του Κώστα Λουλουδάκη (Ιουλιανού)
Το 2016 ήταν η πιο θανατηφόρα χρονιά της τελευταίας δεκαετίας για τους ανήλικους Παλαιστίνιους, στα κατεχόμενα εδάφη της Δυτικής Όχθης. Τουλάχιστον 32 Παλαιστίνιοι, κάτω των 18 ετών, έχασαν τη ζωή τους από σφαίρες των ισραηλινών δυνάμεων. Τα στοιχεία δημοσίευσε η οργάνωση «Defense for Children».
Όταν διαβάσαμε την παραπάνω είδηση στο μυαλό μας ήρθαν τα λόγια του Ισραηλινού ποιητή Haim Gouri ο οποίος το 1960 έγραψε: «Κάθε ισραηλινός γεννιέται με ένα μαχαίρι που τον ίδιο θα σφάξει (…) Αυτό το χώμα δεν ξεδιψά και πάντα ζητά περισσοτέρους τάφους και φέρετρα για τάφους».
Η φρικαλεότητα που περιγράφει η «Defense for Children» δεν είναι η πιο θανατηφόρα αλλά είναι μια ακόμα συνέχεια της ιστορίας τρόμου της Παλαιστίνης....
Ποιος αλήθεια ξεχνά τις σφαγές του Δεκεμβρίου του 2008 και του Ιανουάριο του 2009, όταν περισσότεροι από 1.300 Παλαιστίνιοι μεταξύ των οποίων και περισσότερα από 300 παιδιά δολοφονήθηκαν;
Ωστόσο στη Γάζα, μια λωρίδα γης μήκους 45 χιλιομέτρων και πλάτους περίπου 8 χιλιομέτρων διαβιούν και λιμοκτονούν σε άθλιες συνθήκες περικυκλωμένοι από ένα τείχος με προμαχώνες, παρατηρητήρια και θανάσιμες «ουδέτερες ζώνες», περίπου 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι, απολαμβάνοντας την φυλακή τους μέσα στη γενική αδιαφορία της διεθνούς πολιτισμένης κοινότητας!
Λογικό, διότι και οι ΗΠΑ και η ΕΕ στηρίζουν το κράτος του Ισραήλ από όλες τις απόψεις: οικονομικές, διπλωματικές, πολιτικές και στρατιωτικές. Δηλαδή το κράτος το Ισραήλ είναι ένα εξαρτημένο κράτος που δεν θα άντεχε τόσο καιρό στον αραβικό κόσμο αν δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των προστατών του. Στα συμφέροντα αυτά του «Άξονα του Καλού» του δυτικού πολιτισμού πρέπει να υποκύψουν όλοι οι άλλοι λαοί που κατοικούν στην «Γη της Επαγγελίας».Όταν διαβάσαμε την παραπάνω είδηση στο μυαλό μας ήρθαν τα λόγια του Ισραηλινού ποιητή Haim Gouri ο οποίος το 1960 έγραψε: «Κάθε ισραηλινός γεννιέται με ένα μαχαίρι που τον ίδιο θα σφάξει (…) Αυτό το χώμα δεν ξεδιψά και πάντα ζητά περισσοτέρους τάφους και φέρετρα για τάφους».
Η φρικαλεότητα που περιγράφει η «Defense for Children» δεν είναι η πιο θανατηφόρα αλλά είναι μια ακόμα συνέχεια της ιστορίας τρόμου της Παλαιστίνης....
Ποιος αλήθεια ξεχνά τις σφαγές του Δεκεμβρίου του 2008 και του Ιανουάριο του 2009, όταν περισσότεροι από 1.300 Παλαιστίνιοι μεταξύ των οποίων και περισσότερα από 300 παιδιά δολοφονήθηκαν;
Ωστόσο στη Γάζα, μια λωρίδα γης μήκους 45 χιλιομέτρων και πλάτους περίπου 8 χιλιομέτρων διαβιούν και λιμοκτονούν σε άθλιες συνθήκες περικυκλωμένοι από ένα τείχος με προμαχώνες, παρατηρητήρια και θανάσιμες «ουδέτερες ζώνες», περίπου 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι, απολαμβάνοντας την φυλακή τους μέσα στη γενική αδιαφορία της διεθνούς πολιτισμένης κοινότητας!
Κάθε χρόνο στις 14 Μαΐου το Κράτος του Ισραήλ γιορτάζει την γέννηση του. Αυτό αποφάσισε (το Μάιο του 1948) ο ΟΗΕ πως θα ήταν το μέλλον της ιερής γης τριών θρησκειών. Η απόφαση είχε ληφθεί από τις 29 Νοεμβρίου του 1947 σε μια συνέλευση του ΟΗΕ, με πλειοψηφία των δυο τρίτων των μελών του. Οι Ισραηλίτες με μια απόφαση βρέθηκαν σε μια γη που δεν κόπιασαν να την αποκτήσουν με χωράφια ελιών και αμπελιών που δεν φύτευσαν και σε σπίτια που δεν έχτισαν.
Αμέσως ένοπλες εβραϊκές οργανώσεις άρχισαν άγριες επιθέσεις ενάντια στους Παλαιστίνιους, με σκοπό να τους ξεριζώσουν από τα σπίτια τους και τα χωριά τους. Από την έρημο Νέγκεβ ως το Τελ Αβίβ, από την Χάιφα και την Γιάφα ως την Ραμάλα, οι Παλαιστίνιοι κοιμήθηκαν σε μια χώρα και το πρωί ξύπνησαν σε μια άλλη. Από δω και πέρα στην Παλαιστίνη θα ακουγόταν μόνο ο θόρυβος του ανέμου του μίσους.
Ωστόσο υπάρχει μια εδραιωμένη αρχή: δεν είναι άλλη από το δικαίωμα, κάθε τμήματος ενός λαού ή ακόμα και μιας ομάδας ανθρώπων, στην αυτοδιάθεση. Αυτό το δικαίωμα δεν πρέπει να περιορίζεται λόγω των συνεπειών που τυχόν θα επιφέρει ή λόγω «εθνικών» συμφερόντων. Πρόκειται για έναν αντικειμενικό νόμο της σύγχρονης ιστορικής εξέλιξης. Όταν όμως την παραπάνω τάση πηγαίνει να αξιοποιήσει μια τάξη όπως η αποικιοκρατική ευρωπαϊκή τάξη ή η εγχώρια, υποτακτική υποτελής και εξαρτημένη αστική τάξη της κοινωνικής καταπίεσης των εργαζομένων μαζών, τότε πραγματώνεται το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και οι λαοί υπογράφουν την καταδίκη τους αφού μόνο αφεντικό αλλάζουν.
Αμέσως ένοπλες εβραϊκές οργανώσεις άρχισαν άγριες επιθέσεις ενάντια στους Παλαιστίνιους, με σκοπό να τους ξεριζώσουν από τα σπίτια τους και τα χωριά τους. Από την έρημο Νέγκεβ ως το Τελ Αβίβ, από την Χάιφα και την Γιάφα ως την Ραμάλα, οι Παλαιστίνιοι κοιμήθηκαν σε μια χώρα και το πρωί ξύπνησαν σε μια άλλη. Από δω και πέρα στην Παλαιστίνη θα ακουγόταν μόνο ο θόρυβος του ανέμου του μίσους.
Ωστόσο υπάρχει μια εδραιωμένη αρχή: δεν είναι άλλη από το δικαίωμα, κάθε τμήματος ενός λαού ή ακόμα και μιας ομάδας ανθρώπων, στην αυτοδιάθεση. Αυτό το δικαίωμα δεν πρέπει να περιορίζεται λόγω των συνεπειών που τυχόν θα επιφέρει ή λόγω «εθνικών» συμφερόντων. Πρόκειται για έναν αντικειμενικό νόμο της σύγχρονης ιστορικής εξέλιξης. Όταν όμως την παραπάνω τάση πηγαίνει να αξιοποιήσει μια τάξη όπως η αποικιοκρατική ευρωπαϊκή τάξη ή η εγχώρια, υποτακτική υποτελής και εξαρτημένη αστική τάξη της κοινωνικής καταπίεσης των εργαζομένων μαζών, τότε πραγματώνεται το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και οι λαοί υπογράφουν την καταδίκη τους αφού μόνο αφεντικό αλλάζουν.
Στην Παλαιστίνη εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ήταν εγκατεστημένοι Αραβικοί πληθυσμοί που θεωρούσαν αυτή τη γη πατρίδα και στην οποία ήθελαν και θέλουν να ζουν. Στην ίδια γη ζούσε μια μειοψηφία Εβραίων που επίσης θεωρούσε αυτήν τη γη πατρίδα. Αλλά μόνο η αριθμητική αύξηση των Εβραίων της Παλαιστίνης μπορούσε να κάνει τους Άραβες να αναλογιστούν την κατάσταση και να αναγνωρίσουν τους Εβραίους (λαός διασκορπισμένος σε όλο τον κόσμο) όχι ως θρησκευτική μειοψηφία, που ζούσε σε ένα status quo που είχε χαρακτήρα δημογραφικής κυριαρχίας καθαρά αραβικής, αλλά ως ανεξάρτητο λαό. Με πιο τρόπο όμως θα γινόταν αυτό; Με δικαιοσύνη ή με δύναμη;
Αποφασίστηκε η δύναμη διότι έτσι θα αποσπούσαν μεγαλύτερο μερτικό.
Χαρακτηριστικό το απόσπασμα από τα απομνημονεύματα Dabid Ben Gurion: «Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να βεβαιωθούμε ότι οι Παλαιστίνιοι δεν θα ξαναρθούν ποτέ. Οι γέροι θα πεθάνουν και οι νέοι θα ξεχάσουν» και αλλού: «Καθαρά πολιτικά εμείς είμαστε οι επιτιθέμενοι και αυτοί υπερασπίζονται τους εαυτούς τους (…) Η χώρα είναι δική τους διότι την κατοικούν ενώ εμείς θέλουμε να έρθουμε από το εξωτερικό και να την αποικίσουμε (…) ( Noam Chomsky: The Fateful Triangle The United States, Israel, and the Palestinians)
Αποφασίστηκε η δύναμη διότι έτσι θα αποσπούσαν μεγαλύτερο μερτικό.
Χαρακτηριστικό το απόσπασμα από τα απομνημονεύματα Dabid Ben Gurion: «Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να βεβαιωθούμε ότι οι Παλαιστίνιοι δεν θα ξαναρθούν ποτέ. Οι γέροι θα πεθάνουν και οι νέοι θα ξεχάσουν» και αλλού: «Καθαρά πολιτικά εμείς είμαστε οι επιτιθέμενοι και αυτοί υπερασπίζονται τους εαυτούς τους (…) Η χώρα είναι δική τους διότι την κατοικούν ενώ εμείς θέλουμε να έρθουμε από το εξωτερικό και να την αποικίσουμε (…) ( Noam Chomsky: The Fateful Triangle The United States, Israel, and the Palestinians)
Ας γνωρίσουμε όμως έναν εμβληματικό άνθρωπο. Το όνομα τους ήταν: Benjamin Disraeli. Εβραίος ως προς το θρήσκευμα, Βρετανός όμως ως το μεδούλι του, ο οποίος υπηρέτησε το «Στέμμα» δύο φορές ως πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου και έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στη δημιουργία του Συντηρητικού Κόμματος της Βρετανίας. Επί πρωθυπουργίας του αγοράστηκε από την «Βρετανική Αυτοκρατορία» η Κύπρος που ως τα τότε ήταν επαρχεία των Οθωμανών. Έκδηλα ικανοποιημένος που η «Βρετανική Αυτοκρατορία» απέκτησε αυτή την πολύτιμη «βάση» για την ευόδωση των αποικιακών της σχεδίων, δήλωνε: «Βρήκαμε τον κρίκο που μας έλειπε»!
Ο Disraeli διέπρεψε όμως και ως συγγραφέας. Στο έργο του με τίτλο «Coningsby», ή εναλλακτικά «The New Generation» αφού πρώτα αναφέρει, στην σελ 203 πως: «Οι Εβραίοι είναι φυλή χωρίς επιμειξίες, η αριστοκρατία της φύσης» συνεχίζει λίγο παρακάτω σελ 231, καταλήγοντας: « Γεγονός είναι ότι δεν μπορεί να αφανίσει κανείς μια καθαρή φυλή με καυκάσια οργάνωση. Είναι γεγονός που άπτεται της φυσιολογίας, απλός νόμος της φύσης (…).
Θα μπορούσε κάποιος κακεντρεχής να ισχυριστεί πως τα παραπάνω λόγια αποτελούν την πεμπτουσία του Σιωνισμού.
Ο Σιωνισμός έχει τα χαρακτηριστικά των εθνικών κινημάτων του 19ου αιώνα. Βασίζεται εν μέρει μόνο στην ιουδαϊκή θρησκευτική παράδοση η οποία συνδέει τους Εβραίους με τη Γη του Ισραήλ. Ο Σιωνισμός υπήρξε κυρίως κοσμική ιδεολογία η οποία εμφανίστηκε ως απάντηση στον αντισημιτισμό που μάστιζε την Ευρώπη στα τέλη του 19ου αιώνα.
Όμως ο ρατσισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο του οποίου οι μορφές έκφρασης, οι φορείς, τα αντικείμενα και τα αποτελέσματα εξαρτώνται και καθορίζονται από την εκάστοτε ιστορική συγκυρία. Ο Disraeli αναπτύσσει ένα ιδεολογικό σχηματισμό στα γραπτά του την εποχή της αποικιοποίησης και του αυξανόμενου ρόλου του ρατσιστικού μηχανισμού προκειμένου να νομιμοποιήσει τη βία της κατάκτησης των εδαφών των «κατώτερων φυλών».
Πάντως τα ίχνη του αντισημιτισμού που μάστιζε την Ευρώπη και της ιδεολογίας της «βιολογικής» διαφοράς των λαών είχαν ως φυσική κατάληξη τον Φασισμό-ναζισμό.
Ας πεταχτούμε λοιπόν για λίγο στην φασιστική Γερμανία της δεκαετίας του 1930 όπου οι «άριοι» επιχειρηματίας της Mannesman της Dresdner Bank της Krupp της IG Farben της Thyssen της Deutsche Bank ωφελούνταν από τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις των επιχειρήσεων των Γερμανών Εβραίων. Εκεί όπου οι Εβραίοι μετατράπηκαν σε απόβλητα και παρίες, ζώντας μιαν άθλια ζωή, που δεν τους επιτρεπόταν ούτε φρέσκα φρούτα να αγοράσουν, ούτε να περπατούν στα πεζοδρόμια που άστραφταν από ρατσιστική καθαρότητα.
Όλα αυτά όμως δεν εμπόδισαν την σκληρή σιωνιστική τρομοκρατική οργάνωση «Haganah» που δρούσε στην Παλαιστίνη από το 1936 (ο πυρήνας των μετέπειτα Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων) να προσπαθήσει έρθει σε συνεννόηση με τον Χίτλερ ώστε να ξεκινήσει διαβούλευση για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μαζική μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη. Δηλαδή τα χρόνια που οι διώξεις των Εβραιών στην Γερμάνια ήταν νομοθετημένες και ο πλανήτης βρισκόταν στα πρόθυρα πολέμου, το εθνικιστικό σιωνιστικό κίνημα ασχολούνταν με το σχέδιο ίδρυσης ενός κράτους κατάλληλο για χρήση αποκλειστικά μόνο από Εβραίους!
Ο Disraeli διέπρεψε όμως και ως συγγραφέας. Στο έργο του με τίτλο «Coningsby», ή εναλλακτικά «The New Generation» αφού πρώτα αναφέρει, στην σελ 203 πως: «Οι Εβραίοι είναι φυλή χωρίς επιμειξίες, η αριστοκρατία της φύσης» συνεχίζει λίγο παρακάτω σελ 231, καταλήγοντας: « Γεγονός είναι ότι δεν μπορεί να αφανίσει κανείς μια καθαρή φυλή με καυκάσια οργάνωση. Είναι γεγονός που άπτεται της φυσιολογίας, απλός νόμος της φύσης (…).
Θα μπορούσε κάποιος κακεντρεχής να ισχυριστεί πως τα παραπάνω λόγια αποτελούν την πεμπτουσία του Σιωνισμού.
Ο Σιωνισμός έχει τα χαρακτηριστικά των εθνικών κινημάτων του 19ου αιώνα. Βασίζεται εν μέρει μόνο στην ιουδαϊκή θρησκευτική παράδοση η οποία συνδέει τους Εβραίους με τη Γη του Ισραήλ. Ο Σιωνισμός υπήρξε κυρίως κοσμική ιδεολογία η οποία εμφανίστηκε ως απάντηση στον αντισημιτισμό που μάστιζε την Ευρώπη στα τέλη του 19ου αιώνα.
Όμως ο ρατσισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο του οποίου οι μορφές έκφρασης, οι φορείς, τα αντικείμενα και τα αποτελέσματα εξαρτώνται και καθορίζονται από την εκάστοτε ιστορική συγκυρία. Ο Disraeli αναπτύσσει ένα ιδεολογικό σχηματισμό στα γραπτά του την εποχή της αποικιοποίησης και του αυξανόμενου ρόλου του ρατσιστικού μηχανισμού προκειμένου να νομιμοποιήσει τη βία της κατάκτησης των εδαφών των «κατώτερων φυλών».
Πάντως τα ίχνη του αντισημιτισμού που μάστιζε την Ευρώπη και της ιδεολογίας της «βιολογικής» διαφοράς των λαών είχαν ως φυσική κατάληξη τον Φασισμό-ναζισμό.
Ας πεταχτούμε λοιπόν για λίγο στην φασιστική Γερμανία της δεκαετίας του 1930 όπου οι «άριοι» επιχειρηματίας της Mannesman της Dresdner Bank της Krupp της IG Farben της Thyssen της Deutsche Bank ωφελούνταν από τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις των επιχειρήσεων των Γερμανών Εβραίων. Εκεί όπου οι Εβραίοι μετατράπηκαν σε απόβλητα και παρίες, ζώντας μιαν άθλια ζωή, που δεν τους επιτρεπόταν ούτε φρέσκα φρούτα να αγοράσουν, ούτε να περπατούν στα πεζοδρόμια που άστραφταν από ρατσιστική καθαρότητα.
Όλα αυτά όμως δεν εμπόδισαν την σκληρή σιωνιστική τρομοκρατική οργάνωση «Haganah» που δρούσε στην Παλαιστίνη από το 1936 (ο πυρήνας των μετέπειτα Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων) να προσπαθήσει έρθει σε συνεννόηση με τον Χίτλερ ώστε να ξεκινήσει διαβούλευση για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μαζική μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη. Δηλαδή τα χρόνια που οι διώξεις των Εβραιών στην Γερμάνια ήταν νομοθετημένες και ο πλανήτης βρισκόταν στα πρόθυρα πολέμου, το εθνικιστικό σιωνιστικό κίνημα ασχολούνταν με το σχέδιο ίδρυσης ενός κράτους κατάλληλο για χρήση αποκλειστικά μόνο από Εβραίους!
 |
| Charles Orde Wingate |
Η οργάνωση «Haganah» ήταν υπό την στρατιωτική καθοδήγηση δυο ατόμων: Του Εβραίου Yitzak Sadeh πρώην αξιωματικός του τσαρικού στρατού και εχθρός των κομμουνιστών ο οποίος εγκατέλειψε την Ρωσία μετά την νίκη των Μπολσεβίκων. Μπήκε στην υπηρεσία των Βρετανών οι οποίοι τον έστειλαν στην Παλαιστίνη.
Ο άλλος ήταν ο χριστιανός φασίστας και υποστράτηγος των Βρετανών Charles Orde Wingate, μάστορας των βασανιστηρίων και των μαζικών τιμωριών. Ο γνωστός μονόφθαλμος Ισραηλινός Στρατηγός Moshe Dayan ήταν μαθητής του!Ο Χίτλερ αποδέχτηκε το αίτημα και οι συζητήσεις ξεκίνησαν το Φεβρουάριο του 1937 στο Βερολίνο με τον Adolf Eichmann από μεριάς των φασιστών και τον Feivel Polkes από μεριάς των σιωνιστών. Από τον Polkes ζητήθηκε να επιτρέψει η φασιστική Γερμανία στους πλούσιους Εβραίους να μεταβιβάσουν συνάλλαγμα στην Παλαιστίνη και να διευκολύνει η Γερμανία με επιδότηση την μετανάστευση των φτωχών Εβραίων. Ο Eichmann ανέθεσε στον υπασπιστή του μέλος των SS Otto von Albrecht Bolschwing να πάει στην Παλαιστίνη ως πράκτορας για να «λειάνει» το έδαφος και υποσχέθηκε στον Polkes ότι θα επισκεφθεί την Παλαιστίνη όπου και θα έδινε την οριστική απάντηση της φασιστικής Γερμανίας. (Για την Ιστορία ο Bolschwing μετά τον πόλεμο είχε προσληφθεί από την μυστική αμερικανική υπηρεσία Counter Intelligence Corps (CIC), η οποία αργότερα συγχωνεύθηκε με τη CIA. Εργάστηκε και ως αντιπρόεδρος στην αμερικανική εταιρεία “Τrans-International Computer Investment Corporation” που είχε συμβάσεις μόνο με το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ.)
Ο Adolf Eichmann μαζί με τον προϊστάμενο του Herbert Martin Hagen αναχώρησαν για την Παλαιστίνη τον Νοέμβριο του 1937. Όμως οι ταραχές που είχαν ξεσπάσει στην Παλαιστίνη και η άρνηση των Βρετανών να δεχτούν στην αποικία τους Εβραίους μετανάστες έκαναν τον Hagen και Eichmann να μεταφέρουν την συνάντηση με τους σιωνιστές στο Κάιρο. Επιστρέφοντας στην Γερμανία έκαναν μια αρνητική αναφορά στον Χίτλερ σχετικά με την πρόταση των σιωνιστών για επιδότηση της εβραϊκής μετανάστευσης στην Παλαιστίνη. Οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν.
Έτσι κι αλλιώς σε όλη την Μέση Ανατολή οι Βρετανοί και Γάλλοι αποικιοκράτες δημιούργησαν Κράτη Μωσαϊκό πλέκοντας: Σουνίτες με Σιίτες, Εβραίους με Χριστιανούς και Νεστοριανούς με Μανδαίους και Δρούζους που ευχαρίστως ο ένας θα ξεφορτώνονταν τον άλλο. Επιπροσθέτως, χωρίς οι αποικιοκράτες να στραφούν στους μαιάνδρους του παρελθόντος αλλά στην βία, στρίμωξαν σε σύνορα Άραβες, Τουρκμένους, Πέρσες, Κούρδους που από την μια μέρα στην άλλη έπρεπε να αποκαλούν, τα σχεδόν τετραγωνισμένα σύνορα που φτιάχτηκαν σε ωραίες αίθουσες των ευρωπαϊκών αυλών, «πατρίδα». Στους Άραβες βέβαια η Βρετανία και Γαλλία είχαν υποσχεθεί ένα ανεξάρτητο Κράτος αν συνέδραμαν στις πολεμικές προσπάθειες τους, πρώτα κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και εναντίων της Τουρκίας μα και κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε είχαν συμφέρον και υπόσχονταν μα μετά είχαν άλλα πιο μεγάλα συμφέροντα οπότε αθέτησαν την υπόσχεση τους.
Τα πετρέλαια της περιοχής ανακαλύφθηκαν λίγο πριν τελειώσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Δεν ήταν τυχαία η συνάντηση λίγους μήνες πριν το τέλος του πολέμου, στις 14 Φεβρουαρίου 1945, πάνω στο κατάστρωμα του πολεμικού αμερικανικού πλοίου S.S Quincy του Roosevelt και αυτού του βεδουίνου, που ο κόσμος αποκαλούσε Ιμπν Σαούντ. Στην άμμο του βασιλείου του Σαούντ αναπαυόταν ένας μυθικός θησαυρός. Το πετρέλαιο. Για να αναλάβει η εταιρεία «Aramco» την εκμετάλλευση του πετρελαίου ο Ιμπν Σαούντ ζήτησε από τον Roosevelt οι επιζήσαντες, της φασιστικής σφαγής, Εβραίοι να επιστρέψουν να ζήσουν εκεί από όπου εκδιώχτηκαν. Ο Roosevelt δεν απέρριψε το επιχείρημα και πρότεινε να σταλεί μια αραβική αποστολή στην Αμερική προκειμένου να εκθέσει την θέση των Αράβων για την Παλαιστίνη. Λίγο μετά όμως ο Roosevelt πέθανε και η τύχη της Παλαιστίνης άλλαξε με τον Τρούμαν. Ο Ιμπν Σαούντ φοβήθηκε τις ατομικές βόμβες των Αμερικανών και θυσίασε την Παλαιστίνη…
Έτσι κι αλλιώς σε όλη την Μέση Ανατολή οι Βρετανοί και Γάλλοι αποικιοκράτες δημιούργησαν Κράτη Μωσαϊκό πλέκοντας: Σουνίτες με Σιίτες, Εβραίους με Χριστιανούς και Νεστοριανούς με Μανδαίους και Δρούζους που ευχαρίστως ο ένας θα ξεφορτώνονταν τον άλλο. Επιπροσθέτως, χωρίς οι αποικιοκράτες να στραφούν στους μαιάνδρους του παρελθόντος αλλά στην βία, στρίμωξαν σε σύνορα Άραβες, Τουρκμένους, Πέρσες, Κούρδους που από την μια μέρα στην άλλη έπρεπε να αποκαλούν, τα σχεδόν τετραγωνισμένα σύνορα που φτιάχτηκαν σε ωραίες αίθουσες των ευρωπαϊκών αυλών, «πατρίδα». Στους Άραβες βέβαια η Βρετανία και Γαλλία είχαν υποσχεθεί ένα ανεξάρτητο Κράτος αν συνέδραμαν στις πολεμικές προσπάθειες τους, πρώτα κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και εναντίων της Τουρκίας μα και κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε είχαν συμφέρον και υπόσχονταν μα μετά είχαν άλλα πιο μεγάλα συμφέροντα οπότε αθέτησαν την υπόσχεση τους.
Τα πετρέλαια της περιοχής ανακαλύφθηκαν λίγο πριν τελειώσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Δεν ήταν τυχαία η συνάντηση λίγους μήνες πριν το τέλος του πολέμου, στις 14 Φεβρουαρίου 1945, πάνω στο κατάστρωμα του πολεμικού αμερικανικού πλοίου S.S Quincy του Roosevelt και αυτού του βεδουίνου, που ο κόσμος αποκαλούσε Ιμπν Σαούντ. Στην άμμο του βασιλείου του Σαούντ αναπαυόταν ένας μυθικός θησαυρός. Το πετρέλαιο. Για να αναλάβει η εταιρεία «Aramco» την εκμετάλλευση του πετρελαίου ο Ιμπν Σαούντ ζήτησε από τον Roosevelt οι επιζήσαντες, της φασιστικής σφαγής, Εβραίοι να επιστρέψουν να ζήσουν εκεί από όπου εκδιώχτηκαν. Ο Roosevelt δεν απέρριψε το επιχείρημα και πρότεινε να σταλεί μια αραβική αποστολή στην Αμερική προκειμένου να εκθέσει την θέση των Αράβων για την Παλαιστίνη. Λίγο μετά όμως ο Roosevelt πέθανε και η τύχη της Παλαιστίνης άλλαξε με τον Τρούμαν. Ο Ιμπν Σαούντ φοβήθηκε τις ατομικές βόμβες των Αμερικανών και θυσίασε την Παλαιστίνη…
 |
| JEW_haganah-soldiers_1948 |
Ωστόσο οι πρώτοι Εβραίοι που πάτησαν τα πόδια τους στην Παλαιστίνη ήταν ο στρατός των 30.000 ανδρών που εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από την Βρετανία. Ήταν ο μυστικός σιωνιστικός στρατός του Feivel Polkes που ονομάζονταν «Haganah» δηλαδή «Άμυνα», που είχε αγαθές σχέσεις με τους Βρετανούς, με αποστολή να προστατεύσουν τους Εβραίους μετανάστες που θα έφταναν στην Παλαιστίνη.
Λίγες βδομάδες μετά υπήρχαν 750.000, εκδιωγμένοι Παλαιστίνιοι από τις εστίες τους και πάνω από πεντακόσια χωριά κατεστραμμένα. Ο μαζικός εκτοπισμός σε ελάχιστο διάστημα ήταν αποτέλεσμα μιας σειράς ωμοτήτων- βιασμοί, μαζικές δολοφονίες, σφαγές ολόκληρων οικογενειών- που σκοπό είχαν να τρομοκρατήσουν τους Παλαιστίνιους και να τους εξαναγκάσουν σε άμεση φυγή. Διότι κανένας λαός δεν εγκαταλείπει τη γη του με την θέληση του!
Λίγες βδομάδες μετά υπήρχαν 750.000, εκδιωγμένοι Παλαιστίνιοι από τις εστίες τους και πάνω από πεντακόσια χωριά κατεστραμμένα. Ο μαζικός εκτοπισμός σε ελάχιστο διάστημα ήταν αποτέλεσμα μιας σειράς ωμοτήτων- βιασμοί, μαζικές δολοφονίες, σφαγές ολόκληρων οικογενειών- που σκοπό είχαν να τρομοκρατήσουν τους Παλαιστίνιους και να τους εξαναγκάσουν σε άμεση φυγή. Διότι κανένας λαός δεν εγκαταλείπει τη γη του με την θέληση του!
Ο Εβραίος στρατηγός Μοσέ Καρμέλ έγραψε: «Εγκαταλείπουν τα χωριά στα οποία γεννήθηκαν οι ίδιοι και οι πρόγονοι τους και πηγαίνουν εξορία (…) Γυναίκες, παιδιά , μωρά γαϊδούρια, όλα μετακινούνται μέσα στην σιωπή και την οδύνη προς τα βόρεια χωρίς να κοιτούν δεξιά κι αριστερά. Η γυναίκα δεν βρίσκει τον άντρα της και το παιδί δεν βρίσκει τον πατέρα του (…) κανείς δεν ξέρει το σκοπό αυτού του οδοιπορικού. (…) Ο πρωθυπουργός Μπεν Γκουριόν και ο υπουργός Σαρετ φάνηκαν να μην σοκάρονται από αυτό που είχε συμβεί» (Benny Morris: The Birth of Palestinian Refugee Problem Revisited σελ:487-488)Οι Παλαιστίνιοι πριν από 68 χρόνια κλήθηκαν να γίνουν τα εξιλαστήρια θύματα και να πληρώνουν ένα χρέος που δημιούργησε η καρδιά της Ευρώπης.
Και αρνήθηκαν !
Αρνήθηκαν, να τους κλέψουν να τους ταπεινώσουν να τους διώξουν.
Νάγκπα: η καταστροφή!
Αυτό το όνομα έδωσαν οι Παλαιστίνιοι στην τραγωδία τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου