Θεολόγος Αλεξανδράτος
Ο Βλάντιμιρ Πούτιν (έχει δείξει ότι) δεν κάνει καμία κίνηση τυχαία. Ο Ρώσος πρόεδρος βαδίζει βάσει σχεδίου για να φτάσει στον στόχο του, που δεν είναι άλλος από τη «μεγάλη Ρωσία».
Σαν σύγχρονος «Τσάρος» διοικεί την υπερδύναμη με σιδηρά πυγμή και έχει δείξει ότι δεν σταματά μπροστά σε τίποτα. Ό, τι μπαίνει στο διάβα του, από (πρώην) φίλους μέχρι τρομοκράτες και ανυπάκουους γείτονες, πληρώνει το τίμημα της φιλοδοξίας του.
Σαν σύγχρονος «Τσάρος» διοικεί την υπερδύναμη με σιδηρά πυγμή και έχει δείξει ότι δεν σταματά μπροστά σε τίποτα. Ό, τι μπαίνει στο διάβα του, από (πρώην) φίλους μέχρι τρομοκράτες και ανυπάκουους γείτονες, πληρώνει το τίμημα της φιλοδοξίας του.
Η δημιουργία ενός πόλου ως αντίβαρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι φυσικά τωρινή ιδέα. Υπήρχε στο μυαλό του από παλιά και την υλοποιεί αργά αλλά σταθερά. Ο (για τους φίλους) Βλόντια, φτιάχνει μια δύναμη στα πρότυπα της Σοβιετικής Ένωσης σε μέγεθος και δύναμη αλλά με κινητήρια δύναμη τον καπιταλισμό.
Οι συμφωνίες με χώρες πλούσιες πλουτοπαραγωγικά όπως το Καζακστάν και το Αζερμπαϊτζάν είναι απαραίτητες- τόσο για εισροή πόρων όσο και για έλεγχο μεγάλου μέρους της παγκόσμιας διακίνησης πετρελαίου και αερίου. Το ήξερε καλά και το εφάρμοσε άψογα.
Αντίθετα, θεώρησε ότι οι χώρες της Βαλτικής –με τις πιο εύθραυστες οικονομίες- δεν είχαν να του προσφέρουν τόσα πολλά. Οι κινήσεις στην Οσετία και την Αμπχαζία ήταν μέσα στο πρόγραμμα ελέγχου στρατηγικών σημείων της ευρύτερης περιοχής και περιορισμού των θυλάκων αντίστασης.
Η Κριμαία (μοιάζει να) είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ. Βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο, αποτελεί πηγή εσόδων και «τιμωρία» προς την ανυπάκουη (πλέον) Ουκρανία. Από τη στιγμή που ο «εκλεκτός» του δεν βρίσκεται πλέον στο τιμόνι της «αδελφής» χώρας, ο Πούτιν (έκρινε πως) όφειλε να δείξει ποιος κάνει κουμάντο στην περιοχή.
Οι εξελίξεις στο Κίεβο δεν τον κατέλαβαν εξ απήνης και αυτό καταδεικνύει ότι ο στόχος για την προσάρτηση της περιοχής δεν ήταν κάτι τωρινό, ούτε αναπάντεχο. Ο Πούτιν έψαχνε την αφορμή και ο ξεσηκωμός που υποκίνησαν οι εθνικιστές Ουκρανοί με τις ευλογίες της ΕΕ και των ΗΠΑ ήταν το δώρο που περίμενε.
Με το πρόσχημα της προστασίας των ρωσόφωνων κατοίκων της περιοχής και της πολιτιστικής κληρονομιάς που απειλείται, έστειλε ένα κομμάτι της πανίσχυρης στρατιωτικής του μηχανής να κάνει τον «μπαμπούλα» και απλά άφησε τις εξελίξεις να κυλήσουν.
Μεγάλο ποσοστό άλλωστε των κατοίκων της περιοχής καλοβλέπουν μια προσάρτηση στην «μεγάλη αδελφή» η οποία παρέχει μεγαλύτερη σιγουριά σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.
Η ιδέα της «μεγάλης Ρωσίας» άλλωστε υπάρχει στο μυαλό και των παλαιότερων γενεών που έζησαν τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης αλλά και σε αρκετούς νεότερους. Αντίθετα δεν είναι τόσο ελκυστική (έως καθόλου) η σκέψη της φιλίας με τον επί δεκαετίες μεγάλο εχθρό (ΗΠΑ) και τους παραδοσιακούς συμμάχους του (ευρωπαϊκή δύση).
Αυτό που η Μέρκελ, ο Ομπάμα, ο Κάμερον και οι λοιποί δεν θα καταλάβουν ποτέ είναι η κουλτούρα των ανατολικών λαών της Ευρώπης. Αντίθετα, ο Πούτιν έχει μεγαλώσει με τις αξίες αυτές και ξέρει να τις καλλιεργεί και να τις εκμεταλλεύεται.
το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου