Η ιστορία με τους πλειστηριασμούς έχει ενδιαφέρον πέραν των ατέρμονων συζητήσεων περί κοινωνικής ευαισθησίας κ.λπ. Είναι αλήθεια ότι κανένα ευνομούμενο τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς πλειστηριασμούς ακινήτων για τα οποία οι δανειζόμενοι έχουν σταματήσει να πληρώνουν τις δόσεις τους. Πώς είναι δυνατόν να ξαναρχίσουν να χορηγούν στεγαστικά δάνεια οι τράπεζες όταν γνωρίζουν πως οι δανειολήπτες, δια νόμου, δύνανται και να κρατήσουν το σπίτι τους και να μην πληρώσουν καμία δόση;
Όμως, στην περίπτωση της Ελλάδας δεν υφίσταται τραπεζικό σύστημα. Πόσο μάλιστα ευνομούμενο τραπεζικό σύστημα. Οι κύριοι Σάλλας και Κωστόπουλος παραμένουν τραπεζίτες ελέω της γενναιοδωρίας του χειμαζόμενου έλληνα πολίτη, υπό την ασπίδα προστασίας του σκανδαλώδους συστήματος ανακεφαλαιοποίησης το οποίο «συνελήφθη» (χωρίς να συλληφθεί κανείς!) επί υπουργίας Βενιζέλου.
Αν η τρόικα θέλει να εφαρμόσει κανόνες ελεύθερης οικονομίας στον τραπεζικό τομέα θα ήμουν ο πρώτος που θα πανηγύριζε. Να αρχίσουν ξανά τους πλειστηριασμούς. Αφού όμως περάσουν οι τράπεζες στα χέρια των πολιτών, Ευρωπαίων και Ελλήνων, που πληρώνουν για αυτές οι τράπεζες. Αφού παραιτηθούν όλα τα μέλη των διοικητικών τους συμβουλίων και αντικατασταθούν από αδιάφθορους. Τότε, μάλιστα. Προς το παρόν η τρόικα σιγοντάρει ένα ιδιότυπο καθεστώς άκρατου σοσιαλισμού για τους τραπεζίτες και απάνθρωπου αγοραίου ανταγωνισμού για τους υπόλοιπους, τους λιγότερο «εκλεκτούς» πολίτες. Σε αυτό το περίεργο καθεστώς, είναι το άκρος άωτον της υποκρισίας να ομιλούν περί κανόνων της αγοράς, πλειστηριασμών κ.ο.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου