Πάλι κάθισες σπίτι σου, πάλι άφησες τους άλλους να πάρουν την ευθύνη και να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, έτσι δεν είναι φίλε;
Στο 40% έφθασε πάλι –αλλού λίγο λιγότερο, αλλού λίγο περισσότερο- η αποχή από τις κάλπες.
Όλους εμάς που σφαδάζαμε από τα πληκτρολόγια μας και σου λέγαμε ότι είναι αναίσχυντοι, ότι είναι ποταποί, ότι είναι ελεεινοί και όταν δεν είναι ανίκανοι, είναι απλώς εξωνημένοι, δεν ήθελες να μας ακούσεις.
Όταν αυτοί ψήφιζαν το καινούριο πρόγραμμα απομύζησης –της δικής σου απομύζησης, εσύ κοινοποιούσες την οργή σου στα κοινωνικά δίκτυα και σου άρεσαν τα πύρινα σχόλια κατά των Ολετήρων που μας κυβερνούν, αλλά μέχρι εκεί, ούτε ρούπι παραπέρα, έτσι δεν είναι φίλε;
Πάλι κάθισες στο σπίτι σου και πάλι έγραψες την εκλογική διαδικασία στα παλιότερα των υποδημάτων σου κι ένα μέτρο παραπάνω.
Να τώρα! Τώρα, νίκησε πάλι ο φόβος. Δεν ξέρω πόσες θα ήταν οι έδρες του καθενός από αυτούς αν οι εκλογές ήταν βουλευτικές, αλλά οι εκλογές δεν ήταν βουλευτικές, ήταν δημοψηφισματικές, έτσι δεν μας έλεγαν όλοι? Εσύ όμως ένιψες τα χέρια σου και είπες πάλι: «όλοι ίδιοι είναι».
Ναι ρε, όλοι ίδιοι είναι, στην τελική ανάλυση, συμφωνώ μαζί σου. Ποιος σοβαρός άνθρωπος θέλει τον συχνωτισμό με αυτόν τον εσμό των αυλοκολάκων που έχουν ανακατευτεί με τα κοινά για να κρατάνε την κουτάλα ή των άλλων, των κονφερανσιέ της επανάστασης, που όποτε αρπάζουν το μικρόφωνο, διώχνουν μακριά τον κόσμο με τις πολιτικά άναρθρες κραυγές τους? Ποιος, σοβαρός άνθρωπος;
Όμως τώρα είναι διαφορετικά τα πράγματα: από τους υπόλοιπους εξήντα στους εκατό, αυτούς που κατεβήκαμε και ψηφίσαμε, πήρανε αυτοί οι Ολετήρες πολλές ψήφους. Πάρα πολλές είναι οι ψήφοι αν αθροίσεις τα κουκιά που μαζεύονται από τους διάφορους Τσιριμώκους: «Ποτάμι κι Ελιά κι Αντώνη Βασιλιά», ανέκραξε αυτή τη φορά το εκλογικό σώμα.
Παίρνω το καβουρδιστήρι, το βάζω κάτω και υπολογίζω: 22.72% οι γέροι που φοβούνται ότι θα μείνουν χωρίς φάρμακα και οι γριές που τρέμουν ότι θα χάσουν τα τελευταία ψιχία από τη σύνταξη του γέρου τους. Πρόσθεσε και 8.02%, αυτούς που φάγανε, φάγανε, αυτούς που μέχρι σκασμού φάγανε και τώρα φοβούνται ότι θα βγουν στον αέρα οι λίστες με τα ανομήματά τους και τις κλεψιές τους. Βάλε στη σούμα και όλους τους τυφλούς που πέσανε μέσα στο ποτάμι που παρέσυρε κι αυτό άλλο ένα 6.60% και μαζί με τα άλλα ψιλολόγια και τον άρτι ανανήψαντα ως Λάζαρο και πάντα πρόθυμο Καρατζαφύρερ, υπολογίζεις ότι μαζεύεται μ΄αυτά και με τ' άλλα ένα τροφαντό σύνολο από δαύτους, κοντά στο 40% επί των ψηφισάντων.
Δες τώρα τι γίνεται αν προσθέσεις σε αυτό το ποσοστό και το δεκαράκι που μαζέψανε οι Αυγουλoκέφαλοι, αυτά τα Ρεμάλια με τα Μαύρα που την κατάλληλη και κρίσιμη στιγμή θα βάλουν πάλι πλάτη για να στηρίξουν το σύστημα των ιταμών που ξεπουλούν το μέλλον μας, όπως έκαναν και σε άλλες, πολλές, ευκαιρίες τα τελευταία αυτά δύο δραματικά χρόνια. Αλλά δεν έχεις το νου σου...
Κι ο άλλος -στον δικό του κόσμο- πανηγυρίζει. Κι όλοι λεν, τι πανηγυρίζει; Αλλά άφησέ τον αυτόν, τώρα σε 'σένα μιλάω.
Κατάλαβες λοιπόν φίλε μου τώρα τι κατάφερες με τη μαγκιά σου, με την οκνηρία σου, με τον ωχαδερφισμό σου ή με τις ιδέες και τις ιδεοληψίες σου περί αποχής; Κατάλαβες: Μόνο ένας στους τρεις από εμάς όλους, υπομένουν αυτό το ρεζιλίκι που βιώνουμε!
Ξεπουλάνε οι αναίσχυντοι τα απομεινάρια από τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς δημοσίου συμφέροντος, σαν να επρόκειτο για κληροδοτήματα από τους απαίσιους παππούδες τους!
Ένας στους τρεις!
Ξεπουλάνε παραλίες, βουνά και λαγκάδια λες κι είναι εκχωρημένα στα (απο)κόμματά τους τιμάρια.
Ένας στους τρεις! Δεν πάει να υπογράφεις εσύ ηλεκτρονικές εκκλήσεις, ενάντια στα ξεπουλήματα;
Όλα τα ξεπουλάνε μπιρ παρά, για να ταΐσουν ένα δημόσιο χρέος ειδεχθές, ύποπτης προέλευσης, αδηφάγο κι ανεξέλεγκτο, που οι ίδιοι με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους δημιούργησαν –κι όλα αυτά τα κάνουν με το αζημίωτο!
Ένας στους τρεις -κι εσύ με την αποχή σου τους επέτρεψες πάλι να κορδώνονται ότι μπορούν να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο!
Είδες τι κατάφερες? Τι πάει να πει λοιπόν, φίλε μου, όλοι ίδιοι είναι; Ίδιοι είναι στον καιρό της ειρήνης, σε κανονικές συνθήκες. Δεν είναι κανονικές οι συνθήκες, τώρα που έχομε πόλεμο, δεν είναι, τώρα, όλοι ίδιοι. Είναι δηλαδή, αλλά δεν είναι! Κατάλαβες;
Όχι, πάλι δεν κατάλαβες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου