Όταν οι φιλελέδες μπλέκουν το βόλεϊ με τα τρόλεϊ...
Χρήστος Ξανθάκης
Ακούω και διαβάζω όλες αυτές τις μέρες, για τον κακό, φριχτό και απαράδεκτο κομμουνισμό. Και τις παραφυάδες του βεβαίως, μην τις ξεχνάμε κι...αυτές, όπως δεν τις ξεχνούσαν και οι στρατοδίκες εκεί στον εμφύλιο. Ένας απ’ αυτούς έστειλε στο απόσπασμα και τον πατέρα μου, αλλά τη γλύτωσε γιατί είχε αδερφό αξιωματικό. Κάποιοι άλλοι δεν είχαν…
Χρήστος Ξανθάκης
Ακούω και διαβάζω όλες αυτές τις μέρες, για τον κακό, φριχτό και απαράδεκτο κομμουνισμό. Και τις παραφυάδες του βεβαίως, μην τις ξεχνάμε κι...αυτές, όπως δεν τις ξεχνούσαν και οι στρατοδίκες εκεί στον εμφύλιο. Ένας απ’ αυτούς έστειλε στο απόσπασμα και τον πατέρα μου, αλλά τη γλύτωσε γιατί είχε αδερφό αξιωματικό. Κάποιοι άλλοι δεν είχαν…
Να μην τα πολυλογώ όμως. Όλο το στόρι του κομμουνισμού, το συμπύκνωσε σε μια παρλάτα ο αλησμόνητος Giorgio Gaber. Μια μεγάλη μορφή του ιταλικού καντσόνε, που μπορούσε να βάλει στη σειρά δυο προτάσεις. Παραθέτω εδώ το τέλος του μονολόγου, μιας και ολόκληρος δεν χωράει και τόσο εύκολα σε μια ιστοσελίδα.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής
γιατί ονειρευόταν μια ελευθερία
διαφορετική από εκείνη της Αμερικής
Κάποιος ήταν κομμουνιστής
γιατί πίστευε πως μπορούσε να είναι
ζωντανός κι ευτυχισμένος
μόνο αν ήταν και οι άλλοι
Κάποιος ήταν κομμουνιστής
γιατί είχε ανάγκη από μια ώθηση προς κάτι νέο
γιατί ήταν διατεθειμένος να αλλάζει κάθε μέρα
γιατί αισθανόταν την ανάγκη για μια διαφορετική ηθική
γιατί ίσως ήταν μόνο μια δύναμη, ένα πέταγμα, ένα όνειρο
ήταν μόνο μια παρόρμηση, η επιθυμία ν’ αλλάξει τα πράγματα
ν’ αλλάξει τη ζωή
Κάποιος ήταν κομμουνιστής
με την ατέλειωτη αυτή ώθηση
ο καθένας ήταν κάτι παραπάνω απ’ τον εαυτό του
ήταν σαν δύο πρόσωπα σε ένα
Από τη μία η προσωπική καθημερινή κόπωση
και από την άλλη η αίσθηση του να ανήκεις
σε μια φυλή που θέλει να απογειωθεί
για ν’ αλλάξει πραγματικά τη ζωή
Όχι, καμία θλίψη
Ίσως ακόμη και τότε πολλοί να είχαν ανοίξει τα φτερά τους
χωρίς να είναι ικανοί να πετάξουν
σαν παραμυθένιοι γλάροι
Και τώρα
και τώρα…
από τη μία ο δουλοπρεπής άνθρωπος προσβάλλεται
μέσα από την αθλιότητα της καθημερινής του επιβίωσης
και από την άλλη ο γλάρος
που δεν έχει καν την πρόθεση να πετάξει πια
γιατί το όνειρο, έχει πλέον σακατευτεί
Δύο δυστυχίες, σε ένα μόνο σώμα…
Υ.Γ.: Συμπληρώνω με το σχετικό βίντεο από τον μονόλογο του Gaber, για να τον απολαύσετε ολόκληρο. Και να δείτε επίσης ότι δεν μιλάει μόνο με νοσταλγία για το κομμουνιστικό κίνημα αλλά του κάνει και ανελέητη καζούρα!...
Κάποιος ήταν κομμουνιστής
γιατί ονειρευόταν μια ελευθερία
διαφορετική από εκείνη της Αμερικής
Κάποιος ήταν κομμουνιστής
γιατί πίστευε πως μπορούσε να είναι
ζωντανός κι ευτυχισμένος
μόνο αν ήταν και οι άλλοι
Κάποιος ήταν κομμουνιστής
γιατί είχε ανάγκη από μια ώθηση προς κάτι νέο
γιατί ήταν διατεθειμένος να αλλάζει κάθε μέρα
γιατί αισθανόταν την ανάγκη για μια διαφορετική ηθική
γιατί ίσως ήταν μόνο μια δύναμη, ένα πέταγμα, ένα όνειρο
ήταν μόνο μια παρόρμηση, η επιθυμία ν’ αλλάξει τα πράγματα
ν’ αλλάξει τη ζωή
Κάποιος ήταν κομμουνιστής
με την ατέλειωτη αυτή ώθηση
ο καθένας ήταν κάτι παραπάνω απ’ τον εαυτό του
ήταν σαν δύο πρόσωπα σε ένα
Από τη μία η προσωπική καθημερινή κόπωση
και από την άλλη η αίσθηση του να ανήκεις
σε μια φυλή που θέλει να απογειωθεί
για ν’ αλλάξει πραγματικά τη ζωή
Όχι, καμία θλίψη
Ίσως ακόμη και τότε πολλοί να είχαν ανοίξει τα φτερά τους
χωρίς να είναι ικανοί να πετάξουν
σαν παραμυθένιοι γλάροι
Και τώρα
και τώρα…
από τη μία ο δουλοπρεπής άνθρωπος προσβάλλεται
μέσα από την αθλιότητα της καθημερινής του επιβίωσης
και από την άλλη ο γλάρος
που δεν έχει καν την πρόθεση να πετάξει πια
γιατί το όνειρο, έχει πλέον σακατευτεί
Δύο δυστυχίες, σε ένα μόνο σώμα…
Υ.Γ.: Συμπληρώνω με το σχετικό βίντεο από τον μονόλογο του Gaber, για να τον απολαύσετε ολόκληρο. Και να δείτε επίσης ότι δεν μιλάει μόνο με νοσταλγία για το κομμουνιστικό κίνημα αλλά του κάνει και ανελέητη καζούρα!...
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου