Πηγή: Διεθνής Αμνηστία
Το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός. Με αυτό το δεδομένο η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε πρόσφατα μια έκθεση εξετάζοντας τις νομοθεσίες 31 ευρωπαϊκών χωρών ως προς το πώς ορίζουν τον βιασμό. Όπως φαίνεται, μόνο 8 χώρες στην Ευρώπη αναγνωρίζουν νομικά πως το σεξ χωρίς συναίνεση αποτελεί βιασμό, ενώ αντίθετα η πλειοψηφία θέτει ως προϋπόθεση την σωματική βία, την απειλή ή τον εξαναγκασμό.
«Αν και κινήματα όπως το #MeToo έχουν εμπνεύσει πολλές γυναίκες να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους, το θλιβερό γεγονός είναι ότι ο βιασμός στην Ευρώπη καταγράφεται πολύ λιγότερο από τα πραγματικά του μεγέθη. Ο φόβος των γυναικών ότι δεν θα γίνουν πιστευτές επιβεβαιώνεται επανειλημμένα, καθώς βλέπουμε θαρραλέες επιζήσασες που αποζητούν δικαιοσύνη, συχνά να αποτυγχάνουν να τη βρουν, λόγω ξεπερασμένων και επικίνδυνων ορισμών του βιασμού, ενώ δέχονται αποκρουστικές συμπεριφορές από αξιωματούχους της δικαιοσύνης» δήλωσε η Anna Błuś, ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας για τα Δικαιώματα της Γυναίκας στη Δυτική Ευρώπη.
«Οι νόμοι έχουν τη δύναμη να δώσουν τη δυνατότητα δικαιοσύνης και να επηρεάσουν συμπεριφορές. Οι έρευνες δείχνουν επανειλημμένα ότι πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι δεν πρόκειται για βιασμό όταν το θύμα είναι μεθυσμένο, όταν φοράει αποκαλυπτικά ρούχα ή όταν δεν αντιστέκεται. Το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός, τελεία και παύλα. Μέχρις ότου οι κυβερνήσεις εναρμονίσουν τις νομοθεσίες τους με αυτό το απλό γεγονός, οι δράστες του βιασμού θα συνεχίσουν να διαφεύγουν, με τα εγκλήματά τους να παραμένουν ατιμώρητα».
Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA), μία στις 20 γυναίκες στην Ε.Ε. έχει βιαστεί από την ηλικία των 15 ετών – περίπου 9 εκατομμύρια γυναίκες. Παρά τις συγκλονιστικές αυτές στατιστικές, λίγες ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν το έγκλημα αυτό τόσο σοβαρά όσο θα έπρεπε στη νομοθεσία τους.
Από τις 31 ευρωπαϊκές χώρες που καλύπτει η ενημέρωση της Διεθνούς Αμνηστίας, μόνο η Ιρλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, η Κύπρος, η Γερμανία, η Ισλανδία, το Λουξεμβούργο και η Σουηδία ορίζουν τον βιασμό ως σεξ χωρίς συναίνεση. Η Σουηδία άλλαξε τον ορισμό μόλις τους τελευταίους μήνες, έπειτα από πολύχρονη εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας και άλλων οργανώσεων.
Οι άλλες χώρες που αναφέρονται στην έρευνα και την έκθεση της Αμνηστίας είναι: Αυστρία, Βουλγαρία, Κροατία, Τσεχική Δημοκρατία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ισπανία και Ελβετία και η Ελλάδα.
Στη χώρα μας, παρά το γεγονός ότι κύρωσε πρόσφατα την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης που αφορά στην εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, ο ορισμός του άρθρου 336 του ΠΚ παραμένει ο εξής:
«Όποιος με σωματική βία ή με απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου εξαναγκάζει άλλον σε συνουσία ή σε άλλη ασελγή πράξη ή σε ανοχή της τιμωρείται με κάθειρξη.»
«Όποιος με σωματική βία ή με απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου εξαναγκάζει άλλον σε συνουσία ή σε άλλη ασελγή πράξη ή σε ανοχή της τιμωρείται με κάθειρξη.»
Όλες αυτές οι χώρες, συμπεριλαμβαμβανομένης της Ελλάδας, έχουν νομικούς ορισμούς του βιασμού με βάση τη βία, την απειλή βίας, τον εξαναγκασμό ή την αδυναμία του θύματος να αμυνθεί. Ανησυχητικό είναι ότι ορισμένες χώρες κατηγοριοποιούν το σεξ χωρίς συναίνεση ως ξεχωριστό, μικρότερο αδίκημα, στέλνοντας ένα ισχυρό μήνυμα στους ανθρώπους ότι «ο πραγματικός βιασμός» εμφανίζεται μόνο όταν χρησιμοποιείται σωματική βία. Για παράδειγμα, στην Κροατία, η «σεξουαλική επαφή χωρίς συναίνεση» φέρει μέγιστη ποινή πέντε ετών, σε αντίθεση με τον βιασμό που φέρει μέγιστη ποινή δέκα ετών.
Σε ορισμένες χώρες, οι νόμοι περί βιασμού και σεξουαλικής βίας εξακολουθούν να πλαισιώνονται από εγκλήματα που σχετίζονται με την «τιμή» ή την «ηθική», υποστηρίζοντας την ιδέα ότι η κοινωνία έχει το δικαίωμα να ελέγχει τα σώματα των γυναικών. Στη Μάλτα, για παράδειγμα, τα σεξουαλικά αδικήματα εμπίπτουν στο κεφάλαιο «εγκλήματα που επηρεάζουν την ομαλή τάξη των οικογενειών».
Η ατελής νομοθεσία και η επικίνδυνη κουλτούρα κατηγορίας των θυμάτων, διαιωνίζουν την ατιμωρησία σε ολόκληρη την Ευρώπη.Οι ορισμοί του βιασμού με βάση τη συναίνεση και οι νομικές μεταρρυθμίσεις δεν θα επιλύσουν τα πάντα στην αντιμετώπιση και την πρόληψη αυτού του πάντα παρόντος εγκλήματος, αλλά αποτελούν σημαντικά σημεία εκκίνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου