Η τραγική ιστορία της Αμαλίας είχε συγκλονίσει πολλούς Έλληνες και είχε απασχολήσει -λίγο- και τα ΜΜΕ. Τίποτα δεν άλλαξε στη χώρα μας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας από το 2007. Ή μάλλον άλλαξε, προς το χειρότερο.
Δεν ξέρω πόσες Αμαλίες υπάρχουν σήμερα και πόσο υποφέρουν. Πάντως, όλοι είμαστε υποψήφιοι για την θέση που βρέθηκε η Αμαλία.
Μετά την χρεοκοπία της χώρας, περιπτώσεις όπως αυτή της Αμαλίας, μάλλον μας αγγίζουν λιγότερο. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Ίσως, αν η Αμαλία έγραφε τις περιπέτειές της στα νοσοκομεία σήμερα, ελάχιστοι άνθρωποι να έδιναν σημασία.
«Έχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν’ αυτοκτονήσω λόγω του πόνου» έγραφε η Αμαλία Καλυβίνου λίγο πριν πεθάνει.
Αμαλία, σου έχω νέα. Συνηθίσαμε και τις αυτοκτονίες. Τις αντιμετωπίζουμε σαν κάτι μοιραίο. Σαν μια εκκαθάριση. Κάτι σαν την Τελική Λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου