Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας ανησυχεί που ένας πρωτόδικα καταδικασμένος βιαστής ανηλίκων κυκλοφορεί ελεύθερος. Αυτοί δεν είναι όχλος. Και είναι τουλάχιστον ανήθικο την ανησυχία αυτή να την θεωρούν κομματικά υποκινούμενη, όσοι έκαναν προεκλογική σημαία την ανησυχία της κοινωνίας για την ανομία στα Εξάρχεια.
Μαργαρίτα Συγγενιώτου
Να ξεκαθαρίσω κάτι: δεν πιστεύω ότι η κ. Μενδώνη γνώριζε τις δραστηριότητες του Δημήτρη Λιγνάδη όταν τον διόρισε διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου ακυρώνοντας τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για προκήρυξη των θέσεων των καλλιτεχνικών διευθυντών στους πολιτιστικούς οργανισμούς. Αν ήθελε τον Λιγνάδη στη διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου, μπορούσε κάλλιστα να φτιάξει μία επιτροπή που θα της έκανε τη χάρη. Απλή επίδειξη δύναμης ήταν.
Ούτε ο τρόπος που χειρίστηκε την υπόθεση μετά την συνέντευξη του Νίκου Σ. μου δείχνει ότι ήξερε κάτι, ούτε καν εκείνη η συνέντευξη Τύπου στην οποία χαρακτήρισε μεν τον Λιγνάδη «επικίνδυνο άνθρωπο», αλλά σε όλη την υπόλοιπη συνέντευξη στοχοποιούσε τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που μάλιστα οδήγησε τον συνήγορο υπεράσπισης Αλέξη Κούγια να την συμπεριλάβει στα αναγνωστέα της υπεράσπισης.
Θεωρώ ότι όλα αυτά συνάδουν με τον χαρακτήρα της, μην ξεχνάμε ότι έχει μία φοβερή προσαρμοστικότητα, που της επέτρεψε να είναι επί δεκαπέντε χρόνια Γενική Γραμματέας του ΥΠΠΟ με διάφορες κυβερνήσεις και την έφερε στην θέση της εξωκοινοβουλευτικής υπουργού Πολιτισμού. Ένα τόσο αλαζονικό άτομο, που δρα αποκλειστικά με γνώμονα της προσωπική του επιβίωση, δεν θα μπορούσε να παραδεχτεί ποτέ ότι έκανε λάθος.
Έκτοτε, όμως, έγιναν πολλά, με κορυφαίο την πρωτόδικη καταδίκη χωρίς ελαφρυντικά του Δ. Λιγνάδη σε 12 χρόνια φυλάκιση για βιασμούς δύο ανήλικων αγοριών. Ταυτόχρονα το δικαστήριο αποφάσισε, με οριακή πλειοψηφία 4-3 και μειοψηφούντων μίας συνέδρου και δύο ενόρκων, ότι ο Δ. Λιγνάδης πρέπει να αφεθεί ελεύθερος με αναστολή. Λίγο νωρίτερα ο εισαγγελέας είχε ζητήσει να μην δοθεί αναστολή, επειδή δεν έχει πειστεί ότι ο άρτι καταδικασμένος σκηνοθέτης και ηθοποιός δεν είναι επικίνδυνος να τελέσει ξανά τα ίδια αδικήματα, προτάσσοντας ως επιχείρημα την έλλειψη μεταμέλειας κατά την απολογία του, αλλά και την επαναληπτικότητα των αδικημάτων.
Από εκείνη τη στιγμή ο φιλοκυβερνητικός τύπος (aka λίστα Πέτσα) και οι υποστηρικτές της κυβέρνησης έχουν ξεκινήσει μία ανελέητη σταυροφορία δικαίωσης του Δημήτρη Λιγνάδη. Διαβάζοντας το σύνολο της αρθρογραφίας και των δημόσιων τοποθετήσεών τους, θα υπέθετε κανείς ότι ο Λιγνάδης είτε απελευθερώθηκε επειδή αθωώθηκε, είτε ότι είναι αθώος πέρα από κάθε αμφιβολία και το «ατύχημα» που έγινε με την πρωτόδικη καταδίκη του, θα διορθωθεί με βεβαιότητα στο Εφετείο.
Όσοι αναρωτιούνται για την εμφανώς ευνοϊκή μεταχείριση του εκλεκτού της κυβέρνησης βαφτίζονται «όχλος» που δεν έχει δικαίωμα να μιλάει γιατί δεν έχει τις εξειδικευμένες νομικές γνώσεις, ενώ όσοι λίγο καιρό πριν και με αφορμή το απαλλακτικό βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου για την Τουλουπάκη υπεραμύνονταν του δικαιώματος της κοινωνίας να κρίνει τις δικαστικές αποφάσεις, τώρα απαιτούν τυφλό σεβασμό σε αυτές. Μέχρι και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έβγαλε σκληρή ανακοίνωση πλήρως εναρμονισμένη με την κυβερνητική γραμμή λέγοντας ότι δεν θα περάσει ο εκφοβισμός της δικαιοσύνης. Όχι, δεν αναφερόταν στο περιστατικό που ο κ. Κούγιας, προκειμένου να «συνετίσει» την Πρόεδρο κ. Γιούπη, απευθύνθηκε στον Εισαγγελέα που μόλις είχε προτείνει την ενοχή του πελάτη του λέγοντάς του ότι έχει πολλά χρόνια μπροστά του, εκτός αν του συμβεί κανένα απρόοπτο σαν την Τουλουπάκη. Την θεσμική αυτή αντίδραση προκάλεσε η κριτική του κόσμου στις αποφάσεις της κ. Γιούπη.
Και όσο η κοινωνία αναρωτιέται τι κρύβεται πίσω από αυτή την λυσσαλέα υπεράσπιση ενός πρωτόδικα καταδικασμένου βιαστή ανηλίκων από τον φιλοκυβερνητικό τύπο, οι καλλιτέχνες παίρνουν θέση. Το κείμενο που γράφει το ΣΕΗ και συνυπογράφουν όλα τα καλλιτεχνικά σωματεία εναντίον της αναστολής της ποινής του Λιγνάδη, διαβάζεται σε πολλές παραστάσεις και καταχειροκροτείται από χιλιάδες κόσμου, ενώ η Λίνα Μενδώνη και ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης φεύγουν πανικόβλητοι από το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, όταν πληροφορούνται ότι χορευτής της διάσημης βελγικής ομάδας Peeping Tom θα σηκώσει πλακάτ με την επιγραφή «Rapists should be in jail». Πάλι ο φιλοκυβερνητικός τύπος ανέλαβε δράση και επιτέθηκε στο ΣΕΗ, λέγοντας ότι επιβάλλει στα θέατρα τις θέσεις του.
Μακάρι το ΣΕΗ να είχε τη δυνατότητα να επιβάλλει τις θέσεις του τόσο δυναμικά. Τότε θα είχε καταφέρει να υπογράψει την πολυπόθητη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που εκκρεμεί εδώ και μία δεκαετία. Μην κοροϊδευόμαστε, οι δράσεις αυτές δεν ήταν οι αλήστου μνήμης κουκουεδίστικες παρεμβάσεις του σωματείου, όπου 2-3 συνδικαλιστές διέκοπταν την παράσταση και διάβαζαν ένα μακροσκελές κείμενο καταδίκης του καπιταλισμού. Εδώ υπήρξε ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε με την παράκληση να διαβαστεί από τους ίδιους τους θιάσους αν ήθελαν. Και ήθελαν πολλοί. Γιατί, άραγε; Είναι αυτό που είπε η κ. Κούρκουλα στην κατάθεσή της, επειδή ζηλεύουν το ταλέντο του Δ. Λιγνάδη; Ή είναι κάτι άλλο που γνωρίζουν οι συνάδελφοί του;
Μετά από όλα αυτά ήταν μονόδρομος η γραμμή «ο Λιγνάδης αποφυλακίστηκε με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ». Ο νόμος δεν ήταν του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμα κι αν ήταν, ορίζει ότι η αναστολή οφείλει να δίνεται σε όποιον πληροί κάποιες προϋποθέσεις, μία από τις οποίες είναι να μην υπάρχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας φαίνεται να συντάσσεται με την άποψη του Εισαγγελέα και ανησυχεί που ένας πρωτόδικα καταδικασμένος βιαστής ανηλίκων κυκλοφορεί ελεύθερος. Αυτοί δεν είναι όχλος. Είναι κανονικοί άνθρωποι, που έχουν δικαίωμα να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για το ότι όλοι οι φίλοι της κυβέρνησης ξαφνικά συμπεριφέρονται σαν να αθωώθηκε ο Δ. Λιγνάδης και να αναρωτιούνται για την πολιτική διάσταση πίσω από αυτό.
Και είναι τουλάχιστον ανήθικο την ανησυχία αυτή να την θεωρούν κομματικά υποκινούμενη, όσοι έκαναν προεκλογική σημαία την ανησυχία της κοινωνίας για την ανομία στα Εξάρχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου