Τεχνητή η «ανωμαλία», υπαρκτή η εξαθλίωση του λαού

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πολιτική και μιντιακή σκηνή, το φάντασμα της αντιδημοκρατικής εκτροπής, της ανωμαλίας. Ένα φάντασμα τεχνητό, κατασκευασμένο, που σε κάποιες περιπτώσεις τρέφεται από τις ίδιες δυνάμεις που το καταγγέλλουν ή μας απειλούν με αυτό. Όμως ταυτόχρονα, ο ίσκιος του είναι υπαρκτός και τοξικός. Αυτό δείχνουν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών:...
Έφεδροι καταδρομείς δημοσιοποιούν το πρόγραμμα μιας δικτατορίας, ο Άρειος Πάγος συνεδριάζει μες στην άγρια νύχτα, τα επίσημα ΜΜΕ μεταμφιέζονται σε ταμπούρια του αντιφασιστικού αγώνα, η Χρυσή Αυγή μιλά για παραιτήσεις βουλευτών της, στελέχη της Αστυνομίας ξηλώνονται, το ίδιο και ο προϊστάμενος αντικατασκοπίας της ΕΥΠ ενώ, για πρώτη φορά στα χρονικά, συλλαμβάνονται ο αρχηγός και βουλευτές ενός κόμματος που ταυτόχρονα είναι (και όχι απλώς «δρα σαν») εγκληματική οργάνωση. Όλα αυτά είναι υπαρκτά και εξαιρετικά σοβαρά ζητήματα. Ενεργοποιούν υπαρκτά πάγια σενάρια. Τα ενεργοποιούν και τα τροποποιούν ανάλογα με τη συγκυρία. Η κυβέρνηση και το λεγόμενο «συνταγματικό τόξο» αξιοποιούν μια χρυσή ευκαιρία να προβληθούν σαν εγγυητές της ομαλότητας, χωρίς να εγκαταλείπουν και τη θεωρία των «δύο άκρων». Στον αντίποδα της ΧΑ, του ενός δολοφονικού άκρου, δεν τοποθετούν μόνο την επίσημη και την ανυπότακτη Αριστερά, αλλά τα μη ξεπουλημένα συνδικάτα, τους απεργούς, τους απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ, ό,τι αντιστέκεται. Κυβέρνηση και κυρίαρχα ΜΜΕ συστηματικά πυρπολούν την ομαλότητα καθώς την ταυτίζουν με την υποταγή και την άκρα του τάφου σιωπή. Εγγύηση της «ομαλότητας» και της βελτίωσης της θέσης του λαού είναι ο λαός που επαγρυπνά, αγωνίζεται και ανατρέπει. Είναι η δουλειά για όλους, είναι τα δημόσια νοσοκομεία όπου ο φτωχός δεν πεθαίνει σαν το σκυλί, είναι το μη ξεχαρβαλωμένο δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο, είναι τα εργατικά δικαιώματα που κατακρεουργούνται. Αυτές οι κοινωνικές συνθήκες, για τις οποίες έχουν ματώσει τα πιο ευγενικά τέκνα της ελληνικής γης, εγγυούνται και τα δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία δεν υποτιμούμε. Αλλά γι’ αυτά βεβαίως δεν εμπιστευόμαστε τους κυβερνητικούς και τους καθεστωτικούς μιντιακούς φρουρούς τους.

ΠΡΙΝ-Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς