Μη μου γκρινιάζετε μετά, αγάπες μου.

Έλενα Ακρίτα

Λοιπόν. Επειδή τα αγχολυτικά πλέον συνταγογραφούνται (και πού να κάθεσαι τώρα στις ουρές), να τα πούμε, να τα βρούμε, να τα συμφωνήσουμε και να τελειώνουμε; Γιατί τα νεύρα όλων μας έχουνε γίνει πια μαρή κοντούλα λεμονιά; Γιατί δεν μας φταίνε πάντα οι άλλοι; Γιατί φταίμε πάντα και εμείς; Παραμονές εκλογών, να ρίξουμε τίποτα οδηγίες προς τους ναυτιλλομένους, μην το φουντάρουμε πάλι το σαπιοκάραβο; Αντε μπράβο, αγάπες μου:

 

1. Δεν ψηφίζω ό,τι να 'ναι. Ψηφίζω ό,τι θέλω.

2. Δεν ψηφίζω ό,τι θέλω γιατί έτσι μου κάπνισε. Τεκμηριώνω την επιλογή μου.

3. Δεν ψηφίζω ό,τι μου πουν οι φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, φίλοι, γκόμενοι, γκόμενες οι πρώην και οι επόμενες.

4. Δεν ψηφίζω μόνο για μένα (λαμόγιο-ξελαμόγιο ο υποψήφιος, πάντως μου βόλεψε το παιδί στον δήμο). Ψηφίζω για όλους μας!

5. Ψηφίζω τον πιο ικανό, όχι τον πιο φωτογενή. Ο κούκλος, χαρά μου, να σε πάει για καφέ. Εσένα. Εμένα άσε με να χαρείς. Γιατί εγώ δεν σου φταίω τίποτα. Η επιλογή μου δεν είναι  «άχου το, μωρέ, είναι ψηλός, ξανθός και παίζει τένις, φτου, φτου». Ασε που με αφήνει παγερά αδιάφορη αν κολακεύει ή όχι τη Δούρου το μπικίνι.

6. Κάνω μια βόλτα στον δήμο μου να «θυμηθώ» τη γειτονιά μου. Πώς την κόβω; Καλή, κακή, όμορφη, ψιλοχάλια, αεράτη, μπριόζα, ψηλή με λεπτούς αστραγάλους; Βρώμικη; Ελεεινή; Παρατημένη; Μες στο σκουπιδαριό και το σκατό του ντόμπερμαν; Με διαλυμένα πεζοδρόμια και σπασμένα πλακάκια; Να αντιστοιχούν 5 κατάγματα ανά συνταξιούχο που προσπαθεί να περάσει απέναντι; Με την παιδική χαρά να αποτελεί κίνδυνο - θάνατο για το παιδί μου; Με τα έξοδα αδιαφανή και υποπτούλικα; Με το σχολείο ρημαγμένο; Με τον δρόμο μου μπάτε σκύλοι αλέστε από ασφάλεια; Με τον δήμαρχο να γκρινιάζει για τα φράγκα, αλλά να 'χει κάνει και κάτι εκδηλωσούλες - υπερπαραγωγή με χρηματοδότηση από το πουθενά; Κάνω μια βόλτα στον δήμο μου. Στη γειτονιά μου. Στο τετράγωνό μου. Και μετά μπαίνω παραβάν.

7. Θυμάμαι ότι δεν ψηφίζω στη Φινλανδία, αλλά εδώ. Κι ότι μετεκλογικά επίσης δεν θα ζήσω στη Φινλανδία, αλλά εδώ!

8. Τους περισσότερους υποψηφίους τους ξέραμε κι από χθες. Κι επειδή δεν αλλάζει ο άνθρωπος από την ηλικία των 5 ετών και μετά - το πιθανότερο είναι πως όπως τους αφήσαμε έτσι τους βρήκαμε. Το κόβω χλωμό να έχουν υποστεί μια μετάλλαξη και να έχουν γίνει καλύτεροι άνθρωποι - και άρα δημοτικοί άρχοντες.

9. Δεν ψηφίζουμε τον εκπρόσωπο του κόμματος. Προτιμάμε όποιον θεωρούμε πιο  κατάλληλο για τη γειτονιά μας. Μέχρι ενός ορίου τώρα αυτό: Π.χ. δεν κάνουμε γαργάρα τη στάση του κ. Αρη Σπηλιωτόπουλου. Που δεν πήγε στην εκπομπή των Λυριτζή - Οικονόμου - όχι γιατί δεν μπορούσε, όχι γιατί είχε ίωση, όχι γιατί δεν γουστάρει είτε τον Λυριτζή είτε τον Οικονόμου: Δεν πήγε από επιλογή. Γιατί, λέει, οι συνάδελφοι δεν καλέσανε τον Κασιδιάρη. Είναι σαφές με αυτή του τη στάση σε ποιον κλείνει το μάτι ο κύριος αυτός. Και στάνταρ δεν είναι σε μας.

Και τέλος:

10. Εεεεεπ, πατριώτη! Είμαστε κι εμείς εδώ! Εσύ ψηφίζεις κι εγώ λούζομαι την επιλογή σου. Τα εκλογικά ποσοστά δεν βγαίνουν ερήμην σου, βρε! Κάποιοι φωστήρες «συνεργούν» στο τελικό τους άθροισμα. Κάποιοι που μονίμως δηλώνουν «δεν το έκοβα το κουλό μου από τη ρίζα»: Τότε, ρε γαμώ το, γιατί βγαίνουν όλοι αρτιμελείς από το παραβάν;

Αυτός ήταν ο δεκάλογος του γύφτου. Και ο δεκάλογος της ψήφου. Κι αφήστε στην μπάντα τα ΠΑΝηλίθια τύπου «κλειδώστε τον παππού και τη γιαγιά στο σπίτι». Γιατί είδαμε και τους 18χρονους. Οχι όλους. Αλλά ουκ ολίγους, δόξα να 'χει ο Γιαραμπής. Τους είδαμε. Και ποιους ψηφίσανε και τι ψηφίσανε, τα πουλάκια μου!

Στην μπάντα γκρίνιες, μεμψιμοιρίες κι ισοπεδωτισμοί τύπου «όλοι ίδιοι είναι!». Ολοι ίδιοι ΔΕΝ είναι! ΚΙ εμείς οφείλουμε να κάνουμε τους διαχωρισμούς. Να ξεχωρίσουμε την ήρα από το σιτάρι. Και να επιλέξουμε ψύχραιμα, νηφάλια και με σοβαρότητα. Γιατί η γειτονιά μας, το σπιτικό μας δεν αξίζουν τίποτα λιγότερο. Ναι;

 

Καλό βόλι!

ΝΕΑ

www.theinsider.gr