Ο βιολόγος και διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Βασίλης Λύκος, μιλώντας στον 98.4 υποστήριξε ότι τα εμβόλια είναι ένα χρήσιμο όπλο στη φαρέτρα αντιμετώπισης της Covid-19, αλλά δεν είναι ούτε πανάκεια , ούτε η μόνη λύση σε ένα κόσμο που πρέπει να αντιληφθεί , ότι οι επιδημίες θα εμφανίζονται όλο και πιο συχνά. Ακόμη και τα εμβολιαστικά προγράμματα, θα πρέπει να γίνονται με απόλυτη διαφάνεια και όχι ως επικοινωνιακή φιέστα, αλλά αυτό που λείπει ιδίως στην Ελλάδα, είναι μια στρατηγική διαχείρισης της κρίσης, με ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, πρόνοια για όσους νοσήσουν, επιδημιολογική επιτήρηση στοχευμένη και μαζικά τεστ με επαναλαμβανόμενη καταγραφή στρωματοποιημένη και όχι στα τυφλά και Π.Φ.Υ. Όπως είπε , με δεδομένο ότι τείχος ανοσίας δεν θα έχει χτιστεί στη κοινότητα για μήνες, πρέπει να υπάρξει μέριμνα για όσους θα νοσούν τους επόμενους μήνες, υπενθυμίζοντας ότι το επερχόμενο 3ο κύμα , θα είναι στη καρδιά του χειμώνα. Ο κ. Λύκος έθεσε θέματα για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, αλλά και για τα σενάρια έμμεσης υποχρεωτικότητας και πιστοποιητικών εμβολιασμού, σημειώνοντας ότι με αυτό τον τρόπο , επιχειρείται ο εκφοβισμός των πολιτών , αντί για ενημέρωση τους με διαφανή τρόπο , ώστε και όσοι έχουν διστακτικότητα να πειστούν, υπενθυμίζοντας ότι η όποια ιατρική πράξη αφορά το σώμα του κάθε πολίτη και των πυρήνα των ατομικών του δικαιωμάτων, άρα και ο εμβολιασμός θα πρέπει αφού προτεραιοποιηθεί ανά κατηγορία πολιτών να είναι πράξη αλληλεγγύης προς το σύνολο και όχι προϊόν πιέσεων.
Mpelalis Reviews
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020
Οι εμβολιασμοί, η γκάφα και η λογική του… Γκρούεζα...
Τεράστιο λάθος από εκείνους που έβαλαν... μέσο για να εμβολιαστούν, παίρνοντας τη θέση όσων είχαν προτεραιότητα
Η έμμεση παραδοχή της αναπληρώτριας κυβερνητικής εκπροσώπου, ότι...υπήρξε πρόβλημα με τον εμβολιασμό κυβερνητικών στελεχών και το «φρένο» που μπήκε προκειμένου να κάνουν το εμβόλιο όσοι το έχουν ανάγκη, ανέδειξε ένα σοβαρό «φάουλ» που έγινε τις τελευταίες ημέρες. Ένα «φάουλ» αφενός βγαλμένο από την εποχή που κάποιοι είχαν… μπάρμπα στην Κορώνη για να εξυπηρετηθούν, κι αφετέρου ήταν ένα λάθος που χάλασε την εικόνα που η ίδια η κυβέρνηση έφτιαξε. Το να σπεύδουν διάφορα κυβερνητικά ή μη στελέχη να κάνουν το εμβόλιο νωρίτερα από τους υγειονομικούς, αμαύρωσε την ιστορική στιγμή της διαδικασίας για να μπει τέλος στην πανδημία. Το γεγονός ότι ενώ η ίδια η κυβέρνηση είχε σπεύσει να ανακοινώσει τα 45 κυβερνητικά στελέχη που θα έκαναν το εμβόλιο, αλλά «παρεισέφρησαν» διάφοροι, ήταν μια γκάφα που έδωσε λαβή για πολλά, αρνητικά σχόλια. Και που ακυρώνει την προσπάθεια που γίνεται προκειμένου να πειστεί ο κόσμος για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού.
Είναι ντροπιαστική η εικόνα κάποιων που δεν έχουν συναίσθηση της κατάστασης, να κάνουν το εμβόλιο, να βγάζουν σέλφι και να κάνουν αναρτήσεις στα social media. Κατ’ αρχάς είναι ντροπή ενώ θρηνούμε 100 συμπολίτες μας κάθε μέρα, και 500 δίνουν μάχη στις Εντατικές, να επιχαίρουν ορισμένοι για το εμβόλιο που έκαναν. Και πιθανώς δεν δικαιούνταν να κάνουν τώρα. Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει. Και ακόμη περισσότερος σεβασμός για τους χιλιάδες υγειονομικούς που «λιώνουν» εδώ και μήνες προκειμένου να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τον κορονοϊό. Κατά δεύτερο, θυμίζει εποχές… Γκρούεζα (του γνωστού κομματάρχη στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο») όταν ορισμένοι που έχουν την κομματική δύναμη, να κάνουν παράκαμψη στις λίστες που δόθηκαν αρχικά ή να εντάσσονται σ’ αυτές με την αιτιολογία ότι είναι «χρήσιμοι για τη λειτουργία του κράτους». Πρόκειται για φαιδρές δικαιολογίες που έκαναν τεράστια ζημιά και στην κυβέρνηση και στην ίδια την εμβολιαστική εκστρατεία.
Λέγεται ότι ο Μητσοτάκης ήταν έξαλλος με αυτή την εικόνα. Λέγεται ότι κι άλλα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης εξοργίστηκαν με όσα συνέβησαν τα τελευταία 24ωρα και καταγγέλθηκαν επισήμως από τους υγειονομικούς. Δε φτάνει όμως αυτό. Πρόκειται για μια βαθιά ριζωμένη νεοελληνική αντίληψη ότι «το κράτος είμαι εγώ, κι έχω προτεραιότητα». Μια αντίληψη που διαπερνά όλα τα κόμματα, όχι μόνο τη ΝΔ η οποία μετρά σχεδόν 50 χρόνια ζωής. Αλλωστε, αυτοί που ασκούν κριτική τώρα θα έκαναν τα πάντα για να προλάβουν να κάνουν νωρίτερα το εμβόλιο, αδιαφορώντας για το ότι το στερούν από τους έχοντες πραγματικά ανάγκη. Ορθώς η κυβέρνηση έβαλε τέλος στην παρωδία αυτή. Αλλά η γκάφα έχει γίνει. Αν μέναμε στον συμβολικό εμβολιασμό του πρωθυπουργού, των πολιτικών αρχηγών και λίγων υπουργών σε κρίσιμα πόστα, τώρα δεν θα μιλούσαμε για επικοινωνιακό φάουλ. Στο κάτω – κάτω… πρέπει να υπάρχει και φιλότιμο...
Φορολόγηση του πλούτου και όχι της εργασίας...
Liam Proud / REUTERS BREAKINGVIEWS
H πανδημία του κορωνοϊού προσβάλλει κυρίως τους πνεύμονες, αλλά στην περίπτωση των νέων πηγαίνει κατευθείαν στο πορτοφόλι. Η πανδημία προβάλλει ακόμα εντονότερα την εισοδηματική διαφορά ανάμεσα στη γενιά των μιλένιαλ (όσων είναι σήμερα σχεδόν 24-39 ετών) και των... μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων, καθιστώντας αναγκαία την αναδιαμόρφωση της πολιτικής.
Οι νέοι, ούτως ή άλλως, είχαν ήδη μειωμένη συμμετοχή στον πλούτο των δυτικών κοινωνιών. Λόγου χάριν, το 2019 στις Ηνωμένες Πολιτείες οι κάτω των 40 ετών κατείχαν μόλις το 8,6% των περιουσιακών στοιχείων της χώρας σε σύγκριση με το 16,9% το 1990.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο οι Βρετανοί των 30-33 ετών είχαν 20% λιγότερο πλούτο από τους αντίστοιχους 30άρηδες, που είχαν γεννηθεί την δεκαετία του 1970, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Δημοσιονομικών Μελετών. Η δε αύξηση στις τιμές των ακινήτων έχει ως αποτέλεσμα να διακοπεί η άνοδος των νεότερων ανθρώπων στην κοινωνικοοικονομική κλίμακα. Το γεγονός, επίσης, ότι τα τελευταία δέκα χρόνια οι κεντρικές τράπεζες ακολουθούν χαλαρή νομισματική πολιτική έχει αυξήσει την κατοχή μετοχών, οι οποίες στην πλειονότητά τους ανήκουν κυρίως σε μεγαλύτερους.
Η πανδημία επιδεινώνει περαιτέρω την κατάσταση. Οι περιορισμοί για να ανακοπεί η εξάπλωσή της αποδεκάτισε επιχειρηματικούς κλάδους, οι οποίοι απασχολούν νεαρά άτομα, όπως είναι η φιλοξενία και το λιανικό εμπόριο. Αυτή η εξέλιξη κλονίζει τις μακροπρόθεσμες προοπτικές απασχόλησης των νέων και καθιστά αδύνατη τη συσσώρευση πλούτου από αυτούς.
Στα μέσα του 2020 το ποσοστό απασχόλησης Αμερικανών και Καναδών από 15 έως 24 ετών μειώθηκε στο περίπου 40%, δηλαδή ήταν χαμηλότερο από ό,τι μετά την τελευταία οικονομική κρίση, σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).
Τα ευρωπαϊκά δεδομένα είναι λιγότερο ανησυχητικά, διότι ακόμα τελούν εν ισχύι τα κρατικά προγράμματα διατήρησης των θέσεων εργασίας, αλλά κι αυτά κάποια στιγμή θα τελειώσουν. Επιπλέον, το χρέος έχει διογκωθεί.
Ο ακαθάριστος δανεισμός της κεντρικής κυβέρνησης θα φθάσει κατά μέσον όρο στο 124% του ΑΕΠ στις προηγμένες οικονομίες το 2020, σε σύγκριση με το 76% το 2005, βάσει των δεδομένων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι αυξημένες δημόσιες δαπάνες αποτελούν την ορθή απάντηση στον κορωνοϊό, μεγάλες δαπάνες είναι η σωστή απάντηση στην COVID-19. Εντούτοις, όσες κυβερνήσεις δεν θέλουν να σωρεύσουν χρέος, ίσως να προχωρήσουν σε αύξηση του φόρου εισοδήματος, πλήττοντας καίρια τους σημερινούς νέους για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.
Μία λύση θα μπορούσε να θεωρηθεί η φορολόγηση του πλούτου και όχι της εργασίας, ήτοι η ανακούφιση για τους εργαζομένους ηλικίας 24-39 ετών σε σύγκριση με τους πλούσιους μεγαλύτερης ηλικίας πολίτες. Η εξίσωση των φορολογικών συντελεστών μεταξύ κεφαλαιουχικών κερδών και εισοδήματος, όπως προτείνεται από τον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, θα ήταν μια αρχή...
Φωτ. REUTERS
Κ. Φαρσαλινός : Στρατηγική και όχι επικοινωνιακή πολιτική τώρα για την Επιδημία
Ο ερευνητής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και Πατρών , Κωνσταντίνος Φαρσαλινός, μιλώντας στον 98.4 σε μια αποτίμηση της κατάστασης μετά από 10 μήνες, για την διαχείριση της επιδημίας, έκανε καίριες επισημάνσεις από τα εμβόλια και τα φάρμακα, μέχρι τα μέτρα καραντίνας, τις επιπτώσεις στη κοινωνία με εκ νέου ειδική αναφορά στα παιδιά, αλλά και τα σενάρια περί έμμεσης υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών, τα πιστοποιητικά αλλά και τον επικοινωνιακό τραγέλαφο των ημερών. Αίσθηση προκάλεσε η αναφορά του, ότι ναι μεν οι εμβολιασμοί επίσημων προσώπων για λόγους συμβολικούς έγιναν κανονικά, όμως όπως είπε κάποιοι ατυχώς τους μετέτρεψαν σε σκηνοθετικές φιέστες με λάθος εικόνες που ατυχώς έγιναν τροφή μέχρι και σε γνωστούς ακραίους σεναριολόγους και μάλιστα άνευ λόγου . Ο ίδιος επανέλαβε ότι μπαίνουμε στη καρδιά του χειμώνα, θα έχουμε έξαρση ιώσεων και ενδεχομένως τρίτο κύμα της Covid-19 , αλλά αντί ενός στρατηγικού σχεδιασμού , φαίνεται να έχουμε αναγορεύσει το εμβόλιο σε «μαγική λύση», όταν η διαθεσιμότητα του στη καλύτερη των περιπτώσεων θα οδηγήσει σε ένα τείχος ανοσίας μετά το καλοκαίρι στο γενικό πληθυσμό και μάλιστα όταν ακόμη υπάρχουν αναπάντητα πολλά ερωτήματα για την αποτελεσματικότητα του , κάτι που οποιαδήποτε συζήτηση περί υποχρεωτικότητας του.
Πως τα πήγαν 10 χώρες που δεν επέβαλαν συνολικό lockdown
Παπαδόπουλος Κωνσταντίνος
Όσοι ασχολούνται με τα στατιστικά του Covid-19, χρησιμοποιούν ένα συγκεκριμένο δείκτη για να συγκρίνουν τη θνησιμότητα ανάμεσα σε πληθυσμιακά ανόμοιες χώρες. Είναι ο αριθμός θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Η ιστοσελίδα worldometers, που έγινε δημοφιλής το 2020 παρουσιάζοντας έγκυρες στατιστικές για την επιδημία του κορονοϊού, παρουσιάζει καθημερινά λίστες των χωρών ανάλογα με τα επιδημιολογικά τους στοιχεία.
Χρησιμοποιώντας λοιπόν, στις 27 Δεκεμβρίου, στοιχεία του worldometers από το δείκτη "θάνατοι ανά εκατομμύριο πληθυσμού" (Deaths/1M pop), σας παρουσιάζω την κατάταξη 10 χωρών που δεν έκαναν συλλογικό lockdown. Την Κίνα την τοποθέτησα στη λίστα γιατί έκανε μόνο τοπικά lockdowns στη Γουχάν και σε 5-6 κοντινές πόλεις (μόνο 46 εκατομμύρια Κινέζοι μπήκαν σε lockdown σε σχέση με το 1,4 δισ του πληθυσμού).
Τις δε Φινλανδία και Νορβηγία τις τοποθετώ στη λίστα παρότι έκαναν lockdown γιατί ήταν μικρής διάρκειας το Μάρτιο και έκτοτε άλλαξαν πολιτική. Διευκρινίζω ότι υπάρχουν και άλλες χώρες που δεν έκαναν lockdown, αλλά επειδή είναι μικρές η απομονωμένες (π.χ. στον Ειρηνικό Ωκεανό), επέλεξα τις 10 χώρες που ακολουθούν.
Σουηδία - θέση 26Λευκορωσία - θέση 93Φινλανδία - θέση 101Ισλανδία - θέση 108Νορβηγία - θέση 109Ουρουγουάη - θέση 128Ιαπωνία θέση - 138Νότια Κορέα - θέση 154Κίνα θέση - 186Ταϊβάν - θέση 193
Προφανώς δεν περιμένατε οι 9 στις 10 χώρες της λίστας να έχουν τόσο εντυπωσιακά χαμηλή θνησιμότητα. Που οφείλεται αυτό; Στις περισσότερες περιπτώσεις στην άμεση ανταπόκριση των κυβερνήσεών τους να κάνουν μαζικά τεστ και ιχνηλάτηση κρουσμάτων (όταν ακόμη τα κρούσματα είχαν χαμηλή διασπορά) και βέβαια στην έγκαιρη απομόνωση από τις επιβαρυμένες επιδημιολογικά χώρες του εξωτερικού στις αεροπορικές συγκοινωνίες (κάτι που άργησαν να κάνουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και στα δύο κύματα).
Κάθε χώρα βέβαια που δεν έκανε lockdown έχει και δικά της χαρακτηριστικά που τη βοήθησαν, π.χ. η Λευκορωσία βασίστηκε στο σύστημα υγείας της που εξασφαλίζει 11 νοσοκομειακές κλίνες ανά 1000 ανθρώπους, ποσοστό που ξεπερνάει τη Γερμανία (8 κλίνες) και τη Βρετανία (2,5). Επίσης, οι χώρες της Ανατολικής Ασίας είχαν πληθυσμούς εξασκημένους στη χρήση μάσκας και στην ψηλή πειθαρχία. Η Νορβηγία και η Φινλανδία κατάφεραν να ανιχνεύσουν την προέλευση για τα περισσότερα επιβεβαιωμένα κρούσματα, όταν στη Γερμανία, που θεωρείται πως έχει διαχειριστεί καλύτερα την πανδημία από άλλες χώρες, δεν μπορεί να εντοπιστεί η πηγή για το 75% των μολύνσεων.
Ακόμα και η Σουηδία
Αυτές λοιπόν οι 10 χώρες κατάφεραν να προστατεύσουν και τους πληθυσμούς τους (εκτός της Σουηδίας) πολύ πιο αποτελεσματικά από σοβαρές δυτικές χώρες που πήγαν σε σκληρά lockdowns. Παράλληλα διέσωσαν τις οικονομίες τους, εξασφαλίζοντας το μέλλον των νέων γενιών τους. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η επίδοση της Ιαπωνίας (θέση 138) αν αναλογιστεί κανείς πως είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ηλικιωμένων παγκοσμίως. Κάντε σύγκριση με την Ιταλία που παρότι έρχεται δεύτερη μετά την Ιαπωνία στο ποσοστό γήρανσης βρίσκεται στην 5η θέση θνησιμότητας.
Ακόμη και για τη Σουηδία που σχεδόν δεν έλαβε καθόλου μέτρα, το περίεργο είναι πως δεν βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της θνησιμότητας, αλλά στην 26η θέση. Δηλαδή έχει χαμηλότερη θνησιμότητα από το Βέλγιο, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Τσεχία, την Ουγγαρία, την Ελβετία και από αρκετές βαλκανικές χώρες.
Πάμε τώρα στην Ελλάδα που στις 27 Δεκεμβρίου βρισκόταν στην 46η θέση θνησιμότητας του worldometers. Δηλαδή έχει χαμηλότερη θνησιμότητα μόνο από τη Σουηδία και μακράν μεγαλύτερη θνησιμότητα από τις υπόλοιπες εννέα χώρες που δεν έκαναν lockdown. Τι δεν έκανε καλά η ελληνική κυβέρνηση; Yπάρχουν κατηγορίες από πολλές πλευρές πως άνοιξε τα σύνορα χωρίς σοβαρές προφυλάξεις το καλοκαίρι.
Αυτό πρέπει να δημιούργησε πρόβλημα ειδικά με τις βαλκανικές χώρες, στις οποίες η επιδημία είχε αρχίσει να φουντώνει από τον Ιούνιο. Επιπλέον ενώ η ελληνική κυβέρνηση κατηγορούσε τα πάρτι των νέων, επέτρεπε καθημερινά τους συνωστισμούς στα λεωφορεία παρότι είχε εναλλακτική λύση. Πάνω από 400 λεωφορεία που ήταν παροπλισμένα στα αμαξοστάσια θα μπορούσαν να κινηθούν αν προσλαμβάνονταν οδηγοί.
Σοβαρά λάθη
To ότι στην περίπτωση της Ελλάδας έγιναν σοβαρά λάθη στο δεύτερο κύμα αποδεικνύεται και μέσω της κατάταξης Covid Resilience που ανανεώνει το Bloomberg κάθε μήνα. Στην κατάταξη που παρουσιάστηκε στις 21 Δεκεμβρίου βλέπουμε 53 χώρες που αξιολογήθηκαν αριθμητικά για να προκύψει το συμπέρασμα ποιες είναι οι καλύτερες και ποιες οι χειρότερες χώρες να ζει κανείς στη διάρκεια της πανδημίας. Η αξιολόγηση έγινε σε 10 τομείς, τρεις εκ των οποίων ήταν το ύψος της θνησιμότητας, ο βαθμός σκληρότητας του lockdown και η πρόβλεψη για το μέλλον της οικονομίας.
Η Ελλάδα βρέθηκε στην 50η θέση ανάμεσα στις 53 χώρες, δηλαδή χώρα-κολαστήριο για να ζει κανείς επί κορονοϊού. Η χώρα μας εμφάνισε θνησιμότητα 6,3% για τον τελευταίο μήνα που ήταν η μεγαλύτερη ανάμεσα στις 53 χώρες. Κι αυτό παρότι το Bloomberg χαρακτήρισε το ελληνικό lockdown το αυστηρότερο όλων. Ο βαθμός αποτυχίας της Ελλάδας γίνεται ακόμη πιο έντονος όταν η Σουηδία βρίσκεται στη θέση 27 (23 θέσεις καλύτερη από τη χώρα μας) ενώ στην πρώτη πεντάδα χωρών που αξίζει να ζει κανείς βρίσκονται δύο χώρες που δεν έκαναν καθόλου lockdown: η Ταϊβάν (2η) και η Νορβηγία (4η).
Το συμπέρασμα του άρθρου είναι ότι τα συλλογικά και παρατεταμένα lockdowns μπορούσαν να τα αποφύγουν οι περισσότερες χώρες της ΕΕ και η Ελλάδα αν έκαναν δύο πράγματα εγκαίρως. Μαζικά τεστ με ιχνηλάτηση κρουσμάτων όταν ακόμη τα κρούσματα ήταν σε χαμηλή διασπορά και άμεση απομόνωση από χώρες, στις οποίες τα κρούσματα ακολουθούν ανοδική τροχιά.
Πηγή:slpress.gr
Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2020
Πρωτόγνωρες γιορτές
Η πανδημία και η διαχείρισή της διαψεύδουν την διατεταγμένη «ευφορία»
Από Σύνταξη
του Ιάσονα Κωστόπουλου
Οι φετινές γιορτές θα μας βρουν σε μια διαφορετική, πρωτόγνωρη κατάσταση, με την πανδημία να ορίζει τις βασικές πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Από τη μια ανακοινώθηκαν, εν μέσω αντιδράσεων και αντιφάσεων, τα νέα κυβερνητικά μέτρα για το πολυδιαφημισμένο άνοιγμα της οικονομίας. Οδηγώντας έτσι σε αλλεπάλληλες αναιρέσεις και τροποποιήσεις, είτε γιατί στην πράξη ήταν ανεφάρμοστα –εστίαση– είτε για να ευνοηθούν συγκεκριμένοι κύκλοι, που φαίνεται ότι ασκούν ιδιαίτερη επιρροή στην κυβέρνηση, όπως η εκκλησία.
Από την άλλη, ήρθαν οι απόπειρες της κυβέρνησης (με τη συνδρομή των φίλιων ΜΜΕ) να στηθεί κλίμα εφορίας μέσω του σχεδίου «Ελευθερία» για τον εμβολιασμό του πληθυσμού. Αυτές προσκρούουν τόσο στο ήδη βαρύ κλίμα που επιβάλλει η πραγματικότητα του Covid-19 (με τον αριθμό των νεκρών συμπολιτών μας να έχει σταθεροποιηθεί στους συν-πλην 100 εδώ και πολύ καιρό) όσο και στη διάψευση του πλήθους των αναμενόμενων εμβολίων: οι αριθμοί είναι οριακά υποδεκαπλάσιοι σε σχέση με αυτούς που έσπευσε να ανακοινώσει η κυβέρνηση.
Γιορτές εν μέσω κυβερνητικής παλινωδίας
Η κυβέρνηση διαμηνύει σε όλους τους τόνους πως η επανεκκίνηση του οικονομικού κύκλου είναι μονόδρομος για τη χώρα. Το δίλημμα είναι απλό: είτε θα πορευτούμε μέσα από απαγορεύσεις και αποκλεισμούς, όπως τα καταφέρουμε, μέχρι να έρθει το εμβόλιο, είτε θα υποστούμε τις οικονομικές συνέπειες οποιασδήποτε άλλης στρατηγικής. Τα διάφορα επιτελεία έχουν υπολογίσει τα κόστη, οικονομικά και ανθρώπινα, με στόχο τη δική τους επιβίωση. Όποιος δυσπιστεί ή προτείνει έναν διαφορετικό δρόμο, αυτομάτως εγκαλείται ως ανεύθυνος ή αρνητής και συνωμοσιολόγος.
Σε αυτό το φόντο θα πρέπει να ειδωθούν και οι διάφορες αντικρουόμενες δηλώσεις και τα αντιφατικά μέτρα του τελευταίου μήνα. Η πρεμούρα της κυβέρνησης για να ανοίξει όπως-όπως η αγορά για τις γιορτές, σε μια προσπάθεια να σωθεί ό,τι μπορεί οδήγησε, όπως ήταν αναμενόμενο, σε μέτρα ανεφάρμοστα – όπως το άνοιγμα της εστίασης για λίγες μόνο μέρες, που πάρθηκε πίσω άρον-άρον έπειτα από τις δίκαιες ενστάσεις των επαγγελματιών του κλάδου. Εξίσου πρόχειρα μέτρα είναι η click-away λειτουργία του λιανεμπορίου και η μερική λειτουργία των πολυκαταστημάτων. Ειδικά τα μικρά καταστήματα, και ιδίως όσα δεν έχουν ενταχθεί σε κάποια πλατφόρμα ηλεκτρονικών πωλήσεων, αδυνατούν να επωφεληθούν από αυτά. Αφετέρου, ιδίως όσον αφορά τα μεγάλα πολυκαταστήματα, ενέχουν τον κίνδυνο αύξησης της διασποράς του ιού εξαιτίας της αυξημένης κυκλοφορίας και του συνωστισμού στα κιόσκια που όπως-όπως στήθηκαν.
Το θρασύ μήνυμα: μετράει η «οικονομία» και οι «φίλοι»
Το κυριότερο όμως πρόβλημα των μέτρων για τις γιορτές είναι το μήνυμα που δίνεται ουσιαστικά στην κοινωνία: η ιεράρχηση της «οικονομίας», του πολιτικού κόστους και των σχέσεων με διάφορους κύκλους, πάνω από το κοινωνικό συμφέρον. Έτσι, από τη μια η κυβέρνηση ζητά από τους πολίτες να καταναλώσουν άφοβα λόγω εορτών, ακριβώς όπως ζητούσε από μερικούς να πηγαίνουν κανονικά στη δουλειά τους και να στριμώχνονται σαν σαρδέλες στα ΜΜΜ, θεωρώντας αναγκαίο κακό τις συνέπειες της διασποράς που προκαλείται έτσι. Από την άλλη, δεν επιτρέπει τη συνάντηση με οικείους στις γιορτές, έπειτα από έναν μήνα καραντίνας, καλώντας τον κόσμο να εφαρμόσει γελοία μέτρα, όπως τα… μεσημεριανά ρεβεγιόν, με ανώτατο όριο τις 2 οικογένειες και τα 9 άτομα.
Το κυριότερο πρόβλημα των μέτρων για τις γιορτές είναι το μήνυμα που στέλνουν στην κοινωνία: η ιεράρχηση της «οικονομίας», του πολιτικού κόστους και των σχέσεων με διάφορους κύκλους, πάνω από το κοινωνικό συμφέρον
Την ίδια στιγμή επιβραβεύεται η αντικοινωνική στάση της εκκλησίας, που κυριολεκτικά απέσπασε την άδεια να συνευρίσκονται 50 άτομα σε ένα ναό, κόντρα στις συστάσεις των ειδικών. Και, σαν να μην φτάνει που τα μέτρα τα οποία ανακοινώθηκαν είναι αντικρουόμενα μεταξύ τους, η ίδια η κυβερνητική ρητορική χαρακτηρίζεται από έπαρση, θράσος και καουμποϊλίκια. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να εξηγηθούν οι δηλώσεις Χρυσοχοΐδη για την εφαρμογή των μέτρων, οι φωτογραφίες στην Πάρνηθα, αλλά και οι διαξιφισμοί κυβέρνησης-αντιπολίτευσης για σπίτια και εξοχικά σε μια περίοδο που η χώρα δοκιμάζεται πολλαπλά; Ή οι κατηγορίες που καθημερινά εκτοξεύει ο Χαρδαλιάς, ότι φταίνε οι πολίτες που γεμίζουν οι (ελάχιστες) ΜΕΘ!
Σκληρό λοκντάουν και απαγορεύσεις με ταξικό πρόσημο
Ωστόσο, τα πιο πρόσφατα κυβερνητικά μέτρα για σκλήρυνση του λοκντάουν και επέκταση της απαγόρευσης κυκλοφορίας στη Δυτική Αττική, αναδεικνύουν μιαν άλλη πλευρά της κυβερνητικής πολιτικής. Η επιδείνωση της κατάστασης της πανδημίας στις συγκεκριμένες περιοχές δεν οφείλεται στην απείθεια ορισμένων στα μέτρα την προηγούμενη περίοδο. Έχει τις ρίζες της στην οικονομική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα εκεί (και στον τρόπο που αυτή διεξάγεται), όπως και στην οικονομική κατάσταση του πληθυσμού. Δεν είναι τυχαίο ότι μιλάμε για περιοχές στις οποίες εδράζονται πολλά εργοστάσια, και είναι πολλές οι καταγγελίες για ελλιπή ή ανύπαρκτα μέτρα προστασίας σε τέτοιους χώρους – χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός κυβερνητικού.
Ταυτόχρονα, είναι περιοχές συστηματικά υποβαθμισμένες τόσο σε ό,τι αφορά τις υποδομές του ΕΣΥ (βλ. Θριάσιο), όσο και στο επίπεδο διαβίωσης των κατοίκων – που σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να εξασφαλίσουν όσα χρειάζονται για τον αποτελεσματικό αυτοπεριορισμό τους. Βοά επίσης η έλλειψη ξενοδοχείων και χώρων διαμονής όσων πρέπει να μπουν σε καραντίνα σε αυτές τις περιοχές, όπου τα σπίτια δεν μπορούν να εξασφαλίσουν κάτι τέτοιο. Έτσι, αντί να δημιουργηθούν οι απαραίτητες υποδομές και να ενισχυθούν όσοι αντιμετωπίζουν τόσο δυσχερείς συνθήκες, «τιμωρούνται» με ακόμη πιο αυταρχικά (και, κυρίως, αναποτελεσματικά) μέτρα. Μέτρα για το θεαθήναι και για να δημιουργούνται εντυπώσεις ώστε να θολώνουν οι ευθύνες των κυβερνώντων.
Αργεί ο εμβολιασμός
Είναι εμφανές πως η κυβέρνηση έχει ποντάρει στον εμβολιασμό ως μοναδική ελπίδα και διέξοδο. Έχει στηθεί λοιπόν ένα καθημερινό πανηγύρι από τα ΜΜΕ, που μετρούν κάθε Κυριακή την πτώση των κρουσμάτων (αλλά όχι και τη μείωση των τεστ…), και δίνουν βήμα στην κυβέρνηση να προπαγανδίζει ότι χάρη στο εμβόλιο-μεσσία σύντομα θα είμαστε «ελεύθεροι»! Έτσι προσπαθούν οι κυβερνώντες να καλύψουν τις συνέπειες των επιλογών τους και να διαχειριστούν την εύλογη κοινωνική δυσαρέσκεια. Ωστόσο, από τις πρώτες κιόλας μέρες μετά την ανακοίνωση του σχεδίου «Ελευθερία» έγινε φανερό ότι τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις.
Σε αντίθεση με το κυβερνητικό αφήγημα, ο εμβολιασμός του πληθυσμού θα είναι μια διαδικασία βασανιστικά αργή και με πολλά μπρος-πίσω. Καταρχήν, όλα δείχνουν ότι ο αριθμός των εμβολίων που τελικά θα λάβουμε θα είναι πολύ μικρότερος από αυτόν που ανέμεναν (κι αν δεν ανέμεναν, παρ’ όλα αυτά ανακοίνωναν) τα διάφορα επιτελεία. Ένας λόγος είναι η κυβερνητική αμετροέπεια, κι ένας άλλος η ίδια η παραγωγή του εμβολίου, που διεθνώς συμπιέζεται από τους διάφορους οικονομικούς ανταγωνισμούς και κατευθύνεται πρώτα στους ισχυρότερους.
Ο κ. Κικίλιας αποκάλεσε «πρωτοφανή υγειονομική άσκηση» την εκστρατεία εμβολιασμού του συνόλου του πληθυσμού. Πέραν του ότι η προοπτική ενός γενικευμένου εμβολιασμού απομακρύνεται χρονικά για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, υπάρχει άλλο ένα πρόβλημα: ότι η «άσκηση» θα πρέπει να στηριχθεί στο ήδη αποδυναμωμένο και πιεσμένο ΕΣΥ. Για να είναι αποτελεσματική μια τέτοια προσπάθεια, απαιτείται η αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας σε όλη τη χώρα. Ώστε να ενημερώνονται οι πολίτες αν, και πότε, θα εμβολιαστούν, αλλά και να παρακολουθείται η πορεία όσων εμβολιάζονται. Η απαίτηση αυτή βρίσκεται όμως σε πλήρη αντίθεση με την κυβερνητική πολιτική, που προβλέπει μείωση χρηματοδότησης στο ΕΣΥ, αλλά και εμβολιασμό με έκτακτες μετακινήσεις εργαζομένων. Όλα αυτά υποδαυλίζουν την αύξηση της δυσπιστίας απέναντι σε έναν εμβολιασμό απόλυτα αναγκαίο, που όμως για να υλοποιηθεί χρειάζεται προετοιμασία, σοβαρότητα και διαφάνεια. Λείπουν και αυτά…
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ
Οπως και να ’χει, οι φετινές γιορτές θα είναι δύσκολες. Η αιτία δεν θα είναι μόνο η οικονομική δυσπραγία που αυξάνεται, και δεν αποτελεί παρά πρόγευση όσων χειρότερων αναμένονται. Θα είναι δύσκολες γιορτές και εξαιτίας της μοναξιάς και της απόστασης. Κάτι τα μέτρα, κάτι οι οικονομικοί περιορισμοί, πολλοί άνθρωποι θα βρεθούν μακριά από τις οικογένειες και τους αγαπημένους τους. Ειδικότερα οι μεγαλύτεροι άνθρωποι που, ενώ πρέπει να προστατευθούν, έχουν πλέον περάσει πολύ καιρό μακριά από τους δικούς τους. Αρκετοί, πάλι, θα πρέπει να αναμετρηθούν με την πιο τραγική πλευρά της πανδημίας, που δεν είναι άλλη από την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων. Σε αυτές τις συνθήκες είναι σημαντικό, περισσότερο από κάθε άλλη φορά και όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις, να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο. Μιλώντας και επικοινωνώντας, έστω και εξ αποστάσεως. Φέτος, το στοίχημα είναι διπλό: Αφενός να αντέξουμε κοινωνικά και ψυχολογικά τις μέρες αυτές, να πολεμήσουμε όχι μόνο τη μοναξιά αλλά και τη συνήθεια στη μακάβρια καθημερινότητα της πανδημίας. Αφετέρου να προετοιμαστούμε για μια δύσκολη χρονιά, που θα χρειαστεί αγώνα σε πολλαπλά επίπεδα. Καλή δύναμη!
Η Palantir, τα data και η εκποίηση της δημοκρατίας
Μάθαμε για την κρυφή συμφωνία της αμερικανικής εταιρείας Palantir Technologies, που συλλέγει και επεξεργάζεται δεδομένα, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Γνωρίζαμε για το σκάνδαλο της εταιρείας Cambridge Analytica, που απέκτησε πρόσβαση σε προσωπικές πληροφορίες εκατομμυρίων χρηστών του Facebook και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο δημοψήφισμα για το Brexit και την εκλογή Τζόνσον. Τι ακριβώς συμβαίνει με τις εταιρείες αυτές και σε τι συνίσταται το σκάνδαλο;
Οι μεγάλες εταιρείες, όπως η Palantir, ικανοποιούν αυτό που θέλει κάθε επιχείρηση, κάθε κυβέρνηση και κάθε πολιτικό κόμμα, τη σιγουριά μιας εγγυημένα πετυχημένης διαφήμισης(παλιότερα αποκαλούνταν προπαγάνδα). Για να το πετύχουν αυτό χρειάζεται να κάνουν προβλέψεις. Και για να κάνουν προβλέψεις, απαιτείται να έχουν πληροφορίες, δηλαδή πολλά δεδομένα(data). Πώς θα συλλέξουν αυτές τις πληροφορίες; Παρακολουθώντας τους ανθρώπους μέσω των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών(Facebook, twitter, Instagram, Google…). Κάθε τι παρακολουθείται, εξετάζεται, αναλύεται. Πότε σταματάς, τι κοιτάς, για πόσο το κοιτάς. Γνωρίζουν πότε ο κόσμος νιώθει μοναξιά ή μελαγχολία. Ξέρουν τι κάνεις αργά το βράδυ, τι νευρώσεις έχεις, την προσωπικότητά σου. Όλα αυτά τα δεδομένα διοχετεύονται σε συστήματα που κάνουν όλο και καλύτερες προβλέψεις για το τι θα κάνουμε, ακόμη και το ποιοι θα γίνουμε. Αυτός είναι ο λεγόμενος «κατασκοπευτικός καπιταλισμός» που επωφελείται από την συνεχή παρακολούθηση των ανθρώπων. Με τα δεδομένα που συλλέγουν «χτίζουν» μοντέλα που προβλέπουν τις πράξεις μας. Όποιος έχει το καλύτερο μοντέλο κερδίζει! Ό,τι έχουμε κλικάρει, ό,τι έχουμε δει, όπου έχουμε κάνει λάικ, προστίθεται για να κάνει το μοντέλο πιο ακριβές. Έτσι, μπορούν να κάνουν τις προβλέψεις για τις συμπεριφορές, αλλά ακόμα και για τα συναισθήματα ενός ανθρώπου.
Γενικός στόχος είναι η χειραγώγηση με εξαπάτηση και δόλο. Το Facebook έκανε τα λεγόμενα «πειράματα μετάδοσης μεγάλης κλίμακας», περνώντας στους χρήστες υποσυνείδητα μηνύματα με στόχο να κερδίσουν τις εκλογές. Ο επηρεασμός της συμπεριφοράς του χρήστη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να γίνει χωρίς αυτός να αντιληφθεί το παραμικρό.
Κάθε στόχος λειτουργεί με αλγόριθμους. «Οι αλγόριθμοι είναι απόψεις περασμένες σε κώδικα και δεν είναι αντικειμενικοί», λέει στέλεχος τεχνολογικής εταιρείας στο ντοκιμαντέρ «The social dilemma". Οι αλγόριθμοι, είναι προγράμματα που συλλέγουν στοιχεία από χρήστες του Διαδικτύου και βγάζουν συμπέρασμα για τις ιδεολογικές τους καταβολές και τις πολιτικές προθέσεις τους. Με αυτόματο τρόπο κατατάσσουν τους χρήστες σε κατηγορίες και στη συνέχεια προσαρμόζουν τα μηνύματα στην ιδιαιτερότητα κάθε ομάδας, βομβαρδίζοντάς την με τα κατάλληλα μηνύματα. Στο δημοψήφισμα για το Brexit εστάλησαν ένα δισ. μηνύματα κατά τη διάρκεια της καμπάνιας από τους υποστηρικτές του. Ο Ντόμινικ Κάμινγκς στην ταινία Brexit: The Uncivil War, αποκάλυψε τη νέα ολιστική προπαγάνδα, απευθυνόμενος στους «αόρατους», στους αφανείς, στους αποκλεισμένους, σε όσους αισθάνονται ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτούς, στους θυμωμένους, σ' αυτούς που κατοικούσαν στην ξεχασμένη ύπαιθρο, στους συνταξιούχους, σ' αυτούς που δεν μπορούσαν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αποκτήσουν εφόδια για μια καλύτερη ζωή, ουσιαστικά απευθύνθηκε στους ψηφοφόρους που πολιτικο-ιδεολογικά έτειναν προς την αριστερά! Στόχος, να τους προσελκύσει στη θέση της δεξιάς. Ένα δισεκατομμύριο προσωποποιημένα μηνύματα -σε πραγματικό χρόνο- απεστάλησαν στα κοινωνικά δίκτυα. Έντεκα εκατομμύρια ψηφοφόροι, το 1/3 του εκλογικού σώματος, "στοχεύθηκαν" στο συναίσθημα, στην καρδιά. Ναι, θα σας φέρουμε τα παιδιά σας πίσω, τους φίλους, τη γειτονιά σας, όλα. Ήδη σας ακούμε. Ακούμε εσάς που μέχρι τώρα δεν σας άκουσε κανείς!
Ο Κάμινγκ πρόσθεσε στην καμπάνια του τα fake news, όπως το φοβερό ψέμα ότι «70 εκατομμύρια Τούρκοι θα μεταναστεύσουν στην Αγγλία»! Στις γειτονιές και στα τηλεοπτικά πάνελ ο διάλογος ήταν αδύνατος. Προσέκρουε στην πίστη στα ψέματα της καμπάνιας. Ο ορθός λόγος εξοστρακίστηκε, τα Fake news θριάμβευσαν. Και στις ΗΠΑ είχε διαδοθεί ψευδώς στις προηγούμενες εκλογές ότι δήθεν ο Πάπας τάχθηκε υπέρ του Τραμπ! Δεν τους ενδιαφέρει η πόλωση, ούτε η ρητορική του μίσους, ούτε καν η καταστροφή της κοινωνίας και ο «εμφύλιος», το θέμα είναι να νικήσουν στις εκλογές! Ποτέ άλλοτε η πόλωση δεν ήταν τόσο ισχυρή στις ΗΠΑ.
Πρόσφατα, μία συνδιευθύντρια της Google που έθεσε το ζήτημα της ενίσχυσης της ρητορικής του μίσους από την εταιρεία, υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Η ίδια η λειτουργία της Google και του Facebook προκαλούν την πόλωση, καθώς μας δείχνουν τον κόσμο ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός μας. Ο καθένας μας διαμορφώνει τη δική του πραγματικότητα, τη δική του αλήθεια, το δικό του κόσμο, αυτόν που οι εταιρείες μας παρουσιάζουν. Με τον καιρό έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι όλοι (ή τουλάχιστον οι περισσότεροι) συμφωνούν μαζί του. Μόλις βρεθεί σ’ αυτή την κατάσταση χειραγωγείται εύκολα. Όλοι λειτουργούμε με διαφορετικά δεδομένα. Και δεν μπορούμε να δεχθούμε δεδομένα πέρα από αυτά του κόσμου μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε αντικειμενικοί. Γι' αυτό το διαδίκτυο δεν μπορεί να λειτουργήσει ως δημόσιος χώρος συνάντησης διαφορετικών απόψεων και σύνθεσής τους. Από εδώ ξεκινά η πόλωση, ο φανατισμός, η ρήξη, η ρητορική του μίσους και οι θεωρίες συνωμοσίας. Η θεωρία ότι η Γη είναι επίπεδη, ειπώθηκε από έναν διάσημο μπασκετμπολίστα και επειδή αναπαράχθηκε εκατομμύρια φορές στο διαδίκτυο απέκτησε την ισχύ «αλήθειας». Η «παραπληροφόρηση δίνει λεφτά στις εταιρείες. Η αλήθεια είναι βαρετή», λέει ένα στέλεχος μεγάλη τεχνολογικής εταιρείας, «έτσι διαμορφώθηκε το μοντέλο: παραπληροφόρηση-κέρδος». Δεν είναι τυχαίο ότι ελληνική φαιά εφημερίδα και η ιστοσελίδα της, που βασίζονται στην παραπληροφόρηση έχουν τεράστια επισκεψιμότητα. «Οι πλατφόρμες βοηθούν στην εξάπλωση χειριστικών θεωριών με συγκλονιστική επιτυχία… Ψηφιακοί Φρανκενστάιν γαιομορφοποιούν τον κόσμο όπως θέλουν». Τελικά, «το σύστημα πωλείται σε όποιον δίνει περισσότερα»! Η Δημοκρατία εκποιείται στο ψηφιακό Γιουσουρούμ, όπως κάθε εμπόρευμα. Και το ερώτημα είναι: Θα αφήσουμε αυτό να συμβεί;
*Οι φράσεις που περικλείονται σε εισαγωγικά είναι από δηλώσεις στελεχών μεγάλων εταιρειών νέων τεχνολογιών στο ντοκιμαντέρ The Social Dilemma.**Η φωτογραφία είναι από ρεπορτάζ της εφημερίδας Η Καθημερινή
Σε σας που με ακούτε*
"Κάθε φορά που τελειώνει μια διαδικτυακή εργασιακή ημέρα, νιώθω σαν να καταργώ εγώ η ίδια το επάγγελμά μου".
Ορνέλα Τσεκάι
-Ναι; Με ακούτε; Παιδιά με ακούτε; Εγώ σας ακούω, εσείς όμως δε με ακούτε. Πάνε χρόνια που δε με ακούτε, νομίζω το είχα υποψιαστεί από τότε που ήμουν 8 ή 9 χρονών, αλλά βεβαιώθηκα στα 18. Δε με ακούτε.
Κάθομαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή και βλέπω για ώρες τον εαυτό μου. Παρατηρώ τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου και τις ρυτίδες ανάμεσα στα φρύδια μου. Σκέφτομαι τη γιαγιά μου που με κάθε ευκαιρία μου υπενθύμιζε να μην καμπουριάζω, να μη σουφρώνω τα φρύδια μου, γιατί θα γεράσω πριν την ώρα μου. Αναρωτιέμαι ποιά είναι η κατάλληλη ώρα για να γεράσει κάποια.
Είμαι και φαίνομαι ηλικιωμένη κυρία με φόρμα, παρότι στα 30 μου. Τα παιδιά στο σχολείο με ρωτούν πόσων χρόνων είμαι και τους απαντώ πως δεν έχω σταθερή ηλικία, αλλάζει ανάλογα με τη διάθεσή μου. Τις τελευταίες μέρες έχει κολλήσει στο 80. Κυρία δε γίνεται να είσαι 80 χρονών, 80 δεν είναι ούτε η γιαγιά μου, λέει κάποιο. Γίνεται λέω κι εγώ, γίνεται και παραγίνεται.
Κι έτσι ηλικιωμένη, αναμαλλιασμένη και νευρική κάθομαι μπροστά από τον γηραλέο υπολογιστή μου να κάνω το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στα πρωτάκια, τα δευτεράκια, τα τριτάκια και τα τεταρτάκια. Κάθομαι στην αναπαυτική μου καρέκλα και κλείνω τα μάτια και τους λέω πάμε να ταξιδέψουμε, πάμε εκεί που δεν έχει πανδημία, δεν έχει επισφάλεια, δεν έχει αυταρχισμό και υποτίμηση της ζωής. Κι είναι σαν να τα ακούω να ρωτάνε, δηλαδή κυρία που να πάμε; Πάμε στο μαγικό μας τσίρκο.
Για ένα κουτσουρεμένο μισάωρο μπαίνουμε όλα μας στο μαγικό μας τσίρκο. Εκεί δεν έχει ζώα αληθινά, εμείς άμα το θελήσουμε ντυνόμαστε ζώα και κάνουμε χορογραφίες ζούγκλας. Είναι φανταστικό το τσίρκο μας, έχει πάρα πολλούς μονόκερους και ακροβάτισσες και ζογκλέρ και ταχυδακτυλουργούς και ισορροπιστές στη μια ρόδα ποδηλάτου πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί, πάνω από το ρουθούνι ενός συναχωμένου δράκου που φτερνίζεται φλόγες.
Έχουμε τους ρόλους μας και για ένα διάστημα η ζωή μας έχει μετατοπιστεί στο τσίρκο μας στη μέση ενός μεγάλου πουθενά. Κι εσύ ρε κυρία τι θα είσαι; Δε χρειάζεται να σκεφτώ και πολύ. Εγώ θα είμαι η Κλόουν. Θα είμαι η περιβόητη Ορνέλα η Κλόουν που έρχονται από τα βάθη της Ασίας, τις παραλίες της Κορνουάλης και τα βράχια του Γιβραλτάρ για να γελάσουν μαζί μου.
Πέρα από τα βασικά μου κόλπα, όπου θα δένω τα κορδόνια των παπουτσιών μου μεταξύ τους και θα πέφτω πάνω σε τούρτες, θα έχω κι άλλα όπως: θα μου έχουν κρεμάσει ψηλά το χαρτί του διορισμού και θα προσπαθώ να το φτάσω, αλλά πάλι θα σκοντάφτω πάνω σε μια τούρτα. Θα μπορούσαν να με περικυκλώσουν 12 αγχώδεις ζογκλέρ και να μου φωνάζουν πως το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής με το νέο νομοσχέδιο θα καταργηθεί από τα σχολεία, αλλά θα μπορούσαν να μας κρατήσουν για μια εικοσάλεπτη εκπομπή στο webex για να ψυχαγωγούμε τους γονείς. Η λίστα με τα ξέφρενα κόλπα μου είναι πραγματικά ατελείωτη, αλλά πάντα καταλήγω μετά το μισάωρο που εξαφανίζεται το μαγικό τσίρκο μας να κάθομαι μπροστά στην οθόνη, νιώθοντας τη μοναξιά της κλόουν αναπληρώτριας που της έκαναν έξωση από το μαγικό τσίρκο.
Η ρομαντικοποίηση της τηλεργασίας θα σημάνει τον εκφυλισμό της ταξικής μας συνείδησης και την ενσωμάτωση της ψηφιακής επιτήρησης και πειθάρχησης της ζωής μας. Κάθε φορά που τελειώνει μια διαδικτυακή εργασιακή ημέρα, νιώθω σαν να καταργώ εγώ η ίδια το επάγγελμά μου. Οι φωνές αμφισβήτησης της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης, ‘γίναν φτηνή ψηφιακή ψυχαγωγία για να δικαιολογήσουμε τους μισθούς μας, γιατί λέει το επάγγελμα αυτό διαπνέεται από την ιερότητα του λειτουργήματος και μη μας πουν και τεμπέληδες δημόσιους υπάλληλους. Μακάρι να βγαίναμε και να φωνάζαμε στους δρόμους: Δικαίωμα στην τεμπελιά ρε!
Να εφησυχαζόμαστε για λίγο στη μακαριότητα της εργασιακής βεβαιότητας. Να μην περιμένουμε κάθε Σεπτέμβρη αν θα μας επαναπροσλάβουν, που θα μας στείλουν, κι αν είμαστε ειδικότητες σε πόσα σχολεία θα μας τοποθετήσουν, ποιά θα είναι τα νέα προσόντα που θα πρέπει να συγκεντρώσουμε και πού θα βρούμε τη διάθεση να κάνουμε μάθημα όταν είμαστε εν δυνάμει άνεργες;
Με ακούτε; Εγώ πάντως ακούω μερικούς ψιθύρους από τους γονείς που στέκονται εκεί δίπλα στα παιδιά τους για να τα παρακινούν να μιλάνε έως και ν’ αναπνέουν και νιώθω πως με πνίγουν μαζί με τα παιδιά τους. Και δεν μπορώ να μιλήσω γιατί εκείνοι δε με ακούνε, γιατί η επικοινωνία μας διαμεσολαβείται και διακόπτεται σαν τη ζωή μας. Μ’ ακούτε; Η τηλεκπαίδευση και η τηλεργασία βαθαίνουν τις ταξικές ανισότητες, υποτιμούν τη ζωή μας, απειλούν το μισθό και τα εργασιακά μας κεκτημένα, εντατικοποιούν την εργασία μας και εκμηδενίζουν τις κοινωνικές σχέσεις, απαξιώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και μας εξορίζουν σ’ ένα τσίρκο διόλου μαγικό, αλλά φρικαλέο, κανιβαλιστικό.
Και τώρα κλείστε τα μάτια, πάρτε μια βαθιά ανάσα και πείτε μου παρακαλώ αν με ακούτε.
*Ο τίτλος είναι παρμένος απ’ το ομώνυμο θεατρικό έργο της Λούλας Αναγνωστάκη (2003).
**Η Ορνέλα Τσεκάι είναι αναπληρώτρια εκπαιδευτικός Θεατρικής Αγωγής.
Τα “κάλαντα” για το 2021 “ψέλνει” στον Μητσοτάκη το δεξιό Antinews: “Η Νέμεσις δεν αργεί …”
Άγρια και επί παντός επιστητού … κριτική στην κυβέρνηση και τον ιδιο τον Μητσοτάκη προσωπικα περιλαμβάνουν τα πρωτοχρονιάτικα “καλάντα” του γνωστου δεξιού ιστότοπου Antinews.gr. Παράλληλα, και αυτος είναι ισως και το πολιτικό μηνυμα του άρθρου, ο συντακτης εκτιμα οτι σύντομα (το 2021) θα ειναι η χρονιά που ο Πρωθυπουργος θα βρεθεί μπροστα στη Νέμεση για τις πραξεις του.
Ακολουθει το αρθρο:
Αυτοί… που θέλουν να μας σώσουν
Καθημερινά εντείνεται ολοένα και περισσότερο το κύμα προπαγάνδας της κυβέρνησης, εν μέσω μάλιστα του υποτυπώδους εορταστικού κλίματος, για τους επικείμενους εμβολιασμούς του πληθυσμού.
Ανοίγουμε την τηλεόραση, ανοίγουμε το ραδιόφωνο και από το πρωί μέχρι το βράδυ δεχόμαστε μια ανελέητη πλύση εγκεφάλου από τους «σωτήρες» του έθνους, οι οποίοι πασχίζουν να μας «λυτρώσουν» από τον κορονοϊό.
… Πέρασε τα σύνορα του Προμαχώνα το φορτηγάκι με τα εμβόλια, έφτασε στη Λάρισα συνοδευόμενο από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, φρουρείται από την αντιτρομοκρατική και άλλα ανάλογα ανόητα ρεπορτάζ για τους ιθαγενείς.
Μόνο με τιμές αρχηγού κράτους δεν το υποδέχτηκαν, όπως γίνεται με το άγιο φως.
Και αναρωτιόμαστε…
Ποιοι τελικά θέλουν να μας σώσουν;
Αυτοί που μας έκοψαν τις συντάξεις;
Αυτοί που μας μείωσαν τους μισθούς;
Αυτοί που μας πτώχευσαν μέσω του περίφημου PSI;
Αυτοί που μας πέταγαν ληγμένα χημικά;
Αυτοί που μας έλεγαν φασίστες και εθνικιστές επειδή υπερασπιζόμασταν το όνομα της Μακεδονίας;
Αυτοί που καταπατούσαν και καταπατούν το Σύνταγμα της πατρίδας γιατί δεν τολμούσαν και δεν τολμούν να πουν το γενναίο ΟΧΙ;
Αυτοί που μετέτρεψαν το ηρωικό ΟΧΙ της πατριωτικής μας βούλησης σε ένα ραγιαδιστικό ΝΑΙ;
Αυτοί που έβαλαν λουκέτα σε χιλιάδες επιχειρήσεις;
Αυτοί που εκτίναξαν την ανεργία;
Αυτοί που ευθύνονται για χιλιάδες αυτοκτονίες λόγω της ανέχειας που μαύρισε και μαυρίζει τις ζωές μας;
Αυτοί που κατάσχουν τους λογαριασμούς μας;
Αυτοί που βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια και την περιουσία μας;
Αυτοί που μας ανάγκασαν να παίρνουμε χούφτες αντικαταθλιπτικά για να αντέξουμε;
Αυτοί που μας τα πήραν όλα και μας πετάνε ψίχουλα και επιδόματα, ενώ την ίδια στιγμή πίνουν στην υγεία των κορόιδων παρέα με τους λακέδες τους;
Αυτοί που νομοθετούν εναντίον μας, επαναφέροντας… νύχτα τον εργασιακό μεσαίωνα.
Αυτοί που πετσόκοψαν τους μισθούς μας και δεν έκαναν καμία ουσιαστική περικοπή στους δικούς τους;
Και θέλουν τώρα να μας πείσουν ότι όντως βάζουν πάνω από όλα την ανθρωπινή ζωή, όταν έκαναν τα πάντα για να την εξαθλιώσουν.
Προσπαθώντας να θάψουν τις αμαρτίες της ανεμελιάς και της ασχετοσύνης που φέρνουν νέο εξανδραποδισμό και δυστυχία, στις επικοινωνιακές παράτες της εμβολιαστικής εκστρατείας.
Πρόκειται για απύθμενη αθλιότητα.
Η Νέμεσις όμως δεν αργεί…
Μιντιακά εμβόλια
Από ‘κει και πέρα όμως, αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες με το εμβόλιο δεν εντάσσεται στη σφαίρα της λογικής. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, παρέλαβαν το εμβόλιο οι επικεφαλής του ιατρικού κόσμου και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Απλά. Κανονικά.
Εδώ στήθηκε μία ολόκληρη επικοινωνιακή επιχείρηση. Κανάλια και site να διαφημίζουν drone, επιχειρήσεις τύπου James Bond, νταλίκες με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά και, στο τέλος, να σκάει ένα βανάκι στα σύνορα. Κι όταν το βανάκι ανοίχτηκε, βγήκαν από μέσα… δύο κουτιά! Ανοίγω τη μεγάλη τσάντα, βγάζω το μικρό τσαντάκι, που θα άγραφε και ο Ψαθάς, σε αυτή την επιχείρηση – μπάμπουσκα και φούσκα συγχρόνως.
Τι έκαναν τα ΜΜΕ με το βανάκι των εμβολίων; Ακριβώς ό,τι θα έκαναν με τους 100 νεκρούς τη μέρα αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τότε θα είχαν ζωντανή μετάδοση από νεκροταφεία και οικογένειες θυμάτων, τώρα είχαν από την εθνική οδό και τους εμβολιαζόμενους. Τότε η κυβέρνηση θα ήταν κυβέρνηση θανάτου, τώρα είναι κυβέρνηση ζωής.
Από τη μία, η κυβερνητική προπαγάνδα με τον «στρατηγό» Χαρδαλιά και, από την άλλη, ο εκτελεστικός βραχίονας της προπαγάνδας αυτής, τα ΜΜΕ, συνεχίζουν να παράγουν σχεδόν αποκλειστικά επικαιρότητα, πολιτική και εικόνα.
Κι αν τελικά δεν ήρθαν φορτηγά αλλά ένα βαν, κι αν τελικά η γιγαντιαία επιχείρηση σωτηρίας ήταν δυο κούτες για γάλατα, μικρό το κακό. Ποιος καταλαβαίνει σε μία χώρα όπου κανείς δε μιλά;
δημοσιεύτηκε στο altsantiri.gr
Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020
ΜΕΘ Covid στα... χαρτιά...
Ντάνι Βέργου
Eνδεικτική της πολιτικής εξαπάτησης της κυβέρνησης ως προς τον υποτιθέμενο αριθμό των 1.200 διαθέσιμων ΜΕΘ στη χώρα είναι η κατάσταση που επικρατεί εν μέσω της πανδημίας στη Ρόδο. Χωρίς Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Covid-19 έχει αφεθεί το... μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων, παρ’ όλα αυτά στα χαρτιά δηλώνει ότι διαθέτει!
Το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου διαθέτει κοινούς θαλάμους νοσηλείας Covid, αλλά όχι ΜΕΘ Covid. Τα σοβαρά περιστατικά που διασωληνώνονται, αεροδιακομίζονται ή στην Αθήνα ή στο Ηράκλειο. Παρ’ όλα αυτά, στο σύστημα του Εθνικού Κέντρου Αμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) για τους βαριά νοσούντες που χρειάζονται μονάδα φαίνεται πως το νοσοκομείο διαθέτει όχι μία ούτε δύο, αλλά 4 κλίνες ΜΕΘ Covid! Το γεγονός αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι οι αλχημείες της κυβέρνησης με τις κλίνες ΜΕΘ δεν έχουν τέλος.
Κάθε φορά που ένας άρρωστος χρειάζεται διασωλήνωση και απαιτείται κρεβάτι σε ΜΕΘ-Covid, οι γιατροί του νοσοκομείου ενημερώνουν το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας (ΕΚΕΠΥ) και στη συνέχεια τις αεροδιακομιδές. Μόνιμο ερώτημα του ΕΚΕΠΥ είναι «αφού έχετε 4 κρεβάτια MEΘ Covid, γιατί θέλετε να αεροδιακομίσετε τον ασθενή σε άλλο νοσοκομείο;». Ακολουθεί η μόνιμη απάντηση των γιατρών: «Μα, δεν έχουμε 4 κρεβάτια ΜΕΘ Covid»!
Μία, δύο, τρεις, γιατροί και νοσηλευτές του νοσοκομείου κατάλαβαν ότι φαίνεται το νοσοκομείο να διαθέτει ΜΕΘ Covid. Αμέσως ενημέρωσαν τον διοικητή, ο οποίος, αντί να διορθώσει το «λάθος», τους ζήτησε να δηλώνουν κάθε πρωί στην ενημέρωση του υπουργείου Υγείας για τους νοσηλευόμενους πως το νοσοκομείο διαθέτει 4 κενά κρεβάτια ΜΕΘ Covid, τα οποία όμως δεν υπάρχουν πουθενά!
Και εξηγούμε: Κάθε πρωί φεύγει μία αναφορά με τον αριθμό των διαθέσιμων κρεβατιών σε κοινούς θαλάμους Covid προς την Υγειονομική Περιφέρεια (2η Πειραιώς και Νήσων), η οποία συμπεριλαμβάνεται στη συλλογική αναφορά των νοσοκομείων αρμοδιότητας της 2ης ΥΠΕ και αποστέλλεται στο υπουργείο Υγείας. Το ίδιο γίνεται σε ολόκληρη τη χώρα από τα νοσοκομεία και τις ΥΠΕ. Σε αυτήν την αναφορά ο διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου ζήτησε από τους υγειονομικούς, εκτός από τις κενές θέσεις στις κλινικές Covid, να αναφέρουν καθημερινά 4 κενά κρεβάτια στην ανύπαρκτη MΕΘ Covid. «Μα δεν έχουμε», ήταν η απάντηση των εργαζομένων. «Θα τα δηλώνετε» διέταξε ο διοικητής.
Προφανώς τα 4 κρεβάτια ΜΕΘ που υποτίθεται ότι έχουν αναπτυχθεί στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου προσμετρώνται στα κρεβάτια ΜΕΘ που διαθέτει η χώρα, ενώ κατά πάσα πιθανότητα αυτό που συμβαίνει στη Ρόδο συμβαίνει και σε άλλα νοσοκομεία στην επικράτεια.
Για του λόγου το αληθές, την τελευταία εβδομάδα διασωληνώθηκε ένα ζευγάρι στην Κρήτη, πρώτα ο 79χρονος άνδρας, ο οποίος αεροδιακομίστηκε από τη Ρόδο στο ΠΑΓΝΗ - Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, και λίγες ημέρες αργότερα η 70χρονη σύζυγός του, η οποία επίσης νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του ΠΑΓΝΗ. Ομοίως προ 15νθημέρου είχε αεροδιακομιστεί από τη Ρόδο στο νοσοκομείο «Σωτηρία» ένας 60χρονος Αγγλος, μόνιμος κάτοικος του νησιού. Αν υπήρχαν 4 κρεβάτια ΜΕΘ Covid κενά, γιατί δεν παρέμειναν όλοι αυτοί στη Ρόδο;
Ο 79χρονος άνδρας ήταν σε βαριά κατάσταση και βάρυνε ακόμα περισσότερο κατά την αεροδιακομιδή, με αποτέλεσμα να φτάσει στο Ηράκλειο πολύ ασταθής και να καταλήξει λίγες ώρες αργότερα. Εξάλλου η αεροδιακομιδή αποτελεί από μόνη της πρόβλημα, καθώς μπορεί να επιβαρυνθεί η κατάσταση της υγείας του ασθενούς στον αέρα, όπως συνέβη στην περίπτωση του 79χρονου, και να μην μπορεί να επέμβει καταλυτικά το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό. Οι εργαζόμενοι δεν προτείνουν φυσικά να κρατιούνται οι άρρωστοι σε ένα νοσοκομείο που δεν διαθέτει ΜΕΘ Covid, αλλά να δημιουργηθούν αυτές οι ΜΕΘ στα νοσοκομεία της χώρας που δεν διαθέτουν, ώστε να τυγχάνουν ισότιμης φροντίδας οι ασθενείς σε ολόκληρη τη χώρα.
«Εχει σχεδιαστεί η ανάπτυξη κρεβατιών ΜΕΘ Covid, έχουν επιλεγεί οι χώροι και θα είναι σαν ΜΕΘ. Μέχρι τώρα δεν έχουν αναπτυχθεί τα κρεβάτια γιατί, σύμφωνα με τον κεντρικό σχεδιασμό του υπουργείου Υγείας, όσοι χρειάζονται ΜΕΘ Covid μεταφέρονται στην Κρήτη ως επί το πλείστον», λέει απαντώντας στο ερώτημα της «Εφ.Συν.» για το ζήτημα ο διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, αντιστράτηγος ε.α. Γρηγόρης Ρουμάνης.
Επιμένουμε, διότι από τη στιγμή που δεν έχουν αναπτυχθεί έστω και αυτά τα «τύπου ΜΕΘ» κρεβάτια, όπως τα περιγράφει ο διοικητής, πώς γίνεται να δηλώνεται ότι υπάρχουν και άρα να προσμετρώνται στον συνολικό αριθμό κρεβατιών ΜΕΘ της χώρας; «Δηλώνονται ότι υπάρχουν στη λογική που σας είπα: Εχουμε επιλέξει τους χώρους από την αρχή της πανδημίας, οι οποίοι δεν έχουν χρειαστεί μέχρι στιγμής λόγω του κεντρικού σχεδιασμού, σύμφωνα με τον οποίο μεταφέρονται στην Κρήτη ή αλλού οι διασωληνωθέντες», επαναλαμβάνει αφήνοντάς μας άφωνους και συνεχίζει όντας απολύτως ειλικρινής: «Εκτιμώ ότι δεν θα αναπτυχθούν, ούτε θα χρησιμοποιηθούν αφού για να λειτουργήσουν χρειάζονται υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό, δηλαδή νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό που δεν διαθέτουμε»!...
Αντώναρος για Μητσοτάκη: Νύχτα θα φύγει - «Ντροπή σου Κυριάκο»
Με αφορμή την απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου να πληρώνουν από πρώτης Ιανουαρίου οι χαμηλοσυνταξιούχοι τη συμμετοχή τους στα φάρμακα από την τέπη τους, μιλάει για καταστροφέα της κοινωνικής ισορροπίας και εκφραστή μιας κοινωνικής τάξης του 1%.
Και καταλήγει:
«Όσο κι αν θέλει να τον αποκαλούν "Κυριάκο", θα εξελίσσεται ολοταχως σε ένα κακό Μητσοτάκη. Έτσι ακριβώς. Μέχρι που θα φύγει νύχτα.»
Διαβάστε την ανάρτηση του Ευάγγελου Αντώναρου:
Πλήρης κοινωνική αναλγησία που αποδεικνύει -- για μια ακόμη φορά -- ότι η κυβερνηση του, με δίκες του φυσικά οδηγίες, δεν ενδιαφέρεται ούτε στο ελάχιστο για όσους έχουν πραγματική ανάγκη. Από 1/1/2021, από μεθαύριο δηλαδή, οι χαμηλοσυνταξιοιυχοι είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ τα φάρμακα τους. Χωρίς την παραμικρή κυβερνητική ενίσχυση. Λες και τους περισσεύουν.
Ντροπή σου Κυριάκο Μητσοτάκη. Είσαι ο ολετήρας της κοινωνίας. Είσαι ο καταστροφέας της κοινωνικής ισορροπίας. Είσαι ο εκφραστής συγκεκριμένης τάξης ανθρώπων που είναι δεν είναι 1% του ελληνικού λαού. Πρόδωσες και προδίδεις όσους παρασύρθηκαν και σε πίστεψαν γιατί είχες εκλεγεί πρόεδρος μιας ιστορικής παράταξης που έχεις βάλει πλώρη να μετατρέψεις στο νεοφιλελευθερο κομματικό απολειφάδι των Σκυλακάκηδων και τους έχεις εκχωρήσει τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών.
Η αδικία που κάνεις με συνειδητή σκληρότητα θα σε στιγματίσει πολιτικά.
Αλλά θα μου πει κανείς που να καταλάβεις την ουσία των όσων κάνεις με εγκληματική αδιαφορία για τους ανθρώπους και τον τόπο; Όταν εκπλήσσεσαι ότι "πολλοί ανθρωποι ειναι εξαρτημένοι από τον μισθό τους".
Όπως έγραψε νωρίτερα σήμερα η #ManuelaMathioudaki "Οσο κι αν θέλει να τον αποκαλούν "Κυριάκο", θα εξελίσσεται ολοταχως σε ένα κακό Μητσοτάκη." Ετσι ακριβώς. Μέχρι που θα φύγει νύχτα.
Οικονομικό έγκλημα εν μέσω πανδημίας (23/12) …
Αρθρο 163 του νόμου 4764/2020: Διάταξη κομμένη και ραμένη για τα “λευκά κολάρα” πέρασε στα σιωπηλά η κυβέρνηση! Πιο γρήγορα η παραγραφή μεγάλης φοροδιαφυγής – Ποιους αγγίζει
Σε μικρότερο χρόνο θα παραγράφονται πλέον τα εγκλήματα φοροδιαφυγής, σύμφωνα με διάταξη που περιλήφθηκε στο πολυνομοσχέδιο το οποίο ψηφίστηκε στην βουλή λίγο πριν τα Χριστούγεννα.
Η νέα διάταξη, ευνοεί όσους διαπράττουν ποινικά αδικήματα φοροδιαφυγής και κατόπιν αντιδράσεων προβλέφθηκε ότι θα ισχύει για τις υποθέσεις που χαρακτηρίζονται εγκλήματα φοροδιαφυγής και διώκονται και ποινικά, από τις 23 Δεκεμβρίου 2020 και εφεξής.
Πρόκειται για το άρθρο 163 του νόμου 4764/2020, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 23 Δεκεμβρίου, το οποίο ανατρέπει τα δεδομένα για την παραγραφή των μεγάλων υποθέσεων φοροδιαφυγής.
Ειδικότερα το επίμαχο άρθρο 163 που αναφέρεται στην «Παραπομπή εγκλημάτων φοροδιαφυγής σε ποινική δίκη, τροποποιεί το άρθρο 55Α του ν. 4174/2013 (Α΄ 170) και το αντικαθιστά ως εξής: «Άρθρο 55Α Παραπομπή εγκλημάτων φοροδιαφυγής σε ποινική δίκη:
1. Εάν με βάση την οριστική πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου ή την πράξη επιβολής προστίμου συντρέχει περίπτωση τέλεσης ή απόπειρας τέλεσης εγκλήματος φοροδιαφυγής, όπως ορίζεται στο άρθρο 66, υποβάλλεται μηνυτήρια αναφορά από τον Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 1 του άρθρου 68 του Κώδικα. Η ποινική δίωξη ασκείται αυτεπαγγέλτως.2. Η παραγραφή των εγκλημάτων του παρόντος νόμου αρχίζει από το πέρας του χρονικού διαστήματος εντός του οποίου η Φορολογική Διοίκηση μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 36, να προβεί σε έκδοση πράξης διοικητικού, εκτιμώμενου ή διορθωτικού προσδιορισμού φόρου, εκτός κι αν έχει ήδη εκδοθεί τέτοια πράξη, οπότε η παραγραφή των ως άνω εγκλημάτων αρχίζει από την έκδοση της πράξης αυτής.».3. Το άρθρο 55Α του ν. 4174/2013, όπως αντικαθίσταται με την παρ. 1 του παρόντος, εφαρμόζεται στα εγκλήματα που τελούνται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου. (23/12/2020)».
Τι σημαίνει η αλλαγή
Με την αλλαγή του περιεχομένου της αρχικής διάταξης, πλέον η παραγραφή των εγκλημάτων της φοροδιαφυγής αρχίζει από το πέρας του χρονικού διαστήματος εντός του οποίου η φορολογική Διοίκηση μπορεί να εκδώσει πράξη διοικητικού, εκτιμώμενου ή διορθωτικού προσδιορισμού φόρου (πενταετία, δεκαετία ή δεκαπενταετία κατά περίπτωση) εκτός κι αν έχει ήδη εκδοθεί τέτοια πράξη, οπότε η παραγραφή των ως άνω εγκλημάτων αρχίζει από την έκδοση της πράξης αυτής.
Πιο συγκεκριμένα, η πενταετής περίοδος παραγραφής των πλημμελημάτων φοροδιαφυγής και η δεκαπενταετής περίοδος παραγραφής των κακουργημάτων φοροδιαφυγής θα αρχίζει πλέον να «μετράει» από την ημερομηνία έκδοσης της πράξης διοικητικού, εκτιμώμενου ή διορθωτικού προσδιορισμού επιβολής φόρου από την αρμόδια φορολογική αρχή.
Έτσι, όπως αναφέρει το sofokleousin.gr, ο χρόνος παραγραφής του ποινικού αδικήματος της φοροδιαφυγής, δεν θα αναστέλλεται μέχρι η υπόθεση να περαιωθεί διοικητικά, είτε με απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ είτε με οριστική και αμετάκλητη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου ή του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως ίσχυε.
Όμως επειδή η έκδοση οριστικών αποφάσεων από τα διοικητικά δικαστήρια ή το ΣτΕ απαιτεί χρόνο μεγαλύτερο από τον χρόνο παραγραφής που παρέχει η φορολογική νομοθεσία, η οριστική παραγραφή των ποινικών αδικημάτων φοροδιαφυγής θα είναι πλέον πολύ πιο εύκολο να επέλθει.
Πηγή: www.topontiki.gr
Κραγιόν
Τι να κρατήσω από αυτή τη χρονιά; Την συνθηκολόγηση. Την ευκολία της παράδοσης άνευ όρων. Το πόσο εύκολα εγκαταλείπει ο άνθρωπος, ο πολίτης, η κοινωνία την όποια ελάχιστη στοιχειώδη ελευθερία του. Για την… ασφάλεια.
Ο φόβος, αυτός ο μηχανισμός, αυτή η ασπίδα προστασίας, το δώρο της μάνας Φύσης που προειδοποιεί για τον κίνδυνο, που στήνει καρτέρι στη ζωή, άρρηκτα συνδεδεμένος με το ένστικτο της επιβίωσης. Ο φόβος ο σύμμαχος, ο φόβος ο τύραννος. Αυτός που μπορεί να εισχωρήσει σε χώρους που κανένας ανθρωποφύλακας δεν μπορεί να παραβιάσει. Στο μοναδικό μας άσυλο. Στο νου.
Λοιμώδης ασθένεια ο φόβος να εξαπλώνεται σαν πανούκλα στις πλατείες, στους δρόμους, στις δουλειές, στα σπίτια, ακόμη και στα κρεβάτια μας.
Αυτόν λοιπόν να κρατήσω σαν ανάμνηση, σαν σήμα κατατεθέν της φετινής χρονιάς. Κι ίσως κρατήσω τα σημάδια του κραγιόν στο εσωτερικό της μάσκας που πετάς φτάνοντας σπίτι σου, αυτής που πετάς πριν καν βγάλεις τα παπούτσια σου.
Κι είναι αυτό το κραγιόν, που δεν το βλέπει κανείς, ούτε καν εσύ αν τύχει να δεις την εικόνα σου στις οθόνες της ζωής μας, σε ένα τζάμι, σε ένα καθρέφτη, αλλά ξέρεις ότι είναι εκεί. Υπενθύμιση μιας άλλης ζωής. Η άμυνα σου στο έρεβος του φόβου. Ή ίσως και η επίθεση, η μικρή ανεπαίσθητη επίθεση σε αυτόν τον τύραννο.
Ο φόβος, μια φαρμακευτική αγωγή που χρησιμοποιούν οι κάθε λογιώ εξουσίες, από τις διαπροσωπικές σχέσεις όταν κάποιος χειραγωγεί, από τις επαγγελματικές σχέσεις όταν ο ισχυρός εκβιάζει, από τις θρησκείες, τις κυβερνήσεις, τις κοινωνίες. Αυτό το εξαιρετικά εθιστικό, παραλυτικό, ναρκωτικό. Κι αν η δραστική ουσία αυτού του ναρκωτικού είναι ο φόβος, το έκδοχο είναι πάντα η ενοχή.
Στις μέρες μας, στα μέρη μας, ο φόβος συνταγογραφείται με τα καντάρια από τους Συγκλητικούς και τους Βαρβάρους, η ενοχή διανέμεται αβέρτα από τους μπράβους της επικοινωνίας, από τους φαρμακοτρίφτες στο γυαλί της ζωής μας, όλους αυτούς που έριξαν πάνω από τις νάιλον πορφύρες τους μια ψευτο-ιατρική μπλούζα. Μπάτσοι με γκλομπς και μπάτσοι του νου, αυτόκλητοι συνέταιροι της ζωής μας κατασπαράσσουν τη λογική, την γνώση, τη ζωή, τον αγώνα, την ελευθερία. Από το έφταιγες που αγόραζες τυρόπιτα χωρίς απόδειξη, στο φταις που μπήκες στο λεωφορείο. Οι ίδιοι άνθρωποι. Οι ίδιες συνταγές. Δια πάσα νόσο.
Τι να κρατήσω από αυτή τη χρονιά? Την συνθηκολόγηση. Την ευκολία της παράδοσης άνευ όρων. Το πόσο εύκολα εγκαταλείπει ο άνθρωπος, ο πολίτης, η κοινωνία την όποια ελάχιστη στοιχειώδη ελευθερία του. Για την… ασφάλεια.
Στο τέλος μιας χρονιάς που έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε ότι θα είναι διαφορετική από την επομένη, να καταχωνιάζεις στο κουτί των «θησαυρών» της μνήμης, αυτή τη λερωμένη από κραγιόν χάρτινη μάσκα, για να ξαναβρείς το τελειωμένο κουτί από το maalox που κουβαλούσες στην τσάντα σου για να προστατευτείς από τα δακρυγόνα 10 χρόνια πριν.
Μαγικές, εύπεπτες λύσεις, από τις «ιατρικές» συνταγές του ΔΝΤ στην efficacy-γιατί ποιος από τους καθεστωτικούς δημοσιογραφίσκους της πυρκαγιάς να μιλήσει για effectiveness- του εμβολίου. Οι ίδιοι άνθρωποι, χρόνια τώρα να πουλούν φόβο και ενοχή, να διαλαλούν λιτότητα, φτωχεια, ψευδοεπιστημη για να ξορκίσουν λύσεις και να συγκαλύψουν τεράστιες ευθύνες.
Γιατί πιο επικίνδυνοι κι από τον κάθε λογής ιό, είναι οι ιεροεξεταστές. Και πια βρώμισε ο τόπος από δαύτους. Μποχάνε. Τη μυρωδιά του φόβου μας.
Μπορούν να ψηφιστούν 113 νομοσχέδια σε 12 μήνες… δημοκρατικά;...
«Στη διάρκεια του ταραγμένου 2020 ψηφίσαμε 113 νομοσχέδια, δρομολογήσαμε δεκάδες τολμηρές μεταρρυθμίσεις». Η δήλωση ανήκει στον Κυριάκο Μητσοτάκη και με αυτή ξεκίνησε η εισήγησή του στο τελευταίο υπουργικό Συμβούλιο για το 2020. Ουδείς όμως έδωσε μεγάλη σημασία στο... στατιστικό στοιχείο που ανέφερε ο πρωθυπουργός για την λειτουργία της Βουλής.
Κρίμα γιατί μια απλή διαίρεση μας λέει το εξής: Μέσα στο 2020 μηνιαίως ψηφίζονταν 9.41 νομοσχέδια, δηλαδή 9 ή 10 νομοθετήματα κάθε μήνα. Γνωρίζοντας πως ένας μήνας έχει μόλις 4 εβδομάδες είχαμε κάτι παραπάνω από 2 νομοσχέδια την εβδομάδα. Αυτά χωρίς να συνυπολογίσουμε την 10ημερη διακοπή της λειτουργίας της Βουλής τον Αύγουστο και τις διακοπές του Πάσχα, που προφανώς αφαιρούνται από τον διαθέσιμο χρόνο.
Κρίμα γιατί μια απλή διαίρεση μας λέει το εξής: Μέσα στο 2020 μηνιαίως ψηφίζονταν 9.41 νομοσχέδια, δηλαδή 9 ή 10 νομοθετήματα κάθε μήνα. Γνωρίζοντας πως ένας μήνας έχει μόλις 4 εβδομάδες είχαμε κάτι παραπάνω από 2 νομοσχέδια την εβδομάδα. Αυτά χωρίς να συνυπολογίσουμε την 10ημερη διακοπή της λειτουργίας της Βουλής τον Αύγουστο και τις διακοπές του Πάσχα, που προφανώς αφαιρούνται από τον διαθέσιμο χρόνο.
Σκεφθείτε τώρα ότι ένα νομοσχέδιο για να ψηφιστεί με βάση όσα προβλέπει το γράμμα και το πνεύμα των κανόνων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας -που καυχιόμαστε ότι διαθέτουμε- πρέπει να συμβούν τα εξής: Να αναρτηθεί επί έναν μήνα το λιγότερο σε δημόσια διαβούλευση. Να κατατεθεί στην Βουλή με όλες τις συνταγματικά προβλεπόμενες ελεγκτικές εκθέσεις. Να το επεξεργαστεί η αρμόδια κοινοβουλευτική διαρκή επιτροπή στην οποία πρέπει να καταθέσουν τις προτάσεις τους εκτός από τα πολιτικά κόμματα και οι ενδιαφερόμενοι κοινωνικοί φορείς. Τέλος να συζητηθεί αναλυτικάστην Ολομέλεια της Βουλής. Με τέτοιον τρόπο ώστε να τοποθετηθούν οι βουλευτές, να υπάρξει περεταίρω επεξεργασία και να ενσωματωθούν τυχόν πολιτικές συγκλίσεις, εφόσον αυτές υπάρχουν.
Προφανώς όλα είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να πραγματοποιηθούν και ταυτόχρονα να ψηφιστούν σχεδόν 3 νομοσχέδια την εβδομάδα. Εκτός αν η εβδομάδα αυτή διαθέτει 18 ημέρες. Όμως οι εβδομάδες του 2020 διέθεταν μόλις 7 ημέρες, εκ των οποίων 5 εργάσιμες.
Έτσι λοιπόν οι αριθμοί πιστοποιούν αυτό που καταγγέλλει εδώ και μήνες σύσσωμη η αντιπολίτευση: Ότι την φετινή χρονιά είχαμε σημαντικές «εκπτώσεις» στην ποιότητα της νομοθέτησης. Πράγμα που αυτόματα μεταφράζεται σε λιγότερη δημοκρατία. Ιδίως όταν συνδυάζεται με αναγκαστικές συνθήκες μειωμένης συμμετοχής των βουλευτών στις διαδικασίες, όπως αυτές που επέβαλλε η πανδημία.
Στην «μαγική εικόνα» προσθέστε και τα εξής: Τις δεκάδες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που ήταν ο κυρίαρχος τρόπος νομοθέτησης στο lockdown της Άνοιξης. Τις αρνήσεις υπουργών (με πρώτη και καλύτερη την Νίκη Κεραμέως) να καταθέσουν στην Βουλή συμβάσεις που έχει υπογράψει το δημόσιο με ιδιώτες. Την τακτική των βουλευτικών τροπολογίων που γίνονται δεκτές την τελευταία στιγμή, χωρίς αξιολόγηση από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Τα νομοσχέδια που αποτελούν «συρραφή διατάξεων» όπως αυτό του υπουργείου Υγείας που ψηφίστηκε στις 22 Δεκεμβρίου.
Τα νομοθετήματα που ξεκινούσαν με 50 ή 60 άρθρα για να καταλήξουν σε κείμενα – τόμους που ξεπερνούσαν τα 150 άρθρα. Την μή προώθηση για ψήφιση στην Βουλή διεθνών συμβάσεων για λόγους εσωκομματικών ισορροπιών της Ν.Δ. Την συνεχή επίκληση της «αρχής της δεδηλωμένης» και μάλιστα από μία κυβέρνηση που δεν εκλέχθηκε με το σύστημα της απλής αναλογικής, ώστε να μπορεί να επικαλεστεί -πολιτικά- ότι αποτελεί κυβέρνηση λαϊκής πλειοψηφίας.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το 2020 δεν ήταν μια χρονιά σαν όλες τις άλλες. Η πολιτική ζωή της χώρας κλήθηκε να προσαρμοστεί στις αναγκαιότητες μιας πρωτόγνωρης παγκόσμιας πανδημίας. Όμως αυτό δεν μπορεί να δικαιολογήσει το ότι ήταν μία χρονιά με λιγότερη δημοκρατία (και) στο κοινοβουλευτικό επίπεδο...
Ο αντιπερισπασμός της λάσπης και η παραπληροφόρηση των βαρόνων τα «όπλα» του Μητσοτάκη...
Ο Μητσοτάκης κατάφερε να στείλει τη χώρα στον πάτο της διεθνούς κατάταξης όσον αφορά την διαχείριση της πανδημίας σύμφωνα με τα στοιχεία του Bloomberg. Όμως την πανδημία την... εκμεταλλεύεται εξαιρετικά για να περάσει το νεοθατσερικό του πρόγραμμα: Προωθεί το αγαπημένο του δόγμα Πισσαρίδη για να αποτελειώσει τους μικρομεσαίους και να εξοντώσει την μεσαία τάξη. Παραδίνει το φιλέτο της επικουρικής ασφάλισης σε μεγάλους ασφαλιστικούς ομίλους. Εξυπηρετεί όσο δεν παίρνει τους φίλους του με τις απευθείας αναθέσεις απαγορεύοντας κάθε έλεγχο από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Εξισώνει τα ΙΕΚ με τα Πανεπιστήμια εκχωρώντας τα επαγγελματικά δικαιώματα των επιστημόνων στους ιδιοκτήτες των κολεγίων και οδηγεί χιλιάδες νέους σε αυτά. Παραδίδει στα κρυφά τα προσωπικά δεδομένα στην εποπτευόμενη από την CIA Balantrir καταλύοντας κάθε έννοια δημοκρατίας. Προωθεί την αρπαγή της πρώτης κατοικίας για τα θύματα της πολυετούς κρίσης. Την ίδια στιγμή αφήνει το ΕΣΥ στην τύχη του κάνοντας εμπόριο ελπίδας με το εμβόλιο.
Για όλα αυτά και πολλά άλλα που ετοιμάζει ευελπιστεί ότι θα βγει αλώβητος. Και το πιστεύει ότι θα βγει ατσαλάκωτος γιατί έχει δύο «όπλα» πάνω στα οποία στηρίζει την επιδρομή του στην κοινωνία: Τον αντιπερισπασμό της λάσπης που εκτοξεύει το επιτελείο των «αρίστων» και την παραπληροφόρηση των βαρόνων των media. Τόνοι από λάσπη. Όταν το δεύτερο κύμα της πανδημίας έδειχνε τα δόντια του έριξαν την λάσπη για τον Καλογρίτσα και τον Μιωνή . Όταν ο Μυωσής έκανε «ποδηλατάδα» στην Πάρνηθα μαζί με την «υπέρκομψη» έριξαν την λάσπη για το σπίτι στο Σούνιο. Όταν οι απευθείας αναθέσεις σε πολιτικούς φίλους ξεπερνούν κάθε όριο έριξαν την λάσπη για την τροπολογία της Folie-Folie, την τροπολογία δηλαδή που οι ίδιοι ψήφισαν δύο φορές. Όταν μετράμε κάθε μέρα εκατόμβη θυμάτων επιμένουν στην «ατομική ευθύνη» και στη λάσπη προς την νεολαία.
Όλος αυτός ο αντιπερισπασμός λάσπης πολλαπλασιάζεται καθημερινά από τα media των βαρόνων. Οι διαψεύσεις ή ο αντίλογος του ΣΥΡΙΖΑ περνάνε-αν περνάνε και δεν κόβονται- λίγο πριν από τα …αθλητικά. Αυτή η στρεβλή εικόνα, με την οποία βομβαρδίζεται καθημερινά η κοινωνία από τα Πετσο-ταισμένα μέσα, αποτελεί την πραγματική βάση «δεδομένων» πάνω στην οποία στηρίζονται οι στημένες δημοσκοπήσεις για να δείχνουν διεύρυνση της διαφοράς μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και όσο χειρότερα τα πάει ο Κυριάκος τόσο μεγαλώνουν την διαφορά του από τον Τσίπρα. Πάντα ελέω των «αρμών της εξουσίας» και εν προκειμένω του ΕΣΡ. Με όλες αυτές τις άθλιες μεθοδεύσεις η κυβέρνηση των «αρίστων» το μόνο που καταφέρνει είναι να διχάζει, να σπέρνει το μίσος και πρώτα από όλα να συνθλίβει κάθε έννοια Δημοκρατίας.
Όμως ο Κυριάκος ήδη κλονίζεται. Η κατρακύλα της οικονομίας, οι εκατόμβες των νεκρών, το τσουνάμι που έρχεται στα ελληνοτουρκικά, τον φέρνουν αντιμέτωπο με την οργή της κοινωνίας. Αυτός ο κλονισμός και η αβεβαιότητα που τον διακατέχουν είναι οι λόγοι που τον οδηγούν ακόμα και σε καταδίωξη δημοσιογράφων που αντιτάσσονται και δεν πειθαρχούν με τα non papers που στέλνει. Με την συνδρομή πάντα του Μαρικιστάν. Όσον αφορά τον πραγματικό του στόχο που είναι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Μωυσής δεν θα τα καταφέρει. Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στις αθλιότητές του είναι και θα είναι πιο πολύ στο μέλλον η συμπαράσταση και στήριξη όλων όσων δοκιμάζονται από τις αντιλαϊκές επιλογές του...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)