Γράφει ο Τάσος Παππάς«Δεν θα δώσουμε ούτε ένα σεντ παραπάνω», λέει στο «Βήμα» [18-11-2012] έγκυρη πηγή στο Βερολίνο, και συμπληρώνει ότι «το χρηματοδοτικό κενό στον ελληνικό προϋπολογισμό για το διάστημα 2013-2014 πρέπει να καλυφθεί από την έξυπνη αναδιάταξη των υπαρχόντων πόρων».
Η γερμανική κυβέρνηση [λέγε με Σόιμπλε] ψάχνει εναγωνίως τρόπους προκειμένου και να μην υποχρεωθεί το........γερμανικό κράτος να δώσει κι άλλα λεφτά για να αντιμετωπιστεί το ελληνικό πρόβλημα και να μην κατηγορηθεί η Άνγκελα Μέρκελ ότι δεν κάνει ό,τι είναι απαραίτητο ώστε να προστατευθεί η Ευρωζώνη από τον ελληνικό ιό.
Μοιάζει με απόπειρα τετραγωνισμού του κύκλου. Και, πράγματι, είναι.
Γιατί οδηγήθηκε η ιθύνουσα τάξη της Γερμανίας σ’ αυτό το αδιέξοδο; Το επισημαίνει ένας άλλος Γερμανός, πολύ γνωστός και εκ των εγκυρότερων κοινωνιολόγων, ο Κλάους Όφε. Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην ιταλική περιοδική επιθεώρηση «Il Mulino» και αναδημοσίευσε «Η Εφημερίδα των Συντακτών» [17/18-11-2012], υπογράμμιζε ότι «εκείνοι που άντλησαν τα μεγαλύτερη οφέλη [σ.σ από το ευρώ] οφείλουν σήμερα να αποζημιώσουν τις άλλες χώρες ή να συμμεριστούν το μεγαλύτερο μέρος των βαρών της αποζημίωσης. Γι άλλη μία φορά, όμως, από πολιτική άποψη αυτό δεν είναι εφικτό, επειδή οποιαδήποτε κυβέρνηση προτείνει καταμερισμό των βαρών ή το να γίνει κοινό και αμοιβαίο το χρέος ή τα ευρωομόλογα ή παρόμοια πράγματα κινδυνεύει να χάσει τις προσεχείς εκλογές».
Αυτή είναι η περίπτωση της Γερμανίας. Ευνοήθηκε σκανδαλωδώς από το ευρώ, αφού τα δικά της πλεονάσματα οφείλονται στα μεγάλα ελλείμματα των χωρών του Νότου, οι οποίες και μειονέκτημα είχαν στο πεδίο της παραγωγικότητας έναντι των ανεπτυγμένων χωρών και το όπλο της υποτίμησης δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν, όπως θα έκαναν αν ήταν σε εθνικό νόμισμα.
Η διευθύνουσα ομάδα της Γερμανίας προσπάθησε, στην πρώτη φάση, να αποδείξει ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν αφορά τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Οι εξελίξεις διέψευσαν αυτόν τον ισχυρισμό.
Στη συνέχεια επιχείρησε να περάσει την άποψη ότι οι Έλληνες υποφέρουν γιατί ήταν σπάταλοι, τεμπέληδες και εξέλεγαν ανίκανες και διεφθαρμένες ηγεσίες.
Δίκιο έχει μόνο στο τελευταίο.
Ως προς τα υπόλοιπα, η πραγματικότητα και τα στοιχεία χλευάζουν αυτήν την ισοπεδωτική ρητορική. Οι Έλληνες δεν δουλεύουν λιγότερο, ούτε αμείβονται καλύτερα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους πολίτες. Σήμερα, μάλιστα, δίνουν «μάχη» με τους Ισπανούς για την πρώτη θέση στο «πρωτάθλημα» της ανεργίας.
Αν, όμως, έχεις «μπουκώσει» το λαό σου με τέτοιου τύπου φληναφήματα, αν δηλαδή τον έχεις εκπαιδεύσει να αντιμετωπίζει τους νότιους ως παρίες, αν συντηρούσες επί μήνες τη φημολογία περί εκκαθάρισης της Ευρωζώνης από τα ζιζάνια, τώρα είναι εξαιρετικά δύσκολο ν’ αλλάξεις γραμμή, χωρίς να πληρώσεις το τίμημα.
Οι εκλογές στην Γερμανία αργούν. Η καγκελαρία δεν θέλει να κάνει το τολμηρό βήμα γιατί φοβάται ότι θα θυμώσουν οι Γερμανοί και θα την τιμωρήσουν στις κάλπες. Προσπαθεί έτσι να κερδίσει χρόνο, ερωτοτροπώντας με {εμβαλωματικές λύσεις}. Ωστόσο, η κρίση έχει επεκταθεί και στο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. Η ανεργία φουντώνει, οι πολίτες βγαίνουν στους δρόμους, το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού ενισχύεται. Ούτε χρόνος υπάρχει ούτε περιθώριο για «κοντά» βήματα και ραχιτικές ιδέες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου