OI 199 "ΕΦΙΑΛΤΕΣ" ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΕΑΜ ΤΟΥ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, Επίκαιρα

Μη τους λες “προδότες”, «καθάρματα» να τους λες, μούπε ένας φίλος, αναφερόμενος στους 199 της Βουλής που ακολούθησαν την Κυριακή τις προσταγές των τραπεζών και των εχθρών της Ελλάδας, παραβιάζοντας και τον όρκο που έδωσαν και την αυτονόητη συνταγματική τους υποχρέωση να εκφράζουν τη βούληση των ανθρώπων που τους ψήφισαν. Χωρίς μάλιστα νάχουν, έστω και αυτή, την κάλπικη ψευτοδικαιολογία του Χρυσοχοίδη για το πρώτο μνημόνιο, ότι δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν διάβασαν. Τώρα είχαν όλες τις δυνατές ευκαιρίες, αλλά και την εμπειρία για να ξέρουν άριστα τις συνέπειες που θα υποστεί η χώρα εξαιτίας της ψήφου τους. Ο φίλος μου εξήγησε ότι, κατά την άποψή του, ο Ιωαννίδης φερ’ ειπείν, ήταν όντως προδότης. Αλλά δεν πρόδωσε συνειδητά, πίστευε ειλικρινά, αν και βλακωδώς, τις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών και Ισραηλινών φίλων του ότι θα ενώσει την Κύπρο με την Ελλάδα, όταν οργάνωνε το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, το 1974. Πραξικόπημα που ένωσε τελικά, όπως ήταν εξαρχής το σχέδιο, όχι την Κύπρο με την Ελλάδα, αλλά την Κερύνεια και τη Μόρφου με την Τουρκία! ‘Όπως τα μέτρα Παπαδήμου δεν θα σώσουν την Ελλάδα από τη χρεωκοπία και την έξοδο από το ευρώ, θα τις φέρουν κοντύτερα και θα τις κάνουν πιο οδυνηρές, Ετούτοι εδώ, συνέχισε ο φίλος, είναι καθάρματα, δεν ενδιαφέρονται δηλαδή για τα αποτελέσματα των πράξεών τους, είναι αποφασισμένοι να καταστρέψουν ενσυνειδήτως τον ελληνικό λαό για τις δικές τους ιδιοτελείς επιδιώξεις.

Ο χαβαλές των προσκυνημένων

Σε μια από τις σημαντικότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, όταν το ίδιο το έθνος μας απειλείται στις πιο βασικές προϋποθέσεις της ίδιας της ύπαρξής του, στο καφενείο της Βουλής η ατμόσφαιρα ήταν περίπου στον χαβαλέ, μεταξύ πολιτικών και εντεταλμένων μεγαλοδημοσιογράφων των καναλιών. Αντικρίζοντας κανείς αυτές τις εικόνες, συνειδητοποιεί καλύτερα γιατί, ο Γέρος του Μωριά, αναγκάστηκε, σε μια εξίσου κρίσιμη στιγμή, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη στρατιά του Ιμπραϊμ, να βροντοφωνάξει προηγουμένως «Φωτιά και Τσεκούρι στους Προσκυνημένους». Είναι η ποιότητα της ελληνικής ελίτ, ο απόλυτα προσκυνημένος χαρακτήρας της, η αδυναμία της να παράγει Ντε Γκωλ, που οδηγεί τον ελληνικό λαό στη μόνη διαθέσιμη για τη σωτηρία του λύση, στους Κολοκοτρώνηδες κ;αι τους Βελουχιώτηδες, που τόσο ανησυχούν τώρα τον Γιώργο Καρατζαφέρη, σε αναζήτηση νέας αποστολής για το κόμμα του. Την ώρα που οι βαλτοί σταυρωτές του ελληνικού λαού αστειευόντουσαν εντός, ο γράφων ήταν απέξω, δίπλα στον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μανώλη Γλέζο, τα δύο σύμβολα της μαχόμενης, ανθιστάμενης Ελλάδας. Το πλήθος τους αποθέωνε καθώς πλησίαζαν στο κέντρο του πεζοδρομίου της Αμαλίας, όταν τα ΜΑΤ, χωρίς να έχει προηγηθεί η παραμικρή απειλητική κίνηση διαδηλωτών προς τους αστυνομικούς, άρχισαν να ρίχνουν χημικά. Το να ραντίζεις δηλητήρια δύο ανθρώπους αυτής της ηλικίας, με τα γνωστά ιατρικά προβλήματα, ονομάζεται στη γλώσσα της νομικής επιστήμης απόπειρα δολοφονίας με ενδεχόμενο δόλο. Η επίθεση της αστυνομίας έγινε παρόλο που ήταν γνωστό στις αρχές ότι ο Θεοδωράκης και ο Γλέζος δεν είχαν καμιά πρόθεση να μπουν με το ζόρι στη Βουλή, άλλωστε είχαν δικαίωμα να μπουν ως πρώην βουλευτές. Και παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις που είχαν δοθεί από ανώτερους αξιωματούχους για την ασφάλειά τους.

Ποιός κυβερνά την Ελλάδα;

Ελπίζει κανείς να βρεθούν πατριώτες δικαστές να διατάξουν αμέσως και αυτεπαγγέλτως τα δέοντα. Το ζήτημα δεν είναι μια προσωπική υπόθεση, που αφορά δύο ηρωϊκά πρόσωπα. Η έρευνα αυτή, όπως και η έρευνα για τα επεισόδια και τους εμπρησμούς που ακολούθησαν, όπως και για το θέμα της Στατιστικής και του Τ+10 της Τραπέζης της Ελλάδας, και άλλες τέτοιες υποθέσεις, αν γίνει σωστά, μπορεί να έχει σημασία μεγαλύτερη κι από την περίφημη έρευνα του Σαρτζετάκη για τη δολοφονία Λαμπράκη. Θα μας αποκαλύψει ποιοί, πιθανώς Ελληνικής καταγωγής ξένοι κυβερνούν δι’ Ελλήνων πολιτικών και αξιωματούχων την Ελλάδα και τι ετοιμάζονται να κάνουν. Αρκεί μια απλή αντιπαράθεση των τελευταίων ομιλιών Παπανδρέου και Σαμαρά για να αντιληφθεί κανείς ότι είναι το ίδιο κέντρο που τις γράφει. Προφανώς, δεν γράφει μόνο ομιλίες, έχει και επιχειρησιακά σχέδια, που περιλαμβάνουν σειρά σεναρίων, όπως την πρόκληση εκτεταμένων ταραχών χωρίς πολιτική αιχμή, όπως ήταν οι εμπρησμοί και οι λεηλασίας, ή δήθεν κίνημα στρατιωτικών, για το οποίο ο ίδιος ο Παπανδρέου «προετοίμασε» τη διεθνή πολιτική τάξη και κοινή γνώμη, ή και προβοκάτσιας στα ελληνοτουρκικά, όπου ένα τμήμα της ελληνικής πολιτικής ελίτ ετοιμάζεται, όπως τόσο συχνά έγινε στο παρελθόν, να αποδείξει τη δήθεν “εθνικοφροσύνη” του, αφού πρώτα κατέβασε τα βρακιά του αποδεχόμενο τα κείμενα της εθνικής υποδούλωσης. Ως συνήθως στην ελληνική ιστορία, η συνωμοσία ανταγωνίζεται το απαράμιλλο ένστικτο του ελληνικού λαού. Ακούω τη δεκαπεντάχρονη Ελληνοπούλα, την ώρα που το πλήθος ταράζεται από το μπουμπουνητό των δακρυγόνων και βρωμάει ο τόπος όλος, εδώ, στην Οδό Μητροπόλεως, να διαμαρτύρεται επίμονα στη σύνοδό της που βαδίζει βιαστικά μακριά από την Πλατεία. “Θέλω να μείνω. Δεν θέλω να φύγω» της λέει, ενώ εκείνη της εξηγεί υπομονετικά τους κινδύνους της παραμονής της. Οι νέοι βλέπουν πιο καθαρά, καταλαβαίνουν δηλαδή ενστικτωδώς, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούν, ότι ο κίνδυνος που διατρέχουν από τα δακρυγόνα είναι μικρότερος από τη βεβαιότητα της καταστροφής που θα υποστούν χάνοντας την πατρίδα τους, αποσυρόμενοι από την αλληλεγγύη μιας μαχόμενης κοινωνίας στη φρούδα ελπίδα μιας ιδιωτικής σωτηρίας. Γι’ αυτό και τόσοι μεσόκοποι πρώην και δήθεν επαναστάτες, το σκάνε με το πρώτο μπαμ, για να αποτραβηχτούν μετά σε ταβέρνες και μπαράκια, βγάζοντας λόγους για το τι δεν κάνει η αριστερά, ή πόσο έχει χαλάσει ο ελληνικός λαός. ‘Η διάφοροι εργατοπατέρες σαμποτάρουν δια του «αγώνα» τον αγώνα, προκηρύσσοντας π.χ. γενική απεργία στις μεταφορές Παρασκευή και Σάββατο, ή το επαναστατικό κόμμα του λαού διαλέγει την Ομόνοια για τις συγκεντρώσεις του και βρίσκει την ώρα να χαρακτηρίσει «ιμπεριαλιστική»,τη Ρωσία, ή διάφοροι τυχοδιώκτες, «υπερεπαναστάτες της κακιάς ώρας σπρώχνονται για να βγούνε φωτογραφία με τον Γλέζο, απόδειξη ενός αγώνα που ούτε ποτέ έδωσαν, ούτε και τώρα δίνουν!

Λαός παρών

Την Κυριακή το πλήθος ήταν παρόν, σε μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στην ελληνική ιστορία. Δεν έπεφτε καρφίτσα όχι στην ίδια την Πλατεία, αλλά και σε όλους τους δρόμους που ξεκινούσαν ή κατέληγαν σε αυτή. Μητροπόλεως και Ερμού π.χ. είχαν μέχρι το τέρμα τους την ίδια πυκνότητα πλήθους που συναντά κανείς μπροστά στον ‘Αγνωστο Στρατιώτη. Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ, θα αγωνιστεί για να πέσει η άμεσα κατευθυνόμενη από τους ξένους κυβέρνηση των τραπεζών, που από μόνη της, δεν είναι διατεθειμένη να κάνει εκλογές όχι τώρα, ούτε και στο τέλος της τετραετίας και που η παραμονή της στην εξουσία συνιστά τον υπ’ αριθμό ένα κίνδυνο για το μέλλον του ελληνικού έθνους και την επιβίωση του ελληνικού λαού.

Το ΕΑΜ και οι χαφιέδες

Είμαστε στο 1942 λέει ο Καρατζαφέρης στη Βουλή, προειδοποιώντας τους βουλευτές για την πιθανότητα εμφάνισης νέου ΕΑΜ. Ο συγκεκριμένος πολιτικός αγωνίστηκε χρόνια να πετάξει από πάνω του τη “ρετσινιά” του ακροδεξιού. Προίκισε το κόμμα του με έναν σχετικά αυθεντικό πολιτικό λόγο. Δεν κατάλαβε όμως ότι η «ρετσινιά» αυτή δεν οφείλεται μόνο στις αντιδημοκρατικές ιδέες της ελληνικής σκληρής και άκρας δεξιάς, αλλά και στον κάλπικο, ετερόφωτο χαρακτήρα της «εθνικοφροσύνης» της, που αποδεικνύεται ξανά πανηγυρικά με την προσχώρηση στο μνημονιακό στρατόπεδο των Αντώνη Σαμαρά και Χρύσανθου Λαζαρίδη. Από τότε που ο Καρατζαφέρης δέχτηκε στις τάξεις του κόμματός του τη Νίκη Τζαβέλλα, μετετράπη σε ένα ακόμα κόμμα ειδικών αποστολών, χωρίς να αντιληφθεί τις αυτοκαταστροφικές συνέπειες των επιλογών του. Η καταψήφιση του νέου μνημονίου κλπ. τον απαλλάσσει ασφαλώς από μια βαριά ευθύνη που επωμίσθηκαν οι άλλοι, όχι όμως και από τις εξίσου σοβαρές ευθύνες για το πώς φτάσαμε έως εδώ. Φοβάται, όχι άδικα, την αριστερά και το ΕΑΜ. Καταλαβαίνει καλύτερα από την τρομοκρατημένη ηγεσία της τη δυνατότητά της.Τ ο ΚΚΕ είναι ζήτημα αν είχε 100 ενεργά στελέχη το 1941. Πως κατέληξε να γίνει σε τρία χρόνια ένα κόμμα μισού εκατομμυρίου μελών και με εκατό χιλιάδες στρατό, σε μια Ελλάδα πληθυσμιακά μισή από σήμερα, υπό το άγριο κυνηγητό των Ναζί και τον έμμεσο πόλεμο των Εγγλέζων; Δεν έγινε γιατί τσίμπησε τους ‘Ελληνες μια κομμουνιστική μύγα. ‘Εγινε γιατί μια σειρά στελεχών του, παρόλη τη γραμμή και διάθεση της ηγεσίας του, βγήκαν μπροστά και υποχρέωσαν τους ΚΟΥΤβηδες να ηγηθούν, θέλοντας και μη, του πιο εντυπωσιακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα σε όλη την Ευρώπη, τη στιγμή που η αστική τάξη της χώρας και οι πολιτικοί της είτε συνεργάζονταν με τους Γερμανούς, είτε κατέληγαν περιφερόμενα ανδρείκελα της Αγγλίας και του Βασληά. Γι’ αυτό το λόγο ο νονός μου, που ήταν καραμπινάτος βασιλικός, κατέληξε να γίνει ΕΑΜίτης, για να επιστρέψει στην αστική Ελλάδα, όταν αυτοκτόνησε το Κόμμα.

Το ερώτημα που θάπρεπε να βάλει στον εαυτό του ο Καρατζαφέρης, και όλοι ανεξαιρέτως, δεν είναι ποιος μπορεί να ωφεληθεί από την καταστροφή, αλλά πως θα την αποτρέψουμε. ‘Oταν πιάνει φωτιά το σπίτι σου, δεν κάνεις face control στους πυροσβέστες, ούτε σεμινάρια πυρόσβεσης. Είναι εθνική ανάγκη να ενωθούν όλες οι δυνάμεις από τον Καμμένο μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να εκπονήσουν ένα πρόγραμμα σοβαρότερο από αυτό που διαθέτουν, να συντονισθούν και να οργανώσουν την πάλη του ελληνικού λαού για τη σωτηρία της χώρας του. ‘Ολοι έχουν θέση σε ένα τέτοιο μέτωπο, περιλαμβανομένης της Εκκλησίας που οι τελευταίες θέσεις της τη βάζουν στο στρατόπεδο του έθνους. Χρειαζόμαστε, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη ένα μέτωπο των δυνάμεων της εργασίας, της παραγωγής, της δημοκρατίας και του καλώς νοούμενου εθνισμού, Ο αγώνας σήμερα δεν είναι ανάμεσα σε διαφορετικές ιδεολογίες, αλλά μεταξύ όσων έχουν μιαν ιδεολογία και μια ηθική και όσων επιδιώκουν την υποταγή των Ανθρώπων στον Θεό του Χρήματος. ‘Οσο για τον ελληνικό λαό, μεγαλούργησε στην ιστορία του, έγινε μια ατσάλινη, ανίκητη δύναμη όταν ένωσε το εθνικό με το κοινωνικό στοιχείο, καταστράφηκε αντίθετα, όταν αντιπαρέθεσε την εθνική και την κοινωνική ταυτότητα. Κι επειδή προβλέπω την κριτική μερικών αριστερών φίλων, θα τους θυμίσω ότι ο Λένιν επέμενε στην τακτική του «χτυπάμε μαζί, προχωράμε χωριστά» και στη συμμαχία, όταν χρειάζεται «όχι μόνο με το διάβολο, αλλά και με τη γιαγιά του». Ο ανταγωνισμός των ιδεολογιών δεν εξαφανίζεται, ας βρουν όμως πεδίο δράσης λαμπρό στην προσπάθεια σωτηρίας του ελληνικού λαού.

Konstantakopoulos.blogspot.com