Χτες το βράδυ, πήγα μαζί με τον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», για να παρακολουθήσουμε την πρόβα τζενεράλε της παράστασης «Η Ανάκριση». Η «Ανάκριση» είναι ένα συγκλονιστικό έργο του Πέτερ Βάις, που είναι βασισμένο στα πρακτικά της δίκης των σημαντικότερων στελεχών του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης και εξόντωσης Άουσβιτς.
Η παράσταση είναι βαθύτατα πολιτική, μας θυμίζει με ποιο τρόπο ο άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί σε κτήνος, ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσακίρης έχει καταφέρει να νομίζεις πως είσαι παρών στην ανάκριση, και οι ηθοποιοί είναι έξοχοι. Ο Κώστας Καζάκος είναι εξαιρετικός στον ρόλο του ανακριτή. Με συγκίνησε πολύ -πολύ όμως- η κυρία Εύα Κοταμανίδου. Κάθε λέξη από το στόμα της, κάθε παύση της, κάθε βλέμμα της, ένα μαχαίρι στην καρδιά και στην Μνήμη.
Η συμμετοχή του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου στην παράσταση είναι ένα εξαιρετικό εύρημα. Δεν θα αποκαλύψω ποιος είναι ο ρόλος του στην παράσταση -είναι καταλυτικός- αλλά η παρουσία του Νίκου Μπογιόπουλου φωνάζει «μην ξεχνάς». Το χτες είναι εδώ, μέσα στα μάτια μας. Όποιος ξεχνάει, χάνεται. Η μόνη μας περιουσία είναι η Μνήμη. Μην χάσετε αυτή την καταπληκτική παράσταση που κάνει πρεμιέρα σήμερα.
(Υποσχέθηκα πως δεν θα γράψω πριν από αύριο για την συμμετοχή του Νίκου Μπογιόπουλου στην παράσταση -ήταν μυστικό- αλλά έδρασα κομμουνιστικά και συνωμοτικά, και το αποκάλυψα. Ελπίζω να με συγχωρήσουν όλοι. Βέβαια, θα πρέπει να ομολογήσω πως, από την στιγμή που είδα τον Νίκο Μπογιόπουλο στην σκηνή, μόνο ένα πράγμα με απασχολεί: Εγώ πότε θα παίξω;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου