Βλέποντας τις νέες διαμαρτυρίες των κίτρινων γιλέκων κατά των οικονομικών διατάξεων του νέου γαλλικού προϋπολογισμού του Μακρόν, που θίγουν ταξικά τους πληθυσμούς των περιφερειών των πόλεων και της υπαίθρου, τον βομβαρδισμό των ΜΜΕ περί μόλις 1500 ατόμων(!), που πέρασαν δια πυρός την αψίδα του θριάμβου κ.λπ. κ.λπ., δεν μπορώ να μην συλλογιστώ την a la cart αλληλεγγύη των ΜΜΕ της ΕΕ, στο μοναδικό τους δόγμα: στην περίπτωση της Συρίας και της Ουκρανίας (διάβαζε δικοί μας άνθρωποι) πρόκειται για “ηρωικούς επαναστάτες” ενάντια στο καθεστώς, στην περίπτωση της Γαλλίας, είναι απλά η ώρα της βίας, de facto στην γραμμή του Μανωλάκη που δηλώνει πως δεν πιστεύει ότι πρόκειται για λαϊκή διαμαρτυρία, θέλουν μόνο να δημιουργήσουν χάος...
Και χάρη της ημέρας, 2 Δεκέμβρη, το μυαλό μου πηγαίνει σε μιαν άλλη άκρως ταξική διαμαρτυρία που διαδραματίστηκε... ακριβώς 50 χρόνια πριν από σήμερα και βάφτηκε με το αίμα των διαμαρτυρόμενων εργατών γης, στην Άβολα της επαρχίας της Συρακούσας.
Ιστορικά, για να καταλάβουμε και το πολιτικό πλαίσιο της εποχής, βρισκόμαστε στις μέρες της 5ης νομοθετικής περιόδου μετά την απελευθέρωση (εκλογές είχαν γίνει τον Μάη) και στην εξουσία έχουμε την 2η κυβέρνηση του Τζοβάννι Λεόνε που στηρίζεται από τα κόμματα της Χριστιανοδημοκρατίας (Democrazia Cristiana, DC), των ενωμένων Σοσιαλιστών (Partito Socialista Unificato-PSU), των Φιλελεύθερων (Partito Liberale Italiano - PLI),των Ρεπουμπλικάνων (Partito Repubblicano Italiano - PRI) και εκείνου της γερμανόφωνης μειονότητας του προσαρτημένου Νότιου Τιρόλου (SudTiroler Volkspartei). Στην αντιπολίτευση έχουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα (Partito Comunista Italiano = PCI) μαζί με το Σοσιαλιστικό για την Προλεταριακή Ενότητα Partito Socialista Italiano per l’Unità Proletaria - PSIUP). Από δεξιά το Κοινωνικό Κίνημα μουσσολινικής προέλευσης (Movimento Sociale Italiano - MSI) και τους φιλοβασιλικούς (Partito Democratico Italiano di Unità Monarchica - PDIUM).
H Αβολα ή Άβολλα όπως αναφέρεται στον Πελοποννησιακό πόλεμο από πολλούς ερευνητές, ταυτίζεται με την αρχαιότερη στην Σικελία ελληνική αποικία τα Μέγαρα Υβλαία, ένα επαρχιακό παραθαλάσσιο αγροτικό χωριό με τα γλυκύτατα αμύγδαλα, είχε κάτι λιγότερο από 30.000 κατοίκους κυρίως εργάτες γης των αγροτικών προϊόντων της περιοχής.
Στην τότε Ιταλική Δημοκρατία υπήρχε διαδεδομένο το caporalato (με στόχο την εύρεση φθηνών εργατικών χεριών για ιδιοκτήτες γης και γεωργικές εταιρείες), πρόκειται για έναν παράνομο διαμεσολαβητή εργασίας και διαχειριστή θέσεων εργασίας σύμφωνα με τις απαιτήσεις του γεωργού επιχειρηματία. Ο “λοχίας” δεσμεύει τους εργάτες για λογαριασμό του ιδιοκτήτη και καθορίζει την αμοιβή τους από την οποία διατηρεί για τον εαυτό του ένα μέρος που του καταβάλλεται τόσο από τον ιδιοκτήτη όσο και από τους προσληφθέντες εργάτες. Αλλά και οι μισθοί και τα μεροκάματα διαμορφώνονταν βάσει των ειδικών οικονομικών ζωνών, gabbie salariali (άλλο “επίτευγμα οικονομικής ευμάρειας” που ξαναγυρνάει διακαώς στις μέρες μας).
Στην Άβολα λοιπόν, ο πληθυσμός κατά 90% αποτελούνταν από τέτοιους εργάτες αγροτικής εργασίας, braccianti, που ήδη από τις 25 του Νοέμβρη πάνω από 32000 εργάτες γης της περιοχής απεργούσαν, με αίτημα την παύση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, την εξάλειψη των παράνομων προσλήψεων και την ανανέωση του συμβολαίου για πολλούς από αυτούς.
Ζητούσαν δηλαδή καλύτερες συνθήκες και την πληρωμή τους όσο και οι υπόλοιποι εργάτες γης της ίδιας επαρχίας της Συρακούσας που πληρώνονταν μόλις 300 λιρέτες παραπάνω...
Στις 2 Δεκέμβρη 1968 οι εργάτες απέκλεισαν τον δρόμο που οδηγούσε στο χωριό τους τον κρατικό δρόμο SS115, στο ύψος του 20ου χλμ, στη διασταύρωση που οδηγούσε στην παραλία του χωριού, ενώ οι δυνάμεις καταστολής που έστειλε ο νομάρχης, βρήκαν απέναντι τον πληθυσμό και τον δήμαρχο που στοιχήθηκε με τους εργάτες συντοπίτες του.
Ήταν όμως τέτοια η εμμονή να πνίξουν την όποια αντίδραση, που γεύτηκαν αρχικά τα δακρυγόνα που οι ίδιοι έριξαν στον κόσμο, μια και ο αέρας φυσούσε αντίθετα. Αλλά δεν πτοήθηκαν και στην άρνηση των απεργών να ανοίξουν τον δρόμο άνοιξαν πυρ στον κόσμο στο ψαχνό, αφήνοντας πίσω τους νεκρούς στην άσφαλτο τους Giuseppe Scibilia, 46 ετών από την Άβολα και Angelo Sigona, 29 ετών από το Cassibile. Eπίσης τραυματίστηκαν άλλα 48 άτομα, από τα οποία 5 σοβαρά.
Ο βουλευτής του ΚΚΙ Αντονίνο Πισιτέλλο που βρέθηκε στην περιοχή μετά την καταστολή μάζεψε 3 κιλά κάλυκες από τις σφαίρες που ρίχτηκαν στο πλήθος. Η καταστολή μπορεί να δούλεψε για πάρτη των αφεντικών της στην Άβολα, αλλά τίποτα δεν έμεινε το ίδιο.
Η κυβέρνηση έπεσε στις 13 του ίδιου μήνα, οι διαμαρτυρίες και οι κινητοποιήσεις των φοιτητών και των εργατών ενωμένα γρήγορα μεταφέρθηκαν σε όλη την Ιταλία και ίσως για πρώτη φορά ο βορράς έκανε κάτι για τον νότο εκτός του να τον λεηλατεί.
Στις μέρες μας παρότι εκθειάζονται και καλά οι αγώνες εκείνων των χρόνων ουδόλως λογαριάζουμε τα αποτελέσματα, ενώ οι κυβερνώντες μας επαναλαμβάνουν πονηρά πως τίποτα δεν γυρνάει πίσω, το μόνο που ουσιαστικά κάνουν είναι η ολική επαναφορά εκείνων των συνθηκών για τις λαϊκές μάζες. Έτσι σε όλο τον Mεσογειακό νότο βλέπουμε να εκθειάζονται οι ειδικές οικονομικές ζώνες ως λύση, το καποραλάτο δίνει και παίρνει στις απέραντες Μανωλάδες της ευρωπαϊκής υπαίθρου (κι όχι μόνο της υπαίθρου), χρησιμοποιώντας μεταναστευτικά εργατικά χέρια για ακόμη μεγαλύτερη συμπίεση των μεροκάματων κι ακόμα πιο άθλιες συνθήκες εργασίας για ξένους και ντόπιους.
Καταλήγω στο συμπέρασμα πως μάλλον οι κυβερνώντες έχουν απολέσει την αίσθηση της όσφρησης, μια και η μυρουδιά του μπαρουτιού της περιρρέουσας ατμόσφαιρας δεν φαίνεται να τους επηρεάζει.
Για όποιον θέλει να εντρυφήσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου