλές φορές αποσπάσματα από την στήλη "Δρόμοι" που διατηρούσε από το 1995 στα ΝΕΑ. Γεννημένος στα Χανιά της Κρήτης το 1950 φοίτησε την Γ΄Λυκείου στο Μέριλαντ των ΗΠΑ με υποτροφία. Σπούδασε Νομικά στην Νομική του ΑΠΘ. Το 1969 συνελήφθη γιατί επηρεασμένος από μια ομιλία του Γεώργιου-Αλέξανδρου Μαγκάκη πέταξε βόμβα μολότοφ στις εγκαταστάσεις του κλιμακίου του ΝΑΤΟ στη Θεσσαλονίκη. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 18,5 χρόνια φυλακή. Αποφυλακίστηκε προσωρινά το 1972 λόγω την φυματίωσης από την οποία προσεβλήθη. Κατόρθωσε και διέφυγε στο εξωτερικό απ' όπου επέστρεψε μετά την πτώση της χούντας. Δημοσιογράφος αρχικά στο ΄Ποντίκι' και μετέπειτα στα ΄ΝΕΑ'. Όσοι τον γνώρισαν μιλάνε για ένα ευγενικό και γλυκό άνθρωπο που συλλογιζόταν και στοχαζόταν πέρα από τις συμβατικές δεσμεύσεις. Μιλάνε για έναν φλογερό αγωνιστή κι ανθρωπιστή μα πάντα μετριόφρωνα και ταπεινό. Καλές διαδρομές στους κήπους τ΄ουρανου Ρούσσο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου