«Ευχαριστώ τον πρόεδρο Erdogan»...

 

Διογένης Λόππας 

Αν ο Τσλάκογλου ήταν αντιστασιακός, αν ο Quisling ήταν ένας συμπαθής μετριοπαθής πολιτικός και αν ο κ. Σημίτης έπραξε το αυτονόητο, ευχαριστώντας τους Αμερικανούς από το βήμα του κοινοβουλίου, αφού »κατόρθωσε» να γκριζάρει το μισό Αιγαίο, τότε ναι, το διάγγελμα (sic) του πρωθυπουργού μπορεί και να σας φαίνεται... φυσιολογικό. 

Πέρα από την πλάκα όμως, μήπως θα πρέπει σιγά – σιγά να δούμε το θέμα της επάρκειας του επικεφαλής της κυβέρνησης ή τελικά πρόκειται για κρυφή ατζέντα που προϋπήρχε και ξεδιπλώνεται σταδιακά; Μπορεί ο σεισμός και οι νεκροί εκατέρωθεν να είναι ένα τραγικό γεγονός, όμως την ώρα που τα ερευνητικά πλοία της Τουρκίας σαρώνουν τις πάλαι ποτέ θαλάσσιες ζώνες Ελλάδας και Κύπρου και την ώρα που οι εκτοξευόμενες απειλές θυμίζουν ανησυχητικά τις αντίστοιχες Ιταλικές του 1940, δεν είναι φυσιολογικό να ευχαριστείς δημόσια τους φασίστες της Άγκυρας και μάλιστα από διαγγέλματος (sic), επειδή ο τοπικός ‘πλανητάρχης» εδέησε να σηκώσει το ακουστικό και να σου μιλήσει. 

Θεωρώ ότι ο ενδοτισμός της κυβέρνησης χτύπησε ταβάνι και τίποτε καλό δεν πρόκειται να βγει από αυτή την εξέλιξη. Μέσα στο απίστευτο shitstorm των τελευταίων ωρών, με τα απανωτά lockdown στην Ευρώπη, την πανδημία να σαρώνει, την οικονομία να πνέει τα λοίσθια, τους Τούρκους ante portas και το (ευαίσθητο στρατηγικά) νησί της Σάμου να μετράει νεκρούς και ερείπια (ξέρουμε επίσημα τώρα και με πόσους νεκρούς ένας τόπος »αντέχει») η αφελής φρασούλα του κ. Πρωθυπουργού, μια ακόμα καθημερινή μικρή γκάφα στην προσωπική του εξωτερική πολιτική, πέρασε ανώδυνα, καθώς φυσικά πέτσινα ΜΜΕ και ιντερνετική ενημέρωση είχαν σημαντικότερα ζητήματα. Και βέβαια όταν χάνουμε τόσο άδικα δύο νέους ανθρώπους και όταν ο αριθμός των θανάτων από τον ιό αρχίζει να φέρνει σε εκατόμβη εξαιτίας ενός περιφερόμενου θίασου που παριστάνει την κυβέρνηση και που αδράνησε χαρακτηριστικά καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, δεν είναι ίσως πρέπον να ασχολούμαστε με τα υπόλοιπα.

Ναι, η χώρα θρηνεί και όλοι μας συμμετέχουμε στο πένθος. Οι νεκροί είναι εκατοντάδες και η κατάσταση δεν είναι καλή. Και οι φυσικές καταστροφές ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμασταν. Δεν είναι η κατάλληλη ώρα για γκρίνιες, πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να ψάξουμε να βρούμε αποθέματα υπομονής και ανεκτικότητας. Πλην όμως και οι ηγέτες μας θα πρέπει να επιδείξουν μια ελάχιστη σοβαρότητα. Μια ελάχιστη ένδειξη ότι έχουν μια, στοιχειώδη έστω, διαχειριστική ικανότητα. Γιατί δυστυχώς μέχρι τώρα βλέπουμε το αντίθετο. Οι στιγμές δεν ευνοούν ούτε μικροπολιτικούς τακτικισμούς, ούτε επίδειξη δημοσίων σχέσεων και χειραγώγησης της κοινής γνώμης. 

Αν στα αλήθεια αυτό είναι το κυβερνητικό capacity, καλύτερα να μας αδειάσουν τη γωνιά, όσο είναι καιρός. Η πρόσφατη αντιπαράθεση σε κορυφαίο επίπεδο μεταξύ των προέδρων Macron και Erdogan κατέδειξε ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει ξεπεράσει κάθε μέτρο και κάθε όριο. Οι αποτρόπαιες επιθέσεις στη Νίκαια και αλλού έβγαλαν στην επιφάνεια αυτό που όλοι φοβόμασταν: Τη χειραγώγηση των απανταχού φασιστοϊσλαμιστών από το απάνθρωπο καθεστώς Erdogan. Δε θα ήταν υπερβολή αν κάποιος υπέθετε ότι ο ηγέτης της Τουρκίας είναι ο ηθικός αυτουργός των τελευταίων δολοφονιών. Όπως κάθε σοβαρός φασίστας που σέβεται τον εαυτό του θεώρησε πρέπον να πυροδοτήσει ένα κύμα ιερού θυμού κατά της Γαλλίας, άσχετα αν γνώριζε πολύ καλά ότι αυτό μαθηματικά θα οδηγούσε σε εν ψυχρώ δολοφονίες ανθρώπων που το μοναδικό τους έγκλημα ήταν ότι βρίσκονταν εντός ενός χριστιανικού ναού. 

Φυσικά το τουρκικό κράτος έσπευσε άμεσα να καταδικάσει τις επιθέσεις, πόση όμως ειλικρίνεια ή μεταμέλεια κρύβεται πίσω από μία φθηνή ανακοίνωση; Οι φασίστες της Άγκυρας έχουν αμολήσει τους μαχαιροβγάλτες τους ανά την υφήλιο:

-Στη Συρία, εκτός από τα επίσημα στρατεύματα κατοχής που παρανόμως βιαιοπραγούν εναντίον των Κούρδων, η ΜΙΤ χρηματοδοτεί ομάδες ατάκτων ισλαμοφασιστών που τρομοκρατούν τον γηγενή πληθυσμό ενώ επίσημα υποτίθεται ότι μάχονται εναντίον της συριακής κυβέρνησης.

-Στη Λιβύη συρρέουν μισθοφόροι από τη Συρία όπου καλυπτόμενοι από τον επίσημο τουρκικό στρατό και τα τουρκικά drones επεμβαίνουν ωμά στον εμφύλιο γράφοντας τη διεθνή κοινότητα εκεί που δεν πιάνει μελάνι. 

-Στο Ιράκ, στοιχεία του επίσημου τουρκικού στρατού έχουν εισβάλει παρανόμως και τρομοκρατούν τον γηγενή κουρδικό πληθυσμό έχοντας επιβάλει ένα άτυπο εμπάργκο και αγνοώντας τις εκκλήσεις του επίσημου Ιρακινού κράτους που υποτίθεται ότι ασκεί κυριαρχία στις εν λόγω περιοχές.

-Στην Αρμενία έχουν βγάλει μπροστά την τοπική μαριονέτα τους και έχουν εισβάλει σε εδάφη αμιγώς αρμενικών πληθυσμών. Οι επιθέσεις βασίζονται στη χρήση τουρκικών drones, συμβούλων και βέβαια των απανταχού παρόντων τζιχαντιστών συριακής (και όχι μόνο) προέλευσης, που μισθοδοτούνται από τη ΜΙ. 

-Στην Κύπρο ακόμα μια »δημοκρατικά εκλεγμένη» μαριονέτα της Άγκυρας φροντίζει ώστε να κρατάει τον πληθυσμό υπανάπτυκτο και αγράμματο, βορά στις διαθέσεις του κάθε σχιζοφρενή ιμάμη. Συνεργός στο έγκλημα σαράντα χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, έτοιμοι πάντα να εισβάλουν στις ελεύθερες περιοχές.

Την ίδια ώρα το τουρκικό πολεμικό ναυτικό συνοδεύει ερευνητικά πλοία και γεωτρύπανα που έχουν κάνει σουρωτήρι την ΑΟΖ της Κύπρου. Κάθε προσπάθεια για επίλυση του ζητήματος δυναμιτίζεται συστηματικά από την Άγκυρα, καθώς η εις αεί παραμονή του τουρκικού στρατού στο νησί είναι αδιαπραγμάτευτη. 

-Στην ανατολική Μεσόγειο, το τουρκικό πολεμικό ναυτικό έχει de facto τουρκοποιήσει την ελληνική ΑΟΖ, καθώς αυτή έχει δηλωθεί επίσημα ως »τουρκική υφαλοκρηπίδα». Η αξίωση αυτή έχει ήδη κατοχυρωθεί πρώτον από το θρυλικό τουρκολυβικό σύμφωνο και δεύτερον (και κυριότερο) από την ουσιαστικά κατάληψη της περιοχής (χωρίς αντίσταση) από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό. Συνεπώς η (πάλαι ποτέ) ελληνική AOZ έχει εξελιχθεί σε ένα είδος »Βόρειας Κύπρου», όπου νομικά βέβαια υπάρχει διένεξη και δυνητική επίλυση, πρακτικά όμως και επί του πεδίου αυτός που ασκεί de facto κυριαρχία είναι το επίσημο τουρκικό κράτος, δια της κρατικής εταιρείας πετρελαίου, των πλωτών μέσων της και των πολεμικών πλοίων που τα προστατεύουν. 

-Στο Αιγαίο, μόλις πριν λίγες εβδομάδες, η Τουρκία ανακοίνωσε επίσημα την κυριαρχία της στα νερά (ευτυχώς μόνο στα νερά ακόμα) ανατολικά του 25ου μεσημβρινού. Η αξίωση αυτή, όσο παράλογη και αν ακούγεται, πρόκειται σύντομα να γίνει αρκούντως πιστευτή με την εκεί παρουσία του τουρκικού στόλου στο πρώτο επεισόδιο SAR (έρευνα και διάσωση) που θα εμφανιστεί ίτε ως πραγματικότητα, είτε (μάλλον) ως προβοκάτσια τύπου Ιμίων. 

Αυτός λοιπόν είναι ο Τούρκος πρόεδρος που έλαβε το επίσημο »ευχαριστώ» του κ. Μητσοτάκη, χωρίς μάλιστα να το έχει ζητήσει. Και αυτές είναι οι κινήσεις του τουρκικού κράτους σήμερα επί του πεδίου σε ένα γεωγραφικό χώρο που απλώνεται από τον Καύκασο μέχρι την Αφρική. Απλούστατα ο Έλληνας πρωθυπουργός επ’ ευκαιρία του σεισμού θεώρησε σκόπιμο να γονατίσει και να φιλήσει το χέρι του τοπικού κάπο. 

Τόσος είναι...

Πηγή: www.anoixtoparathyro.gr