by Daniel Pearson, Φωτογραφίες: Chris Bethell
Πριν από μερικούς μήνες, το Νησί Κέλαμ στο Σέφιλντ γιόρταζε το καλύτερο καλοκαίρι του από τις μέρες άνθισης της βιομηχανικής εποχής, το 1800. Τότε, αυτή η περιοχή παρήγαγε το ατσάλι που είναι κατασκευασμένη η Γέφυρα του Μπρούκλιν στη Νέα Υόρκη. Ίσως για να ανταποδώσει τη χάρη, το περιοδικό New York Times Magazine αναφέρθηκε με ενθουσιασμό στο Νησί Κέλαμ, τοποθετώντας το στο Νο22 μεταξύ των 50 Κορυφαίων Τόπων που Πρέπει να Επισκεφθεί Κανείς το 2014. «Περάστε ένα βράδυ στο Fat Cat, την ταβέρνα Kelham Island Tavern και άλλες βραβευμένες παμπ του Σέφιλντ, που προσφάτως πήρε τον τίτλο ως η καλύτερη πόλη για μπύρα της Βρετανίας» γράφει το άρθρο.
Όμως αυτό που αμέλησαν να αναφέρουν οι New York Times και αυτό που αποφεύγουν να πουν πολλές εταιρίες που διαφημίζουν νεόδμητες, πολυτελείς και ακριβές κατοικίες υπό ενοικίαση, είναι ότι η αναπλασμένη περιοχή φιλοξενεί μια λιγότερο ευημερούσα πτυχή του Σέφιλντ: την πορνεία. Όταν οι Arctic Monkeys τραγούδησαν ...they say it changes when the sun goes down, around here» μιλούσαν για το Νησί Κέλαμ. Και με αυτό το τμήμα της πόλης «που ανεβαίνει», υπάρχει μια περίεργη ένταση μεταξύ των γιάπηδων και των ιεροδούλων, οι οποίοι ήταν εδώ πολύ πριν.
Πήγα για περπάτημα στην περιοχή μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα. Οι παμπ ήταν γεμάτες με κόσμο, η μπύρα ήταν αξιοπρεπής και η αρχιτεκτονική έχει αντέξει τη δοκιμασία του χρόνου. Υπάρχουν γνωστές αλυσίδες καφέ, εστιατόρια βραβευμένα με αστέρι Michelin και μικρές αγορές για ρούχα τα Σαββατοκύριακα. Αυτό το υψηλό επίπεδο εξευγενισμού της γειτονιάς θα ενοχλούσε, ωστόσο υπάρχει μια αίσθηση ανακούφισης ότι η όμορφη περιοχή με τα κόκκινα τούβλα, που κάποτε ανθούσε και στη συνέχεια έγινε αξιοθρήνητη έχει σταθεί ξανά στα πόδια της έστω κι αν τα πόδια αυτά τρέμουν μετά από πάρα πολλά ποτήρια μπύρας. Δυστυχώς, δεν αισθάνονται όλοι το όφελος.
Μίλησα στην 25χρονη Cassie στον ήσυχο, έρημο δρόμο Doncaster Street. Ήμασταν δύο λεπτά από την παμπ Fat Cat και το Little Kelham ένα νέο στεγαστικό πρότζεκτ που θα δώσει 153 φιλικά προς το περιβάλλον σπίτια για οικογένειες της μεσαίας τάξης, σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της πόλης. Η Cassie στέκεται σε αυτόν και τους γύρω δρόμους, σχεδόν κάθε βράδυ της εβδομάδας. «Αυτοί [οι νέοι κάτοικοι της περιοχής] δεν έχουν ιδέα» μου είπε. «Δεν έχουν ιδέα για το τι πρέπει να ανεχθούμε. Μερικοί από αυτούς είναι χειρότεροι από τους πελάτες. Μου έριξαν πάνω μου ζεστό καφέ ένα πρωί. Κάθε πέντε λεπτά, μας φωνάζουν αρρωστημένα πράγματα από τα διερχόμενα αυτοκίνητα».
Αυτή η κακομεταχείριση είναι η κορυφή ενός ζοφερού παγόβουνου για τις ευάλωτες ιερόδουλες με την ελάχιστη προστασία. Το 1994, η 19χρονη Dawn Shields εξαφανίστηκε από την ίδια περιοχή όπου δουλεύει η Cassie. Το σώμα της βρέθηκε ξεγυμνωμένο και στραγγαλισμένο σε ένα ρηχό τάφο στο Mam Tor στην περιφέρεια Peak District. Επτά χρόνια αργότερα, το 2001, η 25χρονη Michaela Hague μαχαιρώθηκε 19 φορές στο λαιμό, σε χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων μόλις μισό μίλι μακριά από την περιοχή του Νησιού Κέλαμ. Και για τους δύο φόνους δεν έχουν βρεθεί οι ένοχοι ακόμα.
Η Cassie και εγώ συμφωνήσαμε να συναντηθούμε για καφέ στην πόλη την επόμενη μέρα. Στο μεταξύ με πρόσθεσε στους «φίλους» της στο Facebook. Φωτογραφίες από νυχτερινές βόλτες με φίλους, «selfies στον καθρέπτη», ενημερώσεις του status της για το τα hangovers της και τα παράπονά της για τις δημόσιες συγκοινωνίες άρχισαν να εισέρχονται στον τοίχο μου - η Cassie είναι ακριβώς όπως οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο στην ηλικία της, αλλά είχε δύσκολή ζωή. Όταν καθίσαμε στο καφέ, ανοίχτηκε. «Στην αρχή το έκανα για τον πρώην μου» είπε. «Ήμουν μόνο 17 ετών, ήταν 25. Ήταν εθισμένος [ηρωίνη, μου είπε αργότερα η Cassie] και χρειαζόταν χρήματα. Ήμουν νέα και δεν ήθελα να τον χάσω, οπότε βγήκα στο δρόμο».
«Την πρώτη νύχτα ήταν φρικτά. Δεν ήξερα τι να κάνω. Όταν περνούσαν τα αυτοκίνητα κρυβόμουν πίσω από τοίχους. Έτσι πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας. Τόλμησα να κοιτάξω μόνο έναν άνδρα. Οδήγησε πολύ μακριά από εκεί που με ψάρεψε. Κάναμε σεξ και εκσπερμάτισε στο πίσω μέρος του τζιν μου. Του είπα 50 λίρες για όλα αλλά δεν πλήρωνε τόσα πολλά. Μου έδωσε 25 λίρες και με ανάγκασε να βγω από το αυτοκίνητο, σε απόσταση χιλιόμετρα μακριά. Έπρεπε να πληρώσω 10 λίρες ταξί για να επιστρέψω στον πρώην μου».
«Μπορώ ακόμα να τον μυρίσω. Πήγα σπίτι, κάθισα στον καναπέ και απλά έμεινα εκεί. Θα πρέπει να έμεινα όλη τη νύχτα. Δεν ήταν κανένας στο σπίτι, ο πρώην μου έλειπε και δεν επέστρεψε για τρεις μέρες. Μου έλεγε να βγω στο δρόμο μήνες αλλά δεν ήξερε ότι το είχα κάνει. Όταν επέστρεψε σπίτι από που δεν ξέρω, του έδωσα 10 λίρες από τα χρήματα που έβγαλα. Δεν ρώτησε που τα βρήκα και αυτό με ενόχλησε. Δεν ενδιαφερόταν. Έκλαιγα όλη την ώρα».
Μετά από εκείνο το βράδυ η Cassie ορκίστηκε να μην ξαναβγεί ποτέ στο δρόμο. Και οι δυο γονείς της την είχαν εγκαταλείψει όταν ήταν παιδί. Εκείνη την περίοδο, είχε να δει την μητέρα της τέσσερα χρόνια και τον πατέρα της από τότε που ήταν 9 ετών. Και αφού δεν είχε στενούς συγγενείς να απευθυνθεί, μετακόμισε στον θείο της. Επέστρεψε στο κολλέγιο και για δυο χρόνια σπούδασε κοινωνική μέριμνα. Όταν συνειδητοποίησε ότι παρά τις σπουδές της, οι επιλογές καριέρας εντός του χώρου της υγειονομικής περίθαλψης ήταν άθλιες, εργάστηκε σε πολλά εργοστάσια πακετάροντας τρόφιμα και καλλυντικά.
Πριν από δυο χρόνια τα πράγματα χειροτέρεψαν. «Ήμουν απελπισμένη. Είχα σύμβαση προσωρινής απασχόλησης σε ένα εργοστάσιο αλλά όταν έληξε δεν με ήθελαν. Έτσι μπήκα στο ταμείο ανεργίας. Ξέρω ότι είναι κακό και αισθάνθηκα άσχημα. Έπειτα άρχισα να κάνω παρέα με ανθρώπους στην πόλη, να πίνω και να καπνίζω» είπε η Cassie. «Και μια μέρα συνάντησα την Diane. Εργαζόταν ως ιερόδουλη στο Shalesmoor [νότια του Νησιού Κέλαμ] για την πάρτη της, οπότε έπαιρνε όλα τα χρήματα. Με έπεισε να βγω μαζί της».
«Μετά από μερικές εβδομάδες, το πράγμα πήγαινε ΟΚ. Δεν είχα κακούς πελάτες και δεν έκανε κρύο το βράδυ. Αλλά μέχρι το χειμώνα είχα γίνει φίλη με μερικά από τα κορίτσια και άρχισα να κάνω χρήση ηρωίνης μαζί τους. Από τότε δουλεύω τα περισσότερα βράδια της εβδομάδας. Έβγαζα χρήματα αλλά ξόδευα τα περισσότερα στην πρέζα».
Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο στην εφημερίδα Sheffield Star , ο αριθμός των ανδρών που τους έγινε σύσταση ή οδηγήθηκαν στο δικαστήριο για αναζήτηση ιερόδουλων βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ. Εβδομήντα πέντε άνδρες, συμπεριλαμβανομένου ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή και ενός ειδικού αστυφύλακα, έχουν συλληφθεί τους τελευταίους 15 μήνες ενώ προσπαθούσαν να ψαρέψουν κορίτσια για σεξ στο κέντρο της πόλης.
Λέγεται ότι υπάρχουν τουλάχιστον 240 ιερόδουλες που εργάζονται τακτικά στους δρόμους του Σέφιλντ, κυρίως στο Νησί Κέλαμ και τις γύρω περιοχές.
Μεταξύ αυτών είναι και η Cat, 26 ετών. Καθώς πέφτει η βροχή, εκείνη και άλλες δυο γυναίκες παραμένουν στην οδό Scotland Street. «Προφανώς και θα προτιμούσα να μην είμαι εδώ» είπε. «Ωστόσο δεν μπορώ να κάνω πολλά, τι άλλο θα μπορούσα να κάνω;».
Καθώς μιλούσαμε, ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας πέρασε χωρίς να σταματήσει. «Αυτοί οι μαλάκες [δείχνει το περιπολικό της αστυνομίας] το ξέρουν επίσης. Μου έχουν κάνει σύσταση αλλά δεν με ενοχλούν πλέον. Ξέρουν ότι εάν με τσιμπήσουν, θα πάω σπίτι χωρίς χρήματα και γνωρίζουν πως αυτό είναι κακό για μένα» είπε. Την ρώτησα, τι εννοούσε με αυτό και απάντησε: «Λοιπόν, όλοι γνωρίζουν, ότι όταν οι άνθρωποι δεν πληρώνονται, θυμώνουν».
Μια άλλη από τις γυναίκες, με μακριά κόκκινα μαλλιά που κάπνιζε τσιγάρο, άκουσε τη συζήτησή μας. «Εμένα δεν με ενοχλεί, όταν με τσιμπάνε» πρόσθεσε. «Κάπου ζεστά να κοιμηθείς... και μετά όταν σε αφήσουν επιστρέφεις εδώ έξω».
Αν και έχουν να αντιμετωπίσουν πολλά δεινά, οι ιερόδουλες δεν χαίρουν κατανόησης από τους κατοίκους. Η Rose, 42 ετών, η οποία εργάζεται ως ιερόδουλη σχεδόν όλη τη ζωή της, σε διαφορετικές πόλεις στη Βρετανία, μου είπε «τα βλέπουμε όλα. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ένας τύπος δεν με άφηνε καν να μπω στο μαγαζί του για ένα ποτό. Χώθηκα μέσα όταν δεν κοιτούσε, αλλά όταν πήγα να πληρώσω πέταξε τα χρήματά μου στο πάτωμα». Της είπα ότι η περιοχή φαίνεται να ανεβαίνει και πως τα αμέσως επόμενα χρόνια αναμένονται και πολλοί νέοι κάτοικοι. «Γαμημένα ευφυές. Το μόνο που μας έλειπε» απάντησε.
Το συναίσθημα είναι αμοιβαίο. Ένας κάτοικος που ζει σε νοικιασμένο κατάλυμα σε συγκρότημα διαμερισμάτων λίγο έξω από το Shalesmoor μου είπε: «Μακάρι να πήγαιναν κάπου αλλού, δεν τους θέλουμε εδώ. Είναι κάθε βράδυ έξω από το παράθυρό μου, βήχουν, καπνίζουν, μιλάνε».
Πριν η Cassie να τελειώσει τον καφέ της και να πάει στο σπίτι της για να ετοιμαστεί για την δουλειά, αργότερα το βράδυ, μου έδειξε μια μελανιά στο πόδι της. Το έντονο μαύρο σημάδι ξεκινούσε από τον αστράγαλο και έφθανε το γόνατο. «Ένας πελάτης με κλώτσησε και με έσπρωξε όταν βγήκα από το αυτοκίνητο. Πριν από αυτό ήταν καλός, μου έδωσε και παραπάνω χρήματα, αλλά μόλις άνοιξα την πόρτα τρελάθηκε. Τώρα έχω αυτό σε όλο το πόδι μου».
Για τις ιερόδουλες στους δρόμους του Σέφιλντ, οι συμπεριφορές του κόσμου είναι τουλάχιστον επικίνδυνες, σε μια σειρά κινδύνων που αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση. Παρόλα αυτά, οι ιερόδουλες βρίσκονταν στην περιοχή πολύ πριν να γίνει φωλιά για το είδος της ψυχαγωγίας που επαινείται από τα lifestyle περιοδικά. Οι ευάλωτες εργαζόμενες αξίζουν το σεβασμό των νέων πελατών και κατοίκων οι οποίοι απολαμβάνουν την άνθιση της περιοχής, που τις αφήνει στο περιθώριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου