Η πύρινη λαίλαπα δεν είναι φυσικό φαινόμενο, όπως διατυμπανίζουν τα εξωνημένα μίντια.
Έχουν ανθρωπογενή αιτία. Είναι μία αντίδραση της φύσης στην πίεση που υφίσταται από τον άνθρωπο, που δεν της δίνει το χρόνο για να αναπαραχθεί.
Όπως επισημαίνει στην Le Monde, η γεωγράφος Magali Reghezza-Zitt, μέλος του Ύπατου Συμβουλίου για το Κλίμα (HCC):
«Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι ο ρυθμός είναι πολύ γρήγορος… τα οικοσυστήματα υφίστανται σοβαρή πίεση.».
Πρόκειται γι’ αυτό που ο Ιμάνουελ Βαλερστάιν αποκαλούσε πρόβλημα του «φυσικού ορίου του ρυθμού με τον οποίο το κεφάλαιο μπορεί να συσσωρεύεται».
Γι’ αυτό απαιτείται μείωση του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης ώστε να δοθεί ο χρόνος στη φύση να αναπαραχθεί.
Όμως το κεφάλαιο σήμερα έχει ξεχάσει να σταματά. Δεν έχει φρένο, έχει μόνο γκάζι, και αναπτύσσει μία ξέφρενη συνεχή επιτάχυνση που έχει ως στόχο την μεγιστοποίηση του ποσοστού κέρδους, την όλο και μεγαλύτερη συσσώρευση.
«…κάποια στιγμή η φύση ωθείται στα όριά της. Γι' αυτό πρέπει να …αγωνιστούμε για να περιορίσουμε την κλιματική αλλαγή εντός ορίων που δεν θέτουν σε κίνδυνο τη βιοποικιλότητα… και να αναπτύξουμε απαντήσεις για τον περιορισμό των επιπτώσεων όσο το δυνατόν περισσότερο, προστατεύοντας τους πιο αδύναμους, που είναι ήδη τα θύματα.”, σημειώνει η Magali Reghezza-Zitt.
Έχει δίκιο η γεωγράφος. Βλέποντας τη φωτιά στην Πεντέλη, αν και οφείλω να παρατηρήσω ότι η φωτιά δεν κάνει ταξικές διακρίσεις, παραδόξως τα περισσότερα σπίτια που καίγονται, είναι φτωχόσπιτα.
Πέρα από την παρατήρηση αυτή, η Γαλλίδα γεωγράφος τονίζει ότι συνηθίζουμε: «Σήμερα, βλέπουμε την ανάπτυξη ενός εφησυχασμού σχετικά με την κλιματική κρίση: δεν αρνούμαστε πλέον το πρόβλημα, αλλά το ελαχιστοποιούμε».
Είναι αλήθεια. Κάθε χρόνο καιγόμαστε στην Ελλάδα. Πέρυσι ήταν η Βόρεια Εύβοια και η Ανατολική Αττική, φέτος το Ρέθυμνο και η Πεντέλη. Σε λίγο, το πρόβλημα θα το έχουν μόνο όσοι χάνουν τα σπίτια τους. Αυτοί θα οδύρονται, κάποιοι θα αυτοκτονούν κι εμείς θα οργιζόμαστε από τους καναπέδες και θα συμπονούμε για λίγο, όσο οι προβολείς της τηλοψίας θα είναι ανοιχτοί. Αυτοί εξάλλου ορίζουν τι βλέπουμε!
Μέχρι βέβαια να καεί και το δικό μας σπίτι! Μέχρι να καταστραφεί ολοκληρωτικά το «κοινό μας σπίτι», η Γη…
Γι’ αυτό θα ξαναπώ ότι χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο κίνημα της διευρυμένης πολιτικής και κοινωνικής «οικολογίας», που να προτείνει την "επανένταξη" του ανθρώπου στη φύση (από την οποία αποστασιοποιήθηκε κατά την Αναγέννηση, όπως επισημαίνει ο Κ. Παπαϊωάννου), καθώς και ένα περιβαλλοντικό κριτήριο για την συσσώρευση.
Επίσης, στο πεδίο της κουλτούρας της καθημερινότητας, η διευρυμένη πολιτική και κοινωνική οικολογία οφείλει να ανατρέψει το σύστημα των χυδαίων ατομικών συνηθειών, αλλά προπάντων να μας απελευθερώσει από το σύστημα των φόβων και απαγορεύσεων που μας επιβάλλει η σύγχρονη «βιο-εξουσία».
Χρειάζεται ένα παγκόσμιο κίνημα που θα προτείνει και θα επιβάλει τον συγκερασμό της ρυθμισμένης και ελεγχόμενης αγοράς με την οικολογική δημοκρατία, και το οποίο θα έχει ως προμετωπίδα τον «παγκόσμιο ουμανισμό».
Εντέλει, για να σταματήσει η σημερινή καταστροφική πολιτική, όπως επισημαίνει η Ν. Κλάιν, απαιτείται η κάθοδος στους δρόμους του «99%» των ανθρώπων που κατοικούν στον πλανήτη Γη.
Γιατί για να σωθεί πραγματικά η Γη κι εμείς, πρέπει να αλλάξει το σύστημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου