Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας -που ξεκίνησε να εορτάζεται το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, καθιερώθηκε ως επίσημη αργία επί Λένιν και θεσμοθετήθηκε από τον ΟΗΕ πολύ αργότερα το 1977-, έκανα μερικές σκέψεις για τις γυναίκες και τη Σοβιετική Ένωση.
Αν και οι γυναίκες που αγωνίζονταν για τα δικαιώματα των γυναικών σε διάφορες χώρες ήταν πολύ δυναμικές, αμφιβάλλω πολύ αν οι γυναίκες θα είχαν κατακτήσει σήμερα την ισότητα –όχι παντού- αν δεν είχε γίνει η Οκτωβριανή Επανάσταση και δεν είχε υπάρξει η Σοβιετική Ένωση.
Οι Σοβιετικοί πολίτες δεν διαχωρίζονταν ανάλογα με το φύλο ή την εθνικότητά τους. Θεωρούνταν ίσοι. Στα χαρτιά τουλάχιστον.
Αυτό έδωσε μεγάλη ώθηση στα δικαιώματα των γυναικών στη Σοβιετική Ένωση• δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η πρώτη γυναίκα πρέσβης, παγκοσμίως, ήταν η Ρωσίδα Αλεξάνδρα Κολοντάι που διορίστηκε πρέσβειρα της Σοβιετικής Ένωσης στη Νορβηγία το 1923.
Από την στιγμή που οι γυναίκες στην Σοβιετική Ένωση ήταν ισότιμες με τους άνδρες, η Δυτική Ευρώπη –αλλά και ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος- δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω.
Ο λόγος που η Ευρώπη δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω στα δικαιώματα των γυναικών ήταν πως αυτό θα έστρεφε τις Ευρωπαίες στα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα.
Και αυτό, βέβαια, δεν το ήθελαν οι οικονομικές ελίτ των ευρωπαϊκών χωρών.
Για να μην στραφούν οι δυτικοευρωπαίοι πολίτες στα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα, δόθηκαν από τις κυβερνήσεις εργασιακά δικαιώματα και προνόμια σε άνδρες και γυναίκες.
Φυσικά, μόλις η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε, τα δικαιώματα και τα προνόμια για άνδρες και γυναίκες στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης άρχισαν να εξαφανίζονται, και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και τα βιώνουμε σήμερα.
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν αναμενόμενη. Από την στιγμή που δεν μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός σε μια μόνο χώρα -όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή η χώρα-, και αφού ο σοσιαλισμός δεν εξαπλώθηκε στις άλλες χώρες του κόσμου, η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε.
Δεν θέλω να υπερασπιστώ την Σοβιετική Ένωση αλλά αφενός δεν μπορώ να την ταυτίζω με τον Στάλιν και να την ακυρώνω, και αφετέρου δεν μπορώ να ξεχνάω πως προσπάθησε να φτάσει στο σοσιαλισμό ενώ μαίνονταν θερμοί και ψυχροί πόλεμοι.
Πολλοί άνθρωποι ξεχνούν πώς ήταν οι χώρες της Σοβιετικής Ένωσης πριν δημιουργηθεί η Σοβιετική Ένωση.
Κάποιοι έχουν την εντύπωση πως όλοι ζούσαν εκεί με πολυτέλεια. Πως ζούσαν όλοι σαν τον Τσάρο.
Όχι, δεν ζούσαν σαν τον Τσάρο. Οι άνθρωποι πέθαιναν στον δρόμο από την πείνα και το κρύο. Γι’ αυτό έγινε η Οκτωβριανή Επανάσταση.
Και κατάφερε ο μουζίκος να πάει στο φεγγάρι.
Μπορεί η Σοβιετική Ένωση να διαλύθηκε αλλά εγώ επιμένω πως δεν απέτυχε ο σοσιαλισμός. Οι άνθρωποι απέτυχαν.
Και σήμερα, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, εκατομμύρια γυναίκες σε όλον τον κόσμο θα φάνε το ξύλο της χρονιάς τους από τους άνδρες τους, ενώ εκατομμύρια άλλες γυναίκες θα πουληθούν σε τιμή ευκαιρίας, αφού το δουλεμπόριο γυναικών γνωρίζει τεράστια άνθηση.
Πώς το έλεγαν εκείνο το σύνθημα που το είχαν κάνει τσίχλα διάφορα λαμόγια που δεν το εννοούσαν;
Α ναι, «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Χρόνια πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου