Από το "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
Οι φασίστες διαχωρίζονται σε δύο είδη:
τους φασίστες και τους αντιφασίστες...
Δεν είμαι αντιφασίστας!
Δεν είμαι αντιφασίστας!
«Ους η "αντιρατσιστική" Ευρώπη συνέζευξε, ιδεολογία χωριζέτο»... η υπεράσπιση του "αντιρατσισμού" της Ευρωπαϊκής Ένωσης έφερε τα πάνω κάτω στις υποτιθέμενες διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων και κυρίως τη "συνάντηση" του ΚΚΕ με τον ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι χθες θα ήταν μια αδιανόητη συνταύτιση των δύο κομμάτων με το διευθυντήριο των τραπεζιτών στην Ε.Ε.
Γνωρίζαμε την συνεργασία-ταύτιση της ευρωπαϊκής "αριστεράς" και δεξιάς με κοινό πόθο τα "ανθρώπινα δικαιώματα". Κατόπιν οι ίδιες ευρωπαϊκές δυνάμεις (δεξιά κι "αριστερά") ανακάλυψαν τον μεγάλο κίνδυνο για την Ενωμένη Ευρώπη: "Εθνική Κυριαρχία". Ένας νέος κοινός αγώνας εναντίον των "εθνικοκυριαρχικών", όπως αποκαλούν πλέον στην Ευρώπη όσους δεν αποδέχονται παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας για την κορύφωση του "ευρωπαϊκού πατριωτισμού"
Ο Μητσοτάκης, όπως κι ο Τσίπρας βρήκαν κοινό τόπο συμπαράταξης με ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και σια. Μάλιστα ο ηγέτης της ελληνικής δεξιάς δεν δίστασε καθόλου να στείλει τους Ούγγρους συντρόφους του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στα τάρταρα και δήλωσε την πίστη του στο υπερεθνικό κεφάλαιο υπερψηφίζοντας την έκθεση Sargentini, βάσει της οποίας η κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπάν «παραβιάζει το δίκαιο και τις βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Το μεγάλο πρόβλημα από αυτή την κατευθυνόμενη "ψηφοφορία" που επισημάναμε ότι παραβιάζει, σωστότερα βιάζει ανοικτά κάθε απόπειρα Εθνικής Κυριαρχίας στις...
χώρες μέλη της Ε.Ε. [Βλ. 4ο Ράιχ (ΟΗΕ, Ε.Ε., ΜΜΕ, ΜΚΟ)... η ανάσταση του ναζισμού & φασισμού!], η μεγάλη πυρκαγιά άναψε στο ΚΚΕ που ήθελε να έχει ένα ηγεμονικό ρόλο στα Κομμουνιστικά κόμματα της Ε.Ε. και υπερψήφισε την πολιτική Σόρος. Η ρήξη με τα Κομμουνιστικά κόμματα που συμμετέχουν στην ευρωβουλή άνοιξε ένα ρήγμα που δύσκολα θα επουλωθεί.
Γνωρίζαμε την συνεργασία-ταύτιση της ευρωπαϊκής "αριστεράς" και δεξιάς με κοινό πόθο τα "ανθρώπινα δικαιώματα". Κατόπιν οι ίδιες ευρωπαϊκές δυνάμεις (δεξιά κι "αριστερά") ανακάλυψαν τον μεγάλο κίνδυνο για την Ενωμένη Ευρώπη: "Εθνική Κυριαρχία". Ένας νέος κοινός αγώνας εναντίον των "εθνικοκυριαρχικών", όπως αποκαλούν πλέον στην Ευρώπη όσους δεν αποδέχονται παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας για την κορύφωση του "ευρωπαϊκού πατριωτισμού"
Ο Μητσοτάκης, όπως κι ο Τσίπρας βρήκαν κοινό τόπο συμπαράταξης με ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και σια. Μάλιστα ο ηγέτης της ελληνικής δεξιάς δεν δίστασε καθόλου να στείλει τους Ούγγρους συντρόφους του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στα τάρταρα και δήλωσε την πίστη του στο υπερεθνικό κεφάλαιο υπερψηφίζοντας την έκθεση Sargentini, βάσει της οποίας η κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπάν «παραβιάζει το δίκαιο και τις βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Το μεγάλο πρόβλημα από αυτή την κατευθυνόμενη "ψηφοφορία" που επισημάναμε ότι παραβιάζει, σωστότερα βιάζει ανοικτά κάθε απόπειρα Εθνικής Κυριαρχίας στις...
χώρες μέλη της Ε.Ε. [Βλ. 4ο Ράιχ (ΟΗΕ, Ε.Ε., ΜΜΕ, ΜΚΟ)... η ανάσταση του ναζισμού & φασισμού!], η μεγάλη πυρκαγιά άναψε στο ΚΚΕ που ήθελε να έχει ένα ηγεμονικό ρόλο στα Κομμουνιστικά κόμματα της Ε.Ε. και υπερψήφισε την πολιτική Σόρος. Η ρήξη με τα Κομμουνιστικά κόμματα που συμμετέχουν στην ευρωβουλή άνοιξε ένα ρήγμα που δύσκολα θα επουλωθεί.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουγγαρίας (Εργατικό Κόμμα, αδελφό του ΚΚΕ) θεωρεί την απειλή κυρώσεων στην Ουγγαρία ως "Μία ρεβάνς των φιλομεταναστευτικών δυνάμεων εναντίον του Ορμπάν".
Καταψηφίζοντας την πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Σόρος, σε αντίθεση με το ΚΚΕ, επισημαίνει:
«Οι της αντιπολίτευσης στην Ουγγαρία (κεντροαριστερά και "σοσιαλιστές" μαζί με την ακροδεξιά) είναι ευτυχισμένοι από αυτή την απόφαση.
Εμείς τι πρέπει να κάνουμε;
Να γιορτάσουμε ή να κλάψουμε;
Είναι ένα θετικό πράγμα για το λαό της Ουγγαρίας όταν κάποιος από το εξωτερικό -μπορεί να είναι η Ε.Ε., η Κίνα, η Ρωσία ή οιοσδήποτε άλλος- του επιβάλει κάτι;
Η έκθεση Sargentini θα καλυτερεύσει τη ζωή του Ουγγρικού λαού;»
Καταψηφίζοντας την πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Σόρος, σε αντίθεση με το ΚΚΕ, επισημαίνει:
«Οι της αντιπολίτευσης στην Ουγγαρία (κεντροαριστερά και "σοσιαλιστές" μαζί με την ακροδεξιά) είναι ευτυχισμένοι από αυτή την απόφαση.
Εμείς τι πρέπει να κάνουμε;
Να γιορτάσουμε ή να κλάψουμε;
Είναι ένα θετικό πράγμα για το λαό της Ουγγαρίας όταν κάποιος από το εξωτερικό -μπορεί να είναι η Ε.Ε., η Κίνα, η Ρωσία ή οιοσδήποτε άλλος- του επιβάλει κάτι;
Η έκθεση Sargentini θα καλυτερεύσει τη ζωή του Ουγγρικού λαού;»
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας, από τα μεγαλύτερα και μαζικότερα κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη, σε αντίθεση με το ΚΚΕ συντάχθηκε στο πλευρό των Ούγγρων κομμουνιστών και καταψήφισε την έκθεση Sargentini, όπως χθες επισημάναμε:
Εκτός από το Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας που στο ευρωκοινοβούλιο συντάχθηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουγγαρίας, σε αντίθεση με το ΚΚΕ, οι ευρωβουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχίας καταψήφισαν την έκθεση Sargentini, αλληλέγγυοι στους Ούγγρους κομμουνιστές.
Δύο ισχυρά μαρξιστικά κόμματα ριζωμένα στους λαούς τους και που ξεπέρασαν "φράγματα" κι αποκλεισμούς για να βρίσκονται μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, σηματοδοτούν την εθνικοκυριαρχική πατριωτική αριστερά.
Δύο ισχυρά μαρξιστικά κόμματα ριζωμένα στους λαούς τους και που ξεπέρασαν "φράγματα" κι αποκλεισμούς για να βρίσκονται μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, σηματοδοτούν την εθνικοκυριαρχική πατριωτική αριστερά.
Μπορεί η "αριστερή" ευρωβουλευτής της Ολλανδίας Judith Sargentini να δέχεται πληθώρα χειροκροτημάτων από την αριστερά και δεξιά του ευρωκοινοβουλίου και να έχει την πλήρη εύνοια των τραπεζιτών και του Σόρος όταν δηλώνει μετά την "ψηφοφορία" «Ιστορική ψήφος εναντίον του Ορμπάν κι υπέρ του κράτους δικαίου», αλλά η φλόγα της Εθνικής Κυριαρχίας εξαπλώνεται σαν φονικός ιός στην Ευρώπη του 4ου Ράιχ.
Πανηγυρίζουν κι οι "θεσμοί" του 4ου Ράιχ.
Ο Jean-Claude Juncker ενώπιον της ολομέλειας της δήθεν ευρωπαϊκής βουλής (χωρίς αρμοδιότητες, αλλά έκδοσης ψηφισμάτων σε διατεταγμένη υπηρεσία των τραπεζιτών για να στραγγαλίζουν ανυπότακτους λαούς), στην τελευταία του ομιλία πριν τις εκλογές του Μάη 2019, είναι σαφής:
«Οι εθνικιστές πετούν λάσπη το όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουμε μεγάλη ανάγκη από μετανάστες κι αλληλεγγύη. Υπερασπιζόμαστε την ειρήνη.
Πρέπει να ευχαριστούμε το γεγονός πως ζούμε σε μια ήπειρο με ειρήνη, γεγονός που οφείλεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οφείλουμε να δείξουμε σεβασμό για την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Στην αντίπερα όχθη τα κομμουνιστικά κόμματα συγκροτούν το Μέτωπο της πατριωτικής αριστεράς για την Εθνική Κυριαρχία και δεν υποτάσσονται στο υπερεθνικό κεφάλαιο. Κρίμα που το ΚΚΕ λιποψυχεί και συντάχθηκε με το κεφάλαιο, πέρα από τις φραστικές κορώνες εναντίον της Ουγγαρίας κι εναντίον της Ε.Ε.
«Οι εθνικιστές πετούν λάσπη το όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουμε μεγάλη ανάγκη από μετανάστες κι αλληλεγγύη. Υπερασπιζόμαστε την ειρήνη.
Πρέπει να ευχαριστούμε το γεγονός πως ζούμε σε μια ήπειρο με ειρήνη, γεγονός που οφείλεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οφείλουμε να δείξουμε σεβασμό για την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Στην αντίπερα όχθη τα κομμουνιστικά κόμματα συγκροτούν το Μέτωπο της πατριωτικής αριστεράς για την Εθνική Κυριαρχία και δεν υποτάσσονται στο υπερεθνικό κεφάλαιο. Κρίμα που το ΚΚΕ λιποψυχεί και συντάχθηκε με το κεφάλαιο, πέρα από τις φραστικές κορώνες εναντίον της Ουγγαρίας κι εναντίον της Ε.Ε.
Ο Marco Rizzo, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόματος στην Ιταλία, αδελφό κόμμα του ΚΚΕ που δεν κατόρθωσε να εισέλθει στη βουλή, αλλά ούτε στην ευρωβουλή, έχει διατυπώσει από καιρό και με με σαφήνεια τις θέσεις των Ιταλών κομμουνιστών, τις διαφορές στην προσέγγιση του μεταναστευτικού μεταξύ ενός μαρξιστή κομμουνιστή κι ενός κοσμοπολίτη φιελεύθερου "αριστερού", του είδους "ανοιχτά σύνορα":
«Ο όρος που χρησιμοποιεί η αριστερά των ΗΠΑ, εκείνος των "μεταναστών" σαν να είναι πουλάκια, ή αντιλόπες είναι πλήρως λανθασμένος. (...)
Υπάρχουν 100 εκατομμύρια Αφρικανών μεταξύ 15 και 35 χρόνων. Άνδρες, διαθέσιμοι να έρθουν στην Ευρώπη για να κάνουν οποιαδήποτε εργασία και για οποιοδήποτε ύψος μισθού και είναι σαφές πως πρόκειται για ένα βιομηχανικό στρατό εφεδρείας, όπως θα τον αποκαλούσε ο Μαρξ και που καταστρέφει τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Ευρώπη. (...)
Ελπίζουμε ότι δεν θα ξεσπάσει ένας πόλεμος μεταξύ φτωχών;»
«Ο όρος που χρησιμοποιεί η αριστερά των ΗΠΑ, εκείνος των "μεταναστών" σαν να είναι πουλάκια, ή αντιλόπες είναι πλήρως λανθασμένος. (...)
Υπάρχουν 100 εκατομμύρια Αφρικανών μεταξύ 15 και 35 χρόνων. Άνδρες, διαθέσιμοι να έρθουν στην Ευρώπη για να κάνουν οποιαδήποτε εργασία και για οποιοδήποτε ύψος μισθού και είναι σαφές πως πρόκειται για ένα βιομηχανικό στρατό εφεδρείας, όπως θα τον αποκαλούσε ο Μαρξ και που καταστρέφει τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Ευρώπη. (...)
Ελπίζουμε ότι δεν θα ξεσπάσει ένας πόλεμος μεταξύ φτωχών;»
(Βλ. σχετικό βίντεο ΕΔΩ)
Η δήλωση ψήφου του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Σωτήρη Ζαριανόπουλου, ως εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, δεν βρήκε καμία ανταπόκριση από τα κομμουνιστικά κόμματα. Το ΚΚΕ έμεινε μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και την ευρωπαϊκή δεξιά να ψηφίζουν επέμβαση της Ε.Ε. σε χώρα μέλος. Οι δηλώσεις ψήφου με αιχμές εναντίον της "αντικομουνιστικής" κυβέρνησης Ορμπάν κι εναντίον της Ε.Ε. έπεσαν στο κενό και δεν έπεισαν τους κομμουνιστές ευρωβουλευτές (σχετικό: L’Europarlamento vota contro Orban. Ma l’Unione Europea ne è la causa).
Η αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας του ΚΚΕ στο ευρωκοινοβούλιο είναι γεγονός. Οι ζυμώσεις κι οι διάλογοι μεταξύ κομμουνιστών λαμβάνουν προκλητικές διαστάσεις.
Η αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας του ΚΚΕ στο ευρωκοινοβούλιο είναι γεγονός. Οι ζυμώσεις κι οι διάλογοι μεταξύ κομμουνιστών λαμβάνουν προκλητικές διαστάσεις.
Ο Ιταλός κομουνιστής Massimo Marzano τα λέει όλα για τον εμφύλιο που προκάλεσε το ΚΚΕ μεταξύ κομμουνιστών στην Ευρώπη:
«Χα... κάνουν τους σκληρούς και καθαρόαιμους σταλινικούς
»
Όμως, στη γραμμή Σόρος δεν συντάχθηκαν μόνον οι δήθεν "ορθόδοξοι κομμουνιστές" (σταλινικοί) του ΚΚΕ, αλλά ταυτίστηκαν μ' αυτούς της ιμπεριαλιστικής "δικαιωματικής αριστεράς" που είναι δήθεν Τροτσκιστές.
Αφού οι μαρξιστικές αναλύσεις θεωρούνται από ορισμένους ξεπερασμένες -ακόμη κι ομόφοβος έχει χαρακτηριστεί ο Μάρξ-, ας δούμε κάτι σχετικό από τον Λέων Τρότσκι, που επικαλούνται αλλά διαστρεβλώνουν κατά το δοκούν ακόμη κι αυτόν, αυτοί της αμερικάνικης "μεταρρυθμιστικής-δικαιωματικής αριστεράς".
«Χα... κάνουν τους σκληρούς και καθαρόαιμους σταλινικούς
»
Όμως, στη γραμμή Σόρος δεν συντάχθηκαν μόνον οι δήθεν "ορθόδοξοι κομμουνιστές" (σταλινικοί) του ΚΚΕ, αλλά ταυτίστηκαν μ' αυτούς της ιμπεριαλιστικής "δικαιωματικής αριστεράς" που είναι δήθεν Τροτσκιστές.
Αφού οι μαρξιστικές αναλύσεις θεωρούνται από ορισμένους ξεπερασμένες -ακόμη κι ομόφοβος έχει χαρακτηριστεί ο Μάρξ-, ας δούμε κάτι σχετικό από τον Λέων Τρότσκι, που επικαλούνται αλλά διαστρεβλώνουν κατά το δοκούν ακόμη κι αυτόν, αυτοί της αμερικάνικης "μεταρρυθμιστικής-δικαιωματικής αριστεράς".
«Στη Βραζιλία βασιλεύει σήμερα ένα ημί-φασιστικό καθεστώς που ο οποιοσδήποτε επαναστάτης μπορεί μόνον να το μισεί. Υποθέτουμε όμως, πως αύριο η Αγγλία μπαίνει σε μια πολεμική σύγκρουση με τη Βραζιλία.
Με ποιο μέρος θα παραταχθεί η εργατική τάξη σ' αυτή τη σύγκρουση;
Σ΄αυτή την περίπτωση, εγώ προσωπικά θα ήμουν πλάι στη "φασιστική" Βραζιλία εναντίον της "δημοκρατικής" Μεγάλης Βρετανίας.
Γιατί;
Γιατί δεν θα επρόκειτο για μία σύγκρουση μεταξύ δημοκρατίας και φασισμού.
Αν νικούσε η Αγγλία θα εγκαθιστούσε έναν άλλον φασίστα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, που θα αλυσόδενε διπλά τη Βραζιλία.
Αν νικούσε η Βραζιλία, θα ήταν η εθνική και δημοκρατική συνείδηση αυτής της χώρας που θα οδηγούσε στην ανατροπή της δικτατορίας του Ζετούλιο Βάργκας.
Ταυτοχρόνως, η ήττα της Αγγλίας θα ήταν ένα κτύπημα στο βρετανικό ιμπεριαλισμό και θα έδινε ώθηση στο επαναστατικό κίνημα του αγγλικού προλεταριάτου.
Πρέπει να έχεις άδειο κεφάλι ώστε να θεωρείς τους ανταγωνισμούς και τις παγκόσμιες συγκρούσεις σε αγώνα μεταξύ φασισμού και δημοκρατίας.
Πρέπει να μάθεις να διακρίνεις κάτω από τις μάσκες τους τους εκμεταλλευτές, τους κλέφτες και αυτούς που θέλουν τη δουλεία».
Με ποιο μέρος θα παραταχθεί η εργατική τάξη σ' αυτή τη σύγκρουση;
Σ΄αυτή την περίπτωση, εγώ προσωπικά θα ήμουν πλάι στη "φασιστική" Βραζιλία εναντίον της "δημοκρατικής" Μεγάλης Βρετανίας.
Γιατί;
Γιατί δεν θα επρόκειτο για μία σύγκρουση μεταξύ δημοκρατίας και φασισμού.
Αν νικούσε η Αγγλία θα εγκαθιστούσε έναν άλλον φασίστα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, που θα αλυσόδενε διπλά τη Βραζιλία.
Αν νικούσε η Βραζιλία, θα ήταν η εθνική και δημοκρατική συνείδηση αυτής της χώρας που θα οδηγούσε στην ανατροπή της δικτατορίας του Ζετούλιο Βάργκας.
Ταυτοχρόνως, η ήττα της Αγγλίας θα ήταν ένα κτύπημα στο βρετανικό ιμπεριαλισμό και θα έδινε ώθηση στο επαναστατικό κίνημα του αγγλικού προλεταριάτου.
Πρέπει να έχεις άδειο κεφάλι ώστε να θεωρείς τους ανταγωνισμούς και τις παγκόσμιες συγκρούσεις σε αγώνα μεταξύ φασισμού και δημοκρατίας.
Πρέπει να μάθεις να διακρίνεις κάτω από τις μάσκες τους τους εκμεταλλευτές, τους κλέφτες και αυτούς που θέλουν τη δουλεία».
Leon Trotsky, συνέντευξη με τον Mateo Fossa, 23 Σεπτέμβρη 1938.
Socialist Appeal, 5 Νοέμβρη 1938, μετάφραση από τη ρωσική
του Yurii Colombo (copyright για τη μετάφραση).
Σήμερα στην Ουγγαρία βασιλεύει ένα ημί-φασιστικό καθεστώς που ο οποιοσδήποτε επαναστάτης μπορεί μόνον να το μισεί.
Υποθέτουμε όμως, πως η Ευρωπαϊκή Ένωση μπαίνει σε μία σύγκρουση πολιτική και χρηματοπιστωτική με την Ουγγαρία. Με ποιου το μέρος θα συμπαραταχθεί η εργατική τάξη σ' αυτή τη σύγκρουση;
Γιατί;
Γιατί δεν θα ήταν μια σύγκρουση μεταξύ δημοκρατίας και φασισμού.
Αν κέρδιζε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εγκαθίδρυε έναν άλλο φασίστα στη Βουδαπέστη που θα αλυσόδενε διπλά την Ουγγαρία... και πάει λέγοντας σύμφωνα με τον Τρότσκι.
Κατανοητό γιατί τα Κομμουνιστικά Κόμματα δεν συμπαρατάχτηκαν με το ΚΚΕ, την ευρωπαϊκή "αριστερά", την ευρωπαϊκή δεξιά, το διευθυντήριο του 4ου Ράιχ;
Υποθέτουμε όμως, πως η Ευρωπαϊκή Ένωση μπαίνει σε μία σύγκρουση πολιτική και χρηματοπιστωτική με την Ουγγαρία. Με ποιου το μέρος θα συμπαραταχθεί η εργατική τάξη σ' αυτή τη σύγκρουση;
Γιατί;
Γιατί δεν θα ήταν μια σύγκρουση μεταξύ δημοκρατίας και φασισμού.
Αν κέρδιζε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εγκαθίδρυε έναν άλλο φασίστα στη Βουδαπέστη που θα αλυσόδενε διπλά την Ουγγαρία... και πάει λέγοντας σύμφωνα με τον Τρότσκι.
Κατανοητό γιατί τα Κομμουνιστικά Κόμματα δεν συμπαρατάχτηκαν με το ΚΚΕ, την ευρωπαϊκή "αριστερά", την ευρωπαϊκή δεξιά, το διευθυντήριο του 4ου Ράιχ;
Ο Καθηγητής Carlo Galli, σε συνέντευξη στην Huffingtonpost, με τίτλο "Η καταδίκη Ορμπάν είναι αντιπαραγωγική", μεταξύ άλλων επισημαίνει για την ψήφιση της έκθεσης Sargentini από την ευρωπαϊκή αριστερά, το ΚΚΕ και την ευρωπαϊκή δεξιά:
«Το βραχυκύκλωμα αναζητείται εξετάζοντας το παρελθόν: "Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας σήμερα θα χαρακτηριζόταν εθνικοκυριαρχικό" (...)
Ο διάβολος αρνείται πως υπάρχει διάβολος. Έτσι μεταξύ δεξιάς κι αριστεράς: η πρώτη αρνείται πως υπάρχουν διαφορές, η δεύτερη πέφτει στην παγίδα (...)
Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, η συμμετοχή με άκρατο ενθουσιασμό στην παγκοσμιοποίηση από τα πρώην κομμουνιστικά, σοσιαλιστικά κι εργατικά ευρωπαϊκά κόμματα, τα "κρέμασε" σε ένα μοντέλο που "θρυμματίστηκε", κάνοντάς τα να χάσουν την αίσθηση του προσανατολισμού.
Η Εθνική Κυριαρχία είναι μια έννοια τόσο δημοκρατική που την εμπεριέχει στο πρώτο άρθρο το Σύνταγμά μας.
Σήμερα, όμως, (όποιος είναι εθνικοκυριαρχικός) όποιος αντιπαλεύει την παγκοσμιοποίηση θεωρείται φασίστας.
Ιστορικά, όμως, η αριστερά πάντοτε αντιτάχθηκε στη μεταφορά της εξουσίας εκτός των συνόρων του Κράτους. Αρκεί να σκεφθούμε την κριτική που οι Ιταλοί κομμουνιστές είχαν απευθύνει στο ΝΑΤΟ και, εδώ και πολλά χρόνια στην Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά».
Carlo Galli
Μεταξύ μιας ατελείωτης βιογραφίας... Πρόεδρος του Ιδρύματος Gramsci Emilia-Romagna.Καθηγητής Ιστορίας της Σύγχρονης Πολιτικής Σκέψης στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, Καθηγητής Ιστορίας Πολιτικών Επιστημών και Πρύτανης της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Forlì, Καθηγητής Καθηγητής Ιστορίας, Πολιτισμού, Κοινωνίας του Πανεπιστημίου της Μπολόνια.
Βουλευτής μέχρι το 2017 που αποχώρησε οικειοθελώς από την πολιτική, με τα πολιτικά κόμματα της αριστεράς "Δημοκράτες και Προοδευτικοί", "Δημοκρατικό Κόμμα" (πρώην ΚΚΙ), "Ιταλική Αριστερά - Οικολογική Αριστερά Ελευθερία".
Η επίθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον της Εθνικής Κυριαρχίας και των Κοινωνικών Δικαιωμάτων, είναι επιλογή του υπερεθνικού κεφαλαίου. Η στάση της ευρωπαϊκής κοσμοπολίτικης ευρωπαϊκής "αριστεράς" και της δεξιάς δεν αποτελεί νέο φαινόμενο. Είναι επακριβώς η ίδια πολιτική υποστήριξης των "εξεγερμένων" στη Συρία, της "αραβικής άνοιξης made in USA" και έχουμε ήδη επισημάνει πολλάκις.
Έκπληξη προκαλεί η στάση του ΚΚΕ, που απομονώθηκε από τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα. Συνεπώς έχουμε ένα "λάθος τακτικής" ή πλήρης αλλαγή της αποστασιοποίησης του ΚΚΕ από τον πατριωτικό χώρο, παραδοσιακά χώρος της αριστεράς;
«Το βραχυκύκλωμα αναζητείται εξετάζοντας το παρελθόν: "Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας σήμερα θα χαρακτηριζόταν εθνικοκυριαρχικό" (...)
Ο διάβολος αρνείται πως υπάρχει διάβολος. Έτσι μεταξύ δεξιάς κι αριστεράς: η πρώτη αρνείται πως υπάρχουν διαφορές, η δεύτερη πέφτει στην παγίδα (...)
Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, η συμμετοχή με άκρατο ενθουσιασμό στην παγκοσμιοποίηση από τα πρώην κομμουνιστικά, σοσιαλιστικά κι εργατικά ευρωπαϊκά κόμματα, τα "κρέμασε" σε ένα μοντέλο που "θρυμματίστηκε", κάνοντάς τα να χάσουν την αίσθηση του προσανατολισμού.
Η Εθνική Κυριαρχία είναι μια έννοια τόσο δημοκρατική που την εμπεριέχει στο πρώτο άρθρο το Σύνταγμά μας.
Σήμερα, όμως, (όποιος είναι εθνικοκυριαρχικός) όποιος αντιπαλεύει την παγκοσμιοποίηση θεωρείται φασίστας.
Ιστορικά, όμως, η αριστερά πάντοτε αντιτάχθηκε στη μεταφορά της εξουσίας εκτός των συνόρων του Κράτους. Αρκεί να σκεφθούμε την κριτική που οι Ιταλοί κομμουνιστές είχαν απευθύνει στο ΝΑΤΟ και, εδώ και πολλά χρόνια στην Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά».
Carlo Galli
Μεταξύ μιας ατελείωτης βιογραφίας... Πρόεδρος του Ιδρύματος Gramsci Emilia-Romagna.Καθηγητής Ιστορίας της Σύγχρονης Πολιτικής Σκέψης στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, Καθηγητής Ιστορίας Πολιτικών Επιστημών και Πρύτανης της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Forlì, Καθηγητής Καθηγητής Ιστορίας, Πολιτισμού, Κοινωνίας του Πανεπιστημίου της Μπολόνια.
Βουλευτής μέχρι το 2017 που αποχώρησε οικειοθελώς από την πολιτική, με τα πολιτικά κόμματα της αριστεράς "Δημοκράτες και Προοδευτικοί", "Δημοκρατικό Κόμμα" (πρώην ΚΚΙ), "Ιταλική Αριστερά - Οικολογική Αριστερά Ελευθερία".
Η επίθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον της Εθνικής Κυριαρχίας και των Κοινωνικών Δικαιωμάτων, είναι επιλογή του υπερεθνικού κεφαλαίου. Η στάση της ευρωπαϊκής κοσμοπολίτικης ευρωπαϊκής "αριστεράς" και της δεξιάς δεν αποτελεί νέο φαινόμενο. Είναι επακριβώς η ίδια πολιτική υποστήριξης των "εξεγερμένων" στη Συρία, της "αραβικής άνοιξης made in USA" και έχουμε ήδη επισημάνει πολλάκις.
Έκπληξη προκαλεί η στάση του ΚΚΕ, που απομονώθηκε από τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα. Συνεπώς έχουμε ένα "λάθος τακτικής" ή πλήρης αλλαγή της αποστασιοποίησης του ΚΚΕ από τον πατριωτικό χώρο, παραδοσιακά χώρος της αριστεράς;
«Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού
κι η υπόθεση του Λαού θα είναι εκείνη του Έθνους»
κι η υπόθεση του Λαού θα είναι εκείνη του Έθνους»
Vladimir Lenin
Σχετικά:
* 4ο Ράιχ (ΟΗΕ, Ε.Ε., ΜΜΕ, ΜΚΟ)... η ανάσταση του ναζισμού & φασισμού!
** Τι θέλει και πού το πάει το ΚΚΕ;
Για την "δικαιωματική αριστερά":
- Νέος φασισμός... μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός!
- «Ριζοσπαστική αριστερά»... “Radical chic” στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού...
- Οι φασίστες διαχωρίζονται σε δύο είδη: τους φασίστες και τους αντιφασίστες...
(Α' Μέρος): Βραχυκυκλωμένη "αριστερά” ή ο “ιός” της παγκοσμιοποίησης;
(B' Μέρος): «Ο αντιφασισμός είναι το χειρότερο προϊόν του φασισμού»!
Σχετικό: Δεν είμαι αντιφασίστας!
* 4ο Ράιχ (ΟΗΕ, Ε.Ε., ΜΜΕ, ΜΚΟ)... η ανάσταση του ναζισμού & φασισμού!
** Τι θέλει και πού το πάει το ΚΚΕ;
Για την "δικαιωματική αριστερά":
- Νέος φασισμός... μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός!
- «Ριζοσπαστική αριστερά»... “Radical chic” στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού...
- Οι φασίστες διαχωρίζονται σε δύο είδη: τους φασίστες και τους αντιφασίστες...
(Α' Μέρος): Βραχυκυκλωμένη "αριστερά” ή ο “ιός” της παγκοσμιοποίησης;
(B' Μέρος): «Ο αντιφασισμός είναι το χειρότερο προϊόν του φασισμού»!
Σχετικό: Δεν είμαι αντιφασίστας!
Υ.Γ. Καλό θα είναι οι σύντροφοι του ΚΚΕ να μην περιοριστούν στην αποκατάσταση του πρωτοΚαπετάνιου, που έγινε στις 23 Ιουνίου 2018 πραγματοποιήθηκε από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη... με Εισήγηση της ΚΕ και Σχέδια Κομματικής Αποκατάστασης τριών στελεχών: Του Άρη Βελουχιώτη, του Γιώργου Γεωργιάδη και του Γιώργου Γιαννούλη, γιατί ο Άρης δεν είχε ανάγκη καμίας "αποκατάστασης" κι από κανέναν. Όμως, αφού θέλησαν ν' αποκαταστήσουν τον Άρη, ας διαβάσουν τον ιστορικό "Λόγο Λαμία" (22 Οκτώβρη 1944, για να κατανοήσουν τι σημαίνει Πατρίδα για του κομμουνιστές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου