Σουφραζέτες!

....ακόμη αγωνίζονται για την ισότητα σε κάθε γωνιά της γης μη εξαιρουμένου και του δυτικού κόσμου

Η τροπολογία για το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες στη “χώρα της ελευθερίας” είχε εισαχθεί στο Κογκρέσο προς ψήφιση το 1878, σε απάντηση σχετικού αιτήματος που κάπου στο τότε για πρώτη φορά δημόσια διατυπώθηκε. Επρόκειτο για εισαγωγή προς ψήφιση “προς ικανοποίηση των εντυπώσεων”, όπως αποδεικνύεται από τη παραμονή της τροπολογίας στα υπόψη επί 40 και πλέον χρόνια.

Για να οδηγηθεί βήμα προς βήμα η ιστορία στην αναγνώριση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες των ΗΠΑ μεσολάβησαν κάμποσα. Βασικά των οποίων χαρακτηριστικά ήταν η στα όρια της μετωπικής χλεύης κοροϊδία, σε βάρος των γυναικών που στο δικαίωμα της ψήφου αναγνώριζαν το πιο θεμελιώδες βήμα στον μακρύτατο δρόμο (διεκδίκησης) της κοινωνικής ισότητας των φύλων. Η κοροϊδία της παραμονής στα υπόψη επί 40 και πλέον χρόνια της σχετικής τροπολογίας, δεν ήταν παρά η προφανής θεσμική αντανάκλαση ενός ευρύτερου κλίματος ανδροκρατούμενης χλεύης έναντι του αιτήματος, εντός του οποίου (κλίματος) η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών ήταν υποταγμένες στον φόβο και τη σιωπή.

Η αντίσταση στην πάντοτε κυρίαρχη χλεύη ενάντια στην πρόοδο ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε υπόθεση των λίγων, των κοινωνικών πρωτοποριών. Οι αντιστασιακές πράξεις των οποίων, πάντοτε εξωθούσαν, εξωθούν και θα εξωθούν την κυρίαρχη των αρνητών της προόδου χλεύη πέραν των ορίων της, στα πεδία του εγκλήματος και της άγριας καταστολής. Στην περίπτωση των πρωτοπόρων αγωνιζομένων γυναικών των ΗΠΑ, η στιγμή – ντροπή της άγριας καταστολής καταγράφηκε στις 14 Νοεμβρίου 1917, όταν 33 αμερικάνες σουφραζέτες συλληφθείσες για τις απόψεις τους έζησαν σε φυλακή της Βιρτζίνια απίστευτες σε βάρος τους βαρβαρότητες, σε μια άγρια νύχτα που η ιστορία των φεμινιστικών κινημάτων κατέγραψε ως “νύχτα του τρόμου”.

Πεντέμισι χρόνια ακριβώς πριν, η ιστορική σκέψη – που κατανοεί τι είναι και τι σημαίνει “διεθνής της αντίδρασης” στον παγκόσμιο χώρο και στον διαρκή χρόνο - εντοπίζει τη νοηματική αρχή του δράματος που οι 33 αμερικάνες σουφραζέτες έζησαν το 1917 στον ημιάγριο αμερικάνικο νότο, στην απέναντι πλην όμως συγγενική άκρη του Ατλαντικού. Ήταν σαν σήμερα, 4 Μαρτίου του έτους 1912, όταν οι σουφραζέτες – μέλη της Κοινωνικής και Πολιτικής Ένωσης Γυναικών στο Ηνωμένο Βασίλειο προέβησαν σε μεγάλες καταστροφές στο κέντρο του Λονδίνου διαμαρτυρόμενες έτσι ενάντια στην αγγλική κυβέρνηση που αρνιόταν στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου.

Προφανώς, η διαδήλωση της 4^ης Μαρτίου 1912 δεν ήταν η πρώτη “έντονη πράξη” του τότε κινήματος των πρωτοπόρων γυναικών στην Αγγλία, είχε προηγηθεί έντονη δράση από τα τέλη του 19^ου αιώνα στις φάσεις όξυνσης της οποίας είχαν σημειωθεί κάμποσα από πλευράς πολιτικής εξουσίας αίσχη (διωγμοί, φυλακίσεις) στο όνομα της κυρίαρχης κατά των αιτημάτων τους ανδροκρατούμενης κοινωνικής χλεύης. Το νοηματικό της οποίας περιεχόμενο συμπυκνωνόταν στη διατύπωση ότι “κάτι δεν πάει καλά με δαύτες, είναι λεσβίες” δεδομένου ότι “η γυναίκα που διεκδικεί χάνει αυτόματα τη γλυκύτητα και τη σεμνότητά της, τη θηλυκότητά της”.

Κρατώντας κατά νου την πιο πάνω διατύπωση, αναρωτηθείτε σε ποιο βαθμό η ίδια και/ή αντίστοιχές της πιο στρογγυλεμένες/ προσαρμοσμένες στα νυν δεδομένα, υπονοούνται και σήμερα στις χώρες της "προηγμένης" δύσης - με έναν αιώνα χρόνο να έχει τρέξει από το τότε και το δικαίωμα των γυναικών στη ψήφο να λογίζεται πλέον στα αδιαμφισβήτητα - ως εύλογες. Κατόπιν αυτού, αναμετρηθείτε με τη σκέψη ότι οι αγώνες για την πρόοδο δεν είναι γραμμικοί αλλά διαρκείς. Από πλευράς μας δεσμευόμαστε ότι σύντομα θα επανέλθουμε.  

egomiocyprus.blogspot.gr