Ζούμε μια ιλαροτραγωδία στα 60χρονα της Συνθήκης της Ρώμης, βαδίζοντας με ταχύτητα προς μεγάλες πολιτικές εξελίξεις
του Ρούντι Ρινάλντι
Το Σάββατο 25 Μαρτίου στη Ρώμη θα γιορταστούν τα 60 χρόνια από την πρώτη Συνθήκη που έβαζε τις βάσεις του οικοδομήματος που είναι σήμερα οι Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τέτοιους καιρούς, ποιος έχει διάθεση για γιορτές; Οι θλιβεροί «ηγέτες» της Ευρώπης θα μαζευτούν και θα θελήσουν να δείξουν ότι έχουν βγάλει βαθιά και ουσιαστικά συμπεράσματα και θα ορκιστούν στην ικανότητα της «Ευρώπης Μας» να ξεπερνά δυσκολίες και αντιφάσεις και στο τέλος να βρίσκει διεξόδους και λύσεις. Βέβαια, η συνάντηση γίνεται δυο μέρες μετά την τρομοκρατική απόπειρα στο Λονδίνο, δυο βδομάδες μετά τις ολλανδικές εκλογές, λίγες μέρες μετά την πρώτη ψυχρή συνάντηση Τραμπ – Μέρκελ, λίγες βδομάδες από τις κρίσιμες εκλογές στη Γαλλία, λίγο πριν να βγει καπνός από το ΔΝΤ (21-23 Απριλίου) για το τι θα πράξει στα ευρωπαϊκά ζητήματα, κι όταν έχει ήδη αρχίσει ο Ερντογάν να λασκάρει πάλι την προσφυγική ροή προς Ελλάδα και Ευρώπη.
Υποτίθεται πως θα διαφανούν οι σχεδιασμοί για τη νέα Ευρώπη, αυτήν των «πολλών ταχυτήτων» με συνέχιση της γερμανικής ηγεμονίας και τους αναγκαίους συμβιβασμούς ή τις νέες προτεραιότητες που πρέπει να τεθούν. Αν και δεν φαίνεται να βγει πολύς άσπρος καπνός για τους πραγματικούς σχεδιασμούς στις γιορτές των 60 χρόνων. Μάλλον θα τονιστεί η «ευθύνη», η «συναίσθηση», η «ανάγκη να προχωρήσουμε», και άλλα τέτοιου είδους. Οι αποφάσεις θα παρθούν σε πιο στενό κύκλο…
Εδώ ταιριάζει καλά η φοβερή ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου «Πάντως, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα».
Η μεγάλη μάχη της πλάκας…
Ο μεγάλος ηγέτης (όπως τον αποκαλεί ο καραμανλικός υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι Οικολόγοι, και ο Παπαγγελόπουλος) Τσίπρας, αφού έκανε λιώμα τις «πολλαπλές ταχύτητες», αντιπροτείνοντας τις «πολλαπλές επιλογές», άφησε για μέρες να διαρρέει ότι στη Ρώμη η ελληνική πλευρά ίσως δεν υπογράψει τη διακήρυξη. Ο λόγος; Θέλει να διασφαλίζεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο των συλλογικών συμβάσεων και σε χώρες που βρίσκονται σε μνημονιακό πρόγραμμα. Όλοι οι ισχυροί της Ευρώπης τρομοκρατήθηκαν, μόλις το έμαθαν και σχεδόν έχασαν τον ύπνο τους. Ο Αλέξης Τσίπρας θα αρνηθεί! Τρόμος πάνω από την Ενωμένη Ευρώπη… Αντίθετα οι απειλές της Πολωνίας να μην υπογράψει τίποτα το Σάββατο, ασφαλώς παίρνονται υπόψη γιατί υπήρξε σύγκρουση στο ζήτημα του Τουσκ και γενικά η Πολωνία διαλέγει ΗΠΑ… και είναι υπολογίσιμο μέγεθος.
Είναι τόσο της πλάκας η φαντασιακή σύγκρουση, που το Διευθυντήριο της Ευρώπης έστειλε τούτες τις μέρες παραγγελιά προς όλο το πολιτικό σύστημα της αποικίας, ότι ζητά πλήρη ευθυγράμμιση με τον «μνημονιακό ορίζοντα». Το Διευθυντήριο καθιστά σαφές πως στην Ελλάδα δεν θα κυβερνά με πρόθυμους τοποτηρητές υπαλλήλους, αλλά με πρόσωπα που στην πορεία θα γίνονται δικοί τους, κι από φραστικοί αντίπαλοι ή και πραγματικοί αντίπαλοι θα αναγκάζονται να γίνονται δικοί τους και να προσκυνούν την μεγάλη Πύλη Βερολίνου-Βρυξελλών. Το μάθημα το πήραν όλοι μέχρι τώρα: Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαράς, Αλ. Τσίπρας και τώρα το μαθαίνει ο Κυρ. Μητσοτάκης. Για ποιο λόγο δεν απευθύνονται άμεσα σε τοποτηρητές και υπαλλήλους τους; Απλούστατα γιατί η προβλεπόμενη διάλυση της χώρας είναι πολύ ευρύτερη και μεγαλύτερη από αυτό που μπορεί να αντέξει το πολιτικό προσωπικό. Επιλέγονται όσοι συγκεντρώνουν μια λαϊκή προσδοκία σαν καταλληλότεροι αναλώσιμοι από απλούς υπαλλήλους.
Ο Μητσοτάκης ήδη πήρε την ειδοποίηση και άρχισε να ανακαλύπτει τη «συνέχεια του κράτους», τα «δεν θα ψηφίσω μεν αλλά θα σεβαστώ και εφαρμόσω δε».
Καλό καλοκαίρι…
Και ενώ όλοι οι σχεδόν τίποτα υπουργοί και υπουργίσκοι δηλώνουν ότι η αξιολόγηση «καθαρογράφεται» και προλαβαίνουμε, όπου να ‘ναι ξανάρχονται οι θεσμοί (όπως παλιά έλεγαν «κορίτσια ο στόλος»…), οι διαδικασίες και η διελκυστίνδα τραβάει για καλό καλοκαίρι. Όλοι – άσχετα με το τι λένε – περιμένουν το ΔΝΤ, που συνεδριάζει τέλη Απρίλη. Δηλαδή πάνω στις γαλλικές εκλογές κι ότι αυτές θα φέρουν. Ίσως τότε να αναγνωριστεί η αλήθεια του ραγιάδικου «καλύτερα μια χειρότερη συμφωνία και στο χέρι τώρα, παρά μια καλύτερη μετά από κάποιο χρόνο», που τόλμησε να πει ο Χουλιαράκης. Τώρα βέβαια στη μάχη έχει μπει και ο μπαρουτοκαπνισμένος Δραγασάκης, ειδικός στην «άμυνα» και στην «προκαταβολική οπισθοχώρηση», ενώ στου Μαξίμου οι «γκάμπλερ» (οι παίκτες του πόκερ) νοιάζονται να κερδίζουν χρόνο και να καμώνονται ότι έχουν 3-4 παραπάνω άσσους από αυτούς που έχει η κανονική τράπουλα.
Η χώρα και η κοινωνία βυθίζονται. Η διάλυση και αποσάρθρωση του πολιτικού συστήματος είναι το πιο εύκολο για τους μνημονιακούς, γιατί έχουν κοστολογήσει το βάθος και το ύψος του. Όταν ο Σόιμπλε αναφέρεται ότι έχει καταπιεί τόσους υπουργούς Οικονομικών (αλλά και πρωθυπουργούς) της χώρας, εκφράζει μιαν αλήθεια για την πραγματική φύση του πολιτικού κόσμου εν Ελλάδι.
Τώρα, φτάνοντας στο καλοκαίρι, έχοντας μια μεγαλύτερη εσωτερική στάση πληρωμών από αυτήν των πρώτων μηνών του 2015, με γονατισμένη οικονομία και αγορά, με εκτίναξη του εσωτερικού δανεισμού και των κόκκινων δανείων, και τις τράπεζες υπό κατάρρευση – τα περιθώρια θα είναι ισχνά και το πιστωτικό γεγονός πραγματικότητα. Όλα αυτά θα συνοδεύονται από απειλές ή και σχεδιασμούς Grexit.
Κύριο εξαγόμενο: Βαδίζουμε με ταχύτητα προς μεγάλες πολιτικές εξελίξεις. Το τοπίο της Ευρώπης αλλάζει ραγδαία και η Ελλάδα βουλιάζει.
Πάντως είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου