«Επτά χρόνια αρκετά δεν θα γίνουν δέκα» ήταν το σύνθημα των Ελλήνων το 1974 στη χούντα των συνταγματαρχών και πράγματι δεν έγιναν δέκα! Ομοίως η επταετής ευρωπαϊκή «χούντα» εύχομαι να μη γίνει δεκαετής, να αλλάξει, ειδάλλως ας διαλυθεί!
Η Ελληνική κυβέρνηση εύχομαι να συνενωθεί με την κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις της λογικής, κόντρα στην διαπλοκή και τη διαίρεση (δεν φτάνει ενάμιση κόμμα γι αυτά), γιατί ο κόσμος … καταρρέει και απαιτείται αλήθεια, αυτοπεποίθηση και ενότητα!
Την οργανωμένη και μεθοδευμένη σύγκρουση με την αυταρχική και ολιγαρχική «ευρωπαϊκή λέσχη εκβιαστών» η σημερινή κυβέρνηση μάς την χρωστά, αλλά και η υπόδουλη Ελλάδα την χρωστά σε όλη την προοδευτική Ευρώπη! Επτά χρόνια μνημόνια πρέπει να τελειώσουν, όπως και ο λοιμός που τρώει τα σωθικά της Ευρώπης, πρέπει να νικηθεί! H παγκοσμιοποίηση προκάλεσε δυστυχώς με μεθόδους τζόγου και «αξιοζήλευτες» χρηματοπιστωτικές τεχνικές (εκτός παραγωγικής διαδικασίας), την υπερσυσσώρευση του παγκόσμιου πλούτου χωρίς αναδιανομή και με σκληρή μετακύληση όλων των βαρών και παθογενειών του «μοντέλου», στις κοινωνίες! Το ζήτημα έχει ξεπεράσει τα κράτη, τα κόμματα και τις νοοτροπίες του παλιού καιρού με τις εσωτερικές διαπλοκές και απαιτούνται άλλα εργαλεία και αντίστοιχες συμμαχίες που θα αντιπαλέψουν την παγκόσμια συνωμοσία των «αγορών» και των κοινωνικών δολοφόνων. Δυστυχώς αυτά που απαιτούνται δεν έχουν αλλάξει στην χώρα μας!
Η ΝΔ και νυν αξιωματική αντιπολίτευση (παρά τις μέγιστες ευθύνες της, για την κατάντια μας) ως μηχανισμός, επέλεξε ηγεσία μια από τα ίδια, πολύ κατώτερη των περιστάσεων, στην παλιά γνωστή και αποτυχημένη συνταγή των «πολιτικών κληρονόμων» (και μάλιστα με το «περίεργο» κατ εμέ, εκλογικό ηλεκτρονικό μπλακ άουτ), ενώ είχε νομίζω πολύ καλύτερες επιλογές, που δυστυχώς αδικούν και υποτιμούν τον αναγκαίο συντηρητικό χώρο στη διαχρονική πορεία της χώρας μας. Η ταύτιση και η προσέγγιση της ηγεσίας της με τον νεοφιλελευθερισμό σαν ιδεολογία θα την περιθωριοποιήσει επικίνδυνα, ειδικά αν χρειαστεί να κυβερνήσει, αφού άλλο πράγμα είναι ο συντηρητισμός και άλλο πράγμα ο νεοφιλελευθερισμός! Δεν συνεισφέρει στον δημόσιο και εθνικό διάλογο, παρά μόνο ποθεί εξουσία! Εύχομαι να ξεφύγει κάποτε από την μονομανία και μονοφαγία «αυτής» της εξουσίας και να μετεξελιχτεί σε ένα σύγχρονο αστικό κόμμα με τους «πεφωτισμένους» δεξιούς στις …μπροστινές θέσεις!
Το ΠΑΣΟΚ των σοσιαλιστικών καταβολών, παρά την αλλαγή ηγεσίας, αντιπαλεύει μπερδεμένο! Εύχομαι να καθαρίσει (δεν καθάρισε) το χώρο του και να αποβάλλει τα γνωστά βαρίδια από τα οποία ακόμη ταλανίζεται. Χρωστάει μια διόρθωση και ένα μεγάλο συγνώμη στην κοινωνία, πρέπει και μπορεί να υπερβεί τον εαυτό του, στηρίζοντας με την εμπειρία του κάθε προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας.
Ο άπειρος ΣΥΡΙΖΑ, είναι σημαντικός σήμερα (όσο κανείς άλλος) γιατί ήδη κυβερνά και δεν έχει διαφθαρεί από την μικρή θητεία του στην διακυβέρνηση της χώρας! Παρά τα λάθη του και παρότι «συμβιβασμένος» με τους δανειστές, δεν είναι υποτελής, έχει πολιτικό πρόσημο που ακόμη τον βοηθά να τολμήσει αλλαγές (και τολμά όπου μπορεί) αρκεί να στηριχτεί! Δεν στηρίζεται, γιατί κακώς όλοι εκ του πονηρού βλέπουν το μικρό και όχι το μεγάλο κάδρο της οικονομικής υποδούλωσης. Η συγκυβέρνησή του με τους συντηρητικούς ΑΝΕΛ, δίνει ένα στίγμα πανεθνικών προθέσεων που όμως δεν αρκεί! Εύχομαι (αν προλάβει), να παλέψει τη θεσμική αναδιοργάνωση της χώρας με τα άξια και όχι τα δικά του παιδιά (γιατί αυτό το έκαναν και οι άλλοι και όλοι απέτυχαν), να μαζέψει τις υπερβολές, να αλλάξει τον λόγο του από συγκρουσιακό σε ενωτικό, να διεκδικήσει νέες πολιτικές συμμαχίες και κυρίως πολιτικό διάλογο, με το κέντρο, την σοσιαλδημοκρατία και όλη την αριστερά, να εμπιστευτεί την κοινωνία και να δώσει χώρο στη νέα γενιά στηρίζοντας «εν τοις πράγμασι», την καινοτομία και την υγιή επιχειρηματικότητα που θα πρέπει κάποτε να συμφιλιωθεί μαζί της, γιατί χωρίς αυτήν, εθνικός πλούτος δεν υπάρχει, ούτε μισθοί, ούτε συντάξεις! Απαιτούνται «πολλά» για να αλλάξουν …«λίγα»! Μόνος του, σε διαρκή πόλεμο με την χρόνια διαπλοκή, με τον κόσμο διαιρεμένο (δεν τον έχει πείσει) και κόντρα στους επικυρίαρχους πιστωτές, δύσκολα θα τα καταφέρει!
Η λοιπή αριστερά, «αμόλυντη» εύχομαι να προσγειωθεί στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και να «λερωθεί», αντί να περιμένει την ιδανική «δική της» κοινωνία που δεν θάρθει ποτέ αν δεν βάλλει πλάτη, ευελιξία και ρεαλισμό και δεν εκτεθεί στην κάθε ευκαιρία που της παρουσιάζεται (και αυτή τη φορά, ξαναγύρισε την πλάτη)! Οι ευκαιρίες είναι λίγες, οι φαντασιώσεις πολλές!
Δυστυχώς και ισχύει για όλους στην χώρα μας, τα «εγώ» των κομμάτων (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), μπαίνουν πάντα μπροστά από τα «εμείς» της πατρίδας και εδώ ίσως κρύβεται η «κακοδαιμονία» μας!
Τα ερωτήματα στριφογυρίζουν! Όταν οι δανειστές σε όλο τον πλανήτη δίνουν εντολές και οι κυβερνήσεις εκτελούν, «ποιός» άραγε μπορεί να υποκαταστήσει «ποιόν» και να μην κρύβονται ιδιοτέλειες και συμφέροντα; Ποιος άραγε θέλει να κυβερνήσει σε τέτοιες συνθήκες την χώρα του και γιατί, αν δεν επιθυμεί ανατροπές και αλλαγή πορείας; Υπάρχει διέξοδος ή όλα είναι μονόδρομος και υποταγή;
Όταν οι λαοί εκλέγουν και οι τραπεζίτες «κυβερνούν», έχουμε ένα πρόβλημα που δεν λύνεται χωρίς ανατροπή των δεδομένων και χωρίς ανάκτηση-επαναφορά ισχύος της λαϊκής κυριαρχίας και των εκλεγμένων κυβερνήσεων! Αυτό όμως θέλει υπομονή, αγώνες για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, αφύπνιση και ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων σε όλο τον κόσμο! Οι δήθεν ιδεολογικές και κομματικές συγγένειες των συντηρητικών κομμάτων με τους δανειστές είναι απατηλές, αφού οι παγκόσμιοι τραπεζίτες απαιτούν τυφλή υποταγή και εκχωρούν μόνο τον ρόλο «επιστάτη», στους εκλεγμένους κυβερνήτες! Απ την άλλη, τα προοδευτικά κόμματα αν δεν συγκλίνουν και δεν ενωθούν, θα σέρνονται γλύφοντας και αυτά «μερική» εξουσία για το καλό της φαμίλιας τους και σε βάρος των πολλών!
Δυστυχώς ο νεοφιλελευθερισμός από οικονομικό μοντέλο μετεξελίσσεται σε παγκόσμια ολιγαρχία και ο Όργουελ δεν ζει για να προβλέψει την συνέχεια!
Το «ωφέλιμο» για την ανθρωπότητα, δίπολο του ψυχρού πόλεμου τελείωσε και απαιτείται να εξευρεθεί νέος πόλος ισορροπίας! Ο «υπαρκτός» αντιφατικός σοσιαλισμός βούλιαξε χωρίς καλτσόν, με μπαλέτα Μπολσόι και βαρβαρότητα (τι ειρωνεία;) και ο «υπαρκτός» καπιταλισμός βουλιάζει με καλτσόν, levis, lexus και πολλή βαρβαρότητα (τι ειρωνεία;)! Τον άλλο κόσμο “τον εφικτό” και «ισορροπημένο» επιζητούμε, αλλά δεν τον βλέπουμε ακόμη, αφού οι άνθρωποι όταν θυμώνουν πολύ, χάνουν τον αυτοέλεγχο (συνήθως μεθοδεύεται) και επιλέγουν …πόλεμο με βαρβαρότητα (θα τον αποφύγουμε;).
Του 2017 του ευχόμαστε λοιπόν, νάναι καλύτερο από τα προηγούμενα, γιατί το βασανιστήριο αν δεν τελειώσει στο «επτά» και δεν συνδράμουμε όλοι σ’ αυτό …μάλλον την έχουμε βαμμένη! Με αδύναμα, πτωχευμένα και υποτελή «αλά παλιά», γερμανόφιλα, γαλλόφιλα ή ρωσόφιλα κόμματα και Δηλιγιάννηδες, δεν έχει… μέλλον!
Καλή μας τύχη και όπως πάντα… ενωμένοι!
Πρέβεζα, 14 Ιανουαρίου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου