Πώς στο διάβολο ένας άνθρωπος μπορεί να νοιώθει ευτυχισμένος...

Luar Na Lubre 'Os Animais' (Ao Vivo no Teatro Colón)

Είναι μια ιρλανδική μελωδία, που ακούστηκε στην Αμερική από τους μετανάστες. Υιοθετήθηκε από πολλούς με διαφορετικούς στίχους. Στην Ελλάδα η μελωδία χρησιμοποιηθηκε την κατοχή στο αντιστασιακό τραγούδι "Ιερός Λόχος Λόρδος Μπάιρον". Η εκδοχή των Luar na Lubre (Λαϊκή μπάντα από την Γαλικία της Ισπανίας που φτιάχτηκε το 1985) χρησιμοποιεί μια προσαρμογή του Xabier Cordal σε παραδοσιακούς στίχους. Το κομμάτι περιέχεται στο album "Camiños da fin da Terra" του 2007.

Το «χαμένο» γκολ και οι παράξενοι ελκυστές Σκουριασμένων επενδύσεων.

 

 

Όπως είναι παγκοίνως γνωστό, η επένδυση, η τοποθέτηση χρημάτων σε μια επιχείρηση προκειμένου να παραχθεί συγκεκριμένος τύπος προϊόντων πραγματοποιείται εφόσον τηρείται μια βασική προϋπόθεση. Ότι τα χρήματα θα δοθούν από κάποιον που τα κατέχει και ο οποίος, έχει έναν και μόνον στόχο: να βάλει ένα ευρώ, το οποίο μέσα από την μαγική εξίσωση που συνθέτουν η εργασία των υπαλλήλων του, η αξία χρήσης του προϊόντος που θα παράγουν και η κατάληξη του σε μια αγορά ικανών να το αγοράσουν καταναλωτών, θα μετατραπεί σε διπλασιασμό του, τουλάχιστον, για να μην πω ότι επιθυμία του είναι ο πολλαπλασιασμός του στο άπειρο. Πιο απλά, βάζει ένας πλούσιος λεφτά σε μια δουλειά αν, δια μέσου αυτής, καταφέρει να γίνει πλουσιότερος. Αυτά συμβαίνουν στον καπιταλισμό

 

Του Απόστολου Λυκεσά*

 

Οι νεοφιλελεύθεροι κονδυλοφόροι ξαμολήθηκαν χθες βράδυ στα κανάλια για να λένε με το γνωστό μελιστάλαχτο ύφος τους ότι, στην Αμερική, στη συζήτηση που είχε ο έλληνας πρωθυπουργός με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπόρεσε να βάλει γκολ σε άδεια εστία, μετά την «μαγική» πάσα που του έκανε ο Μπίλ Κλίντον αφού προηγουμένως είχε ντριπλάρει όλη την αντίπαλη ομάδα. Η «μαγική» πάσα του Κλίντον ήταν η ερώτηση: ««Αν δειπνήσω με ανθρώπους που αγαπούν την Ελλάδα και θα ήθελαν να επενδύσουν εκεί, που θέλετε να τους ζητήσω να επενδύσουν; Έχετε κατάλογο επιθυμητών επενδύσεων;».

Σύμφωνα με τους νεοφιλελεύθερους, ένα πλήθος πάμπλουτων παρισταμένων, τα πορτοφόλια των οποίων άγγιζαν σε αξία τα 100 δις δολάρια, περίμεναν από τον έλληνα πρωθυπουργό να έχει έτοιμο ένα «μενού» από το οποίο οι πλούσιοι θα διάλεγαν αναλόγως με την όρεξή τους, γεγονός που θα χόρταινε αυτομάτως τα παιδάκια που λιποθυμούν στα οικεία σχολεία. Αντ’ αυτού, λένε πάντα οι ίδιοι νεοφιλελεύθεροι, ο έλληνας πρωθυπουργός «αστόχησε», και αυτό συνέβη διότι δεν είναι μαθημένος σε κάτι τέτοια κόλπα, έμαθε να παίζει σε αριστερό γήπεδο, χωμάτινο, και όχι στρωμένο με πλαστικό χορτάρι, δηλαδή αυτός ξέρει να επιτίθεται στις… Σκουριές όχι να βοηθάει σε ισοπέδωση βουνών και δασών.

Φυσικά, οι ίδιοι νεοφιλελεύθεροι, δεν λένε τι θα έπρεπε να περιλαμβάνει μια λίστα προτάσεων του έλληνα πρωθυπουργού. Φερ’ ειπείν, μια Silicon Valley στο δέλτα του Έβρου, μία μονάδα παραγωγής τοματοχυμού και κέτσαπ και μια άλλη παγοκολόνες πορτοκαλιού στις Σέρρες και το Άργος αντιστοίχως, μια χαλυβουργική μονάδα στα Καμένα Βούρλα, μια νέα ΙΚΕΑ στις παρυφές του Ολύμπου και ένα εργοστάσιο αεροπλάνων στο Τατόι ή το Ελληνικό; Σκεφτείτε, για μια στιγμή, να έλεγε τέτοια πράγματα ο κ. Τσίπρας τι γέλιο θα έριχναν όσοι σήμερα τον εγκαλούν.

Δεν θέλω να σκεφτώ, βέβαια, τι θα γινόταν αν τους έλεγε ότι έχω κάτι ιδέες που μπορούν να κάνουν τα ένα δολάριο που θα βάλετε, δύο, αλλά μέχρι εκεί, τα υπόλοιπα πρέπει να τα δώσετε σε φόρους για την κοινωνία και καλύτερα μεροκάματα για τους εργάτες. Κάτι τέτοιο θα ήταν απαράδεκτο, μπολσεβίκικο, διότι όποιος βάλει ένα δολάριο θέλει να το πολλαπλασιάζει στο άπειρο, όλα τα άλλα είναι σοσιαλισμός. Οπότε, οι φίλοι μας νεοφιλελεύθεροι, δεν λένε τίποτα, υπονοώντας ότι οι πλούσιοι του Κλίντον λεφτά έχουν αλλά τους λείπουν οι ιδέες, άμα τους δώσουμε εμείς τις ιδέες είναι έτοιμοι να μας βάλουν στον παράδεισο της ευδαιμονίας. Ακόμη κι αν χρειαστεί να καταστρέψουν μια για πάντα τον παράδεισο του δάσους στις Σκουριές.

Αυτό που δεν πρόκειται να πουν οι νεοφιλελεύθεροι, είναι ότι περίμεναν να φερθεί ο έλληνας πρωθυπουργός σαν στρατηγός λατινοαμερικάνικης χούντας, που θα είναι έτοιμος να τους δώσει τζάμπα και τους φαντάρους οι οποίοι θα επιτηρούν τους απείθαρχους δουλοπάροικους στις μπανανοφυτείες. Φυσικά, δεν μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν γιατί τόσα χρόνια που κάνανε κουμάντο με τους εγχώριους αντιπροσώπους τους, δεν κατάφεραν να πείσουν τα πλούσια αμερικανάκια να μας φέρουν το επενδυτικό τους περίσσευμα. Τι τους εμπόδιζε; Το ΠΑΜΕ; Αλλά το πρόβλημα με τα εγχώρια σαΐνια είναι ότι νομίζουν, και κάποιες φορές το καταφέρνουν, να μετατρέπουν τους πολίτες της χώρας σε αμερικανάκια, που τρώνε το μεταλλαγμένο τους κουτόχορτο.

Δεν μας είπαν επίσης οι εγχώριοι νεοφιλελέδες που γνωρίζουν καλά τούτα τα πρόσωπα και ένα προς ένα μάλιστα με ξέχειλα πορτοφόλια ποιοι από δαύτους έχουν παίξει με τα ελληνικά ομόλογα και πόσα έβγαλαν πατώντας μόνο ένα πλήκτρο. Ποιοι είναι μέτοχοι στην Γκόλντμαν Σακς και την Μέριλ Λιντς. Τότε βέβαια θα προέκυπτε θέμα λεξιλογίου αφού οι χθεσινοί γδάρτες θα έπρεπε να ονομαστούν ιεραπόστολοι επενδυτές.

Αν σκεφτούμε λοιπόν για μια στιγμή με διαφορετικούς όρους και από μια άλλη επιστήμη, την κλασική μηχανική για παράδειγμα, εκεί θα δούμε ότι οι ελκυστές θεωρούνται σημεία, ή καμπύλες αλλά και στερεά που έλκουν ένα συγκεκριμένο φαινόμενο. Αν ένα σώμα ταλαντώνεται, ελκυστής είναι το σημείο που το σώμα σταματά. Αν μια θάλασσα έχει μολυνθεί, ελκυστής είναι η παντελής έλλειψη ζωής. Φέρνοντας το παράδειγμα στα μέρη και τα ζόρια μας, η ταλάντωση της οικονομίας μας λόγω των μνημονίων τείνει προς το μηδέν, οπότε δεν είναι δυνατό να προτείνεται ως λύση ένας Σκουριασμένος θανατηφόρος ελκυστής. Θα ήταν πράγματι καταστροφικό αν έβαζε τέτοιο αυτό-γκολ ο σημερινός έλληνας πρωθυπουργός.

* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ "Στο Κόκκινο 93,4" Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο "Κόκκινο 93,4" την εκπομπή "Ορθά- Κοφτά" με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00

 Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο apostoloslyk1@gmail.com.

www.thepressproject.gr

Δεν υπάρχει κάποιος στην Αριστερά που να νιώθει την ανάγκη να δώσει μια εξήγηση;

 

Μετά το Μνημόνιο Τσίπρα, την μετατροπή της Πρώτης Φορά Αριστερά σε σκυλάκι των ολιγαρχών και την ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα σε τζουτζέ της Γιάννας Αγγελοπούλου, κάποιοι αριστεροί μάλλον οφείλουν να δώσουν μερικές εξηγήσεις.
Παιδιά, αυτό είναι το νέο που φέρνει η Αριστερά και θα διώξει το παλιό;
Γιατί αυτό μοιάζει πιο παλιό και από το παλιό.
Δεν καταλαβαίνω πώς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επέτρεψαν στον Αλέξη Τσίπρα και την παρέα του να εξαπατήσουν τόσους ανθρώπους. 
Το ότι μπορεί να εξαπατήθηκαν και κάποιοι από αυτούς δεν το αποκλείω, αλλά οφείλουν να βγουν και να το πουν ξεκάθαρα.
Για την ώρα, δεν το έχουν κάνει.
Δηλαδή, ο Αλέξη Τσίπρας είχε μετατραπεί σε φερέφωνο της κυβέρνησης των ΗΠΑ και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης νόμιζε πως θα κάνει συμφωνίες για αγωγούς με τους Ρώσους;
Καθυστερημένος είναι ο Λαφαζάνης; Χαμπάρι δεν είχε πάρει;
Γιατί αν δεν είχε πάρει χαμπάρι, είναι επικίνδυνος.
Εκτός αν το ήξερε πολύ καλά αλλά το σχέδιο ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση και «μετά βλέπουμε».
Τώρα που «είδανε», δεν θα μιλήσουν;
Για υποτιθέμενο αριστερό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει δώσει όλα στον Αλέξη Τσίπρα και την παρέα του.
Αυτοί αποφασίζουν, αυτοί πράττουν. Οι υπόλοιποι διακοσμητικοί.
Καθόλου αριστερό δεν είναι αυτό.
Επίσης, ανοησίες σαν αυτή του Τσακαλώτου «είμαι από τους πιο αριστερούς υπουργούς αλλά μπορώ να κάνω και πράγματα που δεν είναι ιδιαίτερα αριστερά» υποτιμούν βαθύτατα την νοημοσύνη των πολιτών· ειδικά, όταν προέρχονται από τον υπουργό Οικονομικών που υπέγραψε το Μνημόνιο.
Όποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ -νυν και πρώην- έχουν αξιοπρέπεια, πρέπει να βγουν και να μιλήσουν καθαρά.
Διαφορετικά, η μπάλα θα τους πάρει όλους.
Για την ακρίβεια, δεν θα τους πάρει η μπάλα· θα τους πάρει ο διάολος.

pitsirikos.net

Αξιολύπητοι παλιάτσοι

Νίκος Μπογιόπουλος

 

Να πανηγυρίζουν μετά τις εκλογές οι πολιτικοί εκπρόσωποι της καθεστωτικής μνημονιάδας, λογικό και αναμενόμενο.

Να συνωθούνται δίπλα στους «Νταισελμπλουμ», σε ρόλο κλακαδόρου, οι εγχώριοι δευτεροκλασάτοι ομοϊδεάτες τους, προβλέψιμο και κοινότοπο.

Να θριαμβολογούν οι μεταπολιτευτικοί φορείς της βαρβαρότητας, που με τη μορφή του «μονόδρομου» σαρώνει τα τελευταία 25 χρόνια έννοιες όπως δημοκρατία, ελευθερία, ανεξαρτησία, διεθνές δίκαιο, δικαιώματα, προφανές και πρόδηλο.

Καμία έκπληξη. Τίποτα το πρωτότυπο. Ουδέν το απροσδόκητο.

Δεν μιλάμε για αυτούς.

Μιλάμε για τους «ανανήψαντες».

Και δεν εννοούμε, φυσικά, εκείνους που για λόγους πολιτικούς και ιδεολογικούς, διαφώνησαν ακόμα και με τον εαυτό τους. Που μετέβαλαν άποψη. Που αντιλήφθηκαν αλλιώς τα πράγματα και με τους οποίους θα μπορούσες ενδεχομένως να συζητήσεις, να αντιπαρατεθείς, να συγκρουστείς πολιτικά και έντιμα.

Μιλάμε για τους άλλους.

Για εκείνον τον - εξίσου προβλέψιμο - συρφετό των «μεταλλαγμένων» που ποτέ δεν θα αξιωθούν να τους θεωρήσουμε ταξικούς ή πολιτικούς μας αντίπαλους, αφού πολύ απλά είναι αξιολύπητα τσιράκια.

Μιλάμε για τους επαναλαμβανόμενα ανά τους αιώνες και τις εποχές καταδικασμένους να εκπροσωπούν το είδος που σέρνεται κατά τα κελεύσματα των συγκυριών.

Για εκείνους - λίγοι είμαστε και καλά γνωριζόμαστε - που με αφορμή την μετατροπή της αυταπάτης σε ξεγυρισμένη πολιτική απάτη σπεύδουν να προσκυνήσουν τα μεταλλαγμένα «αφεντικά» τους, διαλαλώντας τον «γενιτσαρισμό» τους.

Που πρώτοι απ' όλους, «αναγεννημένοι» και «καθαροί» από τα «μικρόβια» του «αριστερού» αντιμνημονιακού τους αμαρτήματος, σέρνουν τώρα το χορό της θατσερικής «ΤΙΝΑ», τουτέστιν «δεν υπάρχει εναλλακτική»…

Που με τον πιο ενθουσιώδη τρόπο περιφέρουν τις «δηλώσεις μετανοίας» τους σε κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες.

Που όσο μεγαλύτερος επιλέγουν να είναι και να φαίνεται ο προσωπικός τους εξευτελισμός, τόσο περισσότερο απαραίτητοι θεωρούν ότι γίνονται στους «νικητές».

Που με ασίγαστο πάθος διαφημίζουν την «αναμόρφωσή τους» ώστε να κολλήσουν τα αναγκαία ένσημα για την εύνοια των ανωτέρων τους.

Που παρά την ικανότητά τους να αλλάζουν κασέτα λέγοντας όμως πάντα το ίδιο ψέμα, εντούτοις τρέμουν μη και δεν «ξεχωρίσουν» μεταξύ όσων διαγκωνίζονται ποιός θα περιγράψει «πειστικότερα» σαν «ρεαλισμό» την συνέχιση της φτώχειας, της φοροληστείας, της λιτότητας, των μνημονίων και όλων αυτών που «θα καταργούσαν», με έναν και μοναδικό στόχο:

Να κλέψουν μια ματιά, να αποσπάσουν έστω κι ένα δευτερόλεπτο από την προσοχή των «δυνατών», βάζοντας σαν ενέχυρο για το παντεσπάνι τους την «μεταμέλειά τους» και την ικανότητά τους να «γλείφουν» και να έρπουν.

***

Το απόσπασμα που ακολουθεί, σε αυτούς (και σε αυτές) είναι αφιερωμένο.

Αυτό το είδος των αξιολύπητων περιγράφει, που το μόνο «ακριβό» που έχουν επάνω τους είναι η φτήνια τους.

Που μόλις ο καιρός αλλάζει, την ώρα που ο λαός προδίδεται, εκείνοι σηκώνουν την πρώτη σημαία ευκαιρίας που θα βρουν μπροστά τους και τρέχουν σαν τα ποντίκια στο απέναντι στρατόπεδο έχοντας για διαβατήριο την οβιδιακή μεταμόρφωση της – ίδιας πάντα - ρηχότητα τους..

Το ποίημα γράφτηκε πέντε χρόνια μετά την κατάπνιξη της Παρισινής Κομμούνας, στις 30 του Νοέμβρη 1876, από τον κομμουνάρο Ζιλ Βαλέ .

Τον φλογερό επαναστάτη, τον συγγραφέα και δημοσιογράφο, που συμμετείχε στην εξέγερση της Κομμούνας ως μέλος της Επιτροπής Παιδείας κι εξέδιδε την εφημερίδα «Ο Δρόμος».

Οι στίχοι του Βαλέ είναι μια ακτινογραφία των ασπάλακων υποτακτικών του καιρού του. Και όλων των καιρών.

 

«Ξεπουλημένα γουρούνια!

Δεν ανήκουν σε αυτόν το στάβλο, όλοι εκείνοι που για κάποια χρήματα ή λίγη δόξα, για ένα πορτοφόλι, μια σάρπα, μια κορδέλα, μετατρέπουν τις πεποιθήσεις τους σε άχυρα κάτω από τα πόδια των μεγάλων; /

Εκείνοι, ακόμη πιο αξιολύπητοι, που για να απολαμβάνουν τη χαρά να μη δουλεύουν καθόλου ή να λάμπουν λίγο, μετατρέπονται σε αυλικούς, βαλέδες και παράσιτα στις αντικάμαρες των υπουργών ή τις τραπεζαρίες των πλούσιων; /

Εκείνος ο δημοσιογράφος που πουλάει την πένα του σε όποιον πληρώνει πιότερο, κείνος ο χρονογράφος που γλείφει τις μπότες και διηγείται πώς τις γυαλίζουν, ο προαγωγός γυναικών, ο πολυπράγμων, ξερόλας γραφιάς, όλοι αυτοί ξεπουλημένα γουρούνια;/

Ξεπουλημένο γουρούνι

εκείνος ο γελωτοποιός που διατηρεί το κύρος του και κερδίζει το ψωμί του κάνοντας τον παλιάτσο μπροστά στο πλήθος, ξεπουλημένο γουρούνι, εκείνος ο κλαψιάρης ποιητής που ζητιανεύει τι θα φάει - όχι τι θα πιει - στις επιτροπές και τα υπουργεία!/

Ξεπουλημένα γουρούνια,

εκείνα τα ανθρωπάκια που κάποτε το έπαιζαν ενθουσιώδεις ή σκληροί και άκαμπτοι, που επιδείκνυαν την ανεξαρτησία και την εκκεντρικότητά τους, και ένα ωραίο πρωινό αδειασμένοι, τόσο φτωχό στομάχι είχαν, σβησμένοι, αποκαμωμένοι, τελειωμένοι, κρέμασαν σφιχτά ένα κόκκινο μεταξωτό φουλάρι στο λαιμό, έβαλαν στη μουσούδα τους ένα τετράγωνο καπελίνο, όπως τα αδέλφια τους τα γουρούνια των πανηγυριών, και που στριφογυρίζοντας και γρυλίζοντας, κατέληξαν με τη μουσούδα και τα πόδια τους στο ζωοτροφείο της μετριότητας./

Ξεπουλημένο γουρούνι

οποιοσδήποτε ζει από τις κολακείες στην εξουσία ή τη συγκατάβαση στην αντιπολίτευση, κάνει τα θελήματα της μιας ή της άλλης και ζητάει σαν αντάλλαγμα για τα θελήματά του μια μικρή υποψηφιότητα σε κάποια περιοχή, που θα μπορούσε να αγοράσει αν ήταν πλούσιος./

Ονομάζονται προστατευόμενοι κάποιου υπουργού, εθελοντές μιας σπουδαίας υπόθεσης! Εθελοντές όχι! Ξεπουλημένα γουρούνια! Δε διατρέχουν άλλο ρίσκο παρά να λιπανθούν από τη βροχή των φτυσιμάτων ή την ανουσιότητα του λιβανίσματος!».

email: mpog@enikos.gr

www.enikos.gr

Ο φοβισμένος άνθρωπος

Στάθης

 

@ Το πρόβλημα δεν είναι τα αγγλικά του κ. Τσίπρα, αντιθέτως η πρόοδός του στην εκμάθηση αυτής της γλώσσας τα τελευταία χρόνια είναι αξιοθαύμαστη εν σχέσει με το εγγύς παρελθόν, όταν την κατείχε πολύ λιγότερο.

@ Ούτε είναι μεγάλο πρόβλημα τα όσα είπε ο Ελληνας Πρωθυπουργός - τι άλλα και πόσο διαφορετικά θα μπορούσε να έχει πει σε έναν χώρο που πρυτανεύουν ή οι κοινοτοπίες ή, αντιθέτως, η ευρηματικότητα και το χιούμορ (διότι οι κρίσιμες αποφάσεις αλλού προετοιμάζονται, αλλού και λαμβάνονται). Τα σκηνικά

@ αυτά είναι απλώς ένα σόου για επικοινωνιακή κατανάλωση απ’ τις μάζες, παραστάσεις άλλοτε με σοβαρά, άλλοτε με ευτράπελα και πάντα με συμβολισμούς, για να έχει και η προπαγάνδα (απ’ το βάθος) να λέει. Και να διαμορφώνει την κοινή γνώμη.

@ Το ουσιώδες, κατά τη γνώμη μου, πρόβλημα του κ. Τσίπρα και της εμφάνισής του στο εν λόγω σόου είναι ότι πλέον υπερεκτιμά τον εαυτόν του. Νομίζει ότι μπορεί να τα κάνει όλα. Κι αυτό τον οδηγεί σε μια «άγνοια κινδύνου» που μπορεί να ’χει κωμικά αποτελέσματα (όπως με τον κ. Κλίντον) ή τραγικά αποτελέσματα (όπως με την προσυπογραφή του Μνημονίου). Η αλήθεια

@ είναι ότι ως τώρα ο κ. Τσίπρας έχει πηδήξει πέντε-έξι φορές απ’ την Ακρόπολη, έχει σταθεί όλες όρθιος και μια-δυο φορές έχει βρει κι από ένα γεμάτο πορτοφόλι. Ο Αλέξης έχει πλέον σημειώσει αρκετές επιτυχίες (κατά τον σχεδιασμό του) και φαίνεται να έχει χάσει την αίσθηση του μέτρου.

@ Μετέστρεψε το κόμμα του από αντιμνημονιακό σε μνημονιακό, το διέσπασε, απαλλάχθηκε από ιδεολογίες και κοσμοθεωρίες περί σοσιαλισμού, υπέγραψε την διά των Μνημονίων μεταμόρφωση της χώρας σε προτεκτοράτο, διέστρεψε το «όχι» σε «ναι», νομιμοποποίησε τη δεξιά κι ακροδεξιά πολιτική, υιοθέτησε την απολιτική ρητορική του «νέου» κατά του «παλιού» και (με όλα αυτά) κέρδισε τις εκλογές! Πρόκειται περί εποποιίας. Πώς όμως

@ τα κατάφερε όλα αυτά ο κ. Τσίπρας; Φοβίζοντας τον λαό, λέγοντας ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Ενδυόμενος ταυτοχρόνως και το πιο πτωχοπροδρομικό μελό, ενός Κούρκουλου εν είδει Διγενή Ακρίτα που πάλεψε στα μαρμαρένια αλώνια, ώσπου το τερέν έγινε κινούμενη άμμος και μας κατάπιε. Εμάς και τις ελπίδες μας. «Δεν γινόταν αλλιώς» - ο λαός δεν είναι χαζός, είδε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (προσωποποιημένος στον κ. Τσίπρα) παραιτήθηκε, παραιτήθηκε κι αυτός. Ο κ. Τσίπρας

με το «δεν γίνεται αλλιώς» του είχε ενσταλάξει το δέος, τον φόβο.

@ Κι έτσι στη χώρα μας η «πολιτική του σοκ και του δέους» ολοκληρώθηκε. Το σοκ που προκάλεσε η Δεξιά με την επιβολή των Μνημονίων έδωσε τη θέση του στον φόβο που προκάλεσε η Αριστερά με την αδυναμία της να τα ανατρέψει.

@ Κατά συνέπεια, ο κ. Τσίπρας διατρέχει  τώρα την Εσπερία ως ο ηγέτης ενός φοβισμένου λαού.

@ Μιας Αριστεράς που γονάτισε κι ενός λαού που φοβήθηκε (όταν την είδε να γονατίζει). Είναι λοιπόν φυσιολογικό παρεπόμενο να δίνει τώρα ο κ. Τσίπρας στη Νέα Υόρκη την εικόνα ενός «Ηγεμόνος εκ Δυτικής Λιβύης» όχι τόσον εις όσα αφορούν τα αγγλικά του (που ήταν «ελληνικά», ήγουν κινέζικα για όλους τους άλλους), όσον

@ για τη γκροτέσκ αυταρέσκεια εκείνων που υπερτιμούν τον εαυτόν τους. Διότι όλη η ελληνική αντιπροσωπεία στη Μέκκα των Μεγάλων Μαχαιριών θύμιζε έναν τρεμάμενο (πλην όμως υπερφίαλο) συρφετό παρακοιμώμενων που προσπαθούν να αδράξουν τα «τρία λεπτά με τον Ομπάμα», να καταλάβουν τι τους λένε τα Λόμπυ και να μην κάνουν άλλες γκάφες - μια εικόνα

@ του «νέου» απολιθωμένου στο «παλιό», με την κυρία Αγγελοπούλου να κανοναρχεί τα κομιλφώ της φάρσας. Από δω ο Μονοκράτωρ και Σεβαστοκράτωρ των αιχμαλωτισμένων, ό,τι προαιρείσθε, κύριε Πρόεδρε!

@ Και την ίδια στιγμή ο σκιώδης (για την ώρα) Υπερπρωθυπουργός κ. Μάαρτεν Φερβέι εκινείτο στην Αθήνα από Υπουργείου εις Υπουργείον κι έψαχνε και ρωτούσε κι έβλεπε. Και υπολόγιζε, κατέγραφε και όριζε. Και τούτο να κάνετε και κείνο να μην αφήνετε. Και γέλαγε και χρούμαζε και απειλούσε κι έδερνε. Ο κύριος και κύριος Μάαρτεν Φερβέι ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών,

@ ενώ την ίδια και πάλι ώρα ο Πλανητάρχης στην Ουάσινγκτον επεφύλασσε μιαν ακόμα ταπείνωση στον φτωχό μας Καισαρίωνα: πήγαινε να κάτσεις στο ίδιο τραπέζι με τους Σκοπιανούς (τους Μακεδόνες με το όνομα) και κοίτα να τα βρεις μαζί τους. Με σκυμμένο κεφάλι και στάχτη στα μαλλιά, ενδεδυμένος φθηνά ρούχα ηθοποιού απήλθε ο θλιβερός Δημήτριος, σαν κατάλαβε ότι η παράσταση έλαβε τέλος. «Στην άλλη παράσταση θα τα πάω πολύ καλύτερα» έλεγε και ξανάλεγε. Ελεγε...

@ ΥΓ.: Και για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν: ως FYROM παρίσταται κανονικά στον ΟΗΕ η γείτων κι όχι ως Μακεδονία (όπως αυτήν τη φορά κανόνισαν οι ΗΠΑ να γίνει). Αυτό όφειλε να είναι προετοιμασμένη να προασπισθεί η χώρα μας, όχι να βρεθεί προ τετελεσμένου και να «αποχωρήσει υπερήφανη» για την κορυφή της κανέλας...

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του… εκτός αν

Ένα συγκλονιστικό ποίημα της Κενυάτισσας ποιήτριας Ουαρσάν Σάιρ

«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, / εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία. / Τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις /  ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη, / οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα /  με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους, / το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου /  που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου /  κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του. / Αφήνεις την πατρίδα /  μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις. / Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγά, / φωτιά κάτω απ΄ τα πόδια σου, / ζεστό αίμα στην κοιλιά σου, / δεν είναι κάτι που φαντάστηκες ποτέ ότι θα έκανες /  μέχρι που η λεπίδα χαράζει απειλές στο λαιμό σου /  και ακόμα και τότε ψέλνεις τον εθνικό ύμνο /  ανάμεσα στα δόντια σου /  και σκίζεις το διαβατήριό σου σε τουαλέτες αεροδρομίων /  κλαίγοντας καθώς κάθε μπουκιά χαρτιού /  δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να γυρίσεις. / Πρέπει να καταλάβεις /  ότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα /  εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά, / κανένας δεν καίει τις παλάμες του /  κάτω από τρένα, ανάμεσα από βαγόνια. / Κανένας δεν περνά μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού /  τρώγοντας εφημερίδες /  εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδεύει /  σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι. / Κανένας δε σέρνεται /  κάτω από φράχτες /  κανένας δε θέλει να τον δέρνουν /  να τον λυπούνται /  κανένας δε διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγων /  ή τον πλήρη σωματικό έλεγχο σε σημεία /  όπου το σώμα σου πονούσε /  ή τη φυλακή, / επειδή η φυλακή είναι ασφαλέστερη /  από μια πόλη που φλέγεται /  και ένας δεσμοφύλακας το βράδυ /  είναι προτιμότερος από ένα φορτηγό /  γεμάτο άντρες που μοιάζουν με τον πατέρα σου /  Κανένας δε θα το μπορούσε / κανένας δε θα το άντεχε /  κανένα δέρμα δε θα ήταν αρκετά σκληρό /  για να ακούσει τα: / γυρίστε στην πατρίδα σας μαύροι /  πρόσφυγες, / βρομομετανάστες, / ζητιάνοι ασύλου /  που ρουφάτε τη χώρα μας /  αράπηδες με τα χέρια απλωμένα, / μυρίζετε περίεργα /  απολίτιστοι, / κάνατε λίμπα τη χώρα σας και τώρα θέλετε /  να κάνετε και τη δική μας /  πώς δε δίνουμε σημασία /  στα λόγια /  στα άγρια βλέμματα /  ίσως επειδή τα χτυπήματα είναι πιο απαλά /  από το ξερίζωμα ενός χεριού ή ποδιού /  ή τα λόγια είναι πιο τρυφερά /  από δεκατέσσερις άντρες /  ανάμεσα στα πόδια σου /  ή οι προσβολές είναι πιο εύκολο /  να καταπιείς /  από τα χαλίκια /  από τα κόκαλα /  από το κομματιασμένο κορμάκι του παιδιού σου. / Θέλω να γυρίσω στην πατρίδα, / αλλά η πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία /  πατρίδα είναι η κάννη ενός όπλου /  και κανένας δε θα άφηνε την πατρίδα /  εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγούσε μέχρι τις ακτές /  εκτός αν η πατρίδα σου έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορα / να αφήσεις πίσω τα ρούχα σου /  να συρθείς στην έρημο /  να κολυμπήσεις ωκεανούς /  να πνιγείς /  να σωθείς /  να πεινάσεις /  να εκλιπαρήσεις /  να ξεχάσεις την υπερηφάνεια /  η επιβίωσή σου είναι πιο σημαντική. / κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα είναι /  μια ιδρωμένη φωνή στο αυτί σου / που λέει /  φύγε, / τρέξε μακριά μου τώρα /  δεν ξέρω τι έχω γίνει /  αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού /  θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ» /

 

** Η Ουαρσάν Σάιρ γεννήθηκε στην Κένυα και μεγάλωσε στην Αγγλία. Η πρώτη πλήρης ποιητική συλλογή της αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2016, ωστόσο έχει ήδη τιμηθεί με διάφορα βραβεία, μεταξύ αυτών το Βραβείο Αφρικανικής Ποίησης από το Πανεπιστήμιο Brunel (2013).

www.pandiera.gr

Μαγαζί γωνία

Καρτέσιος 

 

Κυλάει η ζωή. Λειτουργεί άψογα το Σύστημα. Πάντα θα ανακαλύπτει έναν Τσίπρα για να σώζει την πολιτική αγορά των παζαρτζίδικων. Βλέπεις ποια μηδένια εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους για την ηγεσία της ΝΔ, βλέπεις το όλον του Τίποτα, τη Φώφη, να ηγείται του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ κι αντιλαμβάνεσαι εύκολα ότι ακόμη κι αν δεν είχαμε Αλέξη θα κάναμε εισαγωγή έναν.
Ευτυχώς, γι’ αυτούς, υπήρχε. Έτοιμος να υποκύψει στη γοητεία του Κλίντον. Έτοιμος να δεχτεί τα εύσημα από τον Big Boss, «Good job Alexis», τι μεγάλη χαρά! Έτοιμος....
να δώσει εντολή στο υπουργείο Οικονομικών για έκδοση της ανακοίνωσης: «Είναι σαφές ότι η εξέλιξη αυτή είναι για την κυβέρνηση πολιτική αναγκαιότητα (και όχι επιλογή) που προκύπτει από τη συμφωνία με τους θεσμούς και βασικό στάδιο για να προχωρήσει η αξιολόγηση και τα επόμενα βήματα».
Δεν έχει σημασία σε ποια εξέλιξη αναφέρεται. Από δω και πέρα όλες οι εξελίξεις εναντίον μας θα είναι ως «πολιτικές αναγκαιότητες (και όχι επιλογές)», λες και μας νοιάζει αν οι συντάξεις θα κοπούν, οι φόροι θα αυξηθούν, η ανεργία θα γιγαντωθεί και οι αυτοκτονίες θα συνεχιστούν ως κυβερνητικές επιλογές ή ως πολιτικές αναγκαιότητες. Άλλωστε οι όποιες πολιτικές αναγκαιότητες προέκυψαν από την κυβερνητική επιλογή αποδοχής του τρίτου μνημονίου, οπότε τζάμπα βγαίνουν οι διευκρινιστικές ανακοινώσεις.
Μαγαζί γωνία ο ΣΥΡΙΖΑ, όλη την πελατεία θα μαζέψει, τρία ΠΑΣΟΚ σε ένα – του Αντρέα, του Σημίτη και του ΓΑΠ – κι αν μας τελειώσει σε 20, 30, 40 χρόνια ο Τσίπρας, άλλος Τσίπρας θα εφευρεθεί, ανακαλυφθεί, κατασκευαστεί. Δεν έχει σημασία αν θα είναι της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιου άλλου πολιτικού φορέα που θα αναδυθεί ως όμορφη εναλλακτική λύση από τον αφρό της λιτότητας, όλα ίδια είναι, τα χρώματα της διακόσμησης αλλάζουν. Όσο υπάρχουν πελάτες, τόσο τα παζαρτζίδικα θα έχουν λόγο ύπαρξης και θα καλοπερνάνε.
Η ΛΑ.Ε. Συμμετοχών το κλείνει το μαγαζί λόγω πένθους και ο Λαπαβίτσας ανακαλύπτει ότι η ΛΑ.Ε. «δεν μπόρεσε να μπει στην Βουλή επειδή δεν κατέθεσε συνεκτική προγραμματική πρόταση με δεδομένη την έλλειψη χρημάτων και του περιορισμένου χρόνου». Έξι χρόνια μέσα στην κρίση και στην κατάντια ζούμε και η Αριστερή Πλατφόρμα αποφάσισε να καταθέσει τη συνεκτική προγραμματική της πρόταση μέσα σε 20 μέρες. Προφανώς όλο το προηγούμενο διάστημα δεν είχε αντιληφθεί την ανάγκη κατάθεσης «συνεκτικής προγραμματικής πρότασης». Δεν πειράζει, στην επόμενη κρίση θα είναι πιο έμπειρη.
Το ΚΚΕ επιμένει πως είναι ξεκάθαρο όταν λέει ότι είναι «ενάντια σε οποιαδήποτε συμφωνία – μνημόνιο» αλλά ταυτόχρονα είναι και «κάθετα αντίθετο με το να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ αυτή τη στιγμή». Λέει ο Κουτσούμπας ότι αυτό δεν είναι αντίφαση, υπάρχει εναλλακτικός δρόμος, είναι να αλλάξει ο κόσμος όλος και ο τρόπος που όλοι βλέπουμε τον κόσμο, δεν κατάλαβα ακριβώς τι λέει, όποιος θέλει και μπορεί ας διαβάσει εδώ τις τρεις τελευταίες παραγράφους της προεκλογικής ομιλίας του στη Σύρο να τα μάθει όλα. Πάντως έχει ενδιαφέρον αυτό που λέει ο Γ.Γ., ότι «Εμείς το λέμε. Δεν έχουμε πείσει ακόμα, και δεν είναι πιστεύουμε ο τρόπος που το λέμε». Όχι, φυσικά! Εμείς φταίμε που δεν καταλαβαίνουμε. Πάντα εμείς φταίμε. Δεν θα διαφωνήσω, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους συμφωνώ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κάποιο μηδένιο τελικά θα ηγηθεί των Republicans, ο Alexis ήδη ηγείται των Democrats, αισίως βιώνουμε την εποχή β’ του δικομματισμού της ίδιας πολιτικής και μπράβο μας!
Κατά τα λοιπά, διαβάζω σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Δώρας Κοτσακά ότι η Διατλαντική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου και Επενδύσεων μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ (γνωστή και με τα αγγλικά αρχικά ΤΤΙΡ – Transatlantic Trade and Investment Partnership) σιγά μην είναι μια «αμερικανοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας», μακάρι να ήταν απλώς αυτό. Η κ. Κοτσακά εξηγεί με απλά λόγια ότι «Στόχος της συμφωνίας είναι μια εκ νέου ανακατανομή των κεφαλαίων και του πλούτου και για να γίνει αυτό, προβλέπει την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου της ΕΕ, δηλαδή οι εταιρίες θα γνωμοδοτούν θεσμικά. Αυτό που θέλουν να φτιάξουν οι εταιρίες – κολοσσοί, είναι μια παράλληλη δικαστική δομή που θα αφορά μόνο τις εταιρίες». Καταλαβαίνω, λοιπόν, ότι στο επόμενο σκάνδαλο VW δεν θα βρεθεί κατηγορούμενη η VW αλλά αυτοί που αποκάλυψαν το σκάνδαλο. Εν ολίγοις, τέλος και επισήμως η νομοθέτηση υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, ζήτω το μεγαλοεπιχειρηματικό συμφέρον.
Αυτά, βέβαια, από τα όσα ολίγα έγιναν γνωστά, διότι «οι διαπραγματεύσεις για τη Διατλαντική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου και Επενδύσεων έγιναν κάτω από πρωτοφανή μυστικότητα, ενώ κανείς δεν είχε τη δυνατότητα να ενημερωθεί, πλην των μελών της Κομισιόν και του αντίστοιχου Συμβουλίου των ΗΠΑ, ούτε καν οι υπουργοί Εμπορίου των κρατών της ΕΕ.». Δεν έχω καταλάβει εντελώς τον λόγο γι’ αυτή τη μυστικότητα, επειδή απλώς δεν βλέπω κάποιον λαό να αναστατώνεται από το γεγονός ότι οι επιθέσεις εναντίον του μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα.
Εν κατακλείδι σωστά ομιλεί ο Κουτσούμπας κι ο κάθε Κουτσούμπας απ’ όπου κι αν προέρχεται όταν λέει ότι πρέπει ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, όμως αυτό είναι μία διαπίστωση και οι διαπιστώσεις είναι σαν τις αιτίες θανάτου• δεν ωφελούν σε τίποτα τον νεκρό.

kartesios.com

Το παλιό που πεθαίνει !!!!

250 δισ. ευρώ η κρατική βοήθεια προς τις τράπεζες στα χρόνια της κρίσης...

 sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

“Γεια σου ΠΑΣΟΚ μεγάλε”!

γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

 

Πασοκισμός είναι να βαφτίζεις το κρέας – ψάρι. Να λες ότι θα φέρεις το σοσιαλισμό και να φέρνεις

τα νέα τζάκια.

Να υπόσχεσαι καλύτερες μέρες, πριν τις εκλογές, και μετά τις εκλογές να παγώνεις μισθούς, να μειώνεις συντάξεις και να κάνεις πραξικοπήματα στη ΓΣΕΕ, όπως συνέβη το 1985.

Να λες «διώχνω τις ΝΑΤΟικές βάσεις», να φέρνεις συμφωνία παραμονής των βάσεων, κι όμως να συνεχίζεις να ισχυρίζεσαι ότι φεύγουν οι βάσεις που… μένουν.

Πασοκισμός δεν είναι κομματική ιδιότητα. Είναι συμπεριφορά. Είναι στάση. Είναι πολιτική πρακτική.

Για παράδειγμα, Πασοκισμός είναι να πουλάς παραμύθια περί «εθνικής κυριαρχίας» την ώρα που έχεις υπογράψει Μνημόνιο που λέει ότι θα συντάσσεις, θα υπογράφεις και θα ψηφίζεις ό,τι νομοσχέδιο σου πει η τρόικα (και μόνο εφόσον το εγκρίνει η τρόικα).

Πασοκισμός είναι να λες θα σκίσω το Μνημόνιο, και να παριστάνεις τον ήρωα την ώρα που όχι μόνο δεν έσκισες τα προηγούμενα αλλά έφερες και νέο Μνημόνιο που δεσμεύεσαι ότι θα το εφαρμόσεις κατά γράμμα μαζί και με εκείνα που θα έσκιζες…

Πασοκισμός είναι να ποζάρεις σαν Αριστερός λέγοντας θα καταργήσω τον ΕΝΦΙΑ και να συνεχίσεις να ποζάρεις σαν Αριστερός όταν αντί να καταργήσεις τον ΕΝΦΙΑ τον πολλαπλασιάζεις επί τρία!

Να λες ότι εκπροσωπείς το λαό και όχι τους τραπεζίτες, την ώρα που στο λαό «χαρίζεις» φόρους και στους τραπεζίτες ανακεφαλαιοποιήσεις. 

Να λες ότι θα πρωτοτυπήσεις απέναντι στους ισχυρούς, ότι δεν θα υποκύψεις στις υποδείξεις τους, κι όταν υποκύπτεις να παριστάνεις ότι είσαι αξιαγάπητα πρωτότυπος στις… κωλοτούμπες.

Να διαμαρτύρεσαι ότι αυτό που σε βάλανε να υπογράψεις ήταν προϊόν πραξικοπήματος, κι ένα μήνα μετά να διαφημίζεις σαν «καλή συμφωνία» εκείνο που εσύ αποκαλούσες «πραξικόπημα»…

Πασοκισμός είναι να ζυγίζεις την αξιοπρέπεια, το φιλότιμο, την τσίπα, την φερεγγυότητα, την αξιοπιστία, όχι ως αυταξίες, όχι σύμφωνα με το περιεχόμενο αυτών των εννοιών, αλλά συγκριτικά με την αναξιοπρέπεια, την αφιλοτιμία, την ξετσιπωσιά, την αφερεγγυότητα και την αναξιοπιστία των άλλων

Να εξωραΐζεις την δική σου δημαγωγία επιλέγοντας ως μέθοδο για να επιπλεύσεις τον συμψηφισμό της με την δημαγωγία των άλλων και μετά να επιδεικνύεις σαν έπαθλο ότι τους νίκησες στο μακιγιάρισμα της ψευτιάς και της δηθενιάς. 

Πασοκισμός είναι να περνάς από τις διακηρύξεις για το καλύτερο στην αποθέωση του «μη χειρότερα», να παρουσιάζεις και μάλιστα στο όνομα της Αριστεράς (!) το «μη χειρότερα» σαν «καλυτέρευση» της ζωής του λαού, και όταν το «μη χειρότερα» οδηγεί (πάντα) στο «χείριστα» να καμώνεσαι τον «ειλικρινή» και τον «φιλαλήθη».  

Πασοκισμός είναι να κατεβάζεις τα πάντα στον χαμηλότερο δυνατό παρονομαστή.

Να ζητάς «δεύτερη ευκαιρία» όχι για να διορθώσεις το λάθος, αλλά για να εφαρμόσεις το έγκλημα.

Να σερφάρεις πάνω στην παραποίηση και την παραχάραξη των εννοιών.

Να αποκαλείς «επένδυση» και «ανάπτυξη» ό,τι εσύ ο ίδιος πριν από λίγο το αποκαλούσες «ξεπούλημα» και μαρασμό.

Να υποδύεσαι το «νέο» και το διαφορετικό, όταν υπογράφεις, ψηφίζεις και κάνεις τα ίδια χέρι – χέρι με το «παλιό».

Να εκμεταλλεύεσαι την ανημπόρια των ανθρώπων που κι εσύ την επέτεινες.

Να περπατάς με την γίδα στην πλάτη κι όμως να φωνάζεις για να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

Να βαφτίζεις την καταισχύνη σου σε προτέρημα, να φωνάζεις «λύκος στα πρόβατα» την ώρα που τα ‘χεις κάνει πλακάκια με τους λύκους, να πουλάς εμπόριο χρηστής διαχείρισης της απελπισίας όταν έχεις πιαστεί στα πράσα ως υπονομευτής και λαθρέμπορος της ελπίδας.

Ως εκ τούτου, μετά και τα αποτελέσματα της Κυριακής, υπό τύπον χαιρετισμού προς τη νέα μας κυβέρνηση,

 

-την κυβέρνηση που λίγο μετά την ορκωμοσία της εστάλη η Ασφάλεια για να σφραγίσει την ERTopen (ούτε ο Σαμαράς δεν το τόλμησε αυτό επί δυο χρόνια),

-την κυβέρνηση που μετά τα μακαρόνια του κυρίου Φίλη μας πρότεινε δια της κυρίας Φωτίου την αντιμετώπιση της πείνας μέσω της… οικονομικής επινόησης των γεμιστών,

-την κυβέρνηση που στα επίλεκτα στελέχη της για την προώθηση του «νέου» ανήκουν ο κ.Μπόλαρης, ο κ.Παπαγγελόπουλος, η κυρία Τζάκρη,

-την κυβέρνηση που σύμφωνα με τον κ.Τσίπρα (εξάδελφο) πορεύεται με πυξίδα ότι η ψήφος της Κυριακής «νομιμοποιεί το μνημόνιο πολιτικά»,

 

ως άνθρωποι και ως κοινωνία, ας αναφωνήσουμε με πάθος: «Γεια σου ΠΑΣΟΚ μεγάλε»!

 ***  

Είπανε  ότι ήταν ανιδιοτελής. Ηθικός. Σεμνός. Διανοούμενος. Εργάτης. Αγωνιστής. Ότι ήταν «κύριος» με κεφαλαίο «Κ». Ότι διέψευσε πανηγυρικά όσους διακηρύσσουν ότι η ένταξη ενός διανοούμενου στον οργανωμένο αγώνα, στον αγώνα του λαού, στον κομμουνιστικό αγώνα, οδηγεί στην ισοπέδωση της προσωπικότητας.

Όλα όσα ειπώθηκαν για τον Λέων ήταν έτσι. Τίποτα παραπανίσιο. Τίποτα ψεύτικο. Γιατί ο Αυδής ήταν Κομμουνιστής. Αυτός ήταν ο μεγάλος τίτλος για έναν άνθρωπο που απεχθανόταν όσο τίποτε τα πολλά και κυρίως τα «μεγάλα» λόγια.

Σήμερα συμπληρώνονται 15 ολόκληρα χρόνια από τον θάνατο του Λέων. Αυδή. Αλλά ο Λέων είναι και θα είναι πάντα εδώ για να μας θυμίζει:

«Ο άνθρωπος είναι μια αξία, μόνο επειδή υπάρχει, και η ζωή

είναι ωραία. Δεν πρέπει να ξοδεύεται και να γίνεται αντικείμενο

εκμετάλλευσης από την ολιγαρχία. Ούτε να σπαταλιέται σε στάσεις φυγής, σε στάσεις εξαφάνισης, αποχής από την κοινωνική ζωή». 

email: mpog@enikos.gr

www.enikos.gr

Άννα Στεφανοπούλου: Η Ελληνίδα που "εκδικήθηκε" την Γερμανία του Β.Σόιμπλε κι "έριξε" 18 δισ. δολ. πρόστιμα στην VW (κατ'αρχήν...)

Πως καταρρίφτηκε για άλλη μια φορά ο μύθος του "εντίμου" Γερμανού

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Μία Ελληνίδα, η Αννα Στεφανοπούλου, καθηγήτρια μηχανολογίας στο Πανεπιστήμιο του Michigan παίρνει "εκδίκηση" για όσα υπέφερε ο λαός της από τον Β.Σόιμπλε και την "παρέα" του, αφού είναι αυτή που "ξεσκέπασε" το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών (μέχρι το επόμενο οι Γερμανοί έχουν δείξει ότι δεν διαθέτουν "ταβάνι" σε τέτοια ζητήματα) στον χώρο της βιομηχανίας του αυτοκινήτου.

Πριν λίγο ανακοινώθηκε η πρόθεση του CEO της VW  να παραιτηθεί προκαλώντας νέο σοκ στην γερμανική εταιρεία. Ο Martin Winterkorn ανακοίνωσε την επικείμενη παραίτησή του και δήλωσε "σοκαρισμένος από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών"

"Πάνω απ'όλα είμαι έκπληκτος ότι μια τέτοια αστοχία ήταν δυνατό να συμβεί στο Volkswagen Group." Ο διάδοχός του θα αποφασισθεί την Παρασκευή από συμβούλιο της εταιρείας και φήμες αναφέρουν ότι θα ατικατασταθεί από τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Porsche Matthias Muller, και τον Rupert Stadler, πρόεδρο της Audi's και διευθύνοντα σύμβουλο αν και η Volkswagen το αρνείται.

Η EPA, η υπηρεσία περιβάλλοντος των ΗΠΑ, ανακοίνωσε πως ανακάλυψε ότι ένα σύνολο αυτοκινήτων του VW Group χρησιμοποιούσε εσκεμμένα λογισμικό το οποίο ανίχνευε τις προσπάθειες μέτρησης εκπομπών καυσαερίων του οχήματος και το έθετε σε μία διαμόρφωση «χαμηλών εκπομπών» για να περνά με άνεση τη μέτρηση.

Η Αννα Στεφανοπούλου, γνωστή για τις μελέτες της πάνω στους κινητήρες αυτοκινήτων, συνετέλεσε στην αποκάλυψη του σκανδάλου, παρατηρώντας την δυσκολία να συνδυαστεί η απόδοση των κινητήρων με τόσο χαμηλούς ρύπους. "Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να έχουμε ένα ολόκληρο χημικό εργοστάσιο στην εξάτμιση", δήλωσε.

"Οταν ήρθε η ανάλυση ήταν πασιφανές σε μένα τουλάχιστον ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ηταν αντίθετα στους νόμους της φυσικής με την υπάρχουσα τεχνολογία οι συγκεκριμένοι κινητήρες να έδιναν τόση ισχύ με τόσο χαμηλή εκπομπή ρύπων. Αρα έπρεπε να αναζητήσουμε αλλού την αιτία της εμφάνισης των χαμηλών τιμών. Και αυτό κάναμε. Βάλαμε ένα πρόγραμμα που "σκανάρισε" όλα τα υπάρχοντα προγράμματα του αυτοκινήτου και τα αποτελέσματα ήταν θετικά. Ενα πρόγραμμα ενεργοποιείτο μόνο όταν γινόταν η μέτρηση των τιμών των ρύπων. Και δεν έπρεπε να υπάρχει στο αυτοκίνητο. Ενημερώσαμε τις αρχές για τα υπόλοιπα" δήλωσε η Ελληνίδα καθηγήτρια μηχανολογίας που χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν.

Δηλαδή τα αποτελέσματα που έβλεπε δεν ταίριαζαν με την ιπποδύναμη, εκεί κατανόησε ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά με τις μετρήσεις.

Το σύστημα των Γερμανών εστίαζε στο τιμόνι. Αν αυτό ήταν εντελώς ακίνητο, όπως σε μία μέτρηση καυσαερίων, έμπαινε σε διαμόρφωση "χαμηλών εκπομπών". Αν κινούταν, όπως στην κανονική χρήση, ο κινητήρας δούλευε κανονικά.

Οι πρώτες πραγματικές ενδείξεις φάνηκαν το 2014 όταν το πανεπιστήμιο της West Virginia εξέτασε δύο diesel VW και ένα BMW με το BMW να είναι το μόνο που πέρασε τη δοκιμή εκπομπών!

Εν συνεχεία ο κινητήρας εστάλη στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν στην Αννα Σταφανοπούλου για να διερευνηθεί τις ακριβώς συμβαίνει. Και η Ελληνίδα "έβγαλε λαγό"!

Η ΕΡΑ, η υπηρεσία περιβάλλοντος των ΗΠΑ ενημέρωσε την VW αμέσως και η εταιρία υποσχέθηκε να διορθώσει άμεσα το πρόβλημα.

Η μετοχή της VW έπεσε σχεδόν 25% μέσα σε λίγες ημέρες από την αποκάλυψη του σκανδάλου

Η "παράβαση" αφορά όχι μόνον τα 500.000 οχήματα στις ΗΠΑ, αλλά 11.000.000 σε όλον τον κόσμο!

Το καλύτερο όμως έρχεται στο τέλος η διοίκηση της VW παραδέχτηκε ότι το θέμα ήταν σε γνώση της από το 2014.

Φυσικά ως έχουσες έννομα συμφέροντα δεν αποκλείεται να εγείρουν απαιτήσεις απέναντι στην VW και εταιρείες που έχασαν πωλήσεις λόγω των χαμηλότερων εκπομπών των μοντέλων της, αφού η VW επέβαλλε "αθέμιτο ανταγωνισμό" με "εξωπραγματικές" μετρήσεις οδηγώντας εκατομμύρια αγοραστών να επιλέξουν τα μοντέλα της έναντι των αυτοκινήτων άλλων εταιρειών.

Πρόκειται για τη σειρά 4κύλινδρων υπερτροφοδοτούμενων πετρελαιοκινητήρων της εταιρίας, που φορούν στις ΗΠΑ τα Golf, Passat, Beetle, Jetta και Audi A3, από το 2009 και μετά. Οι πραγματικές εκπομπές καυσαερίων των αυτοκινήτων αυτών είναι μέχρι και 40 φορές μεγαλύτερες από αυτές που έδειχναν οι μετρήσεις, παραβιάζοντας ξεκάθαρα το νόμο «Καθαρού Αέρα» (Clean Air act)!

Προσέξτε το νούμερο, σαράντα φορές περισσότερο.

Αυτοί (οι Γερμανοί) μας "κουνάνε" το δάχτυλο ολονών σαν χώρα ότι είμαστε διεφθαρμένοι,τεμπέληδες και απροσάρμοστοι στη νομιμότητα. Ποιοι το λένε αυτό; Αυτοί που η Siemens, η "ναυαρχίδα" της γερμανικής βιομηχανίας έχει "μαυριστεί" από τις ΗΠΑ μέχρι την...Νιγηρία, εδώ είναι γνωστό πόσο συμμετείχε στην διαφθορά του ελληνικού πολιτικού συστήματος, και σε όλες τις δίκες και τις ποινικές διώξεις που ασκούνται κατά φυσικών προσώπων και πολιτικών (Άκη Τσοχατζόπουλου) εμπλέκονται γερμανικές εταιρείες αμυντικού υλικού.

Αυτοί λοιπόν θα έρθουν εδώ στην Ελλάδα για να μας επιβάλλουν να γίνουμε "άνθρωποι" και το χειρότερο υπάρχουν πολλοί Έλληνες μέσα στα κοινωνικά στρώματα που "πάτησαν" την "μπανανόφλουδα" του "καλού" Γερμανού που θα μας φτιάξει "δομές" και "κράτος", αγνοώντας ίσως από την πολύ παραπληροφόρηση, και την προπαγάνδα εγχώριων ΜΜΕ, ότι οι συγκεκριμένοι δεν έχουν κανένα ηθικό δικαίωμα να μας "διδάξουν" ΤΙΠΟΤΑ.

Σημειώνεται ότι όπως και στη Siemens έτσι και στην VW το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε πάλι στις ΗΠΑ. Δεν είναι σαφές κατά πόσο αυτό είναι τυχαίο ή στις ΗΠΑ υπάρχει κάποια προσπάθεια αποστολής "μηνυμάτων" δυσαρέσκειας στην γερμανική ηγεσία ότι θα πρέπει να αρχίσει να μαζεύεται μέχρι εκεί που φτάνει το "πάπλωμά" της, άλλωστε θα φανεί

Εάν πάντως είναι ένα είδος αμερικανικής επίθεσης στην Γερμανία μετά τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και τις σχεδιαζόμενες κυρώσεις κατά της Κίνας για το ζήτημα των χάκερς, τότε οι ΗΠΑ ξεκινούν ανεδαφικούς πολέμους κατά όλων των υπερδυνάμεων του πλανήτη που είναι εξαιρετικά αμφίβολο για το αν μπορούν να τους κερδίσουν, οι εποχές της απόλυτης παντοδυναμίας έχουν παρέλθει. Έστω και έτσι όμως η ζημιά στην εικόνα της Γερμανίας είναι τεράστια. Η φήμη είναι σαν το τζάμι έτσι και σπάσει...
Αποτέλεσμα της γερμανικής "εξυπνάδας": Μέχρι και 18 δισ. δολ πρόστιμο! Αυτά τα ποσά θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην γερμανική οικονομία.

Φυσικά τίποτα δεν σταματάει εδώ

Η υπηρεσία προστασίας του περιβάλλοντος της Καλιφόρνιας (Carb) διεξάγει επίσης τις δικές της έρευνες για τη Volkswagen, η οποία είναι επίσης εκτεθειμένη σε μαζικές αγωγές από αγοραστές των αυτοκινήτων της οι οποίοι θεωρούν ότι εξαπατήθηκαν.

Το σκάνδαλο αυτό, το οποίο έχει προκαλέσει θύελλα στην Ευρώπη, θα αποτελέσει εξάλλου μέσα στις προσεχείς εβδομάδες το θέμα μιας ακροαματικής συνεδρίασης του αμερικανικού Κογκρέσου, ανακοίνωσαν δύο βουλευτές που είναι επικεφαλής της υποεπιτροπής Ενέργειας και Εμπορίου της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, δηλαδή το θέμα εξελίσσεται σε καθαρά πολιτικό, και θα αγγίξει είτε το θέλει είτε όχι την ίδια την Α.Μέρκελ που θεωρείται η "αγαπαπημένη" της γερμανικής βιομηχανίας.

-Έρευνες άρχισαν επίσης στη Γερμανία και την Ιταλία.

Το βρετανικό υπουργείο Μεταφορών στέλνει επιτροπή στη VW. Η κυβέρνηση της Βρετανίας κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διεξαγάγει έρευνα όσον αφορά τις διαδικασίες ελέγχου των εκπομπών ρύπων των αυτοκινήτων, μετά την παραδοχή της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen ότι εξαπάτησε τις ρυθμιστικές αρχές στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

«Είναι ζωτικής σημασίας η κοινή γνώμη να εμπιστεύεται τους ελέγχους των εκπομπών ρύπων των οχημάτων και καλώ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ερευνήσει το ζήτημα αυτό θεωρώντας το κατεπείγον», ανέφερε ο υπουργός Μεταφορών της Βρετανίας Πάτρικ Μακλάφλιν σε ανακοίνωση που εξέδωσε. Η επιτροπή πρόκειται να συνομιλήσει με στελέχη της εταιρείας στο Wolfsburg  και να δοθεί στα μέλη της πρόσβαση σε διάφορα έγγραφα, διευκρίνισε το υπουργείο σε ανακοίνωσή του.

Ακόμα και η Νότια Κορέα ανακοίνωσε ότι θα ελέγξει τις εκπομπές ρύπων των πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων της Volkswagen και της Audi, "ξεφτιλίκι" άνευ προηγουμένου.

Δείτε τώρα πόσο "αξιόπιστη" είναι και η γερμανική πολιτική ηγεσία. Το γερμανικό υπουργείο Μεταφορών αρνήθηκε σήμερα ότι γνώριζε πως η Volkswagen χρησιμοποιούσε τεχνολογία για να παραποιεί τις μετρήσεις των εκπομπών ρύπων. Όμως  πριν από μερικούς μήνες είχε παραδεχθεί ότι γνώριζε την ύπαρξη μιας γενικότερης διαφοράς μεταξύ των τιμών που καταγράφονται στις "δοκιμές" και σε κανονικές συνθήκες οδήγησης, "είπα, ξείπα" δηλαδή.

Πάντως στο Βερολίνο ο Β.Σόιμπλε και η Α.Μέρκελ θα το "φυσάνε" και δεν θα "κρυώνει". Τους ήρθε από εκεί που δεν το περίμεναν...από μια Ελληνίδα

Τμήμα ειδήσεων pronews.gr

www.defencenet.gr

Λίγο μετά από την κάλπη…Τα «καραγκιοζάκια», ο Χατζηνικολάου, ο Πατριάρχης και οι λοιποί…

   Άρης Σκιαδόπουλος

 

Κάποιες σκόρπιες σκέψεις μέσου Έλληνα. Με τις όποιες ευθύνες φέρω, στό βαθμό που κι εγώ συνέβαλα για όσα συμβαίνουν σήμερα:

Ενότητα πρώτη: Ο κ. Χατζηνικολάου έχει την τάση να αυτοπροβάλλεται, συνήθως, ως ο αδάμαντας της αντικειμενικότητας. Και με αυτή την έννοια, δεν δέχεται καμιά κριτική. Κανένας δεν του έμαθε, ότι αυτή η παθογένεια είναι το μέγα μειονέκτημα του δημοσιογράφου.

Προχθές λοιπόν, κάποιοι συνάδελφοι του άσκησαν κριτική, για το ότι μετά τη δήλωση του Μιχαλολιάκου, ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη τής δολοφονίας του Φύσσα, δεν επέμεινε σε ερωτήσεις βάθους, παρά αρκέστηκε στην δήλωση.

Πνέων μένεα, λοιπόν, βγήκε στη. εκπομπή του και χαρακτήρισε αυτούς τους συναδέλφους «καραγκιοζάκια», διότι δεν κατέχουν την τεχνική της συνέντευξης τόσο άρτια όσο αυτός. Και επιχειρηματολόγησε λέγοντας ότι κανόνας της συνέντευξης είναι, όταν κάποιος κάνει μια τόσο βαρυσήμαντη δήλωση, δεν επιτρέπεται στο δημοσιογράφο να επιμείνει, γιατί υπάρχει κίνδυνος ο συνεντευξιαζόμενος να… λειάνει την δήλωσή του και να χάσει έτσι το ενδιαφέρον της…

Μας συγχωρείτε κύριε Χατζηνικολάου, αλλά αυτή η άποψη υπηρετεί την σχολή του εύκολου εντυπωσιασμού στη δημοσιογραφία και όχι την ουσία. Στόχος του δημοσιογράφου δεν είναι να ΥΦΑΡΠΑΞΕΙ την δήλωση κάποιου προς εντυπωσιασμό, αλλά να επιδιώξει την ουσία, έστω κι αν ο συνεντευξιαζόμενος αλλάξει τη δήλωση του. Έχει το δικαίωμα, κάθε συνεντευξιαζόμενος, να αλλάξει, ή να μην αλλάξει ο,τι θεωρεί πως τον εκθέτει. Αλλά ας δούμε σε τι άλλο έπρεπε ν απαντήσει ο Μιχαλολιάκος:

Α. Από τη στιγμή πού αποδέχεται πολιτική ευθύνη για την δολοφονία πως είναι δυνατόν να ηγείται Κόμματος που διεκδικεί θέση στό Κοινοβούλιο;

Β.Μηπως ο Χίτλερ την πολιτική ευθύνη δεν είχε για όσα εγκλήματα διαπράχθηκαν στό όνομα του;

Γ. Πόσο απέχει διασταλτικά η πολιτική ευθύνη από την ηθική αυτουργία; (έστω κι αν ο ένας όρος είναι πολιτικός κι ο άλλος ποινικός)

Αυτά τα ολίγα κύριε Χατζηνικολάου. Μπορεί να έχετε ένα χαρισματικό πρόσωπο για τηλεόραση,ώστε κι αγκινάρες αν καθαρίσετε να χτυπάνε υψηλές ακροαματικότητες,αυτό όμως δεν σας δίνει το δικαίωμα να χαρακτηρίζετε καραγκιοζάκια όσους σας κάνουν μια δημιουργική κριτική.

Ενότητα Δεύτερη: Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, παρακαλώ, παρέστη στη Χίο για να κάμει αγιασμό στό Ίδρυμα, που ο εφοπλιστής Τσάκος έχει αφιερώσει στο όνομα της κόρης του και στο οποίο φοιτούν με υποτροφία καμιά εικοσαριά παιδιά!

Αν είναι δυνατόν! Κοτζάμ Οικουμενικός Πατριάρχης, στη φιέστα ενός εφοπλιστή! Και μάλιστα να χαριεντίζεται μετά του εν λόγω εφοπλιστού, καθώς τον πήγαινε βολτίτσα με το αμαξίδιο, στον μεγάλο του κήπο!

Δυο βήματα πιο πάνω ήταν η Μυτιλήνη που βούλιαζε από τους δυστυχείς πρόσφυγες. Εκεί δεν αξιώθηκε να πάει.

Ανέκαθεν ήταν γνωστή η αγαστή σχέση της Εκκλησίας με το Κεφάλαιο και την Εξουσία. Ειδικά το Φανάρι έχει το δικό του αμαρτωλό παρελθόν, από την περίοδο της Τουρκοκρατίας όταν τα πήγαινε μια χαρά με την Μεγάλη Πύλη!

Τώρα όμως τέτοιου είδους συναναστροφές που παίρνουν και τη δέουσα δημοσιότητα, Ε διάολε δεν είναι ο,τι καλλίτερο για το κύρος του Πατριαρχείου. Δεν του αρκούν πια οι «Μεγάλοι Λογοθέτες», που συνήθως είναι φραγκάτοι και ομοτράπεζοι; Κάτι τέτοια βλέπουν οι Βατικανοί και επιχαίρουν!

Ενότητα Τρίτη: Πάμε να ψηφίσουμε. Με τον κόσμο σχεδόν αδιάφορο..Με υποψήφιους πού κάποιοι απ αυτούς θα ξεχωρίσουν στην θερινή επιθεώρηση. Προσφέρονται άλλωστε. Ένας κι ένας. Ο Σταύρος,το νέο φιντανάκι του Γιούνγκερ, ο Μιχαλολιάκος, πολιτικός δολοφόνος καθ ομολογίαν, ο Λεβέντης που προχθές μπέρδεψε τον ΑΝΤ 1 με τον ALPHA, στον όποιο πήγε αναζητώντας τον…Παπαδάκη! Ο Λεβέντης που μιλά για αργόμισθους κι έχει βάλει το μισό του σόι στό ψηφοδέλτιο!

Υπάρχουν, όμως, συνέλληνες που θα τους ψηφίσουν. Που θα τους βάλουν στη Βουλή, όπου θα πέσει το γέλιο της..Αρκούδας!

Αυτό είναι το επίπεδο των ανθρώπων που μας εκπροσωπούν. Αυτοί προσδιορίζουν το μπόι μας, κακά τα ψέμματα.

Αυτοί είμαστε κι αυτή την εικόνα δίνει η χωρά μας έξω. Όσο πίσω γυρίζουμε τον χρόνο, στο ελληνικό Κοινοβούλιο, τόσο μας μελαγχολούν οι συγκρίσεις. Γιατί, Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί τον αρχηγό του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας, να ασχολείται με το αν η κάμερα τον έβγαλε κοντύτερο του αντιπάλου του; Μήτε η Ανίτα Πάνια δεν θα τολμούσε τέτοιο σχόλιο!

Κι ύστερα αυτή η ρητορική πλήξη. Όλοι να επαναλαμβάνουν τα ίδια κι οι υποψήφιοι ν αναμασάνε, όσα είπαν οι Αρχηγοί. Μια μελαγχολία σκιάζει αυτές τις εκλογές…

www.imerodromos.gr

Ηλίθιος λαός…

 

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

 

Σε λίγο θα βγάλουν ηλίθιο τον ελληνικό λαό επειδή ψήφισε όπως ψήφισε…

Άλλοι μιλούν για συντηρητικοποίηση, άλλοι για «πασοκικό» DNA πού δεν ξεριζώνεται, οι πιο κακεντρεχείς για υποτελή στάση και οι απολίτικοι για «θύματα» της φανερής γοητείας του Τσίπρα…

Αδύναμοι να «διαβάσουν» τις ιστορικές μεταβολές που έχουν ξεκινήσει ήδη να συντελούνται, επιχειρούν να στριμώξουν τους πολίτες στα δικά τους μικρά μεγέθη, άλλοτε μικρόνοα, άλλοτε μικρόψυχα και πάντα μικροπρεπή…

Με γειά το νέο ΠΑΣΟΚ λένε πολλοί σε μιά προβοκατόρικη και ανιστόρητη έξαρση, υποβιβάζοντας έτσι τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ στην κατηγορία των «χαχόλων» που δεν ξέρουν τί τους γίνεται…

Λες και οι εποχές βγαίνουν σε φωτοτυπία, λες και έχουν κάποια σχέση η  εποχή του 80 με τις γεωπολιτικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες του 2015!

Την εποχή του 81 το χρήμα στην Ελλάδα από τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τις συναφείς «ενισχύσεις», έρρεε άφθονο, η κοινωνία δεν είχε υποστεί τη βίαιη φτωχοποίηση και το κυριότερο, στη σχέση οικονομίας-και πολιτικής, η πολιτική είχε την ηγεμονία…

Ο Α.Παπανδρέου δεν βρήκε μνημόνια,ούτε εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας δια νόμου, ούτε μαύρο τοπίο στην Ευρώπη. Με τη μαγιά της αλλαγής πού έφερε στο ευρωπαϊκό τοπίο ο θρίαμβος Μιτεράν στη Γαλλία, λίγους μήνες πρίν τον Οκτώβριο του 81, ο Α.Παπανδρέου ξεκίνησε με τεράστια προίκα σε όλα τα επίπεδα… Όσο για τα ιδεολογικά του όπλα, ήταν εξ ολοκλήρου δανεικά ή κλεμένα απο το οπλοστάσιο της Αριστεράς…

Αντιθέτως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε μια χώρα χρεωκοπημένη και υποδουλωμένη, με μια ανθρωπιστική κρίση χωρίς προηγούμενο σε καιρό ειρήνης, το λαό σε κατάσταση εξαθλίωσης, το κοινωνικό κράτος ανύπαρκτο, τη διαπλοκή αρχηγό του κράτους και την πολιτική τσαλαπατημένη απο τη δικτατορία των αγορών…

Υπέστη από την πρώτη ημέρα οικονομικό στραγγαλισμό και συνθηκολόγησε αναγκαστικά υπο το κράτος του εκβιασμού και υπό το παρακράτος των οικονομικών δολοφόνων…

Τη στιγμή που η δυσαρέσκεια απο την άγρια λιτότητα του γερμανικού μοντέλου στην Ευρώπη στρέφεται προς την ακροδεξιά- με αποκορύφωμα τη Γαλλία- η Ελλάδα εκλέγει για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση την οποία ρίχνουν βεβιασμένα οι «αριστεροί», μετά την πρώτη τακτική ήττα…

Η μυθολογία περί διανοητικής υπεροχής υπεροχής τους στε ο,τι αφορά τις  επεξεργασίες , κατέπεσε όταν ο κόσμος διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε καμία πειστική πρόταση εναλλακτικής διακυβέρνησης, με ορατό τον κίνδυνο επανάκαμψης του πιο επικίνδυνου κατεστημένου.

Ανέτοιμοι και αδύναμοι να αφουγκραστούν τα αιτήματα των καιρών υπό τις νέες συνθήκες, ευαγγελιζόμενοι τη Δευτέρα Παρουσία της επανάστασης, άφησαν ακάλυπτο τον κόσμο που είχε τη ζωτική ανάγκη να ξέρει, αν τη Δευτέρα μετά τις εκλογές θα έχει προοδευτική κυβέρνηση ή την εγκαθίδρυση των ζόμπι…

Γι’ αυτό και δήλωσε για τρίτη φορά ιστορικό υποκείμενο, γυρίζοντας την πλάτη σε βολικά επιδερμικές και κοντόφθαλμες προσεγγίσεις του τύπου ο Τσίπρας έγινε μνημονιακός και όσοι τον ψήφισαν είναι είτε ηλίθιοι, είτε προσκυνημένοι…

Το γεγονός ότι η Ν.Δ. διαλύεται, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει λόγο ύπαρξης, το ΠΟΤΑΜΙ είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ και η Χ.Α. πήρε 25.000 λιγότερες ψήφους, αλλά λόγω τεχνικών που σχετίζονται με την αποχή, εμφανίζει αυξημένα ποσοστά, περνά απαρατήρητο από τη σφαίρα της «ανάλυσης» …

Δεν έχουν καταλάβει τίποτα, πέρα από τα υπαρξιακά τους αδιέξοδα και τα προσωπικά απωθημένα…

Και φυσικά τους φταίει ο «ηλίθιος» λαός…

www.altsantiri.gr

Όλοι δουλεύουν για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου

 

Είναι άγρια η χαρά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, των ΜΜΕ των ολιγαρχών, του Βερολίνου και των Βρυξελλών από το γεγονός πως η Λαϊκή Ενότητα δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Αν όλοι αυτοί χαίρονται για το γεγονός πως η Λαϊκή Ενότητα δεν μπήκε στη Βουλή, οι πολίτες μάλλον δεν θα πρέπει να χαίρονται ιδιαίτερα.
Κι όμως, καλύτερα που δεν μπήκε στην Βουλή η Λαϊκή Ενότητα.

Αν η Λαϊκή Ενότητα είχε μπει στην Βουλή, θα έχανε πολύτιμο χρόνο από τις προετοιμασίες που πρέπει να κάνει για να γίνει ένα κανονικό κόμμα, και όχι ένα άθροισμα προσωπικοτήτων· ο ένας μήνας δεν ήταν αρκετός για να συμβεί αυτό.

Επίσης, η Λαϊκή Ενότητα θα έχει τον χρόνο να δει τα λάθη που έκανε, να αντιληφθεί πως χρειάζεται ένα ξεκάθαρο μήνυμα -και όχι να επαναλαμβάνει τις ανοησίες του ΣΥΡΙΖΑ που κατέρρευσαν- και να σκεφτεί ξανά την εκλογική συνεργασία σε ένα κοινό μέτωπο με άλλα κόμματα.

Είναι πολύ θετικό που η Λαϊκή Ενότητα δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή.

Είναι πολύ σημαντικό αυτή η Βουλή να μην έχει καθόλου ελπίδα μέσα.

Να είναι μια Βουλή της απελπισίας.

Γιατί αυτό είναι αυτή η Βουλή: μια Βουλή ήττας και απελπισίας. Και προδοσίας.

Πρέπει οι πολίτες να μην παίρνουν αέρα από πουθενά. Να είναι όλα μαύρα στη Βουλή.

Αυτό θα γιγαντώσει τις αντιδράσεις των πολιτών και θα φουντώσει το κίνημα. Χωρίς μισόλογα πια.

Παρατηρώ τη λύσσα κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου -και μετά τις εκλογές- και βλέπω για μια ακόμα φορά το μίσος αυτού που προσκύνησε για αυτόν που δεν προσκύνησε.

Επίσης, η λύσσα κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου -που δεν είναι πια στην Βουλή- δείχνει και κάτι άλλο: το φόβο για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Γιατί όλοι ξέρουμε πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα επιστρέψει.

Η παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου θα γίνεται όλο και πιο αισθητή δια της απουσίας της από την Βουλή.
Ο νέος πρόεδρος της Βουλής θα συγκριθεί αμέσως με την Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να γίνει πρόεδρος της Βουλής. Ο Δραγασάκης -που είναι παλιά πουτάνα- ήδη αρνήθηκε.

Βέβαια, κάποιος θα δεχτεί -μπορεί και ο Δραγασάκης που από κάπου θα τον κρατάνε κι αυτόν- να γίνει πρόεδρος της Βουλής, και αυτός έχει καεί ήδη.

Οι επιτροπές της Βουλής και οι φάκελοι που ήταν στα χέρια της Ζωής Κωνσταντοπούλου θα θαφτούν ξανά, όπως γινόταν επί δεκαετίες, πριν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Μαζί με τις επιτροπές και τους φακέλους θα καεί και ο νέος πρόεδρος της Βουλής.

Όσο λείπει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, τόσο πιο παρούσα θα είναι.

Όλοι μοιάζουν να ξεχνούν κάτι: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου γνωρίζει πια τα πάντα για τις υποθέσεις και τους φακέλους που βρίσκονται στη Βουλή.

Κακά τα ψέματα, ο Αλέξης Τσίπρας -στο διάστημα των επτά μηνών της πρώτης πρωθυπουργίας του- έπαιρνε λάμψη, αίγλη και δύναμη από τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Τώρα ο Τσίπρας ξέμεινε με τον Δραγασάκη, τον Βούτση και τον Φίλη. Θλιβερή ομάδα για πολιτική. Καλή για ταβέρνα, ωστόσο.

Το σημαντικότερο για έναν πρωθυπουργό δεν είναι ο ίδιος αλλά η ομάδα των ανθρώπων που θα επιλέξει να έχει γύρω του.

Αυτή την ομάδα την επιλέγει ο ίδιος. Κι εκεί φαίνεται το μυαλό του.

Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε Φλαμπουράρηδες.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει καεί ήδη.

Ελπίζω η Ζωή Κωνσταντοπούλου να έχει μάθει από τα λάθη του Αλέξη Τσίπρα.

Επίσης, ελπίζω να μην εμπιστεύεται και να μην αγαπάει τόσο πολύ πια ανθρώπους σαν τον Αλέξη Τσίπρα.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έρχεται.

Τι είπατε;

 

(Δεν έβαλα τυχαία την φωτογραφία του μεταλλαγμένου Αλέξη Τσίπρα με τη BMW και τους μπράβους. Αυτή δεν είναι εικόνα πολιτικού της Αριστεράς. Αυτή είναι η εικόνα ανθρώπου που είναι χαρούμενος που, για μια ακόμα φορά, έπιασαν τόπο τα ψέματά του και εξαπάτησε τους ψηφοφόρους και τα στελέχη του κόμματός του. Βέβαια, έχει και την αγωνία και τον φόβο ότι αυτό δεν θα συμβαίνει για πάντα. Όχι, Αλέξη, δεν θα συμβαίνει για πάντα.)

pitsirikos.net

Aziza Brahim performs refugee blues 'Lagi'

 

Η Aziza Brahim  είναι μια Σαχράουι  ποιήτρια τραγουδίστρια και ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1976  στo  στρατόπεδα  προσφύγων  Σαχράουι, στην  περιοχή  Τιντούφ  της Αλγερίας, όπου η μητέρα της κατέφυγε στα τέλη του 1975, προσπαθώντας   να  ξεφύγει  από τη  μαροκινή κατοχή της Δυτικής Σαχάρας. Δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα της που έμεινε πίσω κι εκτελέστηκε. Μεγαλώνοντας εκεί ανακάλυψε ότι η μουσική ήταν τόσο μια πηγή ψυχαγωγίας  όσο  κι ένας φυσικός τρόπος για να εκφράσεις και να επικοινωνήσεις προσωπικά συναισθήματα και σκέψεις. Το 1995, κέρδισε το «1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό  Τραγουδιού", στο  Εθνικό  Φεστιβάλ  Πολιτισμού της Λαϊκής Αραβικής Δημοκρατίας της Δυτικής Σαχάρας*  κι έτσι ξεκίνησε  η  καριέρα της. Στο album ‘Soutak’ (2014), συμμετέχουν  μουσικοί τόσο από τη Βαρκελώνη το Μάλι, την  Ισπανία, την Κούβα με σύγχρονο αγγλοευρωπαϊκές επιρροές πέρα από τις παραδοσιακές μουσικές Σαχράουι. Είναι ενεργή ακτιβίστρια ταγμένη στον αγώνα της χώρας της, του λαού της και των προσφύγων όλου του κόσμου.

 

* Η Δυτική Σαχάρα είναι η πρώην ισπανική αποικία της Ισπανικής Σαχάρας. Η Ισπανία εγκατέλειψε την περιοχή το 1975-1976. Με την αποχώρηση των Ισπανών ο ΟΗΕ πρότεινε το διαχωρισμό της περιοχής σε τρία τμήματα και την παραχώρηση εδαφών στο Μαρόκο, την Αλγερία και τη Μαυριτανία. Στις 27 Φεβρουαρίου του 1976, το Μέτωπο Πολισάριο ανακήρυξε την περιοχή ως ανεξάρτητη χώρα με το όνομα Λαοκρατική Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας. Οι τρεις χώρες αρνήθηκαν και παραιτήθηκαν του δικαιώματος, με αποτέλεσμα να προταθεί από τον ΟΗΕ η δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Η δημοκρατία αναγνωρίζεται σήμερα από 49 χώρες και είναι πλήρες μέλος της Αφρικανικής Ένωσης. Η Ελλάδα δεν την έχει αναγνωρίσει. Το 1991 ανακαλύφθηκαν μεγάλα κοιτάσματα φωσφόρου κοντά στα σύνορα με το Μαρόκο. Το Μαρόκο κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της χώρας (δυτικό τμήμα) και έως και σήμερα το κατέχει και το διεκδικεί. Από το 1991 ισχύει εκεχειρία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ που προσπαθεί να διοργανώσει δημοψήφισμα για το τελικό καθεστώς της περιοχής.

 

ΥΓ του blog: ...είναι τυχαία σύμπτωση ότι μόλις υπήρξαν ενδείξεις για υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα μπούκαραν μέσα οι Γερμανοί και οι αποικιοκράτες της ΕΕ θεωρώντας υπερβολικό το χρέος της Ελλάδας να είναι στα 118% του ΑΕΠ και μας φλόμωσαν στα μνημόνια που το πήγαν στα 210% και θα το επαναφέρουν στα 118% το 2036 και κατ' άλλους το 2074; Η αποικιοκρατία κι η υποδούλωση σ' όλο της το μεγαλείο!!!! Αλλά δεν πρέπει να φοβόμαστε θα μας σώσει τώρα ο Αλέξης!!! Όπως πας έσωσαν ο Αντρέας, ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης και τόσοι άλλοι. Θύματα, ψώνια και σύμβολα αιώνια που δεν ξυπνάμε με τίποτα.