Πρέσβυς ε.τ Ελ.Καραγιάννης: «Η κυβέρνηση στα ελληνοτουρκικά ασκεί επιχειρηματική πολιτική»!

 

«Η ελληνική κυβέρνηση δυστυχώς στα ελληνοτουρκικά ασκεί επιχειρηματική πολιτική». Ένας από τους πιο έμπειρους Έλληνες διπλωμάτες μιλά τη γλώσσα της αλήθειας. Ο πρέσβυς ε.τ Ελευθέριος Καραγιάννης αναλύει όσα εξοργιστικά συμβαίνουν στα ελληνοτουρκικά. Ο κ.Καραγιάννης εκτιμά ότι η σημερινή κυβέρνηση λειτουργεί και στα ελληνοτουρκικά με τη λογική του business to business θεωρώντας ότι οι επιχειρηματικές συνέργασιες θα βελτιώσουν και το πολιτικό κλίμα. 

Όπως εξηγεί ανάλογη προσπάθεια έγινε και επί πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και απέτυχε. Ο κ.Καραγιάννης αποκαλύπτει μια συνομιλία που είχε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για τα ελληνοτουρκικά.

Ο εμπειρότατος πρέσβυς ε.τ εξηγεί γιατί ακόμη και στο πεδίο της «επιχειρηματικής πολιτικής» η Ελλάδα θα βγει χαμένη.

Πως καταφέραμε να οδηγήσουμε την Τουρκία όχι στο περιθώριο της Δύσης όπως έλεγαν μέχρι πρόσφατα πολλοί και διάφοροι, αλλά στις Βρυξέλλες και σε άτυπη σύνοδο ΥΠΕΞ της ΕΕ; «Σφραγίσαμε» το τουρκικό διαβατήριο.

Ο πρέσβυς ε.τ, Ελευθέριος Καραγιάννης, στη πολύχρονη καριέρα του διετέλεσε διπλωματικός σύμβουλος δύο υπουργών Εθνικής Άμυνας: του Πάνου Παναγιωτόπουλου και του Πάνου Καμμένου. Είναι από τους πλέον διακεκριμένους Έλληνες διπλωμάτες και έχει διατελέσει ανώτατος διπλωματικός σύμβουλος πρωθυπουργών της Ελλάδος και Υπουργών Εθνικής Αμύνης.

Η αφόρητη ψαρίλα του ελληνικού κράτους

Αντρέας Παναγόπουλος

Αν θέλει κάποιος να έχει μία αντιπροσωπευτική εικόνα της κατάστασης του ελληνικού κράτους (ΣΣ: μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης) εν έτει 2024 δεν έχει παρά να διαβάσει τις δηλώσεις που έκανε στην ΕΡΤ η αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας και Σποράδων, Άννα Μαρία Παπαδημητρίου σχετικά με τις “συνενοήσεις” μεταξύ φορέων και υπηρεσιών, μετά την εισροή νεκρών ψαριών στον Παγασητικό.

«Ο ΟΦΥΠΕΚΑ και το τμήμα της Μαγνησίας (Παλιός φορέας διαχείρισης της λίμνης Κάρλας), δεν ήλθε σε επαφή με την περιφέρεια, ούτε μας γνωστοποίησε ότι υπάρχουν αυτά τα εκατομμύρια των ψαριών», είπε χαρακτηριστικά προσθέτοντας: 

«Έχω απευθύνει αιτήματα στην τεχνική υπηρεσία της Λάρισας που είναι αρμόδια για τις εγκαταστάσεις εντός και εκτός της λίμνης και μου είπαν ρητά ότι δεν μπορεί να τοποθετηθεί δίκτυ ή κάτι άλλο γιατί η ορμή του νερού είναι πολύ μεγάλη στο θυρόφραγμα και όλα αυτά βρίσκονται κάτω από το νερό, και το δίχτυ κινδυνεύει να φύγει και να κινδυνεύσουν ζωές». Kαι συνεχίζει η αντιπεριφερειάρχης: 

«Είχαν δημιουργηθεί ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη αυτών των ψαριών, καθώς είχαμε ήπιο χειμώνα, η στάθμη των νερών είχε πέσει και αυτά αναπτύχθηκαν σε τέτοιο βαθμό που δεν είχαν αρκετό οξυγόνο και πέθαναν και έρχονταν κάποια ζωντανά ή νεκρά στον Παγασητικό. Όμως ούτε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας καθηγητές ιχθυολόγοι πήγαν να δουν το φαινόμενο, ούτε από τον ΤΟΕΒ στη Λάρισα, δεν υπήρξε καμία επικοινωνία μεταξύ αρμοδίων. Η δικαιοσύνη είναι αυτή που θα διερευνήσει ποιος ευθύνεται και σε ποιο κομμάτι».

Μέχρι στιγμής ουδείς γνωρίζει ποιός άνοιξε το θυρόφραγμα και ξεχύθηκαν τα ψάρια του γλυκού νερού στη θάλασσα, ποιος έπρεπε να κλείσει το θυρόφραγμα, ποιος έπρεπε να βάλει δίχτυ, ποιοι έπρεπε να μαζέψουν τα νεκρά ψάρια, ποιος έδωσε εντολή να θαφτούν τα νεκρά ψάρια με κίνδυνο να μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας, γιατί δεν τα έστειλαν για καύση στη Λάρισα, τι θα γίνει με άλλα τόσα νεκρά ψάρια που έχουν συσσωρευτεί στο κανάλι… Χάος!

Από το Μάτι και την Μάνδρα μέχρι την τραγωδία των Τεμπών, τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία ή την πυρκαγιά που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα και έφτασε να καίει το Χαλάνδρι από κι από τον πνιγμό μίας 8χρονης σε κατασκήνωση μέχρι το θάνατο ένος 19χρονου σε λούνα-παρκ, στο ίδιο έργο θεατές: Καμία πρόβλεψη, καμία πρόληψη, κανένας έλεγχος, κανένας σχεδιασμός, κανένας συντονισμός, με τις ευθύνες να γίνονται “μπαλάκι” μετά την καταστροφή και στο τέλος να τις διερευνά η δικαιοσύνη κατόπιν παραγγελίας του Αρείου Πάγου. 

Η συνέχεια γνωστή. Διατάσσονται ΕΔΕ, γίνεται προανάκριση, βγαίνουν πορίσματα, γίνεται και μία αντιπαράθεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, για να καταλήξουν όλα αυτά μαζί σε ένα συρτάρι και να ζήσουμε εμείς καλά και όσοι έχουν ευθύνες, καλύτερα. Άλλωστε όπως είναι γνωστό, τα δύο τελευταία χρόνια, την κύρια ευθύνη την έχει για όλα όσα μας συμβαίνουν εδώ στην Ελλάδα, το Ουκρανικό και ο Πούτιν προσωπικά. Ακόμη και για τα νεκρά ψάρια στον Παγασητικό.

Κι έτσι πορευόμαστε στον 21ο αιώνα βαυκαλιζόμενοι ότι ζούμε στην “Ελλάδα 2.0.” επειδή έχουμε Gov.gr Wallet ! Τρομάρα μας!

Με την κλιματική κρίση να βαθαίνει απειλώντας κάθε πτυχή της οικονομίας αλλά και της καθημερινής μας ζωής πορευόμαστε μακάριοι και χαριεντιζόμενοι για την αποτελεσματικότητα του κράτους μας που ζέχνει ψαρίλα και ανικανότητα μέχρι την επόμενη καταστροφή!

Πηγή: anatropinews.gr

Μια αυγουστιάτικη μαχαιριά στο σώμα της Δημοκρατίας από το καθεστώς Μητσοτάκη

Πώς το σύστημα του Μαξίμου ξέπλυνε τα πρωθυπουργικά ίχνη  από ένα, ακόμα, πολιτικό έγκλημα

γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

 

«Οι πολιτικοί δεν σταμάτησαν ποτέ να κλέβουν, αλλά έχουν σταματήσει να αισθάνονται ντροπή όταν το πράττουν. Τώρα ζητούν με πείσμα το δικαίωμα να κάνουν φανερά ό,τι έκαναν τότε με μυστικότητα», δήλωνε προ δεκαπενταετίας ένας εκ των αδιάφθορων εισαγγελέων* της περίφημης ιταλικής έρευνας κατά της πολιτικής διαφθοράς, που έμεινε στην ιστορία ως "Επιχείρηση Καθαρά Χέρια".

Σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι τα κατάφεραν: «κατέκτησαν το… δικαίωμα να κλέβουν (σ. σ.: παρακαλώ αυτό το «κλέβουν» να διαβαστεί διασταλτικά και σε όλες τις αποχρώσεις του) και με τη συγκαλυπτική συνδρομή της τρίτης εξουσίας ενίοτε. Της δε τέταρτης, ανυπερθέτως…

Αυτές οι σκέψεις πέρασαν αβίαστα απ’ το θολωμένο μου μυαλό εκείνο το καυτό αυγουστιάτικο μεσημέρι, την ώρα που διάβαζα το πόρισμα – μαχαιριά του Αρείου Πάγου στο σώμα της Δημοκρατίας: το «πόρισμα» που έβγαζε λάδι τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους λακέδες του στο Μέγαρο Μαξίμου (τον τότε διοικητή της ΕΥΠ, Παναγιώτη Κοντολέων, τον γενικό διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη, αλλά και την τότε εισαγγελέα αρμόδια για θέματα ΕΥΠ, Βασιλική Βλάχου, που είχε προσυπογράψει και ασκήσει τον έλεγχο νομιμότητας για χιλιάδες παρακολουθήσεις) για το σούπερ – σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών με χρήση του παράνομου λογισμικού «Predator», αν… θυμάστε.

«Μαχαιριά στο σώμα της Δημοκρατίας»!.. Μια αυγουστιάτικη βαθιά, αναίμακτη μαχαιριά, («αναίμακτη» υπό την έννοια της  απουσίας σοβαρών αντιδράσεων στο συγκεκριμένο καθεστωτικό έγκλημα, εννοώ), η τρίτη επί κυβερνήσεων Μητσοτάκη μετά τις δυό προηγούμενες: την… αναίμακτη, επίσης, της NOVARTIS και την ματωμένη των Τεμπών, ανοιχτή πληγή που  αιμορραγεί και αιμορραγεί. 

Αλλά για ποιά  Δημοκρατία μιλάμε; Επί κυβερνήσεων Μητσοτάκη, η Δημοκρατία συντρίβεται καθημερινά – το  κράτος Δικαίου φυτοζωεί σε κωματώδη κατάσταση. Κι εκείνος, ο πρωθυπουργός της χώρας υποτίθεται, επωφελούμενος από την αυγουστιάτικη πολιτική και λαϊκή θολούρα, πήρε το μαχαίρι και ξαναχτύπησε: Στο αρχείο οι υποκλοπές, νόμιμες οι παρακολουθήσεις, αθώα η κυβέρνηση Μητσοτάκη!..   

«Για τον Ουμπέρτο Έκο, Αύγουστος ήταν ο μήνας που δεν υπάρχουν ειδήσεις. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, Αύγουστος είναι ο μήνας που ξεπλένει τα ίχνη του καθεστώτος του. Τώρα που λείπουν οι πολίτες, χορεύουν τα τρωκτικά», σχολίασε δηκτικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, αλλά σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου: οι άλλοι, Τύπος, ηλεκτρονικά Μέσα, αριστερά και δεξιά τρολ, έπιασαν δουλειά με την… παράνομη γούρνα του «Αμερικάνου» στις Σπέτσες. Την έφτιαξαν πισίνα και έκαναν παιγνίδι, τσαλαβουτώντας γύρω της κι εντός της ως τον Δεκαπενταύγουστο!

Εκείνη την ημέρα, το ομολογώ, ταυτίστηκα με το διαδικτυακό ξέσπασμα της Έλενας Ακρίτα: «Τους παραδέχομαι. Είναι η χειρότερη κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση και μετά. Κι αντί να μιλάμε για ακρίβεια, συγκάλυψη σκανδάλων, 500.000.000 χρέος, παιδόφιλους, σπίτια Βολταίρου, 39 ακίνητα χωρίς Πόθεν, πάτσηδες, απευθείας αναθέσεις, μίζες, ισοπέδωση της Υγείας, επιτάξεις γιατρών, αδιόριστους εκπαιδευτικούς, Πύλο και λιμενικό, Τέμπη, Καραιβάζ, κουκούλωμα υποκλοπών, ψεύδη, κομπίνες, αθλιότητα, φτώχεια, πείνα, σκοτάδι, απελπισία…

 »Αντί να μιλάμε για αυτά που πρέπει, οι επικοινωνιολόγοι τους μάς έβαλαν στο τριπάκι να απαντάμε αν είναι πισίνα, γούρνα, μεγάλη σκάφη, δεξαμενή ή λεκάνη για πλύσιμο. Κι εμείς τσιμπήσαμε. Και τόσες μέρες απαντάμε απολογούμενοι. Τόσες μέρες, αντί να εστιάσουμε στα αίσχη τους, παίζουμε το παιχνίδι τους. Σε λίγο θα τους ζητήσουμε και συγγνώμη»…  

Τι άλλο να πει κανείς; "Διεφθαρμένος πρωθυπουργός - διεφθαρμένη χώρα", έλεγε ο Τζορτζ Όργουελ, χωρίς βέβαια να έχει… υπόψιν του τον σημερινό Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Του οποίου, ωστόσο, το πολιτικό προφίλ δεν απέχει και πολύ απ’ αυτό των συντηρητικών Βρετανών πρωθυπουργών του πρώτου ημίσεος του 20ού αιώνα, προδιδόμενο από εκείνη την -αγγλοσαξονικού τύπου- βαθιά επιθυμία συγκάλυψης των πομπών του, όπως και της πραγματικής του πολιτικής ταυτότητας. Ή της ανυπαρξίας της: τη μια ακροδεξιός, την άλλη κεντροδεξιός, την τρίτη ανέμελος φιλελές: πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε... Μωυσής κι Ιούδας.

Λοιπόν που λέτε, μ’ αυτόν τον τύπο που μπλέξαμε, πάθαμε μαφιόζικο καπιταλισμό made in USA. Κάτι σαν déjà vu μ’ αυτό που συνέβη στις αρχές του 20ού αιώνα στις ΗΠΑ, όπως το περιέγραφε (1951) ο Αμερικανός κοινωνιολόγος, καθηγητής του Κολούμπια κι αυτός (!) και συγγραφέας του «Μιντλ-Τάουν», Ρόμπερτ Σ. Λυντ: «Σήμερα οι ελέφαντες (σ.σ: εννοεί τους ολιγάρχες της εποχής), ημιεξημερωμένοι και απατεώνες, έχουν αναπτυχθεί και... ευημερούν πολυτελώς μέσα στα πράσινα βοσκοτόπια ισχύος που άφησε ελεύθερα η δημοκρατία».

Συμφωνώ και επαυξάνω, επαναλαμβάνοντας τον αφορισμό του Όργουελ: Διεφθαρμένος πρωθυπουργός - διεφθαρμένη χώρα. Με την υποσημείωση ότι ο Βρετανός συγγραφέας συμπλήρωνε πάντα τον συγκεκριμένο αφορισμό με έναν άλλο: οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, κλέφτες, απατεώνες και προδότες δεν είναι θύματα, αλλά συνένοχοι

* Ο δικαστής Πιερκαμίλο Νταβίγκο  σε  συνέντευξή του (22/4/2010)  στην «Corriere della Sera»

restaro.blogspot.com

«Σ’ αφήσανε μωρή Βουλγάρα;… Κι εδώ μέσα αντάρτισσα είσαι;…»

Αύγουστο ξεκίνησε και τέλειωσε η ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου. Αδάμαστη, ασυμβίβαστη, και γενναιόδωρη πορεύτηκε για εβδομήντα έξι χρόνια… Μια ζωή που πέρασε «από σαράντα κύματα»: Φτώχεια, αγώνας για την επιβίωση, Αντίσταση, εμφυλιοπολεμικές διώξεις, πίκρες, πάθη και τραγούδι, πολύ τραγούδι…

  

Κατιούσα 

Αύγουστο ξεκίνησε και τέλειωσε η ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου. Στις 22 του Αυγούστου 1921 γεννήθηκε, στη Χαλκίδα, και στις 27 του μήνα, το 1997, έφυγε από τη ζωή· αδάμαστη και ασυμβίβαστη, όπως πορεύτηκε για εβδομήντα έξι χρόνια.

Η ζωή της Μπέλλου πέρασε από σαράντα κύματα: φτώχεια, αγώνας για την επιβίωση, αντίσταση, εμφυλιοπολεμικές διώξεις, πίκρες, πάθη και τραγούδι, πολύ τραγούδι.

«Μην απελπίζεσαι και δε θ’ αργήσει…»

Παντρεύεται στα 17, αλλά ο γάμος της σύντομα θα διαλυθεί. Στις 29 του Οκτώβρη 1940 φτάνει στην Αθήνα όπου θα κάνει πολλές δουλειές για να ανταπεξέλθει, ενώ παράλληλα θα παίζει με την κιθάρα της και θα τραγουδάει σε ταβέρνες.

«Ήμουν, είμαι και θα είμαι αριστερή. Το λέω και το φωνάζω… Πέρασα πολλά. Και ξύλο και φυλακές», θα πει πολλά χρόνια αργότερα σε συνέντευξή της στο Ριζοσπάστη, την εφημερίδα που η ίδια διακινούσε κρυφά εκείνα τα πέτρινα χρόνια.

Οι Γερμανοί την πιάνουν και τη φυλακίζουν. Τον Δεκέμβρη του 1944 παίρνει μέρος με τον ΕΛΑΣ στις μάχες της Αθήνας και τραυματίζεται. Στη συνέχεια δίνει τη μάχη της επιβίωσης. Μέχρι που θα συναντηθεί με τον Τσιτσάνη. Η ζωή της θα αλλάξει, όχι όμως και η ίδια η Σωτηρία.

Η ίδια διηγείται στη Σοφία Αδαμίδου, συγγραφέα της αυτοβιογραφίας της με τίτλο «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες» (εκδ. Λιβάνη): 

«Ήμουν με τους αριστερούς της Χαλκίδας και σε μια μάχη κοντά στην Ομόνοια, οδός Βούλγαρη και Πειραιώς, τραυματίστηκα στο χέρι. Αμέσως μετά την οπισθοχώρηση δεν πρόλαβα να φύγω, έμεινα λίγο πίσω και κάτι… μην πω… με κάρφωσαν στην Εθνοφυλακή και κοντά στον Σταθμό Λαρίσης, εδώ στον Άγιο Παύλο, με συνέλαβαν.

(…) «Στη Θεμιστοκλέους, όταν γύρισα τράβηξα πάλι μαρτύρια. Μια μέρα ζήτησα να μας δώσουν λίγο ψωμί περισσότερο. Η κατάσταση ήταν τραγική. Πείνα και δυστυχία. Είχαμε μια κουβέρτα δέκα γυναίκες. Όταν, λοιπόν, ζήτησα λίγο παραπάνω ψωμί, μου είπαν “Αντάρτισσα είσαι; Κι εδώ μέσα είσαι αντάρτισσα”; Με παίρνουν αμέσως και με πολλές φασαρίες με κλείνουν στο πειθαρχείο».

(…) «Μετά από καιρό περνάγαμε από μια επιτροπή και κάθε μέρα, δύο – τρεις κάθε φορά τις άφηναν ελεύθερες. Κάποια μέρα, λοιπόν, ήρθε και η δική μου σειρά. Με άφησαν ελεύθερη. Μόλις βγήκα είχα πάρει μια κουβέρτα και κάτι σχισμένα παπούτσια και βάδιζα προς την Ομόνοια. Με βλέπει ένας αξιωματικός που ήταν στη Θεμιστοκλέους και μου λέει: “Σ’ αφήσανε μωρή Βουλγάρα;” Του λέω δεν είμαι Βουλγάρα είμαι Ελληνίδα. Με πλακώνει στο ξύλο και με ξαναπάει φυλακή…»

Ηχογραφεί τα πρώτα της τραγούδια και γρήγορα καθιερώνεται ως λαϊκή τραγουδίστρια.

Το 1948 τραγουδάει με τον Τσιτσάνη στου «Τζίμη του Χοντρού», ένα κέντρο της οδού Αχαρνών. Μαζί τους στο πάλκο είναι και οι Περιστέρης, Κασιμάτης, Κερομύτης, Ρούκουνας κ.ά. Η Σωτηρία θα αρνηθεί να τραγουδήσει το «βασιλικό τραγούδι, όπως τότε το έλεγαν οι χίτες», «Του αϊτού ο γιος», που της παρήγγειλλαν να πει από ένα τραπέζι. Για την άρνησή της θα υποστεί άγριο ξυλοδαρμό, θα φύγει από το μαγαζί και θα θυμάται πάντα ότι κανείς από τους άντρες συναδέλφους της δεν σηκώθηκε να την υπερασπιστεί.

«Τον πόνο έχω αδελφό μα τον κρατώ βαθιά κρυφό…»

Η Σωτηρία Μπέλλου συνεργάστηκε με μεγάλη επιτυχία με τους Παπαϊωάννου, Χιώτη, Μητσάκη, Καπλάνη, Γαβριήλ, Τσιτσάνη, Καλδάρα, Χατζηχρήστου, Περιστέρη, Ροβερτάκη, Κολοκοτρώνη, Μπακάλη, Μπαγιαντέρα, Βασιλειάδη κ.ά. σε τραγούδια που δεν θα πάψουν να τραγουδιούνται, όπως «Συννεφιασμένη Κυριακή», «Όταν πίνεις στην ταβέρνα», «Κάνε λιγάκι υπομονή», «Γύρνα στη ζωή την πρώτη», «Κάνε κουράγιο καρδιά μου», «Ο ναύτης», «Το σβηστό φανάρι», «Είπα να σβήσω τα παλιά», «Άνοιξε, άνοιξε» και πολλά πολλά ακόμα.

Δεν θα διστάσει όμως να ερμηνεύσει με την χαρακτηριστική, ανεπανάληπτη, εμβληματική φωνή της, και τραγούδια των Ξαρχάκου, Σαββόπουλου (Το βαρύ ζεϊμπέκικο), Μούτση (Το φράγμα), Ανδριόπουλου (Λαϊκά προάστια), Λάγιου (Αη Λαός), Αρ. Κουνάδη, Β. Δημητρίου.

«Ό,τι έχω πει», έλεγε σε συνέντευξή της στο «Ριζοσπάστη» (6/12/87), «είναι βγαλμένο απ’ τη ζωή. Κράτησα μια ποιότητα, γιατί για να πω ένα τραγούδι κάθομαι και το μελετώ. Το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω, να δω την έννοιά του, πού καταλήγει… Γιατί πώς αλλιώς θα επιλέξω… Άντε, επειδή μας έφεραν ένα τραγούδι θα το πούμε… Ύστερα, όλα τα τραγούδια που ‘χω πει τα ‘χω αγαπήσει. Ορισμένα τα ‘χω αγαπήσει πιο πολύ, όπως κι ο κόσμος. Είναι δεμένα μαζί μου. Έχω ένα που το ‘χει γράψει ο Τσιτσάνης: “Ποια καρδιά δε θα ραΐσει”. Αυτό το τραγούδι κάτι μου λέει…»

Η Σωτηρία Μπέλλου ήταν γενναιόδωρος άνθρωπος. Και στα πάνω και στα κάτω της έδινε τη βοήθειά της δίχως να το σκεφτεί. Κάποιες φορές που χρειάστηκε η ίδια βοήθεια δεν την είχε. Με αυτό το παράπονο έφυγε από τη ζωή.

«Αναμετρήθηκε με το χρόνο, με τις σκληρές και δύσκολες εποχές του τόπου μας, με τη γλυκόπικρη ζωή και τη μεγάλη ψυχή του λαού μας, αλλά κυρίως αναμετρήθηκε με τη ζωή ενός ανθρώπου που βάδιζε πάντα κόντρα στον άνεμο, όμως τις περισσότερες φορές χέρι χέρι με τις αγωνίες του λαού. (…) Δεν μας επιτρέπεται πια να καταλογίσουμε κανένα λάθος σ’ αυτό τον άνθρωπο, που έδωσε αμέτρητες μάχες για την προσωπική του ελευθερία. Τα μόνα, ίσως, λάθη ήταν τα πάθη της. Αλλά κι αυτά τα ονομάζουμε έτσι στη δική μας γλώσσα. Στην ξύλινη γλώσσα της λογικής από την οποία λίγοι μπορούμε να ξεφύγουμε. Όμως, οφείλουμε σεβασμό στους ανθρώπους που «ξεφεύγουν» γιατί θέλουν να είναι ελεύθεροι», επισημαίνει η Σοφία Αδαμίδου στο βιβλίο της «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες».

Πατώντας εδώ δείτε όλες τις πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις του περιοδικού για τη Σωτηρία Μπέλλου.

katiousa.gr

Τώρα, κλάφ’ τα Χαράλαμπε…

Η Ελενα Ακρίτα δήλωσε ότι διαφωνεί με την αντικατάσταση Φάμελλου, μετά ξεκαθάρισε ότι στηρίζει Κασσελάκη, μετά υπερψήφισε τον Νίκο Παππά και μετά εξέφρασε τη βαθιά ευγνωμοσύνη της στα social media για τον Σ. Φάμελλο... Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ σε μια πρόταση…

Χάρης Ιωάννου

Για την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά που δεν είναι οφθαλμοφανή. Το βασικό ερώτημα, που αφορά και την ουσία της υπόθεσης, είναι αν όλα αυτά που συμβαίνουν είναι μια κρίση που κάποια στιγμή ίσως ξεπεραστεί ή είναι το τελευταίο στάδιο πριν από μια νέα μεγάλη διάσπαση ή τη διάλυση του κόμματος που υπάρχει μέχρι σήμερα. Οι ενδείξεις δεν δείχνουν για την ώρα προς την πρώτη εκδοχή. Ούτε είμαι βέβαιος ότι θα προκύψει λύση με μια νέα εκλογή ηγεσίας. Είτε επανεκλεγεί ο Κασσελάκης, είτε όχι.

Ας πάρουμε το ενδεχόμενο ότι για όλα τα κακά του κόσμου (και του ΣΥΡΙΖΑ) φταίει ο Κασσελάκης. Δηλαδή πως είναι ό,τι ακριβώς τον κατηγορούν οι εσωκομματικοί επικριτές του: ανεπαρκής για αρχηγός, αλαζόνας, αυταρχικός, άσχετος με τη χώρα και την Αριστερά, «ελαφρύς», lifestyle και ακατάλληλος. Οι υπόλοιποι που δηλητηριάζουν καθημερινά και «τοξικολογούν μετ’ ευτελείας» (σ.σ. το «φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» δεν ισχύει εδώ και καιρό) δημοσίως για το κόμμα τους τι ακριβώς είναι; Εχουν κάποιον καλύτερο για αρχηγό; Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα ή την Αχτσιόγλου επικεφαλής θα έπαιρνε λιγότερο ή περισσότερο από 15% στις ευρωεκλογές; Οι περισσότεροι γνωρίζουν τη (δυσάρεστη γι’ αυτούς) απάντηση αν ρωτήσουν ειλικρινώς τον εαυτό τους.

Εχει ξαναγίνει να εκλέγεται άνετα ένας αρχηγός κόμματος από τη βάση και οι τρεις από τους πέντε συνυποψηφίους του να αποχωρούν μόλις χάσουν, αφού κάνουν πρώτα το κόμμα άνω κάτω; Εχει ζητήσει σε άλλο κόμμα κάποιος πρώην αρχηγός την παραίτηση του φρεσκοεκλεγμένου νυν δύο ώρες πριν μιλήσει στο συνέδριο του κόμματος; Ασχολείται με κάτι άλλο ο Κασσελάκης εδώ και έναν χρόνο πέρα από το κομματικό, οργανωτικό, οικονομικό και ιδεολογικό μπάχαλο που άφησε πίσω του ο Αλέξης Τσίπρας;

Και μιας και ο λόγος για τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος εμφανίζεται τύποις αμέτοχος μπροστά στο νέο εσωκομματικό μπάχαλο που εξελίσσεται σε ζωντανή μετάδοση, δεν ξέρω αν ισχύουν όσα λένε οι νυν προεδρικοί, ότι δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας, μέσω των «87» και όχι μόνο, επιδιώκει έναν μικρό και προβληματικό ΣΥΡΙΖΑ προωθώντας σενάρια μιας ευρύτερης κεντροαριστερής συμμαχίας με το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να επανέλθει στο προσκήνιο ως υποψήφιος αρχηγός και να κάνει το περίφημο rebranding του. Και απορώ γιατί δεν ξέρω πολλούς πασόκους ή κεντροαριστερούς που θα ψήφιζαν Τσίπρα στις επόμενες εθνικές εκλογές και ούτε μπορώ να φανταστώ γιατί αυτός που έχανε συνεχώς από τον Μητσοτάκη επί 8 χρόνια σε γκάλοπ και κάλπες (με 23 μονάδες την τελευταία φορά) θα τον κερδίσει κάποια στιγμή στο μέλλον ή θα ξαναχάσει, με… 33 μονάδες αυτή τη φορά.

Από την άλλη πλευρά δεν έχει κάνει τραγικά λάθη και ο πολιτικά άπειρος Στέφανος Κασσελάκης; Προφανώς, διαφορετικά το κόμμα δεν θα ήταν σε αυτή την κατάσταση σήμερα. Ποιος θα ασχοληθεί με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ όταν αυτό που κυριαρχεί σε επικοινωνιακό επίπεδο, με ευθύνη και του προέδρου που δίνει τις αφορμές, είναι η παραπολιτική; Μπορούν να γίνουν σημαντικές αλλαγές στο κόμμα μέσω τηλεδιάσκεψης μεταξύ θερινών διακοπών και γαμήλιων εκδηλώσεων; Από την άλλη πλευρά έχει ξαναγίνει διορισμένα από τον πρόεδρο πολιτικά στελέχη σε κορυφαίες θέσεις να τα στυλώνουν και να λένε «δεν φεύγω»; Ή να αρνούνται να παραμερίσουν για να γίνει βουλευτής ο πρόεδρος του κόμματος; Πραγματικά είναι να απορείς…

Ισως έχει δίκιο ο στιχουργός Νίκος Μωραΐτης που έγραψε: «Παιδιά, μην το κουράζουμε άλλο. Τον Κασσελάκη απλά στηθήκατε και τον ψηφίσατε για Πρόεδρο. Πρόεδρος δεν έγινε ποτέ. Το κόμμα ήταν, είναι και θα είναι του Τσίπρα. Ο Τσίπρας πήρε το κόμμα στο 4%, το πήγε στο 36%, θα το ξαναπάει στο 4%. Δικό του είναι, βάζει φωτιά και το καίει, άμα γουστάρει. Και γουστάρει. Και το έχει αποφασίσει». Η ίδια η ζωή θα αποδείξει σύντομα αν ο Μωραΐτης έχει όντως δίκιο.

efsyn.gr

Δεν υπάρχουν λεφτά! Deal with it…

Δεν υπάρχουν λεφτά ολ αράουντ και ελαφρύνσεις φορολογικές δεν προβλέπονται.

Χρήστος Ξανθάκης

Δεν υπάρχουν μόνο οι μισθωτοί αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες.

Δεν υπάρχουν μόνο τα πλάσματα που φορτώνει ο τραπεζικός τους λογαριασμός κάθε πρώτη του μηνός, βρέξει, χιονίσει, χαλάζι ρίξει, ακόμη κι αν αφήσουν ακαθάριστο το γαμημένο το οικόπεδο.

Είναι πολλοί κι είναι πολλές, δεν αντιλέγω, αλλά δεν είναι το σύνολο της κοινωνίας και του δυναμικού της.

Υπάρχει και η πιάτσα.

Υπάρχουν και τα μαγαζιά, υπάρχουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, υπάρχουν και κόσμος που το κυνηγάει το μεροκάματο, αντί να κυνηγάει το μεροκάματο εκείνον.

Κι αυτός ο κόσμος βογγάει.

Αυτός ο κόσμος βλαστημάει.

Αυτός ο κόσμος παραντουράει.

Αυτός ο κόσμος με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει:

“Χρηστάρα, πέρυσι που ήταν μέτρια προς κακή χρονιά πλήρωσα φόρο 1.200 ευρώ. Φέτος που είναι τρεις φορές χειρότερη, μου ζητάνε τέσσερα χιλιάρικα. Που στο διάολο θα τα βρω να τα δώσω;”

Φίλος μου γκαρδιακός το εξομολογήθηκε το ανωτέρω, ελεύθερος επαγγελματίας στην πιάτσα των media, που δουλεύει με μικρά και μεγάλα μαγαζιά και δεν έχει περιθώρια για μαύρα, άσπρα και πολύχρωμα. Άσε που δεν ψεύδεται σ’ εμένα, ποτέ. Όταν μου λέει ότι η χρονιά είναι “καλή”, η χρονιά είναι καλή. Όταν μου λέει ότι η χρονιά είναι “μέτρια”, η χρονιά είναι μέτρια. Όταν μου λέει ότι η χρονιά είναι “κακή”, η χρονιά είναι κακή. Τελεία. Τελεία και παύλα.

Όπως δεν ψεύδεται έτερος φίλος που έχει μαγαζί γωνία και καλοστεκούμενο και μπαίνει πελατεία, παραμύθια μη λέμε. Του μιλάω τις προάλλες, τον ρωτάω πόσο του πήγε το κοστουμάκι της εφορίας, πικρό το χαμόγελό του, πικρά και τα λόγια του:

“Εννιά χιλιάρικα ρεπόρτερ. Όχι για το τζίρο, όχι για τα τετραγωνικά του καταστήματος, αλλά γιατί απασχολώ τρεις υπαλλήλους. Και τέζα η μικρή Τερέζα”!

Σκέφτηκα να τον ρωτήσω άμα τον “φάει” τον τρίτο τον υπάλληλο, ο τρίτος υπάλληλος τι θα κάνει; Θα κατέβει κι αυτός Ομόνοια, να πουλάει sim για καρτοκινητά; Αλλά είπα να μη το χοντρύνω…

Τέτοια μηνύματα λαμβάνω δέκα τη βδομάδα, να μη σου πω δέκα το τριήμερο. Δεν υπάρχουν λεφτά ολ αράουντ και ελαφρύνσεις φορολογικές δεν προβλέπονται. Το δήλωσε αντιπροχτές ο Κωστής Χατζηδάκης σε συνέντευξή του, κάτι για “ρυθμίσεις περιορισμένου βεληνεκούς” ψέλλισε και κάτι άλλα σούρδου μπούρδου από τη γλώσσα που υπηρετούν οι τεχνικοί της εξουσίας όταν θέλουν να κρύψουν τις πομπές τους. Κοινώς, θα φάτε τις σάρκες σας, όπως προβλέπει άλλωστε και το σχέδιο του κοσμαγάπητου Πισσαρίδη που θέλει να υποτριπλασιάζονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις “για να πάει μπροστά ο τόπος”. Τη δόξα του Ρήσυ Σούνακ, ζήλεψε κι αυτός…

Αλλά έτσι δεν κερδίζεις εκλογές. Στις κάλπες νικάς άμα ρίξεις χρήμα στην πιάτσα, είτε δουλεμένο όπως στην περίπτωση του Αντρέα, είτε πρόστυχο όπως στην περίπτωση του Σημίτη, είτε δανεικό με τις ευλογίες του covid όπως στην περίπτωση του Κυριάκου. Άμα δε χώσεις, αρχίζει ο “χοντρός λαός” και προβληματίζεται με πράγματα που δεν θα έπρεπε να προβληματιστεί όπως το Μακεδονικό, η ισότητα στο γάμο, τα ΕλληνοΤουρκικά και πάρε και βάλε και δώσε. Πράγμα το οποίον δεν το θέλει καμία κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και το τομάρι της, όσο κι αν πέφτουν οι Λίστες σαν το χαλάζι δια την προστασίαν της ψυχής ημών. Οπότε φουντώνει η αγανάκτηση, οπότε φουντώνουν τα νεύρα, οπότε φουντώνει η καντήφλα, οπότε φουντώνουν τα σενάρια για πρόωρη έξοδο με δαχτυλίδι της διαδοχής στον… ανωτέρω Κωστή. Πράγμα το οποίο θέλω να το ζήσω, η χαρά του ρεπόρτερ θα είναι, πλην όμως σκεφτείτε και λίγο τους “γαλάζιους” ρε φίλε. Άνθρωποι είναι, δεν είναι χώμα να το πατάς που θα έλεγε κι ο ανυπέρβλητος Μάκης. Αυτός που αγαπάω εγώ, όχι ο άλλος…

Υ.Γ. 1: Έτερη εξομολόγηση φιλενάδας που σκλάβα του Κατρούγκαλου δεν τη λες:

“Πρώτη φορά ήρθε εφορία στον άντρα μου δέκα χιλιάρικα. Δεν πλήρωσε την πρώτη δόση για να κάνει διακανονισμό. Με ένα γιο δευτεροετή σε άλλη πόλη κι άλλον ένα που δίνει του χρόνου εξετάσεις, πως ακριβώς θα ζήσουμε; Από εμένα περιμένουν να κινηθεί η αγορά, που έχω ν’ αγοράσω καινούρια ρούχα τρία χρόνια;”

Υ.Γ. 2: Οι Αθηνέζοι δεν το βλέπουν ακόμη, αλλά η σφαγή των μικρομάγαζων έχει ήδη ξεκινήσει στην επαρχία. Καλή σας όρεξη κύριε Νομπελίστα μου, πολύ καλή σας όρεξη!

newpost.gr

Το Ψί-μυθο χρειάζεται επειγόντως γιατρό !!!

Η Ψίμυθος όπως την εικονογράφησε το ChatGPT, αφού τροφοδοτήθηκε με φανταστικές περιγραφές χρηστών του Χ για το πιο πολυσυζητημένο ελληνικό νησί των τελευταίων ημερών. Η εικονική πραγματικότητα σκοπίμως απροσανατολίζει, ενώ γύρω μας συμβαίνουν πόλεμοι, θάνατοι, καταστροφή, φτωχοποίηση

του Κώστα Βενιζέλου

Σε ποια πραγματικότητα ζούμε; Προφανώς εκείνη που βιώνουμε στο πετσί μας, της καθημερινότητας, η οποία τις περισσότερες φορές είναι σκληρή. Υπάρχει, όμως, και η άλλη «πραγματικότητα». Κι αυτό γιατί, άλλοτε σκοπίμως, άλλοτε οικειοθελώς, άλλοτε παρασυρόμενοι από το ρεύμα της εποχής, γίνεται μια επιλογή, που ευνοεί την «καλοπέραση» μέσα σε ένα σύννεφο ψευδαίσθησης.

Κι αυτό δεν αφορά μεμονωμένα περιστατικά ή συνειδητές επιλογές λίγων, αλλά μια τάση, που τείνει να καταστεί κυρίαρχη, η οποία και θα πρέπει να αξιολογηθεί.

Πώς μπορεί, για παράδειγμα, να αναπτύσσεται μια συζήτηση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) για ένα νησί, στην Ελλάδα, που δεν υπάρχει; Πρόκειται για ένα  δημιούργημα της φαντασίας, που ξεκίνησε για πλάκα και πήρε απίστευτες διαστάσεις. Επιβεβαιώνει τούτο την ευκολία να πλασάρεται ένας μη πραγματικός, ψεύτικος κόσμος.

Στην Ελλάδα, λοιπόν, μια συζήτηση στο πεδίο των ΜΚΔ για το «νησί» Ψίµυθο άναψε τα… αίματα. Μέχρι και η κυβέρνηση με την αντιπολίτευση διασταύρωσαν τα ξίφη τους. Και ο λόγος; Για την δήθεν παραίτηση του γιατρού από το νησί που δεν υπάρχει.

Ο πολιτικός καυγάς δεν έχει και τόση σημασία καθώς αυτός είναι καθημερινός και ενίοτε άνευ λόγου και σημασίας. Αλλά κι αυτός ο συγκεκριμένος καυγάς δείχνει και πόσο στημένο είναι το παιχνίδι. Κυρίως όταν η πολιτική αντιπαράθεση γίνεται χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά καθώς δεν υπάρχουν εν πολλοίς ( πολιτικές) διαφορές.

Το ενδιαφέρον σε αυτή τη διαδικτυακή συζήτηση, με αναρτήσεις και κουβεντολόι είναι πως όλα αυτά οδήγησαν τις… αντιπαραθέσεις στα άκρα. Για το πόσο καλά ήταν τα προηγούμενα χρόνια στο νησί (!) αλλά και πόσο ακρίβυνε στις ημέρες μας.

Μέσα στη υπερβολή κάποιος έφτιαξε δήθεν σχετικό λήµµα της Βικιπαίδειας ενώ άλλος «θυμάται» που ψάρευε σκουµπριά και τα δίνανε «στο καφενείο της κυρά Λένης και µας τα έψηνε…» (εφ. Καθημερινή των Αθηνών).

Όλα αυτά προφανώς γίνονται για πλάκα. Τουλάχιστον για κάποιους καθώς άλλοι, που δεν κατάλαβαν ότι το νησί δεν υπάρχει, ο γιατρός δεν παραιτήθηκε και δίκλινο με 90 ευρώ ημερησίως με κλιματιστικό δεν μπορείς να ενοικιάσεις, συνέχισαν τις «επιδρομές» στα ΜΚΔ.  Και τούτο που αποδεικνύεται είναι πως ναι μεν το νησί Ψι-μύθος δεν υπάρχει αλλά αυτό δεν έχει σημασία.

Κάπως έτσι, με άλλα θέματα «ενδιαφέροντος» περνά η ημέρα πολλών φανατικών των ΜΚΔ. Πιστεύουν ό,τι αναρτάται από κάποιον που δεν τον ξέρουν. Το πιστεύουν, το αναπαράγουν και ενίοτε προσθέτουν και τη δική τους… αλήθεια.

Ο Αυστραλός διανοούμενος και στοχαστής Ντέιβιντ Τσάλμερς στο βιβλίο του «Πραγματικότητα+, Εικονικοί κόσμοι και τα προβλήματα της φιλοσοφίας» (εκδόσεις Allen Lane), αναφέρεται στην εικονική πραγματικότητα και διερωτάται κατά πόσο θα μπορούσαμε να ζούμε σε μια τεράστια προσομοίωση, που έχει δημιουργηθεί από έναν υπολογιστή («Κ», 21.8.2022).

Σε ένα, δηλαδή, δεύτερο κόσμο, παράλληλο και μη πραγματικό.  Στις πλείστες φορές εν αγνοία των περισσοτέρων .

Κι όλα αυτά τα παρακολουθούμε ενώ γύρω μας συμβαίνουν πόλεμοι, θάνατοι, καταστροφή, φτωχοποίηση. Σε αυτό το σκηνικό παρασύρεται η Ευρώπη και οι κοινωνίες της ακολουθώντας τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στη δική μας περιοχή.

Είναι η λογική της οικονομίας του πολέμου, τις επιπτώσεις της οποίας βιώνουν οι πολίτες. Η ακρίβεια και η λιτότητα είναι σχεδόν μόνιμη και μη αντιμετωπίσιμη.

Eίναι σαφές πως τη στιγμή κατά την οποία εναλλακτική δεν φαίνεται να υπάρχει στο πεδίο της πολιτικής, αναλαμβάνουν άλλοι, που οδηγούν τους πολίτες σε μια άλλη πραγματικότητα, που απροσανατολίζει από τα πραγματικά δεδομένα.

Η πραγματικότητα είναι αυτή που βιώνουμε, η άλλη είναι αυτή που παρηγορεί. Αλλά η ψευδαίσθηση, η εικονική πραγματικότητα, δεν οδηγεί στη σταθερότητα, στην ειρήνη στην ανάπτυξη. Δεν αντιμετωπίζει τη φτωχοποίηση, η οποία κάποιους εξυπηρετεί γιατί μέσω αυτής γιγαντώνεται το ταμείο τους.

Είναι σαφές πως η  γεωπολιτική καταιγίδα δεν βρίσκεται στη σφαίρα της θεωρίας αλλά μια πραγματικότητα, ένα τσουνάμι. Και η «Γαλάζια Πατρίδα» προελαύνει. Και το Ψίµυθο; Χρειάζεται επειγόντως γιατρό και αναβάθμιση υποδομών!!!

Φωτογραφία από την Καθημερινή

Hellasjournal.com

Το «The Boys» και η Τεχνητή Νοημοσύνη

Ο καπιταλισμός «παίζει» πλέον με την ύπαρξη του ανθρωπίνου είδους.

Θέμης Τζήμας

Μια από τις πιο δημοφιλείς αμερικάνικες σειρές, τόσο διεθνώς όσο και για τους Έλληνες θεατές αυτήν την περίοδο είναι το «The Boys». Προβάλλεται στο Amazon Prime και παρότι προφανώς είναι μια pop σειρά ταυτοχρόνως αποτελεί μια έξοχη αλληγορία (ή τουλάχιστον μπορεί να εκληφθεί και ως τέτοια) για όσα αναμένουμε ότι μπορεί να συμβούν στο μέλλον, με επίκεντρο την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ). Η υπόθεση είναι απλή αλλά βασίζεται σε μια έξοχη σύλληψη: μια γιγάντια εταιρεία στις ΗΠΑ, η ΒΟΤ, μανατζάρει υπερήρωες, τους οποίους όπως αποδεικνύεται στην πορεία δημιουργεί η ίδια χάρη σε μια ουσία γενετικής τροποποίησης την οποία ανακάλυψε ο πρώην ναζί, ιδρυτής της. Οι υπερήρωες όμως στην πραγματικότητα δεν έχουν τίποτα το ηρωικό. Πίσω από τη βιτρίνα που το εταιρικό μάρκετινγκ κατασκευάζει δεδομένου ότι αποτελούν εξόχως ευπώλητα προϊόντα, αποδεικνύονται από ψυχοπαθή καθάρματα έως εντελώς ηλίθιοι και κενοί, πλην όμως με υπερδυνάμεις. Το αποτέλεσμα είναι μια καλά κρυμμένη δυστοπία.

Η σύλληψη είναι έξοχη γιατί περιγράφει πώς ακριβώς θα είναι ένας κόσμος στον οποίο η σχετική ισοδυναμία (ελέω βιολογίας) του ανθρωπίνου είδους θα έχει αναιρεθεί. Και αν κάποτε όλα αυτά ανήκαν μόνο στο επίπεδο της επιστημονικής φαντασίας, σήμερα η ΤΝ και η δημόσια επιστημονική συζήτηση για γενική ή υπερευφυή ΤΝ, για δια-ανθρωπισμό και μετά- ανθρωπισμό, για την υβριδική σχέση μεταξύ ανθρώπινης και τεχνητής νοημοσύνης, τα έχουν μεταφέρει στο επίπεδο της επιστήμης και πολύ κοντά στην πραγματικότητα.

Ο Γκάρι Μάρκους (Gary Marcus) είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και ένας από τους πιο γνωστούς bloggers γύρω από ζητήματα Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ). Μια από τις τελευταίες του αναρτήσεις έχει τίτλο: «Γιατί ανησυχούν οι πρώην υπάλληλοι της OpenAI». Πρόκειται για ένα άρθρο-ανάρτηση στο οποίο υπάρχουν όχι μόνο ανώνυμες αλλά και επώνυμες αναφορές για τα όσα φιλοδοξεί να πετύχει η τόσο διάσημη αλλά και τόσο μυστικοπαθής εταιρεία OpenAI.  Ο Marcus μίλησε με τρεις παραιτηθέντες εργαζομένους της εταιρείας, ο ένας εκ των οποίων, ο Γουίλιαμ Σόντερς (William Saunders) τόλμησε να μιλήσει επωνύμως (όπως γνωρίζουμε από την επιδημία περιέργων θανάτων whistleblowers της Boeing δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση να μιλήσεις για τα ενδότερα μιας τόσο μεγάλης εταιρείας).

Τα τρία βασικότερα σημεία από όσα εκμυστηρεύτηκε στον Marcus είναι τα εξής: «Η τρέχουσα τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι τόσο τρομακτική, αλλά η μελλοντική τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να γίνει πολύ τρομακτική. Δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί αυτό, αλλά δεν είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό… Η εσωτερική διακυβέρνηση είναι καίριας σημασίας· Δεν πρέπει να είναι μόνο ένα άτομο στην κορυφή μιας εταιρείας που κάνει κουμάντο για όλη την ανθρωπότητα. Καταρχήν, οι σημαντικές αποφάσεις, ενδεχομένως ακόμη και οι αποφάσεις που καθορίζουν ποια είναι τα είδη (εννοεί ευφυών όντων, σ.τ.μ.) θα μπορούσαν να ληφθούν από ένα μόνο άτομο, είτε στην OpenAI, είτε αλλού. Θα πρέπει επίσης να υπάρχει ένας ρόλος για την εξωτερική διακυβέρνηση: οι εταιρείες δεν θα πρέπει να είναι σε θέση να λαμβάνουν αποφάσεις δυνητικά τεράστιου μεγέθους μόνες τους· Τα εξωτερικά συμβουλευτικά όργανα θα πρέπει να έχουν ισχυρό λόγο στη στάθμιση των κινδύνων έναντι των οφελών».

Τι μας λένε με άλλα λόγια άνθρωποι οι οποίοι υπηρετούσαν μέχρι προσφάτως το μοντέλο της εταιρειοκρατικής διακυβέρνησης των νέων τεχνολογιών;

Πρώτον, ότι κάποιες από τις δυστοπικές προβλέψεις της επιστημονικής φαντασίας είναι πιθανό να πραγματοποιηθούν. Δεν ξέρω για εσάς αλλά δε νιώθω πολύ άνετα έστω και με ένα σχετικώς μικρό ποσοστό πιθανολόγησης μιας αντί-ανθρώπινης μετά-ανθρώπινης κοινωνίας ή με κάποιου είδους Terminator ή Matrix ή ακόμα και με ένα ολιγαρχικώς ελεγχόμενο, «πανοπτικό» διαδίκτυο των πάντων.

Δεύτερον επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την ανάλυση του Μαρκούζε περί τεχνολογίας. Η τεχνολογία δεν είναι ένα ουδέτερο «μέγεθος», ένα άθροισμα τεχνικών αλλά φέρει τη «σφραγίδα» του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου μέσα στο οποίο εξελίσσεται. Σήμερα, δεν μπορεί παρά να φέρει τη σφραγίδα, να είναι στην πραγματικότητα τμήμα του ανεξέλεγκτου εταιρειοκρατικού, ολιγαρχικού- ολιγοπωλιακού καπιταλισμού.

Στα ενδότερα των γιγάντιων αυτών εταιρειών, εταιρειών οι οποίες εν πολλοίς αξιοποιούν τα δικά μας συλλογικά δεδομένα για να πατεντάρουν προϊόντα διάνοιας και πνευματικές διεργασίες (κάτι απαράδεκτο με βάση την ίδια την καπιταλιστική λογική και δίκαιο περί πνευματικής ιδιοκτησίας)επικρατεί μια κουλτούρα και πρακτικές αυθαιρεσίας, απόλυτης ισχύος του ενός ή λίγων και επομένως απόλυτης διαφθοράς. Διαφθοράς όχι ίσως και πάντα με την έννοια που την εκλαμβάνουμε στα καθ’ ημάς αλλά με τη βαθύτερη έννοια της αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Χρειάζεται επομένως να εισέλθουν και άλλοι παράγοντες στο «παιχνίδι». Παράγοντες μιας όντως δημοκρατικής διακυβέρνησης των νέων τεχνολογιών, οι οποίοι θα ελέγξουν τα ενδότερα των ολιγοπωλίων. Μόνο που όπως αποδεικνύεται ξανά και ξανά, κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο στον καπιταλισμό (τουλάχιστον της παρούσας φάσης). Αν δε, κάποτε κάποια βήματα ελέγχου των εταιρειών γίνονται, συνήθως αποδεικνύονται πολύ μικρά και έρχονται πολύ αργά, αφού τα ολιγοπώλια έχουν διασφαλίσει επαρκή «παράθυρα» αποφυγής των όποιων ρυθμίσεων.

Το άλλοθι είναι ο παγκόσμιος ανταγωνισμός και εν προκειμένω κυρίως με την Κίνα, ο οποίος υποτίθεται ότι απαιτεί λιγότερες ή και καθόλου ρυθμίσεις. Η πραγματικότητα συνίσταται στο ότι το σύστημα ιδίως στις ΗΠΑ αλλά όχι μόνο σε αυτές είναι απολύτως σάπιο και επομένως οι όποιοι έλεγχοι είναι είτε ανύπαρκτοι, είτε εν πολλοίς «χάρτινοι». Τα λεφτά των ολιγοπωλίων είναι πάρα πολλά, τα λόμπι τους πανίσχυρα και η ταχύτητα της τεχνολογικής εξέλιξης πολύ γρήγορη.

Για να καταλάβουμε περίπου για ποιο πράγμα συζητούμε ως διακύβευμα ας φανταστούμε το σχέδιο «Μανχάταν» και την πυρηνική βόμβα να ήταν ιδιωτικά σχέδια και ιδιοκτησία κάποιας εταιρείας. Τώρα ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε την πιθανότητα μιας ιδιωτικής ιδιοκτησίας πυρηνικής βόμβας, η οποία όμως θα μπορεί μέχρι ενός σημείου να σκέφτεται. Θα αφήναμε μια τέτοια πιθανότητα στα χέρια ενός CEO ή μιας χούφτας «συναδέλφων» του; Ή για να το θέσουμε με πιο άμεσα σημερινούς όρους: νιώθουμε άνετα με το να αποφασίσουν «ελίτ», λόμπι, ομάδες ανθρώπων που συντηρούν μια γενοκτονία (στην Παλαιστίνη) και φλερτάρουν με έναν πυρηνικό πόλεμο (στην Ουκρανία) για το αν θα υπάρξει υπέρ-ευφυής ΤΝ, όπως και για το αν θα διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία του το ανθρώπινο είδος στο μέλλον και με ποιο τρόπο;

Ο καπιταλισμός «παίζει» πλέον με την ύπαρξη του ανθρωπίνου είδους. Για την ακρίβεια και σε μεγάλο βαθμό, κάποιοι αντικοινωνικοί τύποι στους πάνω ορόφους εταιρειών έξω από τις οποίες δε θα περάσει ποτέ το συντριπτικώς μεγαλύτερο τμήμα της ανθρωπότητας μαζί με τους «ανθρώπους» τους στα ενδότερα του κρατικού- πολιτικού συστήματος εξουσίας. Το πόσο δυστοπικό είναι όλο αυτό μπορούμε να το δούμε ακόμα και στις όχι και τόσο «βαθιές» παραγωγές των πλατφορμών streaming. Δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να τα παραγνωρίζουμε όλα αυτά.

kosmodromio.gr

Σταύρος Λυγερός: Σουρωτήρι έχουν κάνει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα οι Τούρκοι & η Αθήνα σιωπά!

Ο Νίκος Μωραΐτης στέλνει μήνυμα στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ: Το κόμμα δεν είναι του Κασσελάκη, είναι του Τσίπρα που βάζει «φωτιά»

Ο γνωστός στιχουργός, Νίκος Μωραΐτης, και ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας

Σε παρέμβασή του ο Νίκος Μωραΐτης αναφέρει τα ακόλουθα:

Παιδιά, μην το κουράζουμε άλλο.

Τον Κασσελάκη απλά στηθήκατε και τον ψηφίσατε για Πρόεδρο.

Πρόεδρος δεν έγινε ποτέ.

Το κόμμα ήταν, είναι και θα είναι του Τσίπρα.

Γι’ αυτό και κανένα στέλεχος δεν πειθαρχεί στον Κασσελάκη.

Γι’ αυτό και οι επιλαχόντες αγνόησαν τις εκκλήσεις μελών να μπει στη Βουλή (σε ποιο άλλο κόμμα στον κόσμο θα παρουσιαζόταν η ευκαιρία να μπει ο Πρόεδρός του στη Βουλή και δε θα είχαν συνταχθεί όλοι;)

Γι’ αυτό και ο Φάμελλος είπε «δεν παραιτούμαι» (σε ποιο άλλο κόμμα στον κόσμο θα ανακοίνωνε ο Πρόεδρος κοινοβουλευτικό ανασχηματισμό και θα αρνούνταν βουλευτές να υπερψηφίσουν;)

Ο Προεδρός τους ήταν, είναι και θα είναι άλλος.

Ο Τσίπρας πήρε το κόμμα στο 4%, το πήγε στο 36%, θα το ξαναπάει στο 4%.

Δικό του είναι, βάζει φωτιά και το καίει, άμα γουστάρει.

Τον συνέφερε ο Κασσελάκης για να «την πει» στην ομάδα Αχτσιόγλου, στήριξε.

Είδε ότι «το παιδί» δεν κάνει ό,τι του λέει, όπως νόμιζε, αποφάσισε να τον φάει. Δεν πέτυχε στο Συνέδριο; Θα πετύχει σήμερα, αύριο, σε δυο μήνες.

«Και η ψήφος μας στις εσωκομματικές εκλογές;», θα πείτε.

Και αυτή ίδια σημασία έχει, βάζει φωτιά και την καίει, άμα γουστάρει.

Και γουστάρει. Και το έχει αποφασίσει.

Ζούμε απλώς την υλοποίηση της απόφασης.

Δεν ήταν rebranding. Ήταν rebombing. Και πάει θαυμάσια.

periodista.gr

Ζούκερμπεργκ: Ο Μπάιντεν πίεσε τη Meta να λογοκρίνει περιεχόμενο για την Covid - «Μετανιώνω που υπέκυψα»

Ο Ζούκερμπεργκ τόνισε ότι, στο μέλλον, η Meta θα είναι έτοιμη να «αντισταθεί» σε παρόμοιες καταστάσεις - Το περιεχόμενο σύμφωνα με τον Ζούκερμπεργκ αφορούσε μέχρι και το χιούμορ και τη σάτιρα - Πανηγυρίζουν οι Ρεπουμπλικανοί

zuckerberg-meta-1

Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ, επικεφαλής της Meta, εξέφρασε τη λύπη του που ενέδωσε στην πίεση της κυβέρνησης Μπάιντεν για λογοκρισία περιεχομένου στο Facebook και το Instagram κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Σε επιστολή του προς τον πρόεδρο της επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων, ανέφερε, όπως μεταδίδει το BBC, ότι ανώτερα στελέχη της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένων μελών του Λευκού Οίκου, άσκησαν πίεση στη Meta για να αφαιρέσει περιεχόμενο το 2021.

Ο Λευκός Οίκος υπερασπίστηκε τις ενέργειές του, τονίζοντας ότι προωθούσε «υπεύθυνες ενέργειες για την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας». Ο κ. Ζούκερμπεργκ παραδέχθηκε επίσης ότι η εταιρεία του «υποβάθμισε» προσωρινά περιεχόμενο σχετικά με τον Χάντερ Μπάιντεν, πριν από τις εκλογές του 2020, μετά από προειδοποίηση του FBI για «πιθανή ρωσική παραπληροφόρηση».

Ωστόσο, το περιεχόμενο αυτό δεν αποδείχθηκε ότι ήταν μέρος μιας τέτοιας επιχείρησης, όπως διευκρίνισε ο Ζούκερμπεργκ.

Αναφερόμενος στο περιεχόμενο για την Covid-19, ο Ζούκερμπεργκ έγραψε: 

«Το 2021, ανώτερα στελέχη της κυβέρνησης Μπάιντεν, συμπεριλαμβανομένου του Λευκού Οίκου, πίεζαν επανειλημμένα τις ομάδες μας για μήνες να λογοκρίνουν συγκεκριμένο περιεχόμενο για την Covid-19, συμπεριλαμβανομένου του χιούμορ και της σάτιρας. Πήραμε κάποιες αποφάσεις που, με βάση τη σημερινή γνώση και την εμπειρία, δεν θα παίρναμε τώρα. Πιστεύω ότι η πίεση από την κυβέρνηση ήταν λάθος, και μετανιώνω που δεν ήμασταν πιο ξεκάθαροι για αυτό».

Ο Ζούκερμπεργκ τόνισε ότι, στο μέλλον, η Meta θα είναι έτοιμη να «αντισταθεί» σε παρόμοιες καταστάσεις. Η επιστολή του απευθυνόταν στον Τζιμ Τζόρνταν, πρόεδρο της επιτροπής Δικαιοσύνης της Βουλής, η οποία ερευνά την εποπτεία του περιεχομένου στις διαδικτυακές πλατφόρμες. Οι Ρεπουμπλικάνοι χαρακτήρισαν την επιστολή ως «μεγάλη νίκη για την ελευθερία του λόγου».

Σε δήλωση που εξέδωσε στον ιστότοπο Politico, ο Λευκός Οίκος υπερασπίστηκε τις ενέργειές του, λέγοντας: «Η θέση μας είναι σαφής και συνεπής: πιστεύουμε ότι οι τεχνολογικές εταιρείες και άλλοι ιδιωτικοί φορείς πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις επιπτώσεις των ενεργειών τους στον αμερικανικό λαό, ενώ παράλληλα κάνουν ανεξάρτητες επιλογές σχετικά με τις πληροφορίες που παρουσιάζουν».

www.protothema.gr

Στην Ψίμυθο αδερφές μου, στην Ψίμυθο...

Η Ντάμα

Μόνο οι ψηφοφόροι του Άδωνη Γεωργιάδη θα πίστευαν ότι όντως υπάρχει νησί που λέγεται Ψίμυθος, μόνο ο υπουργός Υγείας θα απαντούσε σοβαρά για το αν υπάρχει τέτοιο νησί στον χάρτη κι αν όντως ο μοναδικός γιατρός τα βρόντηξε κάτω και έφυγε επειδή κουράστηκε.... Θα μπορούσε έτσι να ξεκινήσει ανέκδοτο, αλλά όχι. Όλο αυτό είναι πραγματικότητα και δείχνει ποιους ψηφίζουμε, αλλά και ποιοι είναι δίπλα μας. O Κολοσσός της Ψιμύθου

*** Οι χρήστες στηλίτευσαν δήθεν την έλλειψη γιατρού στην Ψίμυθο, όχι γιατί αρκετοί είχαν, έτσι από το πουθενά, την ίδια έμπνευση, αλλά επειδή ακριβώς διαβάζουν κι ακούν ότι η επαρχία αντιμετωπίζει σοβαρότατες ελλείψεις γιατρών – οι οποίες πολλές φορές οδηγούν σε θανάτους – και επειδή ο αρμόδιος υπουργός πρόσφατα απάντησε ότι στα περιφερειακά ιατρεία δεν υπάρχουν γιατροί τα Σαββατοκύριακα. Γι’ αυτό απάντησε ο Άδωνις Γεωργιάδης. Έκαναν μια πλάκα κάποιοι και αισθάνθηκε ότι τον έβαλαν στο «στόχαστρο» άδικα. Άδωνις Γεωργιάδηςστο X

*** Κάποιοι χρήστες έγραψαν ότι είναι ακριβά τα εισιτήρια για να ταξιδέψει στο νησί. Τρόλαραν. Και καλά έκαναν λόγω των εξωφρενικών τιμών των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων που δεν επέτρεψαν φέτος σε πολλές οικογένειες να κάνουν διακοπές σε κάποιο νησί. Δεν απάντησε η Όλγα Κεφαλογιάννη. 🐥Τουίτι ἥ τα πανθ' ὁράστο X

*** Εν τω μεταξύ ο ΣΚΑΪ, ως συνήθως το ξεφτίλισε. t.co/9oUWgb8uie / X

*** Κάποιος άλλος έφτιαξε φωτογραφία με το τι ψήφισαν οι κάτοικοι της Ψερίμου, οι οποίοι έβγαλαν ως πρώτο κόμμα το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη. Δεν βγήκε να απαντήσει ο επικεφαλής του κόμματος, ούτε ο Θεόδωρος Λιβάνιος. Λάτρης του Πέτζαστο X

*** Ένας άλλος έγραψε ότι το νησί έχει ένα μόνο δέντρο και να προσέξουμε γιατί θα καεί κι αυτό. Δεν απάντησε ο Βασίλης Κικίλιας, αν κι αυτός θα μπορούσε. Mattie🏃‍♀️🇨🇭🇬🇷στο X

*** Ένας χρήστης έκανε πρόχειρο κολάζ και δημιούργησε Τοπική Οργάνωση του ΠΑΣΟΚ στην Ψίμυθο. Ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης απάντησε. Αν κι αυτός θα μπορούσε. Pasok Orthodoxoστο X

*** Η Ψίμυθος δεν υπάρχει. Είναι ένα φανταστικό νησί που μάλλον όμως είναι πιο πραγματικό από τη δημόσια υγεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη επί ημερών Γεωργιάδη. george beltsisστο X

 

*** Θα μπορούσαν όλοι όσοι πίστεψαν ότι υπάρχει το νησί – και κυρίως ο Άδωνις Γεωργιάδης που απάντησε – να το καταλάβουν από την αρχή. Άλλωστε ο φίλος που το ανακάλυψε ποτέ δεν είπε ότι υπάρχει. Είπε ακριβώς το αντίθετο…Έγινε χαμός φετος / X

www.documentonews.gr

Οι νέοι στην Ελλάδα περπατούν μαχαιρωμένοι…

Οι νέοι καλούνται να επιβιώσουν με μισθούς που δεν αρκούν ούτε για τα βασικά, ενώ η ακρίβεια τούς “μαχαιρώνει”. Η εναλλακτική λύση είναι να εγκαταλείψουν τη χώρα.

Πάνος Κωδωνάς

Η κατάσταση στην Ελλάδα έχει φτάσει σε ένα σημείο απελπιστικό και η οργή που νιώθουν οι νέοι είναι απολύτως δικαιολογημένη.

Ζούμε σε μια χώρα που δεν προσφέρει τίποτα...

πέρα από αδιαφορία, εξευτελιστικούς μισθούς και συνθήκες διαβίωσης που μόνο παρακμή και ντροπή προκαλούν.

Και ποιος είναι υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση; Μια κυβέρνηση που όχι μόνο αδιαφορεί για τη νέα γενιά, αλλά με τις πολιτικές της τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απόγνωση και στην αναγκαστική φυγή στο εξωτερικό.

Ας ξεκινήσουμε από το προφανές: η ακρίβεια έχει εκτροχιαστεί. Τα ενοίκια είναι στα ύψη, αγγίζουν το επίπεδο κοροϊδίας, ενώ οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι εδώ και χρόνια.

Τι κάνει η κυβέρνηση για όλα αυτά; Τίποτα!

Οι νέοι άνθρωποι καλούνται να επιβιώσουν με μισθούς που δεν αρκούν ούτε για τα βασικά. Αντί να βλέπουν κάποιο φως στο τούνελ, βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με την απόλυτη αδιαφορία από την πλευρά του κράτους.

Τα τρόφιμα, η ενέργεια, οι μετακινήσεις -όλα αυξάνονται ανεξέλεγκτα- και οι πολιτικοί απλά παρακολουθούν, σαν να μην τους αφορά.

Πώς να μείνουν οι νέοι σε μια χώρα που τους κλέβει το δικαίωμα να ζήσουν με αξιοπρέπεια; Πώς να χτίσουν τη ζωή τους όταν το κόστος ζωής έχει εκτοξευθεί σε σημείο που το να βγάλουν τον μήνα αποτελεί πραγματικό άθλο;

Και φυσικά, τα μεγάλα συμφέροντα και οι επιχειρηματικοί κολοσσοί συνεχίζουν να απολαμβάνουν προνόμια, με τις ευλογίες του κράτους, ενώ οι νέοι άνθρωποι πρέπει να αγωνίζονται καθημερινά για την επιβίωσή τους.

Το κράτος, το οποίο θα έπρεπε να προστατεύει τους πολίτες του, έχει εγκαταλείψει πλήρως την ευθύνη του. Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός, καμία ουσιαστική πολιτική που να δίνει ελπίδα σε αυτή τη γενιά…

Με την Ελλάδα να διαθέτει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά φοιτητικού πληθυσμού σε σχέση με τον πληθυσμό της, σύμφωνα με την Eurostat, το οξύ πρόβλημα της στέγασης των σπουδαστών συνεχίζει να παραμένει άλυτο, επιβαρύνοντας τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Η -εκτός ελέγχου- αύξηση στα ενοίκια, η οποία ξεπερνά το 50% την τελευταία πενταετία, η έλλειψη μικρών σπιτιών (25-50 τ.μ.), η εκτίναξη των βραχυχρόνιων μισθώσεων και οι ελάχιστες προσφερόμενες θέσεις στις φοιτητικές εστίες των κρατικών πανεπιστημίων που καλύπτουν λιγότερο από 5% των φοιτητών, αποτελούν τους βασικούς παράγοντες αυτής της αποπνικτικής κατάστασης.

Την ίδια ώρα, το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης νέων πτυχιούχων στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει η Ελλάδα, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat. Η έρευνα της Ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας βρίσκει τη χώρα μας στην προτελευταία θέση της ΕΕ. Συγκεκριμένα, το ποσοστό απασχόλησης των νέων ηλικίας 20-34 ετών που ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους σε μεσαίο ή τριτοβάθμιο επίπεδο τα τελευταία 1-3 χρόνια ήταν 72,3% το 2023 έναντι 83,5% κατά μέσο όρο στην ΕΕ. Στη χαμηλότερη θέση ήταν η Ιταλία (67,5%) και μία θέση πάνω από την Ελλάδα η Ρουμανία (74,8 %).

Και τι να πούμε για την ακρίβεια; Η Ελλάδα είναι μια από τις ακριβές χώρες της Ευρωζώνης, στα επώνυμα τυποποιημένα προϊόντα σούπερ μάρκετ, σύμφωνα με μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουλίου. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της μελέτης που εστιάζει σε 41 κατηγορίες τυποποιημένων επώνυμων προϊόντων σούπερ μάρκετ και συγκρίνει τις τιμές με άλλες εννέα χώρες της ευρωζώνης, οι τιμές στην Ελλάδα είναι κατά μέσο όρο περίπου 10% υψηλότερες σε σύγκριση με την ευρωζώνη.

Κι επειδή δεν φτάνει αυτό που ζούμε, έρχεται και νέο κύμα ανατιμήσεων στα είδη πρώτης ανάγκης από Σεπτέμβριο.

Οι νέοι δεν ζητούν πολυτέλειες, ζητούν τα αυτονόητα: έναν αξιοπρεπή μισθό, μια σταθερή εργασία, τη δυνατότητα να ζήσουν χωρίς το άγχος της καθημερινής επιβίωσης. Αντ’ αυτού, τους προσφέρεται ένα σύστημα γεμάτο εμπόδια, ανασφάλεια και διαρκή πίεση. Όσοι μένουν πίσω, νιώθουν καθηλωμένοι σε έναν φαύλο κύκλο που τους στερεί κάθε προοπτική και όραμα για το μέλλον. Πώς να κάνουν οικογένεια, να δημιουργήσουν, να εξελιχθούν, όταν η κάθε μέρα μοιάζει με μάχη για τα απολύτως απαραίτητα;

Η ψυχολογική πίεση που προκαλεί αυτό το περιβάλλον είναι εξοντωτική. Οι νέοι ζουν με το διαρκές άγχος, βυθισμένοι σε μια αίσθηση απόλυτης αδυναμίας και απογοήτευσης. Η κυβέρνηση, με την πλήρη αδιαφορία της, τους στερεί το δικαίωμα ακόμα και στην ξεκούραση. Οι διακοπές, η ηρεμία, η χαλάρωση, έχουν μετατραπεί σε πολυτέλειες απλησίαστες για την πλειονότητα των νέων. Πώς να χαλαρώσουν όταν δεν ξέρουν αν θα έχουν αρκετά χρήματα για τον επόμενο λογαριασμό ρεύματος ή το νοίκι;

Και το χειρότερο; Κανείς δεν φαίνεται να δίνει δεκάρα

Η αίσθηση εγκατάλειψης είναι απόλυτη. Το κράτος απουσιάζει και κάθε μορφή στήριξης ανύπαρκτη. Οι πολιτικοί υπόσχονται αλλαγές, αλλά το μόνο που βλέπουμε είναι περισσότερη αδιαφορία, περισσότερη φτώχεια και περισσότερη απελπισία. Δεν υπάρχουν πολιτικές που να προσφέρουν διεξόδους στους νέους.

Αντιθέτως, οι κυβερνώντες φαίνεται να είναι πιο απασχολημένοι με το να διατηρούν τα προνόμια των δικών τους παρατρεχάμενων και να εξυπηρετούν τα συμφέροντα λίγων ισχυρών, αδιαφορώντας για το ότι η χώρα “αιμορραγεί”.

Αυτή, η απόλυτη αδιαφορία είναι που τους αναγκάζει να φύγουν στο εξωτερικό.

Οι νέοι της Ελλάδας δεν φεύγουν επειδή θέλουν να ζήσουν μακριά από τον τόπο τους. Φεύγουν γιατί το σύστημα τους διώχνει. Κανένας δεν αντέχει να ζει υπό τέτοιες συνθήκες. Οι νέοι αναζητούν απεγνωσμένα μια ζωή με αξιοπρέπεια και ευκαιρίες, κάτι που η Ελλάδα δεν μπορεί να τους προσφέρει. Στο εξωτερικό βρίσκουν καλύτερους μισθούς, σταθερές δουλειές και κυβερνήσεις που σέβονται τα δικαιώματά τους.

Η φυγή των νέων δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα της νέας γενιάς. Είναι ένα εθνικό “ναυάγιο”, που “πνίγει” τους πάντες…

Η Ελλάδα χάνει το πιο δυναμικό και ελπιδοφόρο κομμάτι της κοινωνίας της, και μαζί με αυτό, χάνει κάθε ελπίδα για ανάπτυξη και πρόοδο. Το brain drain είναι η απόδειξη ότι το σύστημα έχει αποτύχει πλήρως να προσφέρει στους νέους της χώρας το παραμικρό κίνητρο να μείνουν σε αυτή τη χώρα. Και η ευθύνη για αυτή την κατάσταση βαραίνει αποκλειστικά την κυβέρνηση και τις πολιτικές της.

Η αλλαγή δεν είναι απλώς απαραίτητη, είναι επιτακτική. Η νέα γενιά δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Χρειάζεται μια ριζική μεταρρύθμιση που θα δημιουργήσει ευκαιρίες, θα βάλει φρένο στην ακρίβεια, θα αυξήσει τους μισθούς και θα δώσει στους νέους λόγους να πιστέψουν ξανά στο μέλλον.

Αν αυτό δεν συμβεί, η Ελλάδα θα συνεχίσει να βυθίζεται στη στασιμότητα και την παρακμή...

news247.gr

Καρυστιανού κατά Πρετεντέρη: «Η δική σας οπτική γωνία είναι από την πλευρά των βολεμένων, η δική μας από της αλήθειας»

«Ενάμιση χρόνο από το έγκλημα στα Τέμπη και χθες διαβάσαμε μια νέα τοποθέτηση σχετικά με το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε!», αναφέρει στην ανάρτησή της για τον Γιάννη Πρετεντέρη η Μαρία Καρυστιανού

Αναλυτικά η ανάρτησή της Μαρία Καρυστιανού

«Μαθήματα λογικής και ηθικής προς τους συγγενείς του εγκλήματος των Τεμπών….

Ενάμιση χρόνο από το έγκλημα στα Τέμπη και χθες διαβάσαμε μια νεα τοποθέτηση σχετικά με το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε!

Ένας «δημοσιογραφος» αναφέρθηκε σε εμάς, τους γονείς που θάψαμε, οχι ότι απέμεινε από το παιδί μας, αλλά ότι μας παραδώσανε άρον άρον και ενώ το μπάζωμα ήταν σε εξέλιξη και διερωτάται αν είναι πρέπον να εκφέρουμε δημόσια την γνώμη μας για τον πρωθυπουργό – ενορχηστρωτή της υπόθεσης και υποστηρικτή του πρωην Υπουργού Μεταφορών, παρακάμπτοντας την «δικαιοσύνη» που έχει αναλάβει το γνωστό της έργο.

Ο πρωθυπουργός που στο πρώτο 24ωρο απεφάνθη ως ειδικός, ότι όλα οφείλονταν σε ανθρώπινο λάθος.

Που μέσα στις πρώτες κιόλας ώρες βρήκε την ευκαιρία, να δώσει την απάνθρωπη διαταγή μπαζώματος και να πετάξει τα οστά των παιδιών μας σε όλη την γύρω περιοχή της Λάρισας.

-Ύβρις προς τους νεκρούς! και οχι μόνο – διεπράχθη μέσα στις πρώτες 24 ώρες!

Που έδωσε εντολή στη Περιφέρεια να αναλάβει το μακάβριο έργο της μετακίνησης και διασκόρπισης των χωμάτων και των σωρών ενώ εκείνος τριγύριζε δήθεν θλιμμένος και στεναχωρημένος……και μας μιλούσε για άπλετο φως στην υπόθεση…. 600.000 εκταμιεύτηκαν αμέσως… Η πιο γρήγορη πράξη Δημοσίου στην ιστορία

Που γύριζε μαζί με τον πρωην Υπουργό Μεταφορών σε προεκλογικές εκδηλώσεις , δηλώνοντας τη στήριξη προς το πρόσωπο του και την ώρα που εμείς φωνάζαμε για το μπάζωμα, εκείνος μιλούσε για εργαλειοποίηση του πόνου μας. 2 μήνες μετά των θάνατο των παιδιών μας!!! Αχρειότητα είναι πολύ σεμνή λέξη για κάποιες πράξεις. Αλήθεια , εσείς που ήσασταν τότε;;;

Που μέσω υπουργού του, ανέθεσε σε 2 υπαλλήλους της …..Περιφέρειας(!!) να συντάξουν την τεχνική μελέτη και με την εντολή να μην γίνει έρευνα για την έκρηξη .

Αυτό, δεν σχολιάστηκε ούτε προβλημάτισε την «δικαιοσύνη» που τόσο θερμά υποστηρίζετε.

Εσάς μήπως έπρεπε να σας έχει προβληματίσει; Εντολές για μοντάζ στα ηχητικά και πλήρης φίμωση των ΜΜΕ τα οποία ταΐζει πλουσιοπάροχα σε τακτά χρονικά διαστήματα για να κρύβουν επιμελώς την αλήθεια και να βαυκαλίζουν όλες τις αποτυχημένες ενέργειες του ιδίου και των υπουργών του.

Πως λοιπόν να μην είστε ευχαριστημένος από το σύστημα αφού ανήκετε στους καλοταισμένους. Αλίμονο για τους υπόλοιπους.

Αλήθεια που βρίσκετε την ομοιότητα με το δυστύχημα στην Γαλλία και την συμπεριφορά του Μακρόν? Στο δυστύχημα που προκλήθηκε λόγω ανθρώπινου λάθους από υπερβολική ταχύτητα;

Αυτά που συνέβησαν εδώ είναι ντροπή για το ανθρώπινο γένος . Για όποιον έχει στοιχειώδη συνείδηση και αξιοπρέπεια . Έχει δηλαδή εξελιχθεί. Τι σας λέω τώρα…..

Δεν σας ενόχλησε όμως τίποτα από όλα αυτά! Δεν μας εκπλήσσει.

Προφανώς έχουμε διαφορετική άποψη για την λογική, την «δικαιοσύνη», την ηθική αλλά και για την «δημοκρατία».

Η δική σας οπτική γωνία είναι απ’ την πλευρά των βολεμένων, η δίκη μας είναι από την πλευρά του δικαίου και της αλήθειας.

Στην χώρα όπου κανένα μα κανένα έγκλημα, ανεξάρτητα αν υπάρχουν νεκροί και πόσοι, δεν αποδίδονται οι ευθύνες στους υπεύθυνους και εσείς θα έπρεπε να είχατε προβληματιστεί και αντιδράσει.

Θεωρείτε εντελώς τυχαίο να υπάρχει πλήρης ατιμωρησία και οι μισοί υπεύθυνοι να αθωώνονται ενώ οι υπόλοιποι να εξελίσσονται επαγγελματικά. Τίποτα δεν συμβαίνει όμως τυχαία στα εγκλήματα. Διαφθορά ονομάζεται

Γνωρίζετε ότι είμαστε η δεύτερη πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης; Αυτό γιατί δεν σας έχει εξοργίσει όπως εμάς;; Όπως κάθε Έλληνα;

Δεν γνωρίζετε τον κίνδυνο που ελλοχεύει για την «δημοκρατία» όταν η Ανώτατη η Δικαστική εξουσία διορίζεται από την κυβέρνηση;

Στην Ελλάδα απο το νούμερο 17 στην ιεραρχία, η κα Αδειλινη εκτοξεύτηκε ως πρώτη επιλογή.

Προφανώς στην «δικαιοσύνη» που εσείς αναφέρεστε δεν μετράνε η ηθικότητα, οι γνώσεις, η εμπειρία αλλά η διάθεση για τυφλή υπακοή, οι περιορισμένες ικανότητες, ο χαμηλός ουδός ηθικής και ενσυναίσθησης σε συνδυασμό με την υπέρμετρη φιλοδοξία. Μετά λοιπόν το χθεσινό μάθημα προς εμάς, μάθετε και εσείς τούτο.

Έχει αποκαλυφθεί πλήρως η ανεπάρκεια της «δικαιοσύνης» και του συστήματος που υπηρετείτε και εκπροσωπείτε.

Η ανεπάρκεια των πολιτικών εν γένει αλλά και όλων των δήθεν δημοκρατικών μηχανισμών που ισχύουν όπως αυτός της εξεταστικής επιτροπής.

Μιας επιτροπής που εμπιστεύονται μόνο οι ένοχοι καθώς αποτελεί τη μοναδική ελπίδα να ξελασπώσουν … Αρκετά.

Έχουμε βαρεθεί να ακούμε παραπλανητικά αφηγήματα από εντεταλμένους «δημοσιογράφους»

Η προάσπιση των αξιών που διέπουν ένα Κράτος Δικαιου θα έπρεπε να είναι ο πυρήνας της ενασχόλησης σας και να είστε διπλα στα θύματα.

Αντ’αυτού καθοδηγούμενοι απο το συστημα χαρακτηρίζετε τα θέματα δικαιοσύνης για τα οποία διαμαρτυρόμαστε ως κινήσεις

αντιπολίτευσης για να βοηθήσετε την κυβέρνηση να κρυφτεί από τις ευθύνες της και να μειώσετε την σημασία των όσων τραγικών συμβαίνουν γύρω μας.

Πλέον η ανοχή μας τερμάτισε για οποιοδήποτε τολμάει να τα βάζει με τα θύματα – ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΜΕ –

Οι λέξεις ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ και αντιπολίτευση στην ίδια πρόταση όπως πρώτοειπώθηκε από τον Πρωθυπουργό προεκλογικά, αποδεικνύει την χαμηλή ηθική σας και την δουλοπρέπεια που σας διακατέχει.

Εν κατακλείδι, μαθήματα λογικής, νομικής και ηθικής από έναν δημοσιογράφο πού σταθερά υπερασπίζεται συγκεκριμένο πολιτικό χώρο είναι άκυρα επειδή στερούνται της απαραίτητης δημοσιογραφικής αμεροληψίας.

Χάρισμα που δεν είχατε και ούτε θα αποκτήσετε».

www.koutipandoras.gr

Ενας «μπάτσος» που πόνεσε...

Τασος Παππας

Μέχρι τις ευρωεκλογές κάθε φορά που κάποιος/α από την αντιπολίτευση, τα συνδικάτα, τις συλλογικότητες, ασκούσε κριτική στις επιλογές της κυβέρνησης, εισέπραττε σχόλια του τύπου «δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε» (παλιό σχήμα ΠΑΣΟΚικής προέλευσης), «δεν υπάρχει εναλλακτική», «αυτά που λέτε... δεν γίνονται», «η διαμαρτυρία είναι η δεύτερη φύση σας», «το πρόγραμμά μας είναι κοστολογημένο, αυτό που προτείνετε είναι εκτός τόπου και χρόνου»· κι αν δεν έβγαζε τον σκασμό, δεν ζητούσε συγγνώμη για το θράσος του/της, είτε ο πρωθυπουργός είτε οι υπουργοί σαν φουσκωμένοι διάνοι έριχναν στην κυκλοφορία το αποστομωτικό επιχείρημα «κερδίσαμε άνετα τις εκλογές, οι πολίτες μάς εμπιστεύτηκαν, πήραμε το σαράντα και κάτι τοις εκατό στις κάλπες, οπότε στη γωνιά σας». Η συζήτηση τελείωνε εκεί από την πλευρά της κάστας που διοικεί τη χώρα και, αν το θέμα έμπαινε ξανά στο προσκήνιο με αφορμή κάποιο γεγονός, το μέγαρο Μαξίμου και τα ευθυγραμμισμένα μέσα ενημέρωσης επανέρχονταν με τα ίδια ζαβλακωμένα επιχειρήματα.

Στην περίπτωση που πολίτες επέμεναν να διαμαρτύρονται, οι μηχανισμοί του καθεστώτος κατηγορούσαν τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς για στημένες κινητοποιήσεις και αμετροεπή σεχταρισμό λέγοντας ότι δεν έχουν ακροατήριο γιατί οι συνετοί και φιλήσυχοι πολίτες δεν στηρίζουν την εξτρεμιστική τακτική τους. Για κάθε πρόβλημα που παρουσιαζόταν είχαν και μια εύκολη απάντηση. Για τις φωτιές και τις πλημμύρες φταίνε οι παθογένειες του ελληνικού κράτους, τα πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα, η κλιματική κρίση γενικώς και αορίστως και, φυσικά, εστίαζαν την κριτική τους στην ατομική ευθύνη, καταγγέλλοντας τους ασυνείδητους που δεν πήραν μέτρα για να αυτοπροστατευθούν.

Διακήρυτταν σε όλους τους τόνους ότι η κυβέρνηση έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της, θύμιζαν τις καταστροφές άλλων εποχών με άλλες κυβερνήσεις, κυρίως αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, μοίραζαν υποσχέσεις με τον σωρό, έταζαν γρήγορη αποκατάσταση των περιοχών που επλήγησαν· κι αν η διαδικασία σκόνταφτε, μιλούσαν για το τέρας της γραφειοκρατίας που βάζει εμπόδια, αλλά θα το τσακίσουν. Με λίγα λόγια, συμπεριφέρονταν σαν να μην κυβερνούσαν αυτοί. Το ίδιο καλαμπούρι και με την ακρίβεια. Οι τιμές στα ύψη, ο πληθωρισμός επίμονος και η κυβέρνηση χρέωνε την ευθύνη στον Πούτιν επειδή μπούκαρε στην Ουκρανία και ανέτρεψε τις παγκόσμιες οικονομικές ισορροπίες. Οι άλλες χώρες αντιδρούσαν και περιόριζαν τις συνέπειες· η δική μας όμως δεν άλλαζε την τεμπέλικη φιλοσοφία της: «το θέμα μάς ξεπερνά, είναι εισαγόμενο, κάντε υπομονή» και ταυτοχρόνως κατασκεύαζε στοιχεία που έδειχναν την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις της μάχης κατά της ακρίβειας, ενώ ήταν πιο κάτω και από τον πάτο.

Για αρκετό διάστημα οι πολίτες κατάπιναν αμάσητες τις φαιδρές δικαιολογίες του μεγάρου Μαξίμου και των... ανιδιοτελών μέσων ενημέρωσης και ψήφιζαν το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας αφού δεν έβλεπαν φως από αλλού. Λες και αδημονούσαν να υποδουλωθούν. Τα πρησμένα «εγώ» των δοκησίσοφων επιτελικών στελεχών του καθεστώτος έφαγαν τον πρώτο μπάτσο στις ευρωεκλογές. (Προσοχή για να μη βρω τον μπελά μου από τον νέο... νόμο Πλεύρη, χρησιμοποιώ τη λέξη «μπάτσος» με τη σημασία του χαστουκιού). Τσαλακώθηκε ο ναρκισσισμός τους. Οι αυτοχειροτονημένοι σωτήρες που ήταν ταμπουρωμένοι στην αλαζονεία τους τρόμαξαν όταν είδαν το 28%. Θα περίμενε κανείς ότι θα έβαζαν μυαλό, ότι θα συζητούσαν μεταξύ τους εξαντλητικά για να εντοπίσουν τις αιτίες της εκλογικής καθίζησης και ότι θα έπαιρναν πρωτοβουλίες. Αυτοί όμως τον χαβά τους. Δεν φταίνε οι πολιτικές μας, φταίει ο αργός ρυθμός που τις εφαρμόζουμε – και σιχτιρίζουν τους αντιπάλους τους επειδή πριμοδοτούν τη δυσαρέσκεια του κόσμου με τοξικό λόγο. Και έτσι ήρθαν τα γιούχα στον πρωθυπουργό και στους υπουργούς. Κάτι μου λέει ότι θα έχουμε συνέχεια.

Ανάγωγα

Politico: Η επιλογή Τζιτζικώστα για τη θέση επιτρόπου σηματοδοτεί «στροφή επί δεξιά». Ενώ μέχρι τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγαινε πολύ αριστερά. Λέτε να θυμώσουν οι πρώην αριστεροί που τον πλαισιώνουν;

efsyn.gr

Αιγαίο μισό – μισό

του Δημήτρη Μηλάκα

Κάτω από τα ραντάρ της τρέχουσας ειδησεογραφίας (εκτός σπανίων εξαιρέσεων) περνούν το τελευταίο διάστημα οι συστηματικές και μεθοδικές προσπάθειες / ενέργειες της Άγκυρας να δημιουργήσει τετελεσμένα (ή δεδομένα) σύμφωνα με τις ξεκάθαρα διακηρυγμένες θέσεις της για τις «εκκρεμότητες» στην ελληνοτουρκική μεθόριο. Οι τουρκικές ενέργειες αξίζουν την προσοχή μας για μια σειρά λόγους:

● Αντιμετωπίζονται «χαλαρά» ή με σιωπή από την ελληνική κυβέρνηση.

● Ανάλογη σιωπή επικρατεί και στα κόμματα της αντιπολίτευσης (κατά κύριο λόγο τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ), που φαίνεται να έχουν αποδεχτεί την υψηλή διαχείριση των ελληνοτουρκικών από τη «φίλη» Αμερική, της οποίας τις οδηγίες ακολουθεί απαρέγκλιτα η ελληνική κυβέρνηση.

● Βρίσκονται σε εξέλιξη «μυστικές» ελληνοτουρκικές συνομιλίες με προφανές και διακηρυγμένο αντικείμενο μια συνολική διευθέτηση των προβλημάτων που, εκτός των άλλων, διαταράσσουν την εύρυθμη λειτουργία του ΝΑΤΟ.

● Στο τραπέζι του ελληνοτουρκικού διαλόγου εκ των πραγμάτων τοποθετούνται οι πάγιες τουρκικές διεκδικήσεις (νησιά και νησίδες με αδιευκρίνιστη κυριαρχία, νησιά χωρίς δικαιώματα ΑΟΖ πέρα από τα 6 μίλια των χωρικών τους υδάτων, αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών στη μεθόριο κ.λπ.), οι οποίες συντηρούνται από έμπρακτες κινήσεις στο πεδίο.

Η πιο πρόσφατη «εμπλοκή» εκτυλίχθηκε λίγα μίλια μακριά από τις ακτές της Κάσου, όπου τουρκικά πολεμικά πλοία (που επέστρεφαν από την Κύπρο και τη φιέστα που οργάνωσε ο Ερντογάν για τον μισό αιώνα από την εισβολή) εμφανίστηκαν για να δηλώσουν έμπρακτα ότι, σύμφωνα με την άποψη / θέση της Τουρκίας, το εν λόγω νησί (όπως και όλα τα νησιά του Αιγαίου) δεν έχει δικαιώματα σε ΑΟΖ, αλλά απλώς επικάθεται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα. Αφορμή για τη «μίνι κρίση» ήταν η ελληνική Navtex για τη δέσμευση της θαλάσσιας περιοχής όπου ιταλικό πλοίο έκανε τις απαραίτητες ενέργειές για πόντιση καλωδίου ηλεκτρικής σύνδεσης της Κρήτης με την Κύπρο.

Σύμφωνα με την Άγκυρα η εν λόγω θαλάσσια περιοχή είναι τμήμα της τουρκικής ΑΟΖ όπως ορίζεται και από το (αυθαίρετο / παράνομο) τουρκολιβυκό μνημόνιο.

Οι κινήσεις στο πεδίο

Το πρόβλημα που προέκυψε διευθετήθηκε αμέσως, καθώς λειτούργησε ο «μηχανισμός αποσυμπίεσης», τον οποίον με τη φροντίδα των Αμερικανών οι δύο χώρες συμφώνησαν να δημιουργήσουν (στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ) μετά τη μεγάλη κρίση του καλοκαιριού του 2020 με τους πλόες του «Ορούτς Ρέις», που ερεύνησε με τη συνοδεία τουρκικού στολίσκου πολεμικών πλοίων την ευρύτερη περιοχή στην ανατολική Μεσόγειο φτάνοντας μέχρι και 6,5 μίλια από τις ακτές του Καστελλόριζου, της Κω, της Καρπάθου, της Κάσου και της Κρήτης.

«Φιλοσοφία» του μηχανισμού αποσυμπίεσης είναι η «μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος» στην ελληνοτουρκική θαλάσσια μεθόριο. Κατά μια άλλη ανάγνωση, με τον τρόπο αυτόν η Ελλάδα αναλάμβανε την υποχρέωση / δέσμευση να μην κλιμακώσει τη στρατιωτική ένταση ακόμη κι αν η Τουρκία αμφισβητεί κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Με τον τρόπο αυτόν λοιπόν η Άγκυρα έχει τη δυνατότητα να θέτει / υπενθυμίζει τις διεκδικήσεις της και με κινήσεις στο πεδίο αλλά και στο τραπέζι των μυστικών συνομιλιών, οι οποίες συνεχίζονται κανονικά και αδιατάρακτα. Συνεχής είναι, άλλωστε, και η επικοινωνία σε επίπεδο κορυφής με τις αλλεπάλληλες συναντήσεις Μητσοτάκη – Ερντογάν, οι οποίες επισφραγίζουν τη συμφωνία τους να επιμείνουν στην πολιτική της προσέγγισης, για την οποία και οι δύο έχουν δεσμευτεί απέναντι στην Ουάσιγκτον.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εκμεταλλευόμενη τη σιωπή της Αθήνας, η Τουρκία το τελευταίο δεκαήμερο προχώρησε:

● Σε έκδοση ΝΟΤΑΜ για τη δέσμευση πέντε περιοχών που «κόβουν» το Αιγαίο στη μέση από τον βορρά μέχρι τον νότο. Στις εν λόγω περιοχές, σύμφωνα με τη ΝΟΤΑΜ, η Τουρκία θα πραγματοποιεί ασκήσεις έρευνας και διάσωσης μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου. Αξίζει να σημειωθεί πως ένα από τα πιο παλιά Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (από την κρίση του 1987) που έχει υιοθετηθεί και επιβεβαιώνετα

ι κάθε φορά που γίνεται λόγος για ελληνοτουρκική προσέγγιση είναι η αποφυγή μακροχρόνιων δεσμεύσεων περιοχών και η μη πραγματοποίηση ασκήσεων το Αιγαίο κατά τους θερινούς μήνες

● Σε έκδοση Navtex για πραγματοποίηση ναυτικής άσκησης (με τη συμμετοχή και του Πακιστάν) στα ανοιχτά του κατεχόμενου Ριζοκάρπασου στην Κύπρο. Με αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα υπογραμμίζει και έμπρακτα τη θέση της ότι «το Κυπριακό έχει λυθεί από το 1974» και πως η μόνη διπλωματική εκκρεμότητα είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους. Αξίζει να σημειωθεί πως η εν λόγω άσκηση ανακοινώθηκε λίγο αφότου Αθήνα και Λευκωσία αποδέχτηκαν προθύμως την πρωτοβουλία του γ.γ. του ΟΗΕ για επανεκκίνηση των συνομιλιών για το Κυπριακό.

● Στην αναβάθμιση της προκεχωρημένης βάσης στο Νταλαμάν, απέναντι από τη Ρόδο, με μόνιμη στάθμευση μαχητικών F-16.

Δύο ερωτήματα

Πέρα από τις κινήσεις στο πεδίο, Τούρκοι αξιωματούχοι στις δημόσιες τοποθετήσεις τους δεν κρύβουν προθέσεις και στόχους. Ο Τούρκος υπουργός Μεταφορών και Υποδομών Αμπντουλκαντίρ Ουράλογλου, για παράδειγμα, ανακοίνωσε ένα συγκεκριμένο πλάνο που υπογραμμίζει την απόφαση και το σθένος της χώρας του να υπερασπιστεί έμπρακτα αυτό που θεωρεί / αποκαλεί «Γαλάζια Πατρίδα».

«Θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε τη Γαλάζια Πατρίδα μας» δήλωσε ο Τούρκος υπουργός, «με ολόκληρη τη χώρα μας, όλους τους θεσμούς και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις μας, χωρίς να αφήσουμε το παραμικρό κενό. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να εποφθαλμιά ούτε έναν κόκκο άμμου, ούτε μία σταγόνα νερό στη θάλασσά μας».

Δεδομένων όλων αυτών, τα ερωτήματα που προκύπτουν για τους σιωπούντες στην Αθήνα είναι προφανή:

● Μήπως η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να ενημερώσει για το περιεχόμενο των μυστικών συνομιλιών και σε ποιο στάδιο έχουν φτάσει;

● Μήπως τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί αβαντάρουν τους κυβερνητικούς χειρισμούς στα ελληνοτουρκικά με την εκκωφαντική τους σιωπή;

Κάθε απάντηση δεκτή…

Πηγή: www.topontiki.gr