Το βιβλίο “Οι Φωνές του Ποταμού Παμάνο” πραγματεύεται την Ηθική. Την Ηθική στον Έρωτα, στην Πολιτική, στην Κοινωνία, στην Πραγματικότητα.
Γράφει η Άννα Ιακωβίδου
Αν έπρεπε να δοθεί ένας πλαγιότιτλος σ’αυτό το βιβλίο θα ήταν ο στίχος του Άλκη Αλκαίου πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή . Το 1936 σ’ένα μικρό χωριό στην Φρανκοκρατούμενη Καταλονία ένας δάσκαλος, έρμαιο των πολιτικών αναταραχών, ντυμένος τη στολή του φαλαγγίτη, αποφασίζει να ακολουθήσει τους προσωπικούς του ηθικούς κανόνες και εφορμούμενος από την ανάγκη του για εκδίκηση, συνεργάζεται με τους αντάρτες αποζητώντας την απονομή της διακιοσύνης. Το 2002 μία δασκάλα, έρμαιο των προσωπικών της αναταραχών, χρίζει τον εαυτό της υπεύθυνο για να αποκαταστήσει την αλήθεια και το όνομα του άγνωστου σ’αυτήν συναδέλφου της.
Ένα ντόμινο γεγονότων, εξελίξεων και παρεξηγήσεων. Ένας δειλός πρωταγωνιστής που ήταν ήρωας, μία πλούσια γυναίκα με φτωχά συναισθήματα, ένας δήμιος δήμαρχος, ένα ολόκληρο χωριό και μία ολόκληρη χώρα καλούνται να αποκαλύψουν μυστικά και συνωμοσίες για να λάμψει η αλήθεια. Μα ποιος ευθύνεται στ’αλήθεια για όλα αυτά; Ο εμφύλιος; Οι δημοκράτες; Ο Φράνκο; Ο Θεός; Ή μήπως ο ποταμός Παμάνο που προσπαθεί να προειδοποιήσει με το κελάρυσμά του τον επόμενο νεκρό;
Η λογοτεχνία καλωσορίζει τον κυβισμό
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι νεαροί τότε Πάμπλο Πικάσο και Ζωρζ Μπρακ, ή Ζωρζ Μπρακ και Πάμπλο Πικάσο, αναλύοντας τα αντικείμενα, απελευθερώνοντάς τα από τη φόρμα κι ανασυνθέτοντάς τα προοδευτικά στο μικρό και δισδιάστατο χώρο του καμβά, γέννησαν τον κυβισμό. Με καθυστέρηση ενός αιώνα η λογοτεχνία είναι πλέον έτοιμη να καλωσορίσει ατιβιστικά το καλλιτεχνικό κίνημα του κυβισμού.
Ο Ζάουμε Καμπρέ συμπατριώτης του Πικάσο, χωρίς κανένα δισταγμό καταρρίπτει αρχικά τα σημεία στίξης, τα κόματα αποβάλλουν τον αφηγηματικό τους ρόλο, χωρίζουν απλώς προτάσεις χωρίς απαραιτήτως να ανήκουν στον ίδιο ομιλητή. Ο λόγος του Καμπρέ είναι ένας, δεν κάνει κανένα διαχωρισμό ανάμεσα σε πλάγιο κι ευθύ λόγο. Οι διάλογοι των ομιλητών υιοθετούν τη μορφή μονολόγου χωρίς να είναι υποχρεωτικό να ανήκουν στον ίδιο χωροχρόνο. Η γραμμικότητα της αφήγησης καταλύεται καθώς το παρελθόν ενσωματώνεται στο παρόν και στο μέλλον δημιουργώντας έτσι ένα καινούριο τρισδιάστατο τόπο ακυρώνοντας το μονοδιάστατο του κειμένου, ακριβώς όπως έκαναν οι κυβιστές με το καμβά τους.
Συγγραφέας : Ζάουμε Καμπρέ (JaumeCabre)
Τίτλος : Oι Φωνές του Ποταμού Παμάνο
Εκδόσεις : Πάπυρος - Σελίδες : 656 - Έτος : 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου