Ο Φιντέλ Κάστρο μαζί με 130 γενναίους επαναστάτες άνοιξαν τον δρόμο της Επανάστασης και του σοσιαλισμού!
64 χρόνια από την επίθεση στο αρχηγείο Μονκάδα: Η νίκη των ιδεών * 64 AÑOS DEL ASALTO AL CUARTEL MONCADA: LA VICTORIA DE LAS IDEAS
Η επανάσταση του 1956-1959
Μέτα από συνεχείς αγώνες και εξεγέρσεις πραγματοποιήθηκε η πρώτη επιχείρηση των ανταρτών του Φιντέλ Κάστρο στο στρατόπεδο της Μονκάδα στις 26 Ιουλίου 1953. Στόχος των λίγων επαναστατών ήταν να προκαλέσει λαϊκή εξέγερση ενάντια στη δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα. Η προσπάθεια κατέληξε σε αποτυχία και στη σύλληψη του Κάστρο. Αυτό όμως δεν σήμανε το τέλος της επανάστασης, αλλά τη σπίθα που δημιούργησε τρία χρόνια αργότερα το μεγάλο επαναστατικό αγώνα που διήρκεσε μέχρι το 1959. Η μακροσκελής απολογία του Φιντέλ στη δίκη για τα γεγονότα της 26ης Ιουλίου μετατράπηκε σε πρόγραμμα πάλης του κουβανέζικου λαού:
«Οταν μιλάμε για το λαό, δεν εννοούμε τους βολεμένους, τα συντηρητικά στοιχεία του έθνους, που τους βολεύει κάθε καταπιεστικό καθεστώς, κάθε δικτατορία, κάθε δεσποτισμός, που προσκυνούν τον αφέντη μέχρι να χτυπήσει το μέτωπό τους στο πάτωμα. Οταν μιλάμε για πάλη, εννοούμε με τη λέξη "λαός" τις μεγάλες αλύτρωτες μάζες, προς τις οποίες όλοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και όλοι εξαπατούν και προδίνουν, αυτές που ποθούν μια καλύτερη πατρίδα, πιο αξιοπρεπή και πιο δίκαιη ( ...;) Σ' αυτό το λαό, που οι δρόμοι του είναι στρωμένοι με πέτρες άγχους, εξαπάτησης και ψεύτικων υποσχέσεων, εμείς δε θα του πούμε "Θα σου δώσουμε", αλλά: "Ορίστε, αγωνίσου τώρα με όλες σου τις δυνάμεις για να γίνει δική σου η λευτεριά και η ευτυχία!"» («Η επαναστατική Κούβα» σελ. 66). Και κατέληγε: «Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η ιστορία θα με δικαιώσει».
Ο Κάστρο αποφυλακίζεται στα 1955 και πηγαίνει στο Μεξικό όπου οργανώνει τη νέα ομάδα στην οποία συμμετέχει και ο Τσε Γκεβάρα. Στα τέλη του 1956 μερικές δεκάδες επαναστάτες καταφθάνουν με το πλοίο «Γκράνμα» σε μια απόμερη παραλία της Κούβας. Ο αμερικανοστήριχτος στρατός του Μπατίστα όμως ήταν ενήμερος για την απόπειρα και η ομάδα του Φιντέλ αποδεκατίζεται. Οι λίγοι που κατάφεραν να σωθούν καταφεύγουν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ξεκινούν νέο αντάρτικο με σημαντικές επιτυχίες. Στηριζόμενοι στους καταπιεσμένους κατοίκους της υπαίθρου κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα στρατό που αναπτυσσόταν συνεχώς και πετύχαινε νίκες. Σταδιακά απελευθέρωναν σημαντικές περιοχές του νησιού. Παράλληλα δημιουργήθηκε αντάρτικο μέσα στις μεγάλες πόλεις, με ισχυρή λαϊκή βάση και ένα δυνατό εργατικό και φοιτητικό κίνημα που με μεγάλες απεργίες και συγκεντρώσεις μπλόκαρε την οικονομική ζωή της χώρας (απεργίες στα εργοστάσια ζάχαρης) αλλά και συσπείρωνε όλο και περισσότερο λαό στις τάξεις του («Κίνημα της 26ης Ιούλη»).
Μάλιστα μέσα σε λίγους μήνες έγινε και η πρώτη απόπειρα κατάληψης του Προεδρικού Μεγάρου. Ο ίδιος ο Φιντέλ περιγράφει χαρακτηριστικά τη δομή και τη λειτουργία του Κινήματος: « ...;Οι γραμμές του είναι ανοιχτές σε όλους τους Κουβανούς που επιθυμούν ειλικρινά να δουν την αποκατάσταση της πολιτικής δημοκρατίας και την εισαγωγή της κοινωνικής δικαιοσύνης στην Κούβα. Η ηγεσία του είναι συλλογική και μυστική και απαρτίζεται από νέους ανθρώπους με ισχυρή θέληση που δεν είναι συνένοχοι του παρελθόντος ( ...;) Νέοι και γέροι, άντρες και γυναίκες, εργάτες και αγρότες, φοιτητές και επαγγελματίες μπορούν να γίνουν μέλη των μαχητικών ομάδων του, των τμημάτων νεολαίας του, των μυστικών εργατικών πυρήνων του, των γυναικείων οργανώσεών του, των οικονομικών τμημάτων του και του μυστικού μηχανισμού διανομής σε όλη τη χώρα ( ...;) Πάνω απ' όλα, αυτή πρέπει να είναι επανάσταση του λαού, με το αίμα του λαού και τον ιδρώτα του λαού» («Η επαναστατική Κούβα», σελ. 67).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου