Η 40ή επέτειος των κυρίων Χατζηδάκη και Βορίδη

Πώς συνδέονται από τις 15 Μαρτίου 1985 οι δυο κορυφαίες επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη.
 

του Δημήτρη Ψαρρά

Δεν θα μπορούσε να επιλέξει καλύτερη μέρα για την ορκωμοσία της ανασχηματισμένης κυβέρνησής του ο κ. Μητσοτάκης παρά τη σημερινή. Έχουν περάσει ακριβώς 40 χρόνια από τη Γενική Συνέλευση των φοιτητών της Νομικής Αθήνας κατά την οποία διαγράφηκε ομόφωνα ως «φασίστας» ο Μάκης Βορίδης. Και πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαγραφή αυτή είχε παίξει ο εικοσάχρονος τότε Κωστής Χατζηδάκης, ως επικεφαλής της νεοδημοκρατικής φοιτητικής παράταξης ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη Νομική.

Φαντάζομαι ότι στο περιθώριο της σημερινής τους συνάντησης Βορίδης και Χατζηδάκης θα αντάλλαξαν τις αναμνήσεις τους απ’ αυτή τη σημαδιακή μέρα. Μη βιαστείτε να προσπεράσετε ως ειρωνική αυτή την παρατήρηση. Και μη σκεφτείτε ότι όλοι γνωρίζουν το ακροδεξιό νεανικό παρελθόν του κ. Βορίδη και τις φιλελεύθερες αρχικές τοποθετήσεις του νεαρού κ. Χατζηδάκη. Το παράδοξο που ζούμε σήμερα είναι ότι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος έχουν αλλάξει τις αρχικές τους πολιτικές πεποιθήσεις, μόνο που σήμερα αυτές οι αρχικά αντικρουόμενες επιλογές, προσαρμόζονται τέλεια στην πολιτική συνταγή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Σας δίνω μια αρχική ένδειξη.

Διαβάστε τη μονόστηλη είδηση της διαγραφής Βορίδη 

από «Τα Νέα» (16.3.1985):

• Αναφέρεται η ομόφωνη πρόταση διαγραφής Βορίδη
• Αναφέρεται ότι ο ίδιος εμφανίστηκε με 30 μέλη της οργάνωσης ΕΠΕΝ (που είχε ιδρύσει από τον Κορυδαλλό ο ισοβίτης δικτάτορας Παπαδόπουλος) και επιτέθηκε στα μέλη της ΔΑΠ.
• Σημειώνεται ότι ο ίδιος «εξυμνεί τη νέα Δεξιά που πρέπει να δημιουργηθεί για να δοθεί τέλος στην Αριστερά».

Σας θυμίζει τίποτα αυτό το τελευταίο σημείο; Μα ο κ. Βορίδης δεν είναι αυτός που πρώτος είχε διακηρύξει ως στόχο της Νέας Δημοκρατίας από το 2018 που το κόμμα του ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση ότι «ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές»;

Για τη χρησιμότητα αυτών των παλιών θέσεων του κ. Βορίδη στον σχεδιασμό του «επιτελικού κράτους» του κ. Μητσοτάκη έχω αναφερθεί πρόσφατα, σχολιάζοντας την ανάθεση σ’ αυτόν του ρόλου ειδικού ποινικολόγου στο Μαξίμου («Μάκης Βορίδης: ο ποινικολόγος του Μαξίμου», 20.2.2025).
Είναι γεγονός ότι η κυβερνητική κρίση έχει σοβαρές ποινικές απολήξεις, αλλά κυρίως το πάνδημο αίτημα για «δικαιοσύνη» επιχειρείται από τον κ. Μητσοτάκη να αντιμετωπιστεί με ποικίλες παραλλαγές της αρχικής σκανδαλώδους συγκάλυψης. Ομολογώ, όμως, ότι ξαφνιάστηκα με τον «ανασχηματισμό» του κ. Βορίδη σε υπουργό Μετανάστευσης. Έχω βέβαια ασχοληθεί αρκετά με την ελαφρώς δαιδαλώδη πολιτική του διαδρομή σε πολλά άρθρα στην «Ελευθεροτυπία» (με την ομάδα «Ιός», λ.χ., «Ο γνωστός-άγνωστος κ. Βορίδης)», 5.10.2002) και την «Εφημερίδα των Συντακτών» (λ.χ., «Με το μυαλό στον Παπαδόπουλο», 17.4.2021) αλλά ακόμα και σε βιβλία (λ.χ., «Η κληρονομιά ενός δικτάτορα: Παπαδόπουλος, Μιχαλολιάκος, Βορίδης», έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών», 2017). Παραπέμπω ακόμα σε σχετικό άρθρο του Τάσου Κωστόπουλου, στον οποίο οφείλουμε και την περιβόητη φωτογραφία με το αυτοσχέδιο τσεκούρι («Τσεκουράτες περγαμηνές», 20.1.2015). 

Βορίδης: η «τελική λύση» στο μεταναστευτικό

Το «ταυτοτικό» χαρακτηριστικό του κ. Βορίδη είναι ότι επιχείρησε να πολιτευθεί εξαρχής ως αρχηγός μιας μικρής ακροδεξιάς οργάνωσης με μονοθεματικό ρατσιστικό περιεχόμενο και κεντρικό σύνθημα «έξω οι μετανάστες». Μπορεί να ξεκίνησε την καριέρα του ως διάδοχος του Μιχαλολιάκου στην οργάνωση νεολαίας του ισοβίτη δικτάτορα Παπαδόπουλου, μπορεί να συνεργάστηκε εκλογικά και με τον βετεράνο εθνικοσοσιαλιστή Κώστα Πλεύρη, αλλά εξαρχής είχε κατά νου την ίδρυση μιας ελληνικής παραλλαγής του γαλλικού «Εθνικού Μετώπου» (Front National) του Ζαν Μαρί Λεπέν, με τον οποίο επιδίωξε και απέκτησε και σχέση δασκάλου-μαθητή. Παράλλαξε ελαφρά το όνομα της οργάνωσής του σε «Ελληνικό Μέτωπο» και αμέσως πρόβαλε τον εαυτό του ως τον Έλληνα Λεπέν που θα διώξει από τη χώρα μας όλους τους μετανάστες. Δείτε τη χαρακτηριστική αφίσα του Βορίδη επί «Ελληνικού Μετώπου»:Πώς εξηγείται το γεγονός ότι αυτή η ακραία ρατσιστική επιλογή του «Ελληνικού Μετώπου» εμπνέει σήμερα τον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Χατζηδάκη; Η εξήγηση σε μια αφίσα του «Ελληνικού Μετώπου» που διαφημίζει τη συνάντηση στην Αθήνα (18.10.1997) της ομάδας Βορίδη με την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά, δηλαδή το γαλλικό Front National, την ιταλική Alleanza Nazionale, το φλαμανδικό Vlaams Blok και το ισπανικό Frente Nacional. Πρώτος στόχος είναι βέβαια «Να απελαθούν οι λαθρομετανάστες», αλλά δεσπόζουν τα νεοφιλελεύθερα για τη μείωση φόρων και την κατάργηση των «προνομίων» δημοσίων υπαλλήλων και η συντριβή της Αριστεράς και του Διεθνισμού. Σ’ αυτά συμφωνούσαν πάντοτε και οι Μητσοτάκης-Χατζηδάκης. Τώρα τους έρχεται από την Εσπερία και η αντιμεταναστευτική επιφοίτηση.

Ο νεοφιλελευθερισμός, λοιπόν, μας ενώνει!

Υπάρχουν βέβαια και χειρότερα. 

Ο κ. Βορίδης είχε αναλάβει την τελευταία περίοδο να υπερασπιστεί το Μαξίμου για τη βαριά κατηγορία της συγκάλυψης και ο κ. Μητσοτάκης δείχνει σήμερα ότι τον ευγνωμονεί. 

Αλλά η ειδικότητα αυτή του κ. Βορίδη είχε αναπτυχθεί όταν ως ηγετικό στέλεχος του ΛΑΟΣ είχε καταγγείλει ότι ο Κώστας Καραμανλής είχε συγκαλύψει τα σκάνδαλα στο «Βατοπέδι» και τη Siemens. Το θυμάται άραγε ο κ. Μητσοτάκης που είχε σχέση τουλάχιστον με το δεύτερο; Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτά τα έλεγε ο κ. Βορίδης στον Γιάννη Κουρτάκη και τα δημοσίευε το «Πρώτο Θέμα» (27.9.2009).

Ενδιαφέρον έχει και το ότι τη σχέση Βορίδη-Καραμανλή είχε εμφανίσει στον ίδιο δημοσιογράφο και την ίδια εφημερίδα ως δική του επινόηση ο Γιώργος Καρατζαφέρης («Πρώτο Θέμα», 11.9.2011).

Αυτοί, λοιπόν, είναι οι σχεδιασμοί Μητσοτάκη, Βορίδη, Χατζηδάκη για το μέλλον της χώρας. Ο κ. Καρατζαφέρης αισθάνεται βέβαια δικαιωμένος…

x-efimerida.gr