Ο ανθελληνισμός και η εμβληματική εκτέλεση Κατσίφα...

 

 Σταύρος Λυγερός 

Μετά από μία περίοδο διαπραγματεύσεων με σκοπό την επίλυση όλων των διμερών προβλημάτων και την υπογραφή ενός συμφώνου φιλίας και συνεργασίας, αντί να...
κάνουν την υπέρβαση, οι ελληνοαλβανικές σχέσεις επανέρχονται στον αστερισμό της έντασης. Η εκτέλεση του Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα ρίχνει βαριά τη σκιά της. Θα μπορούσε, ωστόσο, να μην τορπιλίσει την προσέγγιση των δύο χωρών, εάν δεν υπήρχε ως υπόστρωμα ο ανθελληνισμός. Είναι αυτός που στην πραγματικότητα οδήγησε στην εκτέλεση, που σε κάθε ευκαιρία ανακυκλώνει και τροφοδοτεί την ένταση.
Είναι πλέον κοινός τόπος ότι ο θάνατος του Κατσίφα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Απέναντί του δεν είχε απλούς Αλβανούς αστυνομικούς. Οι ειδικές δυνάμεις είναι άρτια εκπαιδευμένες και έχουν αποδείξει ότι μπορούν να φέρνουν σε πέρας δύσκολες επιχειρήσεις, χωρίς να σκοτώνουν τους στόχους τους. Όλα δείχνουν πως η εκτέλεση του 35χρονου Βορειοηπειρώτη ήταν επιλογή και όχι αναπόφευκτη. Δεν μπορεί, βεβαίως, να αποδειχθεί, αλλά είναι βάσιμη η εκτίμηση πως ο Ράμα άδραξε την ευκαιρία που του έδωσε ο οπλισμένος Κατσίφας για να κάνει επίδειξη ισχύος και να στείλει ένα μήνυμα στη μειονότητα με την εμβληματική εκτέλεση του .
Στην πραγματικότητα, το επεισόδιο στις Βουλιαράτες από τη μία πλευρά κατέδειξε τον ενεργό αλυτρωτισμό μίας μερίδας των Βορειοηπειρωτών, αλλά από την άλλη επιβεβαίωσε ότι ο ακραίος εθνικισμός και ο ανθελληνισμός, ως ιδιαίτερη έκφανσή του, παραμένει σταθερά της αλβανικής πολιτικής σκηνής. Για την ακρίβεια πουλάει πολιτικά. Το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα καλλιεργεί κλίμα ανθελληνισμού επιβεβαιώνεται πολλά γεγονότα.
Και μόνο το ακραίας χυδαιότητας υβριστικό πανό που αναρτήθηκε στον ποδοσφαιρικό αγώνα της Παρτιζάνι Τιράνων (διευθυντής της είναι ο αδελφός του πρωθυπουργού Ράμα) τα λέει όλα. Εάν επρόκειτο για πρωτοβουλία κάποιων θερμόαιμων θα είχε υπάρξει παρέμβαση της αστυνομίας για να αποσυρθεί, ή τουλάχιστον θα είχε καταδικασθεί από την διοίκηση της ποδοσφαιρικής ομάδας, από την κυβέρνηση και από τα αλβανικά ΜΜΕ. Δεν συνέβη τίποτα από αυτά. Αντιθέτως, το περιβόητο τουίτ του ίδιου του Ράμα, με το οποίο έριξε λάδι στη φωτιά, όπως και ο τρόπος που κατά κανόνα προσεγγίσθηκε η υπόθεση Κατσίφα στην αλβανική δημόσια σφαίρα καταδεικνύει την έκταση και την ένταση του ανθελληνισμού.

Το χαρτί Αλβανοτσάμηδες
Το έργο το έχουμε ξαναδεί με άλλη μορφή. Το είδαμε με την κλιμάκωση των κινήσεων αφελληνισμού της Χιμάρας και ειδικά με την περιοδική κατεδάφιση αποκλειστικά ελληνικών περιουσιών. Το είδαμε με την εδώ και χρόνια αναγόρευση της απαίτησης των Αλβανοτσάμηδων σε κεντρική συνιστώσα της εξωτερικής πολιτικής των Τιράνων.
Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός συντηρήθηκε σε χαμηλή ένταση από το καθεστώς του Χότζα και αναζωπυρώθηκε όταν η Αλβανία εισήλθε στην μεταψυχροπολεμική εποχή. Η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου τροφοδότησε τον αλβανικό εθνικισμό και του προσέδωσε μία επιθετικότητα. Οι Αλβανοί θεώρησαν τότε ότι ήταν η ώρα να διεκδικήσουν και να αποσπάσουν όσα περισσότερα μπορούσαν από τις γειτονικές χώρες.
Ο τότε πρωθυπουργός Μάϊκο είχε δηλώσει με νόημα ότι οι εκτός Αλβανίας Αλβανοί έχουν δικαίωμα στη συλλογική αυτοάμυνα! Ουσιαστικά, δεν έκανε τίποτα λιγότερο από το να περιγράψει εμμέσως τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό. Αυτός, αν και απουσίαζε από την επίσημη διπλωματική ρητορική, βρισκόταν στο επίκεντρο όλων των άτυπων συζητήσεων. Είναι ενδεικτικό ότι ο τότε πρόεδρος της Αλβανίας Μεϊντάνι είχε αρνηθεί να απαντήσει σε ερώτηση που του έγινε στο φόρουμ του Νταβός εάν στόχος της χώρας του είναι η δημιουργία της «μεγάλης Αλβανίας».

Σύνορα στον Αμβρακικό!
Από τους αλβανικούς λεονταρισμούς δεν εξαιρέθηκε η Ελλάδα. Οι Αλβανοί εθνικιστές θέτουν τα νότια σύνορα της “μεγάλης Αλβανίας” στον Αμβρακικό κόλπο! Σχετικοί χάρτες κυκλοφορούν εδώ και χρόνια στα Τίρανα, στην Πρίστινα και στο Τέτοβο. Οι εθνικιστικές αυτές φαντασιώσεις είναι τόσο παράλογες, που δεν θα άξιζε τον κόπο να αναφέρεται κανείς σ’ αυτές. Διδάσκονται, όμως, στα αλβανικά σχολεία και επιπροσθέτως ο αλβανικός εθνικισμός έχει αποδείξει ότι ρέπει στον τυχοδιωκτισμό.
Τα Τίρανα χρησιμοποιούν το Αλβανοτσάμικο σαν μοχλό για να εξισορροπήσουν την υποχρέωσή τους να σέβονται τα δικαιώματα της αναγνωρισμένης ελληνικής μειονότητας. Εντάσσοντας την κίνησή τους στο πλαίσιο του αλβανικού εθνικισμού, κατάφεραν σταδιακά να μετατραπούν από μάλλον περιθωριακός σύλλογος σε κόμμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Και κυρίως σε παράγοντα που επηρεάζει σημαντικά το πολιτικό κλίμα έναντι της Ελλάδας και κατ’ επέκτασιν τις διμερείς σχέσεις. Το 2004, με την έγκριση σχετικού ψηφίσματος από τη Βουλή, οι απαιτήσεις τους κατέστησαν επίσημη θέση της Αλβανίας. Η 27η Ιουνίου, μάλιστα, ορίσθηκε ημέρα εθνικής μνήμης για τη «γενοκτονία των Τσάμηδων»!
Οι Αλβανοτσάμηδες υποστηρίζονται ποικιλοτρόπως και από την Άγκυρα, η οποία τους θεωρεί ένα χρήσιμο μοχλό πίεσης σε βάρος της Ελλάδας. Ας σημειωθεί πως όταν ο Ερντογάν είχε επισκεφθεί την Αλβανία είχε συναντήσει όχι μόνο τον Αλβανό ομόλογό του, αλλά και τον πρόεδρο του κόμματος των Αλβανοτσάμηδων Ιντρίζι!
Από την εποχή που ο Ράμα ήταν δήμαρχος Τιράνων, είχε καλλιεργήσει για τον εαυτό του την εικόνα ενός διανοούμενου ευρωπαϊστή πολιτικού, ο οποίος δεν διστάζει να συγκρούεται με οργανωμένα συμφέροντα. Ως αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ως πρωθυπουργός, όμως, αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής της θλιβερής αλβανικής πολιτικής παράδοσης.
Έχει βουτήξει για τα καλά στη διαπλοκή και στη διαφθορά. Επί των ημερών του η καλλιέργεια του χασίς έχει προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αν και επισήμως, η κυβέρνηση εμφανίζεται διώκτης, στην πραγματικότητα προστατευόμενοι του ίδιου του Ράμα ελέγχουν την παραγωγή και το εμπόριο των ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά μεταφέρονται οδικώς προς την Ελλάδα και προς την Ιταλία με ταχύπλοα και μικρά αεροπλάνα...

slpress.gr

Ζακ και Κατσίφας. Δύο απώλειες ζωών

Στέφανος Πρίντσιος

 

Τα παρακάτω τα γράψαμε εδώ και μερικές εβδομάδες σχολιάζοντας τις πρώτες αυθόρμητες αντιδράσεις συνανθρώπων μας, στο άκουσμα και μόνο της δολοφονίας του Ζακ στο κοσμηματοπωλείο της Ομόνοιας:
«…Το εξοργιστικό, το αποκρουστικό, το απαίσιο είναι η συμπεριφορά των υπόλοιπων συνανθρώπων μας, αυτών δηλαδή που δεν συμμετέχουν ως φυσικοί αυτουργοί στο έγκλημα, αλλά το επικροτούν διθυραμβικά, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση του Ζακ. Αυτών που από τον καναπέ πληκτρολογούν λοιδορώντας το θύμα, σαδιστικά ποδοπατώντας το, χυδαιολογώντας και βρίζοντας κάθε μορφή διαφορετικότητας. Αυτών που με νηφαλιότητα, ρουφώντας το καφεδάκι τους ή απολαμβάνοντας το ουισκάκι τους στις παρέες είτε των καφενείων είτε των σαλονιών, ξαναδολοφονούν το θύμα, επιχειρηματολογώντας με τα εμετικά, «τα ήθελε και τα έπαθε» κ.α. Και είναι αυτοί οι λεγόμενοι άνθρωποι νοικοκυραίοι, επιστήμονες, δημοσιογράφοι, πολίτες που ψηφίζουν, μη πω πως πλειοψηφούν κιόλας στην κοινωνία μας! Δυστυχώς αυτό πάνω από όλα είναι το ανησυχητικό, το επικίνδυνο, το βάρβαρο που τείνει να μας καταπνίξει!»
Αυτή τη νοοτροπία, αυτή την αντίδραση την αποδώσαμε στο «συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας μας, βάζοντας εμάς τους λεγόμενους «προοδευτικούς» στην αντίθετη μεριά, της ευαισθησίας, της κατανόησης κ.λ.π.!
Να όμως που τώρα έχουμε μια άλλη απώλεια ζωής σε μια διαφορετική βέβαια περίπτωση. αυτή του ομογενή Κωνσταντίνου Κατσίφα στο χωριό Βουλιαράτες της Αλβανίας.
Αμέσως παρατηρώντας τις πρώτες αυθόρμητες αντιδράσεις και τα σχόλια διαπιστώνουμε μια ανησυχητική αντιστροφή μεταξύ «συντηρητικών» και «προοδευτικών» της κοινωνίας μας. Εδώ αρκετοί από τους λεγόμενους «προοδευτικούς» στο άκουσμα της είδησης, χωρίς καν να περιμένουν κάποιες νεότερες πληροφορίες, άρχισαν να διαλαλούν ότι «καλά του έκαναν του φασίστα!», «τα ήθελε και τα έπαθε» κ.α. ανάλογα δηλαδή, πανομοιότυπα σχόλια με αυτά της δολοφονίας του Ζακ!
Τι να πούμε και πώς να ερμηνεύσουμε αυτή τη μεταστροφή; «Δύο μέτρα και δύο σταθμά»; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

sioualtec.blogspot.com



ΥΓ του blog .......υποκριτές και ευαίσθητοι με πρόσιμο.... πολιτικό ....... φασίστες ή προοδευτικοί a la card.... ο δικός μας να είναι καλά κι απέναντι, ο άλλος, ο διαφορετικός στον Καιάδα ......ανθρωπιστές απάνθρωποι από κούνια...

Από την Αριστερά στη Δεξιά και ακόμα δεξιότερα

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

 

Πολλοί στο εξωτερικό μιλάνε για επερχόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση, χειρότερη από εκείνην του 2008. Τόσο χειρότερη, λένε, ώστε το κραχ του 1929 να μοιάζει μπροστά της με ανέμελο περίπατο στη ζούγκλα των χρηματιστηρίων. Πολλοί δεν ήταν αρνητικοί, αρχικά, στην παγκοσμιοποίηση, αλλά τώρα οι περισσότερες χώρες δυστυχούν και επωφελούνται μερικοί Αμερικάνοι, οι κορυφές της Γερμανίας και κάποιοι του ευρωιερατείου.
Η επιστροφή στα έθνη-κράτη είναι αναπόφευκτη. Η Ευρώπη των εθνών και όχι των ισοπεδωμένων χωρών είναι αίτημα με αυξανόμενη στήριξη, η Ιταλία δίνει το ενθαρρυντικό παράδειγμα. Η ενσωματωμένη Αριστερά χάνει και τα τελευταία ίχνη επαφής με τις λαϊκές μάζες, γίνεται απεχθής ακόμα και ως άκουσμα. Η ίδια η ευρωπαϊκή Δεξιά μεταλλάσσεται, υπό την πίεση των ψηφοφόρων που την προσεγγίζουν όχι ως νοσταλγοί ενός παρελθόντος, όχι πάντα συμπαθούς, αλλά αναζητώντας σεβασμό στη δημοκρατία.
Η Αριστερά χρειάστηκε αρκετές δεκαετίες, πριν και μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, για να μεταλλαχθεί, υπό την πίεση του συστήματος, σε όργανο των ελίτ. Είναι λογικό και η Δεξιά να χρειαστεί χρόνο για να αποβάλλει το ανεπιθύμητο παρελθόν. Οι νέοι ψηφοφόροι είναι πάμπολλοι πτωχευμένοι αστοί και λαϊκά στρώματα, απογοητευμένοι εξ αριστερών, επιφυλακτικοί προς την ακραία δεξιά (Χούντα, gladio, κ.λπ.). Οι ψηφοφόροι, δεν προσέρχονται με την αίσθηση του κυρίαρχου αλλά με την αίσθηση, ή την επίγνωση, ότι το παρελθόν κατέληξε σε αδιέξοδο και στην καταστροφή τους ενώ το μέλλον είναι άγνωστο και σκοτεινό. Δεν είναι επαναστάτες, ανατρεπτικοί, αλλά για πολλούς είναι η πρώτη φορά που αντιστέκονται στην καθεστηκυία τάξη, η πρώτη φορά που εντάσσονται στους αντισυστημικούς.

 

***
Οι πολεμικές προετοιμασίες είναι φανερές. Και επιβάλλονται όχι μόνο επειδή ο αντίπαλος, Ρωσία και Κίνα, εμφανίζεται πολύ ισχυρός αλλά και επειδή οι ελίτ χάνουν τον έλεγχο των κοινωνιών, κυριευμένες από αλαζονεία και έπαρση. Ο έλεγχος των μαζών με την επιστράτευση και τον πατριωτισμό υποκινούμενο από τις ελίτ είναι συνήθης μέθοδος. Αλλά σε δυο τουλάχιστον κρίσιμες περιπτώσεις ο έλεγχος χάθηκε. Και προέκυψε η ΕΣΣΔ (τώρα η ανεξέλεγκτη Ρωσία) και η Κίνα.
Το πρώτο σημείο, λοιπόν, είναι ότι, παρά το ότι τα πυρηνικά εξακολουθούν να αποτελούν ισχυρό αποτρεπτικό παράγοντα, ένας πόλεμος με ατομικά όπλα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Επειδή το αντικείμενο της διαμάχης δεν είναι απλώς αν τα Σκόπια θα ονομαστούν Μακεδονία, ή αν θα εντυπωσιάσουν τους εκλογείς οι ψηφοθηρικές προεκλογικές συλλήψεις πρώην υπουργών. Το επίμαχο είναι ότι πιθανόν τελειώνουν τα 400 χρόνια κυριαρχίας της Δύσης στον πλανήτη. Δεν είναι έκπληξη ότι οι σημερινοί κυρίαρχοι, όχι μόνο δεν θέλουν να πέσουν αμαχητί, αλλά και ότι σε μια κρίση αναίτιας αισιοδοξίας προβλέπουν, κατά τον Χάντιγκτον, το «Τέλος της Ιστορίας». Όπου η Δύση, με τις ΗΠΑ ηγέτη, κυριαρχούν στο διηνεκές, πιο αισιόδοξοι ακόμη και από τις «περιορισμένες» φιλοδοξίες των Ναζί για ένα «μόλις» χιλιόχρονο Ράιχ.
Η σύγχρονη προπαγάνδα θέλει να επιβάλλει την άποψη ότι αν καταργηθούν τα έθνη θα εκλείψουν οι ιδιαιτερότητες, θα ξεριζωθούν οι πόλεμοι, θα επικρατήσει αιώνια ειρήνη. Σαχλαμάρες. Οι ελίτ ενοχλούνται επειδή τα πολλά έθνη-κράτη σημαίνει πολλοί ατίθασοι παράγοντες, πολλές αντιστάσεις στους Μεγάλους. Καμιά μικρή χώρα δεν εμπνεύστηκε και δεν ξεκίνησε σταυροφορία για τον αφανισμό των εθνών και την ισοπέδωση των λαών. Είναι τέτοια η διαστρέβλωση, που από τις ΗΠΑ εκπέμπεται ο ισχυρισμός πως αυτοί που θέλουν τη διάλυση των (μικρών) εθνών, την παγκοσμιοποίηση, είναι Αμερικανοί «αριστεροί διεθνιστές» (!), πρώην τροτσκιστές, π.χ. ο Αμερικανός πρώην υπουργός Άμυνας Ράμσφελντ. Δρυός πεσούσης…
Δεν ξέρω αν, πως και πότε, θα εξαλειφθούν οι πόλεμοι. Ξέρουμε όλοι, όμως, ότι οι πόλεμοι είναι αρχαίοι, εμφανίστηκαν πολύ πριν να δημιουργηθούν τα έθνη. Και ότι κανένα μικρό, εξ ορισμού αδύναμο, έθνος-κράτος δεν ξεκίνησε πόλεμο. Επιθετικούς πολέμους προκαλούν οι ισχυροί, Άγγλοι, Γάλλοι, Ισπανοί, με τελευταίους τους Αμερικανούς.

 

***

Το τρίτο σημείο είναι ότι πάνω από μισό αιώνα κυριάρχησε η ψευδαίσθηση πως αιτία σύγκρουσης ήταν οι αντίθετες ιδεολογίες, ο κομμουνισμός και ο φιλελευθερισμός του αστικού Κόσμου της Δύσης. Παραμύθια. Η ιδεολογία ήταν ανέκαθεν προκάλυμμα, από την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου όταν οι Σπαρτιάτες ζήτησαν ενότητα των ελληνικών Πόλεων εναντίον των Αθηναίων εν ονόματι της ελευθερίας. Τους μιμούνται οι ΗΠΑ εναντίον της ΕΣΣΔ και τώρα της Ρωσίας. Ο Τσάρος, ο Λένιν, ο Πούτιν, για τις ελίτ δεν αλλάζει παρά το όνομα του ίδιου εχθρού. Ο κομμουνισμός ήταν γι’ αυτές μια μάσκα. Όταν βγήκε αντίκρισαν τον μόνιμο εφιάλτη τους.

 

Κρίση: Μάρτιος 1987, Οκτώβρης 2018
Το συγκρουσιακό κλίμα των ημερών στα ελληνοτουρκικά θυμίζει την, προμελετημένη, με υπόδειξη Κίσινγκερ, «κρίση του Μαρτίου 1987», που έδωσε το πρόσχημα ώστε αντί για πόλεμο να αρχίσει ο διάλογος Παπανδρέου-Οζάλ. Τότε η ελληνική κυβέρνηση είχε ισχύ και το αποτέλεσμα ήταν ισοπαλία. Τώρα είναι αδύναμη, διεθνής επαίτης. Τι να περιμένουμε;
Ο πρωθυπουργός, ως νέος ΥΠΕΞ, μετά τις απειλητικές δηλώσεις των Τούρκων, είπε ότι για την επέκταση της αιγιαλίτιδας στο Ιόνιο θα αποφασίσει η Βουλή, στέλνοντας το θέμα στις καλένδες. Ωστόσο η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως. Μια «κρίση» λίαν προσεχώς (τέλη του μήνα;) ίσως είναι επιθυμητή. Μετά τις Πρέσπες, μπορεί να συμφωνήσουν το μερίδιο της Τουρκίας στα κοιτάσματα. Θα αποδείξουν ότι τα καταφέρνουν και χωρίς Κοτζιά.

Πηγή: e-dromos.gr

Μισές αλήθειες (από τον Βαρουφάκη) και ασυγχώρητη ελαφρότητα

 

του Γιάννη Τριάντη 

     

Ουδεμία σχέση είχε με τον Σόρος ο Τσίπρας. Δεν είχαν συναντηθεί ποτέ, δεν είχαν μιλήσει τηλεφωνικά ποτέ

 

Βούιξαν τα ΜΜΕ για τις σχέσεις Τσίπρα-Σόρος (μεταξύ αυτών και η στήλη), αλλά γλίστρησαν όλα στις μισές αλήθειες του Βαρουφάκη, που δήλωσε ότι ο Σόρος τηλεφώνησε στον Τσίπρα και ζήτησε την αποπομπή του απο την  κυβέρνηση.

Αναπόφευκτα τα ερωτήματα και ο προβληματισμός για την άνεση του μεγιστάνα/κερδοσκόπου να σηκώνει το τηλέφωνο και να ζητεί από τον πρωθυπουργό της χώρας  να αποπέμψει έναν υπουργό.

Ελα όμως που η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Ουδεμία σχέση είχε με τον Σόρος ο Τσίπρας. Δεν είχαν συναντηθεί ποτέ, δεν είχαν μιλήσει τηλεφωνικά ποτέ.

Ωσπου μια μέρα (1η Ιουνίου 2015) ο Σόρος τηλεφώνησε στον Βαρουφάκη και του ζήτησε να μεσολαβήσει για να μιλήσει με τον Τσίπρα. Οπως και έγινε.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να επιβεβαιωθεί ότι, πρώτον, οι μισές αλήθειες συνιστούν ολοκληρωμένο ψεύδος και, δεύτερον, ότι δεν έχουν πάντοτε την ευθύνη τα ΜΜΕ για τις εντυπώσες που δημιουργούνται.

Την 29η  Οκτωβρίου ο κ.Βαρουφάκης μίλησε στους «Αταίριαστους» του Σκάι (Χρήστος Κούτρας, Γιάννης Ντσούνος). Μετά τη συνέντευξη , στην ιστοσελίδα του σταθμού σημειώνονται τα εξής:

«Στην αποκάλυψη ότι ο Τζόρτζ Σόρος τηλεφώνησε στον Τσίπρα για την αποπομπή του, τον Ιούλιο του 2015, προέβη ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλώντας στον Σκάι».

Αυτά είπε ο Βαρουφάκης, αυτά έγραψε η ιστοσελίδα. Με αποτέλεσμα, όλα τα σάιτ να γράψουν ότι «ο Σόρος τηλεφώνησε στον Τσίπρα και ζήτησε την αποπομπή Βαρουφάκη».

Την επομένη (30 Οκτωβρίου) ο πρώην υπουργός φιλοξενείται στην εκπομπή του ραδιοφώνου 24.7 («Σχέσεις εξουσίας», με τον Βασίλη Σκουρή και την Αγγελική Σπανού). Εκεί είπε τα εξής για το επίμαχο θέμα:

«Τον Ιούνιο του 2015, ο Σόρος μου ζήτησε να μιλήσει με τον Τσίπρα. Του το είπα (σ.σ. του πρωθυπουργού), με ρώτησε τη γνώμη μου, του είπα ότι είναι αμφιλεγόμενο πρόσωπο, και μου ζήτησε να τον πάρω τηλέφωνο από την δική μου συσκευή. «Ξέρεις τι μου είπε; Να σε διώξω γιατί δεν υπογράφεις Μνημόνιο».

Ο κ.Βαρουφάκης διευκρίνισε πάντως ότι ο Τσίπρας δεν τον έδιωξε επειδή του το ζήτησε ο Σόρος…

Όμως θα μπορούσε- ή μάλλον, όφειλε- να πεί και στον Σκάι αυτό που γράφει στο βιβλίο του. Ότι «την 1η Ιουνίου ο Τζόρτζ Σόρος επιχειρεί να έρθει σε επαφή με τον Αλέξη χρησιμοποιώντας δικούς μου διαύλους επικοινωνίας» («Ανίκητοι ηττημένοι», σελ. 695, εκδ. Πατάκη).

Όπερ σημαίνει ότι ο Σόρος δεν είχε μέχρι τότε οποιαδήποτε επαφή με τον Τσίπρα, ούτε φυσικά την άνεση να επικοινωνεί με τον πρωθυπουργό όποτε νομίζει και να ζητεί ως και την αποπομπή υπουργών.

…Ισως φαντάζουν ασήμαντες λεπτομέρειες όλα αυτά. Όμως δεν είναι. Διότι πρόκειται για στοιχεία σημαντικών ιστορικών στιγμών. Κατά τούτο, οι μισές αλήθειες (του κ.Βαρουφάκη) που δημιουργούν εντυπώσεις, αποτυπώνουν είτε συνειδητή στρέβλωση της πραγματικότητος είτε ασυγχώρητη ελαφρότητα…

newpost.gr

Τι κάνεις Παντελή; Κουκιά σπέρνω…

Ο Γιώργος Σταματόπουλος και ο Παντελής Καψής γράφουν για το ίδιο πρόσωπο: Τον Κώστα Σημίτη.
Από διαφορετική οπτική γωνία ο καθένας...

Ο Παντελής Καψής μας λέει – σε ένα κείμενο που ανέβασε στο Facebook – πως θα λέμε Σημίτη και θα κλαίμε. Ο Γιώργος Σταματόπουλος από…την άλλη πλευρά, σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών βλέπει την ιστορία Σημίτη με άλλη ματιά.

Ξεκινάμε από τον δεύτερο.

Οι απαράδεκτοι του πρώην πρωθυπουργού

Ρωτήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης για τους υπουργούς του που εμπλέκονται σε σκάνδαλα διαφθοράς και έτσι απάντησε: «Στενοχωριέμαι, ήταν απαράδεκτοι». -Τι κάνεις Γιάννη; -Κουκιά σπέρνω. -Στραβοί είστε, δεν βλέπετε τι κάνω; Σιωπώ... Υπό ποίου την εποπτεία ήσαν απαράδεκτοι δεν στέργει να μας πει. Εχει φροντίσει εξάλλου να δηλώσει πρόσφατα (Μάρτης ήταν του 2017) την τσουχτερή αλήθεια, ότι δηλαδή -ποιος να το πίστευε ποτέ!- η διαφθορά είναι κοινωνικό φαινόμενο και ότι η καταπολέμησή της δεν γίνεται με καταγγελίες, με μισαλλοδοξία και εξεταστικές επιτροπές. Μάλιστα. Οτι η διαφθορά αυτή ήκμασε επί δικής του πρωθυπουργίας ούτε λέξη. Δεν ασχολείται με τα χθαμαλά ο πρώην πρωθυπουργός.
Ο ίδιος είχε οράματα που τα έκανε πράξη· οδήγησε λόγου χάριν τη χώρα στη νομισματική ένωση [και αν τα στοιχεία ήσαν και λίγο πειραγμένα δεν τρέχει και τίποτα], την προετοίμασε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες [και τι προετοιμασία], άνθησε το χρηματιστήριο και βρήκαν οι Ελληνες έναν ανώδυνο και ασφαλή τρόπο να πλουτίσουν, ο ίδιος νομίζω μας προέτρεπε, ασχέτως εάν οι περισσότεροι πτώχευσαν, αυτοκτόνησαν ή έγιναν τρόφιμοι ψυχιατρείων. Ηταν η εποχή του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης. Ολη η χώρα φλεγόταν από την αγωνία να πλουτίσουμε μια ώρα αρχύτερα, αγοράζοντας πομφόλυγες και αδιαφορώντας για τη ματαιοδοξία, αφέλεια και ευπιστία μας -τέτοια η πολιτική μας συγκρότηση. Οι περισσότεροι περπατούσαν με φουσκωμένα μυαλά και με τον αέρα του χρηματιστή.
Ο πρώην πρωθυπουργός απέπνεε γερμανική αίγλη, μίλαγε γερμανικά καλύτερα από ελληνικά, δεν ήταν λαϊκιστής και δημαγωγός, ήταν Ευρωπαίος, εξ ου και πήγαινε στη Γερμανία να περάσει τα Χριστούγεννα [περί ορέξεως βέβαια... δικαίωμά του]. Ενοχλούνται μερικοί σήμερα από μερικούς άλλους, οι οποίοι τον εγκαλούν για την αφωνία του και τις αποστάσεις που κρατάει από την ελληνική Ιστορία ενώ την ίδια ώρα ο ίδιος έχει βάλει το λιθαράκι του για την αποτύπωσή της. Κακώς εκνευρίζονται· κάποια στιγμή όμως δεν έπρεπε να ξινίσει η σούπα της ευρωπαϊκότητας και του εκσυγχρονισμού που προωθούσε ο κ. Σημίτης και το περιβάλλον του, είτε στενό είτε μιντιακό;
Θα συμφωνήσω ότι ο τρόπος με τον οποίο του επιτίθενται δεν είναι ο κατάλληλος και ενδεδειγμένος, δεν κατασπαράσσεις έτσι έναν άνθρωπο, που συνειδητά σιωπά αλλά που γράφει άρθρα σε εφημερίδες για το μέλλον του τόπου -και αυτό αναφαίρετο δικαίωμά του, αλλά και μια μικρή αυτοκριτική δεν βλάπτει. Είναι γεγονός ότι στην οκταετία που διακυβέρνησε επικράτησε η νοοτροπία ενός αχαλίνωτου ευδαιμονισμού, στηριγμένου όμως σε επίπλαστη πραγματικότητα. Μια νοοτροπία που οδήγησε σε πνευματικό [πολιτιστικό κυρίως] εκφυλισμό· δεν είναι δυνατό να λησμονείται αυτή η διαστροφή της ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι λίγο κάτι τέτοιο.
Λοιδορήθηκε, όχι άδικα νομίζω, ως λογιστής των Βρυξελλών και πέραν τούτου ουδέν, αλλά αυτά δεν έχουν πια σημασία, η Ιστορία μόνο θα κρίνει. Πάντως παραμένει αξιοσημείωτο: να είσαι πρωθυπουργός της χώρας, η χώρα να βοά για σκάνδαλα και κακοδιαχείριση από τους υπουργούς σου και συ να σφυρίζεις κλέφτικα ή απλώς να ανεμίζεις τη σημαία του εκσυγχρονισμού, νομίζοντας ταυτόχρονα ότι υποστέλλεις αυτήν του λαϊκισμού. Δεν τίθεται θέμα, στη στοχοποίηση του κ. Σημίτη, «καινούργιου» εναντίον «παλιού» -το καινούργιο φαίνεται ίδιο με το παλιό και τούμπαλιν. Το κενό στην πολιτική ζωή παραμένει.

Π.Καψής: Θα λένε Σημίτη και θα κλαίνε

Η απόφαση για προσωρινή κράτηση του Γιάννου Παπαντωνίου στάθηκε το πρόσχημα για μια συγχορδία επιθέσεων στον Κώστα Σημίτη με κεντρικό μοτίβο «γιατί σιωπά». Λέω πρόσχημα για δύο λόγους. Ο πρώτος, επειδή βέβαια δεν θα μπορούσε να πει τίποτα για μια υπόθεση που δεν έχει εκδικαστεί, χωρίς να παραβιάσει, έστω και έμμεσα, το τεκμήριο της αθωότητας του κατηγορουμένου. Ο δεύτερος, επειδή αν υπάρχει ένας πρωθυπουργός που έχει μιλήσει για την θητεία του, αυτός σίγουρα είναι ο Κώστα Σημίτης. Με άρθρα, ομιλίες, συνεντεύξεις αλλά και βιβλία στα οποία έχει εκθέσει αναλυτικά τις απόψεις του κι έχει κάνει απολογισμό της πολιτικής του. Είτε διαφωνεί κανείς είτε όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα. Άλλοι σιωπούν. Αλλά βέβαια αν κάποιος δεν θέλει να ακούσει, δεν υπάρχει τρόπος να τον πείσεις.
Γιατί λοιπόν αυτή η επίθεση που ορισμένοι το ονόμασαν και μίσος, για έναν πολιτικό ο οποίος στο κάτω κάτω της γραφής έχει αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική εδώ και 14 χρόνια; Δόθηκαν πολλές ερμηνείες, ακόμα και ψυχαναλυτικές. Προσωπικά επιλέγω δύο καθαρά πολιτικές που βέβαια σχετίζονται και με το γεγονός ότι οι επιθέσεις, σε μεγάλο βαθμό, ήταν κατευθυνόμενες, κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και όχι μόνο.
Η πρώτη έχει να κάνει με την ερμηνεία της κρίσης. Αν αυτή οφείλεται σε ένα «πρωτοφανές δίκτυο πολιτικής διαπλοκής που λεηλάτησε συστηματικά το δημόσιο συμφέρον», τότε βέβαια ξέρουμε τους ενόχους, ξέρουμε και την λύση. Δεν φταίει η επταετία Καραμανλή, δεν φταίει το ξεχείλωμα των δημόσιων οικονομικών ούτε φυσικά το ότι η χώρα ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της χάρη σε ένα πολιτικό σύστημα που είχε επιδοθεί σε μια πλειοδοσία παροχών χωρίς τις ανάλογες παραγωγικές δυνατότητες. Φταίει αυτό το «δίκτυο» που πρέπει να χτυπηθεί με κάθε τρόπο. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει βιασμό των θεσμών. Ο σκοπός, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν τέτοιο εχθρό, αγιάζει τα μέσα. Σήμερα προέχει να πάρουμε την πραγματική εξουσία ή κατά την ηπιότερη διατύπωση, να νικήσει το νέο και να αποκρουστεί η επίθεση του παλιού. Πρόκειται για την θεωρητική τεκμηρίωση του δόγματος Πολάκη.
Η δεύτερη εξήγηση έχει να κάνει με την πολιτική για το ξεπέρασμα της κρίσης. Αν και χωρίς αξιόλογη πολιτική εκπροσώπηση, το ρεύμα του εκσυγχρονισμού παραμένει ζωντανό στην κοινωνία. Ακόμα και σε πολλούς που ψήφισαν Τσίπρα, έχει γίνει πια κατανοητό ότι οι εύκολες λύσεις που ευαγγελίστηκαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν ψεύτικες. Στον πυρήνα του, το παράδειγμα μιας προοδευτικής πολιτικής που πήγε την χώρα μπροστά στην δεκαετία του 90, δεν έχει αμφισβητηθεί. Γι αυτό και η συστηματική προσπάθεια τόσο από την καραμανλική δεξιά όσο και από την αριστερά να απαξιωθεί ηθικά. Στο επίπεδο της πολιτικής δεν έχουν τίποτα άξιο λόγου να αντιπαραθέσουν.
Για να το πούμε διαφορετικά, στον χώρο της προοδευτικής παράταξης, η Νέμεσις του Πολάκη δεν είναι ο Άδωνης Γεωργιάδης αλλά η πολιτική που στην Ελλάδα συνδέθηκε κυρίως με τον Κώστα Σημίτη. Είναι η πολιτική της καινοτομίας και των μεταρρυθμίσεων, η πολιτική του σεβασμού των θεσμών και της ενίσχυσης των ανεξάρτητων αρχών, η πολιτική της συνεργασίας του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα και βέβαια η πολιτική του ανοίγματος στην Ευρώπη. Μια πολιτική που γίνεται τόσο πιο επίκαιρη όσο χρεοκοπεί ο εθνολαϊκισμός των ΑΝΕΛ. Την επομένη των εκλογών, με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, ο διάλογος αυτός θα ανοίξει ξανά ακόμα και μέσα στην αριστερά. Όση αλλεργία και αν προκαλεί ο Σημίτης στους επίγονους του Κωνσταντόπουλου, ξέρουν ότι θα τον βρουν μπροστά τους.
Αυτά όλα φυσικά δεν σημαίνουν ότι η επταετία Σημίτη είναι υπεράνω κριτικής, ότι δεν έγιναν λάθη ή ότι δεν υπήρχαν και πολιτικές ευθύνες για το πώς αντιμετωπίστηκαν τα φαινόμενα διαφθοράς. Η συζήτηση που γίνεται σήμερα ωστόσο, υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες.

nonews-news.blogspot.com

Η ακροδεξιά σάμπα «Μπολσονάρο» χορεύεται και... συρτάκι

          

Ο νεοφασίστας Ζαΐρ Μπολσονάρο είναι από προχθές ένας ανεξίτηλος λεκές στην ιστορία της Βραζιλίας. Με ποσοστό 55%, ο νέος πρόεδρος της λατινοαμερικάνικης χώρας, προστίθεται στο μαύρο «πέπλο» της άκρας Δεξιάς και του νεοφασισμού που απλώνεται πλέον, σαν θανατηφόρος ιός, στον πλανήτη.

 

Κωνσταντίνος Ταχτσίδης

 

Αυτό που αποφεύγουν επιμελώς όμως τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ να αναφέρουν, πέρα από τις δακρύβρεχτες αναφορές περί ενός χουντικού, παρανοϊκού φασίστα, είναι πως ο νέος πρόεδρος της χώρας του καφέ και της σάμπα, είναι κυρίως -και πάνω απ’ όλα- ένας νεοφιλελεύθερος κορπορατιστής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως οι «Αγορές» πανηγύρισαν τη νίκη του Μπολσονάρο.

Χαρακτηριστική είναι η ανάλυση, για παράδειγμα, του Γουίλιαμ Τζάκσον, οικονομολόγου του ερευνητικού think tank “Capital Economics”: «Είναι προφανές ότι οι αγορές θα υποδεχτούν με μεγαλύτερη θέρμη τον Μπολσονάρο από τον αριστερό αντίπαλό του».

Η απροκάλυπτη στήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων και των βραζιλιάνικων "ΣΚΑΙ", έφεραν στην εξουσία έναν δεδηλωμένο αντι-αριστερό, σεξιστή, εχθρό του κοινωνικού κράτους, θαυμαστή του Πινοσέτ και πολιτικό εκφραστή της οικονομικής ολιγαρχίας. Το ίδιο δηλαδή που ήδη συμβαίνει σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες και κινδυνεύουμε να ζήσουμε στις επόμενες εκλογές και στην Ελλάδα.

Ο Μπολσονάρο, συν τοις άλλοις, αποσκοπεί στο κλείσιμο του Οργανισμού Περιβάλλοντος της Βραζιλίας, ο οποίος παρακολουθεί την την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, όπως και του Ινστιτούτου Τσίκο Μέντες, το οποίο είναι υπεύθυνο για τα περιβαλλοντικά πρόστιμα. Σκοπός του Μπολσονάρο είναι να ανοίξει ο δρόμος για την αποψίλωση και εμπορική εκμετάλλευση του μεγαλύτερου πνεύμονα οξυγόνου στον κόσμο. Του τροπικού δάσους του Αμαζονίου.

Ας δούμε όμως παρακάτω, με αντιπαραβολή επίσημων δηλώσεων του νέο-εκλεγέντος προέδρου της Βραζιλίας, πόσους «Μπολσονάρο» έχουμε και στη χώρα μας.

Οι ομοιότητες, όπως θα δείτε παρακάτω είναι, τουλάχιστον, ανατριχιαστικές:

Μπολσονάρο: «Δεν μπορούμε πλέον να συνεχίσουμε να ερωτοτροπούμε με τον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό και τον λαϊκισμό της αριστεράς» (2018, αμέσως μετά τη νίκη του στις εκλογές)

 

Άδωνις Γεωργιάδης: «Σε όλο τον κόσμο θεωρούν τον Κομμουνισμό ολοκληρωτική ιδεολογία και μόνο στην Ελλάδα επικρατεί εδώ και 40 χρόνια η κυριαρχία της ιδεολογίας της Αριστεράς» - «Αισθάνομαι πολύ μεγάλη χαρά που έρχομαι εδώ 26 Οκτωβρίου για να μας απελευθερώσω από την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς»

Μάκης Βορίδης: «Βία στη βία των Μαρξιστών» - «Η Αριστερά πρέπει να ηττηθεί, πρέπει να χάσει την ιδεολογική ηγεμονία της. Δεν αγωνιζόμαστε απλώς για μια εκλογική νίκη. Αγωνιζόμαστε για τις ψυχές μας, την πατρίδα μας, την ιστορία μας, το έθνος μας» -

Γιώργος Κουμουτσάκος: «Η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς καταρρίπτεται κάθε μέρα»

Γιώργος Κύρτσος (ευρωβουλευτής ΝΔ): «Στην Ελλάδα πληρώνουμε ακριβά τον αριστερό λαϊκισμό»

Θάνος Πλεύρης (ΝΔ): «Η παράταξη μας πάντοτε ήταν η παράταξη της ευθύνης απέναντι στο λαϊκισμό της αριστεράς. Με την Ελλάδα δεν παίζουμε»

 

Μπολσονάρο: «Είναι ντροπή να είσαι εργοδότης σε αυτήν τη χώρα, με τόσο πολλά δικαιώματα για τους εργαζόμενους» (2014)

Άδωνις Γεωργιάδης: «πρέπει να στήσουμε το μνημείο του αγνώστου επιχειρηματία» - «Η Ευρωπαική οικονομία πέφτει διότι συντηρεί ένα κοινωνικό κράτος πάνω από τις δυνατότητές της»

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Το κλασικό “δυτικό” ωράριο “9 με 5” στην ίδια δουλειά, να παίρνει κανείς σύνταξη από την ίδια δουλειά, από αυτήν στην οποία ξεκίνησε, αυτό είναι μάλλον ξεπερασμένο» - «ο παλιός διαχωρισμός μεταξύ κακών εργοδοτών και καλών εργαζομένων είναι ξεπερασμένος» 

Θάνος Τζήμερος: «Η Συλλογική Σύμβαση προβλέπει 1 μήνα επιπλέον άδεια πληρωμένη από τον εργοδότη σε φορείς του AIDS, αν έχουν συμπληρώσει 4 χρόνια εργασίας στον ίδιο εργοδότη! Δηλαδή δε φτάνει που η ιδιότητα του φορέα είναι ήδη μεγάλο βαρίδι, η “φιλέσπλαχνη” σύμβαση τον φορτώνει (τον εργοδότη) με ένα ακόμα (βάρος): Το μισθολογικό κόστος ενός φορέα του AIDS αυξάνεται κατά 10% περίπου» - «Πρωτομαγιά - ακόμα μια αριστερή απάτη!»

Ανδρέας Ανδριανόπουλος: «Ο ανταγωνισμός μεταξύ των εργοδοτών αύξησε μισθούς και παροχές και όχι οι απεργίες των πρώιμων κομμουνιστών, των αναρχοσοσιαλιστών της εποχής»

Μπολσονάρο: «Η μόνη θεμελιώδης ελευθερία είναι η ελευθερία των αγορών... να περιοριστούν τα εμπόδια που βάζει η κρατική γραφειοκρατία στους ανθρώπους της δημιουργίας»

 

Άδωνις Γεωργιάδης: «Συμφωνώ με το Σόιμπλε, όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει» - «Στον παγκόσμιο καπιταλισμό όσο οι κυβερνήσεις αυξάνουν τους φόρους, κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να γλιτώσουν αυτή τη λεηλασία των εισοδημάτων τους από τις κυβερνήσεις, έτσι δουλεύει το παγκόσμιο σύστημα... το να μπορεί κάποιος (πλούσιος) να ξεφύγει από μία κυβέρνηση, που θέλει να τον υπερφορολογήσει, δεν το βρίσκω καθόλου ανήθικο» - «Η αείμνηστη Βαρώνη Μάργκαρετ Θάτσερ τα έχει πει όλα για μας από πριν....αυτό ζούμε τώρα δυστυχώς...»

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Εμείς πιστεύουμε στη δύναμη της ελεύθερης αγοράς. Πιστεύουμε στη δύναμη της ιδιωτικής οικονομίας. Πιστεύουμε στις ιδιωτικοποιήσεις. Πιστεύουμε στη μείωση της γραφειοκρατίας. Δεν θέλουμε ένα μεγάλο κράτος-πατερούλη για να μοιράζει επιδόματα...() πιστεύουμε στην Ελλάδα της δημιουργίας, την Ελλάδα που ξυπνάει νωρίς»

Μπολσονάρο: «Ο Θεός πάνω απ' όλα. Δεν θέλω αυτό που ονομάζεται λαϊκό κράτος. To κράτος είναι χριστιανικό και η μειονότητα που είναι εναντίον μπορεί να φύγει. Οι μειοψηφίες θα πρέπει να υποκλίνονται μπροστά στις πλειοψηφίες» (2017).

 

 

 

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η Ν.Δ. δεν πρόκειται να συναινέσει στο διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας»

Άδωνις Γεωργιάδης: «Είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι και το λέμε με υπερηφάνεια. Δεν δίνουμε εξετάσεις στην Αριστερά. Αυτοί είναι άθεοι. Εμείς είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι, μας αρέσει η Ελλάδα, την αγαπάμε την Ελλάδα και όταν ακούμε τον εθνικό μας ύμνο στεκόμαστε προσοχή»

Ελίζα Βόζενμπεργκ (ευρωβουλευτής ΝΔ): «τόλμησα να πω ότι η θρησκεία, οικογένεια και η πατρίδα είναι ουσιαστικές έννοιες που στήριξαν το ελληνικό έθνος και έπεσαν να με φάνε»

Παναγιώτης Ψωμιάδης (πρώην υποψήφιος πρόεδρος ΝΔ): «Η ΝΔ έχει κοινές θέσεις με τη Χρυσή Αυγή σε ασφάλεια, θρησκεία, μετανάστευση»

Αντώνης Σαμαράς: «Συντηρητισμός δεν είναι η άρνηση της αλλαγής. Είναι η άρνηση στην ισοπέδωση που φέρνουν οι αριστερές ιδεοληψίες! Κάποιοι θέλουν να σβήσουν την εθνική ταυτότητα αυτού του λαού. Δεν θα τους αφήσουμε! Κάποιοι θέλουν να σβήσουν και την Ορθοδοξία – που δεν είναι απλή «θρησκευτική επιλογή»… Είναι η ταυτότητά μας! Δεν θα τους αφήσουμε… Το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι Φιλελεύθεροι και οι Συντηρητικοί, σε όλες τις χώρες του κόσμου: Αντιστέκονται, όταν οι Αριστεροί επιχειρούν να αλλάξουν την ταυτότητα των λαών τους»

Θάνος Πλεύρης (ΝΔ): «Το ΣτΕ έκρινε ότι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα οι μαθητές του Ορθόδοξου Χριστιανικού δόγματος το να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού και όχι τις ανοησίες που θέλουν οι Συριζαίοι»

Ανακοίνωση ΝΔ: «Δεν περιμέναμε κάτι άλλο από τον κ. Βούτση. Σε ένα παραλήρημα ιδεοληψίας, αμφισβήτησε ακόμη και τη θρησκεία του ελληνικού λαού, παρόλο που ρητά αναγνωρίζεται από το Σύνταγμά μας» - «Δεν μπορεί να υποβαθμίζεται η διδασκαλία για την Ορθόδοξη πίστη, την οποία ασπάζεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων»

Μπολσονάρο: «Στη χώρα μας ο φτωχός χρησιμεύει σε ένα μόνο πράγμα: να ψηφίζει. Το εκλογικό βιβλιάριο στο χέρι είναι το πτυχίο του ηλιθίου στην τσέπη. Χρησιμεύει μόνο για να ψηφίζει την κυβέρνηση που είναι στην εξουσία. Μόνο γι' αυτό και για τίποτα άλλο» (2013)

 

 

 

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση»

Αντιγόνη Λυμπεράκη: «Οι φτωχοί κάνουν λάθος επιλογές σε κρίσιμες στιγμές»

Βασίλης Κικίλιας: «Η στήριξη των φτωχών στρωμάτων και η αναδιανομή του πλούτου είναι μαρξιστικό κόμπλεξ που ποινικοποιεί το κέρδος. Οι φτωχοί έτσι δεν έχουν κίνητρο να συνεισφέρουν στην οικονομία»

Κατερίνα Μάρκου (ΝΔ): «Όσους περισσότερους ηλεκτροδοτήσουμε δωρεάν σήμερα, τόσο περισσότεροι θα είναι αυτοί που θα έχουν ανάγκη αύριο»

Μπολσονάρο: «Αν οι αριστεροί ψηφοφόροι θέλουν να μείνουν εδώ, πρέπει να υποταχθούν στον νόμο μας. Ή θα φύγουν ή θα πάνε φυλακή. Αυτοί οι περιθωριακοί κομμουνιστές θα είναι παράνομοι στην πατρίδα μας» (2018)

 

Άδωνις Γεωργιάδης: «Σιχαίνομαι τους κομμουνιστές… Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν πας, όταν πεις ότι είσαι κομμουνιστής σε βάζουν φυλακή» - «Η Κοινωνιολογία ως επιστήμη κάνει τα παιδιά μας αριστερά»

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η βία στην Ελλάδα προέρχεται αποκλειστικά από την αριστερά»

Μάκης Βορίδης: «Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της. Ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές» - «Δεν πρόκειται να αφήσουμε τους αριστερούς ό,τι κι αν είναι εκείνο το οποίο θα χρειαστεί να κάνουμε. Ό,τι υπερασπίστηκαν οι παππούδες μας γενναία με τα όπλα θα το υπερασπιστούμε εμείς με την ψήφο μας»

Αντώνης Σαμαράς: «Είμαστε Φιλελεύθεροι και Συντηρητικοί, κι έχουμε την υποχρέωση να εξαλείψουμε το "κόκκινο παρακράτος" της ανομίας» 

 

Μπολσονάρο: «Δεν θα κάνω διακρίσεις, αλλά όταν δω δυο άνδρες να φιλιούνται στον δρόμο θα τους γρονθοκοπήσω» (2002)
 

Αμβρόσιος, Μητροπολίτης Καλαβρύτων: «η ομοφυλοφιλία είναι εκτροπή από τους Νόμους της φύσεως! Είναι κοινωνικό κακούργημα! Είναι αμαρτία! Όσοι, λοιπόν, είτε την βιώνουν, είτε την υποστηρίζουν δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι! Είναι αποβράσματα της Κοινωνίας! Είναι μερικά αποβράσματα της Κοινωνίας, περιθωριακοί άνθρωποι, ελαττωματίες, εξευτελισμένοι, άνθρωποι του σκότους οι οποίοι τώρα πια με την ευκαιρία της υπεροχής της αριστερής πτέρυγας σήκωσαν πια κεφάλι! Ε, λοιπόν, αυτούς τους ξεφτιλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με νοητική διαταραχή! Μή διστάζετε, λοιπόν! Όταν καί όπου τους συναντάτε, φτύστε τους! Μη τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι!» 

Μπολσονάρο: «θα δώσω τέλος σε όλους τους ακτιβισμούς»

 

Άδωνις Γεωργιάδης: «Μισώ και σιχαίνομαι τους απεργούς» - «Δεν έχω απεργήσει και δεν θα απεργήσω ποτέ στη ζωή μου, διότι είμαι αντίθετος με την απεργία»

 

Ανακοίνωση ΝΔ: «Η Νέα Δημοκρατία θα καταργήσει αμέσως τον κατάπτυστο νόμο Παρασκευόπουλου και αμετανόητοι τρομοκράτες, δεν θα παίρνουν άδεια εξόδου από τις φυλακές» 

 

Μπολσονάρο: «Ο Πινοσέτ θα έπρεπε να είχε σκοτώσει ακόμα περισσότερους. Το λάθος της δικτατορίας στη Βραζιλία ήταν ότι βασάνιζαν αλλά δεν σκότωναν»» (1988)

Θανάσης Καραγκούνης (ΝΔ): «Το ασφαλιστικό Πινοσέτ είναι το πιο πετυχημένο παγκοσμίως»

 

Μπολσονάρο: «Η κλιματική αλλαγή και το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι παραμύθια» 

 

Ανδρέας Ανδριανόπουλος (υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη): «Πάντα πίστευα πως η πλανητική υπερθέρμανση είναι απάτη. Ο Τραμπ διόρισε υπεύθυνο στις ΗΠΑ με ιδια αποψη. Για να δουμε..»

 

Μπολσονάρο: «Είμαι υπέρ των βασανιστηρίων» (1999)

 

 ΥΓ. Για τη νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση δε χρειάζεται να αναφέρουμε δηλώσεις. Η ταύτισή τους με τον φασίστα Μπολσονάρο είναι προφανής. νεοναζί βουλευτής της ΧΑ μάλιστα δε δίστασε, λίγες μέρες μετά την επέτειο του "ΟΧΙ" στο φασισμό, να ποστάρει στο twitter, πανηγυρική ανάρτηση που δείχνει το άγαλμα του Ιησού στο Ρίο Ντε Τζανέιρο να χαιρετά ναζιστικά.  

www.koutipandoras.gr

Θα γίνει Πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης; Εφτά λόγοι που το κάνουν χλωμό…

 

 Του Γ. Λακόπουλου

«Πιάσε μια δημοσκόπηση- από τις καλές». Κάθε φορά που τα πράγματα γίνονται σκούρα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη σκάει μια δημοσκόπηση και του δίνει αέρα. Όσο πιο νέος είναι στην πιάτσα ο δημοσκόπος τόσο μεγαλύτερη η διαφορά. Το τελευταίο δείγμα μας τον παραδίδει κραταιό και αυτοδύναμο. Από κοντά και η Φώφη, τρίτο κόμμα και τροπαιούχα. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε.

Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες ενός ιδιαίτερου φαινομένου. Ενώ όλες οι εξελίξεις αποβαίνουν υπέρ του Τσίπρα και τα στοιχεία επικυρώνουν την επιτυχία της πολιτικής του και αντιστοίχως όλες οι αποτυχημένες  προβλέψεις συσσωρεύονται στην πλευρά Μητσοτάκη, κάποιοι δημοσκόποι δεν το βάζουν κάτω: στις εκλογές ο Μητσοτάκης θα κάνει περίπατο και θα γίνει Πρωθυπουργός!

Μπορεί και να γίνει. Αλλά πίσω από το επικοινωνιακό νέφος και με βάση τα πραγματικά δεδομένα και τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνει κάπως χλωμό.

Οι πολίτες έχουν προβλήματα και αγωνιούν για την καθημερινότητά τους. Πληρώνουν το βαρύ τίμημα της χρεοκοπίας και των Μνημονίων. Διαμαρτύρονται για την εξουσία, φορτώνοντας στην κυβέρνηση και αμαρτίες που δεν έχει. Δυσφορούν με τον Τσίπρα και την αναγκαστική πολιτική που ασκεί, ιδίως όταν ασκείται χωρίς αποτέλεσμα. Αλλά αυτό δεν τους στέλνει ως πρόβατα επί σφαγή στον Μητσοτάκη. Για πολύ συγκεκριμένους λόγους:

Πρώτο, δεν είναι πρωθυπουργήσιμος. Για να είσαι ηγέτης, πρέπει να είσαι ηγετικός. Ο Κυριάκος, από την ώρα που κέρδισε την προεδρία του κόμματός του, πάει προς το χειρότερο, σε ό,τι αφορά τις επιδόσεις του. Βγήκε με προφίλ σύγχρονου, εμπροσθοβαρούς και εκσυγχρονιστή πολιτικού, αλλά σε λίγο χρόνο ταυτίσθηκε με το παλιό, το αντιδραστικό, το ξεπερασμένο. Δεν καταφέρνει να πείσει ότι είναι ηγέτης ούτε τους δικούς του, που ψιθυρίζουν«δεν τραβάει, αλλά αυτόν έχουμε, τι να κάνουμε»;

Δεύτερο, δεν έχει πρόγραμμα. Αυτό που ο ίδιος ονομάζει «το πρόγραμμα μας» δεν υπάρχει. Δεν βρίσκεται πουθενά αποτυπωμένο στο σύνολό του. Είναι διάφορα σλόγκαν στο σάιτ της ΝΔ και τσιτάτα που πετάει στις ομιλίες του δίκης πλίνθων και κεράμων ατάκτως ερριμένων. Με το κουραστικό μότο «δεσμεύομαι προσωπικά». Από το ότι θα «καθαρίσει τα Εξάρχεια» , μέχρι ότι «θα καταργήσει φόρους» ενιαίο συγκροτημένο κείμενο προγράμματος δεν υπάρχει.

Τον λόγο τον αποκάλυψε πρόσφατα ο… Ντάισελμπλουμ: «Αυτοί που τάζουν κατάργηση φόρων να εξηγήσουν και πού θα βρουν τα έσοδα». Ο Μητσοτάκης υπόσχεται να τα βρει αλλά… σε δυο χρόνια: πρώτα θα «αγοράσει αξιοπιστία» και μετά θα μειώσει τους φόρους. Αν τον ρωτήσει κανείς το κλασικό «ποιο είναι το πρόγραμμα των εκατό ημερών σας;» θα κοιτάζει το ταβάνι.

Τρίτο, βρίσκεται σε ευρωπαϊκή καραντίνα. Ενώ υποτίθεται ότι είναι εν αναμονή πρωθυπουργός, λίγοι στην Ευρώπη -από τους Χριστιανοδημοκράτες- έχουν ιδιαίτερες σχέσεις μαζί του. Πλην του ανεκδιήγητου Βέμπερ, για ειδικούς λόγους.  Η Μέρκελ τον έχει στο ψυγείο, ο Γιούνκερ του κλείνει την πόρτα και σπανίως φτάνουν στην Πειραιώς προσκλήσεις σε διμερές  επίπεδο. Ότι ήλθε ο επικεφαλής του τρίτου κόμματος της Γαλλίας είναι θρίαμβος. Υπάρχει μόνο στις αδιάφορες συνάξεις του ΕΛΚ, όπου η διεθνής παρουσία του εξαντλείται σε χειραψίες και «επαφές» στο πόδι.

Οι άνθρωποι δεν έχουν προσωπικά μαζί του. Απλώς δεν τους πείθει. Αντίθετα βγαίνουν από τα ρούχα  με κάποιες πολιτικές του. Π.χ. η εθνικιστική στάση του στο Μακεδονικό, ο παραλογισμός ότι θα ζητήσει να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, οι υποσχέσεις «στα πάντα όλα» που βαφτίζεται… αντιλαϊκισμός, η περικύκλωσή του από τους Σαμαρά -για τον οποίο έχουν ίδια αντίληψη, Βορίδη, Γεωργιάδη που εξοργίζουν την Ευρώπη όσο και ο Καμμένος.

Τέταρτο, ταυτίζεται με τη διαπλοκή,. Ζήτησε εκλογές αμέσως μετά την ανάδειξή του, καθ’ υπόδειξη εκδοτικών  παραγόντων και έκτοτε λειτουργεί ως πολιτικός εκπρόσωπος μιας «κάστας» που λεηλατούσε το δημόσιο χρήμα επί δεκαετίες  και  -παρότι τα καλύτερα παιδιά της παίρνουν το δρόμο του εισαγγελέα -θέλει να επιστρέψει και να συνεχίσει. Τα πιο τυχοδιωκτικά  στοιχεία της πολιτικής, της επιχειρηματικότητας και των ΜΜΕ  συμπράττουν στην υποστήριξή του με τρόπο συχνά ευτελή, ανήθικο και διατεταγμένο. Οι σκελετοί που τρίζουν στα ντουλάπια της ΝΔ τον απειλούν, αλλά συντηρεί τον  μπαξέ με τα ευωδιάζοντα άνθη της Δεξιάς…

Πέμπτο, διεκδικεί την πρωθυπουργία ως  κληρονόμος της. Η λειτουργία του αναδύει ότι επιθυμεί να αποκτήσει την εξουσία ως δικαίωμα και να την ασκήσει με ΙΧ κόμμα, κράτος και υπουργικό συμβούλιο. Τώρα θέλει και ΙΧ… Σύνταγμα. Αντί να πει ποιες διατάξεις  να αναθεωρηθούν, θέλει, αν είναι πρώτο κόμμα, να αλλάξει ο ίδιος όποιες θέλει γιατί θα τις έχει εγκρίνει ο λαός. Ο υπέρτατος λαϊκισμός που παραβλέπει ότι η Δημοκρατία μας είναι αντιπροσωπευτική.

Και πάντως δεν είναι  οικογενειακή υπόθεση.Φέρνει τον έναν ανεψιό του στην Αθήνα ως υποψήφιο δήμαρχο, χρησιμοποιεί τον άλλο ως το μακρύ χέρι του στο κόμμα, εκπορθεί παλαιό βουλευτή της ΝΔ για να διευκολύνει την αδελφή του, δίνει ζωτικό χώρο στο δημόσιο χώρο στη σύζυγό του, ενώ πρόσφατα είπε ότι θα έβλεπε και τον γιο του στη πολιτική, «αρκεί να έχει δουλέψει για μια δεκαετία πριν» -όπως ο ίδιος.

Για να ανατρέψει το μειονέκτημα της πιο δακτυλοδεικτούμενης πολιτικής οικογένειας, προσπάθησε να εξαγνίσει την πολιτική διαδρομή του πατέρα του- σα να μη γνωρίζουν οι πάντες πώς πολιτεύθηκε ο αποστάτης του 1965.

Έκτο, η δημόσια παρουσία του είναι δραματική. Ειδικά στις αναμετρήσεις του με τον Αλέξη Τσίπρα φεύγει μονίμως με μώλωπες. Κακός ρήτορας, σε κάθε βήμα εμφανίζεται αδέξιος και ελλιπής. Λειτουργεί κυρίως με σκηνοθετημένες παραστάσεις  και σε αποστειρωμένο περιβάλλον. Δύσκολα μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ανοιχτής πολιτικής αναμέτρησης και η  έλλειψη οράματος είναι βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής του. Εκτός αν θεωρηθεί όραμα το να ανατινάξει την κοινωνία, με την απόλυτη ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών. Το πολιτικό μάρκετινγκ δια του οποίου προσπαθεί να πείσει ότι βρίσκεται κοντά στο λαό τον ακυρώνει περισσότερο, καθώς απουσιάζει το συναίσθημα στο λόγο του.  Επειδή είναι φανερό οτι προσπαθεί να πάρει την κυβέρνηση άνωθεν, συναλλασσόμενος  με τους ισχυρούς, δεν  πείθει οτι  ενδιαφέρεται για τους αδύναμους.

Έβδομο, δεν μπορεί να πάρει μεγάλες πολιτικές αποφάσεις. Η θητεία του στην ηγεσία της ΝΔ χαρακτηρίζεται από  τις ισορροπίες τρόμου και την αδυναμία για μεγάλες αποφάσεις σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα, αλλά και πολιτικές όπως  το Μακεδονικό, η νομοθεσία για τα κοινωνικά δικαιώματα κ.λ.π.  Ενώ ο Τσίπρας στο δικό του χώρο απομάκρυνε χωρίς δισταγμό παράγοντες όπως ο Λαφαζάνης, η Κωνσταντοπούλου και ο Βαρουφάκης και τώρα μετά τον Κοτζιά ετοιμάζεται να απομακρύνει και τον Καμμένο, ο Κυριάκος δείχνει να βρίσκεται στο έλεος τους Σαμαρά, να υποτάσσεται στο ιμπέριουμ του Άδωνι και να ελπίζει στην αμεροληψία του Καραμανλή.

Πώς θα πείσει ότι κάνει για Πρωθυπουργός κάποιος με αυτά τα πολιτικά χαρακτηριστικά; Και γιατί θα ψηφιστεί κάποιος που δεν έχει αποδείξει ότι κάνει; Ποιος θα παρακινηθεί, ποιος θα συγκινηθεί και ποιος θα πιστέψει ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα –στη κρίσιμη καμπή που βρίσκεται- είναι ένας ακόμη υιός του πατρός, ενδεχομένως με τη σύμπραξη μιας θυγατέρας του πατρός; Ποιος θέλει επιστροφή σε καταστάσεις που θα έχουν το πάνω χέρι στο δημόσιο βίο οι «νταβατζήδες» με τους υπαλλήλους τους, οι μιντιάρχες και οι οικογένειες;

Σ’ αυτό δεν έχουν απαντήσεις οι «παραστάσεις νίκης» των δημοσκόπων, που κοινοποιούν στοιχεία «ερευνών» για τις οποίες -χάρη την αδράνεια του Νίκου Παππά- καμιά αρχή προστασίας του πολίτη δεν έχει κάνει έλεγχο, ποιος πλήρωσε, πώς διενεργήθηκαν, πώς βγήκαν οι»πίτες» και οι «κολώνες» και πού βρίσκεται το σώμα των ερωτηματολογίων τους από τα οποία προέκυψαν -υποτίθεται- όσα ανακοινώνουν.

www.anoixtoparathyro.gr

Πατρίδα, ή χώρα; 28 Οκτώβρη... το ΟΧΙ του λαού, η Εθνική Αντίσταση!

Γιάννης Τσαρούχης στο Μέτωπο

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Χωρίς την απόκτηση της αυτονομίας και της ενότητας σε κάθε έθνος,

ούτε η διεθνής ένωση του προλεταριάτου, ούτε η ειρήνη και συνεργασία

αυτών των εθνών προς τους κοινούς σκοπούς θα μπορούσε να επιτευχθεί»

Φρίντριχ Ένγκελς

 

Η τελευταία σαφής διατύπωση ενός πατριωτικού λόγου από χείλη πολιτικών ηγετών, έδυσε μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου κι αποτελούν ανάμνηση -ούτε καν ιστορική καταγραφή- πολιτικές και διακηρύξεις όπως "Η Ελλάδα στους Έλληνες", "Το Αιγαίο είναι ελληνικό", "Μακεδονία... το όνομά μας είναι η ψυχή μας", "Ο Ελληνισμός της Κύπρου μας".
Σήμερα, 28 Οκτώβρη, μέρα μνήμης στο ΟΧΙ του Λαού και της Εθνικής Αντίστασης, στη "νέα εποχή" της μεγάλης "'δημοκρατικής' ευρωπαϊκής οικογένειας" και της δικτατορίας του 4ου Ράιχ, οδεύουμε με νέες "προοδευτικές" αντιλήψεις που μάλιστα νομιμοποιούνται με προχωρημένο "αριστερό" περιτύλιγμα, όπως "Όταν κοιμάσαι πατριώτης, ξυπνάς εθνικιστής και φασίστας". Ή ακόμη με "αριστερά" ιδεολογήματα του τύπου "Η χώρα είναι έννοια περικλείουσα (inclusive) και περιλαμβάνει χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις όλες και όλους που ζούμε σε αυτήν. Η χώρα είναι ο χώρος που μας χωράει όλους/ες, χωρίς πατριαρχικούς και εθνικιστικούς περιορισμούς".
Εδώ και δεκαετίες τα ΜΜΕ, οι ομιλίες των πολιτικών στο κοινοβούλιο, σε διεθνή φόρουμ χαρακτηρίζουν την Ελλάδα "Χώρα" και στο... γραπτό λόγο ούτε καν με Χ κεφαλαίο.
Αλήθεια... αν σε λίγο καιρό θα πρέπει η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης, γενικότερα αθλημάτων να τις ονομάζουν "Χωρικές ομάδες" θα ήταν γελοίο ή παράδοξο;
Αυτά είναι φυσιολογικά φαινόμενα για τις ΗΠΑ, ως παράδειγμα γιατί χρησιμοποιούν το "country" αντί του "πατρίδα", αλλά σε κάθε περίπτωση οι ΗΠΑ είναι ένα νεογέννητο βρέφος (1776) απέναντι στη δική μας πατρίδα, την Ελλάδα. 
Ένας άλλος όρος που παραβλέπεται και κακοποιείται είναι το "έθνος", για λόγους εν μέρει παρόμοιους με την απάλειψη, τη λογοκρισία του όρου "πατρίδα".
Ο όρος "Χώρα" υποδεικνύει γεωγραφική περιοχή, που όμως εισήλθε από τη σύγχρονη πολιτική να υποκαταστήσει την "πατρίδα".
Ο όρος "Κράτος" είναι έννοια αποκλειστικά πολιτική που σπάνια συμπίπτει με το "έθνος". Το "κράτος" είναι ένας θεσμός που θα έπρεπε να ασκεί κυριαρχία σε δεδομένη ανεξάρτητη γεωγραφική έκταση κι επισήμως να εξαρτάται από τον κυρίαρχο λαό.
Η ιστορία είναι αμείλικτη και μας διδάσκει πως τα κράτη κατασκευάζονται και πεθαίνουν, ενώ τα Έθνη δεν πεθαίνουν ποτέ. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατασκευάζουν κράτη, προτεκτοράτα για τις δικές τους πολιτικές, αλλά δεν μπορούν να κατασκευάσουν έθνη. Μπορούν να κατασκευάσουν "Μακεδονία", "Κόσοβο", "Ιρακινό Κουρδιστάν" -επιθυμούν και "Συριακό Κουρδιστάν"-, Ισραήλ, "Βόρεια Κύπρο" και πάει λέγοντας, αλλά δεν μπορούν να οικοδομήσουν "Έθνος".
Εμείς που μιλάμε τη γλώσσα του Ομήρου, του Ηροδότου, του Θουκυδίδη, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή, του Αισχύλου, των μεγάλων φιλοσόφων της ανθρωπότητας, του Αριστοτέλη, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και χιλιάδων κορυφαίων στην παγκόσμια ιστορία, φιλοσοφία κι επιστήμη -να μην αγνοήσουμε την ελληνική Γραμμική Α και Γραμμική Β-, είμαστε το "ελληνικό έθνος" κι έχουμε "πατρίδα" (Ελλάδα).
Σήμερα η επίθεση στα έθνη και τις πατρίδες είναι συντονισμένη κι έχει ονοματεπώνυμο: παγκοσμιοποίηση.
Είναι μια "διαδικασία" που στοχεύει την ισοπέδωση των ηθών και εθίμων, του πολιτισμού, της ιστορίας, του τρόπου ζωής και των παραδόσεων. Οι "Συνταγματικές αναθεωρήσεις" σε κράτη χωρίς πολιτική ανεξαρτησία, οι "μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία" (Σε τι χρησιμεύουν τα αρχαία Ελληνικά; Είναι μια νεκρή γλώσσα που δεν την μιλούν πλέον, τι μετράει να την μελετήσεις;), η εφεύρεση των "ατομικών δικαιωμάτων" σε αντίβαρο των κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων (Οι ομοφυλόφιλοι είναι ακροδεξιοί ή αριστεροί;), η κατασκευή του "φιλανθρωπικού" κινήματος "χωρίς σύνορα" (Η μετανάστευση ήταν ένα όπλο των αποικιοκρατών... σήμερα του καπιταλισμού)... είναι Νέος φασισμός... μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός!. Είναι μέθοδος διακυβέρνησης του κεφαλαίου και το ευρώ που δεν είναι νόμισμα, είναι κυριαρχία του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Σήμερα η Ευρώπη των Εθνών και των Λαών είναι ανάθεμα, κάτι το αντιδραστικό, το επαίσχυντο, το "ακροδεξιό". Είναι "άρνηση προόδου" και γεννιέται κατασκευασμένος στο εργαστήριο του υπερεθνικού κεφαλαίου ο "ευρωπαϊκός πατριωτισμός" (sic!).
Στην προσπάθεια άμβλυνσης της μνήμης, μετά από την εκσυγχρονισμένη δεξιά μπήκε στην πρωτοπορία, πήρε τη σκυτάλη η "ευρωπαϊκή αριστερά"  («Ριζοσπαστική αριστερά»... “Radical chic” στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού), μαζί με τη δημοσιογραφία αποτελούν σήμερα τον μεγάλο ταξικό αντίπαλο των εργαζομένων και των λαών της Ευρώπης: O λαός δεν χρειάζεται αυτή την αριστερά!
Η μνήμη δεν αρχειοθετείται! Σήμερα 28 Οκτώβρη, το ΟΧΙ του Λαού, η Εθνική Αντίσταση, ας δώσουμε την πληρωμένη απάντηση στους "νεωτεριστές" της ιμπεριαλιστικής "αριστεράς" που επέβαλε το κεφάλαιο μετά την πολιτική εξαθλίωση της δεξιάς.

 

Σήμερα η απάντηση είναι μπροστά μας και μας προκαλεί: "Πότε ακούστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας να πραγματοποιείται η απελευθέρωση μέσω της μπαγαποντιάς; Ποτέ. Η λευτεριά δεν κερδίζεται με ξόρκια, αλλά με αγώνες και θύματα!

Μα κι αν το θέλαμε, δεν είχαμε αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα δηλαδή να κηλιδώσουμε την ιστορία της πατρίδας μας. Αυτό θα ήτανε ασέβεια στη μνήμη των ηρωικών μας προγόνων...". Είναι ο ιστορικός λόγος του Πρωτοκαπετάνιου στη Λαμία (22 Οκτώβρη 1944). Το μοναδικό ιδεολογικό-πολιτικό μανιφέστο για μια σημερινή διέξοδο: ΕΔΩ!

* Σημ.Στη φωτογραφία της ανάρτησης ο Γιάννης Τσαρούχης στο Μέτωπο. Η φωτογραφία απαλλοτριώθηκε από Γιώργος Γκόντζος

 

Μικρό απάνθισμα των κλασσικών του Μαρξισμού και σύγχρονων... που αποδομούν τη σημερινή ιμπεριαλιστική "αριστερά" και τους μύθους του υπερεθνικού κεφαλαίου σε όλους τους τομείς:

«Όσον αφορά την αγγλική αστική τάξη, έχει πρωτίστως ενδιαφέρον, μαζί με την αγγλική αριστοκρατία, να μετατρέψουν την Ιρλανδία σε ένα τεράστιο βοσκότοπο ικανό να προσφέρει στη βρετανική αγορά κρέας και μαλλί σε χαμηλότερη τιμή. Έχει το ίδιο συμφέρον να μειώσει με τη βίαιη απέλαση και την εξαναγκαστική μετανάστευση τον ιρλανδικό πληθυσμό σε τόσο μικρό αριθμό, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει εκεί με πλήρη ασφάλεια για το αγγλικό κεφάλαιο, που επενδύεται στη γη που μισθώνει σε μισθωτές»

Καρλ Μαρξ

 

 

«Τώρα, για έναν μεγάλο λαό είναι ιστορικά αδύνατο να συζητήσουμε σοβαρά κάθε εσωτερική υπόθεση όσο υπάρχει έλλειμμα εθνικής ανεξαρτησίας. Πριν από το 1859 στην Ιταλία, ο σοσιαλισμός ήταν εκτός συζήτησης: ακόμη και ο αριθμός των ρεπουμπλικάνων ήταν μικρός... Γενικότερα, ένα διεθνές προλεταριακό κίνημα είναι δυνατόν να υπάρξει μόνον μεταξύ ανεξάρτητων εθνών.»

Φρίντριχ Ένγκελς

«Αυτό που δεν θέλουμε είναι ότι το διεθνές κεφάλαιο πηγαίνει να αναλάβει τη χειρωνακτική εργασία σε αγορές όπου είναι πιο υποβαθμισμένη, ταπεινωμένη, υποτιμημένη, να την πετάξει χωρίς έλεγχο στη γαλλική αγορά και να φέρει τους μισθούς παγκοσμίως στο επίπεδο των χωρών όπου είναι πιο χαμηλοί.»

Ζαν Ζωρές

«Η Ιταλία μετατράπηκε σε μια αγορά αποικιακής εκμετάλλευσης, μια σφαίρα επιρροής, χωρίς κυριαρχία, μια γη υποκρισμάτων, όλα εκτός από ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. [...] Όσο περισσότερο η κυρίαρχη τάξη έχει κατακρημνίσει χαμηλά το ιταλικό έθνος, τόσο σκληρότερη είναι η θυσία πρέπει να υποστεί το προλεταριάτο για να αναδημιουργήσει στο έθνος μια ανεξάρτητη ιστορική προσωπικότητα.»

Αντόνιο Γκράμσι

«Η μέθοδος της σοσιαλιστικής επανάστασης με το σύνθημα: "Κάτω από τα σύνορα" είναι ένα μεγάλο χάος. Δεν μπορέσαμε να δημοσιεύσουμε το άρθρο στο οποίο ορίζω αυτή τη θέση ως "ιμπεριαλιστική οικονομοκρατία". Τι σημαίνει η "μέθοδος" της σοσιαλιστικής επανάστασης με το σλόγκαν: «Κάτω από τα σύνορα»; Εμείς υποστηρίζουμε την αναγκαιότητα του κράτους, αλλά το κράτος προϋποθέτει σύνορα. Φυσικά, το κράτος μπορεί να κατευθύνεται από μια αστική κυβέρνηση, ενώ χρειαζόμαστε τα Σοβιέτ. Αλλά το ζήτημα των συνόρων ανακύπτει επίσης και για τα Σοβιέτ. Τι σημαίνει "Κάτω τα σύνορα"; Η αναρχία αρχίζει εδώ... Η "μέθοδος" της σοσιαλιστικής επανάστασης με το σύνθημα: «Κάτω από τα σύνορα» είναι ένα καθαρό κι απλό χάος.»

Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ "Λένιν"

* Κι επειδή ορισμένοι δήθεν μελετητές του Λένιν θα απορήσουν -συνήθως για γνωστά ζητήματα των θεωρητικών του μαρξισμού δεν υπάρχουν προβλήματα παραπομπής: Lenin, «Opere» (Άπαντα), τόμος XXIV, σελ. 307-308 (Για την Εθνική Υπόθεση).
Αναφορικά με τις θέσεις του Γκεόργκι Πιατακόφ.

 

«Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού

κι η υπόθεση του Λαού θα είναι εκείνη του Έθνους...
Η αναγνώριση της υπεράσπισης της πατρίδας, σημαίνει την αναγνώριση ενός πολέμου δίκαιου ή άδικου.

Εμείς υπερασπιζόμαστε την πατρίδα από 25 Οκτώβρη 1917. Είναι ακριβώς για να ενισχύσουμε το δεσμό του προλεταριάτου με το διεθνές προλεταριάτο...»

Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ "Λένιν"

«Μια από τις οδηγίες της ιδεολογικής "εκστρατείας" που συνοδεύει τα σχέδια της υποδούλωσης της Ευρώπης είναι η επίθεση εναντίον της Αρχής της Εθνικής Κυριαρχίας, η έκκληση να εγκαταλείψουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών και η κατεύθυνση προς αυτούς της ιδέας για μια "παγκόσμια κυβέρνηση".»

Αντρέι Ζντάνοβ

  

«Η μπουρζουαζία θεωρήθηκε η ηγεσία του έθνους: υπερασπιζόταν τα δικαιώματα και την ανεξαρτησία του έθνους και τα έθετε "πάνω απ 'όλα". Τώρα δεν υπάρχει ούτε ίχνος της "Εθνικής Αρχής". Σήμερα η αστική τάξη πουλάει τα δικαιώματα και την ανεξαρτησία του Έθνους για τα δολάρια.
Η σημαία της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Εθνικής Κυριαρχίας έχει πεταχτεί στη θάλασσα: δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η σημαία θα σας αγγίξει για να την ανεβάσετε και να την βάλετε μπροστά, εσείς εκπρόσωποι των κομμουνιστικών και δημοκρατικών κομμάτων, εάν θέλετε να είστε πατριώτες της χώρας σας, αν θέλετε να είστε η κυρίαρχη δύναμη του Έθνους. Δεν υπάρχει κανένας άλλος που να μπορεί να σηκώσει ψηλά αυτή τη σημαία.»

Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν

«Στη Βραζιλία βασιλεύει σήμερα ένα ημί-φασιστικό καθεστώς που ο οποιοσδήποτε επαναστάτης μπορεί μόνον να το μισεί. Υποθέτουμε όμως, πως αύριο η Αγγλία μπαίνει σε μια πολεμική σύγκρουση με τη Βραζιλία.
Με ποιο μέρος θα παραταχθεί η εργατική τάξη σ' αυτή τη σύγκρουση;
Σ΄αυτή την περίπτωση, εγώ προσωπικά θα ήμουν πλάι στη "φασιστική" Βραζιλία εναντίον της "δημοκρατικής" Μεγάλης Βρετανίας.
Γιατί;
Γιατί δεν θα επρόκειτο για μία σύγκρουση μεταξύ δημοκρατίας και φασισμού.
Αν νικούσε η Αγγλία θα εγκαθιστούσε έναν άλλον φασίστα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, που θα αλυσόδενε διπλά τη Βραζιλία.
Αν νικούσε η Βραζιλία, θα ήταν η εθνική και δημοκρατική συνείδηση αυτής της χώρας που θα οδηγούσε στην ανατροπή της δικτατορίας του Ζετούλιο Βάργκας.
Ταυτοχρόνως, η ήττα της Αγγλίας θα ήταν ένα κτύπημα στο βρετανικό ιμπεριαλισμό και θα έδινε ώθηση στο επαναστατικό κίνημα του αγγλικού προλεταριάτου.
Πρέπει να έχεις άδειο κεφάλι ώστε να θεωρείς τους ανταγωνισμούς και τις παγκόσμιες συγκρούσεις σε αγώνα μεταξύ φασισμού και δημοκρατίας.
Πρέπει να μάθεις να διακρίνεις κάτω από τις μάσκες τους τους εκμεταλλευτές, τους κλέφτες και αυτούς που θέλουν τη δουλεία».

Λέων Τρότσκι

* Σε: ΚΚΕ-Συριζα «ήλθαν εἰς ἀῤῥαβῶνα κοινωνίαν» με κουμπάρους τα... «ανοικτά σύνορα»;

«Πολύ συχνά, οι εχθροί των εργαζομένων προσπαθούν να αμφισβητήσουν τον πατριωτισμό των κομμουνιστών και των σοσιαλιστών, επικαλούμενοι τον διεθνισμό τους και να το παρουσιάσουν ως εκδήλωση κοσμοπολιτισμού, αδιαφορίας και περιφρόνησης για την Πατρίδα. Αυτό είναι μια συκοφαντία. Ο κομμουνισμός δεν έχει τίποτα κοινό με τον κοσμοπολιτισμό. (...)
Ο κομμουνισμός δεν αντιτίθεται, αλλά συντονίζει κι ενώνει τον πατριωτισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό, καθώς και οι δύο βασίζονται στο σεβασμό των δικαιωμάτων, των ελευθεριών και της ανεξαρτησίας των μεμονωμένων λαών. Είναι γελοίο να πιστεύουμε ότι η εργατική τάξη μπορεί να ξεφύγει από το έθνος. Η σύγχρονη εργατική τάξη είναι ο πυρήνας των εθνών, όχι μόνο για τη μαζικότητα της αλλά και για την οικονομική και πολιτική λειτουργία της.

Το μέλλον του έθνους έγκειται πρωτίστως στους ώμους των εργατικών τάξεων. Οι κομμουνιστές, οι οποίοι είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, δεν μπορούν να αποσυνδεθούν από το έθνος τους εάν δεν θέλουν να αποκόψουν τις ζωτικές τους ρίζες.

Ο κοσμοπολιτισμός είναι μια ιδεολογία εντελώς ξένη προς την εργατική τάξη. Είναι, αντιθέτως, η χαρακτηριστική ιδεολογία της Διεθνούς Τράπεζας, των διεθνών καρτέλ και των  μεγάλων κερδοσκόπων των χρηματιστηρίων και των κατασκευαστών όπλων. Αυτοί είναι οι πατριώτες του πορτοφολιού τους. Δεν πωλούν μόνο, αλλά και πουλιούνται πρόθυμα στον καλύτερο υποψήφιο μεταξύ των ξένων ιμπεριαλιστών.»

Παλμίρο Τολιάτι

[...] «Ένας κομμουνιστής που είναι διεθνιστής, μπορεί ταυτόχρονα να είναι πατριώτης; Εμείς πιστεύουμε πως όχι μόνον μπορεί, αλλά οφείλει να είναι... Υπάρχει ο δικός μας πατριωτισμός κι υπάρχει κι ο "πατριωτισμός" των επιτιθεμένων Γιαπωνέζων κι εκείνος του Χίτλερ, που οι κομμουνιστές οφείλουν να αντιταχθούν ριζικά.  [...] Εμείς είμαστε ταυτοχρόνως διεθνιστές και πατριώτες και το πρόσταγμα μας είναι ο αγώνας για την υπεράσπιση της πατρίδας εναντίον του εισβολέα. Για εμάς η αδιαφορία είναι έγκλημα κι ο αγώνας για τη νίκη είναι καθήκον από το οποίο δεν μπορούμε να αποστασιοποιηθούμε....

Ο πατριωτισμός είναι λοιπόν μια εφαρμογή του διεθνισμού.» [...]

Μάο Τσετούνγκ

«Η αξία που με ώθησε να πιστέψω στο Λένιν και στην Τρίτη Διεθνή ήταν ο πατριωτισμός κι όχι ο κομμουνισμός.
Η θεωρία του Λένιν στην εθνική κι αποικιοκρατική υπόθεση μου προκάλεσαν ισχυρή συγκίνηση που ξέσπασε σε δάκρυα χαράς...».

Στη διαθήκη του ο μεγάλος επαναστάτης το επαναλαμβάνει με ένταση:

«Υπηρέτησα όλη μου τη ζωή την Πατρίδα, την επανάσταση και το λαό».

Χο Τσι Μινχ

«Ο πατριωτισμός κι ο διεθνισμός είναι αδιάσπαστοι ο ένας από τον άλλον.
Όποιος δεν αγαπάει την πατρίδα του δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί στο διεθνισμό...
Ένας αυθεντικός πατριώτης είναι ένας αυθεντικός διεθνιστής, είναι ένας Πατριώτης.»

Κιμ Ιλ Σουνγκ

«ΠΑΤΡΙΔΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!»

 

 «Μια από τις θεμελιώδεις ιδιότητες των μπολσεβίκων [...],

ένα από τα θεμελιώδη σημεία της επαναστατικής στρατηγικής μας

είναι η ικανότητα να κατανοούμε σε κάθε στιγμή ποιος είναι

ο κύριος εχθρός και να είμαστε σε θέση να συγκεντρώνουμε

όλες τις δυνάμεις εναντίον αυτού του εχθρού»

Παλμίρο Τολιάτι

από το"PRESS-GR"