Φίλος, ο ίδιος πάλι, μ’ έκανε κοινωνό των προβληματισμών και των απόψεών του σχετικά με την κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας, την ανθρωπιστική κρίση και αν αυτό συνιστά γενοκτονία με όρους θεσμικούς και πολιτικούς. Μεταφέρω αυτούσιο το κείμενό του, όχι για να του κάνω χάρη, αλλά γιατί αφενός συμφωνώ μαζί του κι αφετέρου θα ‘θελα να το είχα γράψει εγώ. Τον ευχαριστώ.Είναι πράγματι υπερβολή, αν κάποιος ισχυριστεί ότι στη χώρα μας συντελείται γενοκτονία; Ας προσπαθήσουμε να το δούμε.
Καταρχήν κάποιος θεωρεί κάτι υπερβολή ή υπερβολικό ανάλογα με τη θέση από την οποία το βλέπει. Το συγκεκριμένο αλλιώς το βλέπει ο άνεργος, αλλιώς ο συνταξιούχος, ο μισθωτός, ο νέος που μεταναστεύει για να βρει δουλειά, ο άρρωστος, ο φτωχός, ο πεινασμένος, κι αλλιώς ο έχων, ο υγιής, αλλιώς ο φοροδιαφεύγων, ο βολεμένος οικονομικά, κοινωνικά, συνειδησιακά, αλλιώς ο έχων συμβάλει διά της ψήφου του στο να διατηρούνται οι κλεπτοκρατικές κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια στην εξουσία κ.ο.κ.. Τα παραπάνω, μπορεί να πει κάποιος, ότι είναι υποκειμενικά και ευάλωτα επιχειρήματα κι απόψεις. Ωραία, ας πάμε τότε λοιπόν στους αριθμούς και τα γεγονότα που είναι αντικειμενικά.
Αντιγράφω: «…ο όρος γενοκτονία είναι ταυτόσημος με τον διεθνώς χρησιμοποιούμενο όρο genocide και αποδίδεται σε μαζικά εγκλήματα που αποβλέπουν στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο. Η γενοκτονία μπορεί να επιδιωχθεί είτε με σειρά ομαδικών φόνων, όλων ή σχεδόν όλων των μελών μιας φυλής, είτε με συστηματική εξασθένιση αυτής (με διάφορα μέσα) μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψη της φυλής. Στα βίαια δε μέσα αυτά περιλαμβάνονται και σειρά απαγορευτικών μέτρων επί εθνικών, θρησκευτικών, γλωσσικών, ηθικών, ιστορικών ή άλλων παραδόσεων προκειμένου να επέλθει διαφοροποίηση ή αλλοίωση της καταδιωκόμενης φυλής με βέβαιη τη συν τω χρόνω απώλεια του εθνικού και φυλετικού γνωρίσματός της…» (el.wikipedia.org)
Άρα λοιπόν «..η συστηματική εξασθένιση μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψη της φυλής» συνιστά γενοκτονία καθ’ ορισμό. Ποιο άραγε είναι σήμερα, αλλά και στο μέλλον, το υπ. αριθμόν ένα πρόβλημα της Ελλάδας και του ελληνισμού; Το οικονομικό μήπως; Το εργασιακό ίσως; Το δημοκρατικό θα μπορούσε; Όχι, όλα αυτά είναι επιμέρους προβλήματα, το κυρίαρχο και θεμελιώδες πρόβλημα είναι το ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ που είναι όλα τα προβλήματα μαζί. Εξαφανιζόμαστε σιγά αλλά σταθερά εδώ και χρόνια κι οι μνημονιακές πολιτικές όχι απλά συμβάλλουν αλλά επιταχύνουν δραματικά αυτή τη φθορά εσκεμμένα. Στην απογραφή του 2011 για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ο πληθυσμός (10.815.197) ήταν λιγότερος της απογραφής του 2001 (10.964.020), ενώ υπολογιζόταν να είναι 600.000 περισσότερος (Eurostat). Όμως ακόμα κι αυτοί οι αριθμοί δε δείχνουν ολόκληρο το πρόβλημα. Σε αυτούς τους αριθμούς οι αλλοδαποί είναι περίπου 1.500.000. Αν τους συγκρίνουμε με αυτό της απογραφής του 1991 (10.258.364 ) που δεν υπήρχε μεταναστευτικό κύμα προς την Ελλάδα, τότε βλέπουμε ότι ο ελληνικός πληθυσμός μειώθηκε μέσα στη χώρα σε μια 20ετία κατά 15% περίπου. Όπως σημειώνουν έγκυροι αναλυτές και επιστήμονες το 2060 στη χώρα θα υπάρχουν περίπου 5.000.000 Έλληνες. Αν υπολογίσουμε ότι οι δυο επόμενες γενιές έχουν καταστραφεί από το μνημόνιο κι οι νέοι θα αναζητήσουν δουλειά εκτός Ελλάδος, όχι ως ανειδίκευτοι εργάτες της δεκαετίας του ’50 με την επιθυμία της παλιννόστησης, αλλά ως στελεχιακό δυναμικό με πτυχία και σπουδές που θα απορροφηθούν από τα κράτη προορισμού τους, αφού θα βρουν καλύτερες συνθήκες εργασίας, τότε το πρόβλημα γίνεται τραγικό. Είναι φανερό ότι η Ελλάδα σε μια τέτοια περίπτωση, με τόσο μικρό γηγενή πληθυσμό θα είναι επιρρεπής σε αυτόνομες και αποσχιστικές κινήσεις πληθυσμών με πιθανή απώλεια μέρους των εδαφών της. Είναι ή δεν είναι αυτό συστηματική εξασθένιση και βαθμιαία εξάλειψη της φυλής, δηλαδή γενοκτονία; Είναι ή δεν είναι διαφοροποίηση των χαρακτηριστικών, αλλοίωση των παραδόσεων και συν τω χρόνω απώλεια των εθνικών και φυλετικών γνωρισμάτων της μαζί με ακρωτηριασμό των εδαφών της; Βέβαια όλα αυτά δεν ξεκίνησαν την εποχή των μνημονίων, αλλά πολύ παλαιότερα, αμέσως μετά τη γερμανική κατοχή, όταν όπως γράφει ο StaMiKous στο άρθρο του ‘Στην εσχατιά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας‘ «…Οι επελαύνοντες σύμμαχοι και οι αποχωρούντες καταχτητές φτιάξαν τα δεσμά, τα στρατόπεδα, τα δάνεια, τους μηχανισμούς, τα χρέη, τα σύμφωνα κι επέλεξαν τους ανθρώπους επιτηρητές από τους προσκυνημένους, τις ρεβεράντζες, τους συνεργάτες του κατακτητή που μας δέσανε με νέα σκλαβιά μέχρι και σήμερα. Μας δώσανε και ψήφο για να επιλέγουμε τους δικούς τους, γιατί όταν ‘λαθεύαμε’ και τολμούσαμε ν’ αλλάξουμε τη μοίρα μας, έστω κι έτσι, μας στήνανε στρατόπεδα, φοβέρες, μπουντρούμια κι ακρωτηριασμούς ελληνικών εδαφών…»
Πάμε τώρα στον άλλο παράγοντα που διαμορφώνει μια συστηματική εξασθένιση και βαθμιαία εξάλειψη πληθυσμού, την υγεία. Ο Λοβέρδος ως υπουργός υγείας επίσημα από του βήματος της βουλής υπερασπίζοντας τις μνημονιακές πολιτικές και το γκρέμισμα του ασφαλιστικού, παραδέχτηκε ότι ζούμε πολύ κι ότι αυτό είναι πρόβλημα. Το παραδέχτηκε κι ο Μητσοτάκης, αλλά εξαίρεσε τον εαυτό του. Επίσημα την πενταετία 2008-2013 έχει μειωθεί το προσδόκιμο επιβίωσης του πληθυσμού κατά 4 χρόνια. Ένα εκατομμύριο άτομα είναι χωρίς ασφαλιστική υγειονομική κάλυψη (έλληνες, όχι αλλοδαποί μετανάστες). Το 2012 ήταν η χρονιά ρεκόρ σε θανάτους όλων των χρόνων της μεταπολίτευσης (κυρίως στις ηλικίες 75-85 χρονών). Τραγικό ρεκόρ χωρίς πόλεμο, χωρίς φυσικές καταστροφές και χωρίς επιδημίες. Ο υπουργός υγείας πανηγυρίζει επειδή έκλεισε σε μια νύχτα τον ΕΟΠΥΥ ζηλεύοντας τη δόξα του υπουργού τύπου που έκλεισε ανάλογα την ΕΡΤ τον Ιούνιο. Ένα σύνολο από 8.700 ιατρούς, νοσηλευτές, υγειονομικούς βρέθηκαν εκτός εργασίας, αλλά και 2.100.000 ασφαλισμένοι βρέθηκαν χωρίς κάλυψη έστω και για 1 μήνα. Οι ανάγκες αυτές δεν καλύπτονται από τα νοσοκομεία, ίσα-ίσα θα επιβαρυνθεί η ήδη προβληματική λειτουργία τους με κίνδυνους στο γενικό πληθυσμό, που ζητεί υπηρεσίες υγείας αυτό το διάστημα. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές από αυτή τη μεταρρύθμιση (απορύθμιση επί της ουσίας), όπως εκτιμούν κορυφαίοι επιστήμονες κι αναλυτές, θα είναι της τάξης του 2-5%, εάν δεν υπάρξουν έκτακτες καταστάσεις, όπως καιρικά φαινόμενα, φυσικές καταστροφές ή επιδημίες. Η ταχύτητα εξάπλωσης της γρίπης και η αδυναμία ελέγχου της είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ως άνω δυσλειτουργίας. Εδώ θα πρέπει να σημειώσω για τους αγνοούντες ότι μεταρρύθμιση στην υγεία έγινε στην Ελλάδα, και πολύ πιο σημαντική, το 1983, όταν δημιουργήθηκε το ΕΣΥ. Έγινε όμως σε βάθος διετίας κι όχι μόνο ζωή δε χάθηκε, αλλά δεν άνοιξε ούτε μύτη. Αυτά τα καραγκιοζιλίκια του υπουργού της υγείας δε γίνονται ούτε στη Δύση ούτε στην Ουγκάντα. Κλείνεις ιατρεία που θα τα ξανανοίξεις σε ένα μήνα, αν είναι ένας ο μήνας, και οι ζωές, η υγεία των πολιτών που πάνε; Αυτό από μόνο του συνιστά εγκληματική πράξη και αντιστρατεύεται το αρ.21 παρ.3 του Συντάγματος. Μπορεί να αναφέρει ο λαλίστατος υπουργός άλλη χώρα ή άλλο κράτος που έγινε μεταρρύθμιση στην υγεία σε αυτόν το χρόνο και με αυτόν τον τρόπο;Το περιοδικό The Lancet είναι ένα διεθνούς κύρους επιστημονικό περιοδικό που δεν έχει σχέση με τα δικά μας. Δεν κάνει πολιτική, είναι αυστηρά επιστημονικό και για να ασχοληθεί με την υγεία του ελληνικού πληθυσμού λόγω της οικονομικής κρίσης, πάει να πει ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι γνωρίζουμε. Σου παραθέτω 2 άρθρα (Greece's health crisis: from austerity to denialism, Mortality and the economic crisis in Greece), που μπορείς να τα διαβάσεις στην pdf μορφή τους. Αν η ηθελημένη και συστηματική κατάρρευση του υγειονομικού συστήματος, που οδηγεί στη βαθμιαία μείωση του πληθυσμού, δε συνιστά παράγοντα γενοκτονίας, τότε τι συνιστά; Αν δεν έχεις να φας, περίθαλψη να γιατρευτείς, εργασία και σπίτι για να μείνεις, λιμοκτονείς, πεθαίνεις κι εξαφανίζεσαι, είτε είσαι άτομο είτε κοινωνική ομάδα είτε λαός. Οι πολιτικές που στο επιβάλλουν σε οδηγούν συστηματικά στην εξάλειψή σου από προσώπου γης.
Κλείνοντας, να πούμε και δυο λόγια για την οικονομία και την ανάπτυξη, τους λόγους δηλαδή που επικαλούνται, για να εφαρμόσουν αυτές τις δολοφονικές πολιτικές που σκοπό έχουν να μας αφανίσουν, ως άτομα, κοινωνία και έθνος. Αλήθεια, ποιος μπορεί ακόμα να πιστεύει ότι με τη ζήτηση στα τάρταρα, τον παραγωγικό μηχανισμό διαλυμένο επίτηδες, την αποβιομηχάνιση στο ζενίθ και τις επενδύσεις στο ναδίρ μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη; Ποιες επενδύσεις όμως, από τις χρεωκοπημένες τράπεζες ή τους ξένους επενδυτές, που 40 χρόνια τις περιμένουν και ποτέ δεν έρχονται ή μήπως από το δημόσιο που το έχουν στραγγίσει τα πιράνχας των εθνικών προμηθευτών, των μιζαδόρων πολιτικών, και των ξένων dealers, εταίρων και ‘φίλων’; Μάταιος πόθος. Ακόμα κι από τα σχολικά εγχειρίδια οικονομίας βγαίνει ότι ανάπτυξη χωρίς την ενδυνάμωση και κυριαρχική συμμετοχή του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας δεν υπάρχει. Αλλιώς είναι φάλτσοι αριθμοί, όπως αυτοί της ισχυρής Ελλάδας του Σημίτη, που οι δείκτες ανάπτυξης στηρίζονταν στις κατασκευές της Ολυμπιάδας και το χρηματιστήριο, κι ακόμα χειρότερα τη δεκαετία του ’50, που η Ελλάδα παρουσιάζει ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 5%, τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα στέλνει 2.500.000 ανθρώπους χωρίς δουλειά για εργάτες στην Γερμανία. Σχιζοφρένεια δηλαδή. Στο ίδιο διάστημα βέβαια οι ημέτεροι εργολάβοι και λοιποί εθνικοί επιχειρηματίες ξεκοκάλισαν μέχρι μία τα πακέτα του σχεδίου Μάρσαλ ξηλώνοντας τραμ και διαλύοντας την Αθήνα και τα μεγάλα αστικά κέντρα με την εφεύρεση της αντιπαροχής. Αυτά κι άλλα τόσα έγιναν μετά, αλλά και πριν, στην απελευθέρωση, όταν την άμεση κατοχή των Γερμανών διαδέχτηκε η έμμεση των Αγγλοαμερικάνων. Η εθνική κυριαρχία, η εθνική ανεξαρτησία και η εθνική οικονομία τέθηκαν υπό έλεγχο. Από την τελευταία, η βιομηχανία αντί να γίνει ο μοχλός ανάπτυξης όπως περιγράφει ο εκτελεσθείς με τον Νίκο Μπελογιάννη, Δημήτρης Μπάτσης στο βιβλίο του «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα», αργά αλλά σταθερά υπολειπόταν ρυθμών και αγορών για να φθάσει σήμερα στην πλήρη αποβιομηχάνιση. Η αγροτιά άφησε τα χωράφια, για να στοιβαχτεί στα αστικά κέντρα. Πήρε μια αναστολή για να ζήσει ψεύτικα με τα χρήματα των επιδοτήσεων, για να έχουμε σήμερα τη μαζική αγορά των κάμπων από ευρωπαϊκά κεφάλαια που μαζί με την υποθηκευμένη γη στις τράπεζες χάνει τη γη της. Η Ελλάδα εξαγοράζεται και μετατρέπεται σε χώρα υπηρεσιών, τα «γκαρσόνια της Ευρώπης», όπως είπε ο Μέγας Μάνος Χατζηδάκης. Κι εμείς; Εμείς δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα.
ΥΓ επί του πιεστηρίου: Για να αποκτήσουν τα ακίνητα τις τιμές του 2005 χρειάζεται ανάπτυξη 583% !!! Καλά κρασιά....
Πάμε τώρα στον άλλο παράγοντα που διαμορφώνει μια συστηματική εξασθένιση και βαθμιαία εξάλειψη πληθυσμού, την υγεία. Ο Λοβέρδος ως υπουργός υγείας επίσημα από του βήματος της βουλής υπερασπίζοντας τις μνημονιακές πολιτικές και το γκρέμισμα του ασφαλιστικού, παραδέχτηκε ότι ζούμε πολύ κι ότι αυτό είναι πρόβλημα. Το παραδέχτηκε κι ο Μητσοτάκης, αλλά εξαίρεσε τον εαυτό του. Επίσημα την πενταετία 2008-2013 έχει μειωθεί το προσδόκιμο επιβίωσης του πληθυσμού κατά 4 χρόνια. Ένα εκατομμύριο άτομα είναι χωρίς ασφαλιστική υγειονομική κάλυψη (έλληνες, όχι αλλοδαποί μετανάστες). Το 2012 ήταν η χρονιά ρεκόρ σε θανάτους όλων των χρόνων της μεταπολίτευσης (κυρίως στις ηλικίες 75-85 χρονών). Τραγικό ρεκόρ χωρίς πόλεμο, χωρίς φυσικές καταστροφές και χωρίς επιδημίες. Ο υπουργός υγείας πανηγυρίζει επειδή έκλεισε σε μια νύχτα τον ΕΟΠΥΥ ζηλεύοντας τη δόξα του υπουργού τύπου που έκλεισε ανάλογα την ΕΡΤ τον Ιούνιο. Ένα σύνολο από 8.700 ιατρούς, νοσηλευτές, υγειονομικούς βρέθηκαν εκτός εργασίας, αλλά και 2.100.000 ασφαλισμένοι βρέθηκαν χωρίς κάλυψη έστω και για 1 μήνα. Οι ανάγκες αυτές δεν καλύπτονται από τα νοσοκομεία, ίσα-ίσα θα επιβαρυνθεί η ήδη προβληματική λειτουργία τους με κίνδυνους στο γενικό πληθυσμό, που ζητεί υπηρεσίες υγείας αυτό το διάστημα. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές από αυτή τη μεταρρύθμιση (απορύθμιση επί της ουσίας), όπως εκτιμούν κορυφαίοι επιστήμονες κι αναλυτές, θα είναι της τάξης του 2-5%, εάν δεν υπάρξουν έκτακτες καταστάσεις, όπως καιρικά φαινόμενα, φυσικές καταστροφές ή επιδημίες. Η ταχύτητα εξάπλωσης της γρίπης και η αδυναμία ελέγχου της είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ως άνω δυσλειτουργίας. Εδώ θα πρέπει να σημειώσω για τους αγνοούντες ότι μεταρρύθμιση στην υγεία έγινε στην Ελλάδα, και πολύ πιο σημαντική, το 1983, όταν δημιουργήθηκε το ΕΣΥ. Έγινε όμως σε βάθος διετίας κι όχι μόνο ζωή δε χάθηκε, αλλά δεν άνοιξε ούτε μύτη. Αυτά τα καραγκιοζιλίκια του υπουργού της υγείας δε γίνονται ούτε στη Δύση ούτε στην Ουγκάντα. Κλείνεις ιατρεία που θα τα ξανανοίξεις σε ένα μήνα, αν είναι ένας ο μήνας, και οι ζωές, η υγεία των πολιτών που πάνε; Αυτό από μόνο του συνιστά εγκληματική πράξη και αντιστρατεύεται το αρ.21 παρ.3 του Συντάγματος. Μπορεί να αναφέρει ο λαλίστατος υπουργός άλλη χώρα ή άλλο κράτος που έγινε μεταρρύθμιση στην υγεία σε αυτόν το χρόνο και με αυτόν τον τρόπο;Το περιοδικό The Lancet είναι ένα διεθνούς κύρους επιστημονικό περιοδικό που δεν έχει σχέση με τα δικά μας. Δεν κάνει πολιτική, είναι αυστηρά επιστημονικό και για να ασχοληθεί με την υγεία του ελληνικού πληθυσμού λόγω της οικονομικής κρίσης, πάει να πει ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι γνωρίζουμε. Σου παραθέτω 2 άρθρα (Greece's health crisis: from austerity to denialism, Mortality and the economic crisis in Greece), που μπορείς να τα διαβάσεις στην pdf μορφή τους. Αν η ηθελημένη και συστηματική κατάρρευση του υγειονομικού συστήματος, που οδηγεί στη βαθμιαία μείωση του πληθυσμού, δε συνιστά παράγοντα γενοκτονίας, τότε τι συνιστά; Αν δεν έχεις να φας, περίθαλψη να γιατρευτείς, εργασία και σπίτι για να μείνεις, λιμοκτονείς, πεθαίνεις κι εξαφανίζεσαι, είτε είσαι άτομο είτε κοινωνική ομάδα είτε λαός. Οι πολιτικές που στο επιβάλλουν σε οδηγούν συστηματικά στην εξάλειψή σου από προσώπου γης.
Κλείνοντας, να πούμε και δυο λόγια για την οικονομία και την ανάπτυξη, τους λόγους δηλαδή που επικαλούνται, για να εφαρμόσουν αυτές τις δολοφονικές πολιτικές που σκοπό έχουν να μας αφανίσουν, ως άτομα, κοινωνία και έθνος. Αλήθεια, ποιος μπορεί ακόμα να πιστεύει ότι με τη ζήτηση στα τάρταρα, τον παραγωγικό μηχανισμό διαλυμένο επίτηδες, την αποβιομηχάνιση στο ζενίθ και τις επενδύσεις στο ναδίρ μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη; Ποιες επενδύσεις όμως, από τις χρεωκοπημένες τράπεζες ή τους ξένους επενδυτές, που 40 χρόνια τις περιμένουν και ποτέ δεν έρχονται ή μήπως από το δημόσιο που το έχουν στραγγίσει τα πιράνχας των εθνικών προμηθευτών, των μιζαδόρων πολιτικών, και των ξένων dealers, εταίρων και ‘φίλων’; Μάταιος πόθος. Ακόμα κι από τα σχολικά εγχειρίδια οικονομίας βγαίνει ότι ανάπτυξη χωρίς την ενδυνάμωση και κυριαρχική συμμετοχή του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας δεν υπάρχει. Αλλιώς είναι φάλτσοι αριθμοί, όπως αυτοί της ισχυρής Ελλάδας του Σημίτη, που οι δείκτες ανάπτυξης στηρίζονταν στις κατασκευές της Ολυμπιάδας και το χρηματιστήριο, κι ακόμα χειρότερα τη δεκαετία του ’50, που η Ελλάδα παρουσιάζει ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 5%, τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα στέλνει 2.500.000 ανθρώπους χωρίς δουλειά για εργάτες στην Γερμανία. Σχιζοφρένεια δηλαδή. Στο ίδιο διάστημα βέβαια οι ημέτεροι εργολάβοι και λοιποί εθνικοί επιχειρηματίες ξεκοκάλισαν μέχρι μία τα πακέτα του σχεδίου Μάρσαλ ξηλώνοντας τραμ και διαλύοντας την Αθήνα και τα μεγάλα αστικά κέντρα με την εφεύρεση της αντιπαροχής. Αυτά κι άλλα τόσα έγιναν μετά, αλλά και πριν, στην απελευθέρωση, όταν την άμεση κατοχή των Γερμανών διαδέχτηκε η έμμεση των Αγγλοαμερικάνων. Η εθνική κυριαρχία, η εθνική ανεξαρτησία και η εθνική οικονομία τέθηκαν υπό έλεγχο. Από την τελευταία, η βιομηχανία αντί να γίνει ο μοχλός ανάπτυξης όπως περιγράφει ο εκτελεσθείς με τον Νίκο Μπελογιάννη, Δημήτρης Μπάτσης στο βιβλίο του «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα», αργά αλλά σταθερά υπολειπόταν ρυθμών και αγορών για να φθάσει σήμερα στην πλήρη αποβιομηχάνιση. Η αγροτιά άφησε τα χωράφια, για να στοιβαχτεί στα αστικά κέντρα. Πήρε μια αναστολή για να ζήσει ψεύτικα με τα χρήματα των επιδοτήσεων, για να έχουμε σήμερα τη μαζική αγορά των κάμπων από ευρωπαϊκά κεφάλαια που μαζί με την υποθηκευμένη γη στις τράπεζες χάνει τη γη της. Η Ελλάδα εξαγοράζεται και μετατρέπεται σε χώρα υπηρεσιών, τα «γκαρσόνια της Ευρώπης», όπως είπε ο Μέγας Μάνος Χατζηδάκης. Κι εμείς; Εμείς δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα.
ΥΓ επί του πιεστηρίου: Για να αποκτήσουν τα ακίνητα τις τιμές του 2005 χρειάζεται ανάπτυξη 583% !!! Καλά κρασιά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου