Ελλάδα: “Η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη”!

γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

 

Στοιχείο πρώτο: Σύμφωνα με τα στοιχεία-σοκ που ανακοίνωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής οι Έλληνες που ζουν σε συνθήκες ένδειας, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχονται στα 6,3 εκατομμύρια!

 

Στοιχείο δεύτερο: Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ μόνο μέσα σε ένα χρόνο, από το 2012 στο 2013, τα νοικοκυριά που είχαν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν θέρμανση για τα σπίτια τους μειώθηκαν κατά 31,3%...

 

Στοιχείο τρίτο: Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ το ποσοστό ανεργίας των νέων ανήλθε μεσοσταθμικά το 2013 στο 58,3%...

Τα προηγούμενα δεδομένα αξίζει να συγκριθούν με ένα ακόμα στοιχείο. Προέρχεται από την έρευνα της εταιρείας «Wealth-Χ» με έδρα τη Σιγκαπούρη και της ελβετικής τράπεζας UBS. Η έρευνα αφορά στην καταγραφή των υπερδισεκατομμυριούχων ανά τον κόσμο. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

 

Στοιχείο τέταρτο: Στην Ελλάδα το 2014 είχαμε 11 τον αριθμό Έλληνες κροίσους από 9 που είχαν καταγραφεί το 2013, οι οποίοι αύξησαν την περιουσία τους από τα 16 δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια (14,2 δισ. ευρώ). Σύμφωνα με την ίδια έρευνα επιβεβαιώνεται η τάση που είχε καταγραφεί από πέρσι στην αντίστοιχη έκθεση της «Wealth-Χ» στην οποία τονιζόταν ότι όσον αφορά τα άτομα με περιουσία μεγαλύτερη των 30 εκατ. δολαρίων η Ελλάδα έχει αναδειχτεί «η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη» (A. Γιαννίκος, http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=447986) …

 

Από τα παραπάνω προκύπτουν τα εξής:

Συμπέρασμα πρώτο: Η Ελλάδα έχει μετατραπεί παγκοσμίως σε ένα ανελέητο πειραματικό εργαστήριο του πιο αδυσώπητου καπιταλισμού. Στο όνομα της κρίσης και της τάχα μου «αντιμετώπισής της» ο μοναδικός νόμος που βασιλεύει είναι ο κεφαλαιοκρατικός νόμος της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου στα χέρια των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Παίρνουν από τους πολλούς τα πάντα και τα δίνουν όλα στους λίγους!
Στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, τα 6,3 εκατομμύρια έχουν περιπέσει στην ένδεια, αλλά την ίδια ώρα τα θησαυροφυλάκια της ολιγαρχίας μεγεθύνονται κατά ρυθμό ευθέως ανάλογο των κοινωνικών ερειπίων. Στην Ελλάδα των 6,3 εκατομμυρίων φτωχών, μόλις 11 άνθρωποι, ποσοστό 0,00011% του πληθυσμού, κατέχει πλούτο που αντιστοιχεί σχεδόν στο 10% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας! Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε «υπόδειγμα» χώρας που  οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι.
Συμπέρασμα δεύτερο: Αυτοί που κυβέρνησαν, που επί δεκαετίες διαχειρίστηκαν τα κοινά για λογαριασμό βιομηχάνων, τραπεζιτών, εργολάβων, «νταβατζήδων», τοκογλύφων και κερδοσκόπων, είναι εκείνοι που χρεοκόπησαν, που ξεφτίλισαν και κατάντησαν τον ελληνικό λαό εδώ που τον κατάντησαν. Αλλά είναι οι ίδιοι που παριστάνουν τους «σωτήρες». Και ενώ καμώνονται τους «σωτήρες» το αποτέλεσμα της «σωτηρίας» είναι η αποθέωση των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων ανάμεσα στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού και σε μια απειροελάχιστη «κάστα» εκπροσώπων της χρηματιστικής ολιγαρχίας.
Συνεπώς: Αν οι «σωτήρες» μας αν γνώριζαν τι σημαίνει πολιτική τσίπα και πολιτικό φιλότιμο (στα οποία συχνά αναφέρονται), θα είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε δυο επιλογές:

 

α) Ή θα έβαζαν μια πέτρα στο λαιμό τους και θα εκλιπαρούσαν γονατιστοί να ανοίξει η γη και η θάλασσα για να τους καταπιεί ή

β) θα εμφανίζονταν ενώπιον των εκατομμυρίων μισθοσυντήρητων, χαμηλοσυνταξιούχων, ανέργων, πτωχευμένων, και θα τους έλεγαν ένα και μόνο πράγμα:

 

«Ελληνίδες και Έλληνες, σας ζητάμε συγνώμη, αλλά ξέρουμε ότι με το κακό που σας προκαλέσαμε είναι αδύνατο να μας συγχωρήσετε. Γι' αυτό ως ελάχιστη ένδειξη ντροπής και ανάληψης των ευθυνών μας, σας δηλώνουμε ότι εξαφανιζόμαστε από προσώπου Γης και ότι το μόνο πια που σας ζητάμε είναι, αν μπορείτε, να μας ξεχάσετε».

 

Αυτό θα έκαναν!
Φυσικά, δεν μας διαφεύγει ότι μια τέτοια προσέγγιση ακούγεται πολύ… «λαϊκιστική» στα ευερέθιστα αυτάκια των δυναστών του λαού. Όπως, επίσης, δεν μας διαφεύγει το κυριότερο: Ότι η πολιτική, ως έκφραση συμφερόντων, ταξικών συμφερόντων, δεν διεξάγεται ούτε με όρους τσίπας, ούτε με όρους φιλότιμου, ειδικά μάλιστα όταν μιλάμε για εκείνη την πολιτική που υπηρετεί τους λίγους, βασανίζοντας τους πολλούς.
Αντίθετα, στον πραγματικό κόσμο, εδώ που η «αυτοκριτική» είναι το συγχωροχάρτι για τις νέες αγιοαμαρτίες, έχουμε την πολιτική κάστα των δήθεν «σωτήρων», όλους αυτούς που οι Ηρόστρατοι και οι Γουλιμήδες δεν πιάνουν μπροστά τους χαρτωσιά, οι οποίοι διαθέτουν από πάνω και το απερίγραπτο θράσος να ποζάρουν σαν «σοφοί», σαν «Μεσσίες»!
Θα ’λεγε κανείς ότι είναι πραγματικά απίθανο να παριστάνουν τους «σωτήρες» οι Ηρόστρατοι. Το πιο απίθανο, όμως, είναι ότι ο ελληνικός λαός τους ανέχεται – ακόμα – να δίνουν τέτοιου είδους παραστάσεις και να βαφτίζουν «μονόδρομο» την παραμονή του κόσμου της εργασίας σε ένα πολιτικό και οικονομικό καθεστώς που τον εξανδραποδίζει…

email: mpog@enikos.gr

www.enikos.gr

Γιώργης και Νίκος Στρατάκης Ό βασιλιάς'

Αλί από 'κείνονε που δεν έχει νύχια να ξυστεί!

by Alexandros Raskolnick

Δεν μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα αν η εκχώρηση γης και ύδατος πριν καν ζητηθεί ή οι άλλες σοβαρότατες καταγγελλόμενες πράξεις και παραλήψεις των Ολετήρων που μας πολεμούν,  ηγεμονεύοντάς μας με τον αθλιότερο τρόπο, εντάσσονται στην προσπάθειά τους να  απορροφήσουν (sic) τις αντιδράσεις των αγορών και των εταίρων, όπως ισχυρίζονται κάποιοι αναλυτές ή αν απλώς πρόκειται για το κύκνειο άσμα των πανικόβλητων ηγεμονίσκων.

Δυστυχώς για τον εσμό των αχαρακτήριστων -και ευτυχώς για όλους εμάς, η καχυποψία των επικυρίαρχων προς την κυβέρνηση  των Ολετήρων, έχει πια μετατραπεί σε βεβαιότητα για την ανικανότητα των εξωνημένων κυβερνητών μας να φέρουν σε πέρας τα συμφωνημένα, οπότε οι δονήσεις των αντιδράσεων, είναι πλέον σχεδόν αδύνατον να απορροφηθούν.

Η οδυνηρή βεβαιότητα για τη αδυναμία εκπλήρωσης των συνομολογημένων, όπως φάνηκε αμέσως μετά το τελευταίο τανγκό χωρίς βούτυρο στο Παρίσι, μαζί και η οριστική διαπίστωση περί της ανικανότητας αυτής της ανεκδιήγητης παρέας που αυτοαποκαλείται «Ελληνική Κυβέρνηση»  να θέσει σε εφαρμογή τις οποιεσδήποτε μεταρρυθμίσεις χωρίς να προκαλεί πολλαπλάσιες καταστροφές, και της Χαράς τα Ευαγγέλια που μας περιμένουν κατά την επικείμενη αξιολόγηση από τους υπαλλήλους της Τρόικας των δανειστών, δεν προμηνύουν τίποτα καλό  για τον πολιτικό γελωτοποιό που πρωθυπουργεύει. Αναλόγως παταγώδης θα ήταν και η αποτυχία, εφόσον άνοιγε το θέμα της συζήτησης για τη βιωσιμότητα  του ελληνικού δημόσιου χρέους και για έξοδο από το μνημόνιο προς τις διεθνείς αγορές χρήματος. Οι Αγαθοί Ευαπάτητοι!

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια κινείται, προσπαθώντας να αποφύγει την κατάρρευσή της, η κυβέρνηση των πολιτικών αγυρτών, μετά το άνοιγμα από τον πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριο, αυτής της συζήτησης, κατά τη συνάντησή του με την Φράου Καγκελάριο. Μuch power (sic) του ευχήθηκε κι ετούτη τη φορά η αφεντικίνα του -κι έξω από την πόρτα. Ουδείς πάντως μπορεί να επιβεβαιώσει αν του υποσχέθηκε  και την ασυλία που έχει εξασφαλίσει ο "κύριος" Siemens, προκειμένου να κρατάει το στόμα του κλειστό για όλους εκείνους που είναι σημειωμένοι στον λεπτό διπλωματικό φάκελο που λέγαμε το προπερασμένο καλοκαίρι.

Στα υπόγεια του μεγάρου Μαξίμου, η  «ομάδα της αλήθειας», γνωρίζει ότι πλέον η μηχανή έχει τεθεί σε κίνηση κι ότι τα πρώτα σημάδια θα φανούν πολύ σύντομα από την τεχνικές εκθέσεις που θα ζητούν νέες περικοπές παντού, προκειμένου να κλείσει το δημοσιονομικό κενό. Ο πραγματικός όμως πονοκέφαλος είναι το χρηματοδοτικό κενό που αφήνει πίσω της η εξαντλημένη φοροδοτική ικανότητα του γονατισμένου και ημιθανή ραγιά. Κοντός ψαλμός αλληλούια, μέσα στον μήνα που μας μπαίνει, για την κυβέρνηση των εξωνημένων.

Την ώρα, λοιπόν, που οι τεχνικές εκθέσεις των επικυρίαρχων και τα «ισοδύναμα μέτρα» που θα απαιτηθούν, κατά πάσα πιθανότητα θα αποσταθεροποιήσουν την ανυπεράσπιστη και εντελώς πανικόβλητη κυβέρνηση, οι επίσημες και οι ανεπίσημες αντιδράσεις των σαχλών που μας κυβερνούν επιτείνουν το πρόβλημα,  εφόσον η κινδυνολογία, η κενολογία και ο κρετινισμός «υπουργών» και εκπροσώπων κυριαρχούν, επιτυγχάνοντας μόνον την άνοδο των spreads κι ανοίγοντας εκ νέου την όρεξη των χρυσοδάχτυλων που κυριαρχούν στις αγορές χρήματος, οι οποίοι ακονίζουν πάλι τα μαχαίρια τους για το φαγοπότι που διαφαίνεται στον ορίζοντα γι' αυτούς.

«Κινούμαστε σε δύο παράλληλα επίπεδα, στο τυπικό καθιερωμένο επίπεδο της Τρόικας, αλλά και σε ένα υψηλότερο, πολιτικό επίπεδο στρατηγικού χαρακτήρα», ήταν μια από τις χαρακτηριστικές αερολογίες του υψιπετούς παρα-συνταγματολόγου αντιπροέδρου, από τη Νέα Υόρκη, δείχνοντας να αγνοεί ότι δύο παράλληλα επίπεδα δεν μπορούν ποτέ να συναντηθούν: ακριβώς όπως συμβαίνει σήμερα ανάμεσα στην άθλια κυβέρνηση που εκπροσωπεί από την μια πλευρά και  τους δανειστές από την άλλη, εφόσον κι αυτός αντιλαμβάνεται ότι η Φράου Καγγελάριος τον απέλυσε προχθές τον Φον-Αντωνάκη, τον συνεταίρο του, κι ότι ο πολιτικός χρόνος που τους απομένει, δεν επαρκεί για να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο.

Όμως, επειδή αυτή η ελεεινή κυβέρνηση δεν πρόκειται να παραδώσει εύκολα την εντολή διακυβέρνησης, επειδή, ακριβώς, ηγεμονεύει καταχρώμενη αυτήν την εντολή, ούτε φαίνεται να υπάρχουν βουλευτές αρκετά έντιμοι ή αρκετά γενναίοι, ώστε  να αποχωρήσουν από αυτό το θλιβερό κι εντελώς διακοσμητικό κοινοβούλιο, δίνοντας επιτέλους την χαριστική βολή στην ανεκδιήγητη κυβέρνηση μας και βάζοντας ένα τέλος σε αυτήν την περιρρέουσα κοινοβουλευτική φαρσοκωμωδία, αναζητείται ο τρίτος δρόμος, γιατί ασφαλώς ο Μάρτιος φαντάζει μακρινός, αβέβαιος και σπαρμένος με πτώματα συνελλήνων.

Συνεπώς, δική μας είναι η ευθύνη να τηρήσομε την ακροτελεύτια επιταγή του Συντάγματος που μας ορμηνεύει  ότι  η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, «που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμα με τη βία».

Για να μη λέμε περισσότερα λόγια ούτε να κουραζόμαστε κι άλλο, ας συμφωνήσουμε ότι την βία την πιστοποιούν όσα εμπεριέχονται στην  πρόσφατη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής: σε καθεστώς ένδειας βρίσκονται 2,5 εκατομμύρια Έλληνες ενώ άλλοι 3,8 εκατομμύρια πολίτες, απειλούμαστε άμεσα από τη φτώχεια, σύμφωνα με την έκθεση.Δική μας, λοιπόν, απομένει  η ευθύνη να οργανώσουμε και να ξεκινήσουμε την αντίσταση απέναντι σε αυτήν την κυβέρνηση της συμφοράς, που όχι μόνο είναι ανίκανη να λειτουργήσει στοιχειωδώς υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, αλλά επιπλέον, τελώντας υπό αυστηρή προθεσμία, υπονομεύει με την ίδια της την ύπαρξη τις όποιες προοπτικές υπάρχουν για την έξοδο από αυτό το τέλμα της παρακμής και της βίας που σήμερα βιώνουμε.

Αλλά αυτά τα σπουδαία πράγματα δεν γίνονται ούτε με, οργανωμένες από τους συνδικα-ληστές των ονείρων μας, τρίωρες στάσεις εργασίας ούτε με τις ουρές των ραγιάδων στις εφορίες, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διακανονίσουν παράνομα επιβεβλημένους φόρους, με πόρους στερημένους από το φαΐ των παιδιών τους.

Το κολάζ είναι από την ΟΚΤΑΝΑ

my-pillow-book.blogspot.gr

Εν Λευκώ

από τον Κώστα Καββαθά

Μ’ όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο είπα να βγω απ’ το εικονικό μου «Κωσταλέξη», να θυμηθώ το παρελθόν (μου), να γράψω δύο λόγια για όσους εξακολουθούν να επισκέπτονται το meta4four. Το οποίο, ω της αφασίας (μου), δεν «γράφει γι’ αυτοκίνητα»

Πω, πω, πω (ή πο, πο, πο για τους αγράμματους της αριστερο-δεξιάς)  τι είναι αυτά που λέει ο Μάστερ Γιόντα Καβ;

Τι ντροπή!

Ούτε για τη νέα Άλφα Ρομέο, την Μερσεντές 350 ML, το Σουζούκι, το Νισάν, το Φιατ, το Σεατ και το διεθνές auto συναπάντημα το οποίο έχει βρει τρόπο να παράγει βαμμένες λαμαρίνες με ρόδες και να τις πουλάει σε περιούσιους λαούς που, για να τις ψωνίσουν, δανείζονται 360 δισεκατομμύρια ούρο από την Ντοϊτσε Μπανκ.

Και όχι μόνο αυτό αλλά, ο Duncan McLeod πέρα απ’ ότι δεν γράφει τα έχει και γραμμένα γιατί ποία αξία έχει να οδηγείς, ας πούμε, BMW όταν η οικογένεια που το παράγει (στη Βαυαρία) εξακολουθεί να σου κάνει την Πράξη μέσω της Άνχελα ή Άντζελα;

Θα μου πεις...

Τι’ είναι τούτα που λες; Εμείς μεγαλώσαμε διαβάζοντας τις ιστορίες σου

Ποιες καλοί μου άνθρωποι; Εκείνη για τη Αλφασουντ και το εργοστάσιο στη Νοτια Ιταλία; Την άλλη για το σιρκουί της Μόντσα; Την πάρα άλλη για τις Φεράρι και το Φιοράνο;

Για αυτοκίνητα έγραφα καλοί μου άνθρωποι ή για τους πιτσιρικάδες και τους μεγαλύτερους που καίγονταν από δημιουργία;

Που κολλάει η Φεράρι στη χώρα που ανθεί φαιδρά η πορτοκαλέα; Πουθενά  γι’ αυτό ας μη το βασανίζω άλλο

Anyway, που λέει και ο νέος αστέρας του ΣΚΑΕΙ, ο Μάστερ Γιόντα ΚΑΒ τα έχει από εγγεγραμμένα έως *&σμένα. Παρ’ όλα αυτά, 20 μέρες πριν πούλησα το tri-b (το Smart) και ψώνισα (από την Αμφιάλη) Fiat Doblo diesel 1.3 με 70.000 χλμ.

Στη συνέχεια και πριν το Ισλαμικό Χαλιφάτο καταλάβει και την Ελλάδα, πήγα ένα ταξίδι 850 χλμ στην Πελοπόννησο με τον συνάδελφό και φίλο μου Βασίλη Καββαθά (απλή συνωνυμία!) όπου επισκεφθήκαμε τον Μυστρά, την Ταϋγέτη (πρώην Μπαρσινίκο) και ανακαλύψαμε δύο σπίτια που τα κατέχουν οικογένειες ...Καββαθά. Μάθαμε πως καταγόμαστε από "μέσα απ' το Κάστρο" άρα δίκιο είχα όταν έγραφα πως, πέρα από ιππότης (της 1ης Σταυροφορίας) κατάγομαι και απ’ τον Μυστρά μεγάλη η χάρη μου.

Ελπίζω, πριν η καμπύλη γίνει ευθεία δλδ πριν το ενεργειακό μου επίπεδο πέσει στο 0 (ή σχεδόν διότι, στον ψηφιακό κόσμο, τίποτα δεν χάνεται), να βρω χρόνο να τακτοποιήσω τα της καταγωγής μου/μας αλλά, αν δεν τα καταφέρω κανένα πρόβλημα για κανέναν -ούτε για εμένα μια και, η ιστορία μόνο «πλάκα» έχει και τίποτα άλλο

Στο σημείο αυτό μη ξεχάσω να συγχαρώ τους ...συμπατριώτες μου Σκοτσέζους για το μέγα σφάλμα που έκαναν στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία που, αποδεικνύει πως, οι πραγματικοί ιππότες πέθαναν (οριστικά) κι’ απόμειναν οι υπήκοοι του Κάμερον αλλά, έτσι είναι η ζωή τον 21ο αιώνα και που να δείτε πως θα είναι τον 22ο

Για να κατανοήσετε το πρόβλημα αρκεί να σας υπενθυμίσω το γεγονός ότι, ένας από τους πιο υπερήφανους και ανεξάρτητους λαούς στον πλανήτη (o ελληνικός) κυβερνιέται απ’ το αταίριαστο ζευγάρι  Βενιζέλου-Σαμαρά οι Σκοτσέζοι θα γλίτωναν; Ας είμεθα σοβαροί

Πράγμα που με φέρνει στο σημείο στις υποσχέσεις του Al Chip για «τέλος της λιτότητας»

Αν ήμουν στη θέση του το αντίθετο θα έλεγα. Θα υποσχόμουν την συνέχεια της και την αρχή ενός δυτικού τύπου «Χαλιφάτου» που θα «έκοβε τα χέρια» των απατεώνων που ξεπουλάνε τη χώρα. Όχι εκείνων που εργάστηκαν/εργάζονται σκληρά, κέρδισαν/ζουν χρήματα, δημιούργησαν/γουν θέσεις εργασίας, πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές αλλά, των άλλων που είναι σε θέση να γράφουν στα παλαιότερα τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και να «ψωνίζουν» τζαμπα 6.000 στρέμματα «παραλιακού μετώπου», για να αναφερθώ σε μια απ’ τις δεκάδες περιπτώσεις

Μετά θα έφερνα 650.000 Χερουβείμ και Σεραφείμ (τώρα που μιλάω απ’ ευθείας με Εκείνο στο Όρος και στο Βατικανό) και θα τα έβαζα στις θέσεις των δημοσίων υπαλλήλων που διόρισαν οι Καραμανλής, Παπανδρέου, Σημίτης, Γιωργάκης, Κωστάκης, Αντωνάκης κ.ο.κ και θα προχωρούσα στην ανασυγκρότηση/μεταρρύθμιση/επενίδρυση του Κράτους

Βέβαια θα έβρισκα απέναντι τα cyborg της αριστερο-δεξιάς των ανθρωπιστικών πολέμων που πιστεύουν ότι, όσο τα πράγματα αλλάζουν τόσο ίδια μένουν

 

Σε αυτό το, ελληνικού τύπου «Χαλιφάτο» πρώτο τραπέζι θα είχε η Παιδεία, η Έρευνα και η Τεχνολογία και η Αστυνομία Αισθητικής για να μη ξαναδούμε ξανά  φάτσες σαν εκείνες των Golden E Ιdi, Stra-Touli, Pana Gioto Poulou, Vour-Tsi και άλλων που, μόνο που τις βλέπεις παθαίνεις εγκεφαλικό

 

Με αυτά που λέω και γράφω δεν κατάφερα να αποκτήσω την αίγλη ενός, ας πούμε Θοδωράκη, Τατσόπουλου ή Κουϊκ και να εκλεγώ σε Κάποιο από τα κόμματα του 3% αλλά, γι’ αυτό φταίω εγώ και ουδείς άλλος

Ένας που δεν ζει πια μου έλεγα ότι, με το low profile που κρατάω θα «φάω το κεφάλι μου» κι’ είχε δίκιο αλλά, αυτά παθαίνουν οι αποσυνάγωγοι (κομματικά) που προτίμησαν να δουλέψουν σκληρά, και να πληρώσουν ΙΚΑ, ΣΥΚΑ, ΕΝΦΙΑ, ΟΑΕΕ, ΕΟΕΕ για πάνω από 600 άτομα αντί να περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι και από «Κίνηση των 58» σε «Κίνηση Ποταμιών», σε Ελιές,  Κουκουναριές και Συκιές

Κάποτε, δεκαετίες πριν, πίστευα πως αν έγραφα ένα άρθρο στην εφημερίδα, στους 4Τ ή στη ΠΤΗΣΗ για κάποιο θέμα οι «αρμόδιοι» θα λάβαιναν μέτρα. Κάποτε ήμουν τόσο αθώος (για να μη πω αγαθός) που νόμιζα ότι, αρκούσε ένα άρθρο για την ...κατάσταση των δρόμων (λακούβες κλπ) που, με το που το διάβαζε ο χαρτογιακάς του Δημοσίου θα έτρεμαν τα πόδια του –ή σχεδόν

Ήμουν τόσο βλαξ που είχα αρχίσει να πιστεύω τους μάγους. Να νομίζω ότι, επειδή έκανα (με το ΕΛΗΝΙΟ) το «Φαέθων 2004», τον αγώνα με τα ηλιακά οχήματα από την Ακρόπολη στην Ολυμπία, επειδή είχα κόμβο στο Ίντερνετ το 1993, επειδή πέταξα με 26 μαχητικά αεροπλάνα ή κυκλοφόρησα 19 τίτλους περιοδικών και έκανα έναν από τους καλύτερους (αν όχι τον καλύτερο) ραδιοφωνικούς σταθμούς στην Ελλάδα είχα πιάσει τον γνωστό ιερωμένο απ’ τα μαλλιά

Τον οποίο, αν μάθατε, έπιασε ο Al Chip στη πρόσφατη επίσκεψη στο Βάτικαν Σίτι και, τώρα, πείτε μου: αν εγώ έβλεπα τον Πάπα ποιος είχε κλείσει το date?

Ο αναγνώστης που θα δώσει πειστική απάντηση κερδίζει μία θέση στη ν Άλλη Ζωή -για να μη πω στην Πρωθυπουργία και παρεξηγηθώ

 Τέτοια και άλλα πολλά πίστευα και κανείς δεν φταίει γι’ αυτό παρά μόνο η αιθεροβαμοσύνη που με «έδερνε» και, δυστυχώς, εξακολουθεί

Γιατί τα λέω, τώρα στη δύση της ζωής μου; (σημ. να κλάψω τώρα ή στο τέλος του πονήματος;...)

Διότι, πέρα απ’ το γκρέμισμα των «ονείρων» έγιναν τόσες άλλες κατεδαφίσεις ώστε δεν ξέρω που πατάω και που πηγαίνω

Ούτε αυτό όμως σημαίνει τίποτα. Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είμαι και, το γεγονός ότι δεν τους έχω κάνει τη χάρη να ...αυτοκτονήσω μάλλον τους εκκνευρίζει

Ποιους;

Μα όλα αυτά τα ανθρωπάκια που παριστάνουν τους πολιτικούς ταγούς, αυτό το συνονθύλευμα αγραμματοσύνης, εξυπνακισμού, ανικανότητας,. ανεπάρκειας, έλλειψης αισθητικής που «δέρνει» τα καρτούν που, υποτίθεται, αποφασίζουν για το Παρόν και το μέλλον της χώρας

Άσχετο

Η Οργανωτική Επιτροπή του Athens Flying Week απέκλεισε τη συμμετοχή της Ανεμολέσχης Αθηνών στις επιδείξεις του ΠΣΚ τις οποίες η ίδια είχε εγκρίνει

Κατόποιν τούτου ο Duncan McLeod θα απουσιάσει από τις εκδηλώσεις αφού, η αμετροέπεια (ο άλλος χαρακτηρισμός δεν γράφεται) ορισμένων τον έκανε να αποφασίσει πως αρκετά και με αυτή την δραστηριότητα

Μόλις οι συνθήκες επιτρέψουν θα κάνω μία -εύθυμη- παρουσίαση των λόγων που ο Αεραθλητισμός δεν προχωρεί σε αυτή την αντι-αεροπορική χώρα

Το παρόν πόνημα συνεχίζεται αενάως.

Στην επόμενη «έκδοση» ξυπνάει ο «εξωτερικατζής» και γράφει για το Ισλαμικό Χαλιφάτο και τις -ξεκαρδιστικές- επιπτώσεις στην Εγγύς και στη Μέση Ανατολή

Τετάρτη 24.09.14

Σαν βιντεο σε replay παρακολουθώ τις δηλώσεις του αρχηγού του "ελευθέρουν κόσμου" (Ομπάμα), και τις υπο-δηλώσεις των cyborg που υποδύονται τους υπαρχηγούς, ιδιαίτερα εκείνες του Γ.Γ του ΟΗΕ ενός οργανισμού στον οποίο (αν δεν κάνω φρικτό λάθος) εργάζεται η Αέρινη Τίνα (Μπιρμπίλη), η οποία με την συμμετοχή της περιγράφει το εύρος και τη σημασία του εν λόγω σχήματος

Τι λέει ο ποιητής;

Ότι μία μίνι "διεθνής κοινότητα" ή "συμμαχία των προθύμων" ανέλαβε να αντιμετωπίσει τους παλαβωμένους τζιχαντιστές και ξεκίνησε τους βομβαρδισμούς με F2, cruise ακόμα και ...μαχητικά Ραφάλ για να πεισθούμε ότι ο Ολάντ ζει αυτός τους οδηγεί -τους Γάλλους

Το ίδιο έργο το έχουμε δει στη Ιράκ (όταν κατάργησαν τον Σαντάμ και άνοιξαν τη πόρτα στην Αλ Κάϊντα), στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στην Υεμένη και, σύντομα, θα το παρακολουθήσουμε και σε άλλα θέατρα (επιχειρήσεων) καθώς our way of life που έλεγε και ο Πρόεδρος Πίθικας, καλείται να αντιμετωπίσει τους χειρότερους του εφιάλτες αν, επαναλμβάνω μετ' επιτάσεως, το ΙΧ (Ίσλαμικό Χαλιφάτο) είναι γέννημα της Ιστορίας και όχι δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών

Τι εννοεί ο ποιητής που υπογράφει;

Απλά ότι, αν το ΙΧ είναι αληθινό μαύρη αράχνη που μας έφαγε γιατί, για πόσους μήνες μπορεί η μίνι κοινότητα (στην οποία σήμερα προσετέθει και η Τουρκία) μπορεί να βομβαρδίζει

Πολλούς θα πείτε και μεγάλο το δίκιο σας διότι, πως αλλιώς ο μέγας μάγιστρος Μπαν Κι Μουν θα μπορεί να συντηρεί τους πολέμους που θα οδηγήσουν στον 3ο Παγκόσμιο;

Με την άδεια σας θα θέω το παρακάτω ερώτημα: αν η παραγωγή του ΙΧ παρασύρει (παλαβωμένους) μαχητές απ' τις άλλες μουσουλμανικές χώρες ποία η εξέλιξη;

Τα F22 θα βομβαρδίσουν τις χώρες που υπερτερεί το Ισλάμ; Και, αν με τους "άπιστους" βομβαρδιστούν και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες "πιστοί" (καθολικοί, προτεστάντες, ορδόδοξοι, κόπτες, βουδιστές κλπ τι θα είναι; Παράπλευρες απώλειες;

Τι έχει να απαντήσει σε αυτό ο κ. Παναγιωτόπουλος δια να αναφέρω μία από τις πολλές προσωπικότητες που πολιτεύονται στην Ελλάδα

Την οποία προσωπικότητα όταν βλέπω παθαίνω μία ψυχολογία όπως με τις άλλες που συχνά αναφέρω (Be Gliti, Avra Mo Poulo, Stra Tu Li, Xri So Xoidi, Lom Verdo, Kouv Eli) και λοιπούς μικρομεσαίους

Γνωρίζω ότι, το ερώτημα δεν "συνάδει" με την σοβαρότητα των επιθέσεων της Μίνι Κοινότητας εναντίον του Ι.Χ αλλά, ας μη μας διαφεύγει ότι το "διακύβευμα" είναι μεγάλο και, τα κόμματα της Place de Bidet πρέπει να λάβουν σαφείς θέσεις

Αυτό βοηθάει όταν συνεντευξιάζονται με τον κ. Ματιά γιατί τους λέει "είστε σαφείς" και αυτοί περνάνε καλά και εμείς καλύτερα

Ποίος ο κ. Ματιάς; Δημοσιογράφος, συγγενής του κ. Αυτιά καλέ!

Ποιό είναι το μέλλον, ρώτησα τον Μάντη Τειρεσία απ' τη Θήμα που έχει άκρες με τον Οιδίποδα και την Θεά Αθηνά η οποία τον τύφλωσε όταν έκανε beaute γυμνή και τον τσάκωσε να την παρακολουθεί, και μου είπε πως μάλλον το δεύτερο θα συμβεί και θα αρχίσει ένας πόλεμος πολιτισμών αλλά, δεν είμαι βέβαιος αφού ούτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι...

Με αυτό σας αφήνω για το ψηψιακό "τώρα" που δεν είναι ούτε σήμερα, ούτε χτες, ούτε αύριο οτιδήποτε κι' αν σημαίνει το "τώρα" στο Matrix...

www.meta4four.gr

Τρομαγμένες Καρυάτιδες

Πάνος Μουχτερός

 

Εκείνη η αέναη, νεκρική σιωπή που ανέκαθεν υπήρχε μέσα σε τούτο τον τάφο, έσπασε. Το πηχτό, παγωμένο χώμα που είχε γίνει ένα με τα μάτια και τα στήθη μας, άρχισε ξάφνου να πέφτει παραδίπλα από τα μάγουλά μας. Φάνηκαν τα πρόσωπά μας, τα λεπτομερώς ενδεδυμένα σώματα, μέχρι και των ποδιών αποκαλυφθήκανε τα δάχτυλά μας. Το μόνιμο σκότος, που ολοένα έπεφτε τριγύρω, έκανε να γίνει φως και χρώμα για πρώτη φορά, μετά από τόσο, ποιος ξέρει, καιρό. Ποιος ξέρει άραγε για πόσο.... βρισκόμαστε σε αυτήν την ίδια στάση και κατάσταση, είναι λες και δεν ξυπνήσαμε ποτέ μας, είναι λες και κοιμηθήκαμε σε ύπνο βαθύ, αιώνιο, από την ίδια ώρα που μας έβαλαν εδώ, για να στηρίζουμε με τις κεφαλές μας το βάρος των νεκρών. Και το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι κάπως έτσι κι εμείς ξεμείναμε ανάμεσα σε νεκρούς και ζωντανούς, αφού ουδέποτε υπήρξαμε ούτε το ένα ούτε το άλλο, ουδέποτε ζήσαμε ακριβώς μα ούτε και ξέρουμε πότε θα πεθάνουμε με ακρίβεια. Είναι λες και τα κορμιά μας δεν κουνήθηκαν ποτέ τους, τα χέρια μας ποτέ δεν απλώθηκαν ως πέρα, τα βλέφαρά μας μείνανε για πάντα έτσι, ακίνητα και καταπλακωμένα, θαρρείς ότι εξ αρχής μαρμάρωσε η ύπαρξή μας όλη και ότι υπάρχουμε διαρκώς έτσι, εγκλωβισμένες μέσα σε μια διαρκή αγκύλωση που ξεκίνησε στο τότε και φτάνει μέχρι το ποτέ. Ακόμα κι έτσι όμως, ακόμα κι αν μας σκέπασε απ’ άκρη σ’ άκρη η απέραντη γη αμέτρητους αιώνες, ήδη διακρίνονται πάνω μας σημάδια φθοράς, μέτωπα ραγισμένα, χείλη κομμένα στα δυο, ίσως προσπαθήσαμε κάποτε να μετακινηθούμε πάλι, αλλά δεν τα καταφέραμε και μείναμε για πάντα να στέκουμε έτσι, ανθρώπινα αγάλματα ή, ποιος ξέρει, άνθρωποι αγαλματένιοι.
Σαν όλους αυτούς δηλαδή που διέκοψαν αυτή την αδιάκοπή μας νάρκη και στέκονται μπροστά μας τώρα. Μορφές γνώριμες αλλά εξελιγμένες, που μας κοιτούν και μας περιεργάζονται με μια στάση σαστισμένη, έχοντας τα στόματα ανοιχτά και τα μαλλιά αλαφιασμένα. Αγγίζουν αργά και με προσοχή μεγάλη τα ψυχρά μας δέρματα και είναι λες και μια ηδονή εισβάλλει στην ψυχή τους κάθε φορά που με ιδρώτα θωπεύουν κάθε ελάχιστο σημείο από τους λαιμούς και τα φορέματά μας. Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια τους, την ώρα που εμείς, οι κόρες μιας άλλης εποχής, αντανακλούμε μέσα στις κόρες των ματιών τους. Τους βλέπεις να υποκλίνονται και να μας αγκαλιάζουν, στα γόνατά μας πέφτοντας, λες και μας βλέπουν ως κάτι το υπεράνθρωπο, το θεϊκό, λες και ζητάνε έλεος από εμάς όλοι αυτοί οι άνθρωποι, γυναίκες, άνδρες και παιδιά, καθώς σέρνονται, φιλώντας μας μέχρι και στα πόδια, δεν ξέρεις πώς να εξηγήσεις αυτή την υπερβολική τους την αντίδραση, κάνουν λες και έχουν αμαρτήσει, λες κι έχουν κάνει κακό μεγάλο, ζητώντας να τους δώσουμε άφεση αμαρτιών. Κι είναι κι αυτός ο τρόπος που γραπώνονται από επάνω μας, δύσμοιροι κι απελπισμένοι όλοι αυτοί, θαρρείς πως ψάχνουν να βρουν στους μαρμαρένιους μας χιτώνες λίγη ελπίδα, μια αφορμή για να χαρούν και να ζητωκραυγάσουν. Κι αυτός όλος ο σαματάς δυναμώνει ολοένα, καθώς όλο και περισσότεροι έρχονται από όλους αυτούς τους  ταλαίπωρους ανθρώπους. Φέρνουνε μαζί τους και μερικά παράξενα αντικείμενα, σε σχήματα τετράγωνα, που βγάζουν λάμψεις ουράνιες και που μας τυφλώνουν ασταμάτητα, ω, πράγματα και πλάσματα αναστατωμένα!
Ακόμα και η γλώσσα που βγαίνει απ’ το στόμα τους είναι συγχυσμένη, οι περισσότερες από τις λέξεις που χρησιμοποιούνε είναι σχεδόν ανολοκλήρωτες, μισές, μοιάζουνε δηλαδή με τη γλώσσα τη δικιά μας αλλά δεν είναι κι ακριβώς η γλώσσα η ίδια, κάποιες στιγμές ίσως καταφέρουν και πουν κάτι που να το καταλαβαίνουμε κι εμείς αλλά και τότε ακόμη οι λέξεις τους ηχούν λες και έχουν βάλει δέκα γλώσσες διαφορετικές σε μία. Τις περισσότερες φορές φωνάζουν, ωρύονται σαν τέρατα απόκοσμα, βγάζοντας άναρθρες κραυγές, κάνουν λες και δεν ακούνε μεταξύ τους τα όσα θέλουνε να πούνε. Φοράνε φορέματα αλλόκοτα, ασφυκτικά, έχοντας δέσει κόμπους στους λαιμούς τους, που προσπαθούνε συνεχώς να τους λύσουν, μήπως και πέσουνε στη λήθη και πνιγούνε. Κάνουνε βήματα χωρίς ρυθμό και προορισμό, όλο πάνε και όλο έρχονται και ξαναβρίσκονται εκεί που ήταν προτού να ξεκινήσουν. Άλλοι κραυγάζουν αναμεταξύ τους και άλλοι αρπάζονται και ρίχνουν ο ένας τον άλλο στο έδαφος, όπως στην ένδοξη την πάλη. Κι είναι και κάποιοι άλλοι που έρχονται και στέκονται δίπλα μας, κρατώντας κοντάρια και σπαθιά και πανοπλίες και στέκονται ημίγυμνοι με διάφορα σχέδια ζωγραφιστά πάνω στα σώματά τους, δείχνοντας διαρκώς τους γυμνασμένους μύες τους προς τους υπόλοιπους, που μένουν να κοιτούν έτσι, αμίλητοι και φοβισμένοι. Ύστερα, φέρνουν κοντά μας ανθρώπους που δεν είναι το δέρμα τους έτσι λευκό σαν το δικό μας και τους ποδοπατούν μπροστά μας, τους φτύνουν και τους σέρνουνε, κάποιο σφάλμα ασυγχώρητο θα κάνανε αυτοί για να τους τιμωρούνε. Τελικά, με όλους αυτούς εδώ ίσως και να μοιάζουμε, ίσως όμως τελικά και να μη μοιάζουμε καθόλου.
Κι όπως όλοι τους σπρώχνονται τριγύρω, περνούν με φόρα και σκυφτοί από πάνω μας, έτσι χαμηλού αναστήματος καθώς είναι, και προσπαθούνε να μπούνε ολόκληροι μέσα στον τάφο, σκάβουν με τα χέρια και τα νύχια τους τα ίδια, μέχρι να φτάσουν όσο βαθύτερα μπορούνε, κυλιούνται μέσα στα σκαμμένα χώματα, λες και κάνουν αγώνα για το ποιός θα φτάσει πρώτος στα έγκατα που οδηγούν στον κάτω κόσμο. Και πετάνε λάσπη και κραυγές μαζί, λέγοντας ονόματα όπως «Μέγας Αλέξανδρος», «Νέαρχος», «Ολυμπιάδα», «Θεσσαλονίκη», «Ελλάδα», «Μακεδονία». Αυτήν την τελευταία πάντα τη φωνάζουν με θυμό και χτυπώντας τα στήθη τους με δύναμη και δεν αφήνουν κανέναν άλλο να τη χρησιμοποιήσει, να τη βάλει στο δικό του στόμα, ποιος ξέρει, ίσως αυτή η «Μακεδονία» να είναι κάποια μορφή ιερή, κάποια Θεά των σύγχρονων καιρών που θέλουν να τη σέβονται και να της δείχνουν αυτό το σεβασμό με πράξεις, για να αποφύγουν τη φοβερή και τρομερή οργή της. Κι ύστερα, κάνουν ταυτόχρονα όλοι μαζί πιο πέρα, αφήνοντας χώρο για να περάσουν άλλοι, άνθρωποι ηγέτες, που ιππεύουν δαφνοστεφανωμένοι επάνω σε άλογα που δεν έχουν μήτε πόδια μήτε ουρές, αλλά μέταλλα μόνο και μάτια που φεγγοβολούνε φώτα πολύχρωμα. Ένας από αυτούς πλησιάζει προς το μέρος μας, γελώντας με όλη τη δύναμή του, κάνοντας σχήματα με τα χέρια του στα πόδια μας, γελώντας ακόμα πιο δυνατά κι ακόμα πιο δυνατά, μετρώντας το ύψος και το πλάτος μας, ακόμα και τη μέση μας βάλθηκε να μετρήσει γύρω-γύρω, κουνώντας την κεφαλή του γύρω-γύρω. Και ζητωκραυγάζει φτύνοντας, την ώρα που τον φτύνουν ζητωκραυγάζοντας τα πλήθη.
Κι όσο περνάνε οι ημέρες, τα πλήθη αυτά πληθαίνουν κι άλλο κι οι κραυγές γίνονται σχεδόν εκκωφαντικές, μαζί με γέλια κι οδυρμούς μαζί, μια τραγωδία αρχαία θυμίζει όλο αυτό το σκηνικό μπροστά μας, αναμένοντας δίχως άλλο την κάθαρση, μήπως κι επέλθει γαλήνη κι ανακούφιση και κατευναστούν τα ανθρώπινα τα πάθη. Και όπως όλο σκάβουν και σκάβουν και παίρνουν το χώμα από πάνω μας, εξακολουθούμε να αναρωτιόμαστε μήπως τελικά τούτη η κατάσταση που βλέπουμε είναι η συνέχεια τού τάφου, μήπως φανερώθηκε μπροστά μας στ’ αλήθεια ο Άδης με όλα αυτά τα πλάσματα, που θαρρείς ότι ίσως και να μας μοιάζουν αλλά δείχνουν να είναι και τόσο διαφορετικά, πρέπει όντως να πέρασε καιρός αμέτρητος από τότε που μας σκέπασε το απέραντο χώμα, αιώνες θα περάσανε, δεν είναι τούτη η γη η ίδια πια, δεν είναι ίδιες οι λέξεις, αλλάξανε τα αναστήματα, οι εκφράσεις των ανθρώπων, αυτά όλα που φοράνε, δεν είναι ίδιος ο τρόπος που κοιτάνε, τα μάτια και τα σώματα δεν έχουν ίδια σχήματα, δεν έχουνε οι άνθρωποι ετούτοι εδώ ελπίδα, τη μια σέρνονται στα πόδια μας και μας φιλάνε, την άλλη μάς φτύνουν και με το σχήμα από τα πόδια μας γελάνε, διαρκώς φωνάζουνε και κλαίνε την ίδια ώρα που γελάνε, ίσως τελικά να ήταν καλύτερα στην προηγούμενη κατάστασή μας, τότε δηλαδή που βλέπαμε μονάχα όνειρα άπειρα, ίσως να ήταν καλύτερα να μέναμε μακριά από όλες αυτές τις ασταμάτητες κι ακατανόητες φωνές που ποτέ τους δεν κοπάζουν, ίσως να ήταν καλύτερα για ανθρώπους και για αγάλματα να επιστρέψει πάλι η ηρεμία εδώ στον τάφο, ίσως να ήταν καλύτερα να επιστρέψει το χώμα στη θέση του, να επιστρέψει στα στόματα η σιωπή.
Άκρα του τάφου σιωπή.

kakoskeimena.net

Άθεοι σταυροφόροι

 

Οι «νέοι άθεοι» επιστρέφουν στο προσκήνιο με αφορμή την εξάπλωση του Κράτους του Ισλάμ. Και ο λόγος τους έχει και πάλι κάτι από το φανατισμό των χριστιανών σταυροφόρων του 11ου αιώνα.

Δεν υπάρχει τίποτα κακό στην ειρήνη και την αγάπη. Κρίμα που τόσοι Χριστιανοί διαφωνούν.
Ρίτσαρντ Ντόκινς

«Το κράτος του Ισλάμ αποτελείται από αναιδείς καριόληδες και θα πρότεινα να τους χώσουμε μια τόσο δυνατή κλωτσιά στον κ**ο που να τους φτάσει στο λαιμό». Το πρόσφατο tweet του διάσημου Αμερικανού σχολιαστή Μπιλ Μάχερ δεν άφηνε πολλά περιθώρια αμφιβολιών για τη στάση που θα ήθελε να κρατήσουν οι ΗΠΑ απέναντι στους τζιχαντιστές του Ιράκ και της Συρίας. Ελαφρώς πιο κόσμιος στις εκφράσεις του αλλά απόλυτος στις θέσεις ο καθηγητής Ρίτσαρντ Ντόκινς έγραφε στο δικό λογαριασμό στο twitter: «Μακάριοι οι Μουσουλμάνοι που κρατούν την πίστη τους γιατί αυτοί θα σώσουν το κεφάλι τους».

Τα δυο σχόλια θα ήταν ασύνδετες σταγόνες στον ωκεανό όσων γράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες για τη δράση του Κράτους του Ισλάμ στη Μέση Ανατολή εάν ο Μάχερ και ο Ντόκινς δεν αποτελούσαν δυο από τα πλέον προβεβλημένα μέλη της των λεγόμενων «νέων άθεων». Για αυτούς το ISIS δεν αποτελεί ένα δημιούργημα της αμερικανικής πολιτικής στο Ιράκ και τη Συρία αλλά η απόλυτη απόδειξη για τον «παραλογισμό» της θρησκείας των Μουσουλμάνων που αντιστρατεύεται τη «λογική» της Δύσης.

Προφανώς το γεγονός ότι οι Χριστιανοί στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία τεμαχίζουν και τρώνε Μουσουλμάνους ή ότι οι αμερικανικές βόμβες έχουν αποκεφαλίσει πολύ περισσότερους ανθρώπους από τα μαχαίρια του ISIS, δεν φάνηκε να τους απασχολεί. Όπως επίσης δεν τους απασχολεί καμία ανάλυση για το ρόλο της Σαουδικής Αραβίας, τα ενεργειακά συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ, τα συμφέροντα της Τεχεράνης και του Ισραήλ. Γι’ αυτούς τα πάντα εξηγούνται με τη φράση: «Οι κακοί μουσουλμάνοι απειλούν τον πολιτισμό μας».
Πως έφτασαν όμως οι άνθρωποι που κάποτε δήλωναν ότι αποτελούν τη φωνή της λογικής να μετατρέπονται στους «οργανικούς διανοούμενους» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου;

Στα χρόνια της πολιτισμικής κυριαρχίας του Τζορτζ Μπους η ομάδα των νέων άθεων φάνταζε σαν μια σανίδα σωτηρίας στο χριστιανικό σκοταδισμό της μοναδικής υπερδύναμης. Η προοδευτική Αμερική της Νέας Υόρκης έδειχνε έτοιμη να περάσει στην αντεπίθεση κατακεραυνώνοντας τους «γελαδάρηδες» του Τέξας που είχαν στρατοπευδεύσει στο Λευκό Οίκο και απειλούσαν να μετατρέψουν ολόκληρη την Αμερική σε ένα τεράστιο «μεντρεσέ» της χριστιανικής πίστης.

Όταν ο Τζορτζ Μπους υποστήριζε ότι έχει ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με το Θεό (όπως θα κάνει αργότερα και ο Α. Σαμαράς και άλλοι ηγέτες οπισθοδρομικών καθεστώτων) οι νέοι άθεοι αντέστρεφαν τους όρους της συζήτησης υποστηρίζοντας ότι το βάρος της απόδειξης για την ύπαρξη ή μη ενός υπέρτατου όντος δεν βαραίνει τους άθεους αλλά τους θρησκευόμενους. Δεν χρειάζεται, έλεγαν, να αποδείξουμε εμείς ότι δεν υπάρχει ένα πλάσμα που παραπέμπει σε θεωρίες επιστημονικής φαντασίας. Ας αποδείξουν την ύπαρξή του αυτοί που το πιστεύουν.

Ιδιαίτερα ευφυείς, ετοιμόλογοι και με πανεπιστημιακές περγαμηνές (ο Σαμ Χάρις είναι πτυχιούχος φιλοσοφίας στο Στάνφορντ και διδάκτορας νευρολογίας του UCLA και ο Ντόκινς ομότιμος καθηγητής στην Οξφόρδη) κινούνταν με την ίδια άνεση από τα αμφιθέτρα των μεγαλύτερων πανεπιστημίων μέχρι τις σατιρικές εκπομπές του Τζον Στιούαρτ στο Daily Show. Τα βιβλία τους έμεναν για μήνες στα ευπώλητα των New York Times και η Αμερική έδειχνε να αποκτά και πάλι μικρούς θύλακες λογικής μέσα σε μια θάλασσα σκοταδισμού.

Πόσο διαφορετική ήταν όμως η κοσμοθεωρία τους από αυτή των Αμερικανών νεοσυντηρητικών, που εκείνη την εποχή καθόριζαν την καθημερινή στρατηγική του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου; Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ο χριστιανισμός έπαψε να είναι ο απόλυτος εχθρός των νέων άθεων και τη θέση του πήρε ο ισλαμισμός – όχι οι ακραίες εκδοχές του αλλά η ίδια η θρησκεία. Αντιγράφοντας ουσιαστικά τη ρητορική του Τζορτζ Μπους και του Ντόναλντ Ράμσφελντ για τους λεγόμενους «ισλαμοφασίστες», οι νέοι άθεοι άρχισαν να συγκρίνουν τους γεωπολιτικούς αντιπάλους της Ουάσινγκτον με τον Χίτλερ. Η λογική τους και η επιστημονική τεκμηρίωση των θέσεων τους άρχισε να υποχωρεί και όσο συχνότερα συνομιλούσαν στο twitter και το facebook τόσο επιβεβαίωναν το λεγόμενο «νόμο του Godwin» – τη θεωρία που λέει ότι όσο επεκτείνεται μια συζήτηση στα social media τόσο πιθανότερο είναι να αρχίσεις να συγκρίνεις τον αντίπαλό σου με το Χίτλερ. Ο Ρίτσαρντ Ντόκινς παραδέχθηκε δημοσίως ότι θεωρεί το ισλάμ ως την πηγή του κακού στον κόσμο παρά το γεγονός ότι δεν έχει διαβάσει ποτέ το κοράνι. «Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει το «Ο αγών μου» για να έχεις άποψη για το ναζισμό» έγραψε χαρακτηριστικά στο twitter, τινάζοντας στον αέρα το επιστημονικό προφίλ που οικοδομούσε για δεκαετίες.

Μερικά χρόνια νωρίτερα ο μακαρίτης Κρίστοφερ Χίτσενς, ο οποίος είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του αποκαλύπτοντας τα εγκλήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, επιχειρηματολογούσε πλέον ανοιχτά υπέρ της ανάγκης βομβαρδισμού του Ιράν – όπως έκαναν και πολλοί οπαδοί του σε όλο τον κόσμο.

Πρώτος ο Νόαμ Τσόμσκι θα διαγνώσει ότι οι θέσεις των Χάρις, Ντόκινς και Χίτσενς διακατέχονταν πλέον από ένα πνεύμα «θρησκευτικού φανατισμού» όπου η κρατική πολιτική της αμερικανικής υπερδύναμης αντικαθιστούσε τον αναμάρτητο και αλάνθαστο θεό. Επεκτείνοντας τις ανιστόρητες και αντιεπιστημονικές θέσεις του Σάμουελ Χάντινγκτον για τη σύγκρουση των πολιτισμών οι νέοι άθεοι έβλεπαν μια διαρκή σύγκρουση ανάμεσα στον πολιτισμό, που εκπροσωπούνταν από τη Δύση, και τη θρησκεία που κυριαρχούσε στις αραβικές και ισλαμικές χώρες. Όπως θα παρατηρήσει ο συγγραφέας Σι Τζέι Ουέρλεμαν οι θέσεις τους δεν διέφεραν πλέον σε τίποτα από τις αντιλήψεις των σταυροφόρων του μεσαίωνα για την ανωτερότητα της χριστιανικής Δύσης απέναντι στους Μουσουλμάνους.

Άρης Χατζηστεφάνου
Εφημερίδα των Συντακτών 6/9/2014

Διαβάστε
God Hates You. Hate Him Back (εκδ. Dangerous Little Books)
Το Best Seller του άθεου συγγραφέα Σι Τζει Ουέρλεμαν ο οποίος μετά το Θεό άνοιξε μέτωπο και με τους νεοσυντηρητικούς άθεους.

Ο Θεός δεν είναι μεγάλος (εκδόσεις Scripta)
Ένα από τα πιο έξυπνα βιβλία του διάσημου συγγραφέα που «αλλαξοπίστησε» πολιτικά στηρίζοντας την αμερικανική σταυροφορία.

info-war.gr

Η μεγαλύτερη ληστεία έθνους στην νεώτερη ιστορία με λεία 700 δις Ευρώ. Λήστεψαν τον Ελληνισμό και παραμένουν ισχυροί και ατιμώρητοι.

 

 

Το μνημόνιο έβγαλε την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν ισχεύει το δίκαιο της ΕΕ στις χώρες που υπεγραψαν μνημόνια.

 

-Απίστευτη ομολογία της Κομισιόν ότι δεν ισχύει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων στην Ελλάδα -Απάντηση του Επιτρόπου Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων σε ερώτηση ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ
Θυμάστε τις κραυγές προεκλογικά; “Γιατί κύριε;” έλεγε η γνωστή διαφήμιση… Ήταν η κτηνώδης προπαγάνδα που ταύτιζε την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το Ευρώ.
Τότε γράφαμε, δυστυχώς μόνοι, αφού οι προπαγανδιστές είχαν καταφέρει να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα και οι ανεπαρκείς της αντιπολίτευσης να ακολουθούν στο παιχνίδι τους, ότι η Ελλάδα είναι ήδη εκτός ΕΕ από την στιγμή που υπέγραψε και ακολουθεί το μνημόνιο.
Όταν υπογράφεις ηθελημένα το πλέον αντευρωπαϊκό κείμενο που καταστρατηγεί τον ίδιο τον Χάρτη Θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ, τότε έχεις θέσει εαυτόν εκτός ΕΕ.
Ο συνεκτικός κρίκος αυτών των οργανισμών είναι πρωτίστως η εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου και έπειτα το όποιο νόμισμα. Η ΕΕ προϋπήρχε του Ευρώ, αλλά ακόμα και σήμερα υπάρχουν χώρες εντός ΕΕ και εκτός Ευρώ.
Φαίνεται δεν είμασταν τόσο πειστικοί. Έπρεπε και μεις να ουρλιάζουμε “Και η Ελλάδα καθάρματα;” για να πείσουμε.
Οι «μνημονιακές» ελληνικές κυβερνήσεις μας έδεσαν χειροπόδαρα. Εκτός από την εθνική μας ανεξαρτησία και την ελευθερία επιλογών σε κυβερνητικό επίπεδο απωλέσαμε και την λεγόμενη κοινοτική αλληλεγγύη.
Η ομολογία ότι δεν ισχύει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και το Δίκαιο της ΕΕ στην Ελλάδα και στις χώρες του Μνημονίου, έρχεται από την Κομισιόν μετά από σχετική ερώτηση που κατέθεσαν έξι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Η απάντηση του αρμόδιου Ευρωπαίου επιτρόπου  Κατάϊνεν είναι αφοπλιστική:
«Αποκλειστική ευθύνη της Ελλάδας, κατά την Κομισιόν, η τήρηση του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ».
Ούτε λίγο ούτε πολύ η Κομισιόν μας λέει πως αφού «υπογράψατε» δανειακές συμβάσεις με δανειστές, τότε δεν ισχύει καμία Χάρτα Δικαιωμάτων, γεγονός που ούτως ή άλλως είναι εμφανές από το γεγονός ότι η Ε.Ε. δεν ενδιαφέρεται για τη διασφάλιση της επιβίωσης του ελληνικού λαού αλλά μόνον για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων.
Την ερώτηση στον Επίτροπο Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ, Γ. Κατάϊνεν, κατέθεσαν οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Κατρούγκαλος, Δ. Παπαδημούλης, Κ. Κούνεβα, Μ. Γλέζος, Κ. Χρυσόγονος και Σ. Σακοράφα.
Οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην ερώτησή τους, αφού μνημόνευαν έκθεση του ειδικού εισηγητή του ΟΗΕ, Cephas Lumina, αναφορικά με τα “μέτρα λιτότητας που λαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, που υποβαθμίζουν την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων που προστατεύονται από Διεθνείς Συμβάσεις των ΗΕ, αλλά και από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ”, ζητούσαν από την Κομισιόν τη θέση της, καθώς επίσης, συγκεκριμένα μέτρα για την παύση της “παραβίασης των δικαιωμάτων στην Ελλάδα, στο πλαίσιο των υποχρεώσεών της από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων”.
Στην απάντησή του ο αρμόδιος Επίτροπος, Γ. Κατάϊνεν, κάνει απόλυτα σαφές ότι στην Ελλάδα και στις χώρες του Μνημονίου, δεν χωρούν κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα, τονίζοντας ότι “Όσον αφορά…τα προγραμματικά έγγραφα (σ.σ. τα Μνημόνια), δεν πρόκειται για ενωσιακό δίκαιο, αλλά για μέσα που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της”, για να ρίξει στη συνέχεια το “μπαλάκι των ευθυνών” στην ελληνική κυβέρνηση, σημειώνοντας ότι “στην Ελλάδα εναπόκειται να εξασφαλίσει την τήρηση των υποχρεώσεών της όσον αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματα”.
Καταλήγοντας στην απάντησή του ο ευρωπαίος Επίτροπος, αντί να κάνει αυτοκριτική για τα αποτελέσματα που έχουν οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται στην Ελλάδα στους εργαζόμενους και την κοινωνία, δικαιολογεί τα μέτρα των Μνημονίων, λέγοντας ότι “κατά τον σχεδιασμό του προγράμματος λήφθηκε εναργώς υπόψη η ανάγκη να διασφαλιστεί ο δίκαιος χαρακτήρας της διαδικασίας προσαρμογής, μέσω της προστασίας των ομάδων χαμηλών εισοδημάτων”.

Ακολουθούν η πλήρης ερώτηση και απάντηση:

Ερώτηση προς την Επιτροπή

Georgios Katrougalos (GUE/NGL), Dimitrios Papadimoulis (GUE/NGL), Kostadinka Kuneva (GUE/NGL), Emmanouil Glezos (GUE/NGL), Kostas Chrysogonos (GUE/NGL) και Sofia Sakorafa (GUE/NGL).

Θέμα: Έκθεση εμπειρογνώμονα των ΗΕ για την προσβολή ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα ως απόρροια της εφαρμογής μέτρων λιτότητας.

Πρόσφατη έκθεση του ειδικού εισηγητή των ΗΕ Cephas Lumina (Report on the effects of foreign debt and other related international financial obligations of States on the full enjoyment of all human rights, particularly economic, social and cultural rights, Addendum, Mission to Greece, UN A/HRC/25/50/Add.1) διαπιστώνει ότι τα μέτρα λιτότητας που λαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής υποβαθμίζουν την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων που προστατεύονται από Διεθνείς Συμβάσεις των ΗΕ, αλλά και από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ.
Η Έκθεση συστήνει στους δανειστές (άρα και την ΕΕ), μεταξύ άλλων: α) να μην παρέχουν βοήθεια υπό όρους άσκησης παρεμβατικών και ταπεινωτικών πολιτικών που υπονομεύουν την ανάπτυξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα· β) να συμπεριλάβουν τη μείωση της ανεργίας και της φτώχειας ως μετρήσιμους στόχους στο πρόγραμμα προσαρμογής· γ) να διασφαλίσουν τη διαφάνεια στις διαπραγματεύσεις.

 

Με αυτά τα δεδομένα, ερωτάται η Επιτροπή:

 

1.Πώς σχολιάζει τις θέσεις της Έκθεσης ως προς την παραβίαση δικαιωμάτων και από όργανα της ΕΕ και τις ανωτέρω συστάσεις που απευθύνονται και σε αυτήν;

2.Τι προτίθεται να πράξει για να παύσει η παραβίαση των δικαιωμάτων στην Ελλάδα, στο πλαίσιο των υποχρεώσεών της από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων;

 

Απάντηση του κ. Katainen εξ ονόματος της Επιτροπής (17.9.2014)

 

Η Επιτροπή έχει δεσμευθεί να εξασφαλίσει ότι, κατά την εφαρμογή του δικαίου της ΕΕ, θα γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα που κατοχυρώνει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Όσον αφορά, ωστόσο, τα προγραμματικά έγγραφα, δεν πρόκειται για ενωσιακό δίκαιο, αλλά για μέσα που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της: υπό την έννοια αυτή δεν μπορεί να γίνει επίκληση του Χάρτη, ενώ στην Ελλάδα εναπόκειται να εξασφαλίσει την τήρηση των υποχρεώσεών της όσον αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει αποφανθεί ότι τα μέτρα που ελήφθησαν από τις ελληνικές αρχές, δεν παραβιάζουν τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η Επιτροπή έχει πλήρη επίγνωση της δύσκολης κοινωνικής κατάστασης στην Ελλάδα και το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην απασχόληση και τις κοινωνικές πολιτικές για την αντιμετώπιση του προβλήματος . Κατά τον σχεδιασμό του προγράμματος λήφθηκε εναργώς υπόψη η ανάγκη να διασφαλιστεί ο δίκαιος χαρακτήρας της διαδικασίας προσαρμογής, μέσω της προστασίας των ομάδων χαμηλών εισοδημάτων. Το πρόγραμμα αποδίδει ιδιαίτερη έμφαση στις μεταρρυθμίσεις για τη δημιουργία βιώσιμης ανάπτυξης και απασχόλησης, ενώ περιλαμβάνει πολιτικές που αποσκοπούν στην αύξηση της αποτελεσματικότητας των δικτύων κοινωνικής ασφάλειας, τη διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής των παροχών ανεργίας για τους μακροχρόνια άνεργους, καθώς και την πρόσβαση των ανασφάλιστων στις υπηρεσίες υγείας. Επιπλέον, δρομολογείται πρόγραμμα ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, σε πιλοτική βάση. Το εν λόγω πρόγραμμα θα αρχίσει το 2015 και θα επεκταθεί σταδιακά σε ολόκληρη τη χώρα. Όσον αφορά την ανεργία, έχουν ήδη θεσπιστεί προγράμματα που χρηματοδοτούνται από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ για την πρόσληψη νέων και μακροχρόνια άνεργων.

olympia spyr

 

ΥΓ του blog: Αυτά κι άλλα χειρότερα κι όμως οι υπεύθυνοι είναι ακόμα εδώ. Συνεχίζουν να διαχειρίζονται τις τύχες μας. Συνεχίζουν να μας κυβερνάνε με τον ίδιο εγκληματικό τρόπο. Συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν απροκάλυπτα κι ωμά. Συνεχίζουν να διεκδικούν  ξανά την ψήφο μας κι ενδέχεται να την ξαναπάρουν. Συνεχίζουν να μας περνάνε για τα μεγαλύτερα πρόβατα που έχει βγάλει ποτέ η ιστορία, ιδιαίτερα του ελληνικού έθνους ακόμη και του νεωτέρου μόλις 50 χρόνια πριν. Κι εμείς; Εμείς συνεχίζουμε να "ενημερωνόμαστε" από τα κανάλια της διαπλοκής και τους διαδικτυακούς τόπους της εξαγορασμένης απάτης. Εμείς συνεχίζουμε να απέχουμε απ' οποιαδήποτε δράση στο δρόμο γιατί είναι 'εξτρεμιστική', 'κομματικά καθοδηγούμενη' ή 'αδιέξοδη'. Τι κι αν κάποιος είπε 'καλύτερα να αγωνίζεσαι μάταια, παρά να ζεις μάταια. Άτοπο. Εμείς συνεχίζουμε να 'αγωνιζόμαστε' δονκιχωτικά και εξοντωτικά σε καθημερινή βάση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εμείς συνεχίζουμε να γκρινιάζουμε σε στενό οικογενειακό κύκλο και να βροντοφωνάζουμε ανέξοδες απειλές για το μέλλον.  Που 'σαι Ρήγα να μας δεις και Θόδωρε να μας θαυμάσεις. Ακόμα κι ό ύμνος του ΕΛΑΣ θα έπρεπε ν' αλλάξει στις μέρες μας. Θα μπορούσε να γίνει "Με το computer μου μπροστά μου / σε πολυθρόνες, couch's και χαλιά / της επανάστασης ανοίγω δρόμους / της κάνω like να περνά...". Οι νέοι που πήραν χαμπάρι νωρίς την υπόθεση την έκαναν για να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη σ' άλλες πολιτείες αλαργινές. Όσοι συνειδητοποιούν το αδιέξοδο πέφτουν από τον Ζάλογγο της πολυκατοικίας τους κι οι υπόλοιποι αφασικά μετέωροι νομίζουν ότι ζουν κι ας έχουν πεθάνει. «Δὲν ξέρω δῶ ποιὸς εἶναι τώρα ὁ τόπος / δὲ ξέρω ποιὸς χαράζει τοὺς σταυρούς / κι ὅλα τὰ πράγματά μου ἔμειναν ὅπως / νά ῾χω πεθάνει πρὶν ἀπὸ καιρούς.» (Κώστας Καρυωτάκης ‘Όλα τα πράγματα μου’)

H ανεξαρτησία της Σκωτίας και ο Παναμάς.

Σε λίγες ώρες θα ξέρουμε αν η Σκωτία θα ανεξαρτητοποιηθεί ή θα παραμείνει στο Ηνωμένο Βασίλειο (το άρθρο γράφτηκε πριν το δημοψίφησμα αλλά η ιστορική του αξία παραμένει).

Δεν υπάρχουν exit polls οπότε θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι αύριο το πρωί για το αποτέλεσμα (Ξέρουμε ότι οι Σκωτσέζοι είπαν ΝΑΙ στην ένωση).

Όμως, μια που πολλά έχουν γραφτεί το τελευταίο διάστημα, και με αφορμή το δημοψήφισμα, ας πάμε 315 χρόνια πίσω και ας θυμηθούμε πως η προσπάθεια των Σκωτσέζων να γίνουν αποικιακή δύναμη με το να αποικίσουν τον Παναμά, τους έσπρωξε τελικά την στην αγκαλιά της Αγγλίας.

Ο 17^ος αιώνας ήταν πολύ δύσκολος για την οικονομία του βασιλείου της Σκωτίας.

Από την μία οι εμφύλιες διαμάχες και οι κακές σοδιές προς το τέλος του αιώνα, και από την άλλη οι ναυτικοί περιορισμοί των Εγγλέζων με το NavigationAct, είχαν δημιουργήσει ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τους Σκωτσέζους.

Η καταρρέουσα οικονομία δυνάμωσε τις φωνές στο εσωτερικό από συγκεκριμένα συμφέροντα που έβλεπαν θετικά μια ένωση με την Αγγλία, που εκείνη την εποχή μαζί με τους Ολλανδούς, κυριαρχούσε στο παγκόσμιο εμπόριο.

Οι Σκωτσέζοι στην προσπάθεια τους να μιμηθούν τους Εγγλέζους και την “Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών”, ιδρύουν το 1695 την “Company of Scotland” και με Σκωτσέζικα κεφάλαια τον Ιούλιο του 1698, πέντε καράβια με 1200 Σκωτσέζους ξεκινούν να αποικίσουν το Darién στον Παναμά.

Όμως όλα πάνε στραβά.

Οι άποικοι αντιστέκονται στις επιθέσεις των Ισπανών, αλλά τελικά τους νικούν οι ασθένειες και η τροπική ζούγκλα, και αποχωρούν.

Το 1699 ξαναπροσπαθούν, αυτή την φορά με 4 καράβια και 1300 Σκοτσέζους, αλλά δέχονται επίθεση από ισχυρές Ισπανικές δυνάμεις.

Ο  Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας-Σκωτίας, που εκείνη την εποχή είναι σε πόλεμο με την Γαλλία, αρνείται να τους βοηθήσει για να μην διαταράξει τις σχέσεις του με τους Ισπανούς, και έτσι οι Σκωτσέζοι παραδίνονται και εγκαταλείπουν την περιοχή οριστικά.

Η απόπειρα των Σκωτσέζων να γίνουν αποικιακή δύναμη, όχι μόνο απέτυχε παταγωδώς αλλά ήρθε την χειρότερη στιγμή.

Εξαφάνισε μεγάλο μέρος του εθνικού πλούτου μιας χώρας με ρημαγμένη οικονομία, και εξανέμισε περιουσίες αριστοκρατών, μεγαλοκτηματιών, εμπόρων κλπ, οι οποίοι αργότερα θεώρησαν ότι η καλύτερη λύση για να μειώσουν τις απώλειες τους από την περιπέτεια στον Παναμά, θα ήταν η ένωση με την Αγγλία…

Το 1707 με τις Πράξεις της Ένωσης, Αγγλία Σκωτία και Ιρλανδία ενώνονται και δημιουργούν το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ με το άρθρο 15 του συμφώνου χορηγούνται 398.000 λίρες Αγγλίας, (The Equivalent) με το 60% περίπου του ποσού να πηγαίνει στους μετόχους της Company of Scotland …

Βλέπουμε λοιπόν ότι η οικονομία ήταν ο κύριος παράγοντας στην ένωση, και από ότι φαίνεται θα παίξει κυρίαρχο ρόλο και στο σημερινό δημοψήφισμα...

Το Λονδίνο απειλεί ανοικτά την Σκοτσέζικη οικονομία, ενώ κάποιες πολυεθνικές απειλούν να αποχωρίσουν από την χώρα.

Μία από αυτές που απειλεί να φύγει είναι και η RBS (Royal Bank of Scotland) που κατά τραγική σύμπτωση ιδρύθηκε το 1727 από πρώην μετόχους της Company of Scotland, δηλαδή τους υπεύθυνους της εκστρατείας στον Παναμά που κατάστρεψε τότε την οικονομία της Σκωτίας …

Το έχουμε ξαναπεί, η ιστορία πολύ συχνά επαναλαμβάνεται ως φάρσα…  

jungle-report.blogspot.gr

O Κυνικός κ. Επίτροπος

 

Posted by Alexandros Raskolnick

Ένα από τα θέματα των ημερών που εκτιμώ ότι ασφαλώς θα προβληματίσουν και ότι θα δώσουν τροφή στις συζητήσεις μας, είναι η απάντηση που έδωσε ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, για λογαριασμό  του ευρω-ιερατείου, στην ερώτηση των Ευρωβουλευτών του Σύ.Ριζ.Α. αναφορικά με τις ολέθριες επιπτώσεις της εφαρμογής του Μνημονίου στην Ελλάδα. Αντιγράφω το ρεζουμέ της απάντησης του κ. Επίτροπου: “στην Ελλάδα εναπόκειται να εξασφαλίσει την τήρηση των υποχρεώσεών της όσον αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματα”. 

Επαρκεί αυτή η απάντηση για να πάρουν φωτιά τα πληκτρολόγια και να πυρώσουν οι κονδυλοφόροι κατά της αναισθησίας, της αναλγησίας, της σκληρότητας και της μοχθηρίας του ευρω-ιερατείου. Τα «κοσμητικά» επίθετα της Ελληνικής γλώσσας είναι, δόξα τω Θεώ, ατέλειωτα και όρεξη να έχομε να γράφομε.

Όμως εμένα που μ' αρέσει να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ και μαζί να ρωτήσω και τη δική σου γνώμη, αντιμνημονιακό μου πληκτρολόγιο. Θέλω να μου πεις τι θα έκανες εσύ, αν ήσουν στη θέση του κ. Επιτρόπου. Ναι, αυτού του απαίσιου ανθρώπου, ναι, αυτού του άσπλαχνου που κάνει  τη δουλειά του αδιαφορώντας για τη φρίκη που ζούμε, ναι, αυτού που είναι διορισμένος από τα lobbies που τον τοποθέτησαν εκεί για να προασπίζεται πρωτίστως και κατά προτεραιότητατα συμφέροντα των αφεντικών του.

Τι θα έκανες εσύ αν είχες απέναντί σου μια κυβέρνηση και συνακόλουθα μια κοινωνία της σφαλιάρας;

Μια κοινωνία της ηθικής παρακμής και της αβελτηρίας; Μια κοινωνία που ανέχεται να κλείνουν τα σχολεία της και να καταρρέουν τα νοσοκομεία της, όταν οι πολιτικοί της ταγοί (sic) έχουν στα συρτάρια τους 65 –και βάλε- λίστες με τα ονοματεπώνυμα όλων των τρωκτικών του δημόσιου πλούτου μας, από τους δισεκατομμυριούχους της αρπαχτής του Χρηματιστηρίου μέχρι τα πρωτοκλασάτα αρπακτικά του πολιτικού, του εκδοτικού και του επιχειρηματικού κατεστημένου της χώρας, χωρίς να τις αξιοποιούν; Πες μου, τι θα έκανες;

Πως θα αντιδρούσες εσύ, αν ήσουν ο κ. Επίτροπος και διάβαζες ότι με άνωθεν προφορική εντολή, 6.230 ιδιοκτήτες offshore εταιρειών κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια; 

Πως θα αντιδρούσες εσύ, αν ήσουν ο κ. Επίτροπος  και άκουγες τις δηλώσεις του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης που -τώρα το θυμήθηκε κι αυτός ο αθεόφοβος- δηλώνει ότι βρίσκει τείχος στην προσπάθειά του να ελέγξει τους "επωνύμους"; 

Πως θα αντιδρούσες εσύ, αν ήσουν ο κ. Επίτροπος  και διάβαζες ποιοι κάνουν πάρτι με τις διαβιβαστικές πληρωμές των κουτόφραγκων για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην Ελλάδα;   

Η λίστα με τα κρούσματα της ντροπής μας -γιατί περί της δικής μας ντροπής που ανεχόμαστε ακόμα αυτούς τους άθλιους που μας κυβερνούν, πρόκειται-  είναι μακροσκελής και δεν θέλω να σε κουράζω άλλο και να σε καταχτυπώ αδίκως, γιατί καταλαβαίνεις κι εσύ ότι αν είχες καρδιά, καλό μου πληκτρολόγιο, κι έβαζες το χέρι σου, αν είχες και χέρι δηλαδή, απάνω στην καρδιά σου, θα συμφωνούσες ότι ο απαθής στο δράμα μας κ. Επίτροπος είναι ο τελευταίος που θα έπρεπε να γίνεται αποδέκτης της λαϊκής μας μάνητας.

Τούτων δοθέντων, ευτυχώς που η αξιωματική αντιπολίτευση το κατάλαβε επιτέλους, ότι λεφτά υπάρχουν!

Δεν ξέρω, όμως, αν είναι εξίσου προφανές κι αν έχει επίσης αντιληφθεί η αξιωματική αντιπολίτευση ότι για να επικαλεστεί τις επιταγές του Διεθνούς Δικαίου, όπως σχεδιάζει, πρώτα πρέπει να ξεκινήσει την εκ θεμελίων κατεδάφιση της ελληνικής παράγκας -όταν κι αν πάρει την εντολή.Κι ας γελάτε φίλοι μου, όλοι εσείς, με την επίσκεψη του Αλέξη στο Βατικανό και με την συνάντησή του με «Πάπα των Φτωχών», εγώ συνεχίζω να πιστεύω ότι καλά το ξετυλίγει το story του. Μονάχα μένει να αποδειχτεί αν ο Συ.Ριζ.Α. έχει το σθένος να τα βάλει με αυτούς που ανέκαθεν και χωρίς αισχύνη, βυζαίνουν την Ελλάδα ή αν το αφήγημα τελικά θα εξελιχθεί σε “Success Story-Part II”. Διότι σε αυτήν την δεύτερη εκδοχή, μαύρο φίδι που μας έφαγε, κολοβό και χρυσαυγίτικο∙ αλλά αυτά τα έχομε ξαναπεί.  

Υ.Γ. Ο φοροφυγάς που για ανταμοιβή πήρε το χαρτοφυλάκιο του υφυπουργού Ανάπτυξης, θεωρεί ότι το γάλα δεν είναι ακριβό και αρκείται σε εκκλήσεις προς τις γαλκτοβιομηχανίες. Ακούς Μαρία μου? Χειρότερος κι από τον προηγούμενο είναι ετούτος ο μασκαράς!

Το κολάζ είναι από την ΟΚΤΑΝΑ

my-pillow-book.blogspot.gr

Δεν λες κουβέντα

Αννίτα Λουδάρου

 

Δεν υπάρχει πλέον άνθρωπος που να μην νιώθει ανασφάλεια, απογοήτευση, θυμό  , φόβο. Ζήσαμε δεκαετίες ανάμεσα σε κρυφά σκάνδαλα, παθολογικές καταστάσεις , αυτοκαταστροφικές επιλογές. Χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, γραφειοκρατεία μέχρι τελικού ροκανίσματος της οποιασδήποτε διάθεσης ανάπτυξης, κατασπατάλιση και υπεξαίρεση των χρημάτων που αφορούσαν στις κοινωνικές παροχές, πλήρης αναξιοκρατία, παρασκήνιο και είναι ατελείωτος ο κατάλογος....
Κατασκευάσαμε μια κοινωνία που αξιολογούσε σαν σημαντικό αυτό που έχεις και όχι αυτό που είσαι. Και τώρα που ήρθε μια άλλη ώρα, να συνειδητοποιήσουμε πως σημασία έχει το τι είμαστε και όχι το τι έχουμε, δεν λέμε κουβέντα. Τι άλλο πρέπει να γίνει έτσι που η κρίση που περνάμε να γίνει αφορμή για να αλλάξουμε σελίδα; Τ ι μας κάνει να περιμένουμε την σωτηρία να έρθει από κάπου μακριά; H νοοτροπία μας.
Η συλλογική δραστηριότητα, η κατανόηση και η αποδοχή του συνανθρώπου μας, η δημιουργία και η διατήρηση καλών ανθρώπινων σχέσεων που θα μας δίνουν χαρά, η συνέπεια, η ευγένεια, η αλληλεγγύη, η αυτοεκτίμηση δεν είναι έμφυτα χαρακτηριτικά. Είναι ικανότητες που καλλιέργούνται στην διάρκεια της ζωής μας . Δεν μας χαρίζονται, αποκτιούνται . Αυτά είναι η νοοτροπία μας.
Μήπως  ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε πως άλλος είναι ο δρόμος για να ικανοποιηθούν οι  ανάγκες μας για εργασία, προοπτική, δικαιοσύνη; Δεν έρχονται έτσι τα εσωτερικά καλοκαίρια. Μια τέτοια συνειδητοποίηση θα ήταν ένα τεράστιο επαναστατικό βήμα γιατί πυρπολεί ολόκληρο το πολιτικό οικοδόμημα. Ένα οικοδόμημα που για δεκαετίες πολιτεύεται φορώντας μια την καλή και μια την ανάποδη της ίδιας  όμως φορεσιάς με μοναδικό στόχο να κερδίσει και να διατηρηθεί στην εξουσία.
Σε σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες σε κάθε χώρο αποφάσεων και δημιουργικής  αντιπαράθεσης, η λερναία ύδρα του πολιτικού σκηνικού πνίγει κάθε προσπάθεια αλλαγής νοοτροπίας.
Σε όλα αυτό δεν λέμε κουβέντα. Απελπιζόμαστε, τους ξαναψηφίζουμε και ξανά ο ίδιος φαύλος κύκλος.Ρουσφετοραγιάδες. Προσωπικά έχω βαρεθεί τελείως τις στείρες κριτικές και την εξίσωση της πρόσκαιρης παροχής με την ουσιαστική πρόταση. Όλο και περισσότερο κάθε μέρα απομακρυνόμαστε από μια αλλαγή που θα έρθει με τους αγώνες μας. Όλο και περισσότερο η   αλλαγή νοοτροπίας θεωρείται στην καλύτερη περίπτωση ως ουτοπική επιθυμία και άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε. Και εξακολουθούμε να περιμένουμε έναν Σαμάνο για να σωθούμε από θαύμα.
Κάποιοι λένε πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν . Άλλοι πως γεννιόμαστε με τον χαραχτήρα μας. Δεν ισχύουν αυτά. Με προσπάθεια, αγώνα και χρόνο ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του και αλλάζει Κατ΄επέκταση και η νοοτροπία ενός λαού.Η συμπεριφορά της ενήλικης ζωής έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία και αυτό πλέον καλούμαστε τουλάχιστον να το μάθουμε και να το αποδεχθούμε. Αγνοώντας αυτή την πραγματικότητα δεν μπορούμε να περιμένουμε ν΄αλλάξει τίποτα στην κοινωνία μας αφού θα εξακολουθήσουμε να είμαστε και να  γεννάμε συναισθηματικά ανώριμους ανθρώπους. Όλοι μαε έχουμε παραδείγματα στον προσωπικό μας κοινωνικό κύκλο, στον επαγγελματικό και οπουδήποτε αλλού οι ανθρώπινες σχέσεις βουλιάζουν μέσα σε ακατανόητες δυσκολίες και απωθημένα συναισθήματα. Γιατί να  μην είμαστε εμείς που θα κάνουν την αρχή σε θα διεκδικήσουμε μια ουσιαστική αλλαγή;
Το ουσιαστικό εμπόδιο στην αλλαγή νοοτροπίας παραμένει πως αυτή δεν δρομολογείται ποτέ. Ίσως γιατί εμείς οι ίδιοι την φοβόμαστε, ίσως γιατί εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε και δεν αποδεχόμαστε την τεράστια σημασία που έχουν τα συναισθήματα προκειμένου να γνωρίσουμε και να βελτιώσουμε τον εαυτό μας  και παραμένουμε οπαδοί μιας στείρας λογικής . Μιας λογικής που τις περισσότερες φορές την χρησιμοποιούμε για να καλύψουμε τις ανάγκες και τους φόβους μας. Η υπερβολική εκλογίκευση όμως είναι ενταφιασμός σε υγρές φυλακές. Εκεί που οι ουσιαστικές ανάγκες του ανθρώπου μένουν πάντα στα αζήτητα. Η αλλαγή νοοτροπίας θα βοηθούσε την κοινή γνώμη να στραφεί προς νέα ουσιαστική κατεύθυνση κοινωνικής προόδου και ευημερίας. Αναγκαστικά θα συμβάδιζε και η πολιτεία. Είτε γιατί θα είχε κατανοήσει την καινούργια απαίτηση και διεκδίκηση της κοινωνίας είτε για την πατροπαράδοτη αναζήτηση ψηφοφόρων.
Η αλλαγή νοοτροπίας δεν μπαίνει ποτέ σε κανένα τραπέζι. Όπως δεν μπαίνει και η ριζική αλλαγή του εκπαιδευτικού μας συστήματος με στόχο τον άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες. Κανείς δεν λέει κουβέντα. Σκεπτόμενοι άνθρωποι υπάρχουν. Πολύ φοβάμαι όμως πως ακόμα και αν κρατούν κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα βρίσκονται για τα καλά στην αφάνεια.  Χρειάζεται να πιστέψουν στον εαυτό τους και στην ιδέα πως μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές. Τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.

Φωτογραφία Tommy Ingberg

ostria-gr.blogspot.gr

Με την πολιτική φυσική τα βάζει το καθεστώς διαπλεκόμενης πτώχευσης και κινδυνολογεί ανερμάτιστα…

 

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος *

 

Mε την βοήθεια του Θεού της δεξιάς και με την επίκληση Εκείνου για την σωτηρία των προνομιούχων πασόκων, δεν γνωρίζω τί είδους πολιτική εκτροπή θα μπορούσες να πετύχεις ακριβώς σήμερα στην Ελλάδα, αλλά σε κάθε περίπτωση αποκλείεται να ανατρέψεις την πολιτική φυσική!
Εμείς οι κονστρουκτιβιστές - όπως ίσως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης των σημειωμάτων μου – είμαστε αφάνταστα προσγειωμένοι άνθρωποι. Δεν υπάρχει ρομαντισμός στον κονστρουκτιβισμό, μόνον κοινωνικός πραγματισμός και έρωτας με το... χάος. Το χάος είναι ο νόμος της φύσης, όπως η κρίση με την ύφεσή της ο κανόνας της πολιτικής οικονομίας του καπιταλισμού.
Η σύγχρονη αντιδογματική αριστερά χρησιμοποιεί κοσμοαντιληπτικώς την βιο-οικονομία και την βιο-πολιτική για να δώσει ζωή στη σχέση «κεφάλαιο-εργασία» και έτσι ζωή σε μια ημιθανή κοινωνία σαν την ελληνική, η οποία είναι εγκλωβισμένη στην διαχείριση ενός νεκρού πράγματος που είναι το χρηματικώς - και τεχνητώς - αποδυναμωμένο, εξαιτίας της διαδικασίας συντεταγμένης χρεοκοπίας, κεφάλαιο.
Αυτό το αποδυναμωμένο κεφάλαιο, που αποτελεί εμπόδιο για την ανάπτυξη  επιχειρείται να ισχυροποιηθεί, κατά την δεύτερη φάση του προγράμματος προσαρμογής της τρόικας, που διερχόμαστε αυτή την περίοδο, εις βάρος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Αυτή είναι η «ευλογημένη» από τον Θεό των κυρίων Σαμαρά και Βενιζέλου πολιτική, της οποίας ο επιδιωκόμενος πραγματικός σκοπός (: η αντιμετώπιση των τάσεων κοινωνικής αναρχίας, εξαιτίας της οικονομικοθεσμικής απορρύθμισης, δια της οικονομικής αναρχίας που βασίζεται στην εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση του κράτους), συγχέεται αδιάκοπα με το εμπόδιο που σταματά την πραγματοποίησή του…
Ποιό είναι το ουσιαστικό εμπόδιο; Ο άνθρωπος στην Ελλάδα, η ανθρώπινη ύπαρξη με σύγχρονους όρους ευημερίας και το φυσικό του περιβάλλον, αγαπητέ αναγνώστη.
Η πολιτική οικονομία της συγκυβέρνησης δεξιών, κεντροδεξιών και κεντροαριστερών αποτελεί μια απέλπιδα προσπάθεια να επιτευχθεί λογιστική ισορροπία μεταξύ αξιών-κόστους που αφορά στην άψυχη διάσταση του υποτιμημένου κεφαλαίου στην πατρίδα μας. Και γιατί την αποκαλώ «απέλπιδα»; Διότι, απλώς σήμερα, μετά από τόσα χρόνια ύφεσης, παραγωγικής απορρύθμισης, αποεπένδυσης και αποστράγγισης της ρευστότητας, δεν μπορεί να αποκατασταθεί αυτή η ισορροπία χωρίς την μεθοδολογία του Τζων Μέυναρντ Κέυνς. Δηλαδή, ακόμη και μία επιφανειακή, λιγότερο εντροπική, αλλά σίγουρα εντροπική ισορροπία στο πλαίσιο των νεκρών πραγμάτων, με την αποκατάσταση του μηχανισμού παραγωγής κερδών, θα απαιτούσε μια σαφώς κεϋνσιανή ρύθμιση, που αποτελεί μια ανάποδη διαδικασία από εκείνη τη νεοφιλελεύθερη που δοξάζει και ακολουθεί η ευρισκόμενη σε αδιέξοδο συγκυβέρνηση.
Μου αρέσει που αυτός ο απίθανος τύπος (Καρακούσης Αντώνης, του «βήματος»), καλλιεργώντας μια βλακώδη προπαγάνδα κινδυνολογίας, μετά το έξυπνο παιχνίδι με το «κοστολογημένο πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ - το οποίο έπαιξε η ηγεσία του για να αποσυντονίσει εντελώς την κυβερνητική διαπλοκή - θέτει το νέο δίλημμα: συνέχιση της τετραετούς προσπάθειας της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή πολεμική οικονομία!!!
Όχι, δεν μπορεί, είναι είτε μεθυσμένοι, είτε ηλίθιοι! Τις κοινωνικές επιπτώσεις μιας πολεμικής οικονομίας βιώνει η Ελλάδα επί μια εξαετία και αυτός ο δυστυχής, παρότι επανειλημμένως έχει αναφερθεί στα χαρακτηριστικά αυτής της «πολεμικής οικονομίας», κινδυνολογεί τώρα, προδηλώνοντας πως αν πέσει η συγκυβέρνηση και έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα, η χώρα θα εισέλθει στη φάση της «πολεμικής οικονομίας» και θα απομακρυνθεί «το φως στο τούνελ» της ανάπτυξης, αν δεν σβήσει εντελώς!
Αφού το καθεστώς στην Ελλάδα, φρόντισε να τα βάλει με όλες σχεδόν τις κοινωνικές ομάδες, εκτός από την διαπλοκή ασφαλώς, τώρα τα βάζει με την πολιτική φυσική και κινδυνολογεί ανερμάτιστα… Είναι πολιτική φυσική ο  κεϋνσιανισμός, όπως είναι πολιτική φυσική η ανατροπή των πολιτικών δυνάμεων που προκάλεσαν ένα τεράστιο Κοινωνικό Ζήτημα στη χώρα, κυρίες και κύριοι της πολιτικής διαστροφής και όχι της πολιτικής οικονομίας!  
Είναι ζήτημα ισορροπίας η απομάκρυνση από την κυβερνητική εξουσία αυτών που προκάλεσαν πρώτα μια οικονομική φούσκα - σε μια μάλιστα χώρα άκρως πελατειακή και με δραματικώς στρεβλή παραγωγική ανάπτυξη - για να διαχειριστούν στη συνέχεια οι ίδιοι την βίαιη αντιστροφή του οικονομικού κύκλου, που συμπίπτει με την έννοια της «πολεμικής οικονομίας», προκαλώντας ένα τεράστιο κοινωνικό ζήτημα, δια της συντεταγμένης πτώχευσης με μεγάλη εσωτερική υποτίμηση…
Είναι ζήτημα πολιτικής και οικονομικής ισορροπίας, ακόμη και με την στενή και αντι-βιοοικονομική έννοια της σχέσης «αξία-κόστος». Είναι ζήτημα πολιτικής φυσικής η περιθωριοποίηση των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας για να περάσουμε στην Τέταρτη. Μόνον μια πολύ σοβαρή πολιτική ανωμαλία θα μπορούσε να καθυστερήσει / να εμποδίσει συγκυριακά το φυσικό φαινόμενο της πολιτικής εξέλιξης στην Ελλάδα και την απολύτως φυσιολογική/διορθωτική κοινωνικοοικονομικώς δράση της σοσιαλ-δημοκρατίας στο πλαίσιο των αρχών «Keynes-Beveridge».
Προσοχή, δεν υποστηρίζω πως μια τέτοια δράση από μια κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετώπιζε αυτόματα το δομικό αναπτυξιακό πρόβλημα της Ελλάδας, ούτε καν ριζικά το δραματικό ζήτημα της ανεργίας. Προφανώς η οργανική, δομική ανεργία που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο καπιταλισμό έχει αίτια που συνδέονται με το αντι-βιοοικονομικό μοντέλο παραγωγής και όχι απλώς με την ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, όπως πιστεύουν οι λενινιστές-μαρξιστές. Μια «Keynes-Beveridge» στρατηγική - όπως μου δόθηκε πολλές φορές η ευκαιρία να αναπτύξω συγκεκριμένα για την ελληνική συγκυρία -  είναι προφανώς μια καπιταλιστική στρατηγική, που έρχεται να αντιμετωπίσει προσωρινά τις τρέχουσες κοινωνικές συνέπειες της πολεμικής οικονομίας του χρηματοκαπιταλισμού, εστιάζοντας στο κέρδος και όχι στο όφελος, με την ευρύτερη κοινωνική του σημασία.  
Ο κεϋνσιανισμός δεν είναι βιο-οικονομία, αν και διαθέτει στοιχεία βιο-πολιτικής. Είναι προσωρινή λύση σε ένα κοινωνικό αδιέξοδο που προκαλεί ο χρηματοκαπιταλισμός όταν βρίσκεται σε πολεμική φάση. Και στην Ελλάδα ο καπιταλισμός βιώνει τα δραματικά αποτελέσματα μιας σημαντικής, αν και όχι πολύ σημαντικής προς το παρόν, διεθνούς κεφαλαιοκρατικής κρίσης, η οποία εμφανίζει χαρακτηριστικά χρηματοπιστωτικού πολέμου. Τα δύο τρίτα της ελληνικής κοινωνίας, βιώνουν τα τραγικά αποτελέσματα αυτού του πολέμου που έπληξε καταστροφικά την ελληνική εθνική οικονομία για τρεις κυρίως λόγους: ήταν η πλέον αντιφατική (φουσκωμένη) οικονομία της ευρωζώνης, από τις πλέον ανορθολογικές παραγωγικά και από τις πλέον ευάλωτες, εξαιτίας της μορφής και της διάστασης του εξωτερικού δανεισμού της. Επιπλέον, στη χώρα μας η κυρίαρχη αστική τάξη ήταν - και είναι ασφαλώς - υπερβολικά κρατικοδίαιτη, αντιπαραγωγική και ηθικά …άστα να πάνε στο διάβολο!
Ο κεϋνσιανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είναι μέρος μιας γενικότερης πολιτικής φυσικής που αφορά στην κοινωνική και οικονομική ισορροπία της Ελλάδας. Μια αναγκαία τόσο για την κοινωνία, όσο και για την εθνική οικονομία, την αγορά και την ΕΕ προσωρινή λύση, αν κάποιος θεωρήσει πως δεν υπάρχει ζήτημα επανάστασης ή φασιστικής χούντας για την σημερινή Ελλάδα. Η βιο-οικονομία είναι γνήσια εναλλακτική πολιτική, ενώ παραπέμπει σε μια αυθεντική εναλλακτική ηγεμονία, ενώ ο κεϋνσιανισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια διαδικασία «πρώτων βοηθειών» στην καπιταλιστική μας κοινωνική ανάπτυξη, αφάνταστα επείγουσα στη σημερινή ελληνική συγκυρία.
Το σκαρίφημα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί απλώς το «κουτί των πρώτων βοηθειών» για την σοβαρά τραυματισμένη ελληνική κοινωνία και αγορά. Και εγώ, όπως ξέρεις ήδη αναγνώστη μου, δεν είμαι από αυτούς που επενδύουν στον θάνατο ενός τραυματία, προσβλέποντας στην ανάστασή του, ούτε θα μπορούσα ποτέ να ισχυριστώ αυτό που λένε διάφοροι φουκαράδες από δεξιά και από αριστερά: «ο άθλιος ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύεται πολιτικά το οικονομικό τέλμα της Ελλάδας και το αδιέξοδο εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών»! Είναι και αυτό πολιτική φυσική… ρεαλιστές μου και νεορεαλιστές μου της θεοσοφούσας χρηματαγοράς! Όποιος αγνοεί την πολιτική φυσική… βοήθεια του…  

 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

www.activistis.gr

Ένα Φύσημα!

 

Στον Αστερισμό του Τυμβωρύχου κινείται η θλιβερή κυβέρνηση των εξωνημένων Ολετήρων, ελπίζοντας ότι θα τους σώσει ο Μεγαλέξαντρος, μέσα από τον τάφο της Αμφίπολης.

Διαβάζεις τις δηλώσεις τους και καταλαβαίνεις ότι ο πανικός έχει αρχίσει να παραλύει τα βρώμικα κι αδύναμα μυαλά τους.

Η μια επικρίνει τους Έλληνες που επένδυσαν τις οικονομίες τους στο πατρογονικό όνειρο για ένα κεραμίδι στο κεφάλι. Ο άλλος «τιτιβίζει» σαν αφιονισμένος παπαγάλος με το νέο του επιχείρημα: «Τώρα που μειώνονται οι αυτοκτονίες τί θα πουν οι κατ' επάγγελμα λαϊκιστές;»  

O κατάλογος με τα επεισόδια που... τεκμηριώνουν τον αβδηριτισμό των γελοίων που μας κυβερνούν, κάθε μέρα μεγαλώνει και δημιουργείται η χιονοστιβάδα που θα τους καταπιεί. 

Η Πολιτεία τους έχει γίνει συνώνυμο της ανικανότητας στη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων, της ακρισίας, της κενοδοξίας, της εγκληματικής αφέλειας και της καταστροφικής μωρίας. 

Αλλά ταυτόχρονα ενισχύεται και το θράσος τους και γίνονται όλο και πιο απρόβλεπτοι, έτσι που διαισθάνονται τις αναπαυτικές τους πολυθρόνες να τρίζουν επικίνδυνα κάτω από το βάρος των πράξεων και των παραλείψεων τους και καταλαβαίνουν ότι ο χρόνος της δωρεάν σίτισής τους στο Πρυτανείο δεν ήταν ισόβιος, αλλά πεπερασμένος και  -ακόμα χειρότερα- διαισθάνονται το οριστικό τους τέλος που είναι πολύ κοντά. 

Τα κρούσματα της ανικανότητάς τους πληθαίνουν, τα κρούσματα της γελοιότητάς τους, πολλαπλασιάζονται πια με καταιγιστικούς ρυθμούς  

Τα δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο, που πιστοποιούν το επερχόμενο "άδειασμα" από τους πάτρωνές τους, πληθαίνουν κι αυτά με καταιγιστικούς ρυθμούς και το ένα πίσω από το άλλο, σιγά-σιγά υπερκεράζουν την άθλια προπαγάνδα των εθνικών εργολάβων που νέμονται ημιπαράνομα τους διαύλους των Μέσων Μαζικού Εμπαιγμού που ελέγχουν.  

Η πολιτική της λιτότητας, την οποία ακολουθεί κατ` εντολή των διεθνών δανειστών η Αθήνα. ώστε να μείνει στο ευρώ, «προκάλεσε στην χώρα την πιο βαθιά και μακρά ύφεση από το τέλος του πολέμου», σημειώνει σε κύριο άρθρο της η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt.    

Το άθλιο πρόγραμμα προσαρμογής και η αθλιότερη εκτέλεσή του, είναι πια στοιχεία τόσο προφανή που είναι αδύνατο να κρυφτούν περισσότερο κάτω από το χαλί.

Ένα φύσημα αρκεί, για να τους πάρει και να τους σηκώσει ο γέρος Διάολος! Μόνο που πρέπει να φυσήξουμε όλοι μαζί! 

raskolnick.soup.io