ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Βια και Δικαιοσυνη

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ - ΤΕΤΡΑΔΗ

Ένα από τα συχνότερα ερωτήματα, που μπαίνουν στο τραπέζι της πολίτικης είναι αν μπορεί μια κοινωνία να περάσει από την ανωμαλία στην ομαλότητα με ήπιο τρόπο.

Θεωρητικώς, θα έπρεπε. Για την ακρίβεια, θα όφειλε.  

Επειδή, όμως,  η πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού,  δηλαδή του πρακτέου, δηλαδή του έμπρακτου και όχι του θεωρητικού, η ιστορία έχει αποδείξει, ότι μόνο σε εξαιρέσεις μπορεί μια κοινωνία να περάσει από την ανωμαλία στην ομαλότητα ήπια και ομαλά.  Και προϋπόθεση σ αυτές τις εξαιρέσεις είναι η λειτουργιά μιας Αληθινής Δικαιοσύνης.

Η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σ αυτό το στάδιο. Της έκρηξης. Το διεφθαρμένο κομματικό σύστημα, που δημιούργησε ένα διεφθαρμένο κράτος και εξέθρεψε μια διεφθαρμένη ιδρωτική οικονομία πεθαίνει – για την ακρίβεια πέθανε – χωρίς να πεθαίνει όμως, γιατί αντιστέκεται σθεναρά μέχρι έσχατων, τραβώντας μαζί του στον τάφο και τη χωρά ολόκληρη.

Αδιάψευστοι μάρτυρες της κατάστασης είναι η απολυτή απραξία και αντίσταση σε κάθε αλλαγή, που επιδεικνύεται από την εδώ και 2 χρόνια κυβέρνηση σε κάθε κομμάτι λειτουργιάς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.  Από το αξιοκρατικό ξεκαθάρισμα του υπαλληλικού προσωπικού, με γνώμονα την αναδιανομή ολοκλήρου του προσωπικού σε χρήσιμες θέσεις πραγματικής και στην πράξη εργασίας και όχι σε απλώς κομματικοψηφοθηρικές θέσεις ημιαπασχόλησης, άχρηστες για το κοινωνικό σύνολο, μέχρι:
-τη διάλυση των μηχανισμών προμηθειών υγείας, κατασκευών, αναλώσιμων, εξοπλισμών πολίτικου και στρατιωτικού υλικού,  

-τη διάλυση του αντικοινωνικού προστατευτισμού κάθε επαγγελματικής συντεχνίας, που μέχρι σήμερα υπηρετεί μόνο τα μελή της σε βάρος του κοινωνικού συνόλου,

-τη διάλυση της ασυδοσίας μελών του προσωπικού της Υγείας, της Παιδείας, της Ακίνητης Περιουσίας, των Συνεταιρισμών, των Μεταφορών, των εταιριών στις λεγόμενες Κοινωφελείς υπηρεσίες, που κερδοσκοπούν υπέρ εαυτών, σε βάρος της οικονομίας και της ποιότητας ζωής των πολιτών,  στους οποίους υποτίθεται ότι παρέχουν υπηρεσίες,

-τη διάλυση των κυκλωμάτων εμπορίας και διακίνησης κάθε είδους ενεργείας, καθώς και των κυκλωμάτων στις Μεταφορές, που ανεβάζουν κατά πολύ το κόστος της καθημερινής ζωής των πολιτών,
-τη διάλυση των κυκλωμάτων διαπλοκής του κομματικού κράτους με τον υπόκοσμο της οικονομίας, που λυμαίνεται την καθημερινή ζωή των φορολογούμενων, των εταιριών και των νόμιμων πολιτών μέσω των οικονομικών υπηρεσιών εφόρων και τελωνειακών, αστυνομικών, δημοσιογράφων,  δικηγορών, μηχανικών,  συμβολαιογραφών και ποικίλων υπάλληλων σε δημοτικές και δημοσιές υπηρεσίες καθώς και

-την αρχή εκτεταμένης δικαστικής έρευνας για ξεκαθάρισμα της Κόπρου του Αυγείου και παραπομπή στη Δικαιοσύνη όλων των ενόχων, πολιτικών, ένστολων και πολιτών για απιστία κατά την υπηρεσία και διασπάθιση δημόσιου χρήματος.

Όσοι ζουν δραστήρια σ αυτή τη χωρά διαπιστώνουν καθημερινά εδώ και χρόνια, ότι όλοι σχεδόν οι νομοί και τα συνοδευτικά προεδρικά διατάγματα ή οι υπουργικές αποφάσεις (κυρίως αυτά), που έχουν ψηφιστεί από τις εκάστου Βούλες προστατεύουν τους εργοδότες, αλλά όχι τους εργαζόμενους.  Προστατεύουν τους κλεφτές, αλλά όχι τους κλεπτομανούς. Προστατεύουν τους απατεώνες, αλλά όχι τους έντιμους. Προστατεύουν τους μεγάλους παράνομους (και φυλακίζουν τους μικρούς) αλλά όχι τους νόμιμους. Προστατεύουν τους ισχυρούς, αλλά όχι τους αδύναμους.

Αυτοί οι νομοί, που έχουν ψηφιστεί από τις Βούλες των τελευταίων τουλάχιστον 25 χρονών, καθώς και τα διατάγματα με τις αποφάσεις που τους συνοδεύουν , έχουν από κάτω υπόγραφες και ονοματεπώνυμα.  Έχουν ψήφους κόμματων. Έχουν πρόεδρους και κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους. Έχουν υπευθύνους επωνύμους.
Έχουν αυτούς, που με τις υπόγραφες τους έχουν βάλει την ταφόπλακα στη Δημοκρατία, την Ισοπολιτεία και την Δικαιοσύνη προς Όφελος του Λάου και έχουν εγκαθιδρύσει ένα κράτος διεφθαρμένων μηχανισμών και πρόσωπων. Ένα κράτος κλεφτή σε βάρος του λάου και, το κυριότερο, διαφθορέα του λάου. Στον όποιο έχουν ενσπείρει τη νοοτροπία της διαφθοράς στην καθημερινή του ζωή. Για να μπορέσει να επιζήσει.

Αυτό το κράτος, που εισπραττει τα οφειλομενα με τοκο από την πρώτη ωρα, αλλά επιστρεφει τα δικα του οφειλομενα ατοκα,  διατηρωντας και το θρασυ δικαιωμα να μην τα επιστρεφει (!), αυτό το κράτος, που καθυποτάσσει τους εργαζόμενους του μεσα από βρωμικες συνδικαλιστικες συναλλαγές, αυτό το διεφθαρμένο συνονθύλευμα σιχαμερών συναλλαγών στην καθημερινότητα, αφού εξάντλησε τα όρια της οικονομικής του δυνατότητας να ζει με ξένα κόλλυβα τώρα πεθαίνει, χρεώνοντας τον λογαριασμό του στα θύματα του, παραμένοντας το ίδιο αλώβητο!

Αυτοί, που το έχρισαν, το προώθησαν και το καρπώθηκαν κυβερνάμε σήμερα τον τόπο. Ακαταδίωκτοι και ατιμώρητοι.  

Το χειρότερο: Θρασείς, Κουνένε το δαχτυλάκι απειλητικά σε κάθε απόπειρα να κουνηθούν απ τις καρέκλες τους. Να αλλάξει το κράτος τους. Υπερασπίζονται το νοσηρό τους δημιούργημα με τέτοιο πείσμα, που βυθίζουν τη χωρά σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια, απομυζώντας τον κόπο, τη δουλεία και τις οικονομίες ενός λάου εδώ και δυο χρόνια χωρίς αποτέλεσμα. Χωρίς οι ίδιοι να χάνουν τίποτε από την εξουσία και την περιουσία τους.

Όλοι σχεδόν οι πολιτικοί των κόμματων εξουσίας,  δεν έχουν καταλάβει, ότι με την πολιτική νοοτροπία, που ακλούθησαν και ακολούθου,  η χωρά απειλείται πράγματι με μακελειό.  Αλλά,  από τον λαό εναντίον τους.  Αν παραμείνουν ακαταδίωκτοι και ατιμώρητοι όσοι έχουν, αδικοπραγώντας και οικονομώντας, σπρώξει το λαό στον σημερινό του εξευτελισμό. Σε όποια παράταξη και αν ανήκουν.
Η φάρσα της πολίτικης ευθύνης, πίσω από την όποια κρύβονται οι πολιτικοί πρέπει κάποτε να τελειώσει. Τα δεινά του λάου έχουν ονοματεπώνυμα. Όπως έχουν και αυτοί που τα προκάλεσαν. Η ευθύνη όσων διαχειρίζονται οικονομία και ζωές δεν είναι άυλη. Υπάρχει ενώπιων των νομών. Όπως ισχύει κάθε μέρα και για τις ευθύνες των πολιτών. Η σημερινή απώλεια της κυριαρχίας της χώρας δεν είναι ένα αδίκημα ακαταδίωκτο. Ούτε το σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς, που λυμαίνεται τη χωρά. Ούτε μπορεί ο λαός να πληρώνει μόνιμος τις αυθαιρεσίες των διαχειριστών της τύχης του. Το κυριότερο: Δεν μπορεί να προχωρήσει η χωρά όσο τις τύχες της ορίζουν εκείνοι που την κατέστρεψαν.

Σ αυτή τη χωρά γεννήθηκε η τραγωδία. Την όποια ζει μονόπλευρα ο λαός. Που περιμένει τη Λύτρωση. Δεν υπάρχει λύτρωση χωρίς Κάθαρση. Και δεν υπάρχει κάθαρση χωρίς Νέμεση. Αλλά, η νέμεση προϋποθέτει μακελειό. Των Υβριστών του λάου. Η Δικαιοσύνη πρέπει να πάρει το λόγο. Γιατί αλλιώς θα τον πάρει μια μέρα βίαια ο λαός.

radar-gr.blogspot.gr