Τώρα που πέρασε ο κουρνιαχτός των
υποβολιμαίων μεσοεπικοινωνιακών αναλύσεων κατ' επιταγή της πανικοβληθήσας
κυβέρνησης ας βάλουμε τα πράγματα στην σειρά τους σχετικά με το τι και πως
έγινε ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη. Ότι η αγανάκτηση του
κόσμου από την σειρά των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση θα ήταν μεγάλη θα πρέπει να το περίμεναν. Μάλιστα
ένα πρώτο δείγμα είχε φανεί στις κινητοποιήσεις του πολυνομοσχεδίου και του αρ. 37. Τώρα
αν η κυβέρνηση την υποβάθμιζε, πρόβλημα της. Το τελευταίο όμως 48ώρο συνέβηκαν τρία
επιπλέον γεγονότα. Κατά πρώτον η απόφαση της ΕΕ και η επιτροπεία που μπαίνει η χώρα. Κατά δεύτερον η προσπάθεια
της κυβέρνησης να θριαμβολογήσει και να παρουσιάσει σαν επιτυχία αυτό που η
ίδια μέχρι εκείνη την στιγμή θεωρούσε σαν ακραία αποτυχία. Οι Βενιζέλος,
Μόσιαλος ήταν διθυραμβικοί στις 5 και στις 6:30 μμ κι ο πρωθυπουργός δεν
τόλμησε να βγει στις 8 μμ αφού και τα φιλικά ΜΜΕ του την έπεσαν κι έτσι βγήκε στις
9:15 μμ πιο συνεσταλμένος. Ο εμπαιγμός ήταν τόσο εμφανής και προσβλητικός που
δεν μπορούσε να γίνει ανεκτός. Τέλος ο κ.Μπεγλίτης
μετά τις αποδοκιμασίες στον Άγιο Δημήτριο προχώρησε σε δηλώσεις περί φασιστικών, παραστρατιωτικών,
παραθρησκευτικών μειοψηφιών που πρόσβαλαν τους πολίτες της Θεσσαλονίκης. Είχαν
προαποφασισθεί εννέα προσυγκεντρώσεις θέλοντας να δηλώσουν οι πολίτες την
αντίθεση τους όχι με τις παρελάσεις αλλά στην πολιτική της κυβέρνησης και την
συμπεριφορά των μελών της.

Ο Μπεγλίτης που όλο το τριήμερο
ήταν τρομοκρατημένος είχε χάσει ξανά εντελώς την ψυχραιμία του κι ακούστηκε να απειλεί
ότι θα πάρει τον πρόεδρο και θα φύγουνε. Δεν κατάλαβε την στιγμή, δεν
συνειδητοποίησε την ενέργεια ούτε από πολιτική ούτε από συμβολική έννοια.
Έδινε μάλιστα την εντύπωση ότι θα τιμωρούσε την Θεσσαλονίκη και τους Θεσσαλονικείς
κι έτσι διέταξε την διαποπή της παρέλασης κι έφυγε άρον-άρον σαν χεσμένος. Το ύφος του διακρίνεται καθαρά στον τηλεοπτικό φακό. Ο
κόσμος όχι μόνο δεν ήταν κατά της παρέλασης αλλά το αντίθετο. Γι αυτό και
παρέμεινε και ζητούσε από τους παρελαύνοντες να παρελάσουν και τους χειροκρότησε
ειλικρινά. Παρέλασαν σχεδόν όλοι εκτός από αυτούς που πήραν εντολή να μη
παρελάσουν (από ποιον άραγε;). Εδώ καταγράφω την αντίδραση νεαρού αξιωματικού, σημαιοφόρου
αγηματος που κλαίγοντας ήθελε να παρελάσει μη αφήνοντας την σημαία. Ο κόσμος
μαζί του ούρλιαζε για να τον αφήσουν να παρελάσει αλλά ο διοικητής του αρνιόταν
γιατί είχε διαταγή. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι ο διοικητής τον προστάτευσε
γιατί θα τον τιμωρούσαν επειδή δεν υπάκουσε σε διαταγή της ηγεσίας του. Ο κόσμος λοιπόν δεν απαγόρευσε καμιά παρέλαση. Γούσταρε και
γουστάρει να τιμά αυτούς που του εξασφάλισαν την ελευθερία, απλά δεν ήθελε τους
υποκριτές πολιτικούς που έφεραν την χώρα σ' αυτή την κατάσταση, δεν πλήρωσε κανείς γι αυτό κι από πάνω το
παίζουν και σωτήρες. Χωρίς ντροπή.
από την σύνταξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου