Όλη η Ελλάδα μια ΝΑΤΟϊκή βάση

του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Όσκαρ προθυμίας Σαμαράς – Βενιζέλος 

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος έχει ήδη μιλήσει για τη «συνέπεια της Αθήνας στις συμβατικές της υποχρεώσεις έναντι των διεθνών οργανισμών» και ο Ευάγγελος Βενιζέλος μίλησε για «ειδεχθές έγκλημα» του καθεστώτος Άσαντ που χρήζει «αναλογικής απάντησης», αποδεχόμενος τα επιχειρήματα περί χρήσης χημικών όπλων που θα αποτελέσουν τη δικαιολογία για την επικείμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία....

Την ώρα που οξύνονται οι διεθνείς επαφές, διαπραγματεύσεις και αντεγκλήσεις και αφορούν κυρίως το …μοίρασμα της λείας μετά τη στρατιωτική επιχείρηση, η ελληνική κυβέρνηση έχει δώσει με σαφήνεια το στίγμα της: Ανήκει στους πρόθυμους να συμπράξουν σε ένα ακόμη ιμπεριαλιστικό έγκλημα κατά ενός πολύπαθου λαού και θα το αποδείξει στην πράξη.

Το επιχείρημα που «μουρμουρίζουν» στους διαδρόμους και στις προσωπικές συζητήσεις τα «μπλε» και «πράσινα» κυβερνητικά στελέχη είναι απλό και σαφές: Η Ελλάδα πρέπει να αναδειχθεί σε «παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή» γιατί έτσι θα ξεπεράσει την κρίση. Δεν λείπουν μάλιστα και αυτοί που με απίστευτο κυνισμό χαρακτηρίζουν τη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία «ευκαιρία» ώστε η Ελλάδα να «ξεφύγει από τους αρνητικούς συνειρμούς» και παράλληλα «να βελτιώσει τη διεθνή της εικόνα» και να «ενισχύσει το κύρος της». Να γίνει δηλαδή το «πρόθυμο» και «καλό» παιδί των ΗΠΑ και της ΕΕ, για να καταλάβουν την αξία της και να την διευκολύνουν να ξεπληρώσει τα χρέη της!

Όταν αυτό είναι το στίγμα και η ουσία της κυβερνητικής πολιτικής, προφανώς μόνο στο πεδίο της υποκρισίας ακόμη και της γελοιότητας μπορεί να κατατάξει κανείς τις επίσημες δηλώσεις υπουργών περί προτίμησης στη διπλωματική οδό ή τις αναφορές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ περί του ότι δεν έχει ζητηθεί από την Ελλάδα στρατιωτική συνδρομή.

Για να είμαστε ακριβείς, δεν έχει ζητηθεί στρατιωτική συνδρομή γιατί …θεωρείται αυτονόητη και έχουν ήδη δοθεί οι σχετικές εγγυήσεις. Άλλωστε, η Ελλάδα δεν έχει παρά να ενεργοποιήσει τις συμφωνίες που ήδη υπάρχουν και αποτελούν τις λεγόμενες «συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας». Αυτές προβλέπουν όχι μόνο «γην και ύδωρ» στις ΝΑΤΟικές δυνάμεις αλλά και μία ανυπολόγιστη ακόμη πλην όμως δυσβάσταχτη οικονομική επιβάρυνση για τον ελληνικό λαό. Αυτόν που συνεχίζει να πληρώνει ολοένα και πιο ακριβά το κόστος της κρίσης του συστήματος.

Είναι προφανές ότι η πραγματοποίηση της επέμβασης στη Συρία θα μετατρέψει την Ελλάδα σε «κόκκινο πανί» για τους λαούς της Μέσης Ανατολής, αφού θα εμφανιστεί ακόμη περισσότερο ως «σιδερένιος βραχίονας» του ΝΑΤΟ, ενώ θα αναλάβει και το ρόλο του κυματοθραύστη στις νέες μεταναστευτικές ροές που θα δημιουργηθούν με ό,τι αυτό σημαίνει για την ελληνική κοινωνία…

Χορεύοντας με τους λύκους

 Η επικείμενη επέμβαση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη Συρία δεν αποτελεί φυσικά «κεραυνό εν αιθρία», αντίθετα είναι η συνέχεια (και σύμφωνα με αναλυτές η κορύφωση) της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών, μετά τις επεμβάσεις στο Ιράκ, τον Λίβανο, τη Λιβύη και συνολικά τη Βόρεια Αφρική. Σε αυτές ακριβώς τις ανάγκες προσαρμόζεται σταδιακά και η Ελλάδα, αφού με μεγάλη προθυμία οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας έχουν συνάψει σειρά συμφωνιών με το ΝΑΤΟ, οι οποίες ενεργοποιούνται στο σύνολό τους σε συγκυρίες όπως η σημερινή.

Ουσιαστικά, η λεγόμενη τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων της χώρας προς τη συμμαχία συνιστά τη μετατροπή της Ελλάδας σε μία …τεράστια ΝΑΤΟική βάση, όπου το σύνολο των λειτουργιών της προσαρμόζεται στις εκάστοτε επιχειρησιακές ιμπεριαλιστικές ανάγκες. Παραχωρούνται στρατιωτικές εγκαταστάσεις, εδάφη, χώροι, οικονομικοί πόροι, ασυλίες, κάθε είδους παροχές, ενώ διασφαλίζεται το να νιώθουν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις «σαν στο σπίτι τους».

Όσο κι αν προβάλουν τις …φιλειρηνικές τους διαθέσεις για το θεαθήναι οι ελληνικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έχουν –διαχρονικά– δέσει την ελληνική αμυντική και εξωτερική πολιτική στη διάθεση του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Στοιχείο που αποτυπώνεται ανάγλυφα (και) στις συμφωνίες με το ΝΑΤΟ, οι οποίες έχουν την ισχύ διεθνών συμβάσεων.

Επιστέγασμα του καθορισμού των υποχρεώσεων της Ελλάδας στο πλαίσιο της νέας δομής και των επιθετικών στόχων του ΝΑΤΟ είναι το «Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Ανώτατου Στρατηγείου Συμμαχικών Δυνάμεων της Ευρώπης (Supreme Headqarters Allied Power Europe – SHAPE) σχετικά με την παροχή υποστήριξης Φιλοξενούντος Έθνους κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ». Να σημειωθεί ότι το προαναφερόμενο νομοθέτημα ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2009, από θερινό τμήμα της Βουλής με διαδικασία κατεπείγοντος και το υπερψήφισαν τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ.

Στο περίφημο Μνημόνιο Κατανόησης βασικό στοιχείο των λεγόμενων «συμβατικών υποχρεώσεων» της Ελλάδας προς το ΝΑΤΟ είναι αυτό του καθορισμού των Περιοχών Επιχειρησιακής Υποστήριξης. Αυτές μπορούν να βρίσκονται οπουδήποτε στη χώρα και από τη στιγμή εκείνη είναι ενταγμένες στο επιχειρησιακό σχεδιασμό της συμμαχίας. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά που γίνεται στο Μνημόνιο Κατανόησης (Άρθρο 1, παρ. 1) όπου δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας για το ποιος έχει τον έλεγχο των περιοχών αυτών, αφού σημειώνεται πως πρόκειται για «περιοχές οι οποίες βρίσκονται μέσα στην επικράτεια της Φιλοξενούσας Χώρας, για την επιχειρησιακή υποστήριξη ή την υποστήριξη διοικητικής μέριμνας στη Δύναμη των υπό ΝΑΤΟική Διοίκηση επιχειρήσεων. Οι περιοχές αυτές είναι αποσπάσματα της Στρατηγικής Διοίκησης υπό τη διοίκηση και έλεγχο του ΝΑΤΟικού Διοικητή»!

Όσον αφορά τη φύση των επιχειρήσεων που είναι δυνατόν να συμπεριληφθούν, αυτές οι περιοχές διασαφηνίζεται πως αφορούν «στρατιωτικές ενέργειες συμπεριλαμβανομένων ασκήσεων ή διεξαγωγή στρατηγικών, τακτικών, υπηρεσιακών, εκπαιδευτικών ή διοικητικών στρατιωτικών αποστολών από δυνάμεις του ΝΑΤΟ» καθώς και κάθε «διαδικασία διεξαγωγής πολεμικής επιχείρησης, περιλαμβανομένης της επίθεσης, κίνησης εφοδιασμού και ελιγμών που απαιτούνται για να επιτευχθούν οι στόχοι οποιασδήποτε πολεμικής επιχείρησης ή εκστρατείας». Για όλους του παραπάνω σκοπούς συστήνονται τα λεγόμενα «εθνικά στρατηγεία» που όμως τελούν «υπό τη διοίκηση και τον έλεγχο του ΝΑΤΟ», ενώ αναφέρονται στα Διεθνή Στρατηγεία της «ενιαίας δομής και διοίκησης του ΝΑΤΟ».

Συνολικά, με βάση τα προβλεπόμενα, επιτρέπεται η διέλευση ΝΑΤΟικών στρατευμάτων από τη χώρα και η ανάπτυξη από μέρους τους οποιασδήποτε δραστηριότητας επιθυμούν, χωρίς να χρειάζεται κανενός είδους συμφωνία με την κυβέρνηση ή έγκριση της Βουλής.

Δίνεται νομική κάλυψη ακόμα και σε χρησιμοποίηση – εμπλοκή των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας και της εδαφικής ακεραιότητας, αφού επιτρέπει τη δράση τους και σε περιπτώσεις κρίσεων και έκτακτων καταστάσεων.

Ειδική μνεία έχει ληφθεί για την περίφημη βάση της Σούδας, που αποτελεί ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας σημείο για τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή και αναμένεται να παίξει κεντρικό ρόλο στην επικείμενη επέμβαση στη Συρία. Η συγκεκριμένη μονάδα έχει αυξημένο συντονιστικό ρόλο και λειτουργεί ως ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ).

Η αναβάθμιση της λειτουργίας της ξεκίνησε από τις 14 Φεβρουαρίου του 2008, ενώ ήδη από το 2005 είχε διαμορφωθεί ως κέντρο κατασταλτικών – επιθετικών επιχειρήσεων, δηλαδή δύο χρόνια μετά την αρχική συμφωνία λειτουργίας της το 2003 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στο επιχειρησιακό της πεδίο εντάσσονται σε καιρό ειρήνης η εκπαίδευση στελεχών για τον έλεγχο των θαλασσών με νηοψίες επιφάνειας, υποβρύχιες έρευνες, αλλά και εναέριες επιτηρήσεις, στο όνομα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας» και των άλλων «ασύμμετρων απειλών».

Ιδιαίτερης σημασίας εγκατάσταση θεωρείται και το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Καλαμάτας, που αποτέλεσε ουσιαστικά και το …δώρο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στο ΝΑΤΟ, κατά τη διάρκεια της αυγουστιάτικης επίσκεψής του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όπως εκτιμάται, η εμπλοκή της συγκεκριμένης εγκατάστασης στην επέμβαση της Λιβύης, όπου χρησιμοποιήθηκε ως βάση ελικοπτέρων περισυλλογής, ανέδειξε την ιδιαίτερη στρατιωτική του χρησιμότητα και στόχος του ΝΑΤΟ είναι η άμεση αναβάθμισή του και η βαθύτερη ένταξή του στον κεντρικό επιχειρησιακό του σχεδιασμό.

Απόλυτα προσαρμοσμένο στην εξυπηρέτηση των επιθετικών σχεδίων του ΝΑΤΟ είναι και το Στρατηγείο Χαμηλής Ετοιμότητας (HQ-NDC/GR) που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, έχοντας αντικαταστήσει από το 2008 το Γ~ Σώμα Στρατού.

Πρόκειται για υποστηρικτική εγκατάσταση των ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων που αν και δεν εμπλέκεται άμεσα στις στρατιωτικές επεμβάσεις, ωστόσο αποτελεί την «αποθήκη» της συμμαχίας στη Βόρεια Ελλάδα. Μάλιστα, στη συμφωνία που έχει εγκριθεί από την ελληνική κυβέρνηση για τη λειτουργία του αναλαμβάνει την υποχρέωση να φιλοξενεί πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα του ΝΑΤΟ.

Λιγότερη γνωστή αλλά με ξεχωριστή σημασία είναι η συμφωνία ανάμεσα σε Ελλάδα και ΝΑΤΟ το 2009 με τίτλο «Συνεργασία μεταξύ του Ανώτατου Στρατηγείου των Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης και του Πολυεθνικού Συντονιστικού Κέντρου Στρατηγικών Θαλάσσιων Μεταφορών των Αθηνών». Πρόκειται για ρυθμίσεις που αφορούν τις θαλάσσιες μεταφορές στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου για τις οποίες έχει ιδρυθεί στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας ειδική επιτελική υπηρεσία. Στόχος της είναι η διευκόλυνση των συνεννοήσεων και των συμφωνιών ανάμεσα στις ΝΑΤΟικές δυνάμεις και σε Έλληνες πλοιοκτήτες, προκειμένου να πραγματοποιούνται μεταφορές καυσίμων και άλλων εφοδίων καθώς και για την τροφοδοσία των ναυτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ που δραστηριοποιούνται στην ανατολική κυρίως Μεσόγειο.

Είναι φανερό ότι πέραν του στρατιωτικού χαρακτήρα, η συμφωνία αυτή είναι κομβική ως …δίαυλος μεταφοράς των αμυντικών δαπανών της Ελλάδας κατευθείαν στα ταμεία του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, με ταχύτατες μάλιστα διαδικασίες, προστατευμένες από το στρατιωτικό απόρρητο.

Ως δείγμα του βάθους της υποτέλειας των ελληνικών κυβερνήσεων στις ΝΑΤΟικές επιδιώξεις αξίζει να αναφερθεί κανείς και στην περίφημη «Συνολική Τεχνική Συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ» για τις βάσεις, που υπογράφηκε στις 13 Ιουνίου 2001 στις Βρυξέλλες από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Γ. Παπανδρέου και τον Αμερικανό ομόλογό του, Κ. Πάουελ και βρίσκεται ακόμη σε ισχύ, διασφαλίζοντας πλήρη ασυλία από κάθε διεθνή ή εγχώριο δικαστικό έλεγχο στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

Η συμφωνία αυτή καθιερώνει γενικευμένη ετεροδικία για όλους τους Αμερικανούς που βρίσκονται με αποστολή στην Ελλάδα. Είναι συμπληρωματική της συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις του 1990 (MDCA-90) της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Καλύπτει, όμως, πέραν του προσωπικού των βάσεων και τους Αμερικανούς που υπηρετούν στις ΝΑΤΟικές εγκαταστάσεις και στα ΝΑΤΟικά στρατηγεία στην Ελλάδα, και όσους βρίσκονται «είτε στο πλαίσιο της παρουσίας τους για στρατιωτικούς σκοπούς στις αμερικανικές βάσεις, είτε σε οποιαδήποτε άλλη στρατιωτική και πολιτική δραστηριότητα στην Ελλάδα».

Με βάση το καθεστώς της ετεροδικίας, μπορεί ο οποιοσδήποτε Αμερικανός ή εργαζόμενους για λογαριασμό του ΝΑΤΟ να διαπράττει επί του ελληνικού εδάφους οποιοδήποτε αδίκημα, ακόμα και έγκλημα, χωρίς το φόβο της τιμωρίας από την ελληνική δικαιοσύνη.

Να επισημάνουμε τέλος ότι το σύνολο των προαναφερόμενων συμφωνιών αντιτίθεται με σαφήνεια σε σειρά άρθρων του Συντάγματος, κάτι που έχει πιστοποιηθεί από τη Νομική Υπηρεσία της Βουλής, η οποία είχε καταθέσει σειρά ενστάσεων ενόψει της κύρωσης αυτών συμβάσεων. Παρόλ’ αυτά (και για μία πολλοστή φορά) οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έκαναν το Σύνταγμα λάστιχο, αποδεικνύοντας την αυταπάτη της εμπιστοσύνης ακόμη και στους κορυφαίους αστικούς θεσμούς.

ΝΑΤΟική λίμνη το Αιγαίο

ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

Εκατοντάδες θα είναι οι πτήσεις ΝΑΤΟικών αεροσκαφών πάνω από το θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου σε περίπτωση επέμβασης των δυτικών δυνάμεων στη Συρία, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που διέρρευσαν από το ελληνικό Πεντάγωνο. Η αναφορά αυτή δείχνει με σαφήνεια την τεράστια στρατιωτική σημασία που έχει ο έλεγχος του εναέριου χώρου του Αιγαίου, ο οποίος παραδίδεται κατ’ αποκλειστικότητα στο ΝΑΤΟ, εφόσον ενεργοποιηθούν οι ελληνικές συμβατικές υποχρεώσεις. Κι αυτό παρά τα γνωστά προβλήματα στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας και τις περίφημες «γκρίζες ζώνες».

Αξίζει να υπενθυμίζουμε ότι τα τελευταία 13 χρόνια στην περιοχή Κουτσόχερο της Λάρισας λειτουργεί το λεγόμενο Κέντρο Συνδυασμένων Αεροπορικών Επιχειρήσεων (CAOC), το οποίο υπάγεται απευθείας στην επιχειρησιακή δικαιοδοσία του αεροπορικού διοικητή Νότιου Τομέα του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για εγκαταστάσεις συνολικής έκτασης 11.000 τετραγωνικών μέτρων στις οποίες περιλαμβάνεται και υπόγεια σήραγγα μήκους 1.000 μέτρων και βάθους 90 μέτρων. Ουσιαστικά, το νέο υπό ΝΑΤΟικό έλεγχο κέντρο αντικατέστησε το Αεροπορικό Κέντρο Επιχειρήσεων που υπαγόταν στο Αρχηγείο της Τακτικής Αεροπορίας. Πρόκειται για μία κίνηση που φυσικά δεν αφορά απλώς μια αλλαγή του διοικητικού σχεδιασμού, αλλά είναι ουσιαστικά η τυπική επισφράγιση για τον πλήρη έλεγχο του ελληνικού εναέριου χώρου (FIR) από την κεντρική διοίκηση του ΝΑΤΟ. Επίσημα, τη διοίκηση του ΚΣΑΕ έχει Έλληνας ανώτατος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, πλην όμως στη θέση του υποδιοικητή βρίσκεται Αμερικανός στρατιωτικός, ενώ στο πρόσφατο παρελθόν είχε τεθεί και θέμα υποδιοίκησης του κέντρου ακόμη και από Τούρκο ανώτατο στρατιωτικό, προκειμένου να διευκολυνθούν τυχόν ΝΑΤΟικές αεροπορικές επιχειρήσεις.

Άλλωστε, για το ΝΑΤΟ οι εναέριος και θαλάσσιος χώρος του Αιγαίου δεν αποτελεί παρά ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο και αυτήν ακριβώς τη λογική επιχειρεί σε μεγάλο βαθμό να επιβάλει τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.

Να σημειώσουμε ότι τα κέντρα ελέγχου εναερίου χώρου CAOC-4 που εδρεύει στην Λάρισα και CAOC-6 που εδρεύει στο Εσκί Σεχίρ της Τουρκίας βρίσκονται σε διαδικασία πλήρους ενοποίησης, προκειμένου να υπάρχει απόλυτη διασύνδεση των συστημάτων παρακολούθησης και επιτήρησης του εναέριου χώρου σε όλη την περιοχή, ενώ έχει διασφαλιστεί και η συνεργασία των αντίστοιχων κέντρων σε Αλβανία, Ρουμανία και Βουλγαρία. Χαρακτηριστικά είναι έγγραφα του ΝΑΤΟ που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, όπου ο εναέριος χώρος του Αιγαίου χαρακτηρίζεται «ουδέτερη ζώνη» για τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις, καταργώντας ουσιαστικά κάθε σύνορο και έλεγχο εθνικών ενόπλων δυνάμεων.

Οικονομικά βάρη από την επέμβαση

Στο περίφημο «πλέγμα» των «συμβατικών υποχρεώσεων» προς το ΝΑΤΟ δεν περιλαμβάνονται μόνον οι στρατιωτικές διευκολύνσεις αλλά και οι οικονομικές. Ουσιαστικά, με το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, το ΝΑΤΟ αποφασίζει για το κόστος που θα επιμεριστεί στην Ελλάδα από την επικείμενη επέμβαση στη Συρία και στη συνέχεια απλώς …στέλνει το λογαριασμό στον Έλληνα φορολογούμενο! Όσον αφορά το ποιο θα είναι το κόστος, γι’ αυτό δεν προβλέπεται καμία οριοθέτηση ή περιορισμός.

Όπως χαρακτηριστικά προβλέπεται στο Μνημόνιο Κατανόησης που βρίσκεται σε ισχύ (Αρθρο V, παρ.5.1) η «φιλοξενούσα χώρα», στην προκειμένη η Ελλάδα, «προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες διευθετήσεις σε σχέση με τις πηγές υποστήριξης, συμπεριλαμβανομένων των μη στρατιωτικών και εμπορικών πηγών. Η υποστήριξη που θα παρέχεται από την ελεύθερη αγορά θα προέρχεται μετά από μειοδοτικούς διαγωνισμούς με βάση τη χαμηλότερη προσφορά». Παράλληλα, ορίζεται ότι «η ποιότητα των παρεχόμενων αγαθών και υπηρεσιών θα ανταποκρίνεται λεπτομερώς σε όσα προβλέπονται στα υποστηρικτικά κείμενα». Τέλος, δίνεται η δυνατότητα ακόμη και της πλήρους παραχώρησης των οικονομικών πηγών στον έλεγχο του ΝΑΤΟ, μια και συνομολογείται ότι η Ελλάδα «θα διατηρήσει τον έλεγχο στις δικές της πηγές υποστήριξης, εκτός εάν εκχωρήσει τον έλεγχο αυτών των πηγών».

Για να μην υπάρχουν …αυταπάτες στο ίδιο πλαίσιο ξεκαθαρίζεται ποιος έχει τον έλεγχο του καθορισμού των οικονομικών αναγκών. Ο διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ που θα δράσουν στην Ελλάδα έχει εξουσίες εφάμιλλες ή και υπέρτερες του …υπουργού Οικονομικών. Αποκαλυπτικές είναι οι ρυθμίσεις του ΝΑΤΟικού μνημονίου (Αρθρο V, παρ. 5.2).

Σύμφωνα με αυτές: «Ο ΝΑΤΟικός διοικητής προσδιορίζει εάν υπάρχει διαθεσιμότητα κοινής χρηματοδότησης καθώς και ποιες από τις απαιτήσεις είναι δυνατόν να λάβουν κοινή χρηματοδότηση». Επίσης, «καθορίζει και δίνει προτεραιότητα στην απαιτούμενη υποστήριξη του Φιλοξενούντος Έθνους και εγκρίνει την κοστολόγηση σε περίπτωση κοινής χρηματοδότησης». Μάλιστα, ακόμη και αν από τις δραστηριότητες του ΝΑΤΟ προκληθεί οικονομική ζημιά στη χώρα που δραστηριοποιούνται οι δυνάμεις της συμμαχίας, η εκτίμησή της εξαρτάται αποκλειστικά από το ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, «ο ΝΑΤΟικός διοικητής εξασφαλίζει την οικονομική αποζημίωση προς τη φιλοξενούσα χώρα για τη συμφωνημένη υποστήριξη εάν αυτή καταβάλλεται μέσω κοινής χρηματοδότησης. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο ΝΑΤΟικός διοικητής βοηθά κατά το δυνατόν τη διευθέτηση των οικονομικών υποχρεώσεων μεταξύ της φιλοξενούσας χώρας και των αποστελουσών χωρών» και «εάν οι απαιτήσεις κάποιας αποστέλουσας χώρας έρχονται σε αντίθεση με τις προτεραιότητες κατανομής των πηγών που καθορίζουν οι ΝΑΤΟικοί διοικητές, ο αρμόδιος ΝΑΤΟικός διοικητής θα επιλύει τη διαφορά με τις εμπλεκόμενες αποστέλουσες χώρες». Όσον αφορά το γενικό οικονομικό έλεγχο, επισημαίνεται σαφώς ότι «ο ΝΑΤΟικός διοικητής προσδιορίζει τις ανάγκες προσωπικού και τις λοιπές απαιτήσεις για τη λειτουργία των περιοχών επιχειρησιακής υποστήριξης που θα δημιουργηθούν στη φιλοξενούσα χώρα», ενώ «διευκολύνει την τυποποίηση των απαιτήσεων υποστήριξης και των δαπανών».

Μαζί με όλα αυτά, αξίζει να αναφέρουμε ότι οι δραστηριότητες του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα δεν υπόκεινται σε καμία φορολόγηση. Στο άρθρο VI της συμφωνίας σημειώνεται ότι «οι δραστηριότητες των Διεθνών Στρατηγείων των Περιοχών Επιχειρησιακής Υποστήριξης των πλοίων, αεροσκαφών, οχημάτων, πετρελαιολιπαντικών τα οποία ανήκουν ή έχουν ενοικιαστεί από το ΝΑΤΟ καθώς και των δυνάμεων που διατίθενται στο ΝΑΤΟ απαλλάσσονται φόρων, δασμών, διοδίων, εισφορών και όλων των συναφών υποχρεώσεων». Επίσης, πως «οι οικονομικές συναλλαγές συμπεριλαμβανομένης και της μεταφοράς κεφαλαίων και ανοίγματος λογαριασμών σε οποιοδήποτε ιδιωτικό ή κυβερνητικό τραπεζικό ίδρυμα πραγματοποιούνται χωρίς επιβαρύνσεις ή αμοιβές παντός είδους».      

ΠΡΙΝ