Πάνος Τζαβέλλας 'Μαλλιά Σγουρά'

 

Μαλλιά σγουρά, μαλλιά κοράκου χρώμα / που ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά / σας αγαπούσα πάντοτε και τώρα / η δόλια μου καρδιά στενάζει και πονά.
Πάει καιρός που έβγαινες στους δρόμους / τη σκούφια φόραγες λεβέντικα στραβά / και τα μαλλιά χυτά πάνω στους ώμους / τ' ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά.
Θά `ρθουν καιροί, καιροί ευτυχισμένοι / σκλάβοι δε θα `ναι τότε οι λαοί / θα ζούμε τότε πια αδελφωμένοι / σε μια ελεύθερη ειρηνική ζωή.
Εγώ Άη Στράτη δε φοβάμαι / είναι κι αυτή μια Ελληνική γωνιά / τα μαύρα τα μαλλιά μας κι αν ασπρίσαν / δε μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά.