Mpelalis Reviews

Mpelalis Reviews

Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Νέα δυσβάστακτα μέτρα ύψους 5 δις προβλέπει έκθεση του ΔΝΤ

Μετεκλογικό πεσκέσι από τρόικα - κυβέρνηση
Νέα μέτρα ύψους 5 δις ευρώ προβλέπει η έκθεση του ΔΝΤ για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού τη διετία 2015 – 2016. Εκτάκτως ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας στο Μέγαρο Μαξίμου. Σημειώνεται πως το Ταμείο ενέκρινε την Παρασκευή την εκταμίευση της δόσης ύψους 3,41 δισ. ευρώ, στο πλαίσιο της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος.
Σύμφωνα με τον Real Fm ο Γιάννης Στουρνάρας μετέβη στο Μέγαρο Μαξίμου για έκτακτη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η νέα έκθεση του ΔΝΤ.
Η έκθεση του ΔΝΤ για την πορεία της ελληνικής οικονομίας προβλέπει νέα μέτρα για την κάλυψη δημοσιονομικού κενού ύψους 5 δισ. ευρώ τη διετία 2015-2016.
Όπως αναφέρει η ίδια πηγή, ο Πολ Τόμσεν, συντάκτης της έκθεσης, αποκλείει κάθε ενδεχόμενο κατάργησης της έκτακτης εισφοράς ενώ ανοίγει εκ νέου ζήτημα ασφαλιστικού. Ο Γ. Στουρνάρας αμέσως μετά την συνάντηση που θα έχει με τον πρωθυπουργό αναμένεται να απαντήσει στις πληροφορίες που έρχονται από την Ουάσιγκτον.
Σύμφωνα με πληροφορίες από τον ημερήσιο τύπο, ανάμεσα στα άλλα μέτρα- "φωτιά" που περιλαμβάνονται στην έκθεση συγκαταλέγονται οι αναφορές και οι συστάσεις του Ταμείου για τις τριετίες και το ύψος του βασικού μισθού.
Το ΔΝΤ επιμαίνει ότι η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων θα πρέπει επανεξεταστεί τον Οκτώβριο.
Παράλληλα ζητεί να επανεξεταστεί το θέμα των τριετιών με στόχο την πλήρη κατάργηση.
Εξάλλου, είναι γνωστό ότι το Ταμείο επιθυμεί σταθερά την επανεξέταση και του κατώτατου μισθού κατά τη διετία 2016-2017.
Το ΔΝΤ θεωρεί ότι ο κατώτατος μισθός των 586 ευρώ μεικτά είναι υψηλός (!) διότι δεν καταργήθηκαν ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα. Ετσι επιμένει ότι οι κατώτατες αποδοχές θα πρέπει να προσαρμοστούν στα επίπεδα άλλων ανταγωνιστικών προς την Ελλάδα χωρών (όπως η Πορτογαλία), όπου ο ετήσιος μισθός υπολογίζεται σε 12μηνη και όχι σε 14μηνη βάση.
 
Νέο δάνειο για να γίνει βιώσιμο το χρέος
Αν και το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ αναμένεται να εγκρίνει κανονικά την εκταμίευση της δόσης των 3,5 δισ. ευρώ προς τη χώρα μας, ωστόσο αναμένεται να ζητήσει την επαναβεβαίωση των δεσμεύσεων πως το πρόγραμμα θα παραμείνει επαρκώς χρηματοδοτημένο έως τη λήξη του -το Φεβρουάριο του 2016- αλλά και ότι ενδιάμεσα θα δημιουργηθούν όλες οι προϋποθέσεις που θα διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του χρέους και την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές.Σύμφωνα με πληροφορίες, στην έκθεση αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος θα καταγράφεται ότι για το διάστημα μετά τον Ιούνιο του 2015 η Ελλάδα θα χρειασθεί πρόσθετη χρηματοδότηση πέρα από την στήριξη του ΔΝΤ. Ο Πόουλ Τόμσεν και οι συνεργάτες του εμφανίζονται να μην θεωρούν πως η Ελλάδα δύναται να αντλήσει από τις αγορές τα πρόσθετα αυτά ποσά και εκτιμούν ότι θα χρειασθούν άλλες πηγές, όπως τα αδιάθετα χρήματα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ή ένα νέο δάνειο από τη ζώνη του ευρώ.Καθώς το κόστος δανεισμού της Ελλάδας από τις αγορές είναι μεγαλύτερο από αυτό που έχει υπολογισθεί στην έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, ακόμη και αν ήταν εφικτό να καλυφθεί η «τρύπα» με τέτοιου είδους χρηματοδότηση, το ΔΝΤ δεν θα το υποστήριζε. Ακόμη, πάγια άποψη του Ταμείου είναι πως τα χρήματα του ΤΧΣ πρέπει να κρατηθούν για τις ανάγκες των τραπεζών (θεωρεί πως τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής της Τράπεζας της Ελλάδος είναι αισιόδοξα) και ότι ως εκ τούτου η καλύτερη δυνατή λύση θα ήταν η Ελλάδα να λάβει ένα μικρό – χαμηλότοκο- δάνειο από τη ζώνη του ευρώ.Σε κάθε περίπτωση η μελέτη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους θα απασχολήσει την επόμενη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, η οποία θα λάβει υπόψη τόσο τα τεστ αντοχής των τραπεζών που διενεργεί την τρέχουσα περίοδο η ΕΚΤ όσο και τα στοιχεία για την ανάπτυξη, το πρωτογενές πλεόνασμα και τις επιδόσεις στο σκέλος των αποκρατικοποιήσεων.Πηγές από την Ουάσιγκτον αναφέρουν πως έως ότου αποκρυσταλλωθεί η νέα σύνθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ξεκαθαρίσει η σύνθεση των ευρωπαϊκών οργάνων σε επίπεδο ηγεσίας δεν αναμένεται να τεθούν προς συζήτηση πρόσθετα ζητήματα από την πλευρά του ΔΝΤ. Οι ίδιες πηγές θεωρούν πως το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στην Ελλάδα δεν μετέβαλε σημαντικά τα επίπεδα του πολιτικού ρίσκου.Το ΔΝΤ εκτιμά πως η Ελλάδα σημειώνει σταθερή πρόοδο στα δημοσιονομικά και ότι θα επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ το 2014. Ωστόσο, στην έκθεση που θα δημοσιοποιήσει σήμερα θα τονίζεται η ανάγκη υλοποίησης των πολιτικών που απαιτούνται για να επιτευχθεί ο στόχος του 2015 για πρωτογενές πλεόνασμα στο 3% του ΑΕΠ, συμπεριλαμβανομένης και της παράτασης κάποιων φορολογικών μέτρων (π.χ. εισφοράς αλληλεγγύης), κάτι που συγκρούεται με την μετεκλογική ρητορική της κυβέρνησης.Το Ταμείο αισιοδοξεί ότι ο στόχος για ανάπτυξη 0,6% το 2014 θα επιτευχθεί, ενώ στελέχη του θεωρούν πιθανή ακόμα και την υπέρβαση της εν λόγω επίδοσης. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θεωρεί πως το βάρος της επόμενης αξιολόγησης θα πρέπει να πέσει στις αλλαγές στο ασφαλιστικό και ότι αυτές προέχουν έναντι των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας (π.χ. ομαδικές απολύσεις, ελάχιστοι μισθοί).Πρέπει να σημειωθεί πως τόσο κατά το Eurogroup της 19ης Ιουνίου όσο και κατά την σύντομη επίσκεψη των επικεφαλής της τρόικα στην Αθηνά στα μέσα Ιουλίου (υπό νέα σύνθεση) θα εξετασθούν τα 12 προαπαιτούμενα για τα οποία έχει δεσμευθεί η Ελλάδα προκειμένου να λάβει τις δόσεις του Ιουνίου και του Ιουλίου ύψους 1 δισ. ευρώ εκάστη.

ΟΧΙ χημικά στη Μεσόγειο!

Για τον κ.Τσίπρα στον ΣΕΒ

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
 
«Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων», υποστηρίζουν οι συγγραφείς του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου». Και συνεχίζουν: «Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, με μια λέξη, καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονταν σε ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν αδιάκοπο αγώνα, πότε καλυμμένο, πότε ανοιχτό (…)».
«Μπούρδες», απαντούν οι ανειρήνευτοι πολέμιοι του ξύλινου, του δογματικού λόγου και των κομμουνιστικών ιδεοληψιών. Αυτά τελειώσανε, διαβεβαιώνουν. Το είχε πει και ο κ. Γιώργος Παπανδρέου (28/8/2009) ως πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς», στην εκδήλωση του... Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος: «Δεν είναι πλέον ο εργάτης εναντίον του εργοδότη», είχε τονίσει…
Χρόνια πριν, ήδη από το 1976, την έλευση αυτής της νέας εποχής – εποχή γενικής συναδέλφωσης, «κοινωνικής ειρήνης» και «κατάργησης της πάλης των τάξεων» -  την είχε εγκαινιάσει στην Ελλάδα ο αείμνηστος υπουργός Εργασίας Κ. Λάσκαρης: Δεν υπάρχει πλέον «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» και «δεν θα επιτρέψωμεν την πάλην των τάξεων», δήλωνε με πάθος…
Στην πορεία προστέθηκαν ακόμα πιο ισχυρές αποδείξεις ότι οι ταξικές αντιθέσεις «ξεπεράστηκαν» και «καταργήθηκαν». Όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση του τότε πρωθυπουργού κ.Σημίτη, ο οποίος τον Ιούνιο του 2000, από το Βερολίνο (τι σύμπτωση!)  είχε κατσαδιάσει όσους διαμαρτύρονταν για (ταξική) πολιτική του, και τους καλούσε - και ως πολιτικός και ως επιστήμων καθηγητής - να πάψουν να χρησιμοποιούν ως «ερμηνευτικό κανόνα την πάλη των τάξεων»…
   
Πρώτος λόγος      
Ο πρώτος λόγος που υπενθυμίζουμε τα παραπάνω είναι γιατί, παρ’ όλες αυτές τις διαβεβαιώσεις, συνεχίζουν να υπάρχουν ορισμένοι που επιμένουν να αμφισβητούν την «κατάργηση της πάλης των τάξεων». Κάτι μυστήριοι, που δεν είναι και τόσο πεισμένοι με το αφήγημα που θέλει τον κόσμο να πορεύεται με πυξίδα την «ταξική ειρήνευση» και την «κοινωνική συνεργασία».
Στους αξιοσημείωτους αρνητές της συμπόρευσης των βιομηχάνων με τους εργάτες, των καπιταλιστών με τους προλετάριους, των τραπεζιτών με τους άνεργους, δεν συμπεριλαμβάνουμε – φυσικά - τους κομμουνιστές. Έτσι κι αλλιώς αυτοί είναι ξεροκέφαλοι.
Δεν λαμβάνουμε καν υπόψη τον Μπέντζαµιν Ντισραέλι, που σε µια κρίση λογοτεχνικής ειλικρίνειας περιέγραφε τα του καιρού του ως εξής: «Δύο έθνη που µεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε σχέση ούτε συµπάθεια και τα οποία δεν κυβερνώνται µε τους ίδιους νόµους (...). Τα δύο αυτά έθνη είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί». Αν και ο συντηρητικός Ντισραέλι, διετέλεσε για πολλά χρόνια πρωθυπουργός της Βρετανίας, και μάλιστα της βικτωριανής εποχής, επομένως οι απόψεις του περί «τάξεων» έχουν μια κάποια βαρύτητα, εντούτοις αυτά τα έλεγε τον 19ο αιώνα. «Παλιά», δηλαδή…
 
Αλλά, όσο κι αν θέλουμε να μη χαλάσουμε αυτή την γιορτή της ταξικής συμφιλίωσης, πώς να μη λάβουμε υπόψη μας κάποιες πολύ πρόσφατες παραδοχές; Πώς, για παράδειγμα, να μην λάβουμε υπόψη μας τον Αμερικανό δισεκατομμυριούχο, τον Ουόρεν Μπάφετ, αυτόν τον μεγαλοκαρχαρία του χρηματιστικού κεφαλαίου, όταν δηλώνει: «Η πάλη των τάξεων υπάρχει και είναι η δική μου που κερδίζει»... Πώς να μην απορήσουμε όταν ο Μπαφετ, αυτός ο μεγιστάνας και μεγαλοτοκογλύφος, δηλώνει – και το δήλωσε με την άνεση μιας τάξης που τον κυνισμό της τον βαφτίζει «φιλαλήθεια» - ότι έκφραση αυτού του «ταξικού πολέμου» που διεξάγεται είναι ότι ο ίδιος πληρώνει λιγότερους φόρους απ' όσους πληρώνει η γραμματέας του…
      
Πώς να μην αναρωτηθούμε: Ισχύει ότι ζούμε σε συνθήκες όπου είμαστε  «όλοι μαζί»; Ισχύει ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις εξέλειπαν και ότι πλέον είναι εφικτό να πάμε «όλοι μαζί»; Ότι θα κερδίσουμε «όλοι μαζί»; Ότι θα βγούμε από την κρίση «όλοι μαζί»; Αλήθεια: Όσα υφιστάμεθα τα προκαλέσαμε «όλοι μαζί», τα υφιστάμεθα «όλοι μαζί», τραπεζίτες και φεσωμένοι, βιομήχανοι και απολυμένοι, εργολάβοι και «απασχολήσιμοι»; Η’ μήπως ισχύει αυτό που λέει ο Μπάφετ: «Ο πόλεμος των τάξεων σήμερα πια μαίνεται παντού, στριφογυρίζει μέσα στα μυαλά των ανθρώπων, που για πρώτη φορά τολμούν να πουν με το όνομά του αυτό που βλέπουν μπροστά τους, στον δρόμο, στο γραφείο, στη δουλειά τους»…
   
Τι ισχύει, τελικά; Σε έναν κόσμο
•όπου 740 πολυεθνικές κατέχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου, αλλά πάνω από 50.000 άνθρωποι τη μέρα πεθαίνουν από αιτίες σχετιζόμενες με τη φτώχεια,
•όπου 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με ένα δολάριο τη μέρα και την ίδια ώρα μια χούφτα από «Μπάφετ» σπαταλούν ετησίως 50 δισ. δολάρια για να παίζουν... γκολφ,
•όπου μια οικογένεια στις ΗΠΑ, η οικογένεια Γουόλτον της αλυσίδας πολυκαταστημάτων Walmatt κατέχει τόσο πλούτο όσον έχουν αθροιστικά... 100 εκατομμύρια φτωχοί Αμερικανοί,
•όπου, κατά τον Στίγκλιτς, το 95% των κερδών που παράχθηκαν από το «μοντέλο Ομπάμα» από το 2009 μέχρι το 2012 στις ΗΠΑ κατέληξαν στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού, και κατά τον Κρούγκμαν από αυτά τα κέρδη το 60% πήγε στους μεγιστάνες που αποτελούν το μόλις 0,1% του πληθυσμού,
•όπου στην Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας, εδώ που οι άνεργοι ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια, οι φτωχοί τα 120 εκατομμύρια, μετρήθηκε ότι 485 δισεκατομμυριούχοι κατέχουν πλούτο άνω τον 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων,
•όπου στην Ελλάδα, τόσο επί «ευημερίας», όσο και επί κρίσης, η εισοδηματική απόσταση μεταξύ των «εχόντων» και των πενήτων αυξάνεται κατά 6 και 7 φορές,
τείνουμε να πιστέψουμε ότι, μάλλον, ισχύει αυτό που λέει ο Μπάφετ…
   
Πιστεύουμε, δηλαδή, ότι ο «ταξικός πόλεμος» όχι μόνο δεν έληξε ποτέ,  διότι πολύ απλά ουδέποτε «καταργήθηκαν» οι κοινωνικές αντιθέσεις που τον προκαλούν, αλλά ότι αντιθέτως «μαίνεται». Μονομερώς.   
Πιστεύουμε ότι επειδή δεν έχει «καταργηθεί» η ταξική διαφοροποίηση - και ούτε προβλέπεται να «καταργηθεί» σύντομα - γι’ αυτό και όσοι μιλούν για την «κατάργηση της πάλης των τάξεων» παίρνουν θέση υπέρ του αδίκως επιτιθέμενου και τον διευκολύνουν στη διαιώνιση αυτού του πολέμου.
Πιστεύουμε ότι έτσι κάνουν αυτόν τον «πόλεμο» πιο εύκολο για τους θύτες υποβάλλοντας τα θύματα στη φενάκη μιας «συναίνεσης», ενός «διαλόγου», μιας «κοινωνικής ειρήνης» και μιας δήθεν «συναδέλφωσης» του θύτη με το θύμα, που οδηγεί το δεύτερο, το θύμα, να ξεκληρίζεται και να υποφέρει, και όταν υπάρχει ανάκαμψη, και όταν υπάρχει κρίση.
Πιστεύουμε ότι όσοι αποκηρύσσουν την «πάλη των τάξεων» ως ερμηνευτικό εργαλείο της κοινωνικής πραγματικότητας, όσοι με την πολιτική τους βαφτίζουν «συναγωνιστές» και βάζουν στο ίδιο «χαράκωμα» και τους καταπιεστές και τους καταπιεσμένους, εμποδίζουν τα θύματα αυτού του πολέμου να ορθώσουν ανάστημα. Τα σπρώχνουν να αποδεχτούν σαν «αμετάκλητο» τον αφανισμό τους ή να συμβιβαστούν με τα ψίχουλα της χαμοζωής τους.
   
Αυτή η πολιτική εξυπηρετεί την πλευρά των «Μπάφετ», αφού, τελικά, τάσσεται υπέρ της διατήρησης αυτού του ακήρυχτου «ταξικού πολέμου» και όχι υπέρ της κατάργησής του.
     
Δεύτερος λόγος      
Ο δεύτερος λόγος που τα σημειώνουμε όλα αυτά είναι γιατί ακούσαμε τον κ.Τσίπρα, στην προχτεσινή συνέλευση του ΣΕΒ, να απευθύνεται στους βιομήχανους, να διεκτραγωδεί την κατάσταση της «διαλυμένης» χώρας και να τους λέει ότι «θα την επανενώσουμε όλοι μαζί και θα την οδηγήσουμε στο ασφαλές και γόνιμο έδαφος της ανασυγκρότησης και της ανάπτυξης»…
Να τονίζει στο ακροατήριο του ΣΕΒ ότι η κυβέρνηση του θα είναι «κυβέρνηση όλων των Ελλήνων» ανεξαρτήτως αν πρόκειται περί Ελλήνων βιομηχάνων ή Ελλήνων ανέργων…
Να επικαλείται την «εθνική ευθύνη» των βιομηχάνων – προφανώς όχι εκείνων που έχουν μεταφέρει τις έδρες των εταιρειών τους στο εξωτερικό - για τους απευθύνει «προσκλητήριο (…) για μια νέα κοινωνική συμφωνία», στο εσωτερικό…
Να εγγυάται μια πολιτική για τους βιομήχανους όπου τα κέρδη τους θα ζυγίζονται σε ένα «δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων» και όχι μια πολιτική που στον ανειρήνευτο χαρακτήρα της αντίθεσης μεταξύ «καπιταλιστικού κέρδους» και «κοινωνικού οφέλους» παίρνει τη θέση του δεύτερου…

Συμπαθάτε μας (και συγγνώμη κιόλας), αλλά θα επιμείνουμε ότι στο σύστημα που ζούμε υπάρχουν τάξεις. Τάξεις «εχόντων» και τάξεις «μη εχόντων». Ο ΣΕΒ, αντικειμενικά και ανεξαρτήτως προσώπων (με τα οποία δεν έχουμε και τίποτα)  ανήκει στην πρώτη τάξη.
Συμπαθάτε μας (και συγγνώμη κιόλας), αλλά ως Αριστερά δεν μπορείς να είσαι και με τους δυο, ακόμα κι αν οι πρώτοι επιδοθούν στην άσκηση της «υγιούς επιχειρηματικότητας», που θα παράγει «υγιή κέρδη», τα οποία, όμως, ποτέ δεν θα πάψουν να προέρχονται από την «υγιή εκμετάλλευση» της υπεραξίας που παράγει η εργατική τάξη.
Συμπαθάτε μας (και συγγνώμη κιόλας), αλλά η Αριστερά που στη θέση της   «πάλης των τάξεων» βάζει  το… «win – win» των «κοινωνικών διαλόγων» και της «ταξικής συνεργασίας», μπορεί να λέει, να αισθάνεται και να είναι όσο  Αριστερά θέλει, όμως - χωρίς να παραγνωρίζουμε τις επαγγελίες της ή να συσκοτίζουμε τις διαφορές της με τον υφιστάμενο κυβερνητικό Αρμαγεδώνα:
     
Τέτοια Αριστερά - της «κοινωνικής συμφωνίας» ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργάτες - που να είναι ταυτόχρονα και «Αριστερά της ανατροπής», της ρήξης με τις ταξικές διακρίσεις, την ταξική αδικία, της εξόδου απ’ ό,τι γεννά και αναπαράγει τους «ταξικούς πολέμους» εις βάρος ων αδυνάμων, ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ.
Από enikos, μέσω "Το Γρέκι"

Η νομοτελειακή κατάληξη ενός άρρωστου λαού

Η Μενεγάκη, ο Μικρούτσικος, ο Λιάγκας και η Στεφανίδου έμαθαν στους Έλληνες τηλεοπτική ψυχαγωγία...
Ο Παπαδάκης, ο Αυτιάς και οι Λυριτζής-Οικονόμου έμαθαν στους Έλληνες πρωινή τηλεοπτική ενημέρωση...
Ο Σφακιανάκης, η Βίσση, ο Ρουβάς, οι Goin' Through και ο Τσαλίκης έμαθαν στους Έλληνες μουσική ψυχαγωγία...
Ο Παπακαλιάτης, ο Ρέππας και ο... Παπαθανασίου έμαθαν στους Έλληνες κινηματογραφική ψυχαγωγία...
Ο Πρετεντέρης, ο Ευαγγελάτος, ο Λιάτσος, ο Πορτοσάλτε και ο Καψής έμαθαν στους Έλληνες πολιτική ανάλυση...
Ο Βαρδινογιάννης, ο Κόκκαλης και ο Μαρινάκης έμαθαν στους Έλληνες αθλητικό ήθος και "ευ αγωνίζεσθε"...
Ο Κωστόπουλος και ο Γεωργελές έμαθαν στους Έλληνες "ψαγμένο" πολιτισμό και "lifestyle"...
Η Καϊλή, ο Λοβέρδος, ο Σπηλιωτόπουλος, ο Καρατζαφέρης, ο Ψωμιάδης, ο Κικίλιας, ο Βαρβιτσιώτης και ο Ντινόπουλος έμαθαν στους Έλληνες πολιτική αφού πρώτα ψηφίστηκαν από αυτούς...
Καθήστε ακόμα να αναρωτιέστε γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Γιατί είμαστε λαός ηλιθίων. Έτσι μεγαλώσαμε, έτσι γαλουχηθήκαμε. Είναι αργά για να αλλάξει οτιδήποτε. Προετοιμαστείτε για τα χειρότερα που έρχονται.
Από projector-revolt, μέσω "Το Γρέκι"

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Ένα γράμμα του Μανώλη Γλέζου

 
73 χρόνια από τότε που ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβασαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη, ο ελληνικός λαός αποθεώνει τον Γλέζο στέλνοντάς τον με απίστευτο αριθμό σταυρών στην Ευρωβουλή. Στο μεσοδιάστημα, το κράτος τον έχει συχνά «αποθεώσει» με τον δικό του τρόπο, όπως αποκαλύπτει ένα γράμμα του από το 1946, το οποίο δημοσιεύουμε.
 
γράφει ο  Νίκος Σαραντάκος

Σε λίγες ώρες συμπληρώνονται 73 χρόνια από τότε που ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβασαν τη σημαία με τη σβάστικα από την Ακρόπολη, και ο ιστότοπος του Υπουργείου Εσωτερικών όπου καταχωρούνται με βασανιστικά αργούς ρυθμούς τα αποτελέσματα της καταμέτρησης των σταυρών στις πρόσφατες ευρωεκλογές μάς πληροφορεί ότι, με καταμετρημένο το 70% των ψηφοδελτίων, 339.000 πολίτες έβαλαν σταυρό στον Γλέζο, πράγμα που σημαίνει ότι στο σύνολο των ψήφων ο Γλέζος θα συγκεντρώσει σχεδόν μισό εκατομμύριο σταυρούς προτίμησης – δικαιωματική αποθέωση.
Αποθέωση και αναγνώριση της προσφοράς, που όμως συνοδεύεται από πικρόχολα σχόλια για τον γέροντα που δεν μπορεί να μπει στο αεροπλάνο (και τα λένε αυτοί που δεν μπορούν να σηκωθούν από τον καναπέ) ή από ύπουλα ψέματα, ότι τάχα ο Γλέζος «κατέβασε μια σημαία όταν ήταν είκοσι χρονών και από τότε εξαργυρώνει τη δόξα του», λες και δεν πέρασε ο Γλέζος από διώξεις και φυλακίσεις, εξορίες και θανατικές καταδίκες, χρόνια και χρόνια.
Κατά σύμπτωση, πριν από λίγο έψαχνα στα φύλλα του Ριζοσπάστη του Ιουνίου 1946 για να βρω ένα άρθρο του Γιώργου Κοτζιούλα, που μου το είχε ζητήσει μια φίλη ερευνήτρια, όταν έπεσα πάνω σ’ ένα σύντομο γράμμα του Μανώλη Γλέζου στον Ριζοσπάστη που το δημοσιεύω εδώ. Ήταν η εποχή που βασίλευε η τρομοκρατία κράτους και παρακρατικών συμμοριών στην ύπαιθρο, σε θλιβερή αντίθεση με όσα συνέβαιναν στην Ευρώπη, όπου δεν είχε ακόμα κυριαρχήσει ο ψυχρός πόλεμος. Κατά σύμπτωση, στην ίδια σελίδα με το γράμμα του Γλέζου υπάρχει ρεπορτάζ για το σχηματισμό της νέας γαλλικής κυβέρνησης με αντιπρόεδρο τον Μορίς Τορέζ, γραμματέα του ΚΚ Γαλλίας και συμμετοχή αρκετών κομμουνιστών.

Παραθέτω λοιπόν το γράμμα του Γλέζου όπως δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη της 25.6.1946, διορθώνοντας και κάποια τυπογραφικά λάθη του πρωτοτύπου:

Ο ΗΡΩΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Ένα γράμμα του Γλέζου

Πήραμε το παρακάτω γράμμα:

Σύρα 23-6-46

Αγαπητέ «Ριζοσπάστη»

Στις 21/6 βρισκόμουν στο χωριό Πολώνια και περίμενα το καΐκι για να πάω στη Σύρα. Απόσπασμα χωροφυλακής με συνέλαβε, με κτύπησε όταν αρνήθηκα να δώσω την κομματική μου ταυτότητα και με οδήγησε στο χωριό Πλάκα (3 ώρες μακριά). Στο κρατητήριο μπήκε 3 φορές ο βασανιστής Δαγκλής Περαντωνάκης και με βασάνισε (μου άνοιξε το κεφάλι κτλ.) Ο διοικητής που ήλθε την άλλη μέρα μού είπε ότι επρόκειτο για… παρεξήγηση!
Είναι η 8η φορά που με πιάνει εντελώς αναίτια η αστυνομία και ανακαλύπτει αργότερα την «παρεξήγηση». Δηλώνω ρητά ότι αν ξανασυμβεί αυτό θα αντισταθώ και ας με σκοτώσουν.

Με σ. χαιρετισμούς

ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ
 
Το σκαναρισμένο φύλλο της εφημερίδας δεν είναι πολύ καθαρό κι έτσι δεν φαίνεται καλά το επώνυμο του βασανιστή, ενώ έχω την υποψία ότι και το όνομά του (Δαγκλής) είναι προϊόν παρανάγνωσης, δηλαδή ο τυπογράφος του Ριζοσπάστη ίσως δεν διάβασε καλά το χειρόγραφο του Γλέζου (τότε ο κόσμος έγραφε με το χέρι) και αντί για «Μανώλης», που είναι συχνότατο όνομα στις Κυκλάδες και την Κρήτη, διάβασε «Δαγκλής» - άλλωστε το όνομα του χωριού Πολώνια το διάβασε «Λολώκα».
Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει· βλέπουμε όμως ότι ο Γλέζος πολύ γρήγορα άρχισε να εξαργυρώνει τη δόξα της σημαίας, με κυνηγητά, συλλήψεις και ανοιγμένα κεφάλια. Και δεν σταμάτησε να την εξαργυρώνει –θα θυμάστε ότι τον ψέκασαν με χημικές ουσίες πριν από 3-4 χρόνια. Αλλά και τότε, για «παρεξήγηση» επρόκειτο!

Το τέλος τους κράτους δικαίου στην Ελλάδα

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε.Ε. ένα κράτος μέλος δίνει πολιτικό άσυλο εξαιτίας της κατάστασης που επικρατεί σε άλλη χώρα της Ε.Ε. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μετανάστης αποχωρεί από την Ελλάδα λόγω των επιθέσεων που δεχόταν από Χρυσή Αυγή και Αστυνομία, όπως καταγγέλει.
Παρακολουθείστε το σχετικό ρεπορτάζ της ΕΤ3:

Βενιζέλος, το δικό μας Βισύ...

γράφει ο Στάθης

@ Δραματική δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ! Συναντήθηκε ο σ. Τσίπρας με τον ΣΕΒ και οι βιομήχανοι του ξέφυγαν όλοι, δεν συνέλαβε κανέναν! Κι όχι μόνον αυτό, αλλά σε ένα κρεσέντο ταξικής συνεργασίας ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε την επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 Ευρώ, τη ρύθμιση των κόκκινων (να ’τοι πάλι οι «κόκκινοι») δανείων νοικοκυριών κι επιχειρήσεων κι άλλα τέτοια κρυπτοκομμουνιστικά, συγγνώμη κρυπτοδεξιά, που απειλούν τη «σταθερότητα», επαπειλούν να προκαλέσουν «ατύχημα» και σκορπίζουν «αυταπάτες» στον λαό. Επίσης, αν αίφνης ακούσετε
@ κάπου κοντά σας γόον τινά και κοπετόν ασίγαστο, μην πάθετε πανικό, για τον κ. Μιχελάκη θα πρόκειται, ο οποίος έχει πάρει σβάρνα κανάλια, ραδιόφωνα κι εφημερίδες ολοφυρόμενος για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει 27% και όχι 30% - τι θα κάνουν τώρα
οι αριστεροί; τι θα γίνουν πρώτοι μέσα στην ερημία του πλήθους; πού θα βρουν συμμάχους; Σκίζει τα ιμάτιά του ο μέραρχος της Δεξιάς, «έπιασε οροφή ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα τι θα κάνει;» - πω πω πόόόνος! Αβάσταχτος! Ούτε όταν έκοβε τα επιδόματα απ’ τους ανάπηρους ο κ. Μιχελάκης, δεν πόνεσε τόσον πολύ η κυρία Αννα Μισέλ Ασημακοπούλου.
@ Βεβαίως, πρέπει να παραδεχθούμε, κυρίες και κύριοι, πως όταν πονά η κυρία Αννα Μισέλ με τον πόνο που προκαλεί στον λαό η Νουδοπασόκ, πονά με αριστερό πρόσημο. Ενώ όταν πονά για τους ίδιους λόγους ο κ. Βορίδης πονά με ένα πρόσημο κάπως πιο βαρβατερό, δεξιό να το πεις, ακροδεξιό; - θα σας γελάσω.
@ Πρόσημο, κυρίες και κύριοι. Η λέξη της εποχής. Συχνά στη δημοσιογραφία και την πολιτική σκάει κάποιος μια λέξη (διακύβευμα, αφήγηση, φαντασιακό) και ξεσπά επιδημία στη χρήση της. Τώρα μας έλαχε το πρόσημο. Δεν υπάρχει πολιτικός, δημοσιογράφος ή πανελίστας που να μην επαναλαμβάνει εδώ και λίγες βδομάδες αυτήν τη λέξη κάθε τρία λεπτά - γενικώς γίνεται
@ του προσήμου. Αλλοτε με αριστερό πρόσημο, άλλοτε με προοδευτικό πρόσημο (το δεξιό πρόσημο αποφεύγεται κάπως), γενικώς όλοι ομιλούν για πρόσημο λες και θα φάνε πρόστιμο αν το παραλείψουν.
@ Εκεί όμως που γίνεται της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός (με κεντροαριστερό πρόσημο) είναι στη συζήτηση για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς. Της μουρλής (με όποιο πρόσημο θέλετε). Τι είναι η Κεντροαριστερά; Μην είναι σοσιαλδημοκρατία (με αριστερό πρόσημο), μην είν’ το  Mega; Κινείται δεξιά της Αριστεράς ή αριστερά της Δεξιάς; Και με ποιο πρόσημο κινείται; Κάθονται στο ίδιο τραπέζι ο κ. Μαλέλης και ο κ. Μπίστης ή πρέπει στο τραπέζι να υπάρχει Λοβέρδος ψητός με πατάτες για να κάτσουν; Τι πρόσημο έχει η προπαγάνδα; λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα, αλλά τι πρόσημο έχει η μαλακία; Ψυχραιμία!
@ Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται η Κεντροαριστερά (του Ποταμιού, της ΔΗΜΑΡ, των 58, του ΠΑΣΟΚ, της Ελιάς - ώσπου να τους φάει όλους ο κ. Βενιζέλος), η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται ένας τρίτος, ένας ενδιάμεσος πόλος, αλλά με
@ τι πρόσημο;!;! - όχι άλλο πρόσημοοοοοοο...!! Εκτός κι αν αναλάβει να σας εξηγήσει τι εστί πρόσημο ο κ. Βενιζέλος! Ο άνθρωπος είναι θεός! με πρόσημο παντογνώστη! Παντοδύναμου! Και φωτεινού παντογνώστη επίσης. Αφού έφαγε το ποσοστό της ΔΗΜΑΡ, αφού
@ οργάνωσε ρωμαϊκό θρίαμβο για να πανηγυρίσει τη μείωση του ΠΑΣΟΚ απ’ το 12% στο 8%, ο ανοικονόμητος και πολυπράγμων αυτός Γαργαντούας ανέλαβε να μας εξηγήσει ότι το «μπόνους αποτελεί ένα κατάλοιπο του παλαιού πολιτικού συστήματος», ενώ όταν ο ίδιος το εισηγείτο ούτε «παλαιό πολιτικό σύστημα» υπήρχε ούτε και ο ίδιος ήταν και είναι το πιο αισχρό του κατάλοιπο.
@ Αν αισθάνεστε ότι ο άθρωπος αυτός σάς πυροβολεί στο μυαλό, ορθώς αισθάνεστε! Ο Μιθριδάτης αυτός, το θράσος και ο αμοραλισμός του οποίου υπερβαίνουν τα ύψη που έφθασε ο πύργος της Βαβέλ, χαρακτήρισε τη δήλωση του κ. Τσίπρα για «δυσαρμονία» μεταξύ της βούλησης του λαού και της σύνθεσης του Κοινοβουλίου «αντισυνταγματική» που «παραποιεί το Σύνταγμα» κι άλλα  βλακώδη, παρ’ ότι και ο ίδιος αυτός, ο κ. Βενιζέλος, για την ίδια δυσαρμονία ομιλούσε το 2009, όταν το ΠΑΣΟΚ πήρε την ίδια διαφορά από τη Ν.Δ. με αυτήν που έχει πάρει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, 4%!
@ Ο κ. Βενιζέλος λέει ό,τι να ’ναι, Νομίζει ότι ομιλεί χωρίς κόστος. Οτι απευθύνεται σε Λωτοφάγους. Ή στους κατοίκους της Λίστας Λαγκάρντ. Οι οποίοι διασκεδάζουν με κάτι τέτοιους τύπους (με πρόσημο Βενιζέλου), αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
@ Ξέρετε για ένα ζώον που ζει στην άγρια φύση και ονομάζεται «αδηφάγος». Πρόκειται για ένα υβρίδιο μεταξύ αρκούδας και ύαινας. Μοχθηρό και αχόρταγο, πτωματοφάγο και παμφάγο, βουλιμικό και ακάθαρτο. Υπ’ αυτήν
@ την έννοια ή μάλλον με αυτό το... πρόσημο ο κ. Βενιζέλος έχει το θράσος να κάνει «ανοίγματα» στον ΣΥΡΙΖΑ. Οχι, δεν πρόκειται για πλάκα. Πρόκειται για την τραγωδία και το αίσχος που ζούμε. Να νομίζουν τα μεγαλόσχημα τσιράκια και οι οιηματίες σμπίροι της διαπλοκής ότι μπορούν να τα κάνουν όλα, ότι όλα χωράνε παντού, ότι όλα χωνεύονται.
@ Δεν είναι ότι ο κ. Βενιζέλος δεν έχει συναίσθηση των εγκλημάτων που έχει κάνει (τότε θα ήταν για λύπηση), αλλά ότι έχει την πεποίθηση ότι δικαιούται να κάνει εγκλήματα.
@ Κατά τούτο ο κ. Βενιζέλος δεν διαφέρει από έναν τρομοκράτη, έναν φασίστα, έναν «υπεράνθρωπο», που διαθέτει το αλάθητο, που δικαιούται να βάζει χαράτσια, που αδιαφορεί αν η πολιτική του παίρνει ζωές, διότι αυτός είναι ο εκλεκτός, αυτός «συνομιλεί (κατά δήλωσίν του) με την Ιστορία», αυτός είναι ο μονίμως μεγάλος νικητής, αυτός σώζει μονίμως την πατρίδα, αυτός είναι ο Μάγκνους Λούκουλλος Γερμανικός, κι όλοι οι υπόλοιποι δεν είναι παρά μια ανωμαλία που αντιστέκεται στην ευφυΐα του και την αποστολή του. Ο κ. Βενιζέλος
@ είναι ένας Μεσσίας που μας σταυρώνει
@ ένας Προμηθέας που μας τρώει κάθε μέρα το συκώτι. Ενα κινούμενο και διαρκές πραξικόπημα. Ενα αυτοεκδιδόμενο Σύνταγμα.
@ Κυβερνά μέσω του κ. Σαμαρά χάριν της κυρίας Μέρκελ.
@ Με μιαν έννοια (και χωρίς κανένα πρόσημο) αν η Ναζιστική Γερμανία ήταν αισχρή, η Γαλλία του Βισύ ήταν αισχρότερη.
@ Και ο κ. Βενιζέλος είναι το καθ’ ημάς και επί ημάς Βισύ..

Μπίστη Boys...


Έγραψε ο Ρεμπελίσκος
 
Μόνον με τον αρχιτέκτονα της Αποστασίας Μητσοτάκη, θα μπορούν να παραλληλιστούν σαυτοί που θα σχηματίσουν τελικά κυβέρνηση με αυτή τη Νέα Δημοκρατία και αυτό το ΠΑΣΟΚ
Το στίγμα της πολιτικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ, κυρίως από αυτούς που αντιπολιτεύονται τον Κουβέλη και παλεύουν για επιστροφή στην συγκυβέρνηση, περιγράφεται από μερικές φράσεις του Βασίλη Οικονόμου που δεν ψήφισε το πρώτο μνημόνιο για να ψηφίσει όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό και είναι αυτός με τον Ψαριανό και τον... Παπαδόπουλο που παλεύουν... για την Λυκούδια ΔΗΜΑΡ. Και θα την έχουν.
Ο Βασίλης Οικονόμου σε συνέντευξή του την Τετάρτη, ούτε λίγο ούτε πολύ παραδέχτηκε πως δεν υπάρχει ΔΗΜΑΡ αλλά μόνο 14 βουλευτές που πρέπει να αποκτήσουν προσανατολισμό.
Αυτό είναι το στίγμα που δίνουν οι εκπρόσωποι της “Ανανεωτικής”, “Εκσυγχρονιστικής” και “Κυβερνώσας Αριστεράς” μαζί.
Οι Ψαριανός, Οικονόμου, Παπαδόπουλος, Λυκούδης και από κοντά ο Τσούκαλης χτυπιούνται καιρό τώρα για την επιστροφή της ΔΗΜΑΡ στον κυβερνητικό πόλο των ακροδεξιών της Νέας Δημοκρατίας. Και συνυπολογίζοντας την ποιότητα του πόλου που θα προκύψει από τον επικείμενο ανασχηματισμό, ανυπομονούν να κυβερνήσουν ξανά με τον Άδωνι, τον Βορίδη, τον Μπαλτάκο, τον Βενιζέλο, τον Δένδια, τον Αθανασίου, και όλους εκείνους που έχουν κουρελιάσει το Σύνταγμα της χώρας.
Από την άλλη υπάρχουν και μερικοί βουλευτές (Αναγνωστάκης, Κυρίτσης, Πανούσης, Φούντα και Ψύρρας) που με κοινή τους δήλωση φαίνεται να κοιτούν σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς και όχι σε μια κυβέρνηση που στοχεύει να πατάξει την Αριστερά. Το αν όντως το πιστεύουν θα το δείξει η στάση τους και κυρίως οι πράξεις τους.
Το τέλος της ΔΗΜΑΡ είναι προδιαγεγραμμένο. Όταν για πάνω από ένα χρόνο παλινωδίες πότε δεξιά και πότε αριστερά, που λέει ο λόγος, είναι αδύνατο να μαζέψεις μετά τα σαρκοβόρα σκυλιά που μύρισαν αίμα και καρέκλες.
Διάβασα από τον Νίκο Σαραντάκο μια σύντομη ιστορική αναδρομή (ενώ πολύ διαφωτιστικά είναι και τα σχετικά σχόλια στην ανάρτηση του) στον τρόπο που κατάφερε ο Καραμανλής του 1980 να διαλύσει την ΕΔΗΚ από τα αριστερά του και την Εθνική Παράταξη από τα δεξιά του για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται πότε σαν φάρσα και πότε σαν τραγωδία, διαλέγετε και παίρνετε.
Το μόνο που έχει απομείνει από τη ΔΗΜΑΡ είναι όντως οι βουλευτές της. Υπάρχουν όμως και μερικοί βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, που σε αντίθεση με τους συνεχιστές του Μπίστη, τους έχει απομείνει και αξιοπρέπεια. Αν θεωρούν πως είναι αξιοπρεπές μία κυβέρνηση που έχει απολέσει την λαϊκή νομιμοποίηση να συνεχίσει το έργο της επειδή αποφάσισαν να την στηρίξουν βουλευτές που έχουν χάσει και τη δική τους, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.
Την Ιστορία μπορεί να την γράφουν οι νικητές. Όμως σήμερα η Ιστορία γράφεται καθημερινά μέσα από δίκτυα και ενημερωμένους πολίτες.
Κανείς δεν θα ξεχάσει αυτούς που θα σχηματίσουν τελικά κυβέρνηση με αυτή τη Νέα Δημοκρατία και αυτό το ΠΑΣΟΚ.
μέσω "Το Γρέκι"

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Αντισυνταγματική η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ έκρινε το ΣτΕ - Με ιδιωτικοποίηση του ΣτΕ απαντά η συγκυβέρνηση

 
Η απόφαση του ΣτΕ αναφέρει ότι “η μετατροπή της ΕΥΔΑΠ σε ιδιωτική επιχείρηση είναι αντίθετη στα άρθρα 5 και 21 του Συντάγματος, που επιβάλλουν τη μέριμνα του κράτους για την υγεία των πολιτών, αλλά και κατοχυρώνεται το δικαίωμα στην προστασία της υγείας”.

Η ακατανόητη αυτή απόφαση έρχεται την πλέον ακατάλληλη στιγμή.
Δεν φτάνει που έχασαν τις εκλογές, έρχονται και τα δικαστήρια και δεν τους αφήνουν να εφαρμόσουν τις μνημονιακές υποχρεώσεις τους!
Ακούς εκεί αντισυνταγματικό!
Εδώ έχουν υπογράψει συμβόλαια, έχουν δώσει τα χέρια, και έρχεται τώρα το δικαστήριο να τους χαλάσει τις μπίζνες...
Έτσι θα πάμε μπροστά;Όπως είναι αναμενόμενο, σκληρή θα είναι η απάντηση της συγκυβέρνησης.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένοι να ξεμπερδεύουν μια και καλή με δαύτους, και μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα ανακοινωθεί η ιδιωτικοποίηση του Συμβουλίου της Επικρατείας και η μεταβίβασή του στο ΤΑΙΠΕΔ.Το υπουργείο οικονομικών υπολογίζει ότι τουλάχιστον 10 εκατομμύρια ευρώ θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία από την ιδιωτικοποίηση του ΣτΕ, ενώ ενδεικτικά αναφέρουν ότι η τιμή για την αγορά ενός δικαστή θα κυμανθεί μεταξύ 3 και 7 χιλιάδων ευρώ, δηλαδή πολύ χαμηλότερα από ότι είναι σήμερα στην ελεύθερη αγορά.
Ανακοίνωση της ένωσης δικαστών και εισαγγελέων κάνει λόγο για ξεπούλημα, ζητά να τηρηθούν τα αντικειμενικά κριτήρια, ενώ καταγγέλλει τον υπουργό Γιάννη Μιχελάκη ότι προσφέρει τις υπηρεσίες του σε επιχειρηματίες σε εξευτελιστικές τιμές, κατηγορώντας τον για αθέμιτο ανταγωνισμό.

Διαφωνώ με τον... διορισμό μου

Photo: Alexandros Katsis / Fosphotos.com

Γιάνης ΒαρουφάκηςΓιάνης Βαρουφάκης

Άγγλος δεν είμαι. Μονεταριστής ούτε. Πανεπιστημιακός είμαι. Κεντρικός Τραπεζίτης δεν υπήρξα ποτέ. Άρα, αν ο Αλέξης Τσίπρας με πρότεινε για την θέση του Διοικητή της Τράπεζας, θα διαφωνούσα με την πρότασή του! Ευτυχώς ο κ. Τσίπρας ποτέ δεν σκέφτηκε να με προτείνει για αυτή την θέση. Το σχετικό «ρεπορτάζ» απλά αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα δημοσιογραφικής παρακμής εφημερίδας, που κάποτε, διάβαζα συστηματικά.
Δεν έχουν περάσει δύο εβδομάδες που σε άρθρο μου στο protagon επιχειρηματολογούσα ότι ο νέος Διοικητής πρέπει να μην είναι Έλλην, να μην κατάγεται από την λοιπή ευρωζώνη, να μην είναι πανεπιστημιακός, να έχει μακρά και επιτυχημένη εμπειρία ως κεντρικός τραπεζίτης και να ανήκει στη σχολή των μονεταριστών (με τους οποίους διαφωνώ πλήρως, εκτός από την θέση τους ότι σε περιόδους αποπληθωρισμού η Κεντρική Τράπεζα οφείλει να κάνει ό,τι πρέπει για να αυξήσει την ποσότητα του χρήματος). 
Γιατί προτείνω ξένο, Άγγλο, μονεταριστή και τέως κεντρικό τραπεζίτη; Δεν έχουμε δικούς μας υποψήφιους που θα ήταν καλοί κεντρικοί τραπεζίτες; Πιστεύω ότι έχουμε. Όμως, μην ξεχνάτε ότι Κεντρική Τράπεζα δεν έχουμε! Παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχουμε. Συνεπώς, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, του προαναφερθέντος παραρτήματος, δεν είναι διοικητής κεντρικής τράπεζας αλλά ένα από τα 18 μέλη που στέλνουν τα κράτη της Ευρωζώνης να τα εκπροσωπήσουν στο Συμβούλιο της ΕΚΤ.
Σε αυτό το πλαίσιο, και δεδομένης της ασφυκτικά περιοριστικής νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, το ζητούμενο είναι να στείλουμε έναν άνθρωπο που να μπορέσει να επηρεάσει το Συμβούλιο αυτό προς την κατεύθυνση της αύξησης της ποσότητας του χρήματος και, συγκεκριμένα, της τραπεζικής πίστης προς τις μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις ολόκληρης της Ευρώπης – ιδίως της χειμαζόμενης περιφέρειας.  
Πόσο μπορεί να επιρρεάσει ο δικός μας εκπρόσωπος το Συμβούλιου της ΕΚΤ; Λίγο. Αν είναι Έλλην, καθόλου. Αν είναι Άγγλος, μονεταριστής, προερχόμενος από την Τράπεζα της Αγγλίας που χειρίστηκε την κρίση πολύ καλύτερα απ’ ότι η ΕΚΤ (και τον οποίο ο κ. Ντράγκι σέβεται), τότε αρκετά περισσότερο.
Τέλος, όσον αφορά τον δεύτερο σημαντικό ρόλο του Διοικητή της ΤτΕ, εκείνον της εποπτείας του νοσηρού τραπεζικού μας συστήματος, προτιμώ χίλιες φορές έναν Άγγλο τέως Κεντρικό Τραπεζίτη ως το άτομο με τις λιγότερες δεσμεύσεις από την εγχώρια Πτωχοτραπεζοκρατία.

Οι ρίζες του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού στον αναρχισμό

Εσχάτως, οι λέξεις «ευρωπαϊκή ενοποίηση» τείνουν
να ταυτιστούν με έναν μηχανισμό στερούμενο δημοκρατικής νομιμοποίησης, ο οποίος επιβάλλει εκβιαστικά αντιλαϊκές πολιτικές στους λαούς της Ευρώπης, ιδίως στον Νότο
 
Του Γιάννη Γούναρη*

Η αντίληψη αυτή ενισχύεται από την τάση πολλών, τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στις εθνικές πρωτεύουσες, να διεκδικούν μονομερώς τον τίτλο «ευρωπαϊστής», υπερασπιζόμενοι πολιτικές που μόνο υπέρ της Ευρώπης δεν είναι. Το ακριβώς αντίθετο – οδηγούν στην αποδόμηση της Ενωσης. Κι όμως, η Ευρωπαϊκή Ιδέα ανάγεται, ως πολιτική φιλοσοφία, στις ιδεολογικές ζυμώσεις των μέσων του 19ου αιώνα και έχει ρίζες που θα προκαλούσαν έκπληξη. Πόσοι, άραγε, γνωρίζουν ότι οι διανοητές του αναρχισμού του 19ου αιώνα ήταν από τους πρώτους που καλλιέργησαν το όραμα της ένωσης των ευρωπαϊκών λαών σε μια δημοκρατική ομοσπονδία; Ας ξεχωρίσουμε τους τρεις γνωστότερους αναρχικούς εκείνου του αιώνα: τον Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν, τον Πιοτρ Κροπότκιν και τον Μιχαήλ Μπακούνιν.
 
Ο Προυντόν ήταν επιφυλακτικός έναντι των σχεδίων για μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία, εφόσον αυτή γινόταν αντιληπτή ως μια «συμμαχία» μεταξύ εθνικών κρατών και υπό την προεδρία ενός μόνιμου Συμβουλίου. Ο φόβος του, επίκαιρος όσο ποτέ σήμερα, ήταν ότι, εφόσον κάθε κράτος θα είχε αριθμό ψήφων στο Συμβούλιο ανάλογο του πληθυσμού του, τα μικρά κράτη-μέλη θα υποτάσσονταν στα μεγάλα. Χρησιμοποιώντας τον όρο «ομοσπονδία», ο Προυντόν δεν εννοεί μια ομοσπονδία κρατών, διότι η ομοσπονδιακή αρχή αρχίζει από το πιο απλό επίπεδο της κοινωνίας σε τοπική κλίμακα και όσο το δυνατόν περισσότερο υπό τον άμεσο έλεγχο του λαού. Στη συνέχεια, η ομοσπονδιακή οργάνωση εξελίσσεται, ώσπου η φεντεραλιστική Ευρώπη να προβάλει ως μια πολυεπίπεδη «ομοσπονδία των ομοσπονδιών».
 
Ο Κροπότκιν, ευρισκόμενος στην (ομοσπονδιακή) Ελβετία τη δεκαετία του 1870, σχημάτισε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα μιας κοινωνίας διεπόμενης από αυθόρμητη ελευθερία, χωρίς την εξουσία και την κατεύθυνση εκ των άνω, την οποία είχε οραματιστεί ήδη από την αρχή της πολιτικής του πορείας. Η σκέψη του Κροπότκιν μπορεί να ερμηνευθεί, εφεξής, ως μια απόπειρα ένταξης του αναρχισμού, του φεντεραλισμού και της περιφερειακής οργάνωσης σε ένα ενιαίο, συνεκτικό πολιτικό πλαίσιο. Δηλαδή, ο Κροπότκιν είχε, όπως και ο Προυντόν, καταλήξει σε έναν φεντεραλισμό μεταξύ ανεξάρτητων πολιτικών μονάδων, για τις οποίες το καλύτερο μοντέλο οργάνωσης ήταν αυτό των μικρής κλίμακας ανθρώπινων κοινωνιών.

Ο Μπακούνιν ήταν μέλος της Ενωσης για την Ειρήνη και την Ελευθερία, η οποία συνεδρίασε για πρώτη φορά στη Γενεύη το 1867, με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων όπως ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, ο Βικτόρ Ουγκό και ο Τζον Στιούαρτ Μιλ. Από τα δεκατρία σημεία που υπέβαλε ο Μπακούνιν στην Ενωση –και έγιναν δεκτά ομοφώνως- προβάλλει η εικόνα της δημοκρατικής ευρωπαϊκής ομοσπονδιακής ένωσης που είχε κατά νου ως «μόνος δρόμος για τον θρίαμβο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης και για το οριστικό τέλος στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των λαών που αποτελούν την ευρωπαϊκή οικογένεια». Για τον Μπακούνιν, αυτή η ευρωπαϊκή ομοσπονδία δεν θα μπορέσει να προκύψει ανάμεσα σε κράτη που συγκροτούνται κατά το συγκεντρωτικό των εξουσιών μοντέλο. Απέναντι στην κλασική κρατική δομή, ο Μπακούνιν αντιπαραθέτει μια νέα και έχουσα «ως μοναδική αρχή την ελεύθερη ομοσπονδιοποίηση των ατόμων σε κοινότητες, των κοινοτήτων σε περιφέρειες, των περιφερειών σε έθνη και αυτών σε Ηνωμένες Πολιτείες, πρώτα της Ευρώπης και μετά ολόκληρου του κόσμου». Ο Μπακούνιν φρόντισε, εξάλλου, να τονίσει την αποδοχή της ελεύθερης απόσχισης από την ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή ένωση, διότι «το δικαίωμα στην ελεύθερη ένωση και στην εξίσου ελεύθερη απόσχιση είναι πρώτο και κύριο μεταξύ όλων των πολιτικών δικαιωμάτων. Χωρίς αυτό, μια ομοσπονδία δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά συγκαλυμμένος συγκεντρωτισμός».

Δεν χρειάζεται μεγάλος κόπος για να φτάσει κανείς στη διαπίστωση ότι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση απέχει έτη φωτός από την ελεύθερη φεντεραλιστική ένωση που περιγράφουν οι αναρχικοί διανοητές του 19ου αιώνα, αλλά και που είχαν στο νου τους οι πρώτοι θεμελιωτές της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μάλιστα, θα λέγαμε ότι η Ενωση, αντίθετα στις ιδέες και τις προτάσεις που υπάρχουν για την ενίσχυση της δημοκρατικής της νομιμοποίησης, τείνει να εξελιχθεί στον συγκεντρωτικό μηχανισμό για τον οποίο μας είχαν προειδοποιήσει. Οι αιρετικές –αλλά και προφητικές- φωνές τους πρότειναν έναν διαφορετικό και ίσως γνησιότερο φεντεραλισμό, ως θεσμικό μέσο αποκέντρωσης και διάχυσης της εξουσίας με την όσο το δυνατόν αμεσότερη εμπλοκή των πολιτών στην άσκησή της. Σε μια Ευρωπαϊκή Ενωση που σήμερα αναζητά την επανίδρυσή της πάνω στις αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, ίσως δεν θα ήταν άστοχο να τους θυμηθούμε.
 
*Ο Γιάννης Γούναρης είναι δικηγόρος, κάτοχος LL.M. από το London School of Economics και υποψήφιος διδάκτωρ Νομικής στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών
www.efsyn.gr 7 Απριλίου 2013

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Mekorot: Ποια είναι η εταιρεία που διεκδικεί το νερό της Θεσσαλονίκης

 
Επιμέλεια: Μυρτώ Αρετάκη
 
Στη Θεσσαλονίκη βρίσκονται σήμερα οι εκπρόσωποι της Mekorot, υπέθυνης για το «απαρτχάιντ νερού» στην Παλαιστίνη - 6 (τουλάχιστον) λόγοι για τους οποίους οποιαδήποτε συνεργασία με μια τέτοια εταιρεία είναι απαράδεκτη
Η Mekorot αποτελεί την κρατική εταιρεία ύδρευσης του Ισραήλ, η οποία ιδρύθηκε το 1937 και διαχειρίζεται το 90% του πόσιμου νερού του Ισραήλ και το 80% των υδάτινων αποθεμάτων της χώρας.
Η πολιτική της εταιρείας στο τομέα του νερού είχε ήδη διαφανεί από το 1950 όταν με ένα τεράστιο και πολυέξοδο έργο προχώρησε στην εκτροπή των νερών του ποταμού Ιορδάνη σε βάρος των εδαφών του λαού των Παλαιστινίων και προς όφελος του Ισραήλ.
Τον Αύγουστο του 1967, με στρατιωτική διαταγή, η διαχείριση του νερό της Δυτικής Όχθης περνά στο Ισραήλ, ενώ τον επόμενο χρόνο όλες οι υδάτινες πηγές της Παλαιστίνης περνούν στη ιδιοκτήσια του κράτους του Ισραήλ.  
Το 2005 η Mekorot ίδρυσε ένα επιχειρησιακό τμήμα, ώστε να ξεκινήσει τη διεθνή της επέκταση. Προσοδοφόρα συμβόλαια υπογράφηκαν σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κύπρος, η Αργεντινή, η Ινδία και η Ουγκάντα. Στην Ελλάδα η Mekorot συναγωνίζεται για ένα μερίδιο στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης. Συμφωνίες συνεργασίας έχουν υπογραφεί στη Βραζιλία, την Πορτογαλία και την Ιταλία.
Η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση «Φίλοι της Γης» και παλαιστινιακές οργανώσεις, που διοργάνωσαν τον περασμένο μήνα την Πρώτη Διεθνή Εβδομάδα κατά της Mekorot (22 - 30/3/2014 ), κατηγορούν την εταιρεία ότι είναι υπεύθυνη για την εφαρμογή του «απαρτχάιντ νερού» κατά των Παλαιστινίων, για το έγκλημα κατά του διεθνούς δικαίου της λεηλασίας των φυσικών πόρων σε κατεχόμενα εδάφη, την άδικη μεταχείριση κατά των Παλαιστίνιων ως εθνική ομάδα και τη ζωτική υποστήριξη της βιομηχανίας των παράνομων εποικισμών.
Στο κείμενο της διεθνούς καμπάνιας ενάντια στη Merokοt, που καλούσε το παγκόσμιο κίνημα σε μποϊκοτάζ κατά του ισραηλινού κολοσσού, παρουσίαζονταν οι έξι λόγοι για τους οποίους οι πολίτες οφείλουν να ξεσηκωθούν, ασκώντας πίεση στις εθνικές κυβερνήσεις τους να διακόψουν οποιαδήποτε συνεργασία με την εταιρεία:
 
Έξι λόγοι για μποϊκοτάζ

1. Η Mekorot εφαρμόζει σύστημα απαρτχάιντ νερού: Πέρα από τα όσα ήδη αναφέρθηκαν, η παλαιστινιακή κατανάλωση στα Κατεχόμενα είναι περίπου 70 λίτρα ανά άτομο την ημέρα -σημαντικά χαμηλότερα από τα 100 λίτρα ανά άτομο την ημέρα που συστήνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ενώ η ημερήσια κατανάλωση από τους Ισραηλινούς είναι περίπου 300 λίτρα, δηλαδή 14 φορές περισσότερο.
Επιπρόσθετα, η Mekorot έχει αρνηθεί την παροχή νερού σε παλαιστινιακές κοινότητες μέσα στο Ισραήλ, παρ' ότι απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Ισραήλ αναγνωρίζει το δικαίωμά τους στην πρόσβαση στο νερό.
Εκθεση του γαλλικού Κοινοβουλίου έχει χαρακτηρίσει αυτή την κατάσταση «απαρτχάιντ νερού».

2. Η υποστήριξη της Mekorot για τον αποικιοκρατικό εποικισμό συνεχίζεται αδιάλειπτα από την κατοχή το 1967 της Δυτικής Οχθης, της Γάζας και των Υψιπέδων του Γκολάν μέχρι σήμερα. Στην εταιρεία δόθηκε το μονοπώλιο όλων των πηγών νερού στα κατεχόμενα εδάφη, εφαρμόζοντας πολιτικές που ενισχύουν τον ισραηλινό εποικισμό εις βάρος των παλαιστινιακών κοινοτήτων.
Εκθεση της ανεξάρτητης επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τις επιπτώσεις των ισραηλινών εποικισμών στα δικαιώματα των Παλαιστινίων, καθώς και η τελευταία έκθεση για τους εποικισμούς από τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, καταδικάζουν τη Mekorot για το ρόλο της στη «βιομηχανία» των εποικισμών.
Κάθε συνεργασία με τη Mekorot από τη φύση της υποστηρίζει ή συνεισφέρει στην παράνομη υποστήριξη των εποικισμών.

3. Η Mekorot συμμετέχει στο διεθνές έγκλημα της λεηλασίας των φυσικών πηγών και στη χωρίς όρια καταστροφή των υποδομών νερού:
Η Mekorot λειτουργεί 42 πηγάδια στη Δυτική Οχθη, κυρίως στην περιοχή της Κοιλάδας του Ιορδάνη που κατά κύριο λόγο υδροδοτούν τους ισραηλινούς εποικισμούς. Η Mekorot δουλεύει σε στενή συνεργασία με τον ισραηλινό στρατό για να κατάσχει σωλήνες ύδρευσης από Παλαιστίνιους αγρότες και να καταστρέφει τις πηγές παροχής νερού των παλαιστινιακών κοινοτήτων.
Μόνο το 2012, ο ισραηλινός στρατός κατεδάφισε 60 εγκαταστάσεις νερού και αποχέτευσης που ανήκουν σε Παλαιστινίους.

4. Η στέρηση του ανθρώπινου δικαιώματος στο νερό στους Παλαιστινίους από τη Mekorot είναι μέσο για την ισραηλινή πολιτική εκτοπισμού:
Το καλοκαίρι η Mekorot συνοδευόμενη από το στρατό, κλείνει τη βρύση για τους Παλαιστινίους στις κοινότητες της Δυτικής Οχθης, αφήνοντάς τους στην ξηρασία.
Η Mekorot είναι υπερήφανος συνεργάτης στο «Σχέδιο Ερημος Νέγκεβ» του Εβραϊκού Εθνικού Συμβουλίου, σύμφωνα με το οποίο 40.000 Παλαιστίνιοι Βεδουίνοι, κάτοικοι του Ισραήλ, θα ξεριζωθούν από τα σπίτια τους και τα εδάφη τους θα χρησιμοποιηθούν για εποικισμούς «μόνο για εβραίους» στην έρημο Νέγκεβ.

5. Η Mekorot εξάγει το απαρτχάιντ νερού επωφελούμενη από την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Το Συνδικάτο Δημόσιου Τομέα της Αργεντινής δήλωσε στην καμπάνια του ότι «αν η σύμβαση δοθεί στη Mekorot, το νερό θα θεωρείται από εδώ και πέρα είδος πολυτελείας και όχι ζωτικός πόρος, δηλαδή κοινωνικό δικαίωμα και επιπλέον τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται επιβραβεύοντας μια εταιρεία που υποστηρίζει την παλαιστινιακή γενοκτονία».

6. Η προβαλλόμενη ειδίκευση της Mekorot στο νερό χρησιμοποιείται ξεκάθαρα για αποπροσανατολισμό:
Η δημιουργία μύθων σχετικά με το νερό έχει στόχο να βελτιώσει την εικόνα του Ισραήλ διεθνώς. Αντίθετα με τους ισχυρισμούς της εταιρείας, το Ισραήλ δεν έκανε την «έρημο να ανθήσει».
Τα εδάφη της ιστορικής Παλαιστίνης είναι πλούσια σε νερό και οι Παλαιστίνιοι έχουν παράδοση πολλών αιώνων στη γεωργία.
Το Ισραήλ εκμεταλλεύεται αυτό το μύθο για να δικαιολογήσει την εσφαλμένη εκτροπή των νερών του Ιορδάνη ποταμού, η οποία έκανε τον ιστορικό ποταμό ένα σκουπιδότοπο, αλλά και την επιθετικότητα εναντίον γειτονικών χωρών.
Η πραγματικότητα είναι ότι το Ισραήλ κατασπαταλά το νερό, οι πολίτες του καταναλώνουν το διπλάσιο νερό από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και ο γεωργικός τομέας είναι οικολογικά μη βιώσιμος, με επιδοτούμενες από το κράτος υδροβόρες καλλιέργειες.

Ολλανδία και Αργεντινή δείχνουν το δρόμο

Ολλανδία: Έσπασαν τη συμφωνία, λόγω παραβίασης του διεθνούς δικαίου
Τον Δεκέμβριο του 2013, ο μεγαλύτερος προμηθευτής πόσιμου νερού της Ολλανδίας, η εταιρεία VITENS, αποφάσισε να κόψει τους δεσμούς με τη Mekorot, επικαλούμενη καταγγελίες για παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η ολλανδική εταιρεία έλαβε την απόφασή της έπειτα από διαβουλεύσεις με το ολλανδικό υπουργείο Εξωτερικών.
Σε ανακοίνωσή της η Vitens ανέφερε ότι δίνει μεγάλη έμφαση στα ηθικά πρότυπα και τους διεθνείς κανόνες και δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τη συνεργασία της με την ισραηλινή εταιρεία.
Η Λίλιαν Πλούμεν, η Ολλανδή υπουργός διεθνούς εμπορίου και αναπτυξιακής συνεργασίας, ακύρωσε συνάντηση με στελέχη της Μεκορότ για τον ίδιο λόγο.
 

Η Αργεντινή δεν προχώρησε στη συμφωνία
Ενα έργο για την επεξεργασία του 250.000 κυβικών μέτρων νερού, από μία κοινοπραξία της οποία ηγείται και επρόκειτο να χρηματοδοτήσει η Mekorot, στην πόλη Λα Πλάτα - τέταρτη σε μέγεθος πόλη της Αργεντινής - δεν προχώρησε τελικά έπειτα από απόφαση των αρχών της περιοχής, και ύστερα από παρατεταμένη διαμάχη για τη συμφωνία.
Το 2012, όταν παρουσιάστηκε η επενδυτική πρόταση, ύψους 170 εκατ. δολαρίων, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις για τις σχέσεις των εταιρειών που αποτελούν την κοινοπραξία με τη Mekorot.
Επιπλέον, το σχέδιο απέτυχε να εγγυηθεί πόσιμο νερό επειδή αγνόησε την επιδείνωση της κατάστασης των σωλήνων του δικτύου διανομής της Λα Πλάτα.
Η αποδοχή της Mekorot ως αναδόχου του έργου αμφισβητήθηκε, επίσης, από το περιφερειακό Κοινοβούλιο λόγω του ρόλου του ισραηλινού εθνικού διανομέα του νερού στην ιδιοποίηση των παλαιστινιακών υδάτινων πόρων στη Δυτική 'Οχθη.

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Πορεία στο σούρουπο

 
 
Η Αριστερά για να κυβερνήσει θα πρέπει να καταργήσει τις κυβερνήσεις εντός της και όχι να τις ονειρεύεται, για να λάβει την εξουσία θα πρέπει να καταργήσει τις εξουσίες, να φέρει τα πάνω κάτω, να επαναστατήσει και να επαναστήσει τα πάντα.
 
Του Γιάννη Μακριδάκη
 
 Η Ευρώπη σκοτεινιάζει ξανά. Διανύουμε το σούρουπο αυτή την ώρα. Φασίστες, ναζί, εθνικιστές πάσης φυλής πάνε στην ευρωβουλή για να υπηρετήσουν μία δήθεν ένωση ευρωπαϊκών εθνών και συνεργασία διαφορετικών μεταξύ τους ανθρώπων… Όσο το καταναλωτικό σύστημα θα πνέει τα λοίσθια λόγω αδυναμίας πλέον του οικοσυστήματος να το υποστηρίζει, τόσο θα αυξάνεται ο εθνικισμός και τόσο θα καλπάζει ο κανιβαλισμός μεταξύ των ανθρώπων.
Στην Ελλάδα το σύστημα καλά κρατεί. Κι όσο η Αριστερά δεν έχει πρόταση θετική αλλά είναι μονάχα μια Αριστερά συστημική απολύτως, της αντίδρασης και της άρνησης, αντιμνημονιακή και αντιμερκελική, δεν πρόκειται να εμπνεύσει την κοινωνία που αλλάζει εξ ανάγκης ραγδαία. Η Αριστερά δείχνει ανίκανη να κατανοήσει την τάση της ανθρωπότητας. Προσκολλημένη στο χρήμα και στα «ιδανικά», στις «αξίες» του συστήματος, δείχνει να θέλει να υπηρετήσει και να εκφράσει τους μελλοθάνατους που κατασκεύασε και εξεδίωξε βίαια αυτό και όχι τα αντισώματα της ανθρωπότητας, όχι δηλαδή τους ανθρώπους που ζουν αλλάζοντας το μέλλον. Είναι μια Αριστερά παρωχημένη, την οποία το σύστημα χλευάζει, ειρωνεύεται, συκοφαντεί, δεν τη φοβάται ουσιαστικά, μιας και αυτό την ορίζει απόλυτα.
Όσο είναι λοιπόν η Αριστερά εγκλωβισμένη στα όρια και τους όρους του, όσο υπηρετεί την νεογλώσσα και την απολύτως αντεστραμμένη πραγματικότητά του τόσο θα παραμένει μακριά από την εξουσία και τόσο το σύστημα θα γεννά αποκόμματα, χρυσές αυγές στα ποτάμια με τις ελιές για να αποσυμπιέζει την δυσαρέσκεια των φοβισμένων και πλανημένων πολιτών και να είναι ολοένα πιο λίγοι οι μελλοθάνατοι που βρίσκουν καταφύγιο στους κόλπους της.
Η ελληνική Αριστερά οφείλει να πρωτοστατήσει στην Ευρώπη και να επαναστήσει το αξιακό σύστημα και τους ορισμούς της ζωής στη ρεαλιστική τους βάση. Να απεγκλωβιστεί από την πλάνη του χωλού και ατελούς υποσυνόλου και να απελευθερωθεί στον απέραντο, χαοτικό και τέλειο ρεαλισμό του υπερσυνόλου. Να θέσει τους πραγματικούς ορισμούς του πλούτου, της φτώχειας, της αξίας, της ευτέλειας, των φυσικών πόρων, της εξοικονόμησης και της αναπλήρωσης αυτών, της ανάπτυξης και της προόδου, της λιτότητας, της υγείας, της ευθύνης και του πολιτισμού, του ανθρώπου και των πλασμάτων ως όντα, και όχι ως άτομα και ως αριθμημένες αναλώσιμες μονάδες.
Η Αριστερά για να δραπετεύσει από την παραδοσιακή, τη μουσειακή της πλέον υπόσταση και να μετεξελιχθεί σε μια σύγχρονη πανανθρώπινη και οικουμενική πολιτική δύναμη, θα πρέπει εκτός των άλλων να ξεφύγει και από την ατομοκεντρική θεώρηση των πάντων. Να περιφρονήσει τον εγωισμό και τον ανταγωνισμό, να διδάξει συνεργασία, αρμονία, συλλογικότητα μεταξύ των ανθρώπων και του οικοσυστήματος.
Με άλλα λόγια, η Αριστερά για να κυβερνήσει θα πρέπει να καταργήσει τις κυβερνήσεις εντός της και όχι να τις ονειρεύεται, για να λάβει την εξουσία θα πρέπει να καταργήσει τις εξουσίες, να φέρει τα πάνω κάτω, να επαναστατήσει και να επαναστήσει τα πάντα, να μην ονομάζεται καν Αριστερά πλέον, αφού θα έχει αποδείξει στους πάντες το προφανές: Ότι δεν υπάρχει άλλη κατεύθυνση παρά μόνον Αυτή.

Ο εξάψαλμος των γύφτων

γράφουν ο Ιόλαος και η Δηιάνειρα 27/5/2014

@ Τέλεια στημένο το σκηνικό χιλιάδων ‘σκηνοθετών’, ‘σκηνογράφων’, ‘τεχνικών’, ‘ηθοποιών’,
decision,  image και opinion makers  με διακαναλική εκφορά. Τι κι αν η Ελλάδα βουλιάζει και χρεοκοπεί, λεφτά υπάρχουν για να στηθεί το παραμύθι. Ένα παραμύθι που ‘χει σκοπό, σημάδι και στόχο το μυαλό σου, το μυαλό μου, το μυαλό του κάθε θεατή, του κάθε ακροατή, του κάθε Έλληνα. Δεν βλέπεις, δεν ακούς, δεν σκέπτεσαι. Βλέπεις, ακούς και σκέπτεσαι μόνο αυτά που θέλουν Αυτοί. Αυτοί που σαν Picasso, Lars von Trier, Godard και Huston 
έστησαν το σκηνικό. Πρώτα οι δήμοι που βάφονταν μπλε και οι οθόνες να στολίζονται σαν εθνική εορτή. Μετά οι περιφέρειες μπλε, πολύ μπλε με ντεσού λίγο ροζάκι για ξεκάρφωμα. Ύστερα το σκηνικό αργοπορεί, αργοπορεί πολύ, μένοντας σταθερό και ίδιο στις οθόνες για να το εμπεδώσουμε. Να εμπεδώσουμε ότι τίποτα δεν άλλαξε. Συμβολισμός βγαλμένος από πλάνα του μακαρίτη του Αγγελόπουλου χωρίς όμως αισθητική, ποίηση ή εικαστική πινελιά. Τρεις ώρες το πλάνο μένει ακίνητο, αμετάβλητο κι αναλλοίωτο για να πεισθεί κι ο πιο άπιστος Θωμάς, για να λουφάξουν οι υποβολείς, για να καμφθούν τα όποια χαμόγελα, για να μην πάρουν τα όνειρα ούτε χαρά ούτε κι εκδίκηση. Φτάνει το 10% η ενσωμάτωση στις περιφέρειες κι όμως η εμφάνιση εθνικού δείγματος από τις Ευρωεκλογές καθυστερεί. Ένας υπάλληλος της Singular Logic εμφανίζεται λέει κάτι στα ψιθυριστά κι από μέσα του για πρόβλεψη κι εξαφανίζεται. Δέκα λεπτά πριν τις δέκα κάνει την εμφάνιση του ο χάρτης σε ενσωμάτωση 16,97%. Το ροζ σκίζει το μπλε απ’ άκρου σ’ άκρου. Η μονοτονία κι η μονοχρωμία σπάει καθοριστικά αλλά η ζημιά έχει γίνει. Το χαμόγελο έχει παγώσει κι οι παπαγάλοι της ενημέρωσης εργολαβικά συνεχίζουν το εντεταλμένο μακάβριο έργο τους.


@ Ολίγον τα έχασα και προβληματίστηκα σφόδρα με την παρασκευάτικη συγκέντρωση του πρωθυπουργού στην Πλατεία Συντάγματος; Όχι δηλαδή σ’ όλη την πλατεία αλλά στην κεντρική αλέα, εκεί γύρω από το σιντριβάνι και τα σκαλάκια. Όχι την Όθωνος, όχι την Βασιλέως Γεωργίου Α, ούτε την Αμαλίας, ούτε τον Άγνωστο ούτε το παρτέρι που έφυγε για την αιωνιότητα ο  Δημήτρης Χριστούλιας αφήνοντας την πενιχρή και πετσοκομμένη σύνταξη ζωής του στο χρεωκοπημένο και καταληστεμένο δημόσιο, μόνο στον κεντρικό διάδρομο. Στην τηλεόραση ήθελαν να φαντάζει τεράστια αλλά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του σκηνοθέτη, την αποθέωση του στενού κοντινού και του αχανούς μακρινού πλάνου, τους καπνούς και τις σημαίες του πλαστικού, δεν τα κατάφερε. Άνθρωπος είναι ο σκηνοθέτης κι όχι ο μάγος Χουντίνι. Η συγκέντρωση ούτε τις γενικές συνελεύσεις των αγανακτισμένων δεν έφτανε σε κόσμο. Τόσοι, σύμβουλοι, τόσα μυαλά και δεν σκέφτηκε κανείς ότι αν ο πρωθυπουργός, μιας κι είχε και τα γενέθλια του, καλούσε τον κόσμο για κρακεράκι και ποτάκι θα γέμιζε την πλατεία. Μόνο οι λιμοκτονούντες στο δήμο Αθηναίων είναι περισσότεροι.

@ Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης συνεχίζεται αμείωτη αν δεν έχει ενταθεί παρά τα αποτελέσματα των εκλογών. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε παροξυσμική έξαρση καταγγέλλει, σαν αντισυνταγματικές, τις ενέργειες της νικήτριας αντιπολίτευσης να ζητήσει εκλογές. Όμως όταν ο ίδιος, ο αρχηγός του, και το κόμμα του έκαναν το ίδιο κι απαράλλακτο στις ευρωεκλογές του 2009 που κέρδισαν, είχαν ηθικό, νομικό και πολιτικό δικαίωμα!!!! Ο πρωθυπουργός πιάνει το νόημα της κάλπης αλλά νομίζει πως είναι ακόμα πρώτος κι η αντιπολίτευση δεύτερη και τρέχει για να μην τον πιάσει. Το κοράκια της προπαγάνδας στα διάφορα πάνελ πέφτουν πάνω στους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης ζητώντας τους να κάνουν τουλάχιστον χαρακίρι επειδή τόλμησαν να νικήσουν!!!! Κι εμείς οι ψηφοφόροι; Σίγουρα παραπλανημένοι, αποπροσανατολισμένοι, μπερδεμένοι από μηνύματα και μέσα αλλά πάνω απ’ όλα άβουλοι, δειλοί και φοβισμένοι, μαρκαρισμένοι δια βίου αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, σαν βουβάλια σε τεξανό ράντζο, κάνουμε ότι δεν κατανοούμε ή ότι δεν βλέπουμε τα παιδιά μας, μορφωμένα με το υστέρημα μας, να κουνούν τα μαντίλια, να φεύγουν στα ξένα και να ραγίζει η καρδιά τους κι η δική μας. Κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τα εισοδήματα μας να χάνονται, τα σπίτια μας να τα παίρνουν οι τράπεζες κι οι φόροι, τις συντάξεις μιας ζωής να κλέβονται αναίσχυντα και να ρημάζονται. Κάνουμε ότι δεν κατανοούμε την φτώχια που μας πλησιάζει, τους ανήμπορους δίπλα μας, τους αστέγους, τους ανέργους, τους αυτοκτονούντες από δυστυχία κι απελπισία. Δεν κατανοούμε και δεν βλέπουμε ότι χωρίς αντίδραση, χωρίς ανατροπή και χωρίς το διώξιμο και την απαλλαγή τούτης της κατάστασης κάνουμε τ’ αγέννητα παιδιά κι εγγόνια μας ραγιάδες και υπόδουλους. Ανάξια σπορά, άσωτη πατέρων και προγόνων μας.

@ Μ’ ένα σακίδιο στον ώμο, συμπαθητικό μουτράκι, αναγνωσιμότητα από το γυαλί, λίγα λόγια και θολά, εσάνς life style και την νεότητα σαν διαβατήριο έχεις μέλλον σε τούτο τον τόπο.  Τι να τα κάνουν σήμερα οι άνθρωποι, τα προγράμματα, τις θέσεις και τις δύσκολες απόψεις, μήπως τις ακούνε απολιθωμένοι στο κουτί; Σύνθημα θέλουμε κι αρχηγό να το πει κι εμείς βουρ από πίσω του να κάνουμε την πλέμπα. Το γυαλί σέρνει καράβι στις μέρες μας. Σε ξεσηκώνει,, σε κοιμίζει, σε ερεθίζει όπως το καταλαβαίνει και το επιθυμεί ο καθείς, σε ταΐζει έστω και εικονικά, σε διασκεδάζει σε ενημερώνει σου βγάζει και πολιτικούς. Διαφωνείς για το τελευταίο; Ας δούμε τα αποτελέσματα των προχθεσινών Ευρωεκλογών. Ο Θεοδωράκης εμφανίζεται με νέο κόμμα αλλά χωρίς λεφτά. Καταναλώνει όμως δωρεάν τόσο τηλεοπτικό χρόνο που ούτε ‘εύρωστα’ κόμματα του κυβερνητικού σχηματισμού μπορούν κατά διάνοια να αγοράσουν και παίρνει 6,60%. Η Χρυσή Αυγή, φυλακισμένη κι αποκλεισμένη από τις τηλεοράσεις παρούσα κατά κόρον όμως δια της απουσίας της ανεβαίνει στο 9,40%. Ο ξεχασμένος Καρατζαφέρης αλλά με δικό του κανάλι πετάγεται στο 2,70%, προίκα ικανή για να διαπραγματεύεται την ένταξη του στη ΝΔ των ‘προδοτών’ Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη που ξανάγιναν ‘φίλοι’ του. Για να μη πω ότι τα κανάλια φρύαξαν για να μπορέσουν να κρατήσουν την κατρακύλα της ΝΔ στο 22,71%, την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ, δια της μεταμφιέσεως του σε Ελιά, στο 8,02% και να αποτρέψουν τον διαβολικό ΣΥΡΙΖΑ από το ατύχημα να φτάσει και να ξεπεράσει το 30%. Για να μη πω ότι τα κανάλια συνεχίζουν να θεωρούν νικητές τα κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού κι ας πήραν σε απόλυτους αριθμούς 1.750.000 ψήφους από 6.500.000 που είχαν άλλοτε. Τι δεν καταλαβαίνεις; Μάλιστα, κατάλαβα. Περιμένεις την δημοσκόπηση της GPO  στον Πρετεντέρη που φέρνει την ΝΔ 2,5% μπροστά σε εθνικές εκλογές. Εγώ παραιτούμε. Κάηκα.

@ Στον Περισσό μετρούν τα σπόρια των 70,260 της αύξησης. Το ΚΚΕ σε πλατειά ολομέλεια ελέγχει τους καινούργιους αν είναι συνειδητοί, καθαροί, αμόλυντοι και ικανοί για την επανάσταση που ξέχασε.
27.05.2014 - Ιόλαος και Δηιάνειρα