Σε ένα πολύ
ενδιαφέρον άρθρο του στην «The Telegraph» ο συγγραφέας, δημοσιογράφος
και ευρωβουλευτής Daniel Hannan αναφέρει:
(ΣΣ: Διαβάστε σε μετάφραση ολόκληρο το άρθρο)
Έτσι όπως αναφέρει ο Ντάνιελ Τζον Χάναν, κάτι το οποίο είναι απόλυτα ακριβές θα συμπληρώναμε εμείς, από το κάθε ευρώ που χορηγείται ως αρωγή στην Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να δαπανήσει για να στηρίξει την ανάπτυξη μόλις 19 λεπτά, ενώ τα υπόλοιπα 81 λεπτά του ευρώ δαπανώνται για την αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας.
Έτσι όπως αναφέρει ο Ντάνιελ Τζον Χάναν, κάτι το οποίο είναι απόλυτα ακριβές θα συμπληρώναμε εμείς, από το κάθε ευρώ που χορηγείται ως αρωγή στην Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να δαπανήσει για να στηρίξει την ανάπτυξη μόλις 19 λεπτά, ενώ τα υπόλοιπα 81 λεπτά του ευρώ δαπανώνται για την αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας.
«Δαπανώνται
για τη διάσωση των τραπεζιτών και των ομολογιούχων από τις συνέπειες των δικών
τους ατυχών επενδύσεων», όπως αναφέρει ο
ευρωβουλευτής.
Συγκεκριμένα,
από το κάθε ευρώ του πακέτου διάσωσης της Ελλάδας, 40 λεπτά του ευρώ καταλήγουν
στα ταμεία των ξένων χρηματοπιστωτικών ομίλων που δάνεισαν την Ελλάδα, ενώ 23
λεπτά καταλήγουν στα ταμεία των ελληνικών τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων και
οργανισμών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα.
«Τέλος, 18
λεπτά από το ευρώ που προορίζεται για τη διάσωση της Ελλάδας καταλήγουν στα
ταμεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ)».
«γι' άλλη
μια φορά αποδεικνύεται ότι οι φτωχοί σώζουν τους
πλούσιους».
Μάλλον έχει
μεγάλο
δίκαιο.
(badmoney)
Leaving the euro isn't a punishment: it's Greece's last chance for recovery
Leaving the euro isn't a punishment: it's Greece's last chance for recovery
How much worse do things have to
get, for Heaven’s sake? Greek politicians keep repeating that leaving the euro
would be an economic disaster. As opposed to what, precisely? The present
Wirtschaftswunder?
In 2011, the Greek economy contracted, not by the
forecast three per cent, but by six per cent. Sixty thousand small firms closed,
and unemployment rose to 20 per cent. As bank accounts are emptied, Greeks are
reverting to barter. Farmers are bringing eggs and vegetables to their cousins
in urban areas. Well-dressed people are to be found discreetly rummaging in bins
for food.
As the brilliant Ambrose Evans-Pritchard puts
it (in what is presumably his entry for the Most Mixed Metaphor
Ever Award):
The country appears to be in a self-feeding downward spiral that is playing havoc with budget targets, leaving Greece with a Sisyphean task of ever deeper cuts.
Yup. And there no way to rise Phoenix-like
from the deflationary quagmire until Greece bites the bullet, cuts the Gordian
knot and starts tailoring its monetary policy to suit its own needs.
During a
TV debate with a Greek Socialist MEP this morning, I suggested that Greece
wouldn’t begin to recover until it decoupled, defaulted and devalued. The two
biggest sectors of the Greek economy, I said, were shipping and tourism. Both
could benefit hugely from a competitive devaluation.
The PASOK man stared at
me in horror. But this wasn’t about the economics, he spluttered. It was about
the European ideal. Surely – surely – it would be unthinkable for the
EU to go ahead without the country where democracy was born. That would be a
calamity for Greece and for Europe!
No, I felt like saying, it would be a
calamity for you personally. As an MEP, you are far better off than you were as
a Greek minister. With your party now at eight per cent in the opinion polls,
you have no obvious route back to national politics. And it’s hardly as though
there are many private sector alternatives in Greece at the moment.
It’s a
problem common to every EU country. Because Brussels has been kind to the
politicians, they genuinely struggle to see that it isn’t in the interests of
their constituents.
We heard precisely the same arguments from our own
political elites during the final months of ERM membership. Leaving the system,
we were told, would spell ruin. In the event, our recovery began the day we
left: 16 September 1992.
It’s true that Greece is in a worse position now
than Britain was twenty years ago. All its futures are clouded. But reissuing
the drachma at least offers the prospect of eventual growth. Remaining
in the euro guarantees a generation of poverty and emigration.
Brussels
officials and Greek politicians talk of leaving the euro as some terrible
punishment to be visited upon the unhappy Hellenes. In truth, it is their last
shot at recovery.
Στοχασμός - Πολιτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου