Δεν υπάρχουν λεφτά ολ αράουντ και ελαφρύνσεις φορολογικές δεν προβλέπονται.
Δεν υπάρχουν μόνο οι μισθωτοί αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες.
Δεν υπάρχουν μόνο τα πλάσματα που φορτώνει ο τραπεζικός τους λογαριασμός κάθε πρώτη του μηνός, βρέξει, χιονίσει, χαλάζι ρίξει, ακόμη κι αν αφήσουν ακαθάριστο το γαμημένο το οικόπεδο.
Είναι πολλοί κι είναι πολλές, δεν αντιλέγω, αλλά δεν είναι το σύνολο της κοινωνίας και του δυναμικού της.
Υπάρχει και η πιάτσα.
Υπάρχουν και τα μαγαζιά, υπάρχουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, υπάρχουν και κόσμος που το κυνηγάει το μεροκάματο, αντί να κυνηγάει το μεροκάματο εκείνον.
Κι αυτός ο κόσμος βογγάει.
Αυτός ο κόσμος βλαστημάει.
Αυτός ο κόσμος παραντουράει.
Αυτός ο κόσμος με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει:
“Χρηστάρα, πέρυσι που ήταν μέτρια προς κακή χρονιά πλήρωσα φόρο 1.200 ευρώ. Φέτος που είναι τρεις φορές χειρότερη, μου ζητάνε τέσσερα χιλιάρικα. Που στο διάολο θα τα βρω να τα δώσω;”
Φίλος μου γκαρδιακός το εξομολογήθηκε το ανωτέρω, ελεύθερος επαγγελματίας στην πιάτσα των media, που δουλεύει με μικρά και μεγάλα μαγαζιά και δεν έχει περιθώρια για μαύρα, άσπρα και πολύχρωμα. Άσε που δεν ψεύδεται σ’ εμένα, ποτέ. Όταν μου λέει ότι η χρονιά είναι “καλή”, η χρονιά είναι καλή. Όταν μου λέει ότι η χρονιά είναι “μέτρια”, η χρονιά είναι μέτρια. Όταν μου λέει ότι η χρονιά είναι “κακή”, η χρονιά είναι κακή. Τελεία. Τελεία και παύλα.
Όπως δεν ψεύδεται έτερος φίλος που έχει μαγαζί γωνία και καλοστεκούμενο και μπαίνει πελατεία, παραμύθια μη λέμε. Του μιλάω τις προάλλες, τον ρωτάω πόσο του πήγε το κοστουμάκι της εφορίας, πικρό το χαμόγελό του, πικρά και τα λόγια του:
“Εννιά χιλιάρικα ρεπόρτερ. Όχι για το τζίρο, όχι για τα τετραγωνικά του καταστήματος, αλλά γιατί απασχολώ τρεις υπαλλήλους. Και τέζα η μικρή Τερέζα”!
Σκέφτηκα να τον ρωτήσω άμα τον “φάει” τον τρίτο τον υπάλληλο, ο τρίτος υπάλληλος τι θα κάνει; Θα κατέβει κι αυτός Ομόνοια, να πουλάει sim για καρτοκινητά; Αλλά είπα να μη το χοντρύνω…
Τέτοια μηνύματα λαμβάνω δέκα τη βδομάδα, να μη σου πω δέκα το τριήμερο. Δεν υπάρχουν λεφτά ολ αράουντ και ελαφρύνσεις φορολογικές δεν προβλέπονται. Το δήλωσε αντιπροχτές ο Κωστής Χατζηδάκης σε συνέντευξή του, κάτι για “ρυθμίσεις περιορισμένου βεληνεκούς” ψέλλισε και κάτι άλλα σούρδου μπούρδου από τη γλώσσα που υπηρετούν οι τεχνικοί της εξουσίας όταν θέλουν να κρύψουν τις πομπές τους. Κοινώς, θα φάτε τις σάρκες σας, όπως προβλέπει άλλωστε και το σχέδιο του κοσμαγάπητου Πισσαρίδη που θέλει να υποτριπλασιάζονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις “για να πάει μπροστά ο τόπος”. Τη δόξα του Ρήσυ Σούνακ, ζήλεψε κι αυτός…
Αλλά έτσι δεν κερδίζεις εκλογές. Στις κάλπες νικάς άμα ρίξεις χρήμα στην πιάτσα, είτε δουλεμένο όπως στην περίπτωση του Αντρέα, είτε πρόστυχο όπως στην περίπτωση του Σημίτη, είτε δανεικό με τις ευλογίες του covid όπως στην περίπτωση του Κυριάκου. Άμα δε χώσεις, αρχίζει ο “χοντρός λαός” και προβληματίζεται με πράγματα που δεν θα έπρεπε να προβληματιστεί όπως το Μακεδονικό, η ισότητα στο γάμο, τα ΕλληνοΤουρκικά και πάρε και βάλε και δώσε. Πράγμα το οποίον δεν το θέλει καμία κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και το τομάρι της, όσο κι αν πέφτουν οι Λίστες σαν το χαλάζι δια την προστασίαν της ψυχής ημών. Οπότε φουντώνει η αγανάκτηση, οπότε φουντώνουν τα νεύρα, οπότε φουντώνει η καντήφλα, οπότε φουντώνουν τα σενάρια για πρόωρη έξοδο με δαχτυλίδι της διαδοχής στον… ανωτέρω Κωστή. Πράγμα το οποίο θέλω να το ζήσω, η χαρά του ρεπόρτερ θα είναι, πλην όμως σκεφτείτε και λίγο τους “γαλάζιους” ρε φίλε. Άνθρωποι είναι, δεν είναι χώμα να το πατάς που θα έλεγε κι ο ανυπέρβλητος Μάκης. Αυτός που αγαπάω εγώ, όχι ο άλλος…
Υ.Γ. 1: Έτερη εξομολόγηση φιλενάδας που σκλάβα του Κατρούγκαλου δεν τη λες:
“Πρώτη φορά ήρθε εφορία στον άντρα μου δέκα χιλιάρικα. Δεν πλήρωσε την πρώτη δόση για να κάνει διακανονισμό. Με ένα γιο δευτεροετή σε άλλη πόλη κι άλλον ένα που δίνει του χρόνου εξετάσεις, πως ακριβώς θα ζήσουμε; Από εμένα περιμένουν να κινηθεί η αγορά, που έχω ν’ αγοράσω καινούρια ρούχα τρία χρόνια;”
Υ.Γ. 2: Οι Αθηνέζοι δεν το βλέπουν ακόμη, αλλά η σφαγή των μικρομάγαζων έχει ήδη ξεκινήσει στην επαρχία. Καλή σας όρεξη κύριε Νομπελίστα μου, πολύ καλή σας όρεξη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου