Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ*
Παράλληλα τα ίδια ΜΜΕ εκτελώντας διατεταγμένη κυβερνητική υπηρεσία περνούν σε μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλευόμενα και ορισμένες άστοχες επικοινωνιακές του τοποθετήσεις. Προσπαθούν να ποινικοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ παραποιώντας τοποθετήσεις στελεχών του, να τρομοκρατήσουν το εργατικό κίνημα, να φοβίσουν τον λαό. Δεν θα διστάσουν ακόμα να δημιουργήσουν ένα κλήμα έντασης που θα θυμίζει άλλες εποχές που ζήσαμε ορισμένοι σε άλλες χώρες όπως στην γειτονική μας Ιταλία.
Σ΄ αυτή την χώρα η άρχουσα τάξη και ορισμένες από τις πολιτικές της εκφράσεις δεν δίστασαν να προχωρήσουν στις δεκαετίες 70 – 80 μέσο μιας καλοδουλεμένης «στρατηγικής έντασης» σε μετωπική επίθεση στο εργατικό κίνημα με αποτέλεσμα να έχουμε δεκάδες νεκρούς από βομβιστικές ενέργειες στο Μιλάνο και στην Μπολόνια. Παράλληλα όμως ήλθε και η στρατηγική υποχώρηση του ΚΚΙ από την διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας σε εκείνη την ιστορική στιγμή…..
Οι μέθοδες των παρακρατικών οργανώσεων της «προβιάς» και της «cladio» για την αντιμετώπιση της αριστεράς ίσως επανέλθουν και εδώ χρειάζεται να είναι σε επιφυλακή όλες ανεξαιρέτως οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις.
Σκοπός αυτής της πολιτικής συμπεριφοράς είναι να στηριχθεί μια τρικομματική κυβέρνηση που καλείται να προωθήσει παραπέρα την βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση της στα πλατιά λαϊκά στρώματα αλλά και να δώσει λύση στο μεγάλο ζητούμενο για το κυρίαρχο οικονομικό κατεστημένο της διαμόρφωσης ενός σταθερού πολιτικού συστήματος εναλλαγής που θα στηρίζει τα συμφέροντά του στην μετα-μνημονιακή εποχή. Στόχος λοιπόν η κυβερνητική σταθερότητα για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση της λαϊκής οργής που εκ των πραγμάτων θα εκφραστεί τους επόμενους μήνες λόγο και της άγριας φορομπηχτικής κυβερνητικής πολιτικής. Όμως αν η άρχουσα τάξη της Ελλάδας και οι ευρωπαίοι πατρόνες της θέλουν σταθερότητα, η πολιτική πραγματικότητα της χώρας είναι το αντίθετο αρκετά ρευστή. Οι πολιτικοί συσχετισμοί διαφοροποιούνται συνεχώς
Όταν λοιπόν η κοινωνική πίεση ενταθεί ακόμα περισσότερο, καθόλου απίθανο η πτώση της κυβέρνησης να προκληθεί και από την πλήρη υποχώρηση του ενός από τους δύο πυλώνες του διπολισμού του ποιο αδύναμου και συγκεκριμένα της κεντροαριστεράς.
Για το λόγο αυτό θα καταβληθεί από τα κέντρα οικονομικής εξουσίας της Ελλάδας και προπαντός της Ευρώπης κάθε προσπάθεια να διατηρηθεί η κυβέρνηση Σαμαρά στην εξουσία μέχρι να δοθεί μια πιο σταθερή και μονιμότερη λύση για το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας.
Επομένως ο σχεδιασμός των οικονομικών κυρίαρχων κύκλων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θα είναι αυτός της επανίδρυσης ενός πολιτικού συστήματος όπου θα κυριαρχεί και πάλι ένα δικομματικό ή το ποιο πιθανό ένα διπολικό σύστημα με κεντροδεξιό και κεντροαριστερό πόλο.
Η μεγάλη δυσκολία όμως βρίσκεται στο ότι ο κεντροαριστερός χώρος παρουσιάζει μεγάλα ελλείμματα. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ από μόνοι τους δεν μπορούν να διασφαλίσουν τη διαιώνιση του συστήματος με ένα ΣΥΡΙΖΑ της τάξης του 30%-35%.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν τα κέντρα οικονομικής εξουσίας έχουν δύο επιλογές να κάνουν, δύο δρόμους να ακολουθήσουν.
Ο ένας δρόμος είναι να προσπαθήσουν από τα συντρίμμια τους να νεκραναστήσουν πολιτικά μορφώματα σοσιαλδημοκρατικού τύπου χρησιμοποιώντας ακόμα και παλιά πολιτικά πρόσωπα, τέτοιες προσπάθειες επαναθεμελίωσης του λεγόμενου εκσυγχρονιστικού κεντροαριστερού σοσιαλδημοκρατικού χώρου έχουν ήδη ξεκινήσει αλλά με πενιχρά μέχρι τώρα αποτελέσματα.
Ο άλλος δρόμος που έχουν είναι η πλαγιοκόπηση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Η πλαγιοκόπηση περνά μέσα από την έλλειψη πείρας του χώρου σε τέτοιες πολιτικές πραγματικότητες κυβερνητικού τύπου. Ελπίζουν επίσης και στην πιθανή πολιτική σύγχυση ορισμένων στελεχών του που λαθεμένα πιθανώς να μην μπορούν να ξεχωρίσουν ταξικά πολιτικά το θέμα της κυβερνητικής παρέμβασης της αριστεράς. Είναι φυσιολογικό να επενδύσουν σε ένα ΣΥΡΙΖΑ «νομιμόφρονα», μεταλλαγμένο, διαχειριστικό και όχι υπερβατικό του συστήματος. Ένα ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει χάσει πιθανώς την ταξική του όχθη μέσα από την «δίψα του» για εξουσία.
Σίγουρα για την άρχουσα τάξη στην Ελλάδα θα ήταν ευλογία Θεού ο υποτιθέμενος πολιτικός ευνουχισμός του ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα πραγματοποιούσαν «ανέξοδα» με τον τρόπο αυτό την αναστήλωση του δικού τους συστήματος με νέα υλικά, κάτι παρόμοιο με αυτό που έγινε το 81 με το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου. Τότε το ΠΑΣΟΚ έμπαινε δυναμικά στην πολιτική κονίστρα της χώρας με έναν ιδιότυπο ριζοσπαστισμό που αδρανοποιούσε όχι μόνο την παλιά Ένωση Κέντρου, αλλά και την αριστερά, για να βοηθήσει μετέπειτα την άρχουσα τάξη στην απόλυτη κυριαρχία της. Παράλληλα ο ευνουχισμός του ΣΥΡΙΖΑ, θα αδρανοποιούσε αγωνιστικά για πολλές δεκαετίες το αριστερό ταξικό κίνημα. Αν γινόταν κάτι τέτοιο η ελπίδα της αριστεράς για ανατροπή θα κτυπιόταν ανεπανόρθωτα.
Ένας ΣΥΡΙΖΑ της μη ακύρωσης της μνημονιακής πολιτικής «των διαπαραγματευσεων» και του συμβιβασμού. Ένας ΣΥΡΙΖΑ όπου θα έχει κυριαρχήσει στις γραμμές του η τεχνοκρατική μετριοπαθής άποψη. Ένας ΣΥΡΙΖΑ αποδεκτός και στηριζόμενος από τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε Αμερική και Ευρώπη ελάχιστα στοιχεία από τη διαφορετικότητα της αριστεράς θα έχει κρατήσει. Αυτό το πολιτικό μόρφωμα «Δούρειο Ίππο» θα επιθυμούσε και επιθυμεί η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα και όχι μόνο. Ένα κόμμα σοσιαλδημοκρατικοποιημένο θέλουν σήμερα τα μεγάλα καπιταλιστικά οικονομικά κέντρα της Ε.Ε. για την Ελλάδα.
Όμως αυτό το αρνητικό υποθετικό σενάριο για τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά τα ίδια τα μέλη και τα στελέχη του δεν πρόκειται να το αποδεχθούν εύκολα. Ο ίδιος ο απλός κόσμος που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αποδεχθεί μια τέτοια επιλογή. Μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δυνάμεις που έχουν λόγο ύπαρξης όχι μόνο για να γίνουν εμπόδιο, «σινικό τείχος», στην προσπάθεια σοσιαλδημοκρατικοποίησης του αλλά δουλεύουν και για ν΄ ανοίξουν διάπλατα τις πόρτες για την εξουσία της ελληνικής αριστεράς στο σύνολό της. Οι δυνάμεις αυτές αντιλαμβάνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κρατήσει τη ριζοσπαστικοποίηση του και να την ενισχύσει ακόμα περισσότερο, διότι την στιγμή της όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων δεν μπορείς να λειτουργείς με μετριοπάθεια ως ένα άλλο ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ. Την δεξιά στροφή μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να την σκεφθεί λαθεμένα κάποιος ίσως σε μια εποχή οικονομικής ανάπτυξης και ευφορίας, με μια συμμαχία προς τα μεσαία στρώματα. Αυτή την στιγμή, όμως, τα μεσαία στρώματα έχουν προλεταριοποιηθεί, φτωχοποιηθεί .
Στην πραγματικότητα είναι μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ η σταθερότητα σε ένα πολιτικό πρόγραμμα ανατροπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος ν΄ αντιληφτεί ότι στην κοινωνία η ταξική διαίρεση είναι άκρως ευδιάκριτη με την φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων . Επομένως δεν έχει κανένα νόημα η φυγή προς το κέντρο γιατί δεν υπάρχει πια κέντρο. Έχει νόημα, όμως, να αναδείξεις ένα πολιτικό πρόγραμμα που θα εκπροσωπεί στην πραγματικότητα την ηγεμονία των λαϊκών και εργατικών συμφερόντων. Έχει νόημα να διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, το οποίο όμως θα εμπεριέχει την ηγεμονία των εργατικών λαϊκών στρωμάτων.
* Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου